장음표시 사용
141쪽
rso DE ERRORIR I isierit , dum divinitas in humanitatis proprietates migravit, factum seque fuerit spiritale , inaspectabile , incorruptibila , variabant Eut chlani. 3Eranis es enim apud Theodoretum & alii vulgo sentiebant eornus illud paribile fuisse & mortale , nec divinitatem dici passam nisi propter corpus, cui erat conjuncta. ι Alii, ut Gaianitae supra & Armeni , apud Euthymium mox laudatum , asserebant Christum non suscepisse consubstitntiale nobis corpus , ed ineore tibile & impatibile, subtile, increatum de coeleste . Idem porro aspellari solitum, manducare, bibere de caetera hominum habere propria hecie tenus. Quo & nonnulla referri possunt identidem inaeo ab Eranis e dicta. Quapropter Eutychiani saeptus accusati sunt, quod in Docetarum seu Phantasiastarum impietatem reciderent. Hujus enim erroris eos insim lavit Leo Magnus epis. r. re a 3. Anastasius Sinaita Odegi cap. o. Vigilius Tapstanus M. 3. initio; Ioannes II. papa in epise. - Avieniam aliosque senatores; Damascenus liλ de haeresibus o Harmenopaeus de s ctis haeresi s. Nicephorus modo, & alii.
IAcosi Tn circa E haristiam non erraverunt. PROBATuR I. ex iis quae supra universe de Eutychianis dicta sunt. Cum enim Iacobitae ex Eutychianorum grege sint , & Eutychiani sanam & catholicam de Eucharistia fidem non violaverint , eam quoque Jacobitae integram & illibatam 1 ervas e merito censentur, ac, niti aliud probetur, omnino censendi sunt. PROBATUR a. Omnium, qui de iis eorumve erroribus verba secer , auctorum super ea re silentio. Μulti enim ex antiquis, multi ex recentioribus generatim de haeresibus libros ediderunt: nullus vero hanc eis hanesim amxit. Inter alios legi possunt Guido Carmelita in summa de haeresibus , ubi late exponit errores Iacobitarum ; Bernardus de Luxem burgo in eatalogo haereseon , verbo Jacobitae; Prateolus in elencho haereticorum omnium, verboJacobitae; Daviti Me Heresibus antiquis o novis. Μulti veteres speciatim quae esset Iacobitarum doctrina, qui errores, studiose exposuerunt, aut de iis fecerunt mentionem, aut etiam adVer
sus eos pro lito in catholicam fidem studio pugnarunt, iique cumGra ei tum Latini 3c Orientales. E Graecis quidem Anastasius Sinaita Iacobi sectae conditoris sere aequalis in Origo apud Euthymium tis. 1 3. pag. 628.
142쪽
Timotheus ex Nieone tomo 3. . Graeci in Latinos ' . Theodorus Abucara tomo ra. Abuotb. Patrum. i ε .
Nicephorus Callixtus lib. I 8. historiae , cap. 43. 3z. oe 33. idque
E Latinis Vero, Humbertus SylvamCandidae episcopus tomo 4. Ablistb. Patrum , par
. Jacobus de Vitriaco , quondam in Palaestina episcopus , ubi diu cum Jacobitis versatus fuerat , &. in eorum fidem ac ritus diligenter inquisierat, quae postmodum accurate exposuit in historia Hierosol. capis. 73. Matthaeus Paris in Henrico 3. pag. 426. ad annum 1236.
Anonymus in Epitome bellanum sacrorum tomo 6. Canisii. Burchardus ibid. in descriptione terrae sanctae , quam inviserat Sc in qua frequentes occurrebant Iacobitae. Ayto Armenus Iacobitarum popularis II. I Willebrordus ab Oldembom, ire itinerario terrae sanctae. Godefrigus monachus Sancti Pantaleonis. , Auctor Gallicus Mappeniundi manuscriptus apud Cangium , verbo Im
- Bartholomaeus a Saliniam in itineraris terrae sanctae fol. 3I. .et,i Auctor ebronici Orientalis , radiamo Echellensi editus , pag. Io. ω.
At nullus ex tot scriptoribus istum circa Eucharistiam errorem notat in Jacobitis, aut contra dimicat, licet alia non tantum gravia , sed. m,
- Μulti pariter recentiores ex prosessio, de propriis sectarum orientalium ac nominatim Iacobiticae placatis ac opinionibus scripserunt tam catholici quam heterodoxi e quam plurima in iis observant circa alia fidei capita , alia quoque circa Eucharistiam : sic enim Iacobitas reprehendunt quod sal sermento ad Eucharistiam eonficiendam admiscerent: de ipsa autem Eucharistiae summa omnes ad unum tacente de
, Leonardum episcopum Sidoniae, apud Thomam a Jesu lib. 7. c
143쪽
Sacchinum in hisina societatis suae, parte a. Iib. 6. Simonium, non suspectar apua heterodoxos fidei testem, in notis ad iter Libani, in praefatione, & hisoria critica fidei orient. cap. 9.Theuenotium in itinerario, pane 2. cap. 33. Herbelotium in bibliotheca Orientali, verbo Iaeouyaberdaim , & verbo
Renaudotium in vindiciis perpetuitatis , & in praefatione ad Gennad. Joannem Gotovicum in rineratio Hierosol. lib. 2. capis. 6. min.
Hoomebec Rum, Hottingerum , Breerevodum heterodoxos. Uno verbo omnes sive qui itineraria, sive qui historias conscripsere , omnes, inquam, nullo excepto, id silent . Nullus ne minimam quidem injicit luspicionem. Nullus vel levi conjecturae dubio locum iacit. Quis autem non intelligat hujus silentii vim omni exceptione majorem esse λ Nee enim casu vel de industria fieri potuit, ut in ejusmodi silentium con irarint tot variarum sentium de aetatum scriptoreS , tam diversis ad uribendum rationibus impulsi, tam varie in Iacobitas& alios animati Quid enim huic consensioni opponi potest ὶ An quod ignorarint illi omnes peculiarem Iacobitarum ea de re doctrinam At quomodo sugere potuit tot viros doctos , qui catholicae fidei zelo in id toto animo incumbebant , ut errores Iacobitarum de tegerent & convellerent λ Qua arte incognita mansit iis , qui eum Ja-eobitis morabantur , & pro officio in . eam inquirebant duo pacto popularium diligentiam sesellit Qui latuit tot nistoricos , tot eruditos, tot curiosos, tot in eorum regionibus peregrinantes , tot in eo. sum libris versatissimos viros At sedem apostolicam latere praesertim non potuit, nec summos pontifices , qui a tempore Innocentii IV.Fr uentes ad eam sectam cum Ecclesia catholica in concordiam revo- andam Ie8atos mittere non destiterunt , & innumerabiles hactenus ici eorum reeionibus evangelicos operarios habuerunt . Cum nullus erso ex summis pontificibus eos propter hunc errorem arguerit aut damnarit , ignorantiae tribui non potest hoe tam generale de Iacobitis sis
igitur existimabitur ex eo provenire, quod is error esset levis At contra capitalis est. Aliunde vero itidem multa alia leviora prosequuntur. An quod nulla causa esset cur eum notarent At catholicos ad id observandum movebat religionis amor ἔ haereticos rei veritas ; viat res singularis observationis novitas & occasio; Calvinianos sectae suaest dium, doctrinae consensio, in Ecclesiam odium . Itaque licet hoc arsumentum inficiale sit, ineluctabilis plane roboris iis apparebit, qui illud
144쪽
liturgias Iacobiticas ex optimis codicibus exscriptas , in quibus mulia: sunt & evidentia praesentiae realis a Iacobitis creditae indicia. PROBATuR 4. 1 criptorum Iacobitarum testimoniis quae refert Mna dotius in vindiciis pag. I 36. 3c inter alios Ioannis Aburachariae cognomine Abusebah in tract. de scientia Ecclesiastica cap. 83, PROBATuR 3. Jacobitarum cum Μelchitis & Nestorianis in ' ea re consensione. Ebnessalus enim insignis inter Iacobitas theologus asseverat, apud Renaudotium in appendice Gennadii pag. 2o6. . concordem es.se omnium illarum sectarum de Eucharistia fidem. PROBATUR 6. eorumdem Nestorianorum ac Μelchitarum de sel &Iacobitis testimonio. Id enim amrmant Ebneltatb Nestorianus Natiffilius Iemel Μelchita ibid. PROBATuR 7. ex quatuordecim communibus Nestorianorum & Iacobitarum fidei ac disciplinae capitibus, quae ex Renaudotio in vindiciis pag. 3ra. retulimus supra, cum de Nestorianis verba faciebamus. PROBATuR 8. ex. ritibus apud Iacobitas sicut & alios Orientales vfitatis. Sic enim v. g. Iacobitae ex praesanctificatis liturgiam celebrant , ut monet idem Renaudotius ad Gennadium pag. ao9. At is ritus aperte arguit Christi corpus consecratione facta in Eucharistiae sacramento permanere, nec in solo esse usu aut sumptione , quod Calviniani & Lu- therani somniarunt. Unde idem Renaudotius ibidem Quod illa li-- turgia inquit, Protestantium doctrinae penitusgepugnet, argumento is est illius simul cum adoratione & aliis ritibus, qui absque realis praeis sentiae fide locum non habent , apud omnes Reformatos , 'abrinos IICIT Claudius. Iacobitae sunt Eutychiani. At Eutychiani quodlibet corpus Christo abjudicant. τNEGo minorem, quam supra confutavimus. De his consule Simonium ad Gabrielem Philadelphiensem, para. I9 . &c. ' .
CopΗTITAE AEgyptii circa Eucharistiam non errant. Est adversus
PROBATu R I. ex iis, quae supra de Eutychianis & , Iacobitis idispu, lata sunt. Cum enim illi molliores Eutychiani sint & . mitigati Iacobi tae, qu. e pro his in commune dicta fuerunt, in illos magis valent. i . PROBATUR a. bmnium qui de Cophtitis unquam eorumque religi ne scripserunt super ea re silentio. De Cophtitis disserunt i E catholicis Andreas Μalius librorum Orientalium peritissimus; Baro nius ad calcem tomi 6. annalium; Rainaldus ad an. I la. Spondanus in annalibus , Ludovicus Patricius Romanus an ; Athanasius Kiricerus in pro romo Copblica; Allatius de consensu utriusque Ecclesia lib. 3ι cap. 8. Thomas . a Iesu M. o. Vanslebius in historia Ecclesiae Copbtic ;
: initasse de Euctarisia. I 3 Auctor
145쪽
Auctor perpreuitatis fidei tomo r. lib. a. cap. 3. Bulaeus in isἰnerario re obserυationibus suis p.rxte 7. p. a. Thevenotius parte I. cap. 7. Herbelotius in bi orb. Oriene. Sacellinus tu hisoria facietatis suae; Simonius in hi ria eritica fidei gentium intentalium , & in ηoris a. Gabrielem PMaae Renaae dotius in Gindiciis, in appendice ab Gennadian.
Ex heterodoxis Iosephus Scaliger , qui epistolam habuit ab Isnatio patriarcha Antiocheno ad se scriptam, quae edita est in lucem, & in quae
de Cophtitarum natione sermo habebatur. Chytraeus in orationibus suis ; Georgius mura ia ieiseraria Conflantinopolitano , Joannes Cotovictis in itinerario Ierofo--tans σ seriaco lib. 2 p. 6. Gerardus de Ecclesia Cophtica. Inter eosdem vero heterodoxos Hoornebe K Breerevodus & Ηottingerus catalogos texuerunt opinionum, quibus f ectae Orientales ab Ecclesia Romana dissiderent. Nullus tamen est inter eos sive catholicos sive haereticos, qui moneat
Cophtitas a catholicorum doctrina dissentire quoad id caput. Proinde re-ipia in eo concordant. Neque enim ignorare illi potuerunt, quaenam eis et Cophtitarum fides. In libris enim sectarum Orientalium eruditissimi sunt Μasius, Kir Rerus, Herbelotus, Simonius, & Renaudotius. In Oriente aut etiam apud Cophtitas versati sunt Ludovicus Patricius, Thomas a Jesu, Vanslebius & Herbelatus. Cophtitas Romae viderat Baronius. In eorum religionem alii dedita opera inquisierunt. At si non ignoraverunt , certe nec dissimulassent errorem, praesertim cum alia leviora, idque circa ipsam Eucharistiam nolent. PROBATUR 3. multiplici Ecclesiae AEgyptiacae ac Copliticae cum Romana reconciliatione. Sic enim V. g.
Anno I 237. sub Gregorio IX. Cophtitarum archiepiscopus in gremium Ecclesiae catholicae admissus est, & Romanae sedi se 1ubjecit, rem promin vente Philippo Dominicanorum in Palaestina Priore, ut ipsemet refert pud Rainaldum ad eumdem, num. 87. Anno I I. 3c 14 a. rursus in apostolicae sedis gratiam & ad Ecclesiae catholicae sinum reversi sunt Cophtitae sub Eugenio IU. Acta redintegratae unionis fuse comprobat Rainaldus ibidem, & extant tomo I 3. conc. Anno 136 a. sub Pio IV. nova inita concordia est asente Roderico , qui ad c eos legatus missius fuerat : de quo idem Rodericus apud Sacchinum ib. o. Raioaldus ad eum annum , & Simonius in hisoria fides Eerie-
Anno et 38 a. sub Gregorio XIII. iterum tentata est . Tunc enim habita est Μemphi synodus, in qua omnia discussa sunt, errores retecti, exposita catholica fides. Iamque prope erat ut Cophtitae ad sanam doctrinam redirent cum aliquorum malignitate omnia pacis consilia di, sturbata sunt. De quo Thomas a Iesu. . no 13ς 3. sub Clemente VIII. agente Gabriele Alexanduino; C phtitarum patriarcha, cujus reconciliationis acta retulit Baronius supra,
146쪽
8. atm- Atque iis eam quiclam reconciliationem, acriter in turrexit Grogorius Douza, eamque ut fictitiam audacter explosit, eo potissimum argumento quod Alexandrinae Ecclesae praesul tunc est et Meletius riga , non. Gabriel : Douetan secuti sunt Chytraeus , Cotovicus , Regenvolscius, Brevi evodus, Eoornebe K, imo & Thomas a Iesu libro T. Cap. 6. nec non & Simonius cap. II. Atque in eam partem inclinat Thuanus. Sed D aean egregie refellit Allatius , docuitque duos fuisse tum simul, uti& temper, in aegypto patriarchas Alexandrinos, alterum Melchirarum , alterum Cophtitarum , & his quidem praefuisse Gabrielem , illis Μeletium. Quod idem amplexus est auEtor perpetuitatis tomo 2. lib. a. cap. 3. & postmodum allatum aut memoratum Alexandrinoctrum praesulum catalogum firmarunt Uanslebius in bisoria Ecclesiae Alexandrinae , & Renaudotius in mindiciis pag. 23. ρο 68.. R eκ instituto in sua de Misistis P na obse atione ad Gennad. pag. 92. , I Anno denique. I 637. sub Urbano VIII. eamdem unionem instauravit Matthaeus Cophtitarum patriarcha Constantinopolitanus cujus litteras Arabice s criptas ad shmmum pontificem exhibet idem Allatius. Jam vero dubium esse nemini potest , quin 'ante unamquamque re conciliationem multa praecessitsent colloquia, multae ultro citroque disceptationes. Ad unionem enim hine Cophtitas invitabant apostolici viri in eas regiones ab apostolica sede missi ; illinc praesules diu resistebant. Neque enim brevi res tanta conficiebatur. Igitur utrimque dog mata innotescebant. Alia enim erant deserenda, alia amplectenda. Proinde si errassent illi circa Eucharistiam, aut a nobis diisensissent, prosecto hoc caput , ut inter alia praecipuum memoratum esset , & ejusmodi erroris ejuratio a Cophtitis postulata essbi & praestita . At nubium occurrit usquam ejusmodi ejurationis vestigium. Ergo reipsa in hoc capite cum apostolica sede concordes erant Cophtitae AEgypsit. . PROHATUR f ex liturgiis Coplitieis . Tres enim. illi liturgias habent , ut perhibet Vanslebius parte a. pag. 28. nempe sanctorum Basi
lii , Gregorii , & Cyrilli nominibus inscriptas , ex quibus aethiopicae
manaverunt. Hae porro liturgiae, quae Vetustissimae sunt, ut pote a scriptoribus undecimi & duodecimi seculi jampridem laudatae, transsubstantiationem panis in corpus Christi & praesentiam ejus realem in Eucharistia clarissime sonantia Hujus autem rei plura sunt indicia. , . Primum oratio qua facetuos in iis omnibus sicut & in Graecis Spiritum sanctum invocat, ut panem in corpus , Christi, 3c vinum in ejus
sanguinem mutet, convertat, transserat . . V '
In liturgia Basiliana , Rogamus te, Christe Deus . noster , inqui ,
se . . ut ad Veniet Spiritus sanctus tuus et . . . & hunc panem iaciata corpus sanctum ipsius ' Domini nostri . . Iesu - Christi, . . . dc, huncri calicem, sanguinem pretiosum . . . .. Jesu - Christi - - , In Gregoriana , Tu Domine noster, inquit, voce tua sola con Vel ,, te has oblationes , mitte super nos gratiam Spiritus - sancti. tui , quin
147쪽
sanctificet ac transmutet oblationes, propositas in torpus & sangui-
is nem Servatoris nostri &c. ' .
In C riuina , Mitte , inquit , Spiritum sanctum tuum . . . . super
,, has oblationes tuas pretiosas. ut sanctificentur δc transmutentur e . . .& hic panis fiat corpus sanctum Christi . . . . Amen et & hic calixis pariter sanguis Christi. Amen. De quo auctor perpetuitatis fidei tomo I. lib. I. cap. I 3. & post eum Simonius ad Gabrielem Philadelphiensem pag. I 33. 286. I92. ct aa4. σ29O. Renaudotius in vindici pag. 387. 3I8. & in praefat. ad Gennad. pag. 9. 24. a 3. & in suis ad Alliati notas obsemationibus , ibid. pag.
Secundum est allocutio qua facta consecration elacerdos idem Christum aifatur prrientem. In liturgia Gregoriana , . Benedictus es , Iesu Christe , Deus nosteri, Omnipotens, inquit, qui factus.es homo, & cum hominibus conver- D latus es, quique incarnatione tua mirabili praeparasti nobis hunc pa- is nem coelessem, qui est corpus tuum sanctissimum , sacrum vere my- is sterium , qui praeparasti nobis hunc calicem ex vera vite , id. est eis divino latere tuo. In riuina vero , Dignare Domine largiri nobis verum illum cadi,, 'bonem , qui vivificet mentes nostras , corpora nostra & animas no ,, stras, qui est corpus sacrum & sanguis pretiosus Christi tui : neque ,, iis communicemus ad judicium & ruinam nostram. i
Tertium tandem , idque dissertissimum, est fidei prosessio , quam s per Eucharistia , simul ac consecrata est , edunt sacerdos & populus . Dum enim prae manibus Eucharistiam habet minister ad sacram communionem porrisendam, & ait SANCTA sANCTIs, eamque sustollit, ut fidelibus humi prostratis & adorantibus ostendat. In liturgia S. Basilii sacerdos Graece sic loquitur, Corpus sacrosam is ctum & sanguis pretiosus filii Dei r populus autem respondet : Amen. ri Sacrosanctum & pretiosum corpus & sanguis verus Iesu Christi. Tum ,, sacerdos : Corpus, inquit, & sanguis Emanuelis Dei nostri, hoc estis in Veritate. Amen. Credo, credo, credo, & confiteor usque ad exis tremum spiritum ἐν hoc est corpus vivificum, quod accepisti , Chriis ste Deus noster, a domina nostra Dei para, & unum fecisti cum dio Vinitate tua, sne commixtione & conIusione, & sne mutatione, &is tradidisti illud pro omnibus nobis sponte in iisno : . . . Credo, cre is do, credo hoc revera ita esse . Sic & in reliquis liturgiis ex quiri bus eamdem fidei consessionem expresserunt AEthiopes.
- Haec autem consessio, ut eam vocant, tanto apud eos in pretio . habetur, ut juxta Ecclesiae Cophticae libros rituales, nemo aut episcopus aut presbyter consecrari possit, quin consecrans episcopus particula E charistiae in manu consecrati posita ab eo hanc consevionem exigat ἡ &3 e cui verbo desit, singulas ei voces suggerat inter pronunciandum. Si
148쪽
autem sit extraneus qui consecratur , hanc consessionem lingua propria edere deγt, ut de recta ejus. fide ceria esse possit omnis Eccleua. Et vero id. observatum, fuisse legitur in historia patriarcharum Ale-.Xandrinorum , dum in patriarcham inauguraretur Gabriel filius Tarichanno is 3I. Etenim cum primum sacrum faceret in ecclesia S. Μacarii, aegre tulerunt monachi , quod in ejusmodi consessione diceretur Christus carnem suam fecisse unam cum divinitate sua , quod id Apollinaris aut Eutychis errorem redoleret. Quocirca placuit addere has vocessene commixtione o confusione o fine mutarione. Anno autem II 67. . in ordinatione patriarchae Ioannis insuper vocabulo corporis adjecta est vox
ista, vivimum , quod haec a Cyrillo sit usurpata & Nestorianae haeresi
. De his legendus est auctor perpetuitatis tomo I. lib. I. & Renaudotius in Vindis. 3r8. 3iq. ρο 32o. &-Gennad. pag. zor. σ 2O8. PROBATUR s. ex scriptoribus illius gentis, qui suam de Eucharistia fidem exposuerunt. 2. Enim Severus episcopus Asthmonim insgnis apud Cophtitas theologus & historicus de quo Vanslebius in catalogo scriptorum nationis Costolicae pag. 33 i. in traliatu inscripto , quaestiones o responsa , apud Renaudotium in Vindici pag. 3I3. proposita hac quaestione, quo funda mento innixi Christiam credunt panem & vinum fieri corpus & 1amguinem Christi; Sic, inquit, respondendum est': ea de re persuasi suntis verbis Domini nostri Iesu Christi, quibus testificatus est ea. esse cor is puS & sanguinem suum . Neque vero his verbis minor habenda estri fides , quam aliis omnibus quibus aliquid docuit , praecepit aut V
m ruit. Ille porro, cujus verba - ita vera sunt, ut a nemine in dubium revocari possint, qua nocte tradebatur Iudaeis accepit panem z . . . . D denique multis verbis nos docuit hunc panem & hoc vinum esse codiis pus & sanguinem suum. Ne igitur dicas hanc esse parabolam, histo- ,, riam aut metaphoram . Sic etiam in opere cui titulum iacit confirmatio fidei orthodoxae, in expositione n erat Incarnationis, in tractatu de Puchate. a. Michael diaconus in continuatione bisoriae eiusdem Severi Aschemo-ώ nensis, in vita Philothei. 63. patriarchae, resert miraculum, quo ad comprimendam juvenis cujusdam . infidelis e regia stirpe principis impiet tem , Deo sic volente , in Eucharistia vitiis ab ipso est pulcherrimus puer, cujus caro in varias partes dividebatur , & sanguis essundebatur in calicem, & quo sic ille obstupefactus est, ut ad religignem Christianam conversus fuerit. Cum autem juvenis ille a sacerdote quaereret Eucharistiae institutionem & naturam, Iesus Christus, inquit sacerdos, . . . . is accepit panem & vinum, & dixit, Accipite , comedite, hoc es corpus,, meum ς & postea o Bibite, his es sanguis meus d Ejus autem discipuis ii nobis tradiderunt orationem , quam super, panem & vinum dic, D mus .... &. panis mutatur & fit caro dc vinum fit sanguis occub
149쪽
ta ratione es ut tibi hodie demonstat Deus o specie tamen 'est ρο- is nis δὲ vinum ρ quod. nemo, sit qui, carnis humanae particulam sumere. D-Velit, aud sanguinem effusum bibere. De quo auctor perpet. fidei to-
3. Aliud miraculum idem resere apud eumdem Renaudouum ad Ge--γtirae pag. zor. ita vitis Gni odia. parariaκchae' os. de exundante uino eonsecrato in calice , & digitum sacerdotis, colore sanguineo: lata tingentc ,:
A l id ibid. pag. aeq. narras historia patriarcharum Alexandrinoi imae sub Iacobo anno Christi 826. de calice sacro ,. eae 'uni, eum infideles eum ex Ecclesia abstitiisent & aurifabio vendidissent, & ab e dem auris abro frangeretur, cruor manaverit. Verane sint an falsae, quae hic describuntur, prodigia , nihiI interest : .ae saltem narraciones illius nationis & aetatis' fidem ac doctrinam restantun. Alia enim illa esse non potest quana' nostra, quae histe miraculis. locimi praebeat. . Μonachi S. Antonii Copliticae gentis tranatum edidere db sanctissimat Eucharistia anno τὸ ρ . de quo Abraham Eehellensis ad ealcem responsonis his ad Joannis Seirini origines , & Simonius ad G
orieleu, Phisad. pag. III. .l 98. I 99. Iam Vero primum tractam; illius caput universae Ecclesiae fidem delacramento Eucharistiae proponit, quae nempe una conspiratione agnor
cit oblationem ten Eucharistiam sanetam esse corpus Domini nostri Jesu Christi, quod probatur ex ipsius Christi verbis instituentis illud s gramentum .' quibiis interjectiis statim eodem capite haec subjiciuntur, , , Necesse aurem est , ur omnis fidelis, qui sumit illud corpus Christiis si vere fidelis in corde, & lingua eontiteatur illud quod accepit jam h factum esse corpus Domini nostri Jesu Clarilli, Salvatorisque nostri, δε- & sanguinem ejus preriosum ipso interventu consecrationis sacerdo-M tis, illiusque precum & descensionis Spiritus sancti. pin Vero secundum exponit modum quo panis & vinum in Christi corpus & sanguinem transmutentur . Sp1ritus sanctus, inquiunt , se essiciens corpus sanctum in utero virginis ex materiis Μariae, ....
ipse idem est qui emcit hunc panem & hunc calicem corpus Domi ni nostri, & sanguinem ejus purissimum, . . . & divina Virtus tran , scendens consuetudinem in producendo , corpus Iesu in uterori saneto sine humano semine, ea est quae nunc miraculum operatur in n conversone panis & vini in corpus Domini nostri & sanguinem
is ejus. CVise autem nono exponuntur variae diversarum gentium circa resi eucharistic as consuetudit aes, quarum haec summa est ; alias Christi corporis sacramenta pane sermentato, alias vero azymo conficere; & eTillis non deest qui salem & oleum sermentato admisceant.' aliquas et iam Vinum aqua non temperare ; sed illarum consuetudinum diversita- rem unitati fidei nullatenus officere. Dissenserunt nationes . Christio
150쪽
CIRCA EUCHARMUMM. 139 me, ioqiuunt. is qualitatu 1 anme Eucharisbaeis suamvis annismane,, circa ipsam in fide, & scias stante veritate fidei rectae & cru- is dendi firmitate sacrosanctam Eucharistiam esse corpus Domini nostolis cui gloria, & sanguinem ejus pretiosum, non obstare varietates con- ,, suetudinum circa ejus qualitates , quin sit corpus Domini nostri de se sanguis ejus pretiosus. PROBATUR 7. duplici patriarchae Cophtitarum testini cinio mon ita pridem , dum apud nos celebres illae de Euctarisba controversiae ser-xerent 4 edito , & relato tomo 3. γrpet. ιδ. 8. 19. pug. 76s.cr 766.
TrmopEs circa Eucharistiam scin errant. PROBATUR I δα iis , quae mox de mphtuis dicti steriint . Ex quo enim ab , ptiis ad Vbdistianam .religionem iconversi sunt α-thiopes , ut ab iis semper acceperunt antistites suos , .sic fidem semper iunt assectati , adeo iut qui Cophtitas novit , aetiam AEthiopes
PROBATUR a. silentio omnium scriptorum , qui de aethiopum reli- .gione loquuntur. PROBATuR 3. ex eorum cum Ecclesia Romana reconciliationibus :prima sub Alexandro III. anno a r. p. secunda anno 2qq. & .r M. sub Eugenio IV. tertia .sub Sixto IV. anno I 8a. quarta sub Clemente VII. anno 1333. quinta anno I 333. sub Paulo IV. ultima sub Vrhano VIII. In his enim occasionibus AEthiopes propriis quidem, & i-- litis dudum erroribus nuntium remisere : at nullum unquam circa praesentiam realem aut transubstantiationem ejurare conati sunt. PROBATuR q. ex aethiopum liturgiis , quae similes sunt argypti
PROAATu R domesticis AEthiopim , imprimis veto eorum , , qui ab AEthiopiae imperatoribus ad Lusitaniae reges missi sunt, legatorum testimoniis. Primus est Matthaeus , qui super fide , & religione AEthiopum iconsultus ab Emmanuese Lustaniae rege in frequenti virorum 4 ilustrium ,& eruditorum consessu, inter alia de Eucharistia sic respondit r Eu- ., charistiam, inquit, habent Ethiopes ut omnium sacramentorum maximum, eamque andubitatum Chresticum corpus tum fata nem esse se sincera sde profitentur. ut refert Damianus Goea in epis. adJoan. --gnum Got- ὸ orchis Ascopum insatiae. Secundus est ZagaZabo, de quo ἀ&m G et in .expostisae re lanis am
. Tertius est Maria, icta pres ter aethiops, cases responsa reseri Thomas a Jesu lib. 7. cap. II.