장음표시 사용
141쪽
tatas in urbores pornu , lacrimis electrum omnibus annis fodere iuria Eridanum α--, quem Pudum
Doeremus, et electrum appellutum, quoniam sol et cita-
litus sit ηλεκτωρ, plurimi poesiae discre, primique, ut arbitro r, Λ est ylus, Ilailoxenus, Nicander, Euripides, Satyrus. Quod esse falarum, Biallae testimonio
patet. Diligeritiores eorum Electridas insultis in m rei Aurititico esse uiae runt, ad guas dilaberetur Pudus. Quia appelliratione nullas umquam ibi fuisse certum est, nec vero ullas ibi appositas esse, in quas quidquum eursu Padi cevehi possit. Nam quoia Aeschylus in Iberia, Me est in Hispania, Eridanum esse dixit, evindemque reppellari Rho num; Euripides rursus et Apollonius in Adritico littore consuere Rhodianum cιIUdum, facilio rem veniam facit ignorati succini in tanta orbis ignorantia. Idem fere testatur Appuleius de orthographia ab Ang. Maio editus p. 135. Eridanus citra diphthongum, fluvius Atticae, noc non Thessa liae. Est item Italiae, qui et Pudus: item Hiberiae, avrioribus Aeschyla, Ptiusania, Euphorione minore. Patet ex his, Eridanum ab Aeschfflo Iberiae fluvium, qui
alio nomine Rhodanus vocaretur, esse dictum. Longissimum enim tractum terrarum Iberiae appellatio complectebatur: de quare, ne Cluverium commemorem in Gemmania antiqua I. 2. disseruit Vkertus in descriptione orbis antiqui T. II. P. I. p. 24S. Certius quid inveniri posseratus est Melcherus, qui p. 569. s. quoniam ad Pirenaeos montes sita suerit Rhoda, quam conditam ab Rhodiis Postea Massilieniges tenuerunt, hoc Rhodae nomine effici contendit, Heliades Aeschyli ad Rhodanum Iugere fingi: nam scholiastam Homeri ad Odyss. ρ. 20S. qui Re fabulam istam e tragicis reserre dicat, matrem Phaethontis triumque Heliadum, Lampetiae, Aegiae, et Phaethusae, Rhodam vocare: eui quum apud Euripidem alivd nomen sit, ex Aeschylo scholiastam quae narrat retulisse. Haec mihi quidem ad eum modum videntur disputata esse, quo hodie multi in hoc genere litterarum multa et sibi et aliis
spersuadent. Sumunt enim Pro Veris, quae non apertum Duiliaco by Cooste
142쪽
Est salsa esse, eaque sic inter ipsa coniungunt, ut, si vera sint quae sunt intermedia, probabiliter cohaerere videa tur: illa ipsa vero intermedia, quae, quod fundamenta sunt totius disputationis, vel maxime demonstrari oporte-hat, omittunt vel etiam callide declinant. Id facile intelligi potest, si Ordine singula consideramus. Ac WElcherus ita videtur ratiocinatus esse: bcI1Oliaestes iste, quoniam auctoribus tragicis sabulam refert, discellit autem in matris Heliadum nomine ab Euripide, Aeschylum est sequutus; quumque mulierem istam Rhodam appellet, quod nomen est oppidi ad Pirenaeos montes, ad Rhodanum collocavit Aechylus Heliades, non ait Padum. At Primo
non adeo Certum esse, ex tragicis Petiisse scholianam quae de Heliadibus narrat, ipsa eius verba declarant. Sie autem scribit: VLλιος 'Podn ιιιχθεὶς 'Aσωπου, παῖδας ισχει Φαεθοντα καὶ Λαμπετιην καὶ Ἀγλ ν καὶ Φαεθου- σαν' ἀνδρωθεις δε ὀ Φαεθων, ηρετο τῆν 3ιντέρα τίνος πατρος. πυθομενος δε ως 'πιλίου, παρεγένετο ἐπὶ τας τοὐ πατρος ἀνατολάς. γνωρισθεὶς δε τουτω , ἐδεῖτο του πατρος ἐπ' oλίγον αυτ ὁ συγχωρῆσαι τὰ ἄρμα καὶ τους ἡυτῆρας , Oπως κατοπτευσειε τον κοσμον. ὀ δε υλιος ἀκουσας, παραυτὰ μεν ἀντελεγεν, εἰδως si πείσεται. σφοδρα δε αυτω ἐγκειμέν' συγχωρει, διδάξας οτι το 3ιεταίχμιον. ἐπιβὰς ει ἐκεινος του αρματος, ατακτως ἐλαυνεν, ώςτε πάντα τά ἐπὶ τῆς γῆς φρυγειν. καταπεσοντος ει αυτου μετὰ τῆς θείας φλογος ἐπὶ τον 'Πριδανον ποτα/ιον καὶ φθαρέντος, αἱ ἀδελφαὶ παραγενομεναι κατὰ τον τοπον του Κελτικου πελάγους ἐθρο- νουν ημέρας ἀδιαλείπτως καὶ νυκτας. Oθεν κατελεήσας δ Ζευς ταυταις ἀνάφιν 7σιν ἐνεποίησε των κακῶν, μεταμορφων αυτὼς εἰς αίγειρους, citπερ εiσὶ δενδρα. λέγεται δἐ καὶ ἐντευθεν ἀπογεννῶσθαι τον ν λεκτρον, τῆς ἀρχαίας OdMDγῆς ἀποδακρυοντων τουτον καρπον των δενδρων. δἐ ἐστορία πaρὼ τοις τραγικοις. Correxi, quae Corrupta videbantur. Quid vero ex his colligi potest Nihil profecto aliud, quam quod dicit solioliastes, sabulam illam a tragicis esse tractatam. Quorum quum alius eam alio modo, ut credi par est, composuerit, Poluit Diuiligod by Corale
143쪽
quidem scholiastes unum eorum sequi, potuit etiam Aeschrium, sed non minus potuit vel ea reserae, in qui- huis omnes aut Plerique consentirent, vel, ut solent scholiastae, ex aliquo haurire mythographo. Quare si matrem Heliadum Rhodam appellavit, hoc tantum sequitur, non accepisse eum hoc nomen ab Euripide; non se quitur, accepisse ab Aeschrio. Esto vero: dixerit eam
Aeschylus Rhodam: numquid id ad removendas Heliades a Pado p Scilicet coniugem illam Solis ab oppido ad
montes Pirenaeos gito Rhodam esse appellatam sumendum est. Concedamus hoc quoque, quamquam non est demonstratum. Quin si demonstratum esset, nihil Proficeremus. Neque enim eo, quod ad montes Pirenaeos
fuit illud oppidum, etiam hoc emcitur, Aeschylum ubi
situm esset scivisse. Id ergo ante omnia erat ostendendum. At si de vero situ inius loci, in quo Heliades sintrem nevissent, ageretur, ne opus quidem esset oppido isto. Nam si Eridanum eumdem esse qui etiam Rhod nus vocaretur perhibuit Aesehylus, apertum est, quae ad Eridanum acta sunt, acta esse ad Rhodanum. Itaque minime effecit, ut mihi videtur, Melcheriis, quod eum voluisse ex iis apparet, quae P. 5TI. dicit, ut a Pado ad montes Pirenaeos transferret Aeschyli Heliadum sata. Quin, ne Plimi verba quae supra Posui commemorem, Aeschrio auctore Phaethontem in Eridanum, qui Padus sit, delapsum tradentis, fugisse videtur virum doetissimum quod infra asseram Heliadum fragmentum, in quo quum feminae Adrianae memorentur, non Potest dubium esse, S quin poeta locorum ignorantia Padum quoque cum Eriadano et Rhodano commiscuerit, tractumque illum, in quo is amnis esset, et Iberiam dixerit et Adrianam. Sed videamus reliqua fragmenta. Athenaeus X. P. 424. D. τουτεμ ομοιον ἐστι το δειαρεστερον καὶ
το ἐν ' λιασιν -χύλου, ἀφθονεστερον λίβα. Sic Epilome. Vulgo ἀφθονεστερα. Eustathius ad Iliad.
144쪽
στερον. Idem Plura eius sormae vocabula ex illo Atlie
erat Opus ἀφθονεστέραν scribi, quod quibusdam placuit. Nam etiam in comparativis et superlativis masculina terminatio generi seminino adhibetur: de quo genere videndus Buttinaimus in gr. Gr. I. Ρ. 2 T. Aeschyli verba uirum, quod mihi veri similius ridetur, ad uberes lacrimas Heliadum, an, quod Uelchero P. 5 0. Placet, ad Succinum spectent, Pro suo quisque statuat iudicio. Sed ille quod dicit, Casaubonum de Africo intellexisse, Schweighauserus fecit, non Casaubonus. Ipse autem quod censet Melcherus, poetam λινα alludentem dixisse, quod λίβανον a λειβειν appellatam in mente haberet, nemo non indictum optet.
Splendidissimum Heliadum, sed idem corruptissimum fragmentum est, quod Athenaeus M. p. 46s. F. de Poculo disserens, quo Sol per noctem ferri a Poetis dictus est, attulit: καὶ Αἰσχυλος ἐν 'ειλιάσιν ' ἔνθ' ἐπὶ
δυσμαις ἴσου πατρος Ηφαιστοτευχἐς δέπας, ἐν τω διαβάλλιον πολυν οιδματοεντα φερει δρομου πορον, Ουσεις μελανίππου προφυγων ἱμερτας νυκτος ἀμολγον. Parum felicibus coniecturis haec tentata sunt a viris doctis, in iisque ab Ersurdito in Horreo Regiomontano R. CIOIocccxii. P. III. p. 466. quo loco monui, metra, quae quibusdam visa sunt anapaestica eSse, aPerte esse Ionica a minore. Scripturae varietas, quam mihi per G. Dindoini liberalitatem licet auctiorem dare, haec est: διαβάλλει ΜSS. A. atque codd. Florentinus, Doptimus ille, et Palatinus. Pro our εἰς eod. Pal. ουδείς. Florentinus Ovθείς. Pro vulgato ἐμερτας, quod etiam in Palatino est, Florentinus ἐμερῶς, ΜS. A. δεως.
Casauboni coniectura, ενθ' ἐπὶ δυσμαισι σου πατρος, iam facilis est, ut nemini. non debeat arridere. Quae si ad metrum non convenit, quis dubitet quin librarii communem formam pro poetica τεου Ροsuerint, rariore quidem apud tragicos, sed usurpata tamen, ut ab Ae-
145쪽
schylo in Prometheo v. 162. in Septem ad Th. 107. ab Sophocle in Antigona GM. ab Euripide in Iphig. Aul. 15M. in Heraesidis DII. Quod si recte verba illa emendavit Casaubonus, consequitur, non Posse Verum esse, quod Melcterus, nomine credo tabulae adductus, pro indubitato habuit, chorum ex ipsis suisse Heliadibus compositum. Sic enim dicendum erat. Sed, etiaProbo emendationem Casauboni, tamen hoc argumento non utar, ne videar ex emendatione illa potius qui chorus fuerit, quam ex choro de emendatione iudicare. Ac non una caussa est, cur Melchero non assentiar. Primum enim quod ad nomen tabulae attinet, etsi permultae a choro appellatae sunt fabulae, lamen non esse id in omniatius factum, quarum nomina multitudinis significationem habent, vel in iis quae servatae sunt Aeschyli Septem ad Thebas et Heraclidae Euripidis testantur. Deinde quum in arbores populos mulatas ab Aeschylo perhiberi Heliades tradat Plinius, num obriguisse in orchestra chorum, O duetasque cortice virgines ex frondibus cecinisse, succinum pro lacrimis landentes, censebimus p an vero, secus quam constans usus Postulabat, ante finem fabulae digresso cli ro, quem Ouinium Postremum abire conveniebat, nuncium aliquem de mutatis in arbores formis retulissep Denique num ipsas Praedixisse credemus, quod in uno fragmento-1orum est, feminas Adrianas luctum suum esse imitaturas,
quod ab iis potius dici conveniebat, qui consolari Heliades vellent Θ Haec igitur quum .int incredibilia et pene
portentosa, sic ego arbitror statuendum esse, chorum ex nymphis ad Padum, ac sortasse ex Oceanidibus, quoniam res in extremis ad ocriduum solem oris acta credebatur, fuisse compositum. His addam, ia constitisset chorus ex
Heliadibus, certe Aeschylum septem Solis filias, ut Hyginus fecit fata IM. numeraturum fuisse, quem numerum, ut Euripides Supplices suas, facilius poterat ad iustam chori magnitudinia augere, quam quas eum Melcher propter it Iud ad Odysseam scholion tres numero introduxisse existimat. Omninoque quae Welcherus p. 496. de choris dicit, quorum tres primariae personae fuerint, mul
146쪽
ss sunt magnisque dubitationibus obnoxia, quum, ut hic ipse Heliadum chorus, non nisi coniecturis nitantur. N que Euripides Hippol. v. z39. tres dixit: pravam enim scripturam τριτάλαιναι, quae metrici cuiuspiam inventum est, et meliores libri et scholiastae explicatio et ipsa Numerorum insolentia vitii arguunt. Minus etiam Ovidius quidquam ad Aeschylum iacit, qui quum sua undecumque
colligeret, aliquid certe ex Euripide, si quis huius quae
habemus Phaethontis fragmenta comparet, videtur Ρrολ- cisse. Sed redeo ad fragmentum, a quo Profecta est haec disputatio. In eo id peropportunum est emendaturo, quod de metri genere, qui harum rerum aliquem usum habet, non potest dubius haerere. Neque vero quem
sensum esse verborum oporteat obscurum est, Praesertim
consideranti simillimum Stesichori locum, quem eum A schyleo coniuuxit Athenaeus: Ἀέλιος δ 'Tπεριονίδας δέ πας χιμσεον, ἄφρα δι' ώκεανοιο περάσας ἀφίκοιθ' ιερας ποτὶ βένθεα νυκτος ἐρεμνας, ποτι ματέρα κουριδίαν τ' ἄλοχον παῖδας τε φίλους. Iia ergo scribendum Pulo: ενθ' II ἐπὶ δυσμαῖσι τεου
πολυν οἰδματοεντ ἀμφίδρομον Πορον, εἰς μελανίππου προφυγὼν ιερας νυκτος ἀμολγον. Vix opus esse arbitror moneri, depravationem vocabuli ἀμφίδρομιον caeteris vitiis originem dedisse. Νam riuum semel φέρει scriptum esset, διαβάλλει mutatum est in διαβάλλων, et quoniam δρομον πορον ferri non Poterat, alii δρομον πόρον, alii δρομον πόρου scripserunt, unde natum videtur οιδ'. Id qui in ὁρθ' immutavit, Bothius, litteras correxit, sententiam reddidit Ianguidam indignamque Aeschrio. Ἀμολγος quid significaret, novissime oste dere studuit Buumannus in Lexilogo Vol. II. P. II. Seqq. qui quod docet, summam ita caliginem noctis appellauti, Diuitired by Cooste
147쪽
verissimum est: sed quam viam iniit, ut ad eam explicationem Perveniret, vereor ne aliis non minus quam milii argutius quaesita videatur. Atque ipse spero vir praestan- tissimus salebitur, multo simpliciorem esse quae a me PrOPorita suerat eius nominis interpretatio, ut quidquid turbidum esset significaret. Sed fugerat eum locus ad .em id notavi Euripidis in secundo fragmentorum Phaethontis e cod. Claroinolitano erutorum V. s. οὐκ ἀμολγον ἐξομορξετε, ει που τι ς ἐστιν αδιατος χαιιαὶ πεσων; Ac mansit haec vox in Germanica lingua, nisi quod, ut usus dominari solet, molhon serum potius, quam quod residuum secreto sero ita dici debebat, appellamus. Nempe vid tur Proprie quod inuigendo expressum coagulatur spissum et pingue, ita dictum fuisse; inde autem translatum ad , Crassam caliginem. Caeterum quod ad illud poculum
12 Solis attinet, neminem latere potest, rutilantem caeli auroram, in quam occidens sol immergitur, a Poetis cum aureo Poculo esse comparatam, quo ille exceptus noctu per Oceanum ad ea loca deserretur, unde rursus esset oriturus. Itaque mireris viros doctos, I. H. Vossium in
Epistolis mythologicis vol. II. Ρ. I56. et C. O. Mulieruinin Doriensibus vol. I. p. 425. de illo Solis itinere tamquam si in tabula describi possit disceptantes. Ipsos si interrogare liceret Stesichorum, Aeschrium, Mimnermum, nescire se faterentur, mirarique quod nos sciremus.
Grammaticus in Bekkeri Anecdous p. 346 . s. Ἀδριαναὶ Αἰσχυλος Πιασις Ἀδριαναί τε
γυναῖκες τροπον εξουσι γόων. Erant haec, ut videtur, in eodem chori Ionico carmine hunc in modum scripta: Ἀδρι ναί τε γυναικες
Ueri simile est enim, Ionica, ut poetica sorma, usum esse Aeschylum, quod fecit etiam Euripides in Hippol. v. 735. αρθειργν εν ἐπὶ ποντιον κυμα τρος 'Aδριηνας ακτας δάνου θ' υδωρ, εν πορφυρεον σταλάσσου, εἰς οἶδμα πατρος τάλαιναι κοραι Φαεθοντος Οἰκτω δακρυων τας Diuitiam by Cooste
148쪽
cere, ut consoletur deflentes fratris obitum Heliades, supra monui. Qui sit ille Iugendi mos, quem servaturae sint seminae ad Padum, hi scriptores indicant. Polybius Il. I s. τἄλλα ει τὰ περὶ το, ποταμὰν τουτον ἱστορουμενα, λενω δο τὰ περὶ Φαέθοντα καὶ τῆν ἐκείνου
στολάς. Diodorus Siculus V. 23. ἐπιχωριάζον δ' ἐν
ταις των νέων τελευταῖς καὶ το τουτων πενθος. Commemoravit hos locos Welcherus D. 5 2. quod feceratiam, qui plurima de Phaethontis fabula collegit, Phil. Cluverius in Italia antiqua I. 34. Atque haec quidem sunt, quae diserte ex Heliadibus allata habemus Aeschyli fragmenta. Corruptis nomine 'Eλλαδίω apud Harpocrationein V. μαλακιζο ιεν Gatakerus in Misceli. p. 529. adduci se passus est, ut quae ibi leguntur Aeschyli verba κεκμῆτι μαλακίων ποδί, ex Heliadibus petita crederet. Gronorius Laium ab Harpocratione nominatum putabat. Mihi verisimilius videtur, non fabulae nomen, sed ipsius Poetae verbum in isto vocabulo latere. Versus, si ex tragoedia est, convenit in Philoctetam. Sed alia sunt in incertarum fabularum. fragmentis, quae Ρrobabilius reserri ad Heliades possint. In his unum levissimo quidem, sed iamen aliquo indicio numerem, quippe et metro scriptum Ionico, ut potuerit
in eodem carmine chori, cuius duo supra sunt fragmenta allata, Iocum habere, neque abhorrens ab re, quum longae viae mentionem contineat, sive quis eam Solis, sive Paternum iter aemulantis Phaethontis, sive Helia- Duili eo by Cooste
149쪽
σπίδιον μῆκος οδου. Elymol. Μ. p. 2 I, II. οἱ δε φλασε σπιδεος, πολλου καὶ μακρου ' καὶ γαρ -σχυλος πολλάκις Oυτεος εχειν τὴν λεξιν τίθεται, οιον, σπίδιον μῆκος ομυ. Ex pluribus Aeschrii locis, quos hi di cniat grammatici, Est is, 14 cuius mentio exstat apud Eustathium P. MI, 58. 834 46. συνηγορεῖ δε τῆ του σπιδεος γραφῆ καὶ το παρ' Αἰσχυλω σπίδιον πεδίον, O ἐστι μακρον κατά τους
Apte dici potuit in temeritatem maestoniis, quod apud Stobaeum Sem. IV. 15. vel sine auctoris nomine, vel Chaeremoni tributum 1egitur: oii χρῆ ποδώκχὶ τον τροπον λίαν φορειν' σφαλεὶς γαρ -δεὶς εο βεβουλευσθαι δοκει. lihi quidem haec Aeschyli esse videntur, cuius nomen in illo perturbatissimo Stobaei sermone verbis quae Statim sequuntur appositum est, ψ βαρυ φορημ ἄνθρωπος ευτυχων ἄφρων. Haec quidem non est Aeschfflea oratio. Illos autem duos versus eo veri similius est ab Aeschrio esse scriptos, quod is amat quaecumque celeritate conspicua sunt ποδωκ' vocare, ut in Sept. ad Th. 629. ποδῶκες ομμα, in Choeph. 574. ποδωκει περιβαλων χαλκευματι, et in fragmentis, τό τοι κακον ποδώκες ερχεται βροτοις. Si, quae Sol Phaethonti currum conscendenti praecepta dedisset, relatum fuit in Aeschyli tabula, eoiiiicias ei loco convenire, quod grammaticus in Belikeri An dolis P. 3 2, S. Servavit: ἄκουε τἀς ηιἀς επιστολάς, Diuitigod by Corale
150쪽
άντι του τῶν ἐμων ἐπιστολων' ουτως Aisoaoς. Est quidem hoc dicium eiusmodi, ut per se nullum de sabula. unde petitum sit, iaciat indicium: sed quum non sit incredibile, Nonnum, quemadmodum Bacchas Euripidis multis in locis est imitatus, ita in Phaethontis rebus Aeschylum habuisse ante oculos, advertit mihi animum, quod apud illum Sol dicit XXXVIII. 26T. ἀλλαου μεν κλυε μυθον' ἐγὼ δε σε πάντα διδάξω. Oh similem cauriam aliud Aeschyli fragmentum ex Ili Heliadibus sumptum esse suspicor. Nam Aeschylum etiam Euripides saepius imitando expressii, qui quum in Hippolrio eo loco quem supra posui, cum Heliadiabus mentionem coniungat.Ρleiadum, non inepte coniicias id eum Aeschrii exemplo fecisse. Verba Euripidis haec sunt v. I 2. Ἐσπερίδων δ' ἐπὶ μηλοσπορον ἀκτἀνάνυσαιμι τἄν ἀοιδῶν, ιν' δ ποντομέδων πορφυρέας λίμνας ναυταις Ουκ εθ Οαν νέμει, σεμνον τέρμονα κυ- ρων Ουρανου, τον Ἀτλας κρῆναί τ' ἀμβροσιαι χέονται Ζηνος μελάθρων παρ' ευναῖς, D' ἁ βιοδωρος αυξει ζαθέα ευδαιμονίαν εσθλοις. Ita haec, nisi fallor, scribenda sunti Aeschyli versus servavit Ath naeus XI. P. 49 I. A. καὶ σχυλος δε, ἐκφανέστερον προς παίζων Oνοματι κατὰ την ὀμοφωνίαν αἱ δ' εατ Ἀτλαντος παιδες ωνομασμέναι πατρος μεγιστον ἀθλον ovρανοστεγῆ
κλαδεσκον, ενθα νυκτερων φαντασμάτωνεχουσι μορφὰς ἄπτεροι Πελειάδες ἀπτερους γὰρ αυτλ ειρηκε διά την πρῆς τάς ορνεις ομωνυμέαν. Ovρανοστεγῆ emendavit De la Poris du ieit, quum legeretur Ovρανος τε γῆ. Respicit hos versus etiam scholiastes ad Iliad. s. 486. τἀς δὲ Ἀτλαν τος ἀτυχίας κλαιουσας αυτὰς καταστερισθῆναι φησιν Αἰσχυλος. Itaque ut in Prometheo Typhonis Atlantisque
exempla commemorari videmus, ita non absurde suspicabimur, cum Heliadibus similem, ut illae, sortem nactas Pleiades suisse comparatas. Ac, nisi fallor, ipsae haec dicebant, quo se ob nunium luctum Purgarent. Diuitigod by Corale