장음표시 사용
131쪽
stantialis propter carnem ei a th. erentem , quam includebat , & quam 'non habet Pater e nec potest dici nobis conlubstantialis ob divinitatem uam habet illa , nos velo non habemus . Sic ex ista commixtione Vietur c nata eiIe quaepia in ab iis singulis differens natura . Namque natura composita dissert a simplici. At in suo genere simplices sunt illae naturae ex quibus natura composita est. Ergo abiis discrepat, ut recte notat Joannes Damasc.tib de natura composita Christi, & de fide cap. 3. Eteri nim , ut inquit ibidem Damascenus , non est Patri consubstantialis , is quia Pater non est cona positae naturae ex divinitate , & humanitate ,
, , ted simplicis e sed nec matri Mariae consubstantialis est: quippe ma-
,, ter ex divinitate , & humanitate composita non est . Ergo alteriuscit naturae . Sic Eutyches videtur consusionem naturarum intellexisse , & ex iis simul commixtis aliam quamdam cflectam : sic etiam Patres utrumque acceperunt . Certe , ut ait Theorianus in disput. contra Ar-rmenos , si naturam unam dicis compositam , mutationem , & confusionem inducis naturarum , ex quibus una est composita sacta natura. Et
Vero Theodorus patriarcha Hierosolymitanus in epist. Ono rica , relata Mil. 3. 1 noui VII. testatur ab Eutyche admissam unam quamdam ex duabus compositam naturam Neque alia forte causa suit cur Euchyches lateri vulgo nollet Christum esse nobis consubstantialem secundum carnem . Hoc enim haereseos illius exordium fuit , & ab hoc ejus pro- nuncIato coepisse videtur.crror . Flavianus quippe in epis. ad Leonem Papam , Dicebat , inquit, virginem quidem quae eum genuit securi- dum carnem consubstantialem nobis esse : ipsum autem Dominum se non suscepisse ex . a carnem consubstantialem nobis. Liberatus pariter in breviario referens erroris initia , Aiserebat , inquit , Domi-- num nostrum Jesum Christum consubstantialem nobis non esse secun-ue, dum carnem . Unde in synodo Constantinopolitana super eo in terrogatus , respondit hactenus se Domini corpus consubstantiale esse nostro minime putasse i tamen si aliter Patribus videretur , se quoque idem dicturum . Ferrandus in epi t. ad Anatolium . Consubstantialem
Filium matri, inquit , fateri noluit Atque hoc Eutychiani plures
diu propugnarunt, quod ex naturae hujus compositae conditione repetere
potuerunt. Sed ne quid dissimulemus, huic conjecturae obstare videtur , quod dum renuerint fateri Christum nobis esse consubstantialem quoad
corpus , Vulgo tamen concedebant ipsum esse Patri aeterno consubstantialem, ut ex illius temporis monumentis constat. At si consubstantialem nobis esse negarent propter compositam illam ex divinitate , dc hum nitate naturam , cujusmodi non gerimus , certe eadem de causa nec
Patri potuisset dici consubstantialis , utpote qui nec naturam ejusmodi compositam habeat . Quocirca forte satius erit opinari Eutychen ideo negasse Christum esse nobis consubstantialem quoad corpus , Vel quod
putaret carnem Christi e coelo allatam esse , non iumptam e Virgine; Vel quod existimarit carnem eam licet humanam non posse dici con-
132쪽
substantialem hominibus, quae non hominis, esset, sed Dei, & in unam
cum Deo naturam coalui sistet. Prius indicat Liberatus supra . Assere ,, bat . . . . Christum consubstantialem nobis non essie secundum car- nem , sed e coelo corpus habui Te . Posterius autem Flavianus innuit. Dicebat, inquit, . . . Dominum non suscepisse .... carnem se consubstantialem nobis , & corpus Domini non e Te quidem coreus hominis et humanum vero corpus csse , quod est ex virgine. Quidquid sit , ex his semper conficimus verum in Christo corpus ab Eutyche suis se admissum . Non potest enim corpus in Christo non agnoscere , qui ait ejus naturam esse ex divinitate, δc humanitate compositam , aut carnem ejus e coelo asportatam , aut humanam quidem esse, & ex virgine; sed ideo a nobis diversam , quod Dei caro facta suerit.
Itaque tertius Eutychianae haereseos exponendae modus nobis incommodare non potest. Denique quod pertinet ad eos quibus arridebat quarta loquendi ratio , quique naturam in Christo unam venerabantur ex duabus integris manentibus compositam , id profecto longissime aberant a neganda Christi carne , cum definirent contra in Christo inte3ram , 'uam assumpserat , carnem a divinitate distinctam perstitisse quidem , sed in
unam aliquam totalem naturam cum ea coaluisse , eo sere modo quo exanima & corpore homo conficitur.
Ea porro opinio quae Dioscori primo fuit ac deinceps Acephalorum &semi-Eutychianorum, temporis lapsu apud omnes Eutychianos passim obtinuit, & sbia jam obtinet apud Cophtitas, AEthiopes, Iacobitas, Syros&
Acephali , inquit Facundus G. r. cap. s. quos significantius nosis semi-Eutychianos possumus appellare , . . . dicunt quoniam si & unais praedicetur Filii Dei natura , potest accipi eadem una natura secundum se aliquid naturae Patris esse consubstantialis, & iterum secundum aliquid
Did. cap. 6. In hoc , inquit , quod putantes unam ex duabus fa-ἡ Etam esse naturam, a fundatissima Patrum auctoritate discedunt ....is Dicunt igitur , sicut ex duabus naturis, id est anima & carne , una se composita est humana natura; sic ex alvinitate, & humanitate una comis posita est Christi natura. Adde Sophronium epis. ad Sergium relata act. II. 6. & Nicepho- ,rum lib. I 8. historiae, cap. 46. Itaque nedum inficiarentur Christum esse nobis consubstantialem secundum carnem, contra amrmabant. At si Christus consubstantialis est nobis quoad carnem, jam carne carere non potest. Ergo. Deinde non potest dici ejus natura , ut aiunt , totalis esse ex divinitate , & humanitate conflata , nisi vera in eo, humana natura
Tandem illi in exemplum compositae Christi naturae assumere consue-Ferant
133쪽
Iaa DE ERRORIBUS 'verant naturam hominis ex anima & conmre conflatam . At in homine verum est corpus veraque anima post conjunctionem . Ergo &juxta eos in Christo post incarnationem vera erat humana natura, non secus ac divina .
OBJiCIEs a. Qui primam loquendi rationem amplectebantur Eut chlani, nolebant connieri corpus fuisse a Christo assumptum. Theodori retuS enim tib. 4. haeret. fab. cap. I 3. Eutyches , inquit , corpuSassumptum negavit. Eranitas pariter dial. i. pag. I9. Quod saepe se dixi, inquit, neque ego incorporeum apparuisse Deum Verbum d
is cos ipsum tamen non corpus a Tumpsime, sed carnem esse factum aD si firmo. Ergo nullum ei inesse corpus arbitrabantur. DISTINGU antecedens: confiteri nolebant quoad loquendi rati nem , concedo: quoad rem; nego. Eutychiani eas refugiebant locuti nes, quae distinctionem naturarum magis arguere videbantur: sic pati non potuere carnem Christi dici suisse divinitatis indumentum , velamen, Vel caetera id genus, mi constat ex dialogo I. Sic etiam aversabantur eos qui dicerent corpus a Verbo esse assumptum, quod hae VO-ces discrimen aliquod prae se ferrent inter Deum alIumentem , & humanam naturam amumptam. Hac vero potius evangelica locutione de lectabantur, qua dicitur Verbum caro DEIum , quod haec unitatem adictiorem sonet. Caeterum Eranistes eo ipso in loco qui objicitur, eon cedit Christum non apparuisse incorporeum, ut & Hal. 3. dig. 13 imo & alibi saepe hanc ipsam loquendi rationem admittit, & corpuS a Christo suisme assumptum fatetur Eranistes, pag. 47. II. OO IO IA,
INSTABIs. Eutychianus idem dial. i. pag. i 8. Christum incorporeum is Vocat. Ego autem , inquit, eum incorporeum dico . Ergo. DISTINGUo antecedens e vocat Christum incorporeum a nobiliori parte, hoc est divinitate: concedo r quod corpus non haberes nebo . Scilicet Christus divinitate incorporeus est . Eutychiani autem opina bantur eum a parte nobiliori esse appellandum. Sic eum Deum duntaxat appellabant non hominem, nisi urgente necessitate. Porro eum non incorporeum apparuisse mox aiebat Erant stes. Dialogo amem pag. Isso.
is Corpus habebat, inquit, homo factus Deus Verbum. OBJICi Es 3. Qui apud Theodoretum dialogo a. disputat cum Orthodoxo Eutychianus, quique secundam Eutychianorum loquendi ratiori nem asserit pag. 77. in Christo mansisse divinitatem, ab hac vero se absorptam esse humanitatem: insuper sic addit pag. 78. Non dicimus , inquit, deletam esse naturam quae amam pia est ; sed mutatam, , esse in lubstantiam divinitatis Ibidem Non igitur habet huma-
is num genus. Ibidem pag. 79 Postquam a mortui& resurrexit ca-- το, mutationem in divinitatis naturam sortita est. Ibidem pag. 8a.
is Non puto, inquit, te dicturum quod non in divinitatis naturam muri tatum sit. uidem, pag. 83. Corpus Christi post ascensionem in
134쪽
. coelos, inquit, non puto demonstiare te posse corpus esse appellatu in . ,, Proinde naturam humanam in divinam esse mutatam contendebat , non vero superesse. Ergo. DisTINGUO antecedens: naturam exteriorem, hoc est proprietatum& aecident um congeriem ἱ concedo a interiorem seu proprie dictam substantiam & essentiam; nego. Itaque natura & sub uria nomina duplici modo sumuntur, ut alisuando demonstrabimus, eroprie sciIicet &improprie: proprie, si accipiantur pro intima substantia de essentia rei aliculus: improprie, si usurpentur pro exteriori specie Sc proprietatum accidentiumque congerie . Porro Eranisles non contendebat intimam humanae naturae substantiam in divinitatem suisse conversam . Ergo cum nihilominus asserit naturam humanam in divinam mutatam esse , nihil aliud eo vocabulo intellexit aut intelligere potuit, quam ex te nam ejus speciem & proprietatum accidentiumve congeriem, quam amiserit humanitas Christi & ad se proprie veluti jure divinitas attraxmrit, 3c in se tranitulerit. Quod autem sic exponi debeat mens Eutychiani, multiplici ratione probatur. Ae i. quidem, ex eo quod, ut satis superque jam ostendimus . intimam humanae naturae subitantiam post incarnationis mysterium in Christo mansisse superstitem ibidem frequentissime confessus fuerit, imo &O-
a. Ex eo quod ibidem asserat ipse pro hujus mutationis exemplo conis versionem guttae mellis in mare. Ego autem, inquit, dico mansisse divinitatem, ab hac vero absorptam humanitatem, mare, si se guttam mellis accipiat et statim enim gutta illa evanescit maris aquae is permixta. At in eo casu gutta mellis amittit quidem proprium nomen, figuram, peculiarem dulcedinem: sed non amittit iissimam iuinam
. Ex iubjecto disputationis, quae tune erat, argumento . Eo enim ventum erat, ut de proprietatibus & accidentibus, an manerent di Se
. Pagina enim 68. quaesiverat Orthodoxus ab Eraniste , An nonn se turae utriusque propria fateretur Eranistra vero, Post unionem, inquit, haud quaquam. Ibidem pax. 7 I. Si manserunt, inquit, sine mixtione naturarum M propria, quomodo cum corpore cibum appetit anima. Ibidem pag. 7 a. Quid autem, inquit, sucis, oportere de naturis dis: se serentes, quae cuique sunt propria ei tribuere, id mihi unionem solisse re videtur. Pagina autem 78. interrogare pemens Orthodoxus, isse An non habet natura humana priorem circumscriptionem Eran, stes respondet, Nequaquam. -- ς. Nihil isitur, inquit Orthodoxus, post resurrectionem iasi ea humanitate mansit eorum, quae naturam declarant &nranifestant. se Eranitas autem, Simniit quidpiam, non est iacta dis ina mutatio.. Age. Disitiroci by Cc oste
135쪽
Agebatur itaque illic de naturae humanae proprietatibus , de figura .
de accidentibus, quae naturam extrinsecus manifestant . Ea autem naturae nomine appellabat Eranistes. Sic enim paulo post pax. 8 I. cum O thodoxus dixisset corpus Christi ante resurrectionem fuisse quidem mortale & patibile, post resurrectionem vero incorruptibile & impatibile& immortale , sic regerit Erant stes : Si est , inquit , incorruptibile
si & impatibile & immortale, in aliam naturam mutatum est. Amissionem igitur corruptibilitatis & mortalitatis, S transitum ad incorruptionem & immortalitatem seu mutationem qualitatum in ipse mutatis
. Uno verbo contendebat humanitatem post suam cum Verbo eonjunctionem non amplius videri. tangi, palpari, circumscribi . aut propriis humanae naturae indiciis extriniecus manifestari. . Contra autem orthodoxus ibi & pag. 8a. sequenturus ostendit humanam naturam mansisse circumscriptam & oculis corporis visam suis. se & olim esse videndam. Quae cum ita sint, de exteriori duntaxat specie ibi tune erat sermo, cum pronunciabat Eutychianus obsbrptam esse a divinitate naturam h manam, & hanc in alteram esse mutatam. Ossi Crps Eutychianus idem statuit Christum Dei duntaxat nomine esse vocitandum pag. 49. Est igitur, inquit, Deus solum I fus Dominus. Ergo nullam ei humanitatem incile censebat.
DisT1Nouo antecedens et Dei duntaxat nomine esse vocitandum, tanquam a parte nobiliori, & aliis de causis sententiae nostrae non officientibus; concedo: quod solam in eo divinitatem agnosceret; n go. Igitur ut in brevem summam, omnia illius, quicum dii serit ibi Theoc retus , Eranistae & aliorum passim Eutychianorum do trinae capita colligamus r& quae specie tenus 1 ecum invicem pugnant , conciliemus , obtervan
I., Veram. divini Verbi inearnationem fuisse ab. illis admissam . Dialogo enim a. pag. 6 a. quaerente Orthodoxo Dispensationem incar se nationem 3 yeramne dicimus an imaginariam & fallam ρ Erant stes xespondet: Merpm. a. Iuxta eosdem illam in eo positam esse quod Verbum assumpserit corpus & animam rationalem. Dialogo enim a. pag. 47. sciscitante Orth , doxo: Deum ergo Verbum carnem assumpsisse dicimus omnino, i quit , Ermistes . Pergente autem orthodoxo ac dicente : Carnem si autem quid intelligamus ' Corpus ne tolum , ut Ario & Eunomio se visum est , an corpus & animam t Erant stes respondet: - Corpucis & animam. Urgente autem rursus Orthodoxo & percontante, Qua- se lem animam e rationalemne, an eam quae a nonnullis vegetativa seu - , vitalis appellatur Erant stes , μ Rationalem , . inquit , ego diis co. Instante vero iterum orthodoxo Persectam ergo dicimus a Deo
136쪽
CIRCA EUCHARISTIAM. Fa ctam, inquit. Idem postea frequenter repetit, pag. nempe I . 66. O. γε.
3. Quod consequens est juxta eosdem, in Christo extitisse divinitatem &humanitatem perfectam. Id enim conceptis verbis agnosci a Danistes. l. a. pag. 36. sup retulimus. . Hanc divinitatem & humanitatem, si per se & seorsum ab unione conliderentur ν duas esse veri nominis naturas: sed post unionem nonnisi unam naturam esse . Dialogo 2. pag. 66. Erant stes Duae , in-- quit , erant ante unionem , copulatae Vero unam efferunt natu
se ram Ibidem pag., 63. Ex duabus naturis dico Christum : duasis vero naturas non dico . Pag. 68. Ego unam novi naturam posi
Cur autem duas post unionem naturas non admitterent, plures cain
fas allegabant : imprimis vero , ne duo filii in Christo agnoscerentur. Dialogo 2. pag. 73. Dum naturas inquit Eranistes , dicere nolo , is ne duos filios dicere videar . Ita etiam pag. 76. Cum tamen aliqua necessιtas aderat , non dubitabant illi aliam & aliam in Christo dicere , quin etiam in eo casu tres in eo naturas recensebant , divis nitatis, corporis , & animae . Diat. a. pag. 7 o. cum dixisset Orthodoxus , Alia quidem est incarnata Dei Verbi natura , alia ipsius caris nis . Erant stes amentiens. Haec inquit, ita habere se constat . UIbidem pag. 76. cum Eranistes e Scripturis adversus varios haereticos demonstrasIet Christum esse non divinitate duntaxat praeditum, sed etiam earne, & anima rationali , & insuper observa II et aliam quamdam esse substantiam animae quam corporis : subridens autem orthodoxus eum monuimet tres ab ipso in Christum invehi naturas ,. cum tamen duas agnoscere recusaret , sic respondet Erant stes Suscepta inquit, cum is adversariis concertatio hoc facere cogit . Et paulo post ibidem Non licebat, inquit, aliter adversariorum solvere argumenta . sedis unam tamen duntaxat Cesisti naturam uulgo praedicabant Euty-
s. Hanc unam Christi naturam primi illi Eutychiant definiebant ebia naturam Verbi , naturam divinam , naturam incarnatam , uno Ver-ho divinitatena, utpote quae aeterna , genuina , primigenia & primariae iset ipsius natura , ac naturalis ejus veluti fundus o humanitatem Vectro naturae nomine non dignabantur ; sed instar aceidentis & nominis cujusdam ac novae accessionis habebant ; imo vix ac ne vix quidem eam nominari patiebantur, velut si turae divinae majestate ac splendore ita esset oppressa&obliterata, ut memorari nunquam deberet, nisi forte cum urgebat disputationis necessitas iaEranistes a. pag. 7o. Unam, inquit, agnosco Verbi naturam instri Carnatam .. Nomen Dei,. inquit, nomen est naturae,. homo is autem dispensationis.
Theodoretus in praefatione diallet. 2. Quod , inquit, Christi Dominiis diu b
137쪽
divinitatem & humanitatem unam naturam vocant, ex nugἰs Apta lina ris surati sunt. Quia igitur natura humana per sese natura est & esse debet , coniuncta autem Verbo, naturae rationem & nomen juxta eos amittebat , hine clicebant naturam humanam propterea idem cautas a divina, eide abs ,rptana, &humanam naturam in divinam et se mutatam . 6. Ex iis colligebant Chri itum Iblummodo Deum esse appellanil im, nocivero hominem, niti cum adversus haereticos ejus humanitatis mentio neces.saria sciret. Qti enim pertinet ad nomen Dei multis in locis Erant stes sententiam suam declarat.
Dialoso a. pag. 49. Eranistes s Est igitur , inquit, Deus solum Iesiis
Idem ibidem pag. 6 . allatis Christi ipsius verbis , sic subjungit eis Ex quibus , inquit , perspicuum est , quod Deus appellari velit ,
Idem ibid. pag. 49. primam ejus causam profert , Qilia , inquit , is sine mutatione factus est homo , sed maniit qnod erat , appellandus is est quod erat. Idem ibid. secundam dat causam: A meliore parte, inquit, iacienda estis nuncupatio. Idem tertiam commemorat rationem, Non congruit et , is inquit, hominis nomen, sicut nomen Dei. . . . Nomen Dei nomen est natues rae, b vo autem nomen dispensariotiis. Unde Theodoretus in m. satione dial. 2. pag. 2. Deum tantum , inquit , Christum Dominum nominant - In demonstrationibus a
tem per bilogiqilios pag. ι8o. Si Deus Verbum , inquit , ut ipsi- is mei dicunt , caro factus est , cur ipsum Deum , & Iolmn Deum n
m minant Quod autem spectat ad hominis nomen sic mentem aperiebant suam Erant stes dial. a. pag. 3I. Quid vero cogit Vos ut servatoremis Christum hominem appelletis . Ibid. pa . Orthodoxo petente an non quando cum haereticis manus conserimus , qui Christum hominem negant , ejus humanitatis mentio facienda sit. Erant stes, o Sic, is inquit , facere convenit . Eis ergo dicemus , inquit Orthodoxus , is quod Christus non tantum Deus , sed etiam homo appellandus se sit . Erant stes , Omnino , inquit . Tum Orthodoxus : Qua ra- ,, tione , inquit , fieri potest ut nos , qui Christum hominem appel- ,, lare abnuimus, hoc aliis praecipiamus .... Si res confitemur, cur nomina se fugimus. Erant stes, Apraestantioribus, inquit, Christum appellareis convenit. - Sic & pag. 6 a. Idem ibidem pag. 33. Hominem, inquit, appellare orbis terrarum servatorem, de Domini gloria detrahere est.
Ibidem objiciente Orthodoxo Christum ab apostolis hominem saepe Disilirecta V COO8le
138쪽
CIR A EUCHARISTIAM. Iaresse vocatum, Infidelibus, inquit Erant stus , illi hanc doctrinain:
P.rg. 36. Hominem appellare Christumi supervacaneum existimo praesertim si fidelis cum fideli loquatur. Ioidem, pam. Ante pastionem', inquit appellatus est homo , .polt pallionem vero nequaquam. PM. 33. exemplo Eucharistiae, quae post consecrationem nomen mutat nec jam panis &. vinum, ibit corpus & sanguis :Christi dicitur, Uri oportet ergo etiam , inquit veritatem Christum Deum Sc non
Hinc Tlieodoretus in appendice dial. seu in dennouserationibus per δεμ ,, supra , Si Deus Verbum , inquit, .... caro factus est
cur .... homiclem .... cognominare nolunt Sed & nos qui, cum . . . D. . . Deum fatemur, etiam hominem elle dicimus , Vehementer accuri sani Sic igitur juxta Eutychia nos natura non solum humana a divina absorpta erat ἱ, s ed. & ipsum hominis. nomen absorptum erat a Deo Verbo: non quod humanitas ipsa aut homo in Christo non supe-vesset; sed quod propter infinitam divinitatis ac. Verbi dignitatem memorari non. deberer . .
. Ex his omnibus rursus concludebant omnes humanitatis proprie intes, omnia accidentia, omnes asseetiones ac perpessiones esse naturae Christi divinae & Uerbo attribuendas, ita ut deinceps non solum Deus diceretur natus & mortuus, . sed etiam divinitas ipsa nata, visa, passa, mortua, palpata, circumscripta, ambulasse resurrexime . . Scilicet juxta Eutychianos, . unio facta erat non modo in persbna , . sed etiam in na-Cura: ita ut quomodo una persona est, sic etiam esset una natura, &eamdem communionem idiomatum admitterent illi, in natura , quam inos in persona agnoscimus. Nempe omnes proprietates & accidentia , omnes allectiones & perpessiones attribuendae' sunt aut supposito aut naturae. At in Chi illo nullum est suppositum nisi Uerbi, & juxta Eu- cilianos nulla est alia natura quam, divinitas . Ergo soli aut Uerbo aut divinitati ascribenda sunt: sicque humanitas, , quae suppositum non, est, nec juxta eos nadiura, nihil liabet in Christo quod i pii tribuatur. Itaque a divina abibrbetur , . etiam, quoad suas, proprietates , ut pote quae ab illa veluti transeant in divinitatem. Sic etiam eoque sentu dicebatur divinitas e se conversa in. carnem , quod . in ejus - conditione in qua lantenus migrasset, & omnes ejus induillet proprietates. Ambae enim iit e loquendis rationes eodem relabuntur . Attamen' non ita. dclipabant Eutychiani, , ut dicerent divinitatem, in se & per se eise passam ; sed
eam carne duntaxat eme palsam S. mortuam opinabantur.
Domnus Antiochenus tu epis . ad Theodosion imperatorem apud Facundum lib. 8. Eutyches presbyter, inquit, pertentat apostolicas la- ,, betae are do trinas, o salutarem passionem ipsi, incontaminabili divinitati annectens. odo
139쪽
Theodoretus M. 4. haeret. fab. cap. i 3. Dicebat Eutyches se inquit, cruci amxam & appensam fuisse unigeniti divinitatem, eamdem et umulo mandatam, resurrexisse.
Idem in prae atione dialog. Quod Christi divinitati, inquit, passio.
nem tribuunt, ex Arii & Eunomii blasphemia compilarunt. Erant stes Hal. I. pag. II. ex eo colligit divinam naturam in huma- is nam esse conversam , quod in Boehleem nata st : Optime fecisti , si inquit Orthodoxo , totum prophetae lilichaeae laudans testimonium .se ostendit enim Deum este qui in Bethleem natus est . Pro eodem accipit ibi Deum & divinitatem . Unde orthodoxus eum refellens , Non Deum modo, inquit, verum etiam hominem. Ibidem ex Ieremiae vaticinio instans, prosare nititur divinitatem esse visam , quod
ibi dicatur vitiis qui selum est Deus. Pag. ra. Ad Ieremiae prophe- ,, tiam, inquit, quid dices Illa enim tblum esse Deum praedicat
se Hic Deus nosser: non reputabitur alius praeter eum Posi haec inter
,, vis visus . In his propheta nec de carne , nec de humanitate, se nec de homine , sed de solo Deo vaticinatus est . Ibidem tamen alia ex parte constetur naturam divinam citra dubium ullum esse invisibilem. Idem dia No a. causam , cur ita loquerentur, exponit psq. a. cum enim dixisset Orthodoxus , Sic de Christo habenda est rari tio, ut cum de naturis loquimur, sua cuique tribuamus, sciamusque se divinitaris quaedam esse propria, & quaedam humanitatis: at cum de persona Verba facimus, communia facienda sunt, quae naturarum suntis propria: Contra Erant stes in hanc communionis idiomatum regulamansurgens, Unam quid , inquit, esse Christi peribnam, eique &divina & humana convenire, irectissime dixisti e & hoe fidei deer ψ, tum amplactor . Quod autem dicis, oportere de naturis disserentes se quae cuique sunt propria ei tribuere , id mihi selvere unionem vid is tur: quare hos & similes sermones non approbo . Ibid. pag. 68. pronunciat humanitatem spoliatam esse propria naturaci circumscriptione, quod supra retulimus. Contra ipsam autem probat pag. 83. Orthodoxus divinitatem nec circumscriptam esse , nec unquam Visam, nec videri posse. Idem inal. 3. pag. ia . naturae divinae lassitudinem tribuit . Interr gante enim orti doxo Divinae igitur lassitudinem naturae tribuis ' sic mihi videtur, inquit, Ibid. pag. r 17. Ideo , inquit , carnem assumpst Verbum ut per patibile id quod erat impatibile passionem sustin
seret. Ibidem Divi quod carnem assumpserit ut pateretur. Ibidem, se Natura divina immortalis est, carnis vero mortalis . Unita est liaque mortali immortalis, ut per eam gustaret mortem.
Pag. Iao, Carne dicimus ityum mortem sustinuisse . Ibidem , Cur igitur , inquit Orthodoxo, non dicitis Deum Verbum carne esse passum PS. Iqq. Nec ego, inquit. Deum Verbum dico sine corpore pas-
140쪽
CIRCA EUCHARISTIAM. layn sum esse, sed carne passum esse aio . Ibidem , Bnpatibiliter . ipsis mpassum esse dicimus. ' iii . Ibid. pag. ι 3. exprobrante orthodoxo, quod impie diceretur dici- ,, nitas esse passa, Desine , inquit, impietatem nouis objicere : nonis enim nos naturam divinam passam dicimus , sed humanam ; divis
is nam vero una cum corpore passam esse . . .
Itaque nihil innovavit Petrus Gnapheus Antiochenus episcopus , sed antiquis 3c communibus inhaesit haereseos suae placitis . cum idocuit. divinitatem esse passam , sectae Theopasthitarum initium dedit, ad Trisagii, quo Deus ter sanctus celebrabatur, . finem, hanc clausulam addens, cui passus es pro nobis, miserere nobis: quod infinitis in Orientali Ecclesia turbis dedit locum, & maximam ei apud catholicos conflavit invidiam: de quo Petavium vide lib. I. de Incarnatione cap.
Hoc autem virus ab eo haustum, Iacobus Zanetalus sectae Iacobitarum conditor, suis instillavit, ut narrant. Nicephorus lib. 18. historiae cap.
Hinc Armeni ejus quondam discipuli dicuntur ab eodem Nicephoro ibidem , sensisse divinitatem ipsam unigeniti Filii cruci affixam & insepulchro collocatam fuisse: unde & Theopaschisae nominati sunt. An vero existimaverint divinitatem ipsam dolori suisse obnoxiam , non ita exploratum est. In eam enim partem 'inclinad Eranistes dialogo 3, pag. 243. Contra autem in appendice pag. I 8 . ita Joquitur Orth doxus, quasi id ut blasphemum rejicerent Eutychiani. Quidquid sit, ex . his omnibus & singulis, opinor, liquet Eutychianos verum in Christo corpus δc veram carnem semper admisisse , nec eorum doctrinam posse exponi, quin statim undequaque pateat eos nun- piam ab hac fide recessisse. , - ... Unum hoc addamus ex dictis consequens t, nempe corpus Christi ab ipsis fuisse. dictum non hominis corpus; .sed . Dei aut divinitatis, licet humanum per se corpus esset. Ita enim Flavianus supra , in epi' ad Leonem , testatur Eutychem dixi:se corpus Domini non esse quidem corpus hominis i humanum vero corpus esse, quod ex virgine est. Ita Euthymius tit. ao. de Armenis Eutychianis loquens , M. Affir- ,, mant, inquit, . . . . Christi carnem in divinitatis naturam conversam ris atque ut mellis aut aceti stilla, in altum mare demersa nec videturis amplius, nec subsistit, ita corpus illud divinitatis commixtum pelari go ac depressum , naturam suam non amplius retinet, nec prinis prietatem conseryat. .Propter hoc, inquiunt, in Christo non suntn is turae duae, sed una tantum eadςmque tota, divinitatis e .undet Ri sacrificium panis carnis Christi, non corpus esse Christi, sed diyinuatiso corpus praedicant. . V . , .
Utrum vero hoc corpus in divinitatis, proprietates quodammodo tran-