장음표시 사용
281쪽
tibus et iis, id est, pro piae existentia Ct restitutione coinposito, tuo Martyris et ipsius Eusebii Caesariensis nominibus praenotatur, multis valde praecedentium Patrum testimoniis usus est pro Praedictis erroribus. st Quod autem ait Eusebitis, lanc a se et a mari re Pamphilo De sensionem Origenis suisse conscriptam Propter malevolos quosdam obtrectatores ,ri haud scio an non Praecipue respiciat Methodium Olympi in Lycia episcopum, qui tum
eruditione celeberrimus erat. Nam Eusebius Caesariensis
episcopus, x verba sunt Ilieronymi lib. I. Apologiae adversus Rufinum, Din sexto libro etη ἀπολογία Origenislio idem obiicit Methodio episcopo et Martyri, quod tu
in meis laudibus criminaris; et dicit otio modo ausus est Methodius nunc contra Origenem scribere, qui haec et haec de Origenis locutus est dogmatibus cc Librum de Resurrectione scripsit Methodius adversus Origenem, testibiis ieron m et Epiphanio atque haec causa fuisse videtur, ii Eusebius in suis Ilistoriae Ecclesiasticae libris nullam eius mentionem fecerit Famcum omnes sero ecclesiasticos Scriptores in hoc opere accurate commemoraverit, Melli odium tamen de industria praetermisit, eo quod Origenem, quem ipse praeci Puerti irabatur, impugnavisset. Sic ieronymus Rusini, quicum si inultates exercuit, nullam in suo Catalogo virorum illustrium mentionem fecit.
II. Anno Christi s T. Rusinus e Palaestina in Italiam
a sancto Cliromatio Aquileiensis ecclesiae episcopo evo catus, ubi Romam advenit, primum hujus Apologiae librum Latine vertit, et sub solo niari ris Pamphili noni ne publicavit. Cur autem id operis aggressus sit, sic ipse exponit lib. I. adversus Ilieronymum: Vir fide erudi-
ione, nobilitate, vita clarus acliarius, Cum opuscula adversus satum vel mathesi liaberet in manibus, eaque utiliet pernecessa io sudore componeret in aliquantis vero,
quia erat perdissicilis una tema divinam providentiae
282쪽
dispensationibus laesitaret, Per soporen sibi a Doli, inoiale aliquid dicebat ostensum quod lavis ei quaedam
demonstraretur eminus adventare Per Pelagus, quae cuniportum fuisset ingressa, nodos suae laesitationis absolveret. Exsurgens vero, cum de visu sollicitus cogitaret, nos supervenisse aiebat in tempore quibus continuo et opuscula Ua, et ambiguitatem indicavit, et visunt. Quid Porro Origenes, item opinatissimum apud Graecos audierat, sentiret de talibus percunctatur, breviterque sibi ejus de singulis quibusque sententias orat exponi. Ego rem primum dicebam stactu esse dissicilem sanctum tamen Pamphilum martyrem dixi quadam ex parte tale aliquid operis conscripsisse in Apologetico suo. Continuo id sibi poseit in Latinum verti. Nudum dicebam me usum liuiuscemodi operis habuisse, et ad Latinum sermonem iricennali iam pene incuria torpuisse Perstitit tamen deprecans qualicumque sermone notitiam sibi tantum eorum, quae cupiebat, ostendi. Cumque id quo potui sermone fecissem, maiori desiderio ae census est ad illa ipsa
Plenius cognoscenda, e quibus Pauca illa, quae transtule ram, videbantur assumta. Excusantem me urgere vehementius coepit, et sub Dei testimonio convenire, ne sibi ad opus bonum, quae se auxilia iuvare possent, denegarem. Cumque vehementius insisteret, et desiderium eius Secundum Deum esse Perspicerem acquievi tandem, et interpretatus sum. At vero ieronymus lib. III adversiis Rufinum si deridet hane Rufini narrationern MOtrirentem, inquit, locupletissimam, quae Orientalibus et Aegyptiis mercibus ornanae urbis ditare venerat Pau-Pertatem lTu maximus ille es, Mnus qui nobis scribendo restituis rem. Ergo nisi de Oriente venisses, eruditissimus vir haereret
ad liues inter Nathematicos, et homines citristiani, quid contra Iatum iissererent, risnorarent. iminentissima
283쪽
Pn ORIGE NE ADMONITIO. 26r Caidiualis Noti,ius Disscit histor de S nod. V. cap. 13. , ut aperti ruendacii Rufinum arguat, objicit in hoc Apologetico libello, queri sub nomine Paniphili artriis edidit, nillil probatum legi contra Mathumaticos, vel satiassertores; sed tantum de Patre, de Filii aeternitate, de Spiritus saneti divinitate, de Verbi incarnatione, ac Christo Domino, de poenis damnatorum, etc. Quodnam igitur, inquit, opus eontra Ialliematicos Pampli ilus scripsit u Sed responsio facilis est. Ut enim darem in primo Apologiae libro nihil contra IIathematicos fuisse, at ceteros sorte libros sequentes, in quibus alicubi forsitan sati assertores confutabantur, Latine reddere in animo erat IIusino, quem ab hoc labore deterruit solus Macharius libros rigo citas videndi cupidus Ilic enim, teste Rufino lib. I. Apologiae adversus IIieronymum, lecta libri primi Apologetici versione, Inajori desiderio accensus est ad ipsa illa plenius cognoscenda, e quibus pauca illa, quae transtulerat Businus, videbantur assumta et Translationem itaque librorum nεo ore si aggredi coactus est Rusin Us. III. ieronynius Codicis Graeci, quem a Rufino mutuatus erat, titulo sidem adhibens, Primum crediderat Defensionem Origenis sub nomine Pamphili vulgatam, opus esse diversum a sex Pamphili et Eusebii libris pro Origene elaboratis, propriumque solius Pamphili sedlia postmodum Pamphilo detracta, unum esse ac eundem solius Eusebii se tum acriter contendit. Nunc tantum, inquit lib. I. adversus Rufinum, tuis assertionibus obviasse sufficiat, et hoc breviter prudentem instruxisse lectorem,
me istum librum, qui sub nomine Pamphili ferebatur, vidisse primum scriptum in odice tuo; et quia non erat mihi curae, quid pro haeretico diceretur, sic semper habuisse, quasi diversum esset opus Pamphili et Eusebii:
Postea ero, quaestione mota, scriptis eorum respondere
voluisse, et ob lianc causam legisse, quid pro Origeno
284쪽
uniis tu sisti se iiiii et Perspiciteque depreliendisse, suo di rimiis liber sex voluminum Eusebii ipse esset, qui unus sub nomine Pamphili a te editus est tam Graece, quam Latine, immutatis duntaxat sensibus de Filio et Spiritis sancto, iii apertam blasphemiam praeserebant. Unde
etiam ante annos serme decem, cum Dexter amicus meus, qui praesecturam administravit Praetorii, me rogasset, ut Auctoraim nostrae religionis ei indicem texerem, inter
ceteros tractatores posui et hunc librum a Pamphilo, ita putans esse, ut a te et a tuis discipulis suerat divulgatum. Sed eum ipse dicat Eusebius Pamphilum nihil scripsisse, exceptis revibus epistolis ad amicos; et primus liber sex voluminum i Ilius eadem et eisdem verbis contineat, quae sub nomine Pampi illi a te ficta sunt, perspicuum est te idcirco brum hune disseminare voluisse, ut sub persona Martyris haeresin introduceres. Idem narrat lib. IlI. adversus Businum: De Pamphili libro non ridiculosa, ut tu scribis, sed ridicula niihi sorte res accidit: ut PostquaIn Elisebii asseruerim esse, non Paria phili, ad
extrenaum dixerim, etiam me annos Plurimos hoc Pittasse,
quod Pamphili fuerit, et x te exemplar qui iis voluminis nautuatum De tit Codice quasi Pamphili exemplar accepimus. Credidi Christiano, et eredidi naonactio:
non putavi tantum sceleris a te posse confingi. Postea vero Per interpretationem tuam quaestione contra Origenem toto orbe commota, in quaerendis exemplaribus diligentior fui, et in Caesariens Bibliotheca Eusebii sex xolurnina reperi letolo Drii 'seni: suo Uc. Quae cum legissem, primum eum librum deprehendi, quem tu solus sub nomine J Iartyiis edidisti, de Filio et Spiritu sancto in bonam Partem plerisque blaspliemiis commutatis. cIdem habet lib. I. Apologiae adversus Rufinum: Sex libros, ut ante iam dixi, Eusebius Caesariensis episcopus, Arianae quondam signi se factionis, pro Origene scripsit latissimum et elaboratum opus, et multis testimoniis P -
285쪽
PRO ORIGES ADMONITIO. 26sprobavit Origenem iuxta se Catholicum, id est iuxta nos
Arianum esse. Ilorum tu primum librum vertis sub nomine IIartyris . . . . , paucisque testimoniis de Filio Dei et Spiritu sancto commutatis, quae sciebas displicitura Romanis, cetera usque ad finem integra dimisisti . . At vero sanctus Doctor, qui constanter locis modo citatis asseverat librum iunc a Rufino Latine translatum esse Primum sex voluminum Eusebii ἀπολογία υπε 'Si sit X OUσ, contrarium omnino, nempe sexti libri esse principium, cetera vero membra a Didymo, vel ab altero
quolibet addita fuisse dicere videtur sub sine epist sil ., alias S ad Pammachium et Oceanum Sexti libri Eusebii super Origenis Defensione principium usque ad mille ferme versus liber iste, qui ampli li dicitur, continet, et in reliquis scriptor eiusdem operis Proseri testimonia, quibus nititur approbare Origenem fuisse Catholicum Eusebius et Pamphilus tantam inter se tabuere concordiam, ut unius animae homines putes, et ab uno alter nomen acceperit. Quomodo igitur inter se dissentire Potuerunt, ut Eusebius in toto opere suo Origenem
Ariani probet dogmatis, et Pamphilus Nicaenae Synodi,
quae suit Postea defensorem Ex quo ostenditur vel Didymi, vel cujuslibet alterius esse opusculum, qui Sextilibri capite detruncato, cetera membra sociarii. Ut tollatur aperta verborum repugnantia, Eminentissimus Cardinalis oris ius Disseri liistorica de Synodo quinta, cap.
13. eam reiicit in amanuensium errorern, qui cum Insiae
ad Pammachium et Oceanum epistola legerent abbreviatas hasce notas: VI libr. Eusebii super Origenis defensione Principium, sexti libri Eusebii re reddiderunt, cum Sex librorum Eusebii super Origenis de sensione principium sseribere debuissent. Sic etiam paulo post legentibus:
'qui VI libr. capite detruncatorii non exscribendum iis erat: sexti libri: re sed is sex libiorum .i Quod autem
addit Hieronymus V o, vel Didymi vel .ujuslibet alterius
286쪽
esse opusculum, qui sex librorum capite detruncato, cetera membra sociarit: re non ita accipiendum est, quasi velit
Apologiam pro Origene a Rufino sub nomine Pamphili editaria, revera esse Didymi sed explicandiam istud est ex alio loco supra allato e lib. III. Apologiae adversiis
Rufinum, ibi postquam dixit: Postea vero per interpretationem tuam quaestione contra Origenem toto orbe
Commota, in quaerendis exemplaribus diligentior sui, et in Caesariens Bibliotheca Eusebii sex volumina reperic noλογία υπε 'Dριγ oc. Quae cum legissem, primum eum librum deprehendi, quem tu solus sub nomine Martyris edidisti, de Filio et Spiritu sancto in bonam partem plerisque blasplieiniis eo minutalis : addit: Et hoc vel Didymum, vel te, vel aliuna secisse nescio quem, quod tu apertissime in libris nερὶ νῶν fecisse convinceris. re Id ergo unum utrobique sibi vult Hieronymus,
vel Didymum, vel Rufinuin, vel aliunt nescio quem in bonam partem tam Graece quan Latine plerasque blasphemias commutasse, quae in Eusebii textu comparebant. Quod iitrum verisimile sit, mox indagare tentabinius. IV. Jam vero ut probet, ieronymus Apologeticum
istum libellum pro Origene, non Pamphili, sed solius Eusebii esse, haec sunt eius argumenta. I. Si iste amphili liber est, inquit lib. I. Apolog advers. Businunt, de sex libris quis et it primus Eusebii re Responsio facilis est. Erit prinaus Pamplitii intui et Eusebii. II. Instat ibidem. In ipso volumine, quod tu Pamphili si-
inulas, sequentium librorum acta nientio est. In secundo
quoque et reliquis dicit Eusebius, ito in primo libro
antea dixerat, et quod eadem repetere non debeat. αNullibi in libro primo de ceteris mentionem feri reperimus sed est in Graeco Dei suerit, quid mirum 8Fempe quinque priores a Pamphilo simul et Eusebio collata opera suerant elaborati. III. Pergit ibidem: Si totum opus Pamphili est cur reliquo libros non trans-
287쪽
PRO RIGENE ADMONietro. risers' Sellicet obfuit Maeliarii desiderium, ut iam dixi-rnus vel potius nulla alia videtur fuisse causa, quam quod
Rufini Codex uni eum liuius pologiae librum primum sub nomine Pamphili martyris contineret. Certe lib. II. ad vers. Rufinum fatetur ipse Ilieronymus, se istum librum, qui sub nomine Pamphili serebatur, vidisse primum scriptui in Codice Rusini, et quia non erat ei curae, quid pro haeretico diceretiir, sic semper habuisse, quasi diversum esset opus Pamphili et Eusebii: u et lib. III. ait, se a Rufino exemplar huius voluminis, irino sex voluminum fuisse , mutuatum. IV. Objicit, ieronymus nihil proprii operis Pamphilum scripsisse. Et ipse quidem proprii operis, inquit lib. I. advers. Rusinum,
nihil omnino scripsit, exceptis epistolis, quas ad amicos sorte mittebat, in tantum se lium ilitate deiecerat. Veterum autem tractatus Scriptorum legebat studiosissime, et in eorum meditatione iugiter versabatur. Defensor Origenis, et laudator ' Pampli ili, dicit Pamphilum nillil
omnino scripsisse, nec Proprii quidquam condidisse sermonis et hoc dicit, iam Pamphilo martyrio coronato, ne habeas suffugium post editos ab Eusebio libros iocPamphilum scripsisse . . Sed nodus hic perquam facile poterat a Busino solvi. Quippe proprium Pamphili opus Apologeticus ille dici non debuit, quem alterius, nempe Eusebii opera adiutus elaboravit. IIuc adde, quod totus ille constat locis Origenis ex variis eius operibus X-cerptis, si modo exceperis initium, quod aliqlio modo nihil aliud est quam epistola ad Consessores ad metalla damnatos ac proinde potest inter Pamphili epistolas locum obtinere. V. Date, inquit, eronymus epist. b. ad Pammachium et Oceanum, quodlibet aliud opus ain ili Nusquam reperietis . oc unum est. Unde igitur
sciam, quod Pamphili sit idelicet stilus et saliva do- Euseb. lib. III de vita Pamphili.
288쪽
2 2 IN A poto c. SANCTI PAMPRILicere me poterit' u E stilo quidem nos hodie diiudieare
non Possumus, an Pamphili opus sit; verum id facile erat iis, quibus illud cum itis epistolis, quae aditu supererant, Conserre integrum erat. Ipse II ieronymus, qui
id ipsum profecto contulit, asserere Non ausus est, eundem esse libri huius Eusebiique stilum; et re ipsa ab Eusebii saliva paululum diversus abire videtur. V. Obiicit praeterea, ieronymus lib. II ad vers. Rufinum, virum doctissimum Eusebium doctissimum, non Catholicum per sex volumina nihil aliud agere, nisi ut Origenem suae ostendat si dei, id est, Arianae persidiae;re nullain ergo hujus operis Partem ad Pamphilum mari rem pertinere, cuius fidem probat ecclesia. Eadem repetit locis supra citatis, et alibi passim, unde concludit libruni sub Pamphili nomine editum, ab aliquo in Trinitate Catholicosuisse mendatum, qui plerasque blasphemias de Filio et Spiritu sancto tam Graece, quam Latine in bonam Partem commutarit. Sed si dei hic II ieronymo habendum non esse, validissimis argumentis evinci potest amo Photius Codice IIS. testatur, se in Graeco legisse Pamphili martyris et Eusebii libros sex, in quibus nulla Arianae ei fidiae vestigia notat severus ille censor, qui alioqui in alio tum scriptis constanter Solet minima quaeque reprehendere, quae vel speciem Arianismi prae se serant. II. Idem Photius Cod si T.
Teterem quendar auctorem non naum Commemorans, qui
Apologiam itidem pro Origene conscripserat, ait, auctorem illum in Apologia sua, pro Origene etiasque sententiis pugnasse auctoritate tum aliorum antiquiorum Scriptorum, tum imprimis Pamphili martyris et Eusebii Caesariensis. ἀλλ OMNE, inquit, etων αλλω ὰnάντων, Παμφίλos Cris p άρrυρι ΠερείδεTαι, καὶ τψ υσεβίω ut indubium mihi , ideatur, ' anonymum diluim eandem' C se Bulliis de Filii ita 'ooυσίω cap. IX. arti c. 26.
289쪽
PRO ORIGENE ADMONITso. 2 3Prorsus cum Pamphilo et Eusebio Origenem des endendi
rationem secutum esse Fumquid vero Arianus suit Apologista ' Nihil miniis Nam ipse Photius, qui alioqui plerosque tigenis errores illi tribuit, diserte dicit, quod 'ερι η αγία Tριά o ούδεν των ἐσφαλμένων λέγει. Quomodo autem Origenem defendit auctor *ησὶ δε, inquit Photius, και ηερὶ του 'D ριγένου μηδεν TOMκατα δόξαν ἐσφάλθαι πεo eth; ριά oc. Ait mox Photius, scriptorem illum quindecini capita Origeni obiecta,
quorum tria prima, decimum tertium et ultimum ad a
Toυ ἐλεγχoυc. Eandem plane rationem ac methodum servat Apologia sub Pamphili nomine a Rufino edita. Sane ex his illud saltem efficitiar a Graeco scriptore veteri, qui in articulo de S. Trinitate, vel Photio iudice, Catholicus sitit, allaia fuisse ex ipsis Origenis scriptis,
Pro ut tum Graece exstarent, testimonia, quae Catholicum pariter fuisse in eodem articulo Origenem ostenderent,
atque hoc fecisse auctorem illum Pamphili martyris et Eusebii exennplo, eorumque vestigiis insistenteni. III. Verisimilo non est, iam tum ad Arianam haeresin defecisse Eusebium, cum in gratiam Origenis scriberet. Quis enim credat, si iam tum fuisset Arianus, id se sibi probandum Suscepisse ab Origene statui, quod aequalis sit Trinitas: quod non purus homo, Sed divinae naturae sit Christus: quod extra ullum initium sit generatio Filii Dei: quod non sit Pater antequam Filius, sed coaeternus sit Filius Patri quod non per prolationen natus sit Filius quod inseparabilis sit a Patre : quod eadem sit inconvertibilitas Patris, et Filii, et Spiritus sancti quod Sicut Pater novit initia omnium et sines, sic et Filius, sic et Spiritus
sanctus quod ex Deo Patre natus sit Filius, ac unius et eiusdem cum Patre substantiae alienus vero a substantiis creaturarum, re et , quae e diametro liaeres Arianae
290쪽
ad vel santur Quis sibi pei suadeat elim, dum Praeclarissima illa Origenis testimonia excerperet, unde Arianus error confoditur, Ariana ipsis infersisse IV. Invicte de-naonstrat doctissimus noster dominus Prudentius Marand
in suo de Divinitate Christi lib. IV. cap. la. S. 6. et
alibi passini, Arianae haeresi nullatenus favere Origenem, sed e contrario scriptorem Catholicum, acerrimumque sacri de Trinitate dogmatis defensorem haberi debere; et quae obiiciuntur, aut ficta esse, et ab eo aliena, aut Partim Praeclatissimam habure sententiam, si recte inter-Preteris, Partim non incommodam, si cum aliis eius Principiis apte concilies. Quomodo igitur Eusebius in Praestantissimis illis contextibus, quibus Origenis docti inam ab Ariana labe vindicat, approbare potuisset ipsum Origenem sitisse Arianum Quas blaspliemias infersisset, si nihil sit in Origene, quod ad haeresi Arianam trahi merito queat 'CeteruIn dato, nota autem concesso, Apologeticum Libellum sub nolui ne Pamphili a Rufino editum, Ariano veneno in textu Graeco infectum fuisse, numquid inde sequeretur non suisse martyris Pamphili minime omnium, vel ipso me Ilieron m ludice. Sed concedamus ex Su- Perillio, inqiiit epist. b. ad Pammachium et Oceanum, ut Pamphili sit; sed necdum mari ras Ante enim scit- Psit quan mari rium Perpeteretur. Et quomodo, inquies,mai tyrio dignus suli Scilicet ut ait Do deleret errorem, Ut linam culpam sanguinis sui es susione Purgaret. Quanti in orbe martyres, antequam Caederentur, variis
subiacuere peccatis ire Quibus verbis tanquam suffugio vititur Hieron nius, it sibi inus siderii fama inque usi in elevaret, saltem ampli ili martyris, quem hujus pologiae auctorem non oninino disseteri audet, auctoritatem minueret. Sed eo infirmius eius est argumentum, quod tormenta Ituri Ina Prius lassus esset Parophilus, quam