장음표시 사용
121쪽
ri Θ, volunt, D. Nom. p. L. 8'. art. s. p. Summ. in L. editione cap. II. in sine . de illius expositores communiter, illo Martinus Bonac. in Decal. disp. q. . in
tempore quemlibet obligatum esse, se charitate punci in fine : de alii: absblute ad Deum convertere , & omnia sua in docent, Lethale esse contra praeceptum eum tanquam in ultimum finem diri- dilectionis Dei o desiderare deliberategere, quia consentaneum est creaturae perpetuo in hac Vita degere. Quia pra rationali, ut suum creatorem recognos- fert Deo, eiusque visioni , & fruitionicat. &amet. delitias huius saeculi. Vacare tamen cuia IF r Utraque opinio est probabilis, habens pro se Clasticos asseclas suos: pro his tamen, qui adhaerentes huic se cundae sententiae, admittunt dictum charitatis, & amoris Dei praeceptum,& contendunt illud idem obligare pro illo instanti,& tempore scum primum videlicet usum rationis quis asiequitur)pro his inquam , facit propositum privilFium; & ita,ut ab ullo negari haud posui: Nam quis affirmabit ad executionem huius praecepti non requiri illius perfectum cognitionem λ Quis dicere
audebit , omittentem ex ignorantia adimpletionem eiusdem,peccare mortaliterὶ nullus prorsus, nisi qui sertasse admitteret , me ligari praecepto in actu secundo , quod prorsus ignoro , falsum autem, & absurdum admitteret. Vide quae diximus supra Traiiugio decimo
Tertii capitis. PRIVILEGIUM SECUNDUM
Gi si ignorantiam, mel nscientiam propriae futurae sumationis, aut damnationis , deliberate desiderat perpetuo in hae Vita degere, excusatur a cuia pa lethali, nec lethaliter peccat
contra praeceptum His tionis Dei.
peccat Adrianus apud hune 3. de confess. u. 4. Bubo. Fartholom. de Ledema in Summa Sacramentor. ubi de consess. psiab. I L. in interrogat. circa prim praecepi. p. TIO. Sanchee ιn Decadet. cap. 33. in 'e n. it. ubi refert Mun. Rodrique To.pa addunt ) longam tantum Uitam desiderare . Ab hoc tamen dicto, do ab hujusmodi sententia distentiunt, nec illam universaliter approbant malauspar. p. de Charitate tract. c. disp.p. punc 2. n. G. in Leander in Decalog. par. p. tom. G. disp. 2. de charit. q. s. Hi etenim Doctores concedunt quiὸem vere peccari mortaliter,contra paeceptum dilectionis Dei, casia, quo quis vellet perpetuo in hac Vita degere, praeponendo vitam huius saeculi bonis,quae sibi Deus in aeternum praeparavit secus si alio fine. Solum ergo per hos Doctores tale absolutum defiaderium est peccatum mortale , cum de facto praeponit quis suam vitam huius saeculi, bonis ipsis,quae sibi Deus praeparavit in aeternum, quod raro, vel nunquam accidit, nisi in sceleratissimo limmine. Addit praeterea bene ) in confirmationem sui dicti: Si ex eo quod velit quis in hac vita perpetuo durare, infertur, eum delitias hum nas divinae fruitioni praeferre , etiam cum longam vitam desiderat, praefert pro illo tempore delitias humanas divinae fruitioni : Ergo hoc etiam sussieit ut peccet, quia summa perversitas est pro uno , & minimo instanti divinam huitionem humanae voluptati fostponere. Quapropter cum vitam sine termino desideres, solum videris desiderare hac vita non privari. Hoc autemper se malum non est, sed potius bonum . Ita Palaus. Ex quo patet excusari posse ex aliquo saltim capito a
mortali, dcliberatum desiderium manendi perpetuo in hac Vita.
113 Et ita etia est dico ego ) quod
122쪽
to contra hoc idem praeceptum excusat ignorantia.
Cap. V. Privit. II. dc III. Os
dictum deliberatum desiderium excusatur pariter a mortali, ut in proposi- PRIUILEGIUM TERTIUM eo privilegio. Quod item approbatur
expresse ab eodem Go n. 6. cit. insia Sicuti plurier obligat praeceptum dilectionis: sub his verbis: Adde, te nescire an 'se Dei, ita multoties a speciali pecca- Aane e tam salmandus sis,an condemnandus t ergo cum desiderar in hac mιta perpetuo manere, potes illud desiderare , ut Periculum condemnationis fugias εἰ sed Me Is periculum fugere non es malum. Ergo non est peccatum mortale tale desiderium tione Dei, Deut. eap. c. Gliges Domi-abotulum . Ergo solum se potest , cum num Deum tuum, Matth. cap. 27. Aiacto praernis tuam istam huius secu- Hoc es primum, O maximum manda, b, bonis , quis tibi Deus in aetemum prae- tum, p. soann. 3. Qi non diligit manet in paramit , quod raia, mel nunquam nisi morte. Ratio est , quia amor Dei estseleratissimo accidit. Hactenus PalaM: necessarius ad salutem : quod autem di ante ipsum Stephantis Fagundex m. est necessarium ad salutem , etiam est p. in Decalog. lib. p. cap. 37. n. s. es in praecepto, ut bene Trullenia in D Atiqui molunt ι ubi sic: AEqui molunt evior. lib. p. eap. p. b. 3. n. s. in v. x. quod peccatum m iaci contra hoc praecep- dub. 3. n. p. & tradunt. verissime The eum committat ille, qui deliberate deside- logi, apud , & cum Valentia tom. 3. disp.rat perpetuom hac ita degere, quia suo 3. qu. 19. De praeceptis Charit. pune. p. illo desuaeris uetitias huius saeculi Deo, in mersu Tertio quia, pag. IULI. HOC au-
tae aeter praeponeret pene atheus , licet tem praeceptum non continetur forma
longam istam desiderare nullum prursus liter exprelse in Decalogo, cum sit dispereatum sit etiam meguais ι ita Namarri tinctum a Decalogi p ceptis, ut sit Adrian. Rodrig. Ledema Gnaei l. ter abi 2 optime docet Palaus de Cha- supra c. e. od erum quidem est, si qui ritate Tract. 4. disp. p. punc. 2. n. s. desideraret in hac mita permanere, relera . licet sit praevium & prata nabulum ad
prvoneret Muc mitam, eius molupta- illa, per eundem Palaum n. cit. ubi sic: tes aeternae mitae , in misionis clare Dei Fateor in Decasgi praeceptis, non contis
delitus, quod nonnisi scelestissimus facere ri formaliter praeceptum de dilectione Dei, potes . At meros quis mellet in perpetuum cr proximi, sed potius esse praeambula ad
hanc mitam conformare , ne hoc bono pria omnia illa, ut docuit D. No. 2. 2. q. ΑΑ. metur, non avaret cur peccatum martiae art. 3. ad 3.crp. 2. 'μ. IOD. an. 4. ad
fit , princip- Μωὰ si id fecisset, quia p. Namarr. cap. II. n. F. Scn hex lib. 2. nescit ansatiandussi. Igitur nescien- in Decalogum in Praefatione.Quamvis au-ria , de ignorantia propria: Κturae sal- tem non contineatur expresse in Deca Vationis,aut damnationis excusat,etiam logo hujusimodi praeceptum, includi- per citatos Doctores , e lethale culpa, tur tamen virtute in omnibus Decalogi eum, qui ob eandem nescientiam, & praeceptis, ut communiter D. D. prae ignorantiam deliberate desiderat per- cipue n. 4. rit. in Trullania. u. p. petuo degere in hac vita, ut in privile- est. Unde Palaus concludit sic: Restat e gio proposito. . go ut dicamus, haec duo praecepta amoris Dei, in proximi, ad relisua omnia praeambula esse, in in illis tanquam in primis principiis includi, ac proinae obfermans illis duobus praeceptis, omnia obser antur , N L filia Diuiti ν Corale
123쪽
quia in illis duobus uni versa lex pendet ,
313 Duplex autem a D. D. constituitur dilectionis Dei p ceptum: negativum scilicet, quo prohibemur, ne Deum odio habeamus, vel quid uia quam agamus, quod eius dilectioni ,& amicitiae contrarium sit. Et assirmativum , quo praecipitur, ut a stum Charitatis, & dilectionis Dei quandoque eliciamus. Primum secundum omnes obligat semper, & pro semper ,
seu ad semper, sicut expostulat natura praecepti negativit hinc nunquam possumus Deum odio habere, & tene mur in quacumque occasione, & temporis disserentia , Deum odio non habere . Est enim odium Dei intrinsece malum , & peccatorum omnium maximum. Secundum vero, idest assi mativum, obligat tantummodo aliqua-do : & quandoque per se , quandoque
per accidens, & ratione alterius, in quo conveniunt etiam Doctores. Tota
varietas, & dissicultas inter ipses consistit in constitutione temporis, vel teporum,in quo,vel in quibus praeceptum istud assirmativum obligati & si enim utilissim v,& maxime saluberrimii sit,ut homo, non sis tum teporibus assignandis,& constituendis, sed etia quotiescumque potest, exerceat Charitatis actiam ; quia est nobilis mus , excellentissimus , &omnium virtutu magis meritorius; immis, & necessarium sit,ut in animi pr.
Pratione , & assectia , semper dit ad illum paratus: nihilominus ex communi Doctorum sententia apud Leandrum in Decalog. par. 6. Tradi. 3. de Charitate Asp. 1. 1M. tr. in fine. 2 certis tantum temporibus obligat: Unde &ipse l. e. sic: Supposita existentia huius praecepti, ut mihi certum Regpondeo : per se obseare pro aliquo determinato tempore, sicuti pro isio obligat praeceptum fidei, ut
e stat ex dictis trarit. Σ. disp. 2. f . 38. a eadem es utriusique praecepti ratio. Sic communiter D. D. Ea Leander, de a
te ipsum La man. in Theol. Morali tib
L. tract- 3. eap. L. n. c. sub his verbis tDico secundo: Traereptum a mali nemde Deo super omnia dilige do , certis tantum temporibus obligat. Ita omnes . Addit postea. Sed quaenam sint illa obligationis tempora, disScile es definire. iso Tota ergo inquam varietas inter Doctores, & dissicultas, est, j nassignando tempore, in quo praeceptum hoc assimativum de Deo super omnia diligedo obligat. Dico & ego cum Las man. super omnia diligendo: Quod tamen cum communi D. D. intellige super omnia solum appretiat e non intensi e .pret ceptu enim de diligedo Deo super omnia,ad hoc no obligar,sed tantu ad illud.
Tunc aute m amore appretiativo am
mus Deum super omnia, quando eum omnibus aliis rebit, praeferimus; & ita illius amore assi: isti sumus, ut 'rati λmus , pati potius omnia mala, vel nos omnes perdere,quam ipsum Deum perdere, dc offendere. Tunc vero intensi vo amore Deum sit per omnia amamus, quado ferventiori intensori, & Venementiori actu , quam omnia alia diligimus . De hoc igitur amore intensvo non intelligitur praecepim , de diligendo Deum super omnia, sed de amore appretiativo. Quod patet,ium quia de illo amore intelligitur praeceptum, quod de se essicax est ad omnia praecepta servanda: sed hic est amor appretiativus, quia habens illum praefert Deum omnibus aliis rebus: ergo de hoc amore praeceptum intelligitur. Tunia
quia,si adesset obligatio diligendi Deum
super omnia, intensive, cum nobis certo constare non pollit, an unus actus sit intensior alio,sinueretur hominem continuis , & maximis vexari scrupulis, fere sena r dubitando, an adhis sit sit Lficienter intensias, & vehemens, quod non est conforme divinae bonitati, cujus iugum strave est,& onus leve. Tum etiaquia , nullum datur praeceptum de intensivo amore: ergo solum de appre
124쪽
tiativo extat. Antecedens probatur. Pilautique non datur de amore Dei ita int&so, quia nulla ratione intensior esse ρο sit: alias hoc praeceptum exequetra, ama rent Deum ita intense,ac Claristus Dominus amavit. Neque datur de amore ita intensb, qui expleat totam esta caciam auxilii; alias habens auxilium ad amandum Deum, ut octo v. g., si illum amaret: ut quatuor , non diceretur praecepto Charitatis satisfacere. Neque denique datur de amore, qui In intensione pra
cedat omnes alios creatos amores: alias
dolens filius, qui de Patris morte, S
condemnatione doleret aeque intense ac de suis peccatis, non amaret Deum super omnia. Imo si de facto intensius Patrem, aut Matrem amaret plusquam Deum vere peccaret duxta illud Matth.
I o. amat Patrem, aut Matrem plusequam me, nisi es me dignus. Quae omnia stini absurdat ego manifestum est, non de Intensione , sed .fistimation praeceptum dilectionix esse intelligendum.Sic omnino Patius tradi. 6. disp. p. p vc. t. n. s. post Vassuet p. α. disp. cap. 3. Coni- ώθ. Ly. δελ p. n.
I . Saniae: in Decal. libri 2. cap. 33. n-2. in Fagundet in p. praeceptum Decal. Ψ- 27. n. 2. I. Trullenia lib. i. in Decal. cap. I. dub. 3. io. Bonacina in p. Decal. praecepi. disp. 3 qu. 4 pμnc p. u. 2. Suaret de Parnit. disp. 4.De. q. n. T.
disp. s. de Charitate sec. L. Aemus lib. v. cap- . qu. 3. Leander in De Praecepi. Charitatis disp. a. qu. G & communiter alii. Unanimiter do
centes,obligare quidem Charitatis prae Ceptum, ut Deum super omnia diligamus ly, tamen super omnia intelligi ita debere, ut videlicet pluris faciamus ,
& aestimemus Dei amorem, quam amO- rem omnium aliam rerum . ita ut postponendus sit amor creaturarum divino amori, quod est amare Deum appretiative,& aestimative. Non enim obligat
Charitatis praeceptum ut supra diximus ut Deum intensiua, & vehemen-
tius amemus: ne nimis anxios, & scrupulos redderet etiam homines bonos.
117 Et hinc est quod nulla datur
regula de magnitudine intensionis ci ca hoc praeceptum, cum quilibet actus charitatis cum quolibet gradu,sit charitas; sicuti quilibet actus odii, seu detestationis peccati ex charitate procedens, est contritio quod etiam expresse docet Laurentius Francatus nunc Eminentis . sim. Cardinat. 2 in suo Tomo de Par mi. disp. g. art. s. sub n. tio. ubi imo ponens sequentem conclusionem: Nullus gradus parmitatis excludi contritio nem a s specie contritionis mirtuosep ha
beat requi ita: eam probant quod facit maxime ad praesenspropositum) seque
tibus argumentis . n. ILO. est.
i s 8 Primo . Quia vel contritio oriatur immediate a charitate , vel a IMenitentia r quicquid dicatur , parvitias eam non impedit, ergo . Minor pro batur : quili set actus charitatis , cum quolibet gradu est charitas: ergo qui libet aetiis odii ex charitate procedens est
contritior patet consequentia nam non
plus requiritur ad consequens , quis, ad antecedens, ex quo sequitur: sed odiumali ex motivo charitatis Dei, provenit ab ea, tamquam a causa d ergo quae libet parvitas stat cum actu charitatis;& quaelibet etiam stat cum contritione, quae est gratia charitatis: cum Deus, vel plus exigat amari, quam non Ostendi , vel aeque utrumque. Prob. de a Aetiis odii cum uno gradu imperatus , vel elicitus a poenitetia circa peccatum, quatenus ostensa Dei,& aversv u ab eo, est verus actus poenitentiae ; non attritio, quia non habet motiva illa infima, scilicet poenarum timorem, & peccari turpidinem, ob quae, dicitur ex Concilio contritio imperfecta, & attritio , ergo Consequentia probatur, quia non datur medium .i 19 Secundo: quia nulla datur regula de magnitudine contritionis idem dic de magnitudine actus, seu gradus
125쪽
io 1 De Privilegiis Ignorantiae
charitatis ) ergo ciun qualibet parvitate Eminentis. Author an eis. n. III. in mea consistit. Antecedem probatur, nam si ex iis, quae ab ipso dista fiunt de genere detur , assignetur. Staicatur, quod de- contritionis cscilicet odio, & detest bet esse odium stiper omnia et statim di- tione peccati) ἀθ. praeced. 7. arto '. in cetur esse super omnia appretiative: uti io. quae, quia ad id sint ut ipsemet etiam dicitur de actu charitatis quod ait & ad rem utique nostram etinio videlicet sit amor Dei super omnia ap- de actu charitatis, & dilectionis Dei pretiative . sit per omnia 2 apprime ficiunt, orimaiso Tertio.Achus fidei,& ssaei Them duxi, & eadem nic pariter ad verbum Iogicae cum qualibet parvitate intensio- referre, ut ex tanto etiam Doctor , nis consistunt; similiter actus justitiae, agnoscat Lector , sub quolibet gradu prudentiae, ac temperantiae: ergo & intensionis iubsistere contritionem per- contritionis consequenter & charita- sectam , & dilectionem Dei super om-tis, seu dilectionis Dei super omnia . J nia, si habeant requisita ; ita ut nulluscosequentia probatur: ideo priores cum gradus parvitatis intensionis . excludat
quolibet gradu consistunt, quia sunt contritionem, & dilectionem Dei l circa objectum, de finem illarum vir- per omnia : quod mobatur igiturturum; sed etiam talis contritio parva, Quintis: Neque odium contri- quia supponitur esse circa peccatum de- tionis, neque odium attritionis requi restabile , quatenus Dei ossensi: ergo. rit ut sit intensius omni alio odio cu- 161 Quarto: Ille gradus requiritur iuscumque alterius mali, ergo: pro- ad actum contritionis necessario , cum batur antecedens: Nullum datur ab E quo stare potest aetiis voluntatis circa clesia vel a Christo immediate tale ρος- objectum contritionis idem dic de ac- cenum maximae intensionis in contritu charitatis, & de hoc actu argue em tione, vel attritione, quae sunt odia pe dem modo a pari) sed cum omni gra- catorum: ergo. Consequentia patet;nul du silvatur actus voluntatis circa objec- la obligatio imponenda est fidelibus, iritum contritionis, ergo. Major proba- iis, quae pertinent ad salutem , nisi a tur . Actus contritionis est actus vo Christo,vel ab Ecclesia sit imposita. An laniatis circa objectum contritionis;igi- tecedens etiam patet: nullus enim scriptur quomodo salvatur actus voluntatis, turae locus videtur assignandus, neque ita acrus talis virtutis: nil enim aliud Conciliorum Decretum: his enim duo- facit, quod actus voluntatis sit talis, vel bus modis loquuntur Christus, & Ec- talis virtutis, nisi objectum , & finis , clesia, quando obligant. seu motivum . Minor probatur . Ac- 163 Sexto: Expraxi poenitentium, tus Voluntatis circa objectum natura- qui in statu salutis,& persectionis sitiat, te , etiam si unum gradum habeat vel credunt esse, cum peracrum alique intensionis, adhuc est acrus liber, & contritionis p rscctar, vel attritionis,aCadaequale voluntarius physice: ergo si cedunt ad Sacramentum poenitentiae , sit circa objectum morale, vel siumr- & experiuntur se non habere Odium , naturale, etiam cum uno gradu intem displicentiam , aut detestationem ita sonis , erit adhuc voluntarius, & liber; vehementem, & intensam, sicut habent Cum nullum objectum , in quantum de morte v. g. Filiorum, de gravistimo tale , exigat plures gradus in actu circa morbo,&c. ergo actus odii , ut sit actus ipsum,quam exigat ipsemet actus,ut sit poenitentiae, non requirit intensionem alicujus lotentiae actus. Alias rationes omni alia majorem. Imo si sic, pauci, pro confirmanda stipra relata sita con- aut nullus haberet actus veros poeniten- clusiqne, desumenda esse inquit idem tiae:cum pauci,aut nullus habeat odium,
126쪽
ae detestationem intensissimam. Adde qu od non est in animae potestate causa
Ic Septimo: Odium intensissimucausat dolorem intensissimum , ergo
induceret mortem, & sic ficiens actum P nitentiae deberet mori Consequentia Probatur: Maximus dolor est, qui cau-1at divisionem corporis ab anima. Confirmatur. Complacentia in peccato non fiali intensive major omnibus complacentiis: ergo neque odium ejus debetcsse intentave majus omnibus . Haec Eamnentis. Eramatus l. l. c. e. ex quibuSConstat , odium peccati, uti & contriationem , & aetrum similiter dilectionis Dei super omnia , non exigere dete minatos gradus inresonis, sed sub quo cumque gradu intensionis etiam minimo ) stubsistere, ac esse posse Verum actum odii, contritionis, &dilectionis Dei sit per omnia appretiative. Sed
a Us Dices ex Fabro tomo de Paenit. disp. 36. e. L. apud eundem Franc eum disp. 7. eis. art. Io. n. I 23. J Con tritio est actus imperatus a charitate,
sed haec includit intensionem , quia. amat Deum super omnia , ergo. Ets ei dicas, quod intelligitur super omnia appretiative. Hoc non est selvere,
inquit ipse ) quia praeceptum charitatis erga Deum obluat, ut ametur excordo , ex tota mense, in ex tota aniama , D t. c. Hoc autem exhiberi nequit , nisi toto conatu causetur amor,
totisque viribus: ergo actum intensum faciunt, & ad hunc tenetur homo, ma
16s Huic objectioni res Indeo primo cum eodem n. cit negando ante cedens r causeri enim potest contritio virtute justitiae, seu poenitentiae, licet sit implicite ex motivo charitatis . Secundo : Esto ex motivo charitatis ,
quae seper omnia diligit, quid inde sequitur 3 utique nil aliud nisi quod quilibet actus charitatis , sive sit prosecutionis erga Dei bonitatem, sive sit f.-
gae erga malum contra Deum, sit se . per omnia amabilia, & odibilia, sed non quod sit omnibus aliis odiis , vel amoribus intensior, alioquin si ut duo Deus diligeretur, & Filius, ut quatuor, dicendum esset non dili Si ex charitate, vel non ordinate. Similiter cum mors carorum magis intensive displicet, qua peccatum, non esiet virtuosa displicentia, quae sunt filia. Nam intelligendum est de majoritate appretiativa, quae illa conditionalem electionem postibilem includit, ut si optio daretur magis, seu potius unum, quam aliud cligeretur; &potius unum,quam aliud odiretur. Adprobationem illam ex toto eoiae, cyc. patet, quod eodem modo explicanda est: quia experientia patet , magis intensive amari liberos, & alia qua Deum; at non magis appretiative: nam potius homo exponit liberos morti, quam Deum ostendat. Patet de constitutiis ante Tyrannos , qui pasii sunt fi lios suos trucidari potius, quam fidem
negare. 167 Hinc, certum est, ut otii me etiam Fagundet in Decalia G. p. ι b. ρ. cap. 27. n. 3. Leander qu. 4. cit. & alii communiter,no esse peccatum, Parrem, aut Matrem , vel aliam Creaturam, intensiori, & ferventiori amore sensibili, quam Deum diligere: quia certum est, ut constat ex dictis, non esse nobis datum praeceptum , ut Deum intensius, quam caetera omnia diligamus: quoniam praecepto Charitatis in Deum satisfacimus, qualicumque, etiam minima amoris intensive; dummodo Dei amorem, vel tenuis imum etiam, caeteris praeferamus : quo supposito, ut certo, certo constat, posie quem , Patrem, aut matrem , &c. magis intensi-V quam Deum, diligere licite, & absque peccato et dummodo Deum appretiative silper omnia diligat. Neque haec ad invicem contrariantur. Stat namque bene a quopiam magis intensive amicum diligi, quam parentem, & tamen
127쪽
io 4 De Privilegiis Ignorantiae
si detur ei optio, magis eliget in urgen- tum . Ita Aemusto. p. libr. '. cap. 4. 7μ-ti necessitate amicum perire , quam p. infine. Bonac. n 2. cit. Versu, Secunae parentem: & si utrique s.ccurrere non obligat. Trustench dub. cit. n. s. Leander possit, parenti potius, quam amico si1c- in Decalog. tract. 4. De Charit. disp. a. .
curreret. Simili ergo modo potest quis qu. 1 8.& alii Quando autem obliget licite aliquando magis sensibiliter , in- praeceptum contritionis, vide Docho
tensiveque parentem amare,quam Dcu: res de Poenitentia, praecipue Zonacinam non tamen magis appretiative ; quia ex to p. De Poenit. Sacram. disp. qu. I .
vi praecepti dilectionis Dei tenetur ita punct. Σ. n. s.) Ratio est, quia hoc prae essse paratus , ut in occasione oblatae, ceptum scuti Fides, & Spes) est cons- velit potius Patrem offendere, si opus titutum tanquam remedium ad justifi-st,quam Deum . ac proinde licet amor cationem impii, quare iis temporibus ille Parentis major sit intensive , quam suam obligationem affert, quibus im- amor Dei, ille tamen , major est ap- probum hominem oportet sua peccata pretiative. In hoc, & dictis supra, con- per veram poenitentiam odio habere , veniunt omnes Authores supra citati, &detestari, ut obtenta venia , ad di- aliique apud ipsos,& communiter, tum vinam gratiam revocetur. Q lare quan- Veteres, tum Recentiores . Discrepant documque quis debet de luis peccatis tamen , variique lunt inter se ut supra per veram cordis poenitentiam dolere, etiam innuimus in astignando tempo- ut eorum veniam obtineat extra Sacrare, pro quo obliget praeceptum aErma- mentum reipsa sit sceptum , ipso jur L. tivum dilectionis Dei super omnia . divino cogitur actum charitatis elicere, Nam per Omnes, utique , certis tem- quia sine eo vera, & legitima poeniten poribus obligat per se ; quandoque ve- tia non est, quae sussiciat ut idonea, aesrb per accidens. Quaenam autem sint il- peccata lethalia post Bapti sinum dola oblisationis tempora , valde incer- lenda extra Sacramentum quamVistum est . eum Sacramento poenitentiae suffciat 168 Primo: secundum D. Tho. Ad is dolor, quem Theologi attritionem alios alibi relatos , obligat per se, quan- appellant , qui actus charitatis non est, do quis pervenit ad ultim rationis, quia cum sit detestatio peccati non amore tenetur tunc se ad Deum convertere, & Dei, sed metu gehennae , vel odio tu
actum dilectionis Dei elicere, S: si non pitudinis, quae peccatis inest , Vel spe eliciat peccabit mortaliter per ipsissmet, bonorum coelestium suscepta & licet
num. 3. & alii existiment in hoc casii pr. eceptui 69 Secundo, Obligat per se cum charitatis obligare non per se, sed perinfiirgunt tentationes odii Dei, & est accidens, ratione scilicet contritionis: periculum illis coysentiendi. ita docent verius tamen est squod censet etiam Sanche in Decal. libr.. 2. cap. n. 9. in Trullenia u. 6. cit. obligare per se: tum fine: Bonarina in pram. Decal. praecepi. ob rationem dictam: tum etiam, quia isp. I. qu. q. pum. 2. n. 2. in princi p. contritio est actus elicitus charitatis; licet uilenia lub. 3. cit. n. 4. malis: Quia enim sui optime etiam i7. Jtunc dilectio, & amor Dei est medium dilectio Dei perfecta non sit formaliter
necessarium ad Deu non odio habendu . contritio, est tamen Virtualiter , emi-I7o Tertio: Obligat per se hoc prae- nenter , & aequivalenter , quod sussicit ceptum, quando quis tenetur ad veram ad hoc ut obliget, quoties obligat concordis poenitentiam, peccati detesta- tritionis praeceptum,cum sit dolor pectionem,ejusque odium extra Sacramen- catorum supernaturalis, propter Deum
128쪽
super omnia dilemm r includit igitur
necessimo dilectionem Dei supernatu'ralem, aqua proficiscitur, ideo, &e.
iter autem nic nota cum Sanctit cit. n. 9. n. I. cit. in me. Trullinch
b. 3. eis. n. s. in fine, & aliis: in hoc casu, sive per se, sive per accidens oblis et praeceptum charitatis, omittentem tuae solum committere unum peccammonam si obligat pen se, certum est
unum peccatum committere: si vero Per accidens ratione contritionis videlicet,lunc etiam illius omissionem unum Peccarum esse,certum videtur, quia non ratione siti, sed ratione alterius obligaret . Hi ne optime Leander qu. cit. x8. an sinet ait sic: omitteret praecem sum dilectimis Dei, in easu pr Mignaro , minime committeret duo peccata,sed unum
ramum, quidquid renuat Roc fusi. Qia fiere dentur duo praecepta, sunt in ordiae ad unum finem adaequatum, in Drmalem, quia est iusistratio impii, in recuperatio Dei gratia, in amicitia . Sic Samiae, Filliserius, in alii ia17r Quarto: prmeptum dilectionis Dei obligat quemlibet instante morte , etiam si conscius non sit peccati mortalis: imὁ etiam si illius costius, S
cra mentaliter confiteatur: tunc enim ,
Cum vita clauditur,maxime opus est, se Deci conjungere per usirin prςcipuarum virtutum , qualis est charitas : eo maxime quia mortis articulo instante tentationes, & machinationes Daemonis acerrime infestant, hinc tenetur homo a s dilectionis Dei prataidio , adversus ea se communire . At rius to. p. likv. cap. 4. p. & cum eo Thom. Sanciat in Decal. ld. a. cap. II. m '. mers. Oct ovum trems es. Patrius D. p. tract. s.
disp. p. '-- 4 n. '. merso into asse-ν-ν negant hujusmodi obligationem: in quam sententiam viderur inclinare Trinoiadab. 3. est. n. s. in fine: dum
ibi sie: Et si enim hoc utillimum, mprobabile fit, non tamen est certum , nam ωt bene αγκέα sq. arist Pala- cum
est, seup. n. s. in sine r Tune abis remedii
potesse quis tueri, ut oratione, in caeteris Sacramentis. Alii vero concedunt
quidem tunc obligare, at non per se, Se directe , sed indirecte, & per accidens, ratione periculi. Ita Arriaga dis 36. sec. 2. n. II. apud Leandrum disp. 2. cit. cis. 2 o. in principio: Ubi postea ipse resolvit: Etiam tune probasilius Obsi-ξWς , in 'r se, in per accidens: per se quidem, quia per se pro illo tempore est imi
positum : o per accidens , ratione immianentis pericia, . Quod totum pariter affirmat Opud Dianam par. F. tr. I . reficiI. vers. Dico secundo:& eundem Lea-drum ι'. a. o. eis. J Petrus Hurtatas de
ritatis 'opriae, tenemur ad securitatem miatae Hemae, mitand-que discrimen aetemna damnationis r sed actu dilectionis Dei
super omnia miramus omnia pericula aeterianae damnationis, reddimurquesecuri aeter nae erastae , eumque actum possemus exercere, quia praesto est Pasia Dei seu maturalis, e ex meritis Christi: ergo tenemur eum actum exercere . Finge te non esse rite bapti atum, aut absolutum, in te inscio horum ementuum accessisse is Sacra mentum, sine contritione perfecta, aut A ritate, damnaberis p ofecto. At licet nunquam fueris baptismate ablutus, xuque absolutus a Sacerdote , s Deum diligis svor
omnia , charitate Theologica, non dubium quin in eas mitam salutis aeternae . Cur igitur experienda est alea contingentium ventuum , cum In tua potestate gratia Dei salutem tuam constituerit f me oblita
garis partim est per se , quia hoc 'aeceptum
nobis imponitur intrantibus, o' exeuntibus in istam: partim est per accidens ratione periculi pronii. Ita Petr. Hurtad. ex Valentia tom. 3. disp. 3. P. 19. punct. p. Versu Septimus caseus y affirmante cum Soto,''gamarro cerrum esse, et extra
129쪽
io 6 De Privilegiis Ignorantiae
c De Charitate disp. s. sect. 3. n. 3. addi etiam Diana par. F. tria. I m. Io F. potest Didius Coninch dist. Σ . duL 3. Versu Nota etiam, n. s. in Patinis l. c. n. Conclus 3. n. 1 I. ubi sic ait: Tenemur i cum quo sic declaro: Existens in per se elicere actum charitatis circa articu- mortali, vult ministrare aut recipere iam mortis . auod non solum intellige aliquod sacrametum, tenetur peccatum dum est,quando non habemus copiam fon- expellere ab anima, ut digne ministrer ,
fessarii, conficii nobis sumus peccati more vel recipiat,. quod nisi media artritionetatis sciuo casu res omnino certa es, quia μ- cum Sacramento Poenitentiae , vel corine acta charitatis nequimus elicere contria tritione, qtue amorem Dei sipet omniationem a quod tamen tunc, ne dammemur, includit fieri non potest Si tu a illi obligamury sed etiam si Satramentaliter omittat haec media assumere se dc Sacra- confesti fumus. Sic ipse quod late pro- menta ministret, vel recipiat, non ad bat Ueph Ro fusi. uti refert Leander'. versus charitatem,sed adversus Religi α o. cit. ins ne, & ut probabile admittit nem peccabit et quia ex Religione ODIDDιana ubi supra . gatio habendi dilectioilem ortum har 2 An verb, ex dicto praecepto eli- bero Loquendo ergo modα non de hacciendi actum dilectionis Dei super om- Obligatione v sed de illa , quae per se, Mnia in articulo mortis, oriatur obligatio ex vi charitatis oritur diligendi Deum , habendi etiam contritionem in eodem dicimus hanc adesse etiam sepe in vitae aniculo, adeo ut praecepto contritionis decursu. Dissicuitas est circa tῆpus. H-- neutiquam suppleatur cum Sacramento radus relatus a Diana re3. Ioy. tit. Hersas tantum poenitentiae, nec sufficiat attritio vico tertio . t . putat hanc obligationem cognita cum Sacramento. Divisi sunt currere per singulos annos ,& quidem Doctores: adhaerentes quam plures af- ait, satis remissive nobiscum agitur an firmativae sententiae . nonnulli vero, ne- nuo dumtaxat amore nobis petito. V gativae: hi sunt Aetyrius m. p. tib. si de Lorca in χ. 2 sec. 3. d ρ- 38. n. 8. cap. q. f.. p Sanciat in Decalog. to m. p. a ud eundem Dianam . Versu; n.
bis. 2.cap. 33. num. 2. Versic. Octa Dum cit.) ait sie q. :Me iudice si psis anno inte- tempus, in Palaus par. ρ. Tit. de charitate gro omissionem huius actus Incurrat,certus- tract-6. diffst. yunc. . sub n. v. ter. Ἀ- quest Dei sin immemorem ramo te aran asserunt. Ubi licet fateatur hanc obli- se extitisse , delet se iudicare transgress -- gationem esse satis probabilem , & in rran, quoniam Ecclesia simili arburiuravpraxi semper cosulendam : addit tamen jumpsit circa praeceptum p nit ναμ, quod
non esse omnino certam, si constitutus eiusdem rationis o . Ita Lorca: & ante in articulo mortis, peccati mortalis con- omnes Ledefma in Summ. ro. a. tract. P. seius non est, atque adeo illam rejicit cap. s. post 6. conclus. Sed Pater Diana cum ritatis Atorio ,-Sancheta infirma- L c. putat hac obligatione non tenerido ejusdem obligationis rationes,& f-- adultum annis singulis: quia sinquit)damenta. Videatur l. e. pag. mihi I 8 o. hoc es nimis dinum , nullo Armof-r73 Quintis:praeceptum dilectionis nititur .Qyod etiam docet P Dei obligat etiam sςpe in vitae decursit, laus n. t o. cit. ubi firmap hanc Obliga-
vel per se, & cx vi charitatis: vel per ac- tionem multo tempore iacmesse dis cidens, ratione videlicet alterius adjunc- renda in , & dilationem trium' ann ti, cui charitatis dilectio necessaria est. rum putat esse gravem es ego ob
Quando autem dilectio non est per se, ratione sic ille existimo quemlibet aduia
sed aliunde necessaria, si illa quis omit- tum teneri, non singulis annis , ut placuittat, non adversiis charitatem, sed adver- Petro de Led ma , quia iaces nimis .sus aliam virtutem peccat, ut innuunt rum, o nullo Frmo fundamento nititur,
130쪽
sed in ut m=n musto rie damnatarum propositioitum istam: posuerit sexto loeo: de es, nesim zm hoc te Mi, ei potes, sed gusis quidem rigorose quinar ni se oblia
prudentis arbitris mensurandum est; repu- gare praeceptum Charit is erga Deum .arem autem Hiatisnem trium annorum De qua re, recenter agit modernus Ati-e e ratem. Nam qui e to tempore 'thor sic: sed semelsingulo quosve anno ι inam bonitatem non reda t,eam mi- obligetprae tum Charitatis Dei Lundumetitur com ere, V ιupenculo eam sten . sententiam, quam docet metrus de Led -' 4 , T h Tanti risui postponendi conse ma , potest probabiliter teneri: scd verius earui. Ita Palaus. od tempus assi- censo semel in Mense dictum praeceptum Anant etiam Gisee de C tate disp. s. obligare: in ducor, quia aliqui Clunt, ut
sec. 3. n 4. Coninia disp. 24. Lb. 3. Solus in . dist. 17. qu. unica, illud uete m. 1M ubI ait i Ridetur omnino mortalι- re singulis Festis in adheret bimamreb. ter peccaturus, s hoc praeceptum , quis, ad Charitas qu. 2 o. Ahi molunt urrire quan eres, mel quatuor annos sponte disserat. documque Eucharisia essumenda. Ditur Advertit tamen Idem Patius n. II. r nec laxe , nec stricte loquentes, mi detur in quemlibet fidelem, nisi moribus de- rationabilius dictum , tale praeceptum ur pravatus sit, hujus peccati reum existe- gere*gulo quoque Mense, sicuti de prae- contritione se ad cepto orationis docent Trullinch in Decal. absolutionem disponere, saepeque bene- lib. ' cap. 7. dub. 4. n. q. cum octo, in . . .. iiqmmδm nixdtςm CO sero Palas to. 2. disp. p. punct. 8. n. 3.
2 hia, myi' ligςnxia , & notitia privilegii propositi. Θ ipsis , od scuti ex prae
habiti , praeceptum dilectionis Dei, ex L .' - L. 'tria. ' sςntζnxia Vera, & citatorum Doctorum
pluriςs obligat in vitae decursu, ita mula et . speciali omistionis peccato con
tra idemmet praeceptum, excusat ign
Σ.- tiro qWinquenm gnorantiam, aut inadvertentiam inima A ... ' 'g t, Mi fritet tanto cibilem plerosique excusare, ne peccent, nou tempore hoc praeceptum negligant, quantum eliciendo actum amoris Dei: cum tempus re uιritur, ex multorum sententia ut mor- obligationis e ld. incertum sit ex Theol Ter C nt, cum aliquoties , mel au- gorumsententia . Valentia tom. 3. disy. I. dirae Sacrum , res alias de Dei bonitate qu. i'. De Praecepi. Charit. puncti. p. pro- Sacramen- pe finem, mersu Porro licet, dum ibi ait: torum se disponendo ad amorem Desse eri iacet in tam mariis casibus, ut iam dictum citent. Ita citatur a S lseph. 374 Qui tamen , quod ultimo loco recitat ex disrum sententia non committi videlicet mortale contra praeceptum per se dilectionis Dei, quando a tus amoris diisdem non dissertur ultra quinquennium ) damnatum recitat, ab Iunocentis XL, cum idem Pontifex in se est, praeceptum istud Charitatis obliget tamen artis etiam modis contingere potest, ut quis ἀ speciali peccato contra hocpro 'tum excusetur. Primi , si putet, non in omnibus elusemodi casibus illud obligare ut de quibusdam es probabile , ob contrariasvrniones Doctorum . Setando , si Ier inculpabilem incogitantiam, aliquis , in cas