장음표시 사용
241쪽
QUO ORDINE. QUIBUS TEMPORIBUS ORIGENIS LIBRI LUCUBRATI SINT, EXPLORATUR.
I. Variis Origenis scriptionibus suus ordo, sua tempora ex Eusebio assignantur. II. Quo tempore Tetrapta, Hexapta, et octapla concinnaverit, investigatur. II l. No- tantur nonnulla circa ordinem ac tempus Exegeticisn aeSyntagmatum ipsius quorundam. V. Distinguuntur eiusdem, omiliae extemporales, et in otio elaboratae.
I. Si temporum effugisset iniuriam liber ille Eusebii de vita Pamphili, in quem librorum Origenis indicem
inserserat, argumento huic, quod Persequimur, magna lux accederet quo quoniam caremus subsidio, quid in ipsius Historia nobis ipis situm sit, videamus. Hunc enim, ut in reliquis, quae ad Origenem pertinent, ita hac etiam in parte duceni Praecipue spectabimus, in qua nobis proposuimus investigandum, quo ordine singuli Adamantii libri, quorum memoria superest, tribus temporibus fuerint lucubrati. Quae prior ergo ab eo celebratur Adamanti scriptio, ii sunt Commentarii in veteres philo sophos, qui diuturnitate temporis oriines interciderunt.
Proximae commemorantur Cri Ptiarae Saracta interpretationes, quarum non contemnenda pars ad lianc diem se
vata est. Sacra volumina non longe post initia Alexandri commentariis explicare eum coepisse reperio. Ac primum a Joannis Evangelio auspicatus est, in eumque priores quinque Tomos Alexandriae composuit nec non in Genesim priores meto duodecim. Quin retiam bigit, ti Edd. H. et n. in textu is duodecim, Ced vero R. recte, it jure videtur, ad naarginei D: Leg. Teiscim. CID Origenianor libr. III cap. I. se et teit num a.
242쪽
228 Perni DANIELIS IIUETII quinque priores Psalmos, et Jeremiae Threnos ibidem expositionibus illustravit in hisque sese libros de Resurrectione iam ante elaborasse sigili stravit. I. ibros quo sile
deret, composuit. Adepto imperium Maximino, librum edidit de Martyrio. Eo vero sublato, cum rerum Potiretur Gordianus, in Isaiaria et Zechielem ominentatus est in Caesariensi secessu Merii init Praeterea Eusebius libr. VI, Ilisi eap. l. epistolae ad Africanunt, qua historiae Susannae sides et auctoritas ProPugnatur temPus vero, quo
data ipsa est, non assignat. Resert illi id elavius ad annuit Clii isti 222. quo anno imperium capessivit Alexander cur ita sentiret, neutiquam adscripsit. At cum dicomediae scripta sit praesente Ambrosio datam illam coniicio imperium tenente Gordiano, annum aetatis agente Origene circiter quinquagesimum secundum, cum Caesarea Athenas prosectus Nicomediae Ambrosium obiter adiit. Postqucim migravit Athenas, inchoatos in Enechielem Commentarios ad umbilicum perduxit Cantici vero Cani eoruni expositionem aggressus, lucubratis Prioribus quinque libris, reliquos quinque Caesaream redux absolvit. Anno Philippi tertio sexagenarium annum Praetergressus,omilias ex ore suo, dum concionaretiar, a notariis excipi turn primum Passus est. Unde constat, bonam eamir Partem, quae ad nostram aetatem transmissae sunt, non ab alio
esse tempore repetendas. omilia Puta in Psalmum 2 , euius fragmentum ex Eusebio depromsimus, adversus errorem, eleesaitarum hac aetate exortum habita est ac ipsa tempestate Celsum libris octo consutavit in Matthaei Evangelium, et prophetas duodecim Commentarios concinnavit, plurimas etiam epistolas ad Philippum imperatorern, et ad coniugem ipsius Severam, aliosque cormplures dedit, quae sparsim in eo libro Eusebii suis enuporibus
I l. Tetraptorum et uexaploiuria, quorum naentione iii
243쪽
iungenda sit descriptio, Statuere prori, tum nora est. a Ctu ira id significare videtur Eusebius multo antequam Alexandria Origenes excessis, et, tunc nimirum, cum Ambrosium ad
Christi idem convertebat. Epiphanius j autem Irilucubrata ea non semel asseveravit. Ego vero alitii rei liuic tempus deputo, quando scilicet Cliristianos vexati te
Maximino Caesaream Cappadociae ad Firmiliantina coii- fugit Origenes. A Juliana enim liberaliter exceptus et doli, et Bibliotheca a Symulacho oli in insti ucta, ad eam deinde haereditatis dures transmissa, nactus 'x illic est j fr. Epiphan IIaeres. i. cap. 3. , et de ponit CuP. IS.' Ruaeus in notis: Verisimile non videtur, inquit Tille montius not. s. in Origen. Origenei 11 S mmaCLI Verm
sione in o. ante annos elaboratam tarn Sero acturi ESSE
potestque commode Eusebius intelligi aut de ipso Symmachi autographo, - nam ex ipso Symmacho illud Juliana acceperat , aut de Commentario quodam Immachi in Scripturaria, non de eius versione. En ipsa Eusebii verba libr. VI. istor. cap. 1 T. Acta 'Oμν - μαr di ro υμμάχo Elogi νύ σέυεχαι ἐν ιζ Oκεῖ πρό το κατὰ,ατθαῖον αOIεινόμενο ευαγγέλιορ, TUM
nemineui Puto negaturum, ut sic hoc loco intelligat tir, suadet vox λλων, ab Eusebio adllibita .re Quae cum ita se habeant, ita pergit Ruaeus , nillil vetat Origenem Hexapta exorsum Sse ante annum 3b., quo in CaPPadocia apud dulianam latere coepisse creditur. Hexapta sua aperte Daemorat in epist ad Africanum, quam certum est bicomediae scriptan esse euinque bis in Graeciana iter instituerit, alterutro itinere dii comediam petiisse et
epistolam dedisse fertur illemontius potius iri tuo siti-
244쪽
Scripturae aerae exena plaria, quibus Usus fuerat , itaniaclius. Tum vero Codices ipsiani conflixisse inter se et coniunxisse probabile est: sed uni institutum opus erangustias teniporis ibi absolvere non Posset, Su Premam
ipsi Danum in otio Tyrio imposuisse. Non quod de iis
cogitasse Origenem turn prirnum putemn sed Alexandriae sortasse prius animo informata, Caesareae Cappadociae inelloata, At lienis et Caesareae Stratonis assectari ac Tyridenturi arbitror fuisse perseetae. Ita Elisebio conciliatur
Epiphanius, quoruni ille aliquam in concinnandis Ilexaptis
Alexandriae perhni ab Origene positam videtur signis itare hic Tyri quisse reo inposita raperte docet di quod itanere, id est anno 228. quam secundo duodecim Post annos, id contigisse putat, hoc uno nixus argumento, quod
Africanus Origenem filii nori, in compellet quod aptius
ad Prmiuin, quani ad secuti dum iter res creatur. Sed viro summo Montes a leonio id non tanti esse monteriti videtur. ,,Nam verisimile est, inquit pag. l . Praeli minor in Hexapi., ideo fili una nuncupasse, quia lorige minor aetate erat:
quae ratio tarn in primo, quam in secundo Origenis iii-nere par haud dubie erat. Nec desunt exempla, quibus id confirmetiir Eusebius enim Vercellensis Dionysium
Mediolanenser episcopum, aetate alii maturum dignitateque consPiruum, Eoailien iuniorella, si liuia compellare solebat. . Cum ergo certum non sit, rata Pergit Bu- ACUS , Primo itinere, hoc est anno 228. epistolani ad Afri ea nurn Nicomediae scriptarii esse, ulla ratio est, cur inde Ilixapta ante hunc annum adornata existimentur id unum verisimile putat Montes alconius: Origener Druexa-plis edendis manum adna ovisse, Postquam sextam editionem repererat reperit autem, Pipliata io teste, anno
Alexandri Severi septimo, id est, Cliristi di Et quia
abhinc ad ann. ZI., quo Caesaream Se recepit, non Satotii et omni odi liabuisse vidbtur, ut tam arduam rem susciperet, opportune in an mini 23I., cum Caesareae ageret, Hexaptorum Pu remittitur. h
245쪽
ilitelligendum est, non Tyri solum ea elaborasse Origenena, sed in iis etiani locis, in quibus octo et viginti anteria si te annis versatus est, quos strii ansactos Perperam
Epiplianius credidit Firmat nostram coniecturam, quod ait Eusebius libr. VI. istor cap. II., Immachi inte prelationem in duliana Bibliotheca Origenem reperisse. Nondum itaque Ilexapta, vel Tetrapta concintiaverat, quor uiri Pars magna fuit Symmachi interpretatio Eusebio itidem adstipulatur Epiplianius, scribens Ilaer. 6a CaP. B., Otigenem lucubrationes suas in Scripturam, impulsu Ambrosii susceptas, abruexaptis suisse auspicatum T ri 3ῶ-ro P, inquit, hi ob niμελῶ ἐ It . o TtμησαI OUραγαγεῖν Tis y έρμη i hiῶν. Atqui tune temporis Alexandriae
versabatur. Retorquebit argumentum aliquis, et dicet hoc tempore se interpretationes in unum colligere non Potuisse Origenem, qui etiam tum Symmachi interpretatione,
et editione sexta careret. Respondeo, exa Plorum Coagmentationem mente Praeformasse ipsum, cum esset Alexandriae, non ipsa coagmentaSSE, Cum nonduru ExE Iiplaria haberet ad nanum, sed jam inde ipsis investigandis operam dedisse itaque non dicit Epiphanius: συνηγαγεν, sed: Ilio It μήσαι συραγαγεῖν.
Perfecto LII exaptorum opere, ut sudiosorum Surulit Iluetio praeivit Valesius, eodem nixus Eusebii testimonio, quod si vertit: DII ExaPlorum nobis exemplaria reliquit. Postea vero editionem Aquilae et Sym-n,Achi ac Theodotionis, cum LXX interpretum versione seorsim in Tetraptis digessit. Ideo autem sic vertendum esse credidit Valesius, quod vocem ritκcGασκευάσασ, quam ipse ex Ss. Pro nισκευάσα. Substituit, putaret significare Tetrapta post edita fuisse. At sive IiGκευα σασ, sive tritae cerασκευαIα legatur, vir summus dominus Bernarii de Monis aveo in suis Praeli minaribus iiii exapta Origenis pag. -li hunc esse arbitratur uiris celoci sensuiu bHexaplorurn nobis exemplaria reliquit, cum
246쪽
bus et operae consuleret Origenes, missi compingenda Tetrapta an iiDuiri convertit. Eusebius libr. l. II istor cap. 16. seorsim editionem Aquilae, Symmaclii, et Theodotionis eum LXX interpretibus in et raptis digessisset. oristus
enim, inquit, hoe situ positus rem postremo enuLtiatam Prius actam esse denotat, quam eam, quae Praecedenti verbo indicatur. Ilaec vero loquendi forma adeo obvia APud Scriptores Graecos est, ut mirum sit, virum doctum in re tam aperta lapsum esse. Sic apud Strabonem
PraeceSSisse, et inauguratione ni secutar esse. unc item
interpretationi vox composita: ἐπικατασκευάσαc eadem quippe ratio aeque valet in compositis quibusque, atque in simplicibus, eum tali modo usurpantur. Qua posita interpretatione Tetrapta haud dubie prius, quam Hexapta ediderit Origenes. Et liae erat eruditorum opinio, antequam Valesius, memorat Eusebii loco fultus, novam aperiret. Ad haec autem, Origenis nota in cap. XLVII. Genes vers. ., quam ex Cod Monspeliensi eruit Com-hensius, totam solvere quaestionem videtur. Eam Porro
247쪽
Ponas oportet post vocem: εTελήφθη, ita ut sequentia: rt,h ro h IρμόI ,rari. refera Diu ad dείκνυrret, et sensus sit Ostensum est secundum seriem, vel ex serieiebraiciet aliarum editionum textum risu β ομήκοντα aliquot
in locis transpositum, et praeposter locatum fuisse videlicet in nota ad marginem et raptorum posita, quae monebat eo loco seriem Tῶν β ou Moi r turbatam et transpositam esse. Quae sequuntur enim etsi ro D ά Πινnαοεθηκαμεν ἀκολουθίαν ' Perte indicant, illam restitutionem post edita Tetrapta factam fuisse. Ilis, quae iam
dicimus, fidem facit nota Codicis R. P. Jesuitarum Collegi Ludovici Magni, quae sic habet ante Enechielem:
Origenem Tetrapta sua correxisse, et scholiis illustrasse: quae scholia ipsius Origenis manu descripta viderat is, qui notam edidit. Illam porro superiorem in cap. XLVII. Genes vers. 6. Cod Monspeliensis notam ad exapta Origenis pertinere non ambigendum. Nam in exaptis ille suis locabo interpretum, quae vel librariorum lapsu, vel alio casu transposita fuerant, ordini suo restituit, ut infra probabitur. Quod autem in Tetraptis editionem LXX non emendaverit Origenes, sed iis naanum medicam Postea admoverit, nempe cum Ilexapta et Octapla
248쪽
Thrρα ris ' καὶασκευασα ζ. dein Danifeste tractit Zonaras in Severo dari ante autem vel utravis, vel utraque compegerat Origenes, quam Commentaria scripsisset in Matilia eum in suo ruri Tomo XV. Dum i a se varias Scripturae editiones contulisse, et obelis ac steriscis notasse tradit.
adornaret, Daultis ex locis comprobatur. Sic Psalm. LXXXVI. In nota ad vers. b. dicitur locuti, illum vitiatum H IVO ιῶν, qui respicit Hebraiciam: VX haberi in Tetraselido, sive in Tetrapio, secus autem iii Octas elido , sive in octaplo, ubi recte legebatur ' is figi , Durii quid Sion; is uia videlicet hunc loci in m Tetraptis utendi Sum, in octaplis postea eniendavit Origenes. In libro auterii Job requentissi ima memorantur loca ex Tetraptis desumta, quibus demonstratur LXX interpretum editionem, quae ab Origene in Tetraptis posita suerat, non emendatam
fuisse, sed et ratarct et Praeposteras lectiones, quae
in exemploribus si Tβδομήκονra exstabant, intacta ibi
remanSisSe, ut quisque animadvertere possit in notis nostris. Exploraturi itaque est, textum LXX interpretui ui Tetraptis non emendatum suisse, sed Postea inruexa-plis id praestitisse Origenem. Quapropter ubi de emendenda LXX interpretum lectione agitur apud Veteres,
Hexapta Semper, Tetrapta nunqua in citantur. in autem
liquidum est Tetrapta Prius quain octapla edita suisse. rvam si ex apta cum editione scilicet illa risii TβJoμ -κ Oi r a meiadis Purgata, Prius edidisset ii genes an credatur ipsum postea, cum I et rapta ederet, missa illa, quam tanto labore emaculaverat, Hexaptari editione, aliam inemendatarn et erratis Plenam Posuisses Id certe cum recta ratione Pugnaret et Praeterea locus Eusebii, quem supra descripsimus, Nec non sequens Origenis, id aperte narrant. Haec autern Pluribus Prosecuti sumus, quia
Ilenricus Valesius locum Eusebii Perperam interpretans, doctis aliquot viris suculla iecerat B.
249쪽
III. IIa Origenis scriptio ite re Cnset, Sui S tu adjutigit temporibus Eusebius. Nos praeterea ex ipso Adainantio nonnulla colleginius, unde aliarum quarundam lucubrationum ordo ac tempus aestiniari possint. Scripsisse ' Origenem Commentarios in Genesin, antequam libros riερὶ ἀοχῶ componeret, et ex Eusebio intelligitur, et inulto magis ex Origene ipso, qui libro I. περὶ ἀένων,
cap. 3. num . . et libr. 2. cap. 3. num. 6. istos citat Conamentarios. Idem tamen libro I. cap. 2. Dum . . haec habet: Puto ergo posse priori quidem exemplo
aptari tum, qui id simaginem rei di imilitudinem Dei da- Id quidem ex Eusebio minime tutelligitur. Hoc
enim duntaxat ait Eusebius, octo priores Tomos in Genesin Alexandriae fuisse elaboratos, quemadi nodum in libro non ipse significabat Origenes Polio cur Alexandriae itidem libros rh DZ L conlposuit Adamaiatius noster, utrumque opus simul Potuit lucubrare Deinde ex Origene ipso id unum erui potest, tres vel quatuor duntaxat in Genesin confecisse Tomos, antequam librostili, ἀοχων inchoaret. Nam loca Geneseos, quae citat in libris thoi Dχῶρ tanquam a se Prius exposita, haec sunt: in principio Deus fecit coelum et teletam: re Genes. I, 1. et ista: Spiritus Dei serebatur super aquas re(Genes. I, 2. quae certe ad priorem Toti turn referri debent, si quidem tertius de opere quartae diei agebat, ut invicte probant ejusdem Tomi fragmenta a nobis edita. At vero de opere sextae diei, quod ad quinturii, vel
sextum Tomuna referri di bet, nota luna eum Ogisse constat ex loco lib. I. de Princi p. cap. 2. quem hic adducit Iluetius, quemque haesitans immerito suspicatur a librariis, vel ab interprete vitiatum, vel denique significare, alia quaedam in Genesin meditatum fuisse Origeneria. Commentarios suos in Genesin citat Origenes Tractat. XXXV in Matth. et libr. IV. ac VI contra ClS. num.
3T. et nuri, is Laudat et Hon,iliam XIII in Genesin Ilomit XII in umeros num 1 B.
250쪽
eius i est, io illinem, de quo diligentius, favente Deo, cum locuti ipsum in Genesi exponere coeperiimus, vide-biimus ii id ergo An haec a librariis, an ab interprete vitiata dicemiis an alia quaedam in Genesin meditatum fuisse fingemus Origenem, cum liae scriberet y Equidem haereo. Ex libro quoque de Oratione num. 23. cognoscimus, scriptum hunc esse editis iam Commentariis in Genesin. Expositionum in Exodum in Leviticulo, et in Numeros nulla in sexto Eusebianae Historiae meria oria: eas esse vetustiores decem Volurninibus Columentariorum in Canticum Canticorum haec Origenis patefaciunt verba ex libr. s. Comment in Canti c. De quo plenius in libro Levitico, prout Dominus dare dignatus est, exposui uius: het ista e Prologo: Sed quonaodo disserant a sanctis sancta sanctorum in Exodo, et ' quomodo disserant opera ab operibus operum in Numerorum libro, tractatibus, di
Prout potuimus, dictum est a nobis. Quo tenipore au-iei Canticum explanaverit, oc viderimus Exposi- Edd. vet. nfactus est homo, de quo Ct C.' Id genus distinctionis exstatio mil. V. in Numeros.
Sed quis asserere queat, utri res operis Pars sit haec te ,
κώπη , omiliarum, an Scholiorum Utrumque enim opus simul permiscuit Rufinus Silo miliarum, filsa est
Ilvetii sententia, illas omnes SSe ex earum numero, quas Adamantius post aetatis suae annum sexagesimum ex tena-Pore Pronuntiavit si Selioliorum, nihil equidem jam vetabit, quominus, o miliae in Numeros Pronuntiatae existimentur, Post quani rigenes aetatis Uae annum exagesimum attigit; sed id non certo eruitur, ut infra putat Iluetius, ex duodecima in Jeremiamio milia. Ibi quippetantummodo ait Origenes , se, ubi finem dicendi secisset adhuc locuturum de ii mero ruri loco, qui legendus erat: quod sane non impedit, quo Dinus alias longe antea Ionii lias in Numeros habere potuerit. R. ' Edd. IIvetiis iractantibuS.