장음표시 사용
291쪽
scribereta adeoque iam tui te vere ei a martor, Cc indit Nivulgarem ejus temporis loquendi oclum Ilieronymo autem si iespondet Rufinus Invec t. lib. II. Si in tantum volebas audere, ut Martyrern reprelienderes, dicta ipsa, quae tibi videbat nur reprehensibilia, in medium Proserre debuetas ct tunc unusquisqtie legentium vidisset, quid ibi esset absurdii iii, quid consequens, quid iniquum, quid certe contra Apostolicas regulas sed tantum nescio quid impietatis, Pro quo, ut dicis, expiando Sanguinem suum fuderit Martyr Ipsa illa verba si legeret,
iam non tua, sed sua sententia, aut errasse mari TEm, aut
nomine martyris absurdam et impiam conscriptionem ab alio diceret esse cormpositam. Nunc cro Sciens, quia si legantur ea, quae replehendis, nota retorquebitur in eum, qui culpat iniuste ea quideria, quae repreliendis, Dora Proseis. Et re ipsa nillil nisi generatim protulit Ilieron mus ad vel sus hanc Apologiam Irno promiserat lib. II. adversus Rufinum, se in sequentibus contra ipsam scripturum, si dictandi pati ii esset, nec tamen quidquaria scripsisse novimus, quamvis Plures annos postea vix Crit. VI. Sed tamen ut Ilieron mum cuni se ipso conciliem, non inficias ierim, videri quidem Parnpi,ilum et Eusebium in Defensione illa quaedam attulisse ex Origene testimonia, quibus voculae et dicta nonnulla admixta essent, quae Catholia is auribus ieron in acta te ininus placuerunt, utpote ab Arianis tum ad haeresin sua in Pro-Pagandam usurpata qua voculas, vel quae dicta propterea re secuisse videtur a sua versione Rusinus, et quibusdam
additis, quibusdain detractis emollisse, ut Catholicam doctrinam verbis plane Catholicita traderet. Diio innuere videtur ipse Rufinus, cum in Epilogo ad translationen, suam ad Macharium ait, se Apologeticiau Sancti Martyris Pamphili, prout potitit, vel res Poposcit, Latino Sermone digessisse .u uiusmodi resectionis etiamnum vestigium exstat. Pamphilus initis apologia: cap. d. bde
292쪽
Spiritu sancto, re testimoni uin ad diicit e cap. 3. libri I. Nε , ι ολῶ i , cuius ragmen tu in Graecur exhibet Iinpera-ior iistinianus ad calcem epistolae ad Menana, quod non Parum criminantur ipse ustinianus, Athanasi ira in Mailli.
χα αλλα αγια. aec quamvis duriuscula prima fronte videantur, si quis tamen ad mentem Potius Origenis, quam ad verba attenderit, sanum recipient sensum, et ab ipso-m et IIuetio excusantur Origenianor lib. II cap. 2. quaest. 2.num. r. et 28. Ibi enim agitur de ratione principii, sontis, et liginis. Sed ea Rufinus, quia sua aetate minus placebant, quibusdam additis, quibusdam resectis, ita et in hac Apologia, et in libro I. περὶ νῶ emollivit. D Arbitror igitur operationem quidem esse Patris et Filii tam in sanctis, quam in peccatoribus in rationabilibus hominibus, et iii mutis animalibus; sed et in his, quae
exanima unt, et in omnibus omnino, quae sunt: Perationem vero Spiritus Sancti nequaquam Prorsus incidere vel in ea, quae exanima sunt, vel in ea, quae animantia qii idem, sed muta sutat sed ii in illis quidem inveniri, qui rationabiles quidem sunt, sed in malitia positi, nec omnino ad meliora conversi si illis aut ei solis arbitror esse opus pii itus sancti, qui ai se ad meliora conver- tu ut et Per vias desu liristi incedunt, id est qui sunt
293쪽
in novis actibus incedentes, et in Deo permanentes. re Vix dubium est, quin ad hunc contextum, et ad Paucos quosdam fortasse intiles attenderit,ieronJmus, cum ait Businum plerasque blasPliemias, quae de Filio et Spiritu sancto in Eusebii textu comparebant, detraxisse, et in bonam partem commutasse Forsitan dicas fieri posse, ut Pamphilus et Eusebius, nondum quaestionibus de Filio et
Spiritu sancto tantopere sua aetate agitatis, clariores expressioresque Origenis de Trinitate contextus non extraxerint, quorum loco alios expressitis consubstantialitatem
probantes Rufinus sorte substituerit. Atqtie id quidem indicare videtur ieronymus lib. I. ad vers. Rusinum his verbis: Paucisque testimoniis commutatis, quae sciebas
displicitura Romanis, cetera libri primi Eusebii usque ad finem integra dimisisti. v Idem apertius innuit in epistola ad Pammachium et Oceanum. Imo vix continere se
potest in hac eadem epistola, quin ab alio quolibet scriptore quam Eusebio, scilicet vel Didymo, vel ipso met Rufino, totum hunc librum dicat suisse compositum. MPorro, inquit, quod Pamphilum proferunt Iaudatorem eius, Origenis gratias illis ago meo nomine, quod dignum me Putaverunt, quem cum 'IartJre calumniarentur.
Si enim ab inimicis origenis libros ejus dicitis esse violatos, ut infamarentur, quare mihi non liceat dicere, ab amicis eius et Sectatoribus compositum esse sub nomine
Pamphili volumen, quod illum testimonio Martyris ab infamia vindicaret Ecce vos emendatis in Origenis libris, quod ille non scripsit et miramini, si edat aliquis librum, queri ille non edidit Vos in edito opere potestis redar tui ille, qui nillil aliud edidit, facilius Patet calumniae. Date quodlibet aliud opus Pamphili. Nusquam reperietis. Hoc unum est. Unde igitur sciam, quod Pamphili sit Nidelicet stylus et saliva docere me poterit Nunquam credarn, quod doctus vir prii nos ingenii sui fructus quaestionibus et infamiae dedicari Unum nunc Pro.
294쪽
sci ain, ut contradicere vel stulti sit, vel impudentis. Sex
librorum Eusebii super Origenis Desensione principi uinusque ad mille versus liber iste, qui Pamphili dicitur, continet, et in reliquis versibus scriptor eiusdem operis
Proseri testimonia, quibus iittitur approbare Origenem fuisse Catholicinii Elisebilis et Pamphiliis tanta, inter
se tabuere concordiam iit inius antinae hormine putes, et ab in alter nomen acceperit titio modo igitur inter se dissentire potuerunt, D Eusebius in toto opere suo
Origenem Ariani probet dogmatis, et Pampi illus Nicaenae synodi, quae sui postea defensorem Ex quo ostenditur vel Didymi, vel cujuslibet alterius esse opusculiani, qui
sex libroriam capite detriineat , cetera membra sociarit reverum sibi non constat Hieronynnis. Nam contrarium omnino statuit lib. II ad vers. Rusinum, ubi testatur Primum Eusebii librum eadem et iisdem verbis continere, quae sub nomine Painphili a Rufino edita sunt, et Rufi lium sensus duntaxat de Filio et Spiritu sancto immutasse, Seu Pervertisse, iii apertam blasphemiam Praeserebant. Perspicueque deprehendi, inquit, quod primus liber sex volurninum Eusebii ipse esset, qui unus sub noxii in Paniplilli a te editiis est tam Graece, itam Latine,iminutatis duntaxat sensibus de Filio et Spiritu sancto, Tri apertam blaspheni iam praeserebant . . . Et cum Primus liber sex voliti uinum illius Eusebii eadem et iisdem erbis contineat, quae sub noni in Pamphili a te ficta Sunt . . . Curiique de hoc ipso libro, quem Pamphili
Simulas, multari, ei verteris, et aliter in Graeco, aliter in Latino sit, Cetc. Sensus duntaxat ait nil sinu in pervertisse, nimirum verbiit a quaedam, ita Hieronymus in malanx Partem trahebat, ilibus lana additis, quibusdam resectis, ad bonam convertisse non integros contextus Subtraxisse, et alios substituisse. Et hanc esse ieronymi menterii,
intelligiti ir ex lib. III advors Busmiina, ubi ait vel I id rimam, es usinum, vel alium nescio item in bona iu
295쪽
PRO ORIGE NE ADMONITIO. 2 spartem tam Graece, quam Latine plerasque blasphemias conarnutasse, quae in Eusebii textu comparebant. Quod non aliud significat, quam quae blasphema ieronymo
videbantur, solo vel borum sensu immutato, ad Catholicum sensum adduxisse. Rem enim aliquam in bonam Partem Commutare, est ipsam eandemque rem, quae mala vel erat, vel esse videbatur, ad bonum con Vertere. Res eadem permanet; status rei non idem.
VII. Sed necdum his contentiis, quae supra obiecit II ieronymus ad Apologiam hanc sancto martJri Pamphiloabiudicandam, tertim instat lib. II ad vers. Rufinum his verbis: Quamvis de Eusebii libro multa subtraxerit, et in bonam partem de Filio et de Spiritu sancto nisus sit
commutare, tamen multa in illo scandala reperiuntur, et apertissiniae blaspii emiae, quae iste sua negare non Poterit, Calliolica esse pronuntians. Dicit Eusebius, imo, ut ii vis, Pampli ilus in isto volurnine Filium Patris ministrum Spiritum sanctum non de eadem Patris Filiique substantia animas hominum lapsas esse de coelo, et inlloc, quod sumus, de angelis commutati, in restitutione omnium aequales et angelos, et daemones, et hominestare, et alia tam impia et nefaria, quae etiam replicare si criminis. Verum lite sanctus doctor sibi ipsi aperie adversatur. Tanturn enim abest, ut aliquem de Trinitate errorem in ea Rufini interpretatione repererit, ut Pamphilum e contrario asserat Nicaenae synodi, quae fuit Postea, Per eam ostendi defensorem, et inde concludat,
ab aliquo in Trinitate Catholico opus illud suisse emen
datum. Sic enim ait sub finem epistolaei, ad Pamma chium et Oceanum: Sex librorum Eusebii super Origenis Desensione principium usque ad ni ille serrne versus liber iste, qui Parophili dicitiir, continet, et in reliquis scriptor eiusdem operis profert testimonia, quibus nititur approbare Origenem sitisse Callioli cum Eusebius etiam-Plii lii, tantarii irier se inbuere concordiam, Ut unius ani-
296쪽
m a li omines putes, et ab uno alter nomen acceperit.
Quomodo igitur inter se dissentire Potuerunt, ut Eusebius in toto opere suo Origenem Ariani probet dogma- iis et Pampli ilus Nicaenae synodi, quae fuit Postea, defensorem Ex quo ostenditur vel Didymi, vel cujuslibet
alterius esse opusculum, qui sex librorum capite detruncato, cetera membra sociarii. v Nullam ergo haeresin inea Busini interpretatione, nullum scandalum, nullamve blasplienatam tunc reperiebat ieron mus. Exstant quidem duo testimonia, ubi Filius Patris minister dicitur: sed illud blasphemum dici nolim, quod ante et post Concilium Fieaenum Catholice dictum est; quod Theophilus Antiochenus, quod Justinus, quod Irenaeus, quod Orientales in exemplo fidei contra Photinum, quodque Hilarius
et Athanasius Arianae haeresis acerrimi impugnatores, eo Sensu, quo Origenes, dixerunt, ut infra videbimus in Origenian lib. II cap. 2. quaest. . num. a. Quod autem ait Ilieronymus, Spiritum sanctum in eo volumine non de eadem Patris Filiique sutistantia dici, id nusquam hodie reperitur, nec tamen inde concludendum reor, quemadmodum conjicit uetius,' ea suisse a Busino erasa, quo omnem querelae ansam praecideret. Numquid enim
Businus, qui in illo ipso libro religiose profitetur, quod
b,sancta Trinitas coaeterna sit, et unius naturae, uniusque virtutis et substantiae, atque aliter docent anathema denuntiat, adeo stupidus esse potuit, ut iam spissam blasphemiam in sua translatione poneret, et absque monitore Hieronymo non animadverteret Deinde, si eam e Codicibus suis expunxit, unde igitur evenit, ut nudum ejus
operis exemplar hodie exstet, in quo blasphemia illa reperiatur diam longe lateque dispersa fuerant Rufinianae versionis exemplaria, antequam illud objiceret Ilieronymus Num verisimile est, musinum potuisse omnes illos' csse Origenian lib. II. quaest. q. num. 6.
297쪽
PRO ORIGE NE ADMONITIO. Si priores Codices sive supprimere, sive emendare noti id igitur dieendum Det mihi lector aequus conjectandi veniam, inquit ullus Defensionis fidei Nicaenae do Filii Tis Nooυσα cap. s. nuria. l. Pamphilus Prope sinem
Apologiae a Rufino versae, or genis errorem de anima rum 'noυπάοξε defendens, vel certe excusans, Contraque eos disputans, qui animarum traductionem defenderent, duo horum genera describit alterum eorum , qui cum antimas hominum ex traduce esse docersint, Primam tae-men animam ex Dei esse substantia defenderent eorum
alteriim , qui ex nihilo tactam esse a Deo animam illam Primam assererent. Adversus priores ita disserit Pamphilus: u Mussam vero illi, qui ex traduce animas venire affirmant, et simul cum corporali eas semine seminari; si quidem, ut itidam ipsorii affirmare solent, non aliud dicunt animam esse, quam insufflationem Spiritus Dei, illam scilicet, quam in initio facturae mundi Deus insus Rasse dicitur in Adam, de ipsa Dei esse eam substantia profitentes : quomodo non et isti videbuntur quodammodo haec praeter Scripturae regulam, et rationem pietatis asserere, quod substantia Dei est uu MVix dubito, qui ex his verbis istam Pamphilo calumniam struxeriti ieronymus. Quippe cum Veterum multis sensit ieronymus, spiraculum vitae, quod Deus primo hormini insufflasse dicitur, fuisse ipsum Spiritum sanctum eidem homini una cum antina eius insusum. Sic in Commentariis in cap. IV epist ad Ephesios, ad verba illa: re nuNolite ' contristare Spiritum sanctum, in ii signati estis in die re
denationis ure haec adnotat: re BD Signati enim sumus Spiritu Dei sancto iit et Spiritus noster et anima iri, pri-iliantur signaculo Dei, et illam recipiamus irriagine in et similitudinem, ad quandi in exordio conditi sumus. oc
signaculum sancti Spiritus, iuxta eloquium et ervatoris,
298쪽
Deo iiiiiii mente signatur. ure L bi imaginem et similitudinem illam Dei, ad ita in ipsa sua creatione essormatus sui lio mo interpietatur signaculum Spiritus sancti: quod ideo omnino fecisse videtur, quia spiraculum vitae, quod Deus, cum Primum liominem formaret, ipsi insus stasse dicitur, Spiritum fuisse sanctum credidit. Hoc clarius dixit Tertullianus lib. de Baptismo cap. b. ubi de
regeneratione lio minis, ita per baptismum sit, sic loquitur: u nu Ila restituitur homo Deo ad similitudinem
eius, qui retro ad imaginem Dei conditus fuerat, etc. Becepit enim illum Dei Spiritum , quem tunc de ussalueius susceperat, sed Post amiserat per delictum. ure uine igitur factum videtur, ii ex eo, quod insumationem Spi-xitus Dei Pamphilus, intelligens nimirum per insus flationem, juxta cum adversariis, quos refellit, nihil aliud quani
ipsam hominis animam, negaret de substantia esse Dei, ipsum calumniatus fueriti ieronymus, quasi docuisset Piritui Dei, tertiam Divinitatis Personam, de substautia Dei non esse. Nullibi etiam comparent quae Postea reprehendit Ilieron ritiis, scilicet animas horniuum lapsas esse de coelo, et in hoc, quod sumus de angelis commutati, in restitutione omnium aequales fore et angelos, et
daemones, et oui ines. Sed haec cum naturaliter sc- qtiantur ex prae existentia animarum, quam excusare teniat Pamphilus, inde ea, quasi si dicta suissent, exprobrasse videtur HieronyLIUS. VIII. Ex iis intelligere licet, quaenam sit Ieronimo des adhibenda, eum in hanc Origenis Defensionem iam aeriter in vellitur diuti ibi sibi constat sanctus doctor: ubique sibi adversarii r. an Primum dixerat solius esse Pampli ili, postea solius Eusebii. Iodo eam Eusebio iri huit, modo vel Didyino, vel Riis ino, vel alteri cuilibet, qui libri primi Eusebii capite detriincato, cetera membra sociarii. 3Iodo hanc esse ait ipsummet Eusebii primum
Tolum CD, alio do de xlia rudi Diod, eadem et iisdem verbis
299쪽
rno ORICEN ADMONITIO. SI ii primo iis obii libro contineti modo itis scriptore inde ipso Eusebii libro quaedam irn inutiasse modo sensuSiluntaxat ina mutasse, modo ipsa testimonia iit, traxisse, et alia substituisse ni octo alica, nodo multa imodo deni-
qii in ipsa Rufini Latina interpretatione naulta etiamnum scandala, et apertissimas blaspheri, as reperiri, modo Pamphilum Nicaenae si dei per eam ostendi defensorem. Undequavit Sege versat Sanctus doctor, Onania movet, ne liber hie Pamphili sit. Atqui tamen non poterat ignorare
apsunt Eusebitim, iiiiis scripta assidue versaverat, in suo
II istor Eccles lib. VI cap. 38. aperte testari, a se et a Sacrosa iacto mart)ro PanaPhilo Apologeti cur pro Orige- in Defensione communi studio atque opera iunctim fuisse elaboratiim, adeoque pologiam hanc sub nomine Pam-i,hili a Rufino editam, quam esse fatetur, ieronymus P summet Eusebii primum volumen esse Pamphili simul et Eusebii Videtur ergo,ieronyrrius ideo eandem soli Eusebio adscripsisse, quia Rusinus, cui tunc temporis, quoliae scribebat, non minus quam Origeni erat insensus, soli Pamphilo adscripserat; et ideo Eusebio soli iterum adscripsisse, ut eam Ariana est esse insectam facilius persuaderet, iusinique si dei et auctoritati certius derogaret. Sed nihil proficit sanctus doctor contra auctoritatem ipsius Eusebii, Socratis, non ni a R. P. I ii po editi, Photii, et celeimrum, qui lianc Pamphilo si ritu Eusebioque adiudicant; et satis nobis est, Praecipuum operis auctorem Pan, philiam ab Eusebio et Photio agnosci, ut nullas in eo blasphemias exstitisse judicemus. IX. Restat iam, ut aliquid de ceteris quinque deperdilis libris dicamus. Socrates in D contExtra, lieni supra attulimus ex eius istor lib. III. cap. . de Sumturia, ali Pamphilurn et Eus sibium simul iunctos vitam Origenis in ca Apologia conscripsisse, et ibi ostendisse Origerient, iii iii uinibus libris suis Christum homineri sacili mari In Praediti im esse agit oscit, specili liter in norio Tomo
300쪽
sti Evam autem ecclesiae typum gerere Pluribus asseruerit, non primum in lio argumento versatum esse, sed ecclesiae traditionem esse interpretatum. Quod post Socratem repetit Nicephorus is t. lib. X. cap. a. Docet setiam Eusebius, ist. lib. VI cap. 23. se in secundo liuius Apologiae libro exposuisse, qui motus ordinationis
Origenis causa fuerint coracitati, et quae super iisdemnio tibus a praesulibus ecclesiarum constituta sint et quae-eunque alia vigens ipse Origenes ac florens in praedicatione verbi divini contiit erit. T ' μεν υν ἐπὶ συrhi rεοὶ αἰro κεκινημένα, et te et II et op κινηθεω δε-
Origenem et Decio et omnentis fuisse superstileni, cujus rei testes appellat ipsi iis Origenis epistolas post Decium scriptas vel tonduin viderat illas pistolas quando inlia Apologia lina ei in Parii Plii ita scribit, at ii gener in persecutione Decii vitam celebri martyrio finivisse vel inconsulto Eusebio solus iae seripsit Pampli ilus, utpote Praecipuus operis auctor vel Pliotius fortassis deceptus Pst , Mart ritu verbo, ii od de ninibus pro fidei veritate ioteratis erat elatibus iectae dicitur quamvis ipsa NPn 8-