장음표시 사용
101쪽
venit Theodorum quoque Caesariensem totius Cori CVrtationis artificem. Quod ut de illo opinari promturn est Propter spectatam lio minis vafritiem, ita de Eulyebio sanctissimo et candidissimo homine suspirari vix equidem Possum. Concilii prosecto huius cum Graeca, turi, Latina exeniplaria Macarii Antiochen et Stephani studio fuisse
vitiata declaravit sexta svnodus Actio D. a. et eorundem qitoque adulterationein praedicavit Action ris sub finem. At Acta tamen Concilii etiamsi integra superesse demus, satendum Perte erit in undecimo ex Anatheniati simis, qui in Collatione . exstant, Origenem inter alios liaereticos anathema esse sanciri. Et in Coliatione itiden quinta haec leguntur verba: Et multos quidem etiam alios invenimus post mortent anathematigatos ne non etiam
Origenem; et si ad tempora Theophili sanctae mena oriae,
vel superius aliqliis recurrerit, post mortem inveniet ana
thematiχatum. Quod etiam nunc in ipso fecit et vestra sanctitas, et Vigilius religiosissimus Papa antiquioris Romae. Asserit tamen satis fidenter IIalloxius nomen Ori genis in allata e Collatione . verba suisse intrusum, et aliorum haereticorurn Dominibia Subsectum, Cum Priore loco fuisset ponendum. Quasi non etiam Theodoro Mopsiaesten Origenis nomen Cyrillus in loco mox e vita Sabae de proruto subiunxerit, Ut Plura exempla referre Supersedeam, in quibus nullo discrimine, nulla temporis habita ratione normina recensentur. Alterum itidein locum Collationis 5 suisse confictum, ut alias quasdam collationis eiusdem partes, arbitratur,alloxius, his impulsus argumentis quod in prioribus Collationibus ne verbum qui dem de Origene factum sit; et in Constituto probaverit
igit bis, neminem esse post mortem daria nandiana. dPrius arguntentum respondebit Baronius, multas ab origenistis synodi illius particulas fuisse suppressa S alta I rim Ero hac exceptioni ictu is detur, docuisse qui dena iii Con-
102쪽
stituto vigilium, debere neminem sost obit lim dant nati a contrariunt in Iridieati, eunde ni statuisse. XV. Nunc quoniani de Origene ii quinta di nodo
actum fuisse Constat, rei gestae seriem exsequam Ir. Scribit Evagriiis expulsis e Nova Latii a rigenistis, cum id apud imperatorem factum vituperaret Theodorus Ascidas, Constantinopolin missos suisse usum, et Cononem archimandritas, aliosqtie Palaestinae nionachos virtute nobiles; eosque simul atque illuc delati sunt, ad ventilandam Origenis, Evagrii et Didymi caussam accessisse Ascida contra, ut de Theodoro Mopsu est eno Iba et Theodoreto
ageretur laborante ante Innia quaesituri esse, utrum
homines vita functi anathematis subiici possint Eutychium,
qui Amaseno episcopo tunc erat a responsis, quaestionem solvisse exemplo dosiae regis a quo non aeria onum Solum sacerdotes in vivis agentes, interfecti, sed mortuorum etiam loculi refossi sunt hoc dietum tanto omnium, sed Iustiniani praesertim applati su fuisse exceptum, ut eum deinde ad Constantinopolitanam sedem imperator extulerit de Theodoro deinceps Mopsuesterio, deque Scriptis Theodoreti, contra duodecim Capitula Cyrilli, et de Iba epistola ad Marin Persa in fuisse disputaturo quibus damnatis cum adversus Origenis doginata, ipsiusque sequaces, obtulissent libellos Eulogius, Conon Cyriacus, et Paneratius monachi, sententiam synodi rogasse austinianum, Prolatis quoque in aedium lucubratis a Vigilio de iis rebus libellis, in quibus Origeneni laborasse ostendebat, ut Apostolicae doctrinae sinceritatem Graecorum et Manichaeorum deliri is adspergeret quod in eo etiam jam ante culpaverat sustinianus in epist ad Menam, operam eum dedisse dicetis, risi 'Lλλήνιοι μυθολογία; καὶ
103쪽
chaeo conlutigit Facitndus libr. XII. cap. l. ,, Ad hanc, in sitit, obstinationeri Pertinete dicimus, ni principaturii in ea tenere firmamus illas etiana o trinas, quas quidam non quasi militis intelligendo Seripturas divinas, sed iis aperte resistendo, sola Praesumtione spiritus condideliant, stetit Manieliaeus atque Origenes re Addit Evagrius post damnaturi, uno di vociferationibus Origenem, ipsiusque Partiarios, placuisse ut de eo ad Justiniamina referretur: tum verba ipsa repraesentat, in quibus Origenes tanquaria
sur anathei natum laqueis constrictus, et extra Sacra Doenia deiectus esse dicitur; atque his adjecta esse ait damnata Origenistarum capitula, unde facile innotescat, in quibus illi simul vel consentiant, vel dissentiant quintum ex iis capitulis continere dogma a naonachis quibusdam Novae I. aurae, et Tite odoro Ascida assertum, quod Christo aequales luturos in restitutione Apostolos, et martyres ex miraculis ab ipsis editis concludit nefariasque Did)imi, Evagrii, et Theodori sententias reliquas diligenterfuisse collectas. abet haec eadem Nicephorus, sed nonnulla praeterea de suo adnectit, velut agitata haec se cunda sessione suisse adnectit et ipsos synodi anathema tismos, quos ad verbum describere se affirmat, quique ii ipsi sunt, quos epistolae suae ad Menarii jam ante Justi Dianus subtexuerat. orum fides sit penes Nicephorum,
levissiri,uila, ut alii ADte monuimus, et futilem Graeculun 1. Cedrenus autem literas ea hibet, quae a diastiniano ad sylio duri, contra Origenem missae sunt quarum sententia haec est compertum liabere se monachos esse Ilierosolyrii is, qui Pythagorae, Platonis, et Origenis errores tueantur; qua de re quaereradum decrevisse. Tum doginata ipsorum aliquot recenset illud potissimi im, quod istis
maxin, temporibus ventilatum adnotavi naus de an in inrum
I PObΠάοζω, inter quas anima sola Christi suun ordinem immota tenueiit; itod ex Pythago ine, et Ploti Di, a Praeeipue Platoni, oinitiationibu ab Origene translaturis de-
104쪽
monstrat quam obis in Patres tortatur , iit deliriabilis-naodi, una Ciam Origene, ejusque Sequacibus, anni lieritate
obierant Quibus accei,tis literis, Patres inani nil conseia su paruisse subiicit dernum Cedrenus. XVI. . ta profligatis Origenistarum reb iis, qui linque factionis uiris assines erant, e Sabae auris sunt eiecti, in easque rursuri orthodox Paties migrarunt. Tui vero ab haeresibus et temporuin dissicultate Palaestina respiravit, cum adversus Oecumenici Concilii auctoritatem deinceps mutire vix auderet quisquam. Unde in tantam venit Oilias Orientis invidiali Origenis nomen ac doctrina, ut hodieque ecclesiasticis legibus apud Graecos vetitum esse ferant, ne quis opera ipsius describat; qui secus sa- Nit, tunc extra ecclesiae eo inmunionem esse uberi. Magnuria tunc erat an ecclesia Cassi odori non, era, cujus de Origene sententiam, Post latos a Constantinopolitana Synodo in eum anathematismos, sciscitari operae pretiunt est. In libro itaque de Institutione divinaruria scripturarum talia de eo scribit inultorum ipsunt Patrum sententia haere Licum declarari, et a vigilio Papa denuo essedaria natum DentPe per Constitutum, ut suspicari licet, in eam rem speciatim publicatum Theophilum trigini quinque ipsius errores redarguissc magno iri eum dolote Epipliani uni Succensuisse maxini in eo legendo probandam regulam, quae ab Hieronymo in epist ad Tranquillinuri, Proposita est. Florebant circa hanc tempestatem Anastasius Sinaiia, et Joannes Scholasticus, cui ex titulo libri, eat a Paradisii inscripti, Climaci cognomentum secerunt horum uterque erga rigenem, O genisque asseclas male assecius fuit. Fuit illud etiam ad Origenista-ruin minue Iidam existimationem perappositum, quod novam haeresin lapso Justiniano assensi sunt haereseos autem illius capitale hoc erat dogima corpus Christi duo, agitaret vitam, nullis assectibus, nulli obnoxiuni corrii-ptioni suisse: quod cum calculo dii in probareno Origeni-
105쪽
stae, nulli oti Inanitas tu in fuit, iram promtum iis esset a probata ecclesiae doctrina recellere. Post ali sito annos pontifex onianus creatur Pelagius secundus, cuius
de Origene, rigenisque secta opinionem Patefacit nomine ipsius scripta a Gregorio Romano adhuc diacono, postmodum vero pontifice epistola Sic ille ergo Eliam ciuileiensem episcopum, aliosque scitismaticos Istriae episcopos , et tria Propugnantes Capitula alloquitur: Quid
namque in haeresiarchis Origene deterius, et quid in hi storiographis inveniri Eusebio honorabilius potest Et
quis nostrum nesciat, in libris Suis quantis Origenem Eusebius praeconiis attollat Sed quia sancta ecclesia suoru ro fidelium eorda benignius, quam verba districtius pensat, et plus in haereticis sensum Prop. ium, quam testatio Eusebii absolvere potuit nec rursum Eusebium laudati Origenis culpa damnavit. An non et Gregorius Issae umbis episcopus, curii Canticum Canticorum exponit, magnis Origenem laudibus praefert Annon et ieron mus nostrae ecclesiae Presbyter, et singularis Hebraei sermonis interpres, tanto erga rigenem favore intenditur, ut paene dis et pillus ejus esse videatur Sed quia plus caussa quam
v Vrba pensanda striit, ne istis sua benignitas Doetiit, nec illi in creatu proprio favor alienae attestationis excusa
vit . . Certe hic ipse Gregorius, cum antea apocrisiarii munere Constantinopoli fungeretur, adversia LI sanctissimum praesulem Eutychium, Origenis doctrinam de resurrectione tuentem fuerat velitatus docuerat enim bonus ille vir,
corpus nostrum in resurrectione manibus tangi non posse, ventisque et aere esse Subtilius. Renas Centem errorem,
sed vix ulli tamen his in oris probatum Gregorius coe cuit, eumque morietis Eutychius revocavit, cum librum
ipsius Tiberius imperator flammis dignum iudicasset. ac
quoque circiter tempestate Leontius B Zantinus a Leonii altero IZalitino. sive, dii xta alios, mJZaccito mona-
106쪽
cho supra commemorato diversus, origenem scriptis aeu-leatis laceravit. XVII. Ex eo Origenismi invidia Pauli1m obsolevit, nec multos sequens aetas ipsi infensos tulit. Anno postquam Synodus quinta celebrata est, octogesimo, Sophronius Ilierosolymitanus praesul ad Sergium Constantinopolitanum patriarcham synodicam scribens epistolaria, quae est veluti professio fidei, inter alios haereticorum errores Praecipua enumerat Origenis dogmata fidei Christianae contraria, et gravissimis verbis confutat, eundenaque in Concilio quinto damnatum fuisse asseverat; tun ipsum deinde cum perditissimis haereticis collocat. Relata est haec epistola inter Acta synodi sextae Action. II. De inde Actione T. et S. iteratur Concilii definitio, in qua probantur et confirmantur decreta quintae s nodi, quae synodus illic dicitur adversus Theodorum Mopsuest enum, Origenem, idJmum, et Evagrium fuisse congregata. In eadem Actione IS. habetur dictum Constantini imperatoris, in qua suscipere Se denuntiat, quae quinta synodus sanxit , Onir Dei immignotore Origenem D/omum et Biagreum . . Denique Leonis II. Papae epistolam ad Constantinum exhibet, in qua rata esse jubens quae Oecumenicae Synodi ex statuerant, inter alios hae reticos, ii os ea Concilia Anathematis contuderant, Origenem Ailamantium, Didyriium, et Evagrium ponit. Nec melius habitus est Origeties ab Isidoro Ilispalensi, qui Origin libr. VIII cap. b. haereseo inter Christianos exortarum Eriem Pertexens, Origenianos Corumemorat, ipsorumque reprobatas opiniones exponit Resert ex eo epigramma istud Guido Carmel ita in quo loquens inducitur Origenes Ide Origenes ego doctor verissirnus olimi Edd. Iluet , R. ad naargim nata DLegendum fortasse ille ego sum Origenes doctor etc.
107쪽
ORIGENIANORUM LIBER l. 5Qui priritum fidei grammata x et ara dedi:
Celsus erana meritis, et clarus inutiere fandi; Praereptus subito vote Ilocente riti.
Condere, si redis, studui tot millia libros, Quot legio missos ducit in arma viros. Nulla meos unquam tetigit blasphemia sensus; Sed vigilo et prudens tutus ab hoste fui. Sola inibi casum rho ἀοχῶ dicta dederunt, Ilis me collectis aspera tela remunt. Anno bis primam synodum Lateranensem coegit Martinus pontifex ad Constantini imperatoris explodendum typum, et novis ac repetitis anathematis proterendos Sergium, Pyrrhum, ac Paulum Monothelitas Origenes in ea cum suis sequacibus Didymo, et Evagrio ab ecclesia proscribitur. Favisse e contrario videtur Origeni tephanus Gobarus Tritheita, ut ex Photii Codice 282. con- licere Promium est pleraque si quider ipsius dogmata maxime reprobata in utramque disputavit artem, sententiam ipse suam fortasse hac arte occultans PraecipuoS-que Origenis laudatores commemoravit vixit Circa annum 22o Germanus patriarcha Constantinopolitanus, qui
psit Libri hujus summa fastigia legens Photius Cod. 233.
in eo praecipue hoc agi refert, ut Gregorii dissent scripta ab illo Origenis errore immunia esse Probentur, quo daemones, ac homines infernis ignibus damnatos liberatum aliquando iri affirmatur ab Origenistis ergo Gregorii libros partim Spuriis additamentis, partim etiam male interpretatis verbis fuisse vitiatos Germanum pertendisse; eoque opere insignem de Origenistis aperte convictis triumphum egisse Coaevus propemodum sui Germano huic omnes Damascenus, Nili suum adversus Origenista S Edd. Mue i. et n. ad harg. , Legenduri fortaSSe
108쪽
odium clarissimis testimoniis declaravit; in libro praeser- iiii, de haeresibus, in quo teterrimis haereticis Origenianos accenset, EoSque Augustinum et Piplianium assectatu, duplices suisse ait. Idem in Eclogis, quae manu scri- piae exstant in bibliotliec Claro montana docietatis Iesu, si agmenta quaedam russero Antipatri mostrorum episcopi, ἐκ Ilia retarce sων βλασφημιῶν et o dυσωνύμo Sinti Croυ Πραγματείασ Qui quomodo duerit in Origenem animalias, hoc titulo intelligitur De hujus Antipatri aetate diu ac multum mi ibi Auaesita, di solum hactenus
potui deprehendere, Eusebio, quem suggillat, recentiorem fuisse, do anne Damasceno, a quo laudatur vetustiorem. Incomperta quoque milii ietas Joannis abropodae M tropolitani ecclesiae Eucliaitarum, qui scripsit Solutionem
in Explicationem Origenis in Psaltei iuria. me censetur ille liber in Catalogo libliotheca Constantinopolitanae ullustrissimi principis Marmoretae, qui subnexus est Supplemento biblio ille cae Gesnerianae Antonii Verderii Anon mum quoque Origenis scholiastem commerii orat Antonius Possevinus in Apparatu Sacro, aetatis Peraeque ignotae ihilo magis coniicere Iossum quo tempore lucu-biaia tuerit sibi; hi iurisii iis rho NPo m ctrci quae ponitur in allaticinia Vaticanae libliotliecata censu. Par Darii asceni Venerabilis Beda aequum Origeni se praebuit;
Dan et Praeclaras ejus dotes extulit praeconiis in Collectaneis et Floribus, cap. de luminarib CCtes nec vitia tamen dissi inulavit. siliquior Anastasius i bibliothecarius suppressis Adamantii laudibu ejus tantuin errores amare ultus est Eusebiumque ipsuna nimii erga Origenem amoris acriter coarguit Saecul in sequeti te, quod Christi ortu Donum numeratur, Iloruit Madim Albersiaiensi s. Apertis ille verbis Otigene in rei iii, in C conatus est absol-
109쪽
vere, errores vel ipsi ab saereticis assicios, vel ab ipso
non ex sententia, sed ex opinione Propo Sitos SSeverans.
Contra vero Photius Constantinopolitanus patriarcha ipsius aequalis Adamantium saevissi in proscidit. XVIII. Longum esset singulorum explorare et referre sententiam, qui obiter ac aliud agentes de Origene Origenisque doctrina quid sibi videi etur strictim ediderunt.
Quid enim Georgium Syncellum, et Theophanem; quid Georgium Cedrenum, quid Theophylacium, quid Ioannem Zonaram, qui 3Iichaelem Glycam, quid Nicephorum Callisti commemorem, a quibus, ut a tota sere Graeculorum
Datione Pessime exceptus est Quid Nilum Thessalonicensem, qui nihil ait Origeni, Christianorum licet sapientissimo, et Scripturae peritissimo, Profuisse sapientiam, quo minus a dei integritate descisceret. Suidas exico- graphus Pro more suo aliorum dicta compilans duplici Origenem donavit elogio, quorum prius ex Eusebio libro de scripti eccles sere decerptum, sed consus et Pertu bato ordine, Partim etiam ex Graeca interpretatione elogii, quo ipsum donavit Ilieron rnus, mirifice ipsum extollit; alterum vero depromtum Hroλεξεί ex Cedreno haereseos ipsum crimine compellat. Animadversionem vero nostram postulat, quod pro Origene Nicetas scripsit elogium: Isocautem, inquit, in summa dicendum est, Origenem in Phy-Sicis theorematis, eorumque allegoriis, nec non in tota morali disciplina doctorum omnibus acceptissimum, a C- commodatissimumque suisse, atque adeo eum, qui virtutum actionibus se maxime iunium exerceret Isuius enim exerciti studio vitam usque adeo excolebat, ut PectuSeius, quemadmodum aiunt, Prae nimia rei cujuscunque animatae continentia et abstinentia exciderit. At in veras de iisque disciplinis, quae Imajoren contem PlatioHem, atque inprimis theologicali, requirunt, mi in lini quotqUOtix si . Nil de prim Papae a Salmasio editus pag. 63. ORIGE Ni OPERA IOM. XXIV. T
110쪽
illum praecesserunt, et secuti sunt, absurdissimum se praestiterit: c quae ex Epiphanio aer. a. cap. . fere decerpta sunt. Rursum vero quid Sidonium Apollinarem, quid Bedana, quid reculphum Lexoviensem, quid Regi-nonem, quid ei mannum Contractum, quid Marianum Scotum, quid Honorium Augustodunensem, quid Gulielmum Parisiensem appellem, qui in eum sese aequiores
praebuerunt Quid Martinum Polonum, qui magnis eum extulit laudibus Quid Anastasium biblio ille carium, quim contraria fuit sententia, et aspera imis ipsum convitiis perfricuit Quid Bernardunt, qui in sermone de verbis
Origenis, liunc circumspecte legendum esse monet, quod multa illum contra siderii scripsisse Sanctorum Patrum
tradat auctoritas Quid Thomam Aquinatent, ipsum haud secus ac Parent et Arianorum incessentem Quid Robertum Cursonum Anglurn, quem scripsisse librum de aliatione Origenis refert Balacus Centur. 3. Scriptor Britanniae Quid incentium Bellovacensem, qui peculi Doctrinalis libr. 18. cap. dZ summa aequitate de Origene pronuntiat Quid v ernerum est pliatum, qui Postquam
laudes in Origenem congessit, conciliare se non Posse dicit repugnantes et oppositas de meritis ac virtutibus Origenis sententias quid varios praeterea inferioris illius aevi haereticos recenseam, qui Pleraque ipsius Placita renovarunt velut ii, quibus nomen sui de Barulo, quos historici narrant animarum rino pricinit defendisse, et beatam virginem pro angelo habuisse velut valdenses, qui sacerdotes, quamdiu crini inibus et noxis implicit haerent, orditiis sui Potestate uti nora posse, et pios omnes sacerdotes esse asserebant Unum illud monitos lectores velim, asperius fere a Graecis Origenem quam a Latinuadhiberi cuius rei caussam ad synodum quintam referimus, quae cum Origenem una cum tribus Capitulis damnasset, tria vero Capitula complures Occidentis episcopi adversus Inod auctoritatem tueri insitivissent, hine tuendi