Godofredi Hermanni Opuscula

301쪽

sed horem pleraque nec sine auctore dicis puto, nequent aliena a tragoedia affero. Non ea volo aliam vim habere, quam ut monstrent, rariora quaesivisse Poetam. Id aperitus demon strat tertium genus, quod est e rum, quorum fontem indicare possumus. Sed haec quum commemoro, nolo id sic accipi, quasi Putem hunc scriptorem sic compilasse tragicos . ut pueri solent quum ex aliquo Gradu ad Parnassum verba et sormaου dicendi colligunt: immo secit ille . quod quivis faciat, qui multa lectione imbutus eiusmodi opus aggrediatur: Ροsuit, quae

memoriae obversarentur: cuius hoc ProΡrium est, ut ea potissimum retineat, quae ProΡter raritatem et insole sam altius imprimuntur. , Eius modi sunt haec: v. 2.υπασπιστής. Eurip. Phoen. 1213. Aeschylo υπασπιστῆρSuppl. 390. - 8. λυσον βλεφάρων γοργωπον εδραν. 'Eur. Hipp. 290. στυγν'ν οφρυν λυσασα et in El. TU λέγεται στρέφαι ἀέλιον χρυσωπον ἔδρανα quod ita placuisse videtur nostro, ut etiam V. 554. scriberet, θέλγει δ' Ομματος ἔδραν, quemadmodum etiam alia, ut Oρφνη et δὶς τοσος, saepius repetita Videmus. - s. 852. χαμευ--νη. Aesch. M. I549. - 16. θάρσει. θαρσῶ. Iph. Aul. 2. Gτειχε. στεθω. - 31. 3I3. γυμνῆς. Eur. Phoen.

II T. - 43. διοπετῆ, quo significatu διιπετῆ dixerat

Euripides in moeruce apud Erotianum Ρ. I32. V. Init. Hesychii. - 49. ναυσίπορος. Iphig. Aul. Iz2. - 55. σαίνει. Soph. Ant. I 2I4. nαιδος με σαίνει φθόγγος. IO

Ibidem πεπυργωται θράσει. Orest. I568. - 136. ἀντι- πρωρα. Trach. 223. Eur. H. 846. - I 4. καραδοκειν, frequens apud Euripidem, non legitur apud Aesch Iumet Sophoclem. - IM. ολκοί Ion. I 5. - Ibidem προςμιξω. Oresti 1290. Philoct. I06. - ISI. seq. Compara Aesch. S. ad Th. I. - 1 T. . ἀποινασθ'αι-

302쪽

DISSERTATIO.

ποιναν ut obsoletum explicavit Deitiosthenes p. 630, 2 . - ΙΗ3. ἐν κυδοισι δαιμονος. S. ad Th. 420. εργον δ' εν- Αρης κρινεῖ. - IST. 624. πωλο . δαμνεῖν. Soph. Ai. 549. - 202. καθαψομαι. Ion. Is . καθα η ας. - 235. θυμέλας. Ipllig. Aul. 152. - 266. 2ST. αγρωσται.iΠerc. f. III. Soph. min. 3. - 2 S. ἐρημωσας πέδον. Andmin. 3I . κεἰ μ' τοδ' ἐκλιπουσἐρημωσεις πέδον. - 282. Oργάδας. Euri Bacch. 340. 445. H. II63. - πεδιάδος. Soph. Ant. 420. υλχὶς πεδιάδος.- - 28 . 'ναιον λέπας. Androni. 296. Inonis fris, 2. - 289. ενθηρος. Alio stratificatu apud Aesch. M. 5 I. Soph. Phil. 698. - 2 . siέων στρατός. S. ad . 80. - 296. προυξερευνηταί. Phoen. 92. προὐξερευνησω στίβον. - 305. χρυσοκολλητοις. Phoen. 2. a07. κώδωνες sumpti videntur e S. ad Th. 39 I. seq. 342. 468. 'Aδράστεια. Aesch. Prom. 935. Et meminerat sori se ex eiusdem Nioba Βερέκυνθα χωρον, ενθ' 'Aδραστείας εδος. - 356. quum Rhesi equos βαλιὰς Vocat, Vereor ne male interpretatns sit Ipli. Aul. 222. ubi Eumeli equi iugales λευκοστικτω τριχι βαλιοὶ vocantur. - 3T0. τἀν ζάχρυσον πέλται . Alcest. 50 I.

303쪽

Duilias ' by Cooste

304쪽

noster numerorum caussa non Posuisse vi letur. - SIT.

305쪽

λων Alc. G82. seruiiduin quori imitam libroruni scri-Piuram. καθρεηῖ οφείλων. - 958. at νήδομαι. Meil. 136. - 960. ξtyιπt ρωσαι. Eur. Suppl. IuTI. - 965. οφειλετις. Ai. 590. οφειλετης. - 970. υπαργυρον. Cyel. 294. 98T. πληρουτ' αυχενας ξυνωρίδων. Huius hypallages, quam Vocant, multa exempla exstant apii l tragicos: v. Sei dierum ad Eiir. El. 65 I. -9ΝΝ. πανούς. Agam. 292. et Soph. ap. Photi Eurip. Alcmen. 13. - 990. αἶθος Eur. Suppl. 20S. Hanc tantam exemplorum copiam consideranti facile patebit. non omnia unius generis esse. Multa enim sunt. quae ut potuerint recordatione illorum locorum, ex quibus Potita videntur, dici, tamen non aperie prodant imitatorem: dicat lue aliquis forsitan . vix ullum euiusquam tragici vorsum esse, quem. qui similiter ah aliis dicta comparare velit, non possit aliunde sum ptum ostendere. Verum qui illa attentius consideret, tamen miretur necesse est, quod iam multa raro usu hic illi e dispersa in hac una tabula congesta sunt. Quod quum sit hominis exquisita studiosius captantis, multo

apertius hoc imitandi studium iis exemplis Ρroditur, quae vix quisquam infitiari possit ex illis. quos indicavi. sonti

hus esse hausta. Et horum profecto tantus est numerus.

ut, si hic scriptor non est imitator dicendiis, non videam quem alium hoc nomine appollari conveniat. lim aulem etiam ad hoc animum adverti, quod, ut iam supra dixi, nonnullae ex illis tragoe liis, ex quiluis hic scriptor sua petiit, recentiores sunt Olympiade LXXXIX. ut hoc quoque argumento Pi crateiis et illorii in sententia. qui eum vel aequalem Euripidis vel antii tui orem esse volunt, resutetur. Certe enim nominem fore spero. qui Euripidem ab Rhesi scriptore δυρθνήσκειν, ἐπιζάρει, et alia huiusmodi accepisse Putet. Quid vero de eo dieamus, quod hic Meta etiam alia quaedam admisit , quae abhorrere ab Atticorum consuetudine videntur. Non utar eo, quod Elmst eius ad ind. I . observarit, ἀπέκτανον v. 9 8. formam aOristi esse, quae in hoc verbo non inveniatur apud tragicos.

306쪽

DISSERTATIO.

ris illi κατεκτανον non minus quam κατέκτεινα uSur-

parenti Sed nou vacat dubitatione ῆλυθον in trimetro v. 660.ῶν Ουνεκ ευνας ηλυθον προς Ῥητορος. Videtur autem ita scripsisse, siquidem vix aliud quam error Iibrarii est, quod in uno codice legitur, ων Ουνεκῆλυθον προς Ἀκτορος. Quamquam enim hanc formam, quae etiam in Troad. 3 4. et El. 598. invenitur, luis sunt Seidlerus ad Electrae locum, Melite ius in Quaesti. Menandr. p. 35. Elin letus ad II d. Io T. Matthiae in gramin. Gr. ed. sec. g. 234. Ρ. 460. tamen mihi quidem nondum persuasum est, maxune Propter illud exemplum quod in Troa libus est. erba sunt ' Cassandrae: . πολιν δε δείξω τήνδε μακαριωτέρανῆ τους πιαιους, ενθεος μεν, αλλ Oμως τοσονδε γ' εξω στήσομαι βακχευματων 'οι δια μίαν γυναικα καὶ μίαν Κυπριν θηρωντες Ελενην sit)ρίους ἀπωλεσον δ δε στρατηγος ὀ σοφος εχθίστων υπερτα φίλτατ' ωλεs', ῆδονας τας Oικοθεν

εθνησκον, ου γῆς ορι αποστερουμενοι, Ουδ' υτιπυργου πατρίδος. Inseri in hunc locum haec scriptura aliquid perversi laus quia, quum modo de Graecis dictum sit ιι υρίους απιολεσαν, quod non potest non de hello ad Troiam gesto dictum esse, adiicitur, ἐπεὶ δ' ἐμ ακτας ἰ λυθον Σ καμανδρίους, ε ησκον. Quod si, quoniam quae in messio Posita sunt omnia ad solum Agamemnonem spectant, qui

in Aulide filiam inutiolaverit, de hoc Euripides clixit, ἐπεὶ δ' ἐπ' ακτας ῆλθε τας Σκαμανδρἰovia

307쪽

recte procedit oratio. Id nobis conceditur, , magis dubium fit exemplum quod in Electra est, quia unicum relinquitur:

Ac potest illud iacillime corrigi, si scribitur,

Sed sunt alia in Rheso. quae haud paullo maius momen tum habeant: quae quum non solum repugnent consuetudini Atticorum tragicorum, sed etiam omnia sint ex Homero Petita. quem summo κtudio tractarunt Alexandrini: identur ea milii. quod caetera omnia quae attuli sua dent, non mediocriter confirmare, Alexandrinum fuisse Rhesi scriptorem. Si ille v. 480. αδην ἐλαυνομαι sc Psiisset, galtem recte esset Homericam locutionem tute

pretatus. Sed si dedit, quod et libri habent et confirmant scholia, αδνὶν ἐλαυνομεν, sequutus est malam interpretationem, quam et ipsius scholiastes et scholiastes Homeri ad O L ε. 290. Protulit. Atticum poetam vix eredibile est quum omnino illa formula usum esse, tum inulto minus sic intellecta, ut grammascis illis placuiti V. 494. μηνίων media correpta Posuit, ut Homerus Iliad. α.

semel tantum ιι νιεν, se ata iusta sγllabae mensura, Il. y. 69. Atticis ignota est correptis. Non magis apud eos reperias Homericuin δεχθαι, quod scripsit nosterv. 525. Eodem resero, quod reponendum Esse Puto V. 552. ποιμνῆα, quam Vocem, faciam ex Homerico adie-cuvo, commemorat E m. M P. G 8, 54. ἐκ του ποι- μενος γίνετο. ποιμένιν , καὶ συγκοπη ποίμνιον, καὶ πλερνα ιβ του v ποιμνηῖον Tum μεμβλωκοτων V. 629. itidem ex Homero Rumptum, non usitatum, quod sciamus, Atticis. Denique v. 94. νειάτην, quae Homerica est, non At a larma. Palat, quo haec redeant. Videor mihi ostendisse, quae Amulliae verissime ut propria Alexandrinorum c-Diuitigoo by Corale

308쪽

memoravit, omnia et cumulato quidem in Rheso inveniri; neque haec tantum, sed nonnulla etiam quae ab Attica tragoedia vehementer abhorreant, conVeniant autem Homeri assiduae lectioni insudanti grammatico. Haec igitur resulanda erunt, si quis hunc scriptorein non suisse Alexanitrinum demonstrare volet. Sed quam is ille mihi multo deterior, quam iis, qui antiquiorem esse credunt, videatur, lamen Peritiorem suisse existimo, quam ut noniiulla, quae illi pallenter tulerunt, eaque Permagna vilia ei imputanda putem. Quare 1inem scribendi iaciam emendandis, quae corrupta sunt. iar autem

editione L. Dindoini, quae politissima esti Rationes emendationum ibi ianium asseram, ubi opus videbitur, non, ubi eas, qui Paullo sit exercitatior, ipse tacite inveniat. Statim initium in editis, qui v. 3. εἰ habent, soloecismo depravatum. MM. alii ν , alii Scribe: Βαθι προς ευνδε τας 'Eκτορεους τις υπασπιστων ἄγρυπνος βασιλεως ῆ τευχοφόρων, δέξαιτο νεων κληδονα μυθων. Locutio haec nihil dissert ab illa, qua in deliberatione coniunctivus imperativo subiicitur, cuius generis exempla plurima dedit Elmst eius ad Med. I 242. Ubi non deli heratur, sed iubetur aliquid, aperium est, Optiativo utendum esse, non coniunctivo, qui non nisi ad Ρersonam eius qui loquitur referri potesti 12. De tribus vel quattuor diversis huius versus scripturis optima videtur, quae Probata est Valckenario, τι ς οδ'; φίλιος φθογγος; τίς ἀνήρ; Necessario hic ἡ scribendum: non Potest ῆ. 13. Distingue: τίνες εκ νυκτων τὰς ημετερας κοί ας πλαθ ovae; ἐνέπειν χρη- viqitigod by Corale

309쪽

IT. v. 18. quae perinutilis vox est, a metrie aliquo adiectum esse monstrant codd. quorum quum duo λοχος pro δόλος habeant, scribendum fortasse videatur: μων τις η δολος ἐκ πι16ων; . X. Oυκετι. E. τι συ γαρ φυλακὰς προλιπών in κινεις στρατιαν; Daculo enim anapaestum subiicere licuit, nisi fallor, obmutationem personae. Sed veri similius est, in Hectoris responso vocem aliquam excidisse ante nomen φυλακάς.

23. Res ipsa Pariter ac metrorum 1eges haec ita scribi postulant: οπλίζου χέρα ' συμμάχων, Ἀκτορ, βῶθι προς ευνάγπέμπε φίλους ἰέναι ποτὶ σὰν λοhros , οτρον ἔγχος ἀειραι, ἀφυπνισον.

τίς εισ' ἐπὶ Πανθοίδαν,

32. Recte vulgo τοξοφόροι τε.36. Unice verum ἀλλ' η. I. Servandum erat nuραίθει. 43. Scribe διοπετῆ. s. Recte libri νεαν. 5I. Recte Boihius, μήποτ' ἐς ἐμε τινα μέμψιν

Incipit versus ab antissasio. M. Lege ex codd. θυομόων. 85. Alale consuluerunt poetae qui και ante μάλα

deleverunt.

I . Apud Stobaeum LIV. s. codd. et ed. Trine. Vulgo ibi ἀνήρ, nescio an ex interpretatione ad Diuitigoo by Corale

310쪽

βροτος a Dcripta, cuius lectionis vestigium est in Euripi-εlis cod. Flor. Quod Matthiae ad Phoen. 86. dicit, libet sus dicere tragicos θεων τις, θεων ουδείς, ὀ αυ- τός, quam θεός τις, acceptum est ab Elmsteio, qui tamen admonitus mutavit sententiam. Vide quae dixi ad Aiae. 9 T. Sed nihil ille de o αυτος, quod Valckenarii auctoritate male receptum in Phoenissarum loco. In Rheso ferri potest ὀ αυτος βροτων, si id est idem de iis qui mortales avnt, quod longe aliud est quam idem

homo.

IIS. Vide praelat. meam ad Soph. Oed. COLP. 28. 122. Non contenderim praestare θρασει, sumPium fortasse ex Orest. Prae altera seriptura χερι.

36. Scribe:

πυρὰ κατ αντίπρωρα ταδε ναυσταθμον. α ται verbum est correctoris, cuius manus in compluribus huius fabulae loci, deprehenditur. I s. Recte duo codd. λαφυρων r. m. Scripsisse poetam Puto: Ποσειδων, ως λέγουσ, ὀ πόντιος. 200. Scribe: αὼ δἐ παρ' ἀνδρασιν τέλεα φαίνεται. 215. Recte Vict. διδαμος 2IT. Scribe ὁρτε. Rarius hoc in trimetris, ut in Septi ad Th. 486. Uulgata vereor ne non Possit nisi argutando defendi.

226. Supra modum faciles fuere, qui haec sente sae, metri, Ullabarum mensurae vitia tulerunt. Scribe Certa emendatione:

라틴어 텍스트