장음표시 사용
231쪽
SECTIO SECUNDA.DE ORIGENIS SYNTAGMATIS, QUAE SUPERSUNT DEQUE VETUSTIS LIBRORUM IOPI ADAD NINTERPRETATIONIBUS.
I. Agitur libris de Resurrectione; Is Περὶ ἀνtui , eorumque vetustis sinterpretationibus; III. roti)υατε et . IV. Protreptico ad naartyrium libris contra Celsum; VI Epistolis II libro de latione; VIII. et Philocalia.
I. Ex enumeratis proxime Adamanti Syntagmatis fere omnibus, vel toti libri, vel insignia fragruenta, vel particulae aliquae ad nostra te inpora pervenerunt. E libris quidem de Resurrectione primo et secundo fragmenta aliquot depromit Pamphilus in Apologetico, ad septimarii depellendari, criminationem, qua de resurrectione male sensisse Origenes dicebatur. Ex eodem quoque opere,
eapitis decimi libri secundi mo sertator fatente ipso Origene, ' pars aliqua translata est. II. Laronius Annal. 232. cap. a. libros 'ευὶ ἀινῶν ad exemplum Longini elaboratos ab Origene Suspicatur. Longinum si quidem huius tituli librum scripsisse refert Porphyrius in vita Plotini. Si quis e contrario Longi
nulli assirmet operis sui argumentum ab Origene sumsisse, a vero longius non abibit aeque enim utrumque incertum est Libri inscriptione in parum assecutus est Rufinus, qui in Prologo ad libros thoi reis reddi eam posse dicit de Principiis, re vel de Potestatibus. x Quis vero non intelligit Christianae religionis, ac verae Philosophiae elementa hoc libro tradere Propositum Pigelii suisse Priamobrem revera sunt, ut subjicit Rufinus, et obscurissimi et dissicilli nil addere soterat di erroribus
232쪽
l ira suu et C EUJωνυμου γνώσεω seminibus resertissimi: in iis qui sit, praecipua dogimatum suorum fundaria enta Origenes posuit. Quocirca Didymus brevibus eos illustravit commentariolis, Rufinus vero omnia loquela expositi t. Verum ut eri orum suomam capita in hac lucti-bratione conclusit Origeties, ita in eadem malae suae et
fluxae penitus tu interpretando fidei egregium specimen edere velle visus est Rusinus. Sic enim satur in Prologo: Sicubi ergo nos in libros eius nει, ἀνῶν ali tui circa id invenimus, quod ab ipso in ceteris locis pie de Trinitate suerat definitum, velut adulteratum hoc
et alienum, aut Praetermisimus, aut Secundum eam regulani protulimus, quani ab ipso frequenter inventinus assirmataria. Si qua sane velut peritis arn et scientibus loquens, dum breviter transire vult, obscurius Protulit nos,
ut manifestior sieret locus, ea quae de ipsa re in aliis ejus libris apertius legerauius, adiecimus explanationi studentes nihil tamen nostrum diximus, sed licet in aliis locis diata tante sua sibi reddidimus. Qui licet suam voluisset celare Persidia in facile illa sese prodidisset. Ex x eo quippe libro uult in Apologeticum transtulit Paroplitius, quae in Rusmiana interpretatione desiderantur velut in eo capite, ubi agitur de coaeternitate Filii Dei, et inseparabilitate ejus a Patre, recitatur testimonium istud e libro Dimo: bVideamus ergo, quid sit a 3 In vulgatis edd. Apologiae Pamphili martyris tria
sequentia loca, quae citat IIuetius, ex libris 'ει, αἰνῶν desumta quid ei dicuntur, sed Perperam , et incuria editorum, ut Suo loco monui ratus, ex Ss Codd. si de Primus locus eruitur ex ornilia X. insererniam, cuius Graecus contextu etiani nunc exstat. Secundus ex initio
libri primi in epist ad Galatas, et tertius ex Commentario in epist ad Philemonem. Adeoque nihil exstat in Apologia Pamphili, quod non sit in Rusiniana librorum rhi, Dχῶν interpretetitione. R.
233쪽
ORIGENIANORUM LiRER III. 22lvator noster. Splendor dicitur,u etc., quod frustra in Rufini conversione requiras. Tale et illud est e libro itidem primo petitum: Ex eo, quod dicit Apostolus Paulus: Non' ab hominibus,re ei C, quod habetur in eo capite, ubi tertiae criminationi Pamphilus respondet. Aliud quoque indidem profert ad quartam criminationem
refellendam, quod Rufinus in interpretatione omisit. Fragmenta praeterea Philocaliae ex hoc opere nautuata summam ejus vanitatem coarguunt, si cum ipsius verbis contendantur. Quanquam dubitari potest, annon aliqua detraxerint Basilius et Gregorius Philocaliae contextores, quae ab ortliodoxa fide dissentirent. Certissimum vero petitur indicium ex conflictione locorum, quos e libris 'ε Π reis acceptos, Rufinianorum valde dissimiles Iusti nianus in epistola ad Menam repraesentavit. Itaque ex hae Rufini infidelitate quanta Christianae pietati et doctrinae pericula exsisterent, intelligens Ilieron mus, novam interpretationem meliori de adornavit, et latinae ecclesiae Origenis revelavit errores, nullis artibus dissimulatos, nullo salsae interpretationis fuco oblitos ut ab iis in propatulo positis facilius sibi lector caveret. Verurn ad hanc aetatem nova istae interpretatio non pervenit. Narrat ex aliorum de Andreas Rivetus Critici sacri libro . cap. 2. libros riεD reis Graece Scriptos exstare in quibusdam Bibliothecis Falsum id esse assii mare ausim nam neque in Gallicis, aut Italicis, aut Gera manicis, aut IIispanicis reperiri eos certissimum est. In
Certum vero est, an ex aliena fide, an ex suo ingenio
coniecerit Abrahamus cultetus, ' Anacephalaeosin, quae quartum claudit librum Operis de Principiis, esse Rusini, vel Tamphili Quod idi nullo auctore, multa ratione
234쪽
subnixit, Proponitur, sita mullo ad dia toe argumento repudiatur.
III. Ostendimus supra auctore Hieronymo roωμα- τε ζ Origenis, ad Stromat eo Clementis Alexandrini exempliam compositos, Cliristianorum dogmata eum Philosophorum sententiis contulisse, illaque ex iis confirmasse. Specimen illorum e sexto libro desumtum exhibet Hieronymus libr. s. polog advers. Rusin cap. a. quo cum Platonem induxisset Origenes, probantem nendacio uti aliquando licere, idem sacrorum librorum auctoritate, et Iudithae, Estherae, ac Iacob patria retiae exemplo adstrarit. IV. Fragmentum e Protreptico Origenis ad martyrium Bibliotheca Regia suppeditat Totum vero Pue,
illustrissimi donnini de a Barde, Christianissimi regis apud elvetios legati cura e Basiliensi Bibliotheca depromtum eius frater ecclesiae Parisiensis Canonicus, rarae
stianae et Profanae ubertaterii, tanta argumeratorum oram
dera expromit Caussa scribendi Celsus sui Epicureus, qui Christianam religionem impugnaverat libro, cui titulum secerat: ἀληθc. Doro c. Is cuna summo Plausu a Christi adversariis suisset exceptus, confutandum suscepit Ambrosii rogatu Adamantius, an licet e vivis sublato Celso.
235쪽
VI. Ex epistolis Origenis duas omnino integras, et nulla sui portione truncatas, quasdam ex Parte duntaxat superstites habemus. Integra superest epistola ad Julium
Africanum, qua doctissimo illi viro, Susannae historiam, quae in Danielis libro legitur, adulterinam suspicanti,
ipsiusque Per epistolam rogant sententiam erudite respondit, suamque narrationi huic auctoritatem asseruit. Plurima utriusque circumseruntur Graeca manu exarata exemplaria; quorum unum a Se descriptum ad me transmisit Emericus Bigotius, singulari vir eruditione et in os aliquando, cum Deo, ambas inter Synta grauata vulgabimus. Integra quoque est Pistola, qua constat decimum tertium Philocaliae caput, quaque Gregorium Thauma- turgum ad sacrarum literarum studium Origenes adhortatur Rufinus in libello de Adulteratione librorum Origenis, recitat artem epistolae, quarii Patria depulsus ad amicos Alexandrinos Adamantius scripsit, in qua salso iactare adversarios queritur, Persuasum esse sibi futurum ut salutem diabolus aliquando consequatur addit IIaereticum quendam disputationis secum habitae Aeta adulterasse et se Actorum misisse Codicem, unde corruptor falsitatis argueretur alium iter IIaereticurii, qui congredi se eum detrectaverat, falsaria disceptationis historiam mandasse literis, et passim vulgasse, sed vanitatis tandem et inipudentiae fuisse a se oravi Ctiam Hieronymus vero libr. I. Apolog advers. Rusin cap. . hane ipsam epistolam parun, fideliter a Rusino conversam caussatur, dissimulasse quippe ipsum ab Origene lacerari Dermetrium Alexandrinum episcopum, et totius orbis episcopos ac clericos, a quibus ecclesiae comi nunione fuerat prohibitus; i unquan duas has epistolas vulgavit Isuetius, sed ambae repertae sunt in ejus scriptis 3Iss. quae R. P. Jesulta sancti Ludovici Patisiensis benigne nobiscum
236쪽
deinde die ere Origenem ait, frustra se suisse ab ecclesia deiectuin, nec vicem maledictis referre velle, seque iis usque adeo abstinere solere, ut Candidus Valentiniani dogrnatis sectator occasionem inde nactus sit accusandi sui, quod diabolum ejus esse naturae dixerit, quae salutem consequi possit. Tum initium epistolae a Rufino Praeterinissutia, Ilieronymus exhibet a se conversiam Rusino certe parum hic aequus est,ieronymus. Cur en raricum adulteratos Origenis libros vellet ostendere, epistolae Partem a proposito alienam descripsisset y Ex epistola, quan ad Patrem Christianae fidei caussa supplicio destinaturi etiam tum puer scripsit Origenes, verba aliquot repetit Eusebius libr. I. istor eap. 2. Capite vero decimo nono prolixius recitat fragmentum epistolae, quam purgandi sui gratia adversus eos conscripsit, qui Dinii uni et iis in Graecoraim disciplinas studium dari inabant. Denique Georgius Cedrenus, in Severo, epistolae cuiuSdam Origenis partem dat, in qua acriter ab Ambrosio ad interpretandas Scripturas, ac nimis quam par esset urgeri se conqueritur. Eander ex Cedreno decerptam repraesentat Suidas Ex epistola Origenis ad Pliotiurn et Andream presbyteros Particulam Proserunt Catenae veteres in Deuter. 6, 2o. Verun parum est auctoritatis in Catenis, ut diximus alibi et quoad aliunde accedat sides, fragmentum hoc suspectum Sto.
II. liber de Oratione hortatu Ambrosii et Tatianae
lucubratus est Ilune nos e manu scripto Codice Biblio-ii Recte monet vir doctissimus Montesalconius noster, Bibliotheeae Coistinianae pag. l. Origenem mendose positum fuisse Pro Severo, cuius mein oratur epistola ad Pliotium et Andream, presbyteros, in Cod. . eiusdem Bibliothecae Cois lini aliae pag. i. Quam ob rem ab hocce supposititio fragmento liter geli uitia Origenis opera piiblicando abstinuimus R.
237쪽
URIGEMANORUM LIBER IlI. 225 thecae IIolmiensis Christinae reginae descripsimus Titulo
quidem caret, sed ex ipsius Operis lectione auctor, et argumentum facile deprehenduntur: ut alia quippe deessent indicia, vel ea sussicerent verba, quibus dissertatio absolvitur:
tiana. Elogia, quae cum Ambrosio Partitur, communia utriusque mandata, et obsequium utrique simul ab Origene praestitum summam inter illos intervenisse conjunctioneri suaderent, coniugeSque fuisse, nasi contra apparuisset ex ep. ad Africanum, Ambimsi uxorem Marcellam fuisse appellatam. Videtur ergo Superesse, ut Tatianam in proximo coniunctioni S Sororis nimirum gradu statua mus, praesertim cum ex Origenis Exhortatione ad Martyrium Ambrosio in vinculis constituto inscripta, illum non modo natos atque fratres, Sed Ct sorores habuisse
constet. Quin etiam ab Origene hujus libri 'εDi i hcnum . . describitur Tatiana tanquam Provectae aetatis, nec non ipsa et Ambrosius sub finem operis 1 νησιώτατοιαδελt oi Irct tre germαNi dicuntur. Verum quamquam haec ad moduna probabilia sunt, o Pro certis tamen haberi velim . Nihil enim vetat, Ambrosii uxorem, quae in epist ad Africanum Aiarcella vocatur, Tatianae quoque nomen habuisse. Neque magni momenti est quod libri 'ερ ευχη num. 2. Tatiana tanquarii provectae aetatis describitur, et sub finem operis ipsa et Ambrosius νησιώrtaro αδε, vo Salutantur. Nam utrobique potest fgurata esse locutio, nec aliter forte ambo germanissimi fratres re appellantur, quam in Christo, eodem prope modo, quo Ambrosium ipsunt fratrem suun vocat Origenes initio Tomi II Conam ditiariorum in Joannem. R.
238쪽
positum suisse Pro Photium et Andreai Bibliotheeae Cois lini hocce supposititio si ac
239쪽
222 ORDINE. QUIBUS TEMLIBRI LUCUBRATI SINT
pis situm sit, vici ad Origenerii draecipue spectati
, tempore Tetrapta, investigatur. III. No-mpus Exegeiic in a C. . Distinguuntur et Us- in otio elaboratae.
iam liber ille Eusebiium Grigenis indieem
mus Ilunc enim, ut liis erat, sita lac etiamus, in qua nobis Pro-nc singuli ad anuantii
tibiis temporibus suet, celebratur Ada iri P in veterem philo-orii Des Interciderunt. im sanctae interpretates ad lianc diem ser-lios initia Alexandri perio. Ac primum
240쪽
lis ei lationes alias m nobis risis pii tabitur me curat bis, cum inier Syntagritata typis committetit r.
Vlli. Quoniam ex lio albo Plii localiam non expungimus, Paucis quoque de ea agendum est Philocalia
γένει 'oιη, εισῶν, 'Pot μέρη ruri Tisi s oh te Got h)ν Γρηγορίoυ καὶ Πασιλείου. Tum subjungitur epistola, qua id opus ad Theodorum Tyanelam episcopum Gregorius Naxian Zenus transmisit. Ostendunt quoque, quid sit Plii localia, elegantes Iambi nondum editi, quos in antiquo eo uectioni liuius Codice manu scripto reperimus:
Σασιλείo κρίνανIoc κρείIToυ Πάνυ.Atque haec eo libentius refero, quod iis vocis λοκαλία β, quo sensu a Basilio et Gregorio usurpata est, significatio continetur. Nihil autem sonat aliud ea vox, quam delectum eximiorum quorundam locorurn e variis libris scriptoris alicujus cujusmodi sunt fragmenta e Petronio ab aliquo studioso eollecta. Locum hic non habet altera*ιλοκαλία notatio, quam assert Augustinus libr. H. contr.
Academ cap. I. et libr. I. Retractat. CaP. s. earn esse scribens rerum divinarum ex divina relatione, et Verbo Dei cognitarum studium quo Sensu usu atum Sse a
Gregorio et Basilio hoc vocabulum opinati sunt Genebrardus et Tarinus. Qui enim id congrue cum Origenianorum aliquot locorum Ecloga At eo sensu, quem notat Augustinus, accipienda est vox t λόκαλoc, quam
Origeni tribuere Gregorium theologum in epistolis scribit Pholius Cod. 232.