장음표시 사용
171쪽
si quis opponat interpretationibus suis Prologos Rufinum praefigere solere, ut tradit Gennadius Catalogo virorum illustrium cap. S., huic autem libro Prologum ab inter-Prete appositum non fuisse sciat isse multos e Rufini Prologis intercidisse velut illuna, quem toties laudavimus, Numeris praefixum, et Ursacio inscriptum, quem latina Origenis editio neutiquam repraesentat. Quae cum ita sint, de nil illo esse Patet, quod in vetustis quibusdam Codicibus nomen ieronymi lucubrationi huic suit praenotatum, ut observat Sixtus quodque ex hoc opere testimonia attulerint i Magister Sententiarum, et S. Thomas, sub nomine Ambrosii Castigandusqtioque Erasmus,' qui et ipse Sentit, et idem ut sentirent Magdeburgenses ' perfecit, hoc opus esse hominis latini, pulchre docti, ac bene diserti: re propterea quod in
Prologo Graecos laudat, velut alienos, his verbis: Deum apud Graecos, qui eruditi ac sapientes videntur. v Idipsum liquere ait ex interpretatione amoris, caritatis, dilectionis, x et cupidinis. h Denium suspicatur ejus esse, cuius exstant libri de vocatione Gentium, et Commentarii in aliquot Psalmos. Quae quam frivola Sint, Promtum est ostendere. Ethnicos omnes a Luca in Actis, et a
Paulo jλληνα appellari notum est hinc Iudaei opponuntur rot 'Eλλησι, id est Ethnicis, seu Gentilibus. Itaque a Patribus 'Eλληνεc, tanquam alieni laudantur, et ab ipso etiam Origeneno m. l, in Matth. num. b. ubi
δυσωπηθ ησεται ἔκ τινων και ελληνικῶν σroριῶν, ἐν
172쪽
'oιηκέναι. Ceterum vel ex hoc loco, unde supposititium esse illud opus coniicit Erasmus, ubi non obscuris verbis Platonis laudatur Symposita in in quo de amoris Datura disseritur, coniectura non levis capi Potest, auctorem Operis huius esse Origenem, cui Platonis disputationes suos iu usus convertere solenne est. Quod ad vocum illarum: namoris, caritatis, dilectionis, et cupidinisu attinet, haec atque alia eius generis, quae Romanum scriptorem Sa-Piunt, Rusini perfidiae debuerunt adscribi. Quale illud
est, quod observat Robertus Cocus Anglus, dixisse auctorem Commentarii huius, lib. III. , Verbum Dei apud
Graecos masculino genere Proferri, apud nos Eutro gemnere: et qualia Sunt ea loca operis istius, de quibus ait Bruno merbaelsius Praefat. in Hieronymi Tomum VII. uMulta sunt, quae Latini hominis esse, non Graeci comprobent. Quorum iudicium, ut et illud Gulielmi Per insit, inter rejicula et spuria hoc opus recensentis, merito locci facimus.
Praeter parvi Tomi fragmentum, et amplas e decem Tomis lacinias, duae quoque supersunt, orniliae ab Ilieron m latino sermone explicatae fideliter imagis, quam ornate, c ut ipse ait in Prologo ad Datnasum. Omiliam Prioren in partes duas perperam Merlinus dissecuit Primam partem epistolae Pro Praefatione venditans. Errorem viderunt Erasmus, et Genebrardus, et in suis editionibus correxerunt Parte utraque in unum conjuncta.
VIII. Superiore sectione diximus Origenem triginta voluminibus, et viginti quinque Ilonailiis Isaiam explicasse. libro primo Commentariorum fragmentum asser Pamphilus in Apologeii eo et aliud paulo post e libro vigesimo octavo. Ex Momitiis supersunt omnino i novem in
Cis. Ierhins Problemate de rementito ii dei Romana Catholicismo.
173쪽
editione latina interpretis nomen non adscribitur, quem Hieron muri esse 'enseo. Id ipsum censet Erasmus, ait que Hieronymuria in Catalogo scriptorum ecclesiasticorum fateri se hoc si agnienturi vertisse ex Commentariis Origenis in Isaiam Equidem id solum in eo Catalogo cap. 13, reperio, ubi de se ipso agit Ilieronymus: Inruie renitam et in Eechielem,omilias Origenis viginti octo, quas de Graeco in Latinum verti de Seraphim et Osanna. cAtqui IIo miliarum, quae exstant, Prior agit de Seraphimis stantibus super solium Domini, Isaiae 6, 2. sed leve
est hoc argumentutu, ad probandum istas novem ornilias ieronymum convertisse Verisii uilior mihi coniectura capitur ex stilo, et ex delectu quarundam dictionum, quas frequentius sibi ieronymus adsciscere amat quod optirnuri, est in tertioscendi scriptoribus argumen ium. Dictiones illae sunt: ,absconatas, dominicus, nuncupativus, Principale, Pro eo, quod St Io γεαονικόν-principari alicui, principalis, Prophetes, rePromitto, repromissio, speculatorius, tui Piloquium Zabulus, Cuncta Euan geliorum, aliaque ejusmodi Notet diligens lectorio miliam nonarii mutilam esse in editionibus Merlini, Era sint, et Genebrardi, et Postrema parte truncatam, eique supplendae detractam suisse parteria Postremam IIo miliae
nonae juxta Hieronymi collectionem sextae in Ieremiam, ab is verbis: Conversi' sunt ad iniquitates patrum priorum. amdiu vero in iis,omitiis error iste inolevit Codices si quidem ni an exarati Bibliothecae Regiae eadem deformitate vitiati sunt. Nempe facile contigit, ut librarius iri, prudens ad describendam Postremam a tem IIo miliae Origenis in Isaiam nonae, ab teronymo
conversae accedens, casu inciderit in postremam partem Ilomiliae Origenis in Jeremiam nonae, ab teronymo itiden conversae Unde non inane suoque duruitum ar-
174쪽
guinent lim, Horiailiarum in Isaiam non secus interpretem esse Hieronyrariam, a Ilo in iliariana in Ieremiam. Pro se eici caussae fuit lite error, cur postrema pars Ioinitiae in Isaiam nonae interciderit.
IX. Observavimus supra quinque et quadraginta inderemiam onii lias Origenem elirmasse. Ex ingenii hae Ilo miliarum strue quatuordeci in Latine resudit Hieronymus, ut ipse de se testatur in Praelatione Ilomiliarum Dei genis iii Zechielem, et in libro de scriptor eccles cap. 3b Novemdecim Graece edidit Balthasar Corderius e coria lens Bibliotheca sua trique interpretationem adiunxit Cyrilli vero praefixit nomen, deceptus ab antiquo Codice, optimae ceteroquin notae. Istae Dominiuncommutationes ex eo oriuntur Persaepe, quod in idem compacta volumen Plurima variorum OPPra, Partim auctorum suorum in Scripta nominibus, Partim destituta, librarios facile saltant, carentem auctoris sui noli, in scriptionem ad eundem Pertinere credente alactorem, cuius noriae Prae se fert scriptio proxime antecedens. Non in
his vero duntaxat, sed in aliis etiam lucubrationibus Origenis nomen cum Cyrilli nomine Permistum ac consusum est. Sexdecim rigenis omitias in Leviticum vetustae Cyrilli liabent editiones et C rillo adseribunt. Conarii entarium quendam in Marcum. quem , aliquando eum Deo publici iuris faciemus, Origeni Codices quidana,
Cui illo nonnulli, Victori Antiocheno alii tribuunt. Novemdecim itaque omitias Cyrillo perperam adscriptas
Adamantio restituendas iudicamus hoc argumento, quod inter quatuordecim Origenis domitias ab Hieronymo conversas duodecim ex iis reperiantur, quas Graece Corderius publicavit. Accedit Vaticani odicis auctoritas, has ipsas novemdectu insere in iam Moiuilias liabens, et Ori- Nunquain hunc Coinnientari una edidit, uetius m.
175쪽
ORIGEMANORUM LIRER III. 6 geni assignans. Septem ex illis emisit in nee 3Iielsa di histerius in Catena sua in Jeremiam eas nimirum, quae in Hieron inianis deerant. Eundem inter illas ordinem Ponit Cod ex uter ille, atque eum legitimum, et Ieremiae
locis, quos enarrant, consentaneum. Nam quem tenuit
Hieronymus, confusus ille est, vel ipso fatente: Itaque, inquit, post quatuordecim omitias in Ilieremiam, quas iam pridem confuso ordine interpretatus surii. re Unde manifesturi est, titulos his, omitiis praefixos Hierotivmi non esse. Ad haec fragmentum ex omilia trigesinia nona, capite decimo Philocaliae exhibetur.
X. Tomi Origenis in techielem vigesimi particula
quadam constat undecimum Philocaliae caput Ilieronymus vero quatuordecim ejusdem,omilias in liuiae ipsum Prol,lietam Boni aliis vel bis expressit. Testis Prologus in earum omitia ruria fronte collocatus testis et liber descriptor eccles cap. sa6. Testis quoque Rufilius invect.2., qui et ad incentium Prologum scriptum fuisse docet. Miratur Eras naus in Censur libr. Origen. quid sit, cur Hieronymus, alias creber Praefationiblis , ilii admonii lias in Isaiam, et deremiam a se Latine redditas prae salus sit in Prologo auteni ad Ilo milias in EZeclitelem erasum queritur Ilieron itii nomen, et ei a quoque, Veni ieronymus alloquitur. Suspicatur vero Prologos fuisse sub latos ab his, ad quos scripserat, Postquani rigenis nomen factum est Bona an is invidiosurii, et verisina ite esse, in liis Prologis Ilieronymum magnifice praedicasse Origenis ingeni una Ego vero singulis libris Origenis a se ex positis Pi ologos praetexuisse Ilieronyrnum fateor, nam id asserit Gennadius in Catalogo virorum illustrium a quos praetexuit, non de industria, sed eas et librariorum sei- tantia censeo fuisse sit blattas; alioqti in sublatus quoques nisset Prologus ad Darii asiari, o miliis Origenis in Canticum praefixus et iste alter ad Homilias in Enechielem in reditione mei lini Prologo praefixus est hic situlus:
176쪽
MPrologus translatoris eiusdem: eius nempe, qui an le-eedentes Origenis omitias in aerentiaria verterat, ite ineonstat illi erori ymuni stiisse. XI. Osten initis Superius ex Prooemio Commentariorum Hieronymi in Oseam, parvum scripsisse libelluli,
et aliud praeterea in eunderii Pro Plaetam voluimon cκ σαλoν καὶ Irahor Oi . Ex utro perii tuni sit istud fragmentum, quo cotistatur octaviarii Philocaliae caput, inceriurii
est ex alterutro Petiliana esse certum est Darii quamvis
id iis praemissum sit: Crisia hic o dis hcq κῶν. Hieronynius aute in loco laudato nullos ab Otigene in Osearia scit pios suisse Commentarios asserat, dicenset Rogavi una, Didymum, ut quod Origenes non secerat, ipse compleret, et scriberet in Osee Coinnient. ii os,re intelligendum est lenos in totum Osearii Conimentarios Origenem non scripsisse, sed exiguos soluiti libellos.
XII. viginti quinque in Matthaeurii Tonios Origenes
elaboravit. Breve segmentum e primo Tomo adducit Eusebius libr. VI. Histor cap. b. eoque brevius aliud indidem profert ampli ilus in pologetico . Aliud e secundo Toino, Plii localiae capite sexto exhibetur. Aliud assert e septimo Tomo ampli ilus Julius Caesar Buten gerus in Disputatio ilibus contra Casaiaboniani Part. 2. Diatrib. . pag. Ist fragineiatum asser ex Origene ad cap. 6 3Iaith. et P. 166. aliud ex eodem ad cap. 23.,
atque aliud item pag. 162. ex iisdem Expositionibus in
Matth. cuius locum non indicat. In diligens prosecto Buten gerus, qui unde lae habuerit sibi, lectorena non monuit. An ex Codice aliquo maiiu scripto ix credo: nam qui curaque hodie Supersunt, quicunque certe iiii hi noti sunt, vel a decimo tertio capite, vel a sequentibus dueunt initium in vigesimo secundo, vel citra desinunt. Fortasse igitur ex Caieta a aliqua pio dierunt siliaee. Quari, quani militi iubent , iusmodi quotquot excussimus
177쪽
Catenas Ogo et Coinbessius. In vel iis iis Collicibus manu exaratis Tomus undecimus curia SP tiro Nirile se stae latibusrcperitur. Code Ladenburgensis, suo usus Est EraSI S,
latib. II, 36 auspicabatur, ueniadna odiam et Ol- Hiiensis Regius priore uti decimi Tonii parte mulctatus est. In Catalogo libroruin Ducis avariae notatur Tornus unde cinius initio quotque mutiliis, Ciam Proxime Se- sue D tibus qui Ia lue Erasitans in epistola ad Francis Cum
Cigalinum affirmat nihil Origenis liaberi in de Pirrium Matthaei caput At Vaticanus Codex sertur colastare Tom S decimo, unde cinio, duodecinio, et decimo tertio. SCI I-Pserunt quoque Iosias imi erus, et Conradus Frisius in Epitome Bibliothecae Gesnerianae, labieri in Italiae Bibliotheca quadam decii nuri, omnii, Commentariorum Origenis in Evangelium Matthaei ii otii fuisso apud legulo Iluri adiim venetiis eorundem ContinentarioruID Toxilum I. lego X. XI. l I. Qiiod si par est relii quorum inter Se corisensus, qualis Regii exemplaris cum ol-
nitensi, Ex uno eodemque Codice descriptos omnes Censuerim Pomo levis licet Bellarinini conjectura, qua Comimentarios illos ab Origene objudicat, laon tamCD να- πόκntro Plaeteri uittenda est. Sic ait ille in libi descriptor ecclesiast. Ubi de iugene: Tractatiis quintus Ira Matthaeiani videtur esse latini auctoris nain adduce HS auctor verba Isaiae ab l6. c o Dorminus misit me et Piritus eius: sic in Graeco, inquit, spiritus sanctus neutri gen Cris est, noli masculini, ut apud nos ubi se inter Latinos Dianaeiat. Et si Tractatus quintias latini auctoras
Cit, O Parva sus Picio est, reliquos etia in Tractatus et tiSileri operis, lati iii auctoris esse. Iabetur hic Origem, locus Toto XII l. in Matth. Ib. uni l . Quamvis o 'i,ellarinini iudiciu in palati, refellat Codicis Graeci lectio;
A tameta Si carerentus, non plus valeret illud adversus hunc Adainanti libriarii, quam ad viri Sus reliquos, quos e terunt interpreturi studio latinc edditos deginiusta in iis
178쪽
bi quideria frequenter eiusn, odi occurrunt additamenta init a Pietiam, suae linguae lionii ilibus gratificantium. Legat trai volet agellas ali sito a iis in conversas, vidi biiquam saepe nantissas similes de suo acclidat. Anaptior est vetus interpretatio Commentarioruiri Uri genis in Matthaeuin, quani Graecum ullum exerDplar manuscriptum Ilol nitens quippe omnium, quae quidem
ad meam Pervenerint notitiam, prolixissimum, a Matthaei capite Id vers. 36 ad eaput 22. vers. I. pertinet prisca autem interpretatio a Matthaei 16, 3 initium ducens, ad 22 66. Progreditur. an Corninentariorum artem in Homilias, sive Tractatus db libiarii male seriati diviserunt Becentior videtur ista divisio temporibus Vincentra Bellovacensis quippe qui peculi Doctrinalis libr.
XVIII. cap. ad libros Origenis sua aetate superstites Te-CeNSENS, Cum eos fere commemoret, qui hodieque in editione latina comparent, libros in Matthaeum viginti sex
assignat, corrupta, ut dixi, exemplaria secutus, quae totidem Pro viginti quinque notabant. Interpretationis iactυ-rEria assignare Proclive non est. Hieronyinus in Prologo
Ilomiliarum Origenis in Lucam scribit nee virium Suarum, ne otii, nec laboris suisse viginti quinque Tomos illius in uatilia eum, quin ille in Lucarn, triginta duos in
Joniane in rogante Blaesilla, Roma ita linguae tradere. Proinde veteris interpretationis in Matthaeum auctor non
est Hieronymus. Minime sane audiendi dosias imi erus, et Conradus Frisius, ita scribentes in Epitoni bibliothecae Gestierianae: Origenis in Matiliaeu rei omitiae 26. ab Hieron in translatae, inter D. Hieronymi Opera habentur: h nam neque exstant omiliae si Origenis in
Matilineum, sed , duntaxat neque earum interpres Ilie-rondinius habendus est; irii Hieronymo recentior est. Naii, si iam prodiisset eius aetate, novam laesilla leutiquari Postulasset nec ita seris,sisset Hieronymus in epistol. 65. ad Parnmacli et ocean Cap. . , Centum quili-
179쪽
qiraginta anni prope lint, ex quo Origenes mortinis StTyri: quis Latinorum alisus est inquam transferre libros eius de resurrectione, Ahs ἀρχιυμ . Traista GH C, et O
'o De Nemo igitii existimet ullam Tomorum interpretationem esse Hieron una aritiquiorem Nil illo magis Rufino videtur adscribenda, quod Erasmi pace lianc ipsi attribuentis dictum velim ille enii in Apologia Panipli ili
loca quaedam e Commentariis in Matilia eum adducta interpretans, non aliis Sol una utitur verbis, quarii quae interpres iste vetus adhibuit, verum etiam mulia, quae iueo desiderantur, repraesentavit cunctarne in eadem APO-logia loca vertens ex aliis depromta Conimentariis, quos ipse fuerat interpretatus, non aliis latur verbis, quam suis, seque sui iniit ei in rodena loco bis vertendo Ostendat Adde stilum ab Ilieronymiano et Rusiniano penitus
discrepare , et deterioris a recentioris aetatis vitio et corruptela esse inquinaturii. Gennadio quoqtie recentiorem Sse ex eo coniicio, quod in Catalogo illustrium virorum non obscure significat, quaecunque Origenis Opera ab Ilieronymo non conversa suis temporibus exStabant, ea a Rufino Latine reddita fuisse. Ostendimus autem nec Ilieronymo, nec Rusino adscribi posse hanc interpretationem unde equitur Gennadio quoque fuisse posteriorem. Cum i ex hac autem interpretatione liomas Aquinas in Aurea Catena loca multa cc roλεζε reserat inversus Matthaei Posteriores versu id capitis Id. Perspicuum est Thomae vetustiorem rean esse, talemque ejus Paschasius adherius, qui saeculo nono lorobat, plurinia etiani loca refert ex hac interpretatione in suis
gali abbatia . Veni igit Rheni elisis elegans Dd ex rario Saccillo scriptiis i t ab II ira iii arta utierriens ac lii episcopobui Doriasterio dono datiis, iri tio Citis illa irat ei Pietatio iii tegra comitietur. Quod arguitiento isto; adberto et
180쪽
aetate suisse, qualis hodie circumsertur Tlioma ita sue lintiquior est, Gennadio recentior Propius vero ad Gennadii aetatem accedere non levibus in die is deprehendimus Tonio XVII. in IIatili nunt. a. haec habet Origenes Dorio pol ' hic, o συγχέοντε rimos; καὶ υIob
Haeretici, qui confundunt Patris et Filii substantiam,
unum dicentes esse Patren et Filium . . ,ngetici si reddit substantiam, re quod magnam scriptoris antiquitatem SAPIt hac enim notione rigora et i antiqui sere Patres usurpant. Hilarius in libro de si nodis contra Arianos tres agnoscit substantias in Trinitate, hoc est, nosset σεισ, idtOTηταζ πρόσωπα, substantiam ab essentia distinguens. Priscus quoque Novi Testamenti interpres locum hunc
σt ibi personam re videatur significare Nilii tante ilicas sirmo; scio enim a Patribus inultis substantiam ipsam, Seu naturam et essentiam Patris hie intelligi. Ad haec eius ille interpres Tra et 8 insignem locum Proseri' ex Evangelio secundum Hebraeos. Atqui id de suo addidit quippe quod in exemplaribus Graecis Us litam a P Poreat. Ac proinde temporum illorum, quibus hoc su-Pererat Evangelium, aequalis fuit. Profecto interpretis huius aetatem investiganti alicuiverisiimile forsitan si et Cassi odori temporibus vixisse, PS amque adeo esse Epiphanium Scholasticum, Cassiodori familiarem et necessaritim Supra memorata DO- tam bidentum convenire aliaeque praeterea Graecae