장음표시 사용
281쪽
noli esge lautic eum qui Ilodie exstat, optime conveniant, rasiue planissime inter ipsa concilient. Sed illud ipsum, quod liaciei ius ut cerium ininime que duinum posuimus. quam hallentiis salaulam non esse nobilis illiu Euripidi s Rhesum 'aliteravistina est Crateii graminatico in primis claro. De eo sic r scri scholiastes ad v. 528. ματ ς ἀγνοειν φοσὶ τον IMριπιδύν τῆν περι .τα ιιετεωρα-δια τό νίον ετι εἶναι οτε τον, νη- ooν εδίδασκε. Probasse Miletur lianc sontentiam Elin I ius, qui ait Ood. Col. 15 I S. sic scripsit: se si iuvenis Rhe-- sum docuit Eiiripides. non mirum eam caeteris eiusdem se poetae tragoediis tam dissimilem esse. MVerumne sitan sal una, quod dicit Crates. si quaerimus, videndum est et liuid ponderis halicat huius viri itidicium, et num resis a sit veri similis. Ac vereor magnopere ne Vel ipse
auctor suspectus csse d beat. qui'm quum Propensum ad nova et singularia, tum perpetuum adversarium fuisse Arisiarchi sciamuς. ido olsii Prolog. ad Hom. Ρ.8276. Quum cnim j starchus aliquid operae in hoc quem habemus Rheso posuerit, quid aliud credamus. quam hunc
virilin, in quo, acutissimum iiidicium Summa cum crvilitione Prat coli iunctum, et vulisse et dixissu, quod viderunt et ilixerunt tantum non omnes, situ aliquem harum litterarum usum haberent, mirum cluantii in intor Euripidis sa
bulas et liaiicce Rhosum diversitatis intercedere ρ Quid autem veri similius, tuam qui ubique dissoni ire ab Aristarcho consuesset, hac quoque in caussa ei esse adversatum.
magis fortasse. ut obloquoretur, tuam quod non ipse quoque intelligeret Probabilia eum diceriti id satis apparet ex eo, quod, quum negare manifestissimalia dissimili-iudinem non'I'Oss t. ut aliquam tamen veri FPeciem Praetenderet, ad ingoniosum commentum counio, aetati Ρoetae illam discrepantiam imputans. Sed ciuamvis haec iudiciis non integerrimi sententia4Vel ipsa Per . se satis Suspecia vidimi debeat. tamen expendenda est accuratius . ne propter dubiam sidem viri reiicere existimemur, liuod possit tamen recte ab eo iudicatuin esse. Et certe aliquid Digitiam by Cooste
282쪽
est, quod cum eius opinione conVeniat, eamque quodammodo commendet. Xam numeri Versuum eadem sunt cura
elaboras, quam deprehendimus ut tragoediis ante Olymp. LXXXIX. scriptis, ut, si haec tragoedia ab Euripide sacta sit, certo in antiquioribus huius poetae sabulis numerari debeat. Ab illo enim tempore non dubitarit ille se invectae tum negligentiae Ρermittere. Sed quid praeter hoc Pro Cratetis opinione asseram, non habeo, nisi forte
unam eat Itiue solam Euripideis similem sentetivam v. 980- 982. Caetera refragantur omnia. Primo quod dicit, adolescentem Euripidem docuisse eam tragoediam, quid est Θ Si in ilidascaliis notatus erat annus, dicere eum debuit, si eo confirmaretur sua sententia; sin minus, Telaiare didascalias. Vtrumvis statuas, permirum est, quod neque in argumento sabulae neque in scitoliis quid tuam de tempore traditum. Quo veri simille sit, non suisse an
num in ili lascaliis adscriptum, ut liberum suerit Crates, quod tempus ipse deligeret. Esto igitur ut adolescens docuerit Rhesum Euripides. Quando id factum putabimus Θ Scriptor Vitae, quam Elin letus editioni Baccharum adiuiixit, eum Ol. LXXXI. I. annos natum XXVI. si os rectius, ut Thomas M. divisset XXV. primum d cuisse tragoediam refert: ἄρξασθαι δέ ἀγωνίζεσθαι γε νομενον ἐτῶν εἰκοσιεξ. Et infra: ῆρξατο δὲ διδασκειν ἐπὶ Καλλίου αρχοντος κατα 'Oλvlιπιαμ Ordo iκοστ ὶν πρωτην ' πρωτον di ἐδίδαξε τας Πελιάδας ' ετειοτε καὶ τριτος ἐγενετο. Haec quamvis fortassis e cliversoruin scriptorum testimoniis constata, tamen ita conspirant, ut 1ide nequaquam indigna videantur, Praesertim si verum est, quod narratur, eum ante quam ad tragoediam animum appelleret, Pancratio vel luctae operam dedisse, eoque genere certaminis esse victoriam ad Ptum.
Quare dubitem Elmsteio adstit,ulari, qui in ilidascaliis eas
tantum fabulas quilius iiiiis rictisset commemoratas Credem, iam aliquanto prius eum certasse tragoediis putarii, GH-lio teste adhibito. qui lib. XV. 20. eum annos natum duodeviginti tragoedias seribere a tortum resere Non quae
283쪽
aetatig dilodevicestinor non Potuit certe Prius, si omnino illa sabula umquam est Athenis in scenam Procliicia: Psine per ipsius sabulae conformationem crinii bile, ab illo eam Euripide factam Esse, cuius sunt reliquae quas habemus tragoediae 8 Mutat profecto aliquid aetas, facit ille saepe ut quila alius videatur, vir iactus, quam adolescens suit eat non mutantur tamen omnia, sed est etiam quod sibi constet, Inanentqile aliqua Saltem eiusdem ingenii vestigia. 'binam vero in Rheso illa copia atque ubertas. illud . molle ae tenerum, illa ad flebiles animi assectiones propensio, illa plana et communis oratio, illud onus dicendi sententiosum, illaque ad philosophandum proclivitas ρ'Si
haec in fructibus numeranda sunt vel maturescentis ingenii vel diligentis exercitationis,' ut aliqva tamen eorum inhia in Rheso inveniri speres, rudia soriasso illa atque impo Ilia, sed ut tamen umbram aliquam Euripidis agnoscas. Nihil horum, sed frigida omnia, exsanguia, rigida, Iahoremque dumtaxat et operosam diligentiam testantia. Denique si totam inventionem sabulae et compositioneyxspectamus, quae quam inepta sit Valckenarius, et postea Beckius, novissime autem Morstadius docuerunt, quis cre- dat, eum poetam, qui Paullo post arte animos commovendi summam est claritatem adeptus, in ipso flore et vigore aetatis, qui maxime Pronus est ad vehementes animi
motus, tragoediam conscripsisse, quae non metum ullum aut miserationem excitare, non moribus generosis et magnum quid spirantibus retinere aIsimos, non exspectatione alicuius memorabilis eventus advertere mentes speciatorum
posset 8 Et huiusmodi fabulam in scenam Ρroductam esse putabimus eo tempore, ea in urbe, iis coram hominibus, qui summa illa Aeschyli et Sophoclis ingenia ante oculos haberent, audirent, admirarentur Θ Facilius ego quidem mihi persuaderi paterer, esse eam Ρuerile aliquod rudimentum, quod stili exercendi caussa scripsisset Euripides,
nisi mulio maiore viderem cura elaboratum esse, quam qua cadit hi istius aetatis Ieritatem.
Quod si ne Cratetis.quidem sentensa Ρrobari potest, reliquum est, ut, quoniam testibus plane destituti sumus,
284쪽
ipue ain tabulam, si quid sorte de se indicii praebeat, co Sideremus. Atque ego quum in dissertatione illa, quae
observationes quaeqdam de linguae Chaecao dialectis eo sinet, neque Athenis scriptam esse hanc tragoeiliam, ne brevi intervallo contingere aevum Euripi sis dixi ssem, di stinctius iue in Elem. doctri meir. P. 124. Meripsissem, poetam istum non ex recentioribus Atheniensiuina tragicis esse, sed multo Post vixisse, quum Alexandrini, ut Sositheus et Lycopii rota, Atticorum tragoediam, grammatica subtilitate limatiores, quam secundi ubertate Poetica, imilari atque ex oblivione resuscitare conarentur: in Contra
riam sententiam discessit A. Matutiae. tiui in adnotationibus ait Rhesum P. 3. seqq. liano tragoediam,satis anti tuam atque adeo ad tempus florentis et linguae et scenae Alincorum reserendam iudicavit, εlubitalis aequalemitu poetam
Euripidis an etiam antiquiorem fuisse dicereti l on sum nescius quam difricile sit, asserre in lali caussa, quod Omnibus Ρrobabile viiloatur. Verissime enim dixit Valckenarius p. 95. hoc genus natura sic esse Comparatum, ut, quos in multis similes facile inin tuam diversos VII cas, cliniculter tamen demonstres dissentienti. Sed tamen aut Plane abstinendum est a tali disputatione, aut quam sieri Ρossit accuratissime disputandum, ne subtilitate rei abstem ris aut temere in incerta opinatione acquieSCamus, aut quasi vagi nesciamus quo nos debeamus convertere. Valde diversa atque inter se di imilia ar menta fiunt,
quibus Matilliae Euripidis aevo tribuendum censet Rhesum. Quorum de illis, qua a compositione et dictione fabulae deprompta sunt, postremo loco dicam. Caetera ita commemorabo, ut incipiam ab levioribus. -Quuial Prologus desit inquiti se ex hoc suspicari se aliquis possit, auctorem sabulae Euripide antiquioremis Vel aequalem certe esse: quamquam qui post aliquem se rixit,.in eodem genero elaborans, non necessario illius , exemplum sequi debeti uotiuim ipso de hoc argumento sic, ut aequum est, tu cat, non est quod addam, nisi Posse me eo etiam Pro mea causSa uti. Me-
285쪽
xalidrini enim quum Sophoclem praecipue admirati esse rideantur. credibile est, horum si quisbtragoediam scriberet, ad illius eam maluisse quam ad Euripidis exemplum componere. Pergit Matthiae: se quod vero duo se Prologi ferebantur, ut est in argumento, quod ipsum
se documento esse Potest, neutrum ab iΡso Poeta scriptum se eSSe, ex eo coniicias, florente adhuc scena Attica sabu--lam scriptam et Vero etiam actam esse, quum vix quisse quam operam In eo Ponat, quod nullius usus futurum
se videt. His quidem rationibus vereor ut quidquam efficiatur. Primum enim, si neuter Prologus ab ipso Poeta scriptus est, Putavit ille non opus Esse Prologo. Ιtaque tanto magis mirum videri oportet, alios, et quidem non unum aliquem, Sed duos, quod ipse Poeta inutile esse censuit, ita necessarium iudicasse, ut ipsi de suo
adiicerent, facerentque id ipsum . quod vir doctissimus
neminem facile facturum suisse ait, ut operam Ponerent in eo, quod riderent nullius usus esse. Num enim non potuit agi sabula sine prologo p M actae sunt sine Pro logo multae. Si . esset autem Prologus necessarius, Cur scripti sunt duo p Num quaeque fabulae commissio suum habere debuit prologum p aut num haec tam egregia sabula est, ut non solum non exploderetur quum Ρrimum est acta, sed etiam iterum in scenam afferretur ρ An Verosactos esse Prologos credamus, ut Vel Purgaretur Poeta apud spectatores, quod tam malam sabulam scripsisset, vel histriones excusarentur quod non agerent aliam Tam inauditum in tragoedia facinus non praeterissent scholiastae, qui illos prologos memorant. Videmur ergo hac ratione in multo maiores, implicari difficultates, quam si
credimus Euripidei Rhesi prologum, servatum in aliquo
eodice et additum nostro Rheso. quod ei non conVeniret, ab aliquo industrio homine, qui artem suam experiri vellet, commutatum esse cum alio prologo. Cur is ita Iugerit,
inutile est quaeri. Quis ignorat Diogenis Laertii in huius-
inodi lusibus vanitatem, aut quae scribae multis in codicibus ingeniosi sui specimina dederunt 8 Sequuntur haec rsi Orphei et Musaei de Atheniensibus merita commemorat
286쪽
- Iusa v. 938. seqq. ex quo coniiciars, hanc tabulam scri-- Ptatii esse, si non ad sacra Ori hica commendanda, eo saltem tempore, quo των 'Oρφεοτελεστων superstitio
se Athenis Praecipue vigebat, id est, Euripidis et Plat senis aevo. Vid. ad Hippol. 950. Sed haec incertiora se sunt, quam ut iis quidquam enici Possit, quamquam coraselecta aliquid ponderis habitura sunt: hoc saltem demon- ,, strant, nihil continere sabulam, quod ab antiquis tem--poribus abhorreat. Ego quidem si quid tribuerem iis quae Poetae Pro cuiusque loci opportunitate singunt, uterer illo loco, ut dissentire Rhesi scriptorem ab Euripide ostenderem. Irridentur enim in Hippolyto religiones O ,hicae. In Rheso tamen non dixerim eas commendari: nihil enim nisi commemorantur ut antiquissimis temporibus institutae, idque etiam Plato, Aristophanes, alii multi dixero. Illud vero miror, quod Matiluae non hoc ex illis versibus colligere maluit, Atheniensem fuisse Poetam, quod Eam ur- hem a Musis diligi dixit. Quamquam ne hoc quidem non convenit etiam homini Alexandrino Attici carminis genus imitanti 'Quae quum ita sint, ita tantum concederem, collecta talia aliquid ponderis habitura esse, si in singulis aliquam vim esse viderem: at ut id de laude Athenarum credi possit, non cadit certo in caetera. Illud denique, nihilne contineat tabula, quod ab antiquis temporibus abhorreat, infra videbimus. Volo enim iain paullo gravioris momenti argumenta considerare. Id quibus Primum numero illud, quod non sit existimandum, Euripidis aevo non nisi Pindaros, Aeschylos, Sophocles, Euripides exstitisse. Prosecto. Νam quia nescit illa Herculis et Bacchi in Ranis v. 89. 'NP. Ovκοην δεερ' εστ' ενταυθα μειρακυλλιατραγφδίας ποιουντα πλεῖν ζ μυρια, Πυριστίδου πλειν si σταδίω λαλίστερας BI. ἐπιπυλλίδες ταυτ εστὶ καὶ στωμυλματα, χελιδονων μουσεια, λωβqται τέχνος, α τρου θαττον, μονον χορον λαβti,
287쪽
Sed lauieti Paullo Ρericulosius erat illo tempore, malam sabulam docere, quam hodie est, quia de victoria, et eum eximiis quidem Doetis certabatur: ut mirandum sit, si adeo ineptastragoeilia sit ad certamen admissa. Vitamen id impetraverit vanitas poetae, quis non hoc quoque miretur, quod servata eiusmodi tabula, neque ut Pythangeli aliorumque huius similium scripta oblivioni tradita, sed ipsi adeo Euripuli tributa est ρ Id mihi quidem, si tam antiqua est, Parum Veri simile, ac potius vix credibile videtur. Praeterea quos adolescentulos De stringit Aristoplianes. ut aeque. ut magis etiam quam hic uoster inepti aut frigidi fuerint, tamen quis non Ρο- tius eo ut visum incidisse credat, quod, quum Aeschylum, Sophoclem, Euripidem aequare vel vincere vellent, nimio animos movendi studio tumidum quid atque inflatum, quam quasi de industria nillil nisi inutiles sermocinationes olgaresque rixas probabili cum delectu ve borum eontextas dei ierint 8 Ac profecto hic noster non
Sed assim Matutiae aliud, id lito aliti uanio speci sius. Commemoratis gravi unis itidascaliariun auctoribus, Aristotele et eaetoris, is hos, binquit, is quomodo - eredibile est sabulam sua aetate vel paullo ante frense Ptiam ad Euripidem auctorem reserre potui; sep Itaque, nillil restat, nisi ut vel auctorem argumenii mentitum, esse dicamus, vel auctorem sabulae diuonte Alexandri--norum tempora vixi esse. 'Primum magnus in his em,rest. Nain in vetit mis didascaliis, ut supra dictum. Rhesum Euripidis quidem consignatum esse scimus, non autem etiam illud, quam nune habemus subulam signis- eari r intino divergam ab nostra fuisse Euripidem, suspicari iubet prologus ille, quem iusium vocati scholiastes: nec quem Solum piuq Prologi habemus primum versum,
aliis Euripidis prologorum initiis dissimilis esti Daque dida casae nihil ad remr nec debuit Matiniae argumento uti, quod ium, quum illa scribebat, nondum cognitis scholiis 'aticanis, per se nullum erat. Sed Postquam ex Disitirco by GJoste
288쪽
illis scitoliis didicinius nostram Rhesum Aristarcho et Crateti notam fuisse, Crateti autem Euripidis visam esse, ex quo Probabiliter coniicii tu, Aristarchum eam nonii uinain iudicasse: tum demum quaerere licuit, quod quaerit Matthiae, quomodo sabula paullo ante scripta ad Euripidem auctorem potuerit referri. Tenemus enim nunc certum tempus, quo nostra tragoedia Euripidis esse credita est, quod est illud, quo Aristarchus et crates vixemini. Caeteros, quibus nota fuit, multo illis recentiores, commemoravit alckenarius P. 93. seq. scriptorem Christi Ρatientis, Io. TEeruam Chil. IV. 965. Hesychium, qui non Dominata sabula vores quasdam adilotavit, Eustathium ad
Dionys. Perieg. 270. E m. M. p. 439, 3. Marium Virinclitum Ρ. 2498. et Stobaeum LIV. s. Adieeit his Deckius g. I5. Eustathium ad Iliad. ι Ρ. 822, 3. ed. Rom. I S, s. Baes. quo loco Morstadius P. I . seqq. ingeniosius quam ve ius genuinam Euripidis fabulam respici putabat. Perii et ad nostrae v. 802. 803. Et ad Zea, quae inde a v. 833. loguntur. Valckenarius negaverat Rhesum in illis ad Homerum commentariis usquam citari. Ad leliis scholiastam ad Iliad. 4 9.αEt schol. ad Dionys. Perieg. 270. Ex liis .essicitur, nihil sciri, nisi lacerto ante Aristarchum spatio liunc Rhesum, si non est Euripidis liaberi pro Euripidea fabula coeptum esse. Quo modo pDe duobus altero: repertabest in codice aliquo sine nomine auctoris, quuntque didascaliae Euripidem edidisse
Rhesum testarentur, haec ipsa esse credita est. Quo autem temporis intervallo ante Aristarchum p Non maiore opus est, quam ut non amplius in viris esset scriptor, eluunt de eo controversia inter Aristarchum et Cratetem esioria, si fabula non est in scenam Droductae aliter enim dissicilius ignorari vel auctor vel tempus Potuit: aciam e8se
autem cum isti modi virtutibus quis temere sibi persuadeatΘ Quod si est, ut uobis videbatur, circa illud tempus scripta, quo Sositheus instauravit tragoediam, ab regno Ptolemaei Philadelphi ad Aristarchum et Cratetem spatium est sere centum annorum. Sed Praeter hanc ruam alii, neque illi absurdae suspicioni locus est. Quid
289쪽
enim si scriptor ipse linc consilio tabulam istam composuit ut eam pro Euripidea magno aere vendereip Id enim ab non Paucis laetum esse, et quidem iam ipso Pluladelphi. mpore, quum cupidissime coemerentur codices, quibus bibliothecae Alexandrinae locupletarentur, R. Benileius ostenilit ui opusc. P. I 55. seqq. Ita nec quomodo Aristarchus et Crates de auctore Euripide disceptare potui Asent, nec quod salsus ille Euripides Athenas et poesin Atticam collaudasset, mirum sereti In his ergo, quae hacti lius allata sunt, nihil dum esse video, liuo labe- iactari sententiam meam Putem. Superest, quod sane omnium et dissicillimum ex plicatu est et maxime lubricum, ut videamus, qui l ex compositione tabulae et stilo colligi possit. Et Matutiae quidem sic fieribit: se non e trimetrorum modo elegantia, se sed reliquis ommbus quae in carmine insunt, imprimis se ex universa dictioius indole, utrum poeta ille Euripidi se aequalis vel adeo antiquior. sit, an recentior et ad Me--xandrinorem aetatem detrudendus, enici potesti Pr sector et id ipsum indicaveram tam aperie distincteque, ut, quoniam numeri essent quales ante OL LXXXIX. caetera autem qualia neque ante illam Olympiadem nec proximis post eam temporibus scripta esse . credibile via deretur , multo recentiorem esse fabulam Contenderem, numeris ad optima exempla eousorinatis. Perit Masethiae: se Alexandrinorum ingenia eo maxime ConsΡicua is sunt, quod in doctrina et gramminea et historica oste setanda, in antiquiorum scriptis ita imitandis, ut non tan-- tum Verba et voces, sed etiam res et gententias in sua se transfunderent, elaborabant. In nostra fabula etsi multa se leguntur ab Euripidis quidem eo uetudine aliena, at se Aeschylo tamen et Sophocli, nonnulla etiam Homero se usurpata, tamen haec ita non quaesita sunt, pleraque istam suo loco posita, ut ea poetam non ex abditis se istibus hausisse, sed e communi poetarum sui temporis consuetudine sumsisse dicas; rara sunt ea, quae in hoc se uno carmine lagunto, ut προταινι, ἀποινῶσθαι; Diuitia Corale
290쪽
is imitationis Vero nulla usquam Vestigia sunt, nisi forte selocutionem τετραπουν ιιιμον εχων V. 253. ex Eurip. - Ηerc. f. 9z2. ductam dicas, quae cuique in mentem Ve--nire Poterat. Quum vero unitatores, in his Alexandrini, se in iis subsistere fere soleant, quae iam apud alios in-
se Venerunt, noster Poeta contra Plura novasse videtur, is et Saepe non incommode, quod facere non solent nisi
se ii, quillinguam adlluc starentem usu didicerunt, non u, sequi eam ex aliorum scriptis didicerunt, imprimis in ,, melicis ita nonnumquam, ut ita dicam, sulpet iuris et se ingenii est, ut apud nonnullos in nimiae audaciae et
se tumoris crimen incurrerit. In melicis vero ea etiam est
semetrorum et facilitas et simplicitas, ut hoc quidem in se genere cum Aeschylo comparari queat. His igitur de
se causSis credere non Possum poeiam Rhesi Alexandri--ΠOrum aetate Vitasse, sed eum ad tempus florentis et se linguae et scenae Atticae referendum puto, ut ita de se scriptione carminis Vix mediocrem Poetaan, Sic Versuum se Pangendorum et dictionis Poeticae non contemnendum
Mariuicem. Quae de Alexandrinis dicit, in universum dicta sunt verissJme, nisi quod illud et valde ambiguum
nec Satis Verum est, subsistere'eos fere in iis, quae apud alios invenissent. ΝοVarunt enim perinulta, modo inter pretandi argutiis in eisores delapsi, modo exquisita et abstrusa moleste constipantes. Nec satis est, opinor, dicere, proΡria Alexandrinorum esse ostentare doctrinam et imitari. Vtrumque enim multi fecerunt Alexandrinis
dissimillimi, faciatque utrumque recte, cui non desit ingenium. Illud Vero est, quod in Alexandrinorum plerisque desideramus. Scilicet improbo multa discendi Iahore fractus liber animi impetus, . dubius quam Viam, quum multae Pateant, natura praescripserit. sacile ab recta declinat, suisque viribus dissidens, studii diligentia.
cui semel adsuevit, aemulari magnorum ingeniorum Virtutes adnititur. Inde Drava ostentatio iloctrinae; inde imitatio, non summa et praecipua, sed Pusilla iuxta ac magna, inutilia Peraeque ut necessariariCOnsectam, neCvivido sensu ad veraEet recta tendens, sed curiose eli-