장음표시 사용
81쪽
tur, et uia Abscondit se, citias in foveis viperarum apii dPlerosque versatur, illarumque partium Polluit uiritatem, et quasi haereditario italo serpit in pati eis, ut Perveniat ad pluri inos. . Atque iis et sequentibus non OrigeD Smuria duntaxat, sed et huius traducem Pelagianismum notat magna si quidem doctrinae utriusque asDDitas.
Unde Joannes ille Hierosolumitanus saepe iam vocatus ira artes, postquam Origenianam diu propugnavit doctrinaria, in Pelagianam demum prolapsus est nec Pelagium fovit modo, sed Hieronymi etiam Pelagi omastigis ulc1--emli studio, in disciplinarum ipsius Eustocliti et Paulae
Maonasteria caedibus, incendiis ac rapinis per submasso gregales suos grassatus est. At eum paulo post mor OP Pressit, anno nimirum post Christum naturi al6. et qua
di tentato Post ipsum quoqtie ieronymum Leo PaPasuppar huic aetati in epist. I. ad Julianum Coensem Origenianae alii mariam et Dot o Hoc damnationem Prombat et praedicat Leoni aequalis incentius Lirinensis, de quo in superiore sectione diximus, in libello adversus Haeres. CAP. 23. Imaximis Origenem affecit laudibus, quo splendidior esset subiecta vituperatio. Auctor Catalogi scriptorum ecclesiasticorun ad Desiderium, Hieronymo Perperant adscripti, linereticis alioqui non valde iniquus, Origenem tamen temeritatis P eii iis insimulat. Dioscoriis, Alexandrinus Praesul, apud synodum Chalcedonensem Origenismi instimulatus est a Theodoro, Alexandrinae e Celesiae diacono. Refer Cyrillus monachus in vita . Euthymii, maximam Origenistatum multitudine ni in Caesareae Palaestinae vicinia habitasse eumque ii ad sanctissimuni Abbati ni Euthymium frequenter ventitarent Pietatis obtentu, vanitatem ipsoruni et errorem virum hariam rerum callenti SSinium coarguisse, et reluctantes Argiam eram
ii, Ppressisse. Memorabile vel inprimis Concilii Roniani, anno is 6 sith Gelasio Papa habiti decretimi, super
Origene, ipsi uisque luci ibi attonibus,, quod is hujusmodi
82쪽
n Origenis ii Ditiai illia opiis cula, quae vir beatus Ilieton inus non repudiat, legenda suscipimiis reliqua auterii omnia Cum aDolore sit ilicinitis esse renuenda . . Ad liae vitio
dat Eusebio, isti id ita laudibus atque excusatione Origeriis scitismatici in uni eonscripsit librutis . . Deinde scri-Ptum, quo agitii de Poenitentia Origenis, apoci Iphum esse jubet. Attamen supposititia haec esse, totamque adeo Deo reti uitis partem, quae ab his verbis nitem
de Crutales epistolae, re ad silae ita iis lite pertinet, a Gratiano
additam esse, nihilqii hujusmodi in antiquis Codicibus reperiri asserniant nonnulli velut Nicolaus de Cusa in libro de eoti cordantia Catholica, cap. . Denique tepilaniis Gobarias iritheita reprehendendi Isidor Pelusiotae ansarii quaerentem Severum, Origenismuni ipsi affinxisse seribit; idcirco Deiope, quod Chr sostoria caussaliindversus Theophiluin et Cyrilluni defendisset attamen veritat victurn resipuisse, et temere iactatam calumniaria
XXV. Nonnullos autem contrariis ductos studiis Origeniano noni in lio tempore favisse comperio Theodoretus aereseon seHem contexens, nullum in iis Origenismum, nullo Origenistas recenset imo vero Origenem cum laude et honore appellat. Certe totis quinquaginta annis Theodoret vetustior Philastrius Brixi ensis, qui maereticorum, item Catalogum edidit, nullam c-nitias feeit Origenistari imbientionem; quod ii eo tamen milius Diirandum Ost utpote qui Epiphanti, Hieronymi, Joannismi ei os olymitoni Tlieophili. Nitriensium, et Citrysostolii altercationes aetate praecesserit Origenistas vero
palam se Prodiant Soerates Scholasticus , et Hermias So-χomenus in Historiis suis ita diligenter argumenta Perquirunt oriania, qui biis sulciri secta haec et roborari potest. Fuit ex eodem grege Sidonius Apollinaris sui et auctor Praedestinati aequalis temporum illo iiiiij a d. eo bis Sirmondo iii lueetii reditus, studiunt riuuii ad vel sus 1i-
83쪽
genen prae se serens, et errores ipsius operibus admistos, a salsariis, et libroruin adulteratori biis I aereticis intrusos et adspersos fuisse gnaviter contendens 'Fertur
etiam ex libris Origetiis instructus ad impietatem ei armatus Eutyches, impurus haereticus, unicam in Christo naturari posuisse Adeo diversa homines de Origenis doctrina hac tempestate sentiebant.
I. Rursus e Palaestinae monasteriis Origenismus emergit. II. Origenistas apud Iustinianurn accusat Sabas IlI Origenismum Passim spargunt Notinus et Leontius IV et aliquanto post Nonni discipitii Theodorus et Domitianus Origenis mi caussa crudelia multa perpetrant. V. Sara- hastae unde dicti. VI. Origenistarum est imperatori renuntiaturus Gelasius aurae praefectus, ab eius aditu exeluditur huic in reditu defuncto succedit Georgius Origenista Georgio Cassianus, Cassiano Conon orthodoxus orthodoxo Antio cliena synodus VI l. Epistolam ad Menam adversus Origenem scribit Iustinianus VIII. cuius epistolae sutiam repraesentatur. IX. Theophanis omnium Joannes Philoponus origenissat J X. Trium Capitulorum caussa aliquanto post ventilari coepta est. XI. Edictum adversus tria Capitula promulgat imperator, tande schismata multa oriuntur. XII. Re florescit, Origensimus in Palaestina Syriodus quilita celebratur XIII. et damnat tria Capitula Hinc magnis citibus ecclesia
Conturbatur. XIV. Utrum in quinta synodo de Origene actum sit. V XV. Quid sim ea adversus Origenem constii id. Muetii altera di origelligat.
84쪽
T I, in D: MEI IS HUETII iuturn sit, exi,ortitur. XVI. Nova in Origenismurn lacta odii accession XVII. quali prodeuntibus subinde annis Paulati in obsolevit. lii tensos sibi ainen nonni illos identidem Origenes nactus est XVIII. Graeculos Praecipue: Latinis vero benignius exceptus est. XIX. Oraculum
divitii tus edituri S. Mecuti id de salute Origenis, Guidoriis et Platiliae de Origene judicium. Huius caussam tuentur Ioannes Picus, et Joannes Nauclerus. Favet ipsi quoque Ioannes Trit lie inius sed citra erroriam ipsius defensionena. XX. Primiis Origenis opera praelo commitiit Iacobus Merlinus, et pro eo Apologiam scribit unde Massaei et Bedae convitiis appetitur. XXI. Defendunt Origenen Erasmus, Ferra illis, Sixtus Senensis, Genebrardus, et Italloxius eunde in inpugnant Baronius, et Bellarminus, Lutherus, et Beχa incerta cultet ration aequiore in eum se gerunt Espencaeus, Possevinus, ret- serus, et in eius. Dii . I. SuDeriores turbas, velut de compacto, multorum
annorum induciae consecutae sunt, Origenismo faventibus quidem niuitis, pluribus etiam adversantibus, Sed utrisque vel prementibus sententiam, vel citra discordiam a PeraeD-tibus quoad e Palaestinae monasteriis nova rursum dissensionis flamma erumpens, maximunt in ecclesia peperit incendium. Nam cum ex erectis a A. Saba asceteriis Per nefas exiissent monachi quidam perduelles, et ad torrentem Thecoiani in Palaestina novam Lauram exstruxissent
circiter annum Christi IT. reconciliatus cum illis Sabas decoratae a se et amplificatae ipsorum Laurae Joannem quendam praefecit. Se tibi Cyrillus monachus, testis locuples, ut qui his locis et terri poribus vixerit, morti proximiin Ioannem linius in odi vaticinium edidisse : Ecce veniunt dies, uno quibus Nub praesenteii Ioeuna habitant
85쪽
itesciscentia recta fide, et extollentur ni dei in se ipsis, ii cum divino avido dicam, qui exacerbant in audaria vero sua destruentur, et altitudo eorum repente decidet. Dictum res comprobavit: Suffectus enim Sabaeitutu in Ioannis locum Paulus, vir sinapi ex in monari Io- Iur coetum quatuor homines Origeniana lue laborantes Non satis Perspecta eorum doctrina admisit quos inter primas obtinebant Notinus quidam Palaestinus, non Origenistarum untaxat, sed Gentilium etiam et Manichaeorum erroribus implicatus, et Leontius B Zantius, vel, ut
aliis placet, Byχacenias. II sub Agapeto, queri Novae
Laurae Praeesse jusserat Sabas, postquam Paulus solitudinis amans in Arabiam secessit, insaniari, suam prodiderunt. Quo comperto Eliae Ilierosolynio runt episcopi, et Sabae consilio usus Agapetus, ne latius serperet labes, Origenistas aura confestim exturbavit. Nec impetrare potuerunt illi ab Ilierosolymitano praesule, qui Eliae successit, ut in integrum restituerentur quoad eos MaenaaS, post Agapeti obitum Novae aurae rector suscepit, Origenismum quidem in sinu gestantes, sed Sabae metu nitimum dissimulantes. II. Grassantes interea per Palaestinam Samaritani Imaximis calamitatibus rem Christianarii afflixerunt. Nihilo secius austinianum, ejusque conjugem Theodoram, recens ire, periuria adeptos confictis calumniis circlam venit vir dignitate illustris, nomine Arsenius, arte veterator CS Cophanta Et Samaritanorum seditionis caussant in Chri stianos resudit. Quibus acceptis Sabani refutanda Calumniae ad Imperatorem allegat Ilierosolymitanus Antist CS
anno Christi do. Liberaliter uim excipit Iusti iliaritas,
prolixe que Ortinia defert. Tum vero Prae ceteris uia iam
id enixe postulavit Sabas, mirarii, Nestorii, et Origenis j si . salii, LX l, T.
86쪽
dogmata, tribus ecclesiae conturbabatur traiiquillitas, de medio tollerentii r. Atinuit imperator, et Antonio Ascalonitano, et Zaeliariae Pellae episcopis per literas dedit negotium, ut has prosligarent haereses, et anathemati subjicerent. III. Sub sinent seque tuis anni liumanis exemto Saba, rii agniam in Palaestina incrementum Origenis mus acce Pit: hujusmodi enim castigatore expeditus Nonnus, administro Usus Leontio, non Novam solum Lauram, sed alia etiam hujus rem monasteria lia peste asstavit. Frustia tamen
in corrumpendo Sucaeensi asceterio conatias Suo consumsit, artes illius exsufflante diriaco, admiraridae virtutis Sene. Igitur ut ad monasterii huius regimen allegeretur Petrus Alexandrinus, Origenisticae vir addictus sectae, perfecit Nonnus verum ut is doctrinam Suam ex-Plicare coepit, magno statim omnium consensu deiectus
est. Petrum alium Graecia oriundum, prioris Petri consimilem et partiarium, eique a Nonni asseclis Suffectum, Catholici itidem abdicarunt dignitate, et Cassianum tandem Scythopolitanum, fidei ac morum integritate florentein monasterii Sucaeensis archimandritam constituunt.
Cyrillum quoque imonachum, qui Sabae vitam literis mandavit, ad eundem Cyriacum literas ferre iussit Ioannes Silentiarius, episcopus, in Sabae aura tunc temporis delitescens, Origenistis infensus, quibus enixe ab eo Postum labat, ut Nonni ac Leontii, aliorumque Origenistarum, qui
Novam Lauram insidebant, confutationem et exsilium a Deo impetraret. Respondit Cyriacus Prope esse, cum miserram Nonnus et Leontius essent interitum, reliqui vero ipsorum assectae e Nova Laura expellerentur. Tum sermones uti inter et Cyrillum de rebus Origenistarum ultro citroque habitos fuisse narrat Simeon riteta Phrastes,
a quo Cyriaci vita conscripta est ire hoc ipsum tem- Ed Iliae iii altera male allegaretur.
87쪽
ORIGENIANORUM in ERII. 25pus aliqua ori geta opuscula mellator presbyte, ita latinam linguana res uia debat. IV. Res aliquantisper tranquillatae videbantur, cum Nonni discipuli Domitianus, et Tite odoretus, cognoniento Ascidas, Anedii anus ille, hi Caesareae Cappadociae creatus antistes, ad promovendum Origenismiam receiis adepta Potestate abusi sunt. Eorum quippe praesidio confisi Origenistae non iam per cuniculos, non subdolis ratiocinationibus incautas mentes expugnare tentarunt, sed apertavi grassantes, armis instructi, quorum Dirnos labefactare non Poterant, eorum monasteria funditus diruebant. Et in maminam quoque Sabae auram ea strages incubuisset,
nisi via aberrante in aspera incidissent loca, unde infecta re pedem demum retulerunt Magri os etiam ex eo sumserunt spiritus, quod Petrum Ilierosolymitanum episcopum compositis dolis eo perpulerunt, ut in Conimunione ni reciperet Petrum Alexandriniani, queri SucaeeII-
sis imonasterii praesectura depulsuri diximus, et Joaianem cognomento Strongylum. Quo facto tantun Origenistis accessit fiduciae, ut jam quaquaversus doctrinaria Suam, sic tanquam legem, promulgarent; si quos obvios haberent Hierosol mae monachos orlliodoxos, Iale mulctantes turpiter ejicerent multos etiaria gravissimis suppliciis excruciarent. Quibus ad eos perlatis, qui circa Jordanem sedes posuerant, ad opem sociis ferendam coeunt, et in babae auram, velut in Propugnaculurn confugiunt. At illuc quoque uianu facta advolant tigenistae, et foribus
effractis, Lai ira Potiti, ex ortliodoxis Complures vulneribus concidunt.
V. Haec in vita Sabae narrans Cyrillus, et Origenistarum illorurn petulantiam describens : Quin etiam inquit, si aliquem ex orthodoxis imonachis depreliendissent in sancta civitate limpia uianu ferientes, et Sabaiten vocantes, illinc eum tua piter expellebant. Sabaitari, intellige Sabae sectatorem, et discipuluili; misi ori mali,
88쪽
legereri Garaba itera. u Triplex erat apud Aegyptios monachoriaria genus, Coenobitarum, Anacti oreta rurii, et Sarabaliarum Sarabattae Proprio arbitrio vivebant extra coeli obia, homines avari liJpocritae, scortatores, gulosi. Dicit videntur a III rebellis, redi Oclctriti, contum a. Meminere illorurn Cassianus, Benedictus, urit bertus tuo,
et alii Eosdein Rem Oboth appellatos scribit Hieron mus epist. 22. ad Eustoch. cap. ib. Quidam legunt Rem-hoth, quam vocem a Graeco cosso detortano aliquis sorsitan existimaverit. D βO hominent vagum atque erronem sonat I ales auten Sarabattae Cassianus Collat. Ib. u Sarabattas asserit non contentos abbatis cura atque imperio gubernari, hoc Praecipue Procurare, ut absoluti a Senioruna iugo, exesa cendi voluntates suas, et procedendi,
vel quo placuerit evagandi, agendique quod libitum fuerit, labeant libertatem . . Quid si pro neni oboth lega-itius Achoboth, as m, seu III, Arabica voce, quae monachum sonat. At Isidorus libr. II. de os sic eccles.
cap. b. Sextum geraus est , inquit, monachorum et ipsum teterrimuria, atqu neglectunt, quod per Ananiam
et Sapphiram in exordio ecclesiae pullulavit, et Apostoli Petri severitate excisuri est quique ab eo, quod semetipsos a coenobiali disciplina Sequestra iit, Suasque appetunt liberi voluntates, eg Ptiorum lingua Sarabattae, sive Renuitae nuncupantur. In enim idem sonat ac Renitri. Sed tamen non absurde quis coniecerit hoc loco legendum Rehα αρ, quod idem est ac Rehohoth, a adeo ut duas Doria Clior in illorum Aegyptiacas appellationes, Grubiactus, et Mehoboth, sive Rehitritos expresserit. Ait iiii I Otreruui lingu Grctouit , siseraehreitctes Muci rara lur. Quae vox Posterior sa-eile recusa est in Enuocte. Unde Odo Cluniaeensi, Collat. 3. Nos niseri non sumus monachi, ut falso nominainur, sed Sarabattae id est Renuitae, qui jugum re .gularis disciplinae tenuimus. Ceterum vocabulum l.
89쪽
seu IIn , quo notatur monaclitis, oritui ex III, CON-
ctos ut et monaclios inquietos con Diniaces, et turbuleratos; iani eos inter se altercari et contendere solitos tradit Hieronymus. Nominatos qui dati, suspicantur, IO IOU ασάβου, ro Urgo It ob γυναικείου αἰJoίου sic Enim vocem hanc interpretantur es chius et Suidas Promti autem erant in venerem Sarabattae. Quapropter ait IIum-bertus Cardinalis: Unde et fornicantes Sarabattas venerantur: sed verisiimilius est, quod attulimus priore loco non, in is hujus veriloquium . Ut ut est, non Praeter ratiouem credi possit, ejusmodi convitio pios et orthodoxos monachos ab impiis Origenistis fuisse traductos. Sed nihil tamen mutamus ne asserimus quicquam, sed aratiam proponimus Atque haec obiter. VI. Expugnata Sabae aura ad imperatorem Patrum consilio proficiscitur Gelasius monasterio Praefectus,
rerum gestarum summaria ad eun perlaturus : verum Theodo, Caesariensis episcopi artibus effectum est, ut omnis ad imperatorern, et ad Constantinopolitanum episcopum aditus ei praecluderetur, et re tande nimia secta discederet. Revertente in Arnorii, ita Plirygiae urbs est, mors P pressit. Quibus intellectis, Sabae auram Georgio cuidam CODSECraneo suo regendari committunt Theodorus et Domitianus Orthodoxos ille confestim aura exigit. At ipse quoque non multo post libidinosae cujusdam Impuritatis convictus monasterio abigitur, cum paulo ante turpissimo exitu onnus vitani clausisset Georgium ex cepit Cassianus, vir sanctis et legitimis dis ei plinis in Sabae umbraculis institutus Cassianum post decem ruenses defunctum Conon doctrinae integritate et virtute nulli
secundus, a quo frequentibus dissidiis asilicia, et prope jam deserta Laura revocatis Patribus orthodoxi in prirum, tilatarii Plendorem restituta est cum praesertim Prossim gaudia G1igeuisino operam suam lavaret disdem temPorim
90쪽
bus Flieodos iis apti l Palaestinos coenobia retia, qui iiit ei regionum illarii in moria Clios insigiti niorum sanctitate magnarii fuerat auctoritaterii consecutus. Qua circiter tempestate harum regionum Origenistas collecta ab Ephra e-n, io Antiocheno praesule synodus anathemate damnavit;
ut narrat auctor Synodici, ii od nuper in Bibliotlie ea duris Canonici recudi citravit eruditissimus et humanissirnus IIenricus Iustellus, Christophoro patre dignissimus filius. Fractis autem Origenistae viribus destiterunt ab Ordio-doxorum insectatione multas vero inter se turbas et proelia conciveriti t.
VII. Pelagio . . . diacono Constantinopolin Palaestina redeunti comites se adiunxerunt monachi aliquot Palaestini. Caussa haec proficiscendi fuit. Praecipua quaedam ex Origenis libris liaereseo capita excerpserant. Ea Justiniano offerre, et ut una cum Origenedaninarentur, impetrare volebant. Florebat tune temporis imperatoris gratia Theodorus ille, quem dixi, Caesareae Cappadociae episcopus, acerrimus Origenianae caussae Propugnator cui cum Diale idcirco vellet Pelagius, Palaestinos monactio Constantinopolin perduxit, et adstipulatorem habens urenam Constantinopolitanuria Patitarcharti, a Justiniano flagitavit, ut eorum postulatis annueret. Rerum ecclesiasticarum arbitriuro ad se deserri gaudens nuperator voti eos compotes fecit, et Dornine suo epistolam ad Menam conscribi iussit, qua Origenis, et Origenianorum dogmatum darii natio continetur. Operae pretium est ipsa Liberati Cartilaginensis archidiaconi verba recitare: ,Jubente' eo dictata est in Origenem, et in illa Capitula anallieniatis daninatio, quam subscribentes una curii Meua archiepiscopo apud Constantinopolin reperti, deinde directa est Vigilio Romano episcopo, Zoilo Alexandrino, Ephraenii Antiocheno, et Ietro Ilieroso- fr. Liberat. di ac Bre v. Cap. 23.