장음표시 사용
381쪽
sius lib. i. de Spiritu sancto , cap. 3. Cum enim dicitur, in nomine Domini noliri Jesu Christi . per unitatem nominis impletum es msterium. Plura in hanc lentcntiam ex antiquitate collCgit Cl. Vossius, Dil putat. a. de Baptismo , thesi s. ubi pro eadem consuetudine adducit locum ex cap. 1χ. Balilii dc Spiritu sancto , pag. 69. qui ita habet: Μ τῆ πιζού
χρισθέντα T'ιos, καὶ τὸ χρίσμα τὸ Πνεῖμα. Christi appellatio , totius Deitatis est confesso : declarat enim Deum , qui unxit g cu Filium , qui unctus ess, Spiritum Iannum , qui est unctio. Verum , quod pace tanti Viri dictum velim , tantum abest , ut Basilius baptimum in solius Chrisi nomine administratum hisce verbis, vel toto illo capite, probare velit, ut pro sus contrarium agat. Respondet enim ad ea Scripturae loca , quae docent, Apostolos in nomine Iesu Christi baptiza si ei, &vult, quamvis Scriptura ita loquatur , Apoliolos tamen in nomine Patris, Filii, o Spiritisssaurei baptiza e. Ipsum capitis argumentum , quod est, πρὸς τους λέγοντας καi μήνον τὸ εἰς τὸν Κύριον βήττισμα, adversus eos . qui dicunt suffcere Baptisma tantum in nomine Domini, id manifeste evincit. Patet hoc ex ipso etiam capite illo. Respondet Basilius ad loca Apostoli supri notata , & dicit, ibi quidem solius Christi nomen poni, sed totam SS.
Trinitatem intelligi. Hanc a stertionem confirmat verbis jam allatis. Deinceps dicit, videri Apsolum καὶ μενου τῶ Πνεύματος επὶ τῆ βαπτίσματος μνημονεύσαι, eIIam solius Spiritus sanctι in Baptismo mentionem fecisse , nem. pe i. Corinth. in: i 3. & Actor. I: s. scd subjicit: 'Aλλ' οὐ ταρα σειοτέλειαν ἄν τις hxi, βάκτισμα , τ μονον τὸ ονομα του Πνεύματος επεκληθη κρή γὰρ ἀταρεωτοv μἐνειν τηρο εν τι ζωοτοιν χεριτι δῶ ἐνην παραδοσώ. At non ideo quis dixerit , perfectum esse baptiVma , in quo solum Spiritus nomen iuvocatum est. Oportet enim inviolabilem manere tradisionem , quae in vivifica gratia data est. lntelligit per ταμδο- , mandatum Christi Matth 28:39. Tandem concludit: 'λ γπι xmυομεο εἰς Πατἐρα , καὶ T ὸν , καὶ ἀπιον Πνευμα , ου καὶ βαττιζόμεθα εις τὸ ἔνο- του Πατής, καὶ τοὐ T'ιού , rari του his Πνεύματος.
uemadmodum enim credimus in Patrem, o Lilium, re Spiritum sanctum, ita etiam baptizamur in nomen Patris , o Filii, , Spiritus sancti. Vide etiam Theodoreti Epist. 146. pag. io 38. Theophylactum in cap. 2 . Lucae, pag. s s. Huc maxime faciunt verba Eulogii in Biblioth. Pho
ἰ T ἐν , και αγιον Πνε a. In Christum Jesum baptizari , Igniscar, ρ-
382쪽
NICAENO CONSTANTINOPOLITANI. CAP. XVI. 3 si
candum praeceptum , traditisnem Christi Jesu bapticari, hoc est , tu Patrem , 9 Filium , ω Spiritum sanctum. Et paulo ante , pag. lωὲ eX
Oύτω γὰρ εδίδαξε καὶ παρέδωκε βαπτίζειν ἡ Κύριοι ἡμῶν Ἱρπῶς κριζις. uod distum
es in Actis de iis , qui baptismum Johannis habebant, His auditis baptizati sunt in nomen Domini Jesu , hoc significat, Baptizati sunt juxta traditionem V doctrinam Domini Jesu. Quare etiam alibi, cum dicit, in Christum vel In mortem Christi baptigati sunt, eundem sensum debemus inte Iigere fletnsicarie hoc es , in nomen Patris, S Filii , Spiritus sancti baptizati sunt. Sic enim docuit V tradidit Dominus noster Jesus Christus ut
baptiVma seret. Confer, quae dicta sunt cap. 3. num. II. 2. sub Σ. ubi SS. Trinitas ex N. Tcst. probatur. a Alias formulas adhibebant heterodori N haeretici. a. Eunomiani , teste Epiphanio in haeresi Anomoeorum . quae est '6. pag. 439. baptizabant ad se accedentes δες ἔνομα tisi dκτρου, και εἰς ἄνομα T'ιού
ἐντος, in nomen Dei increati, cu in nomen Filii creati, S in nomen Spiri-rus sanctificativi, ω ὰ creato Filio creati. Paulo aliter de iis Greg Nysienus Orat. Ir. Contra Eunomium , t. 2. Pag. 7O6. Eunomius docuit, μὴ ast Πατέρα καὶ Tbόν καὶ ἄνιον Πνεῖμα τὸ βάπτισμα γίνεσθαι' ἀλλ' εἰς δημιουργόs
καὶ κτίζουν, non in Patrem N Filium cst Spiritum sanctum sieri ba Vmum, sed in opificem N creatorem. Alii tradunt, Eunomium docuita , non esse baptizandum εἰς Ριάδα, ἀλλ' εἰς τον τῆ κριςῶ θάνατον, in Crinitatem , sed in mortem Chrsi: ita de eo Socrates Hist Eccles. lib. s. Cap. 24. pag 2 2. Hinc , cum Christus semel fuerit mortuus, idem voluit, ἐν μι καταδύσει, una immersone, in mortem Christi esse baptizandum. Philostorgius
Hist. Eccles lib. io. cap. 4. pag. 136. Ἐβάπτιζον οἱ περὶ Συνόμιον, ἡκ εἰς τρεῖς καταδύσεις, ἀλλ' εἰς μίαν , εο τον θάνατον τά Κυρίου βαπτίζοντες , ἴν ἄκα μει, ἀλλ' gχὶ δὶς η τρὶς oxis ημων ἀνεδεξατο. Eunomiani non trina immersio , vetam unica bapti bant , in mortem Domini baptizantes, quam semel tam tum, non vero bis terve pro nobis sustinuit. At Nicephorus, Hist. Eccles. lib. I 2. cap. 3O. pag. 284. monet, ex multorum sententia atque opinio
383쪽
ne , unam immersionem non ipsi Eunomio , sed discipulis ejus, Theophronio Sc Eupsychio adscribi. Verba ejus sunt: T4, γε μην ταραχαράτ-
β. Marcitae , a Marco quodam praestigiatore sic dicti, inter baptizandum his utebantur verbis: Ἐις ὀνομα ὰγvώτου Πατρὸς τῶν ολων, εἰς ἀλήθειαν μητέρα πάντων, εἰς τον κατελθόντα 'lησούν, εἰς ενωσιν καὶ ἀπολύτρωσιν , καὶ κοιν-αντων δυνάμεων. Iu nomine ignoti Patris universiorum, in Veritate matre
omnium , in Iesum , qui de cendit, in unione N redemtione, ta communione
virtutum s ut refert Theodoretus, haeret. fab. lib. l. cap. 9. Pab. ΣΟΙ. Irenaeus lib. i. cap. IS. & ex eo Epiphanius, haeresi M. & Eulebius, Hili. Eccles. lib. 4. cap. II. pag. 36. Pro, ἐκ τὴν κατελθ νυ Iησοὐν, habent, εἰς τὸν κατελθόντα ἐις τὸν 'iησούν. γ. Elcesaei, ab Elcesai quodam , haeresis illorum auctore, sic appellati, κεπφται βαπτισμασιν ἐπὶ τη τῶν ςοιχείων ὀμολογι , us sunt baptismatibus in eumentorum confessione i ut narrat I heodorecus, haeret. Fab. lib. 2. cap. 7. Pag. 222. δ. Fuere, qui docuerunt, non esse baptieandum κατα την τού Κυρίου διάταξιν. εIc Πατέρα , καὶ 'Tιὸν , καὶ αγιον Πνευμα , ἀλλ' εις τρεῖς avaρχους , η δες τρεῖς πιοὐς. η in τρεῖς Παρακλήτους, juxta Domini ordinationem, in Patrem, Filium, , Spiritum I anctum, sed in tres principii expertes , vel in tres Filios , vel in tres Paracletos. Hos καθαψἐσει punicndos statuit Can. 48. Apostolorum.
s. De Deuterio, Episcopo Ariano, legitur in Eclogis ex Hist. Ecclec Theodori, ex lib. a. pag. 3s3. quod dirierit, Βαττίζεται Βαροῦις ε4 τὸ νυγμα τῶ Πατρὸς, δἰ Ῥιού, ἐν -- Πνεύματι ουτινος λεχθεντος, τὸ ἰδωρ, το ἐν Tu κολυμβῆ , γἐγονεν ἁOavis. Baptizatur Barbas in nomen Patris , per Filiam , in Spiritu sancto e quibus pronuntiatis aqua in piscina evanuit. Ad Baptismi formulam, ab Arianis uiurpatam, in genere quod attinet, eruditis quibusdam viris , ut Cl. Volsius, Disput. Σ. de Baptismo , thesi s. monet ei perluasum est , eos ex impio dogmate suo formulae Baptismi quaedam adjecisse. Ut ita sentiant , adducuntur verbis Athanasii, Orat. 3. contra Arianos , εἰς κτιτην , καὶ κτίσμα , εἰς τοὐμα καὶ ποιητὴν , in creatorem S creaturam: & Hicronymi ad vcrius Luciferianos, qui dicit. eos baptieare in Satre solo vero Deo, b in 'su Corso Salvatore creatura,
V in Spiritu sancto uiriurique servo. At si formula ejusmodi , his verbis
384쪽
NIGENO CONSTANTINOPOLITANI. CAP. XVI. 3s;
concepta, eos usos fuisse vellent, eorum etiam Baptismum , ut Ecclesia orthodoxa rejecisset . N ab iis ad OrthodoXos acccdentes rebaptizasset : id vero non fuisse iactum patet ex Can. 7. Concilii Constantinopol. quod fuit Oecumenicum 2. vide Cl. V ossi Disput. io de Baptismo. Quid igitur Patres isti volunt Z Hoc tantum , cum verba sint intelligenda ex animo dicentis , quamvis Patrcm, F ilium & Spiritum sanctum nominent Ariani, tamen id tantundem esse . ac si baptizare se dicant in nomen creaturae a utpote qui Christum dicant κτι σμα καὶ ποίημα, atque idem etiam de Spiritu S assii ment.
IV. Finem Baptismi qui duplex: . Finis ου , cujus , id est propter quem institutus est , & administratur Baptismus: nempe iit nobis sit συμβολον και σῖραγὶς , a. Remissionis peccatorum, Marci i: . Lucae 3: 3. &alibi. Hinc aqua in Bapti limo vocatur a Theodoreto , in cap. 32. Jciaiae , υδωρ λυτήριον τῶν αμαρτημάτων, καὶ καθαρτήριον ταν ψυχων, aqua, quae expiat peccata, V an mas purgat. A Greg. Nysseno, Urat . in Rapti imuin Chi illi , t. 3.
pag. 36b. Bapti linus vocatur ἡμαρτῶν καθαρσις , αφεσις πλημμεληματων, ab
lutio peccatorum . remissio delictorum. Vide etiam sub Mettis Baptismi. b. Sanctiscationis, seu regenerationis , Ephes. ἰ 26. ad Titum 3: ς. Basilius de Spiritu S. cap. Io. pag. i57. Ἀρχἡ ζωῆς το Βάπτισμα , καὶ τρίτηημερων ἐκείνη ἡ τῆς παλιγγενεσίας ἡμερα. Vitae initium Baptismus es , ta dis
rum omnium primus dies tile regenerarionis. Greg. Nazianzenus Orat. 1 o. Pag. 369. recens bapIizatum vocat νεόκτσον Φυχήν , m το Πνεῖμα δε υδατορ ἀνεμίροωσεν , animam recens creatam , quam Spiritus per aquam reformavit. Et orat. o. pag. 6si. Συυθήκας πρὸς θεὸν δευτερου βίου , καὶ πολιτείας καθaρωτέρας, ὐτοληπτέον τήν τῆ βαττὶσματος δυορι- : Vim Bapti mi nihil aliud esse existimare debemus, quam secundae vitae, cy purioris vivendi rationispactumctim Deo initum. Apud Cyrillum Jeros. Catech. 2. Nεογιτ, pag. I94
baptizari dicuntur ἀνακαιΛσθέντες απὸ παλ.αιότητος εἰς καινῆτητα , renovati aetetustate ad novitatem. Hanc ob causam Baptismus Vocatur ανα πις. Chrysostomus in cap. Φ. ad Galatas, pag. 748. 'Eπὶ τῆς ἀναγωγ1σεως τῆς ἡμετερας τα ἡματα τοὐ θεου διὰ του te piως λεγόμενα , ατερ εσασιν οἰ τιςοὶ, διαπλατ.τει και ἀναγεννη τον βαπτιζόμενον. In vostra regeneratione verba Dei per δε-
cerdotem prolata, quae Meles sciunt, formant id regenerant eum, qui baptietatur. Vocatur ἀναςοιχείωσα. Greg. Nyllenus, Orat. Catech. t. 3. p. IOS.'H ἄνωθεν γένωις , ἀνατοιχύωσις τις τῆ ἀνρρίπου γίνεται. Generatio , quaest
385쪽
21ιθω. Cyrillus Alex. in Catena in cap. 3. Joh. pag. 86. πιντερ τριτον τὸ
νοιτο. Corderius interpretatur: aeuemadmodum infusa lebetibus aqua, sammae radiis admota, fervorem ejus concipite ita etiam si . quae sensu percipitur, aquae, Spiritus caritate divina quaedam vis imprimitur, quae nequeat explicari, omnesque , quibus Uusa fuerit , repente sanctos esscit. Vox ακ- n omnino sulpecta est : neque enim Graeci πυρὸς dicunt ἀκμαι, sed ἀκτῖνας, φλόγας, vel etiam QMγας, a Qλογὴ Divina quaedam vis imprimi- Iur , πρὸς θείαν τινα μετμοιχειοὐται δύναμιν. Rectius interpretaberis , in diaminam quandam virtutem immutatur , vel transi. Eodem modo Theophanes , Homil. 28 pag 2 8. Καθάπερ τι ὁδωρ το ἐν το λέβηπι της τε τυρὸς μυεταλαμβάνει θερμότητος' ἔτω το εν του κολυμβήθρη ὐδωρ τῆ ἐνεργε τού Πνεύματος, εἰς θείαν μεταςοινιῆται δύναμιν. Sicut ignis fervorem concipit aqua, quae in lebete continetur: se ces ea, quae in lavacro est aqua, per operationem is ritus in divinam quandam transit virtuIem. c. Beatae N gloriosae resurrectioηis Hanc ob caussam Theodoretus in Epitome divin. Decret. Cap. 38. pag. 292. de Baptismo scribit : Ἀμαβαυγ- αι τῶν μελλοντων αγαθῶν , καὶ της ἐσομένης ἀναυσεως τύποι. M enim arrha futurorum bonorum , N futurae resurrectionis typus. Greg. Nysienus lib. de SS. Trinitate, t. 3. pag. 9. Biptismum Vocat ζωο1οιὸν δύναμιν , καθ' ην εκ G φθαρτῆ βίου εἰς ἀθανασίαν si Qύεις ἡμων μετασκευάζεται. potentiam vivist-cam per quam ex corruptibili vita in immortalitatem natura nostra transformatur. d. Arcti ae nostrae cum Christo unionis g unde dicimur baptizari in unum corpus. I. Corinth. I 2:13. Σις εν σωμα ἐβαπτίσθημν, ἀντi τῶ εκὶ τάτη , ἄγεις , ei a τελεῖν. In unum corpus bapticati sumus, hoc est, ιdeo, ut unum corpus essemus: Sunt verba Theodoreti ad praesentem locum. Unum
corpus tum fideles inter se sub capite Christo , tum cum ipso Christo. Dicimur in Baptismo Cissum induere , ad Galatsi: χ . Ad quem locum
iterum Theodoretus , pag. 277. Σπειδαν εἶπεν , οτι πάντες υιοι θεῖ ἐςε , A δάσκει καὶ κως ἔτυχον τούτου , και φησιν . ἐνεδύσασθε τον χριςiv , τον ἀληθ- υιὸν τοὐ θεῆ , ἐκεινον δε ἐυδεδυμένοι , εἰκήτως oini θεῶ χρηματίζετε. Postquam dixit,
omnes filii Dei estis, docet etiam , quomodo hoc assecuti Ant, o dicit , induistis Christum . qui es vere Filius Dei: postquam vero illum induisis, jure filii Dei vocamini. Vide ad eundem locum Theophylactum, p. 469. Hinc Chrysostomus Homi l. io. in Joh. dicit , ἐν τῆ βαπτίσματι της Δοθεσίας Diuiti eo by Corale
386쪽
NICAENO CONSTANTINOPOLITANI. CAP. XVI. 3sue
σ ae εντυουουσρα Pμιν εἰκόνα , baptismo adoptionis imaginem nobis imprimi. Et Clemens Alex. Paedag. lib. I. cap. 6. pag. 93. Baπτιζωμοι, ψωτι με. θαρ φωτι μετοι, Οιοτοιά-iα. Baptizati, illuminamur: illuminati, in stissadoptamur. Basilio , in exhortatione ad Baptismum . Baptismus vocatur υιοθεσίας χάρισμα , adoptionis donum. Theodoretus in Epitome divin. Decret. cap. 18. Baptimus Οιοῖς ἀπροαίνει θεῆ , καὶ ἡ μινον υιοῖς , ἀλλα και κλη-
v μους tisi, καὶ συγκληρπιμους χριςοὐ . filios Dei reddit , nec silas tantum, sed etiam haeredes Dei, cu cohaeredes Cbristi. Greg. Nysienus Orat. in Baptismum Christi . l. 3. pag. 368. Baptimum vocat sκείωσιν πρὸς ti , con- Iunctionem cum Deo. Isidorus Pelusiota , Epist. i9s. lib. 3. pag. 333.
eundem dicit υιοθεσιας και Mίας συγγενειας ποιητικὸν , adoptionem tu aivinam cognationem procreare.
x. Finis G , cui . considerat pro quibus institutus sit Baptismus. Ut vero Baptismi objectum eo melius intelligamus, illud A. Κατ' ἄρσιs ex Antiquitate proponimus. Non sunt crgo objectum Baptimi, a. Mortui. Cataphryges , ut Philastrius de iis scribit , mortuos baptizabant. Hos damnat Codcx Canonum Ecclesiae Africanae, Can. 38. Placuit, ut corporibus defunctorum Eucharisia non detur, scriptum est enim,
Accipite & edite : cadavera autem nec accipere possunt, nec edere. Et ne jam mortuos homines baptieari faciat Presbterorum ignavia. In transsatione Graeca est: Καὶ , Irit μὴ τοὐς ηδη τελευτῶντας βαπτισθῆvαι ποι 1ση ἡ τῶν Πρεσβυτέρων ἄγνοια. Videntur ergo Patres isti pro ignavia , scripsisse ignorantia. Τους ἡδη τελευτῶντας Balsamon eη Zonara interpretatur , τάς μη τελευτήσαsτας, qui jam mortui sunt. Hujus decreti etiam meminit Photii Nomocanon lit. 4. cap. 6. Ad hos Cataphryges, seu Montanistas, alludit NaZianzenus Orat. Αο. quae est de Baptismo, pag 6 8. ubi senes Baptismum differentes hoc modo compellat: Πίνυσον τψ γήρα τὴν κάθαρσιν.
fluid in eooeta senectute atque exiremo vitae spiritu juvenilis aetatis viIia m rimescis p An tu etiam exspectas , dum mortuus abluaris , nonjam misericordiam tui magis, quam odium moens pa Qui pro mortuis. Hunc morem Epiphanius, haeresi 28. pag. y .apud Cerinthianos in usu fuisse docet his verbis: Καὶ τι παραδίσεως πρῆγμα
387쪽
est ἀναζάντας α τοῖς δίκην δούναι τιμωρίας, βάπτισμα μη δελ- ναο. Ex trad
tione res quaedam ad nos de nit , quod quidam apud ipsos de visa decesserunt, morte praeventi ante baptima , alii vera pro ius in nomen ipsorum baptizentur , ne, tibi resurrexerint , ilii in resurrectione poenas dent , eo quod non acceperint baptisma. id ipsum etiam Marcionitae postea factitarunt : Sic enim de iis Chrysostomus Homil. 4o. in I. ad Corinthios, pag. ς ε 3,s ι .Eτειδη γάρ τις κατηχούμενος ἀπέλθη παρ' αὐτοις , τον ζωντα ὐτὸ την κλινην τά τε.τελευτηκ τος κρύιαντες, προσίασι τῶ νεκρῶ, καἰ διαλέγονται, και πυνθάνονται, si βούλοιτο λαβὸ υ το βάττισμα; Εἶτα ἐκείνου μηδἐν ἀποκριναμένου , d κεκρυμμένοc κάτωθεν ἀυτ εκείνου ψησιν , ἔτι δη βούλοιτο βαπτισθηναι καὶ ούτω βαττίζουσιν αὐτὰν
αντὶ etsi ἀτελθόντος. Postquam Catechumenus quispiam apud eos excesserit, sub lecto mortui abscondito aliquo qui vivit, accedunt ad mortuum , eumque alloquuntur, sei rogant, num velit accipere baptisma Z Deinde . illo nihilrespondente, qui inferne absconditus es , pro illo dicit, se velle baptitari: b se eum baptizant pro eo , qui e vita excessit. Eadem ex Chrysos homo referunt Theophylactus in I. Corinth. I s. pag. 3O2. & Harmenopulus de Sectis , pag. s6 . Hujusmodi Marcionitarum baptisma Tertullianus vocat vicarium baptisma , lib. de Resurrectione carnis . cap. 48. pag. y8 3.& hanc ipsam consuetudinem tangit lib. s. adv. Marcionem , cap. IO. Ambrosius etiam in I. Corinth. s 29. οἰ βαπτιζόμενοι ὐπὰρ ταυ νεκραν . CX-plicans, Exemplum, inquit, eorum subjicit. qai tam securi erant de futura resurrectione , ut etiam pro mortuis baptizarentur , si quem forte mors praevenisset, timentes, ne aut male , s t non resurgeret, qui baptizatus non fuerat , vivus nomine mortui tingebatur. Et Walafridus Strabo lib. de Reb. Eccles cap. 26. Primis praedicationis Evangelicae temporibus tanti fervoris quidam in divina credulitate referuntur fuisse , ut pro quibusdam charissimis, ante annuntiationem veritatis , vel baptismi perceptionem , defunctis, baptizari suderent. aeuod Apsolus Paulus ad ad iruendam resurrectionis Memcommemorat. Quia nis crederevtur resurrecturi , sultum erat pro eis , qui jam non ex sesterent, laborare. An Vero eo respexerit Apostolus, hic non disputamus: res est altioris indaginis. Pergimus ergo ad alia. V. Adulti, in religione Chrisiana prists non instituti. Hinc Tonaras ad Can. 2. Concilii Nicami primi, pag. 49. - Πατέρις οὐ τοι ὀρίζουσι, τον τουπχει προσερχόμενον μη ἀυτίκα βαπτίζεσθαι, εἰ μη αρκούντως κατηχηθείη . Hi Patres definiuut, eum, qui adsdem occesserit, non statim esse bapticandum , ni si prius susscienter fuerit insiturus. Vide ipsum Canonem , qui vult,
388쪽
NI LENO-CONSTANTINOPOLITANI. CAP. XVI. 337
θόντας, homines ὸ gentili vita nuper accedentes ad fidem , ces exiguo tempore insitutos , nec flatim baptizandos, nec ad Episcopatum vel Presbyterium promovendos esse. Consule etiam Photii Nomocan. tit. q. cap. 4. dc 7.δ. Furi a daemone correpti. Timotheus Alexandrinus resp. ad quaest.2. apud Balsamonem , pag. io6o. ad quaestionem . s Catechumenus a daemone corripiatur , , volucrit ipse vel sui, ut sanctum baptisma accipiat , Miatne accipere , an non , S maximὸ , s morIist vicinus Z respondet , 'EM 3 δαιμονιζόμενος μή καθαριαθῆ ἀπὸ τῶ ὰκαθάρτου πνεύματος , ου δυναται λαβὲ ῖν τὸ ἄγιον βάπτισμα' περὶ δὲ τημ εξοδον βαπτιζεται. Si is , qui a daemone corripitur, non fuerit ab immundo Diritu mundatus , non potes sanctum baptisma accipere e sed in exitu λ visa bapti tur. Idem . rei p. ad interro gat. F. pag. Io6 i. de Catechumeno infirmo , ἐὰν εκ Φρειος γένηται , s e mota factus sit mentis . statuit, cum tum demum baptismum accipere, ἐὰν μη υτο πνεύματος ἀκαθαρτου πειράζηται, se ab immundo spiritu non ten
B. Κατὰ θέσιν. Objectum Raptimi sunt a. Adulti, sed prius infri Chrsiana insituti. Vide proxime pr
cedentia ad lit. γ. o. Infantes, de quorum baptismo dubitatur. Ita statuit Can. 72. Ecclesiae Africanae : Item placuit de infantibus , quoties non inveniuntur cem ti mi testes, qui eos baptizatos esse sne dubitatione testentur, neque ipsi sunt per aetatem δε traditis sibi sacramentis idonei respondere, abrique ullo scrupulo eos esse baptieandos. Eandem constitutioncm repetit Concilium in Trul- Io, Can. 8 . Synodica Lucae, Patriarchae Constantinop. cap. I 2. itidem
statuit, tales ἐφείλειν βαπτισθῆναι. δια τὸ μη εἰδεναι τουτους εἰ ἐν νηπιότητι ἐβαπτισθπαν ε μητε Duas ευρισκεσθαι διαβεβαiουμένους τὸ βάπτισμα , debere baptizari s quod nestant, an in infantia fuerint baptieati, nec ulli inveniantur, sui eos baptizatos esse Urment. Consentit etiam Leo I. Papa Rom. in pistola ad Rusticum, Episcopum Narbonensem, in Codice Canonum
ν. Heretici quidam ad Ecclesiam Catholicam accedentes. Hic vero ante omnia illud notandum , fuisse in primitiva Ecclesia , qui promiscue omnes tingerent ab haereticis vel schismaticis baptizatos. Primi ex Catholicis hoc fecerunt Agrippinus, Carthaginensis Episcopus, &Tertul lianus, ejusdem loci Presbyter. Tertullianum ita sensisse, colligitur ex libro ejus de Baptismo, cap. I s. pag. 39r. Universum quin etiam Afriscae di Numidiae Episcoporum Concilium eandem sententiam approbavit.
389쪽
Testis Cyprianus Epist. i. ad Quinctum, Pag. i 76. Epist. 7o. quae est ad fanuarium V caeteros Episcopos Numidas de baptizandis haereticis: Epist. item v quae eit ad Pubavanum de baptidandis haereticis. Eadem controisversia denuo agitari coepit temporibus Stephani Papae, teste Eusebio,
Hist. Eccles. lib. 7. cap. 2. pag 72. cujus Verba sent: Ζητήματοι ἡ σμικρουσmutati ἀνακινηθέντος, εἰ δεοι τους ἐξ οἰασῆν αἰρε ας ἐπιτρέψοντας διὰ λουτρου θαίρειν ; Magni momenti quaesto eo tempore mors fuit, num oporteat ex quacunisque haeres revertentes per lavacrum purgari ' Assirmavit Cyprianus, negavit Stephanus, ut Eusebius capite sequenti testatur. Sententiam Cypriani sequebantur tres Synodi Carthagine conVocatae , ut colligitur ex Synodicis literis ad Januarium, & caeteros Numidiae Episcopos, quae est Epist. o. apud Cyprianum. Nec in Africa tantum, sed etiam alibi hanc sententiam Dilla receptam , docent Firmilianus ad Cyprianum , Epist. s. apud Cyprianum, pag. 399. &Dionysius, Episcopus Alexandr. apud Eusebium, Hist. Eccles. lib. 7. cap. 7. Pag. 72. b. Diu haec contentio duravit inter Cyprianum & Stepfanum , & eo usque fuit d ventum , ut Stephanus, congregata Romae, anno 268, Synodo, Cyprianum cum ὀμο φοις, damnaverit. De qua Synodo Libellus Synodicus . pag. ii 2. in Biblioth Iuris Canonici : Σύνοδος θεία καὶ lipa τοπικὴ,
προσερχομέ9ουe τῆ Καθολικὴ Ἐκκλη- . Synodus divisa V sacra provincialis, Romie collecta a Stephano sancto mar0 Papa r quae eos , qui in Africana nodo sene ratione concesserant eos rebaptizari, qui ex quacunque haeres ad Catholicam accederent Ecclesam , abdicavit. Alii tamen fuerunt in tholici , qui discrimen fecerunt inter Haereticos, eorumque alios denuo baptigarunt , alios vero non item. Concilium Nicaenum I. rebaptizari jussit Paulianistas, sua Samostentanos ἰ at citharos, sive No Iianos non. Canon 8. de citharis deccrnit, eos in Chro permanere . postquam iis manus fuerint impostae. Balsamon hanc reddit rationem, quia non erant σφάλλοντες τοὶ την τί ν, ἀλλ' - μισάδελφοι κατακριν μενοι , circa fidem errantes,
sed ob odium erga fratres condemnati. Can. I9. ibidem de Pauliansis decernit, ἀναβαπτιζεσθαι κυτοὐς εξάπαντος, eos omnino rebaptieandos esse. Augustinus, haeresi 44. dicit, ideis eorum Baptimum pro illegitimo habitum,
quia non baptizabant in nomine Trinitatis s eam enim negabant, unde &δεύτεροι Ιουδαῖοι, secundi Pudaei vocabantur. Testatur hoc Epiphanius haeresi 6s. pag. 263. Vide etiam Leontium de Sectis, Act. 3. pag. 436. &
390쪽
Danaeum ad haeresin Α . apud Augustinum. Fecit etiam discrimen inter Haereticos Concilium Laodicenum: hoc Phrygas quidem, sive Montanisas , baptizari jubet: at sne Baptismo admittit Novatianos iam radecimanos , imo etiam Photinianos. De his agit Canon 7. dc illis Ca-
non 8. di decernit, Phrygas μετα πάσης ἐπιμελείας κατηχεῖσθαί τε καὶ βαττί- σθαι Oxὸ τῶν νῆο Ἐκκλησίας 'Eπισκοτων τε καὶ Πρεσβυτἐpaeu , cum omni diligentia catechisari S baptizari ab Ecclesiae Episcopis ces Pressieris. Dilcri men etiam facit Can. 7. Concilii Constantinopolitani, cecumenici 2. δ. Omnes in Ecclesia nati infantes. Ita sentiunt apud veteresa. Doctores sngulares. isdorus Pelusiota, Epist. I9ς. lib. 3. pag. 333. docet, τα βρέQη ανα-ρτητα οντα , infantes peccatis . Q. aditualibus, noueontaminatos, baptieandos esse. Vide integram Epistolam. Patet ex Chrysostomo , qui Homit 2 s. in Acta, pag. 73 . monet μικρὰ infantes non e lugendos, s moriantur , quia Baptimum acceperint. Τί etsi
uid in puella damnare posses p cur eum luges ρ quid recens bapii tum pGreg NazianZenus Orat. o. pag. 6ψ8. ubi de Baptismo maturando, nee in senectutem differendo : Nψriis μι σοί e, μη λαβετω καιρου ἡ κακία ἐκ βρέγυς ἀγασθήτω, ἐξ ὀνυχων καθιεν ἡτα τψ πνεύματι. Infans tibi est ρ Neoccasonem improbitas arripiat: ab infantia sanctiscetur , ab ius unguiculis Spiritui consecretur. Idem, Homilia eadem, exemplo circumcisionis pete dobaptismum probat. Tίεἴσοις περὶ τῶν επι inprων 3 3; καὶ ταὐτα βαπτίσομεν s
ocia σῆραγὶς, και ἀλογχοις ἔτι τροσαγομένη. Quid de iis dices , qui adhuc tenera aetate sunt Num eos quoque baptizabimus ' Ita prorsus , si quod perieulum urgear. Praestat enim absque sensu sanctificari. quam sue sigilla Ninitiatisne discedere. Alfue hujus rei ratio nobis es circumciso , die octavo peragi filita, quae Baptim gura quaedam erat , atque iis, qui rationis ad Buc expertes erant, osserebatur. Theodorus Antiochenus in Biblioth. Photii, Cod. 377. pag. 397. πτὸν se ἀναςάσεως) 5να τύχωμεν, καὶ ἡμῖς καὶ τα ἐφη βαττιζόμεθα. ob quam resurrectionem , ut eam consequamur, ω noso infantes baptizamur. Olympiodorus in Catena in clip. 9. Jobi, p. 274.
Baττίζεται τα βρMη. τὸν δια τῆς παρaβάσεως τῶ 'Aδαμ ι-ω ἀποπλυνόμενα. Baptitantur infantes ad eluendas sordes, quas ex Adami transgressone contrax runt. Cyrillus Alexandr. in Catena in cap. II. Joh. pag. 28s. 'ora ἀρτι- τροις προκνάγεται βρίφος, η τῆς κατηχῆσεως τὸ χρωμα λαλῖν, ητοι τὸ της τελιι