장음표시 사용
251쪽
De Sacramentis. I 49ta erat primis saeculis sidcli uni inierior piolas, et cha
Tilas erga Sacranientum . iii ctiam ex uti luo cxterio
ris reverentiae desectu nihil detrimenti acciperet. posterioribus saeculis frigescetite fidelium iii ethie, ac Iide , aliter stati ici id uni erat Deinde dabatur tunc jaicis Eucharistia etiam sub specie vitii, ideo lue facile erat eam insantibus praebere , insutidendo eorum ori vcIunam vini guttam , quam naturaliter deglutiebant. At ex quo ι laicis Eucharistia sub una specie panis dari coepit cum id dissicilius seri posset erga insantcs, sponte sua mos exolevit dandi illis Eucharistiam, quae curia Ilii ii sit Parvulis Decessaria necessitate medii ad salutem , immerito Graeci hac de causa Latinam Ecclesiam calumniantur , cum disciplina xariare possit. Seholion. Utrum pueris iam septennibus vi alicum dari possit, aut debeat , Theologr disputant. In assirmantem l otius cum Cotieto inclinarem sententiam , nisi lex Obstet , aut fixa consuetudo. Muli autem , et surdi a nativi ia-te , si peccata Vitare studeant, et poetii eritiae, ac devotionis signa praeserant, Eucharistioni accipere possunt. Quod si de eorum dispositionibus dubitetur. I piscopuia a consulere satius est. Semis a tuos vero , urgente praecepto , et in mortis articulo , Eucharistia iraudari nota oportet, ut ex S. Thoma mouet Colletias Irim. V.
Peccatori pti blico petenti Eucharistia neganda est 3
occulto pero ρυblice petenti concedenda, prioalim peι nti deneganda . nisi forte peccatum ex Sacramentali confessione Sciatur. Pob. I a. pars t.' Quia ipse Christus Apostolis praecepit Matth. PII. 6. Nolite dare sanciunι canthias, ne- qtiei mittatis margaritas ante porcosi a. 'quia peccato alterius cooperari non licet. Hinc gravissima illa Chrysostomi sentetitia ad Eucharistiae ministros Hom. LAXIIII. in . Matth. Non parpa oobis imminet ultio, Duili oste
252쪽
, De Sacramentis. 25 Q I. Quinam publicus censendus sit Peccator ZU. 1'eccator ecusetur publicus vel jure , vel facio. Jure quidem, si iii judicio crimen consessus, vel datu-
natus sit. Facio vero, curn lania cSt crimitiis evidelitia,
alque in vulgus dissam alio , ut nulla jam tergiversa
tio ite celari possit , aut ex usari.
Q. II. Quid de damnatis tili imo supplicio 'ου. in Galliis quidem Olim iis negabatur, et absolutio, et communio. Posica ex Edicio Caroli P L aula absolutio is uidi in conceditur': at Eticli pristia Nogatur, sicut et in Dispania. Vide Morin una Lib. X. dρ Poeniten. Cap. I Sotum in IV. Dist. XII. 2. In Italiavrro utrum lue iis sacramentu in ministratur Poeni -
Puliae scilicet, ct Eucharistiae . quod et S. Caroliis in Concilio V Mediol. Constit ' Pari. I. 9. serva irdiam statuit. Unusquisque inorem Ecclesiae Suae Sequatur.
Dispositiones in subjec Io necessariae ad suscistiendum utiliter Lacharis iam stini, in mima quidem flatus gratine sanctis cantis , immunitas ab offectu pe-nialitim peccatoriam , et deuotio : in cor 'ore je-Dratiam a media nocte , et puritas. Prob. I. generatim. Sacramentum Eucharistiae insit tutum est per modum cibi , et polus , ut significetur, esse illud spirituale animae alimentum , sicut Cthus materialis est alimentum corporis. Ergo sicut ad Sut icti-duni utiliter cibum requiritur I. ' ut Corpus sit vivum, 2. ut sit salium, 3. Q ut cibum appetist , 4 ut noue Omedat more belluarutii, sed ut hominem decet; ita ad accipiendam utiliter Eucharistiam ite cesse C st , ut dia ima vivat per gratiam saracii sicantem ut ina in unis sit saltem ab ui Iectu vciaiuli uin peccutorulii , it irae sunt
quae tot insignes tuin ex he nigritoris , Mi ait in t , iuni ex. εanioris Filii cae .luetoribus , tu tronos habet. Si cui lamentisic etiani ipsum displicet , vetat is a poenitcnte tu huc causa loqueladi huniam.
253쪽
ut spirituales animae morbi ; ut devote , et reveretrier suscipiati deiiii Iue ut etiam corpore ita se habeat, ut decet corporis Christi . puritatem Prob. lΙ. singillatim i a. pars , quae cst dogma fidei deiiiiii uni a Tridentino contra Novator es , asserentes , solam fidem, etiam cum conscientia peccati mortalis, satis esse ad accipiendain Eucharistiam. Apostolus I. Cor. XI. 28. Probet autem, inquit , seipsum bouro ratio de pane 1llo edat,et de calice bibat. Qui enim manducat , et bibit indigne, judicium sibi manducat et bi-hit, non dijudicans corpus Domini. Quae vel ba Tridentitium expendens, ait Sess. XLII. Caρ. 7, Diligentius
caWere ille debet , ne absque magna reseerentia,et Sanctitate ad id ρerciρiendum accedat ; ρraesertim cum ill plena formidinis oerba apud Aρostolum legamus: Qui manducat, et hibis indigne, judicium sibi manducat, et
bibit. Quare communicare polenti repocandum est inmemoriam ejus praeceptum: Probet seipsum homo. Ecclesiastica autem consuetudo declarat, eam ρrobationem necessariam esse, ut nullus sibi conscius mortalis Pec α-ri, quantumvis sibi contritus pideatur, absque praemissa Sacramen ali confessione ad sacram Eucharistiam a cedere debeat: quod a Christianis omnibus haec S. Θ- nodus seroandram esse decreoit. De Sacerdote autem Peccati conscio , quem celebrandi necessitas urgeat, statuit, ut si copia Sacerdotis desit , a quo absolvi possit, elicito primum contritionis actu, et peracto sacrificio quamprimum confleatur, hoe est , non quando suo temPore
confitebitur , sed quamprimum poterit, ut declaravit Alexander VLI. contrariam damnans doctrinam. Porro verba illa Apostoli judicium sibi manducae, et bibis, gravissimum iudicant sacrilegium. Ergo. Prob. 2α. pars. Etsi peccata venialia Eucharistiae se ctum non impediunt, lino per ipsam Eucharistiam , At iusta dicemus , deleantur : assectus tamen ad illa
Peccata nou exiguus est erga sacramentum revurcutide, deiectus; cum enim minuat charitatem , atque di in utra creaturarum amore illectum a Deo avocet , Contrarius
utique est 'immensae charitati. quam Christus tu Eucharistia exhibet. Quapropter Ileut mulii contra S. B
254쪽
' . De Sacramentis. 253naoenturam, Alensem, S. Antoninus1ι, aliosque gravissimos Theologos contendant, asseclum ad Peccata venialia non omnem omnino impedire Eucharistiae fructum; certum tameta est , ' illum maxima eX parte minuere. I lino Gregorius I: Reg. Cast. I. Non saturantur,
inquit , nisis relici , qui a Mitiis Perfecte jejunantes
dioina sacramenta Perci iurit . . . . et quia Sine Pecca
to electi etiam Mici esse non possunt, quid restat, nisi tu a peccatis, quibus eos humana fragilitas mactitare non desinit, eoacuari quotidie conentur Z . . . ha repletione nos eoasuare Paulus insinuans, ait : Pro bet sei sunt homo. Similia docent alii Patres. Prob. 3a pars. Quia in hoc Sacramento, inquit S. Lotia ventura Tract. de Prati'. ad Miss. Praesens est diuina majestas , debet recilli cum honore hoc est aἱ- tente . atque depote Et B epiloq. Pari. VI. Cap. Quod aliquis digne accedat , ορortet , quod syiritualiter comedat, et ut sic Christum Per recordationem fidei masticet, et Per depotionem amoris Suscipiat. Proρ-cer quod manifeste colligitur , quod qui teρide, indepote , et inconsiderate accedit, judicium sibi mandracat , et bibit. Dixerat etiam Chrysostonius Hom.
LXX. Nemo accedat dum nausea , nemo' resoluttis , Omnes acceHSh, OmHeS ferventeS, et excitati. Ergo.
Prob. 4α. in Ecclesia sernper, et ubique jejunium
naturale a praecedenti media nocte, ut necessariam Communicandi dispositionem praecepit. Unde Augustinus Epist. CXVII L. ad Ian. Placuit, inquit, Spiritui
Sancto, ut in honorem tanti sacramenti in os Christiani prius Dominicum corpus intraret, quam reliqui cibi. sam ideo per tiniperatim Orhem mos iSte serMatur. Quem morem ab ipso Apostolo institulum putat, qui I. Cor. XI. ,34. de Eucharistiae usu loquens, ait: Cetera cuna oenero disponam. Licet enim Christus post coenam Eu-,charistiam instituerit, tarnen prudentiae Ecclesiae reli-εluit, ut hunc Circumstantiam, irrepente abusu, qui certe sub ilisis Apostolorum temporibus inceperat, immulaxet. Ilanc autem jcjunii legem concilia variis sacculisngnoverunt, et confirmarunt, ut Catilia gliiense III. can. a. Toletanum VII. can. 2. etc.
255쪽
α 51 eo I. Inui . L ib. VIII. Pars IV. Secl. I. cap. VII.
Prob. 5 i. Pars. Tum ilis in Puritas corporis a ii altaris Da pollutione, etiam sine culpa, maximo puritatem Cori, oris Christi decet, tum ita plerumque ea corporis impuritas moralem etiam obnubilat, ac devotionem tertio loco requisitam perturbat. Vide Ilus ilium Reg. 6 eo. cid interrog. 3o9. Cassianum XXII. Ca γ 4.cipientium tamen est ex S. Tlio ma O. P. Q. LXXX.ti t. I. si ex circumstantiis prudenter judicetur, ex diaboli Daude accidisse , ut hominem a communione
Nunc nonnullae expedieaida ρ quaesti oues circa ea , quae in propositione dicta sunt. Q. I. Utrum qui mox in graMe Peccatum laPytis est, possit statim a Confessione Sacramentati ad Eucharis iam accedere' 'U. Expeudolidum imprimis est utrum ille ad absoluti ciuem sacramentalem sit dispositus, qua de re in Tractatu de Poeni lentia disserenῖum.
a. Q Quamvis ille ad absolutionem rite dispositus
Credatur , imo et labsolutus sit' tamen plerumque nota expedit, eum ad Corpus Domi ui Sumendum mox a consessione accedere, quia saepe, etsi quis remissionem peccati consecutus est , remanet tanicia quaedam mentis Ilehelii do, praesertim in venereis, quae devotionem im-r,edit, ii at animi affectus, ne ad res divinas assurgant. iuino S. Tlicinias in IV. DAlluci. IX. art. 4. q. l. Muest consulendum, inquit, alicui, quod stati in Post peccatum mortale, etiam contritus et confessus ad Eucharistiam accederet , sed debereI, nisi magna necessitas tirger i , Per aliquod lemyus Pro 'ter reo erentiam abstinere. doctrina Sanctorum Patrum praeceptis Consentanea est sa). Q. I l. Utrum e ediat aliquando, ob oenialia 'eC-cata .e iam sine affectu ad illa, Communionem disserre' ις. Id aliquando uti Ie esse, exempla Sanctorum nos edocent, qui aliquando leves etiam maculas prius poc- Nilentia, et picta iis operibus cluere satage ruut, quam a Traelat haec sustus Arna diis, in opere Della fi
quente comunione. In quo q ii dein iuulta suut erudita , sed caule legendi tu est.
256쪽
De Sacrament L . IIS communionem acciperent, ut scilicet puriores ad Soeramentum n ederent , ut videro est apud Palladium Vit. Chrystos. Ilerti ardii in Pi S. 'Ialach. aliosque.
Sed ni clitando id non expedit in iis, quos lirudenter iudieamus, hoc spirituali cibo indigere , vel liuos nimia animi anxietas, et Scrupulosa conscientia Pertur-hat no dejicit. Q. III. Otiando uam deesse censeatur copia Sacerdotis, tit 'tiis, sola contritione Praemissa, celebrare, pel commianicare paleat rie. Deest, Vcl laudo onati ino adiri non potest Sa cerdos habens jurisdictionem, etiam in peccatum, CH ius poeniteris conscius est, si sorte sit reservatum; vclquando ii ori potest siue incommodo valde gravi, quod quantum esse debeat. generatim desiti iri De luit, sed viro prudenti, Speciatis omnibus circumstantiis, desiniendum est.
Q. IV. Quaenam censeri debeat celebrandi , petcommunicandi jtista necessitas φου. O in is sis onus sis illis levioribus , quas mollioris Ethicae magistri pro gravibus venditant, Tridentilium
urgentem necessisalem re Iii irit, litatis censetur esse I. Qitis laus mortis periculum, puta si viaticum moribundo sit deserendum, aut ipse Sacerdos, nisi cel chret occidendus sit . modo id non fiat in religionis coti lenitum. I.' Scandalum , vel infamia r 'rio sub unda, si a cc lebrando, vel communicando abstineas. Statuit autem Rubrica Missalis Iril. VIII. de d feci disp. an. Si ante Consecrationem Sacerdos recordetur, se esse in Peccato mortali, o l excommunicatum. pel susyensiam, aut in Cum es ae interdictum, non timeatur scandaliam, debet missam inceptam deserere. UOc tamen scati datum SP mPer, i ut fere semper timendum est, praescrtim si Sacci dos
publice celchret, et adsitit aliqui saero. Q. V. Quid agendum, si quis ante comm uuionem
recorde fur Peccati . crajus Fine culpa in sacramentali confessione oblitus eat ZU. Eisi magna Theologorum pars censent, curn communicare , aut Colchrare non posse, nisi Peccatum illud prium consileatur ; vero similior tamen est Porum opinio, qui putant, eum Coia iiii vilicare Posse, VLl Ccle- Dissilirco by Corale
257쪽
are, cum iustificatus iam sit, et peccatum postea suo tempore consiteri ; nisi sorte tale sit peccatum, quod si consessus suisset, negata ei suisset absolutio. Vide
Q. VI. Quali, et quarum rerum sumtione soloitur naturale jejunium Eucharistiae praemiit endu tu. Quidquid in stomacho naturaliter mutari potest, in quantulacumque parte sumatur Per actionem, quae Vera sit comestio, aut potatio , jejunium illud solvit, ut omnes docent Theologi, ideoque quod quis per modum salivae, aut respirationis non deliberate deglutie-Tit, a communione non impcdit. Vide Potitas Diciton. s. Conse. Collet ibidem, aliosque Utrum auteiri
quod in stomacho naturaliter mutari non potest, sunt iur autem , ac deglutitur modo cibi aut potus, naturale illud jejunium solvat, atque Eucharistiae sum lionem impediat, quaestio est luier Theologos. Vide
Sylorum in 3. P. Q. LXXX. art. 8. Q. VII. An possit aliquando Eucharistia sumi ab
eo qui jejunus non est. H. Sumi posse I.' a moribundo per modum viatici. I. Q Cum Sacerdos, inchoata Missa, se non esse jejunum
recordatur, nec sine scandalo potest recedere. 3. V Cum Peracta consecratione , non potest Sacerdos ulterius
Prosequi, tunc enim, defieiente Sacerdote jejuno, absolvi Missa, et sumi Eucharistia potest a Sacerdote non jejuno. 4. ' Cum Sacerdos post calicis sumtionem advertit nou vinum, sed aquam, aut aliam materiam, consecrationi ineptam suisse calici infusam, debet aptam teria consecrari ad persectionem Eucharistiae, et sumi , quamvis Sacerdos jam ex sumtione aquae non sit jejunus. 5. ' Cum post sumptionem ablutionis calicis observatitur stamenta quaedam hostiae in coryorali, vel patena. 6.9 Cum periculum est, ne hostia Pereat, aut ab infidelibus indigne tractetur. Haec apud omnes
Theologos explorata sunt. GDisii igod by Corale
258쪽
'Ado. I. Bria hic in controversiam veniunt a. A uirum Eucharistia omnibus sit necessaria neeessitate medii ad salutem ; utrum necessitate Praecepti ; 3. ' utrum necessario sub utraque specie Panis , et vini sumenda sit.
II. Quod ad primum attinet, Graeci nonnulli , ut Simeon Thessalonicensis , Nisolatis Cubasilas, aliique apud Arcudium Lib. III. De Sacr. Euchar. ρ.M.
Ootitendunt , Eucharistiam ouinibus , etiam parvulis ad salutem esse necessariam et atque hanc fuisse veterum pene omnium , praesertim Augustini sententiam,
Aubertinus , DHIaeus aliique docenL: quibus aliquo pacto adhaeret Maldonatus Comment. in Caρ. G. Man. Ex catholicis Donnulli putant, Eucharistiam
Neque in re, neque in voto esse necessariam necessitate medii, alia vero docent, illam necessariam esse in voto , saltem implicito in ipsa baptismi susceptione. III. Quoad alterum vero, expendendum est, α trum extet divinum sumendae Eucharistiae praecep tum ἔ utrum Praeceptum ecclesiasticum , et . quam frequens esse debeat communio.
IV. Denique quod ad tertium caput attinet, primi
omnium Petrus Drradensis, et Iacobellus Missensis saeeulo XIV. docere , et praedicare coeperunt, calicis usum omnibus a Christo praeceptum esse , quos secutus Ioannes Hus ; et Bohemi Germaniam diro Schismate , bello , caedibus vexarunt. Carlostadius Luthexanus proprio marte communionem sub utraque specie lateis restituit. Lutherus primo id tamquam Non necessarium neglexit, deinde tum ipse, tum Dinus , et Novatores omnes calleis usum ita ex Praecepto divino necessarium docent , ut Ecclesiam Catholicam vehementer errasse calumnientur , eo quod dimidiatum , ut ipsi dicunt, Sacramentum Laicis ministret. In concilio Tridentino , postulantibus Imperatoris , et Ludooici Ix Galliarum Regis oratoribus , ut 2. Tori. IV. 37
259쪽
Diras. Stetit illa Christi verba Dan. III. 5.Nisi qtiis
renatus fuerit ex aquae et Spiritu Sancto, non 'otest introire in regnum Dei : nec non illa Liae. XIII 3. Nisi poenitentiam egeritis , omnes similiter peribilis. probari , baptis inum esse noeessarium necessitate medii, sicut et poenitentiam ; ita et illa Joan. Nisi manducauerius carnem fili hominis . non has sitis ottam in i bis , prohant Eucharistiam neces sariam' esse necessitate medii. Ergo etc. N. μζ. ant. ει parit. I. ' Quia verba illa Nisi manducaoeritis dicta sunt adullis praecepti capacibus; illa vero : Nisi quis renatus fuerit . generatim prolata , neminem excipiunt, sicut et ista: Nisi poenitentiam egeritis , omnes similiter peribilis , omnes peccatores sine ulla exceptione comprehcndunt. a. Quia ipsa diversa materia diversam interpretationem xequirit ; in baptismo enim , et poenitentia agitur deprima gratia accipienda ; in Eucharistia vero de se-Cunda gratia , sive gratiae augmento. Non potest autem quis salvus fieri sine prima gratia , qua a peccatis solvatur , sed potest salvus esse jam renatus, licet gratiae augmetitum nondum acceperit. Inst. Patres ex illis verbis e Nisi manducaoeritis carnem Filii hominis , etc. ejusdem necessitatis esse volunt baptismum , et Eucharistiam. Sic Augustinus Lib I. coni. I ιlian. Cap. . laudat Innocentium L.
qui an Epistola ad Patres Concilii Milevitatii deii uio.
rat , parvulos ipsos , Disi manducaverint Corpus Chrisii, salvos esse noti posse. Sαncto, tuquit, Innocentio seide qtiid res ondeas qui parvulos defricit . nisi manducaoerint carnem Filii hominis , ollam Prorsus habere uon Posse. Quam Sententiam Gelasitis iam Epist. VII. ad Eρisc. per Picenum confirmat his verbis : Ipse Dominus Iesus Christus coelesti Dore
pronunciat: qui non manducaoerit ' camnem filii hominis etc. tibi neminem tiliquδ Oidemus exceρtum, nec ausus est aliquis dicere, paroulum sine hoc sacrarmento saltitari ad pitam aeternam yosse perduci. Ergo. te. Dist. ant. Patres docuerunt , non minus quam baptismum necessariam esse Eucharistuam spiritualiter
260쪽
sum tam , seu in voto, quod in ipSa Susceptione Dap- tisini implicitum est, conc. Beipsa, et Ore manducatam, nex. Cum Eucliaristia persectam conjunctionem Eum Christo capite , et corpore ejus , quod est Ecclesia significet, et emeiat ', haec profecto coniunctio ad salutem iisces pria est. Qui aut ςm baptizatur , lanx Christi , ejusque corporis membrum esscitur, et quamvis actu Eucharis iam non Sumpserit, quae Conjunctionem illam persectiorem reddit , tamen vel co ipso, quod baptismum suscipit, jam ad eam sumtionem ordinatur , eamque desiderat vel Propria voluiitate, si adultus est, vel voluntate Ecclesiae, si parvulus. Ex hoc ipso quod pueri baptizantur , inquit S. Thomas S. P. Q. LXXIII.art. 3. ordinantur ad Eucharistiani, et sic sicut ex Ide Ecclesiae credunt, sic ex intentione Ecclesiae desiderant Eucharistiam , et per consequens recipiunt rem ipsius. Nane esse Augiaslini doctrinam Fulgentius exponit Epist. ad Ferrandum his verbis : Arbιtror , sancte frater , disputationem nostr m praeclari doctoris Augustini sermone frui tam , nec quidquam aliquatenus esse ambigendum, tunc Mnumquemque idelium participem corporis , et sanguinis Christi sieri , quando in Baptismate membrum corporis Christi scitur , nec alienari ab illo panis consortio , etiamsi antequam panem illum comedat, de hoc saeetito in unitate corporis Christi constitutus
discedas. Quod probat Fulgentius ex ipso Augustino Serm. CCLXXII. H. XVI. de Dipers. et Tract. VI. in
Isau. mc est ergo, inquit .mandiacare illam escam,
et illum bibere polum, in Christo manere , et illum manentem in se habere. Idem ergo de Innocentio , Gelasio , aliisque veteribus sentiendum. est. Neque Vero umquam Augustinus', aut alii asseruerurit parvulos , Si post baptismum ante acceptam Eucharistiam Oblerint, damnari , imo constanter asirmant , parvulos stati in Dost baptismum decedentes salvos fieri Lib. V. de Dono Perseper. Cay. Ua. Sed cum Pelagiani distinguentes interregnum caelorum , et vitam aeteri am assererent, Par Vulos non baptiratos carere regno caelorum , non autem
Vita aeterna , eos refellunt illis Christi verbis : nisi mari adueaperitis carnem Filii hominis , non hab: bilis ottam