장음표시 사용
121쪽
artium Μagistros solemni ritu creari mos est, Vobis, Ca didati humanissimi, qui illum honorem ambitis, indicendus est dies petitionis. Est is autem dies XV. mensis Ianuarii. Itaque rogo Uos, ut nie ante eum diem nominis dandi caussa conveniatis. Scitis, illos honores ut Praemia diligentiae iis esse propositos, qui Ordint. nostio in colloquiis, quibus explorabuntur, ita satis fecerint, ut eos quum in doctrinis, quibus liberalis eruditio continetur,
bene versatos, tum omnino tales esse cognoverit, quales decet esse, qui illa dignitate ornari mereantur. Quare quo Plures ad nos convenerint, qui sibi operae eum fructu litteris impensae conscii sint, eo magis non modo gaudebimus, sed etiam, si qua ratione poterimus, faciemus ut iis nos bene velle intelligant. P. P. Dom. I. Adv. Chr. CIOIACCCXXIV. Diqiligoo by Cooste
122쪽
Pltiloctetae ex Lemno insula ad Troiam reductionem Primus Aeschrius in scenam videtur produxi me. Eum ge-quuti sunt Euripides ac Sophocles. Quorum poetarum quae in illo argumento versatae sunt fabulas Dio Ch s tomus oratione Lil. inter ipsas comparavit, leviter quidem neque eo modo quo hodie talia disceptari solent, sed tamen ut, quum solus Sophoclis Philoctetes supersit, acceptissima nobis esse illa disputatio debeat. Idem Dio
oratione LIX. paraphrasin exhibuit prologi, qui in Euriapidis Philocteta fuit. Is igitur de Aeschrto haec scribit,
quae emendatiora Phini. Emendare volens, magis cor
ruperat Hasset bachius in libello, quem Germanice de Philocteta Sophoclis scripsit, P. 160. seqq. in τε γαρ
124쪽
σθαι μαλλον τον του 'Οδυσσέως ομιλιαν, ἀλλ' quae άπίθανον τροπον τινά, διἀ το ιιῆκος τῆς στρατελῶ καὶ διά τἀ συμβεβqκοτα Ου πάλαι κατἀ τῆν οργὴν πην του ost Ἀκτωρ παρῶ σμικρον ῆλθεν ἐμπρῆσαι τον ναυσταθμον. Haec ille de Aeschylo: quibus addendum, uod paullo post de Euripide dicit: Οὐ ιιονον δε πεποίηκε τυν 'Oδυσσέα παραγενομενον, ἀλλἀ μετἀ του Λιο ι δοις, λιορικως καὶ τουτο. Ex his quae colligi possunt, haec sunt. Primo apud
Aeschylum solus ad abducendum Philoctetam Ulysses erat missus. In quo discessit Aeschylus ab Losche, qui Diomedi id negotii datum narraverat. . Euripidem sequuturi est Quintus Sm3rnaeus. Sophocles autem Ulyssi Neopto- Iemum adiunxit. Deinde apud Aescha tum Vlysses, nullo Μinervae adiutus artificio, non agnoscitur a Philocteta. Hunc dolo quidem, sed eo valde simplici capit, reserens amictas res Graecorum, mortem Agamemnonis, Suum denique ipsius turpissimum quemdam exitum. Chorus fuit ex Lemniis compolitus, quibus Philoctetes aerumnas suas enarrabat. Vixerat autem ille Lemni novem annos, Omnis hominum consuetudinis expers. Euripides quomodo haec melius instituere conatus sit, ex Dione Potest cognosci.
Editus est autem eius Philoctetes Olbmp. LXXXVIII. I. Phocleus vero, cui et Aeschrii et Euripidis tabula su-
125쪽
IIu DE AESCHYLI PHILOCTETAPeranda erat, Ol. XCII. 3. Sed in iis quae de A
schylo retulit Dio, omnium aegerrime illud desideramus, quod reliquarum quae in illa fabula suerunt personarum
nullam secit mentionem. Non est enim credibile, solos Ibssem, Philoctetam, et chorum eam sabulam egisse, praesertim quum Aeschylus in singulis actibus novam introducere PerSonam consuevisset. Neque ex Attii sabula multum lucis accedit, quam neque ex Euripidea, ut Scaliger in Coniectaneis P. Iul. putabat, neque ex Soph clea, sed ex Aeschylea translatam Videri, in praefatione ad Sophoclis dixi Philoctetam. Sed est tamen aliquid, quod vel ex re ipsa, vel ex Attio coniici possit. Nam nequo Vbssem veri simile est solum venisse abducendis Philoctetae caussa, sed aliqui ei haud dubio additi erant, quorum aditimento uteretur, in iisque opinor praeco eius Euobates. Aliii autem fragmentum illud, quod ex ipso est fabulae initio servatum, suadet ut aliquem deorum, et quem potius quam Minervam p anapaestis Prologum egisse suspicemur, quo Vbssem et de loci natura certiorem redderet, et ad id quod agendum Esset adhortaretur. Sic
enim Appuleius in libro de deo Socratis sub finem: secluι, qui te Colet nobilitrere, aeque Iuridet, ut istius Ussem laudavit in Philocteta suo in eius tragoediae principio: Inclute, parva prodite patria,
nomine celebri, claroque potens pectore, Achivis clussibus ducior, gravis Dariliariis gentibus ultor, Laertiade. Novissime patrem meo M. Afferunt eosdem versus etiam Μarius Victorinus p. 2522. et Io. Salisburiensis Polycrat. VI. 28. Marius quidem omisso ultimo verbo. Cum eo verbo statim coniuncta suisse puto, quae Varro de L.
L. VI. p. 6T. assert. Qui ubi scripsit, loca quaedam agrestia, quod alicuius dei sint, dici tesca, sic pergit:
Ponam autem verba, ut in oΡtimo et vet dissimo codice
Florentino scripta legi mihi significavit Leon. Spengeliuis, Monacensis: δελ- apud Accium ut philomo aetatem
126쪽
Lemnio quis tu es mortalis qui in deserta et traca ap-νο ' loca enim Ioca quae sint clesigniat cum dicit Lemnia Prostolitor rararat -- et celsa cti rum uolubra tenes misi ritique pristina castris concepta sacris Deinclo I odiuniti templa sub ipsis collibus in quos delatus Io Oos clicitur. tillo ab lumine caeli et nemus e. mirantsi Diapore vides unde ignis clar)ct mortalibus civis. quare hacc quo tesca uixit nou ori Dit neque ideo quou κancla seu quoa ubi mysteria fiunt aut tuentur tum a clicat.
Alier codex, mirum ille iii modum manum Eniendatrim in vxpertus, ex quo ducta est vulgata scriptura, ita
discrepat: rapuit Actium in Philoclcto Lemnia te apponis loca Z loca cnim quiae sint - pria tolliora rara Ct celsa Ctibirum uolubra tenes mystcriaque Pri-zstina castis coitcίpta isacris. Deinde Vulcania - tiblimine coeli et Aiaci ius expirante rvipore unde Didesignis clavet mortialibus clivus. gvars hic qui 1 Ca -. Primus Aldus dedit praestolare et celsa, ac itelli de
Cluet. Praetereo coniecturas virorum doctorum ad Festum V. tesca, et quae in sua editione Varronis mutavit
Scit sepius. Iam G. Faernus viderat, cohaerere verba illa PDeiae cum iis . quae apud Ciceronem Q. Tusc. II. Is . sic scripta Exstant: veniat Aeschylus, non pocta solum,
tinuo ignia lue t mori uibus estim uir istis. Cum doctus Prometheus clopsi si colo νο aspis Iovi fiato c. -- QSse supremo. Emendare hos versus liliuin alii conati sunt, tum summi viri, Ios. Scaliger in Conieci. Ρ I03. Re i. Et IST. et n. Dentloius in epistola ad Millium p. 4ῖ5. seii neutri rus ex omni parte cessit. Illud eleganter Isenileius, quini pro fato reponi voluit: nec tamen
OPus, quum satum supremum sit extremum malum. Si - ὶ Quae do liis verbis protulit Welcherus in Appendice Tri-logiaae p. 37. de iis dixi in consura eius libri in diariis liti. I.ips. a. 182T. n. 14. p. 105. 106. Duiliros by Cooste
127쪽
IIS DE AESCHYLI PHILOCTETA militer Virgilius Aen. IX. 203. nec tecum talia gessimagnanimum Aenean et fata extremta Sinuutus. Scaligeri coniecturas paucis mutatis adscivit Ianus Laurenbe gius in Antiquario v. elepore. Sed ut ordine de singulis dicam, illa mihi primo magna offensio est, quod Vlysses non solum delubra Cabirorum, sed etiam mysteria tenere dicitur. Delubra quidem recte, quod id nihil aliud est, quam constitisse in solo Cabiris sacro: at non item -- steria, quae sunt occulta, nec tenentur nisi ab initiatis. Accedit productio voculae que ante Pr, quae non bene convenit illis poetis, qui negligere potius Positionem,
quam insolentius observare consueveranti Non curavit
hoc Maliger, qui P. I03. quod apud Festum leg
ci ci tragua te adportas locar initium Attii verborum ita constituit: qui Lemni aspera tesca tuere et celsa C 6irum aestiora tenes, mysteriaqua pristina castis ma sacris. At non modo Varronis Iocus, sed etiam ipsa Festi verba docent, non ex Philocteta Attii de-
Sprompta esse illa verba . . cra aspera Saxa tincta
tuor. Id quod vidit etiam G. I. Vossius. Mihi quidem longe alia suspicio nata esti Nam quum Cicero de Nati Deor. I. 42. scribat: omitto Eleusina famesam illam, tibi initiantur gentes Orinum ultimae: Praetereo motiscitarem, eaque gutie LEmmi nocturno aditu o ctiva coluntur sus tribus sepibus, sive, ut in libro P rum bono est D ribus, densa, quo loco viri docti verba quiae Lemni non Ciceronis, sed Poetae esse Putarunt: tam apti sunt hi versus atque accommodati ad illa superiora Attii, ut, si iis inserantur, omnem illam quam dixi offensionem removeant. In eaque sententia non medio criter eo sum confirmatus, quod mihi C. Belerus, vir ingenio doctrinaque praestantissimus, sibi idem in mentem venisse sigmficavit. Is que in ubi mutabat. Caeterum cur casta dicta sint illa sacra, Melcherus, qui multa nuper de Cibiris congessit in libro quem scripsit de Aeschrli Promettieis, vemur ne argutius explicuerit P. 256. Μο Diuitiam by Corale
128쪽
licet durius dictum, tamen verum videtur, quod velus codex Varronis Praebet, et nem- mirante υποrc.
Apte comparaxit Scaliger p. 104. haec Valerii Flacci Il.
332. ventum Eris au rupem , cuius pendentia nigris fumant 8aaia iugis, coquiturque Diaporibus aer. Vnd ignis cruci veram scripturam esse, arguunt etiam Cicer uis codd. quidam, elucet Praebentes. Pro clepsisse,
quod apud Ciceronem legitur, clarusse scribi iubebat Reietius. Alteram sormam defendit G. I. Vossius in Elymologico et de Anal. p. 3II, verum praeter Lucilium apud Varronem de L. L. p. 80. cuius loci dubia fides est, et Alanilium I. 27. ubi clepsisset legitur, a Benileio incepisses mutatum, Ciceronemque de Fin. V. 25. ubi Mu- retus ait in MSS. clepserunt esse pro cleperunt, et de Legg. v. s. ubi olim qui clopscrit rapseritque, nunc autem ex codd. qui es perit rapiatque, non satis recte pro qui clepsiι rapiatque repositum est, Vix idoneam auctoritatem inveneris; quod contra persecto clopit usus est Pacuvius in IIermiona apud Nonium. Caeterum apud Attium ne verbum desit unde isti infinitivi pendeant, pro eius scribendum conieci uictus: quod confirmari cognovi auctoritate H. Stephalii, qui in fragmentis poetarum DLatinorum p. 429. Ciceronis locum afferens, nesciis unde sic habet: Eum Promesheus uterus elapsi e colo. itaque illi quam supra ex Appuleio attulimus allocutioni haec, si recte coniecimus , adhaerebant:
) PIaeuit haec coniectura Suvernio in libello cui titulum fecit liber hiatori-heu charaller dea drama p. 48. Dis plicuit Welckero iii Appendico ait Trilogiam P. 36. sest l.
340. seqq. Nomus collimemorari in loco , in quo nouaesca It arbores, quemque Galenus IX. 2. των πιτλων
9 2 ι κων κρασεως και δυναμεως vol. XII. p. 170) diserto dicit u ν essa iaον-τp καθ' οὐ ουτε δενδρονἐcτιν ουτε πέrρα ουτε φυτον, vide eum ei iam p. 173. non aveo mirum videhitur reputanti et poetam fuisse Attium, nec temera credi posso eum loca illa ipsum vidisse, cogi inlitique quemadmodum etiam Galenua ae salsa opinioste captum fuisse
narret, quum Primum Lemnum inviseret: qui quae p. 172. Diuitigoo by Corale
129쪽
Lemnia praevio Iutora rase et cina Cabirum celabra tenes, mysteris queis
Pristinia castis concepta aureis nocturno autιu occultu coluntur, silvestribus 8epibus de M.
dein Volcania templa sub ipsis collibus, in quos aetatus lac dicitur alio ab limine caeli, et
ramus exspirante vapore vides,
unde ignis eluet morialibus clam diuisus: eum dictus Prometheus esepisse dolo, poenasque Iovi fato expendisse in emo. Consentaneum est, Vbinem deinde iambis verba
cum Minerva conseruisse, singula quae scire OPus esset
seiscitantem. Hinc est illud apud Nonium v. h eo P. 3IS. . . ubi habet' urbe, a merin eo colloquio, nisi fallor, etiam hoc est, quod servavit Μacrobius Sat. VI. I. quem neque tueri contra neque re ri que . Legitur ibi nec o mi. Et quod memorat Cicero V. de min. 55. et ea perferarit, quae Philoci tam videmus in fabriis: qui quum cruciaretur non ferendis co-
Ioribus, propagasas tamen vitam aucupio sagittarum,consgebas tardus celeres, stans Dolantes, ut πω --tium est, Pinnutrumque contextu corpori tegummia faciebat. Horum postrema ipsis Ailii verbis, qui tamen non est nominatus, servata sunt in fragmento quod Censorino adscribitur c. I . p. I s. Vnde Maliger in Coni L p. 02. duos irimetros, re non satis Pensitata, concinnavit.
173. reseri, ostendunt et qua parte insulae expositus Crederetur Philoctetas, et Iongo Immotum eum locum esse a colle isto,
sed vicinum habuisse sanum Vulcani. Disiligod by Cooste
130쪽
Qui consuetudinem tragicorum meminerunt, alternis gingulos versus inter colloquentes distribuentium, lacile Μi- Ionervae ad singulas Vlyssis quaestiones respondentis hosce tres trimetros, quorum tertius recte in illo Censorini agmento scriptus est, deprehendent: itam sagittarum aucupio propaginat. Ugu tardus celor , stans volatii . Pro veste pinnis membra textis conlegst. Hoc genus vestimenti commemoratum esse etiam a Quinio Smyrnaeo IX. 358. iam Scaliger observavit. Ipsius Aeschyli soriasse ex h. l. verbum servavit Athenaeus IX. P. 394. R. κάν Φιλοκτήτη δε κατἀ γενικὴν κλίσιν φαβων είρηκεν. Antri, in quo iaceret Philoctetes, indicium arcus ex ase re suspensus memorabatur. Eustathius ad Od. e. I 2.
P. 1 48, 57. 528, 6 φέρεται δε καὶ Αἰσχύλου
σις εν Φιλοκτητη, κρεμάσας τοξον πίτυος εκ μελαν- δρυου. In scholiis Ambrosianis ita scriptum: ώς καὶ
Αἰσχύλος φησὶ Φιλοκτ-τη, κρεμάσασα τόξον πίτυος εκ μελανδρυου. Vix dubitari posse puto, quin Poeia dederit, κρεμαστἀ τοξα πίτυος εκ μελανδρυου. Cognitis quae scire voluit, ad ipsum Philoctetam accedere Parabat Vlysseq. Inde est ilIud apud Nonium v. cautim p. 512.
Contra est eundum cautim et cροι dum mihi. Affirmat Μinerva caute eundum esse his verbis apud eumdem grammaticum v. Cupienter P. DI.
cui potestas m actur, tua cupienter malis membra discerpia suis. Iam vero, opinor, interiecia parodo chori, ipse Philoctetes, vacua scena, dum Ubsses se Parat ad dolum, Progreditur, malaque sua Iamentaturus ita insit: