Tractatus theologici quos in scholis sorbonicis dictavit D. Carolus Witasse ... In septem tomos distribuiti. Tomus primus septimus De augustissimo Eucharistiæ sacramento

발행: 1738년

분량: 495페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

91쪽

iniiversis Ecclesiae Patri s. . REsPONDEO haec excerpta non esse eorum, quorum nomina prae se fe

runt . , quod multis probatur . . .

Primo enim nullus est inter veteres, qui ex iis aliquid simile reserat, nedum extet centum opus in quo illud profiteatur .. . . Secundo. Author invronici apud quem unum ista visuntur, auctor est recens , & sublestae admodum , fidei . Vixit ille septimo ad ummum seculo .. 'ua quidem aetate veteribus , Patribus libros adulteri nos supponere religioni 'non erat . Est idem ille anonymus ae ignobilis scriptor r innumeris scatet erroribus: insuper autem in ea opinione versabatur , quod Christus Dascha ultimo Vitae suae anno non celebra verit . Itaque mirum non iit, si aut dolo malo ipse ea cuderit in fa- vorem anticipatae πιpinionis, aut ab aliis cula improvidus, & imprudens

Tertio si tot i gnes doctores primis seculis in eam abiissent opinionem , quo prodigio tam concors , tam constans caeterorum omnium quorum certa daltem Opera supersunt in contrariam partem sententia

deprehenditur P Ana Patribus tam dure ii excepti essent, qui Christi ultimum pascha negarent i An, quod nos defendimus, dogma, universis Ecclesiae doctrina dici potuisset . ' mi

Quarto ipsa ratio disputandi satis arguit commentitia esse. haec argumenta .i rtodecimani: enim, quos alli auctores impetunt, ducinus variis temporibus in Ecclesia turbas excitarunt; ante concilium nempe Nicaenum, & secido septimo . Utraque aetate eodem plane modo illi arguebant adversus catholicos . Cum enim Christus decima quarta die pascha celebrasset, ex hoc principio consequens esse conteodebant quod Chr stiani aeamdem observarent: diem . . At contra catholicii diversa, pro variis -temporibus . rem explicandi ratione .usi sunto Prionibus i enim, EO elesiae seculis admittebatur. principium , negabatur autem consequens LSeptimo autem utrumque a , Graecis' reficiebatur c. . Cum igitur auctores fallo in illo laudati , hanc posteriorem iviam uiurpent ac sequantur, illud argumento est, . eos inon ad priora Ecclesiae secuta , sed septimum circiter pertinere, ita ut omnia sua ementiantur. . . Quinto denique excerpta ipsa insignes per se . praebent suppositionis

Petrus enim Alexandrinus episcopus & martyro nullus alius ante octavum loculum fuit praeter eum, qui anno 3Io. illustre martyrium fecit. Non. ergo potuit. laudare Athanasium, quasi , totius Ecclesiae lumen, qui longe postmodum floruit : nec auctoritatem asterre concilii Nicaeni , quod anno 323. demum habitum i usta Atqui i utrumque. Praestat fatisme Granici paschalis. Ergo nom sine evidenti . absurda confusione

temporum is ei locus .attribui potest. ' . . . .

Indignum quoque rest Hippolyto Portuerisi quod ei ascribitur .: Ab

92쪽

eo enim inducitur in evangeliis Christus pridie mortis suae se essente aiens, Non manducabo adtac pascba, quod nuspiam est . An vero pius ille & eruditissimus Pater Christo & evangelistis potuit amnsere, quae nee ille dixisset, nec scripsissent isti Aut ejusmodi mendaciis opinionem suam munire voluisset Luculentius adhuc revincitur quod Clementis Alexandrini esse sertur. In eo quippe ut Ioannis verba profert , quae nunquam ejus suerunt , asseritque in ejus evangelio ita legi conceptis Verbis r Decima arta die es. Dominus γ ipso mane ad palatium adducto p ubdeant docti, an tam crassa ignorantia , aut tam impudens ac sacril gum mendacium Clementem Alexandrinum sapiat Nec desunt in testimonio Apollinaris Hierapolitani , quae illud convincant filsitatis. Ibi enim sanctus ille vir, nostram , hoc est constantem ac communem universae Ecclesiae sententiam traducit , quasi esset quorumdam duntaxat ignobilium opinio; quasi ab indoctis& lanaris hominibus inventa; quasi ea denique multas in Ecclesia contentiones secisset. Ea autem singula & a modestia tanti viri & a veritate sine d bio procul aliena sunt. bocirca immerito tot insignibus Ecclesiae doctoribus haec excerpta

tribuuntur.

Oa Ii Ci Es 34. Agnus paschalis decima die parari debuit, Exodi ta.& stando comedi. Atqui neutrum praestitit Cnristus. Ergo. REsPONDEo quosdam et Ie ritus, qui omni aetate in paschate celebrando usurpati fuerint, alios qui in prima duntaxat, alios tandem esse qui paschati vulgo attribuuntur , nec usitari tamen unquam este

leguntur

Agni paschalis a decima die praeparatio ad solam AEgyptum pertinuit, id Rabbinis, Naimonide praesertim in Corban Pejacb amrmanti. hus. De quo vide Bochartum & Ligisorum. Epiphanius tamen haeres o. videtur innuere id semper & omni aevo juxta legem factitari de

huisse. Id ipsum statue de accingendis renibus , ac baculo prae manibus te nendor quod semel duntaxat est usurpatum e quanquam Chrylbstomus id solemnis moris ac perpetui suisse lentire videtur: de quo Bocharius idem . Quamobrem imperite admodum in eo vim facit Antonius de Dominis , ut ostendat Christum ultimo vitae anno pascha non celebrasse. Qua ratione de eo disputarent vulso theologi e schola , consule Cajetanum & Salmeronem tomo p. tras. Idem de lege a Μose lata , ne quis post pascha e domo efferret pedem usque mane Exodi i 2. Statim enim a Paschate abiit Christus in montem Oliveti. Iam vero an inter comedendum agnum paschalem Iudaei starent , haud levis est controversia . Philo enim in libro de sacrificio Cain σ

93쪽

ε1 DE EUCHARIITI E

tlores exIstimant id & primitus & omni deinceps aevo esse factit 'tum . Neque alia sere ratione innituntur Graeculi antiquiores , Anto nius de I minis , ac reliquum adversariorum vulgus , ut ostendant Christum non esse pashhate perfunctum in suprema coena , ad quam eum accubuisse tradunt evangelistae. Torniellus contra in annalibus P tat ne in AEgypto quidem Hebraeos stetisse , dum primum pascha Comederent. Μaimonides autem in libro de A I=mo , & alii Hebraei d ctores sciscunt non tantum id fieri non debuisse , sed & id fieri non potuisse ut necessum enim omnino sudse, ut in paschali ecena accumbe rent. Hoc autem longe probabilius esse censeo. Nulla enim lex est ea de re lata a Mose: nullum est in Scripturis ejus consuetudinis vestis gium. Christus contra accubuisse dicitur . Cum emo Rabbini id quo- ue necessitatis suisse statuant, non est cur id aut semper aut unquam actum esse opinemur. ORIICIEs et s. Justinus martyr in dialogo eum Trishone, & alii evetustis Patribus testantur Christum & captum & cruci affixum esse in pascha seu die paschae. REsPONDEo paschae nomine , ut ex Luca & Iosepho fura ostendimus, intelligi solemnitatem azymorum, hoc est decimam quintam mensis: proinde nihilo secius die praecedenti, hoc est decima quarta, juxta legem Christum comedere pascha potuisse. OBIICIEs 36. Irenaeus lib. 4. adversus haereses cap. 23. amrmat quod Μoses, cum pascha nominaret & juberet illud immolari in loco, quem is elegisset Dominus, vespera ad solis occasum, Descripsit & diem &is locum, & extremitatem temporum, & signum occasus solis , quiis bus passus est Dominus, adimplens pascha.

Tertullianus pariter contra Iudaeos cap. 8. notat Christum occisum esse se, Die prima azymorum, quo agnum ut occiderent ad vesperatri, is a Moyse fuerat eraeceptum, . . . . ut adimpleri possent omnia , quae se de eo fuerant scripta. Cap. Io. Hoc, inquit, & Moses initio priis mi mensis novorum iacturos vos propἡeiavit , cum omne vulgus fi- ,, liorum Israel ad vesperam agnum esset immolaturum: .... & adje-- cit pascha esse Domini, id est passionem Christi. Quod ita quoque

is adimpletum est, ut prima die azymorum interficeretis Christum: &is ut prophetiae adimplerentur, properavit dies vesperam facere, id est tenebras officere: .... atque ita juxta Amos γ dies sestos vestrosis convertit Deus in luctum. M Libro autem 4. contra Marcionem cap. 4O. se Scit & quando oporteret pati eum, cujus passionem lex praefisurat . ,, nam e tot festis Iudaeorum paschatis diem elegit . In hoc enim sa- ,, cramentum pronunciarat Moses: Pascha est Domini. S. Ausustinus tra I. ueo. in Joan. enarrans illud evangelii r Ascenderunt ergo multa Jerosol am de regione ante Pascha', ut sanctifrarent se ipsos: . Hoc faciebant Iudaei, ait, secundum praeceptum Domini , . . . . ut , die festo, quo pascha erat, omnes undique eonvenirent , de illius diei

94쪽

INSTITUTIONE. 83eelebratione sanctificarentur. Sed illa celebratio umbra. erat suturi ..... prophetia Christi pro nobis illo die passuri . . . . Quid enim

ri opus erat, ud illis Dominus praeciperet, per ipsum sestum diem ovem se occidere/ nisi quia ille erat de quo prophetatum est , sicut ovis ad ,, immolandum ductus est. Paulo autem supra: Illum diem festumo Iudaei cruentum habere Domini sanguine voluerunt . Illo die sesto se occisus est agnus. Ille, qui de coelo. Menerat pati , propinquare VO luit loco pamonis , quia imminebat hora passionis . Ergo Christus passus est ea die & hora qua immolabatur agnus paschalis . Ergo

decima quarta mensis . Ergo agnum paschalem non comedit. RESPONDEO r. hanc de mortuo Christo decima quarta menss sententiam cum nostra possie consistere, cum dicamus Cliristum pridie mo

tis suae pascha celebrassie , v. g. si putetur Christus antevertisse le3it, mum tempus paschatis , aut gemina dies existimetur suisse pasenati praestituta . Haec autem satius esset de sanctis Patribus opinari , quam quod raegaverint Christum paschate esse perfunctum et praesertim cum Tertullianus diserte , longe autem di tertius Augustinus , tradiderint

Christum reipsa pascha tunc manducame, ille libro . contra Mamionem cap. 6o. hic epis. 36. cap. I 3. ubi historiam ultimae Christi coenae ac pasesionis enucleat, advertens quintam sabbati, qua paulo post meridiem a

se cesserunt discipuli ad Iesum Dictam fuisse diem primam azymorum ,

,, quia ejus Vespera sequente futura erat coena paschalis, qua coena inciis Piebat azymum & ovis immolatio manducari: vespera Dominum pa-- scha cum discipulis manducasse: eum traditum esse ea nocte, quae jam is ad sextam sabbati . . . . pertinebat: hanc vero diem s. sex', , ram sabbati ) primam azymorum fuisse a vespera incipientem .'

se istum diem passionis ejus manifestum esse. Quapropter ista in speciem contraria, reipsa tamen non pugnant, & juxta Patrum sententiam

simul stare queunt, quod die paschae, die prima azymorum mortuus sit Christus, cum agni paschales immolarentur, & quod tamen pridie Christus pascha celebrasset ac Patres illos, ac praecipue Tertullianum ac Augustinum , in eo nobis patrocinari, officere autem adversariis, quod scribunt Christum passum esse die 1blemni azymorum, hoc est decima quinta mensis: quo uno

tota adversariorum opinio convellitur.

3. Priscos illos doctores iis in locis', ubi pingui minerva rem edisserunt, id tantum sibi propositum habuisse, ut ostenderent Christum esse intersectum die palchae , quam innuunt pascha Domini esse appellatam , quia sutura erat dies passionis Christi; aliud entes ad Verbum gregum πάση

- , a quo nonnulli olim pasch. e vocem esse derivatam crediderunt ; lefinire autem eos noluisse ibi ,. an decima quarta, an decima quinta dies illa Paschae esset, quia dies reipsa dicebatur . . .. 4. Cum ajunt C istum mortuum esse ea hora qua immolabatuo agnus pasciatis, i prae oculis tantum habuisse horam nonam qua Christus animam F et expi

95쪽

84 DE T ORISTIAE

expiravit, & mactari agnus consueverat ἱ non vero ad eamdem praecise diem spectasse . Nempe agnus paschalis, & quatinus immolabatur, &ouatenus comedebatur, imago erat Christi & in sacramento comedendi , R in cruce immolandi. Figuram hanc ex utraque parte juxta sanctos Patres expressat Claristus: sed ad sacramentum eamdem elegit diem, qua comedi agnum oporteret; ad crucem vero eamdem horam qua mactabatur, sed die sequenti: quia nimirum fieri non poterat, ut una eadem dies exhiberet nobis Christum & hora tertia crucifixum, & post occasum deinde 1blis se dantem in cibum apostolis omnibus. Uno verbo, cum diem paschae & horam immolandi agni suisse volunt prophetiam Christi passuri, non ad diem praecise ipsum, nec ad ipsam horam attenderunt; sed in Scripturae potius similitudine . ac pascbatis nomine vim secerunt. Paschae autem vox ex aequo & diei paschali, & azymosum solemnitati convenit. Quod si ibidem per transennam adjicere videntur per diem festiam , quo Christus occisus est, agnos paschales immolari consuevi sth; aut nullus esherror , aut levis est cluntaxat incogitantia condonanda iis , qui quaestionem istam ex professis non pertractabant ; longe tolerabilior , quam ii essent opinati Christum pridie mortis suae pascha non celebrasse. : Caeterum diligenter cave in dijudicandis Patrum sententiis, ne ea, quae ex eorum dictis eruuntur solummodo per consequentiam , anteponas uri quam expressioribus alibi testimoniis, ubi rem accuratius expendorunt ac definierunt. Quaedam enim ipsis aliquando excidunt humanitus , quorum consediaria non viderunt.

CHR rs Tus in celebrando paschate legitimum tempus non anticipavit. Est assertio contra quosdam Graeculos qui id excogitarunt, non tam ut exponerent evangelistas, quam ut vim argumenti elevarent Ecclesiae Latinae azymorum usum in Eucharistia conficienda ex facto Christi iaea instituenda confirmantis. PROBATUR a. ex Scripturis. Christus legitimo tempore pascha celebravit, si eo sit perfunctus decima quarta die exeunte . Atqui id praestitit Cluvius. Nam ex evangeliis apostoli ad pascha praeparandum Chri

stum adierunt, I. ante vesperam seu occasum solis e a. prima die aZrmorum .' 3. die qua necesse erat occidi pascha et q. die quando pascha Judaei imaistabant i s. ante diem sessum paschae seu Blemnit

96쪽

PROAATUR a. ex sanctis Patribus . qui aut aiunt expresse Christum manducasse pascha decima quarta die , & decima quinta passumeri , & decima septima resurrexime aut simpliciter eum die solemni azymorum esse mortuum , hoc est decima quinta mensis. Primunt a rant .Polycratem Emeris min Insubris inviod aeqn aris ,

Ecclesia cath illi nos repugnant ta apud selaum supra

Granici pascbalis, vetustus auctor de paschate apud Cyprianum , Eusebius ad calcem obronici Theophilus Alexandrinus in vis. ad Theodosum imperatore- , Ambrosius θυῖ. ad epi scopos IEmsine, &The doretus quaes. 24. in Exodum δε alterum . decernunt obscurius Iustinus &Ιrenaeus; clarissime autem Tertullianus sina ; Cyrillus Hierosolymitanus carecb. 23. Chrysostomus homis. 82. in Ioan. 3c Augusturus reactim. σ xi . in eumam amavelisam. ' 1 1 PROAATuR . variis rationibusti Christus non . venerat legem solvere, sed adimplere, i Lurb. r7. a, Tempore ipso pvitatis apparandi commonefaeti apostoli ad Christum accesserunt. 3. Cliristus extra praescriptum tem dis pasesate desungens , & suis sc*qduo suisset , Iudae proditori aliisque in icis, praebuisset pi tabilem ansam , i nec necessariam, m criminarentur pum ac damnarent. . . Secundum Iudaeo doctores pascha lim laxi .aebiudi, I .. nomine paschatis expressb aci sacerdotibus declarato, ex Maimonide de sacris temeratis cap., 3. dc de ratione sacri aridi cap. in.templo , idque ab iisdem sacerdotibus εa. hora imperata quae sins crimine. Re poena violari pon yoterat, pq, dem iteste. Ergo nec illud tuli lent pontifices ., Rec Christua tentasset i, bee apostbli perficere. ippini,h v. i. l.

. PROBATuR I. Christus pascha 'mandumvir in die qd, non hintuinbecesse erat occidi pascha, sed etiam qua Hebraei paschae ima uba

revera. Ergo.

a. Si CKristus eadem die, qua eaeteri Iudaei pascha non celebravit, id factum est, vel quia Christus legem servavit, Iudaei vero tunc pascha secundum consuetudinem in seriam sextam distulerunt, ut placuit Paulo Burgensi ; vel quia ad primum pascha ineunte decima quarta celebratum mirasse de Eucharisia. F a sese Diqiligod by Cooste

97쪽

sese aemmodavit, illi autem juκta morem jam inveteratum illud decima quarta desinente celebrarunt ut finxit Ferrandus; quia denique duplex erat mensis initium, duplexque dies paschati praestituta, ut Mehe-xius existimavit. Atqui ista omnia multis supra explosimus.

QUAESTIO SECUNDA

De essentia menerabilis Euchariyliae

, i sacramenti. , ΟΜΜΕΜ Eucharistiae essentiam breviter exponit synodus Tridentina

fess. II. .ap. I. his verbis : Docet sancta synodus & aperte aeri sim, ieiter profitetur in almo sansis Eucharistiae satramento, post pselianis Sc vini consecrationem, Dominum nostrum Iesiam Christum, v rum Deum atque hominem , vere. realiter, ac substantialiter sub spe-

is eie illarum rerum sensibilium eontineri' iHane autem suam & universae Ecclesiae de Eucharistia fidem enuele tius declarat & sancit adversus haereticos hujus aetatis et. θ' I. Primus Caisinianis cmpositus sic habet . Si quis negaverit in sanis ctissimo Eucharistiae suramento contineri vere, realiter, substantialia is ter, eorpus εc sanguinem una ctim anima & divinitate Domini no- ,, stri Iesu Chrilli ι ac proinde totum Christum . sed dixerit tantumis modo esse in eo ,- ut in signo .ut figura aut virtute, anathema sit. Secundus canon concipitur in hunc modum': Siquis nesaverit mia is rabilem illam & singularem conversionem totius substantiae panis in is corpus, & vini in sanguis m, manentibus tantum speciebus panis &is vim : quam quidem conversionem catholica Ecclesia aptissime TRANsis SUBSTANTIATIONEM appellat, anathema sit. Quapropter tria fiant hic controversae capita : Primum de vera, reain

Ii ae substantiali corporis i Christi in Eucharistiae- sacramento praesentia rSecundum de panis in corpus Christi & vini in ejus singuinem mutatione . quam minis muriatio-m appellamus : Tertium de speciebus e. ternis ae sensibilibus panis & vini post consecrationem manentibus. I. spectabit potissimum ad Calvinianos r a. ad Lucteranos r ad scholarminiscies pertinet. J il I . . . A R-Disi tiroo b

98쪽

De vera , reali , ac substantiali corporis ac sangmnuCAridi praesentia in Gobarsiae Doramento. UT in hac maximi prae caeteris momenti controversia certo ordine proeedamus, tria praestabimus. Ac tia quidem exponemus errores quibus catholiea fides impugnata fuisse perhibetur. a. Ecclesiae dogma stabiliemus. s. Iis , quae ab haereticia opponuntur, momentis responde

re conabimur.

SECTIO L

m,emri s quibus eaιholica de Euebarisia sacramento, fides impetita esse memoratur.

CUM inter omnia sacramenta venerandum Eucharistiae mysterium eximiae sit cum dignitatis tum emcaciae, mirum esse profecto non debet quod longe plurimos adversus illud hostes invidus daemon excistare non destiterit. Et vero nullum ab Eeclesiae exordio seculum fluxit, quo Eucharistia suos non habuerit adversarios. Hos amem error res recensere ad clariorem veritatis postmodum a nobis : astruendae intelligentiam , superfluum fore non duximus. : quin etiam eos ipsia et rores, qui dubii sunt , aut sorte nonnullis perperam afficti, expendere hie decrevimus, ut sublatis, quae nostram de re ipsa dissertationem impedire & intricare possent, difficultatibus , facilior exinde ac nitidior lisputatio fiat. De erroribur primi ae secundi seculi circa ,

Eucharistae sacramentum. o

PARTAM humano generi a Christo Deo simul & homine salutem apostoli vix annunciare coeperunt, eum in eum , qui . una spes nostra est, ex inferis surrexerunt duo haereticorum sibi plane oppositorum g nera, quorum alii ipsi, Christo naturam divinam, alii humanam eripi re tentaverunt e qui autem humanam naturam. ea abjudicabant, ii sunt appellati Lacetae, seu . quod ipsum inon verum hominem, sed merum hominis simulacrum fuisse opinarentur. Foeda omnino δe en variis spurcissimorum hominum secum invicem alias non consentlantium lectis conflata colluvies ψ cpii Simonem. magum Velut principe . Me ctati , nodi modo Ecelata iaciem prri eat tempora deformarunt, sed &e es viseera crudeliter dilaniarunt, y s. . .

Hi porro omnes circa Eucharistiam errabant. Insciabantur nemPF eam Diuili od by Corale

99쪽

g8 . ERRORIBU ῖ eam verum esse Christi corpus ac sanguinem .' nec mirum. Cum enitriduos Deos, auἱ duo saltem rerum principia , alterum boni, alterum mali agnoscere, & a malo principio carnem manare , proinde mallim ipsam esse , eaque de causa in Christo boni Dei. filium admitti nota posse arbitraremur, sicque totum Verbi divini incarnationis mysterium e medio tollerent, ex eo certe consequens fuit ut sacrosanctam Euch ristiam incarnationis appendicem ac complementum , cui Christi icorpus iae , sanguis. inesse ' creduntur, abjicere ac respilere coacti fuerint

e . alia misi quam habere vellent. . illius loco substi tuere quod reipsa plerique isecille reseruntur ; et imprimis: autem, qui peculiari: nomine dictilunt Simoniani , Gnostici , Phibionitae, . Adamitae, Ualentiniani, Μa costi, Archontici , & Ascodrutae . Itaque de Docetis universe loquens Ignatius Μartyr in epis. ad suerisior tinti m. Ab Eucharistia, in- is quit , & oratione seu oblationibus ) abstinent, eo quod non confi-

. teantur Eucharistiam carnem esse Servatoris nostri. Jesu Christi, quae se pro peccatis passis est , quam Pater iba benignitate suscitavit. - Quem lacum ut insignem laudat Theodoretus Dial. 3. contra Eutycbianos. Archontici apud Epipbanium haeresi o. num. a.' Μysterioruna con ν, , muniΟhem ac bonitatem, inquit, repudiant tanquam alienam, & in is nomine Sabaoth unius ex mali principibus ) reparatam. Theodo,

si retus lib. I. h.ereticarum fabularum cap. II. .Lavacrum execrantur, in

quit , & mysteriorum' participationem ut, pote quae fias in nomine Sabaoth. Hunc enim dicunt in septimo coelo tyrannidem exercere P;, Diabolum vero filium esse Sabaoth. Hoc ipsum .iisdem verbis na rar Iulcaetas tib Thesauri cap. I Imo eo progressi sunt Μarcosii quidam, ut non solum Eucharistiam, sed etiam baptismum, uno verbo omnia sacramenta exploderent. Di-

,, eunt enim , inquit Irenaeus lib. I. cap. 2 o. non oportere inenarrabiis lis & invisibilis virtutis mysterium per visibiles & corruptibiles crea- ,, turas perfici P α ea quae mente concipi 'non possunt, & incorporalia ,, & insensibilia per sensibilia & corporalia. Quod Ascodrutis , vel

Ascodrupitis, qui ex eodem Μarcosiorum grege erant, speciatim attribuit Theodoretus lib. I. haeret, fabul. cap. io. & post eum Nicaetas Id. Thesauri cap. 1 7. .baptismi simul & Eucharistiae mentionem faciens . Idem iis Heribis lub Tascodrugorum nomine Timotheus Constantinop

litalius : apud Combefisium audiuitrii Patrum . tomo. Z. . monimentorum

Ecelesae Graecae Cotelerit . . l . . t. s. . . . . ' a ' . 4

. mandoquidem igitur. Dooetae nostra 'Eucharistia abstinebant , necesse omnino fuit, si quam habere vellent, aliam nostrae loco .sumcerent :quod i& usurpasse plurimi perhibenturi Sed infandam prorsus, ingenioque suo ac moribus dignam i Eueharistiam ac commuitionem commenti iamr de qua non tantum: dicere i, sed & cogitare , horret animus .. Qui ad has sordes tractandas adactus suetit, consulat veteres , qui de A

haereticis scripserunt. . r. l . . L. ι ἰ

100쪽

CIRCA EUCHARISTIAM . . 8'

. ' Sithonianorum execranda mysteria exponit . Epiphanius haeres. 2I. m. 4. & post eum Nicaetas lib. q. thes cap. I. . 3Gnosticorum , idem Epiphanius haeresi et s. num. s. 8. ubi etiam .motat ea apud ipsos appellata fuisse eorporis' Christi m seria, & indicatus Hieronymi cap. 6. Augustinus haeres 6. ut Philastrium & Theodoin

getum praetermittamus. i .

Phibionitarum, idem Epiphanius ibid. haeres 26. num. I. ρο II.' . . Adamitarum seu Prodicianorum Clemens Alexandrinus G 3. Aram. Theodore ius lib. I. haeret. 1 ab. cap. 6. & Nicaeta supra cap. Io. Archonticorum, Augustinus haeresi 2 o. :. Sed Valentiniani spiritalem duntaxat communionem admittebant e ut notat Clemens Alexandrinus ibid. lib. 3. stram. contra quam alii , . qui non nisi turpibus & foedis delectabantur . . . Atque haec veterum Docetarum in verae Eucharistiae locum adhibita mysteria, cum saeva simul essent & obscoena, locum dederunt innumerabilibus, quae ubique hinc passim apud paganos spargebantur de Christianis , quasi nimirum sacris in sedibus Τnyestaeas epulas celebrarent,& pecudum ac serarum ritu promiscue in concubitus ruerent, cal mniis, quas antiqui fidei nostrae vindiceς refellunt , imprimis autem Iu: stinus martyr, Tertullianus, & Μ inutius Felix . Hunc enim huJusmodi calumniarum sontem Gadmonet Origenes lib. a. in Celsum & lib. 2. in epis. ad Rom. Eusebius lib. 4. hi I. cap. 7. Epiphanius haeres 26. si

pra, & ex iis Baronius in annalibus ad an. I 2 o. i 'Fatendum tamen est haec nefanda mysteria apud omnes Docetas non obtinuisse; imo quamvis pro sua de incarnatione Verbi doctrina nega re cogerentur in Eucharistia esse posse corpus & sensu inem Christi , omnes tamen a sacris Eucharistiae nostrae symbolis non ita abhorrebant ιSic Ophitae panem adhibebant & Marcion : sed hic vinum aversatus , aqua sola. utebatur; illi autem panes oblatos serpentis allapsu consecraribantis Μareus denique Ecclesiae calices imitabatur, sed vinum album apponebat, illudque magicis artibus ac verbis in colorem rubrum aut purpureum convertebat, ut sanguis in calices stillasse videretur. De Ophitis Epiphanius haeres 37. cap. 3. Augustinus haeres 17. Theodoretus &alii plures : de Marcione. Tertullianus lib. I. contra Marcionem cap. l de Marco. Irenaeus lib. I. cap. 9. de Μareosiis ejusque discipulis Epis

phanius haeresi, 34. initio. ι .

i: Quare Dallaeum miror in peculiari adversus Dionysii Areopagitae ac Ignarii martyris scripta opere cap. a a. & Larroquanum his. Euchari- sicae parte r. cap- 3. qui epistolas , quas Ignatio tota attribuit antiquitas, lanctissimo martyri abjudicare non verentur, duplici hoc inter alia nomine et r. quod ibius is, austor reserat priscos Docetas Eucharistia abstinuisse, quia putabant . eam non esse carnem Christi : a. quod Μa cion , licet ex eadem Docetarum secta , ea uteretur. Haec enim levia, sunt & . viris eruditis indigna momenta . . I. Enim quod Ignatius sit uni

SEARCH

MENU NAVIGATION