장음표시 사용
271쪽
Decimam,omiliam non esse Origenis statim agnoscet, irisquis nares liabuerit. Alienus est stilus ab Origene, aliena clausula, aliena Sehemata, Ino D Naa, antitheses, allusiones, colores arte quaesiti quae omnia Origenianam simplicitatem non sapiunt. Allegoriae Praeterea nullae, nullae tropologiae. Si quid coniectura valeo, scriptorem Latinum dixerim.Ea certe est primae, tertiae, quartae, quintae, Sextae, Septimae, octavae, et decimae Congruentia inter se et similitudo, ut ' paene affirmare ausim, DIUS ESSE omnes et ejusdem auctoris, atque ejus, ut dixi, Latini secunda alterius est seriptoris nona consuta est 1iplici trium scriptorum fragmento. Ab Origene autem nulla penitus Profecta est, praeterquam Prior illa nonae particula.
Vt Michael histerius in Praestatione ad suos in
aerere, iam Commentarios, cap. T. para gr. d. Iiarrat in Vaticano quodam odice Graeco repertas Sibi Origenis, ornilias in Ieremian viginti earumque postremam, etsi id indiearet titulus, nequaquam tamen ad oti gene in Pertinuisse. Subnectit post inodum ea jam edita comperisse se non Origenis Ito miliam, sed insignem esse Clementis Alexandrini Tractatum, cuius meminerunt Eusebius,miero- Paene erravit IIuetius, atque Si larae ausus esset affirmare, plane errasset. Nam Homilia, quae inter eas
septima numeratur, cuius tantam cum aliis Congruentiam
et si nuditudinem esse ait, ipsissima est Hormilia, vel potius pars IIo miliae de Chananaea, quam abillonius et multi post eum Laurentio Novariensi episcopo, alii Presbytero, alii Laurentio Mellifluo, alii Mediolanensi falso tribue
runt quam vero dominus noster Monte falconius . Chrysostonio jure et merito adiudicavit. Hanc enim contulit eruditus vir cum Graeco S. Chrysostomi contextu, et reperit atque monuit meram eam esse interpretationem, seu potius fragmentumio miliae Graecae de Chananaea. R.
272쪽
σωζόμενο πλOUI O . VII. Scholia in Orationem Dominicam, et Cantica B. Virginis Zachariae, et Simeonis Graece cum sua interpretatione latina edidit edericus Morellus, sub non, ne Origenis, sive, ut ipse apposuit, alter iis doctoris συγ- χρόνOU, eaque se e veteri manuscripto Codice ex Italis Bibliotlie eis prosecto selegisse, exscripsisse, transtulisse declarat. In ipso Scholiorum . titulo Graeco nomen Origenis neutiquam offendas, sed illud untaxat utibi sis staσχόλια εἰ εύχη κυοιακ ὴν. Unde ab ipso Morello nomen Origenis suppositum suspicor. Bene vero est, quod Petrum Laodicensem legitimum auctorem ex Biblio ille cae Patria In Tomo priore cognoscimus, in quo Seholia haec in Orationem Dominicam Latine conversa cum illis Germani patriarchae Constantinopoli conjuncta in unum et
Perm Sta reperiuntur. Atqui Morelli Cod ex Seholia in Canti ea eidem tribuebat, cui et Seholia in Orationeni Domini eam; et id persuadere potest stili similitudo. VIII. Ad sine in librorum mn ret, si attexi solet libellus, qui Lamentum Origenis inscribitur. Huius interpretationem Ilieronyna tribuit Guido Carmel ita in Ilae- res Origenistarum tribuit et editio Merlini, et Codex
manu exaratus Bibliotliecae Regiae. Sed contra Erasmus: MLamentum hoc, inquit, nec ab Origene scripturia est, nec ab Hieronymo versum, sed figmentum est alicuius
indocti, qui studuerit huiusmodi colore Origenem insa- mare. Simili artifiei finxerant epistolano Hieron mi titulo, in qua deplorabat, quod aliquando cum Origene sensisset. Et Gelasius in Concilio Romano: Liber, qui appellatur de Poenitentia Origenis, apocrIphus. u Mirum itaque sine sanitatis nota a Tlleologis quibusdam librum
hunc nonnunquam in testimonium citari, et inter genuina
Origenis opera a Vincentio Bellovacensi reponi Specii l. doeir libr. XVlli riai mie eius ridenda est uetero-
273쪽
doxi cuiusdam liuius aetatis supinitas, qui amentum Origeni adscriptum, a libro de Poenitentia diversum quid
IX. Dialogum de orthodoxa fide, iii et contra Marcioni stas inscribi solet, Origeni tribuere videntur Basilius, et Gregorius Naniangenus. Cum enim ex Operibus mere Origenianis Plii localiam constare se professi sint, fragmen- tunc Parte tertia Dialogi istius de pronitum in Philocaliam conjecerunt. Itaqtie illum esse Origenis, credidisse illos perspicuum est. At inducitur in eo Dialogo Origenes probatam in ecclesia de tunicis pelliceis Adami,
et de corpore humano, et anima, deque resurrectione sententiam Propugnans cum alia sensisse ipsum supra ostenderimus. Unde pellae hujus scriptor neutiquam credi potest. Praeterea ad finem fragmenti hujus, quod
de Praepar. Evangelic fragmentum id exilibet, et ex Maximi libro περὶ βλη sese mutuatum esse tradit. Utris autem plus habeamus sic ei Basilio et Gregorio, opus id Origeni tribuentibus an Eusebio idem Maximo assignanti, ambigendum non est saepe quippe ostendimus, neminem in perscrutandis Origenis rebus tantum adhibuisse curae et solertiae, quantam adhibuit Eusebius Veri autem simile est habitam revera fuisse Origeni cum Megethio, Marco, aliisque,aereticis concertationem; at a Maximo deinde in literas relatam, et per suo nερὶ λη intextam. Fidem his conciliat quod narrat Eusebius,ist. libr. VI cap. 23. ab aetatis suae presbyteris ii amplurima ORIGENIS OPERA TOM XX l . IT
274쪽
de Origene scriptis suisse tradita et quod Dialogi ci ptor reges quosdam Cliristi fidem amplexos, et templa Etlani eorum eum idolis eversa commemorat. Nihil enim huiusmodi Origenis temporibus contigit, sed Constantini: unde Maximi aetatem possis colligere. Fefelliti sortasse Basilium et Gregorium Dialogi titulus nomen Adamantii Praeserens, quod in eo primas partes tractet Origenes; quena admodum Laelii, et Catonis nomina praeserunt dialogi de Amicitia, et de Senectute; non quod a Catone, vel Laelio scripti sint, sed quod primae ipsis partes tribuantur. Mirandium porro non est, interloquenlitim personarum nomina neque in Eusebio, neque in Plii localia comparere: nam cum rubrico, aliove colore eiusmodi normina e t lemmata solerent distingui, a librariis saepenumero distinctio haec omittebatur, vel per incuriam, vel
potius quod eam in comni odius reiicientes tempus, penitiis tandem, obliviosi quippe homines, praetermitterent. Duplicem lucubrationis huius interpretationem latina Genebrardi praesert editio, alteram do a chimi Perionii Laurentii Humhidi alteram. Alia praeterea a Joanne Pico Senatore Parisiensi lucubrata anno Ibb6. seorsum edita exstat. X. Alium suo Origenisque nomine Dialogum supposuerat,aereticus quidam, omnem licet cum eo Ephesi sorte sibi viso congressum ac disputationem detrectasset. Fictitiam scriptionem misit Romam ad suos discipulos, Passimque disse in navit, et Antiochiae, priusquam illuc accederet Origenes, ob salsam victoriam inanes egit trium- Phos mox vero ut assuit Adamantius, hominis contudit
Proterviana, et vanitatem manifestis argumentis convicit.
LVide quae diximus de hoc e Dialogo Tom. I.
Praefat. pag. 12 et Z. et in Admonitione huic Operi praefixa pag. Eoo Sol et Soe eiusdem Tomi R. Cfr. d. nostr Tom. XVI. Pro lego m. Pag. V. et VI coli. ejus d. Tom Pag. 216. seqq.
275쪽
XI. Falso quoqtie praescribit sibi nomen Origenis libellus quidam, qui philosophorum sectas ac dogmata recenset, et sint; σου φιλοσοφsυμεν α solet appellari. Priinus autem iii est liber grandioris operis, quo aereses omnes consutandas auctor sibi proposuerat, quod ex Dogmatis philosophorum, aereseo Pestes fere Prosectae sint hisque convellendis utilis sit illorum consutatio Larvatae huic scriptioni personam detraliunt vel
λελoγισμένot, υκ φθαλμω νυσrάξoμεν. Atqui nee eeclesiae custos Origenes, nec episcopus fuit Episcopus autem fuit Epiphanius, et librum scripsit eruaeresibus: unde non inanis conjectura sumitur lio opiis ad ipsum
XII. Libellum de Singularitate ter eorum Origeni addi ei vetus Code Regiae Bibliothecae . Addicunt et Landulsus a Columna in Breviario historiali, Lagiardus
Coelestinus, Antoninus, et incentius Bellovacensis, quos recenset Pamelius; et quibus ipse Auccinit, cum in Praefatione ad tertium Tomum Cypriani, tum in argumento libri hujus, et in Annotationibus ad caput primum libri Tertulliani de Exhortatione castitatis. Sed reclamat a-ronius,' quod hoc opere seminarum contubernium Clericis interdicatur clim inter mulieres et Puellas Origenes assidue sit conversatus. Addit id fuisse caussae, cur scriptus ab Adamantio iste Iiber ereditos sit, quod spontaneam castrationem non improbaverit atque hoc idem argumentum usurpavit Pamelius 3, Atqui, inquit Paronius, debue-
Csse Baron Annal. 258. cap. q. et di,
276쪽
runt ii meminisse aliqua ex parte laudatum quoque a Domino illi cum illum iniquitatis, eurn alio Pii idem auctor de liis, qui liae perpetrarent, alio Commentario se tractaturun spondeat. Utilius respondisset Baronius, si dixisset exsectionis sitae Origenem poenituisse, et a simili facinore reliquos absterruisse in Commentariis ad Evangelium AIauhaei. Quod ergo in argumentum traxerunt
nonnulli, ut librum de Singulari late Clericorum Origeni
adscriberent, quod nempe voluntariam genitalium amputationem non damnaverit, id ipsum indicio mihi est, Iibrum non esse Origenis quippe queri annis provectiorem facinoris in iuventutis calore admissi poenituerit Baronio
ex Origenis a milia etiam hunc depellenii adstipulatur Codicum dissensio, quorum alii ieronymo, Augustino alii, Plerique Cypriano assignant. Erasmus ad calcem libri Augustini de Bono viduitatis: Sequebatur, inquit, hoc loco libellus de Singularitate Clericorum, qui toties
et ierori mi, et C pilani nomine excusus est, quum Plirasis nec ieron mum, nec Cyprianum, nec Aligustinum reserat: proinde non est visum eo Praesens volumen onerare. x Beliarminus de script ecclesiast in Cypriano, neque Origenis, neque Cypriani, sed Latini tamen scriptoris esse censet Pamelius autem, et post eum Rive-tus,' exruel lenismis quibusdam suspicati sunt e Graeco Latine esse conversum. Subjicit amelius, censere se conversum lio opus iam inde ab aetate Cypriam, ob schemata et phrases eius aetatis. Contra Baronius auctorem esse Cyprianum levibus sane rationibus contendit: neque eum movet illi disparitas, quod non eundem semper stili tenorem Cyprianus servaverit.
In tam obscura, tamque contim versa quaestione eer
ium aliquid statuere dissicile est Cypriani non esse istud opus, relamant barbarae hae oces cuiusmodi nullas in ' C r. Riveti C, ite saer. libr. I. cap. 13. et 5.
277쪽
puro ac teis , C priani sermone nanciscaris , Constitu tionarios, repulsorium, vulgaritatis, fluxurarum, probrosi tas, participia, adunari, vanificat, egestosam, intimemus, Procurativa, absentari, Coniugalitas, Parentalis, re aliaque plurina a Quis monstrorum ejusmodi parentem Cyprianum ilicat Arianismum praeterea haec sapiunt: Si liristus comparare se ipsum ausus est Deo, qui ait: re MuPater imaior me est: ure aut si Apostoli coaequare semet ipsos ausi sunt Cliristo. . Rapinam- nempe arbitratur, Christum esse aequalem Deo; tantunaeque discriminis Christum inter et Deum esse, quantum Apostolos inter et Christum. Primigeniam et nativam lucubrationem stilus olet, non interpretationem, quae adstricta sere est et contorta Ea
vero est scriptoris barbaries, utruel lenismis locum de disse minime mirabile sit, qui tot stri bligines ac dictionum portenta admisit. Spirat tamen felicia iuvenescentis ecclesiae tempora, adeo ut si minus illum II eronymi et Augustini aevo superiorem dicamus, quod probabilius
esse Puto, non multo certe inferiorem liceat arbitrari.
Reperitur quide in inter salso adscripta ieronynao Opera epistola ad Oceanum de vita Clericorum, sed Sulpitio Severo recentior, quippe quae sancti Martini vitam ab eo seriptam laudet. Eiusdem sere ea est argii mentia altera haec, quae Origenitas singitur, ut si quis illam ex hac expressam dicat, conjector non ineptus videri
XIII. Iosias imi erus, et Conradus Frisius in Epi- tome Bibliothecae es norianae narrant, Origenis librum de Astro labio in Vaticana Bibliotheca servari. Argunientiliuius scriptionem ab Origene exiisse nemo, quod sciam, literis prodidit. Ne quid tamen inconsiderate decernerem, curavi Vaticanos perlustrari forulos, indices evolvi:
nullum plane hoc titulo librum sillic reperiri perlatum
278쪽
est ad ni ab amicis, quibus id negotii dederam. Inter spuria itaque, et salso assicia ligent opera istud amandetur. Ide in aperte desinire non ausin de Breviario Origenis, quod in Caesenatis Bibliothecae Catalogo, ab II ieronymo conversum haberi scribit Possevinus; neque de Sermone, qui de Catechesi inscriptus est, et inie del-bergensis Bibliothecae Catalogo ab eodem recensetur: quamvis haec Tullii valde suspecta sint.
279쪽
I. . ub' finem anni quinti commotae a Diocletiano imperatore adversus ecclesiam persecutionis, id est Christi ZoT. Pamphilus natione Phoenix domo Berytius, Pierii, ut seribit Photius, Alexandrinae ecclesiae presbyteri discipitius, qui tum inter Caesariensis ecclesiae Presbyteros eminebat, captus et in carcerem coniectus, biennii spatium in vinculis exegit. Eo tempore Eusebius amicum et contubernalem suum invisens assidue, Seu communi cum eo carcere inclusus, ut ait Photius, quinque libros Desensio nis Origenis in carcere una cum illo: Sextum vero et ulti inum eius deni operis librii mortuo donaum absolvit
280쪽
doσιν. Socratem sequitur bicephorus Callistus lib. X. cap. i. nonynius auctor, qui sexto saeculo epistolas S nodicas ara P. Lupo editas collegit, in suis ad epistolam tb8. observationibus huius etiam sic meminit: