Acta ex iis decerpta quae apud Sanctam Sedem geruntur in compedium opportune ...

311쪽

INDULTI. 209

cum dimidia pars redituum raobendae canonicalis, pro distributionibus quotidianis, altera vero dimidia pars, pro fructibus assignata esset putabat Capitulum eumdem unonicum indultarium, non tertiam dumtaxat partem fructuum, et distributionum insimul cumulatarum, sed omnes distributiones, in vim praelati Rescripti, inittere debere; quod si tertiam tantum partem, ex Omnibus cumulatis, amittere debuisset, distribχitiones saltem non lucrari, quae pro diebus solemnioribus asSignatae habebantur. Quaerebatur itaque a S. Congregatione declaratio, quae pro suturis etiam casibus normam praeberet insimul Canonicus indultarius postulabat ut sibi ex gratia concederetur quod ex iure, si ita videbatur, denegandum SSet. Episcopus pro informatione et voto rogatus, Capitulum audire non praetermisit, quod unanimi suffragi consensum praestitit, ut orator, pro tempore quo residere nequibat ut studiis vacaret, distributionibus quotidianis non careret. Ipse Vero Episcopus monebat praebendam Oratoris ascendere totaliter ad scut iri , quibus demptis scutatis do pro oneribus, remanet liber annuus reditus scut 61. Perpendebat autem, iuris esse tralatitii distributiones quotidianas non percipi ab iis, quia divinis absunt ossiciis, neque ulla consuetudine posse introducisontrarium, Cone Trid. Mas 24 cap. 10 de Reform. nisi reditus omnes canonicatus distributionibus constent, quo in casu qui ex

privilegio in corpore iuris clauso l), vel ex Indulto Apostolico,

ehor abesse valeat, duas ex tribus partibus illarum lucrari intest Benedict. 1V. Instit. 1074 9 n. 58 ceu ex constanti praxis Congregatio Oratori etiam rescripserat. Itidem clarum esse, adnotabat Episcopus, non licere Capitulo distributiones quotidianas donare, relinquere, aut quavi collu-εlane remittere absenti, vel qualibet de causa ei qui distributionesti Privilegium in Orpore iuris elau eonlaetum eorpus Decretalium, ad distin, suae dicitur illud quod ex iure Deore guendum illud ius quod in Deeretalibus talium derivat, uti esset ex gr. illud de raperitur ab illo, quod statutum est in quo diximu pag. s. Quoa quartum Constitutionibus R. Pontificum, quae

312쪽

amittere debet; nec fas esse cuipiam illas recipero, et si acceperit suas non sacere, et ad restitutioneri omnino teneten ciι. I ι. S. 7 n. 92. Verum, addebat S. Concilii Congregationem poeuliaribus accedentibus circumstantiis, ac praesertim ob praebendarum tenuitatem, aliquando concossisse, ut Canonici absonis lucrari possint quotidianas distributiones, et concludebant: si Videant nunci ΕΕ. V. an , ex hisce expositis, Canonici Oratoris precibusi respondendum sit, gaudeat impetratis Vel potius annuendum, sit votis ipsius, non obstantibus deductis rationibus.

Plura hisce eae spes adiungebantur quae cum tenoremimus Bosoripti quo S. C. utitur in his indultis concedendis admodum illustrent, sere omnia ei reserimus. Animadvertebatur nimirum, praesontem quaestionem in eo versari, an Canonicus Orator in vim Rescripti tortiam tantum parto distribuuonum et Ductuum insimul cumulatorum, vel potius distributiones integras amittere deberet. In utraque autem hypothos nulla videbatur ratio suppetere cur exeeptis fiori deberet quoad dies solomniores. amvero Indultum, ex constanti S. Congregationis praxi concessum Oratori suerat pro Iucrandis dumtaxat huetibus, minimo vero distributionibus quotidianis quas omnino amittendas praecipit, amissis distributionibus-Exeoptio fit solum duobus in casibus, ubi scilicet omnes huctus praebendas, distributionibus constent vel si reditus prae ndae, tertiam partem distributionum non attingant, ' et tunc, Mace vations facta distributionum et Ductuum praebo ae duae ex tribus partibus Indultario tribuuntur, amissa tertia quae insedivientibus accrescat. Neuter porro ex praedictis casibus compe bari videbatur in themate. Nam neque solis distributionibus, praebendas reditus constabant, et hi roditus non solum alti gobant tertiam distributionum parium, sed imo partem pro distributionibus adsignatam exaequabant. Quamobrem casus de quo agebatur, non quidem in exceptione , sed in rogula generali comprehendi videbatur, qua scilicet absens ex causa studiorum luerari potest mictus dumtaxat, non vero distributiones sui Canonicatus, ceu Innocentius XII praevio voto Congregationis deputatae super Rosormatione Indultorum eximentium a servitio

Canoni a st Boneficiatos Urbis, id donandavit, sub diem Maii

313쪽

l693 ac uonstaniae tenuit S. ConM 'tis, ceu videre es apud Card. Petra in Comment ad conatiι. IX Bonifacit VIII per ωιum. Animadvertebatur insuper, cum olim S Congregatio rescribere

soleret, ut cumulus fieret, Si frueιus praebendae quartam partem auribinionum non utinganι, vel non eaecedan .disputatum fuisse, quomodo hisce in verbis Rescriptum ore intelligendum; an scilicet ad cumulum faciendum, et lucrandas duas ex libu partibus, requiratur ut praebenda non ascendat ad unam quartam partem tantum distributionum, an vero quod non Qxcedat tres ex quatuor partibus distributionum. Pignatellius consuti. 83 m. 9 pluribus rationibus firmat, verba illa intelligi debere, eo sensu, quo praebenda non excedat tres ex quatuor partibus dis tributionum, scilicet ut explicat Petra, he. eiι. n. N ipse putat pro calculo debere dividi distributiones m quatuor partes, et si fructus praebendae non excedant tres partes distributionum, non dicuntur attingere quartam partem earum , et sic detur locus coacervationi secus vero si ructus praebendae excedant tres partes distributionum, iι ut in obolo attingant quartam partem. Ita ex M. si distributiones essent in quantitate 40 scutatorum, et ructus praebendae in scutatis 30 eumulus fieri deberet, quia non attingunt quartam partem si ero fructus praebendae essent in scutatis 3 i, tunc sieri non deberet.

Hinc it Pignatellius impugnat amanum, qui oup. Quia

sanrum n. 334 cap. Licet n. 13 de praeb. docet tunc esse tenuestructus praebendae , cum quatiam partem distributionum non superant, Vel non attingunt. Quae verba important, quod si distributiones essent in scutatis 40, et fructus praebendae in scuiatis 10 fructus praebendae tenues prae distributionibus dicendi essent secus vero si ultra scutata 1 redderent. Subiungit autem Card. Petra lac ciι ussit vere sensus Fagnani debet attendi, tum quia est undatus in resolutionibus S. Con- gregationis, tum etiam uti versatus in hac materia; et demum 30eeurrit ratio etiam per privilegium, cum eo minu quo Ροω sit, debeat vulnerari servitium chori et ius aliorum inserviem itum. Ac tandem concludit: e Post tempora agnani, quod

non advertit Pignatellius est lac. inolevit ab anno sere 166 in Sae. Congregatione Concilii sormula suura adducta, quod ad

314쪽

2lI INDULTA. hunc effectum coacervationis distributionum cum fructibus praestendas, isti tertiam partem distributionum attingere non de- beant, ut nunc servatur et debet intelligi iuxta praedicta, quod scilicet, si distributiones sint in scutatis 30 et ructus prae, bendae sint in scutatis novem et obolis 90, non dicantur a b tingere tertiam partenti distributionum, secus si sint in sc n latis decem, cum attingere tertiam partem hoc modo literalitera, et rationabiliter consonet, non autem ut Pignatellius innuit, quod legenti, et calculanti patet e magis quia hac nova sormula pinguius consultum est, quam antiquitus per non excessum a quarta parte, et quidem rationabiliter; nam sicutis Concilium voluit, ut non existentibus distributionibus, tertia pars separetur pro istis ita pro fructibus iustum est ut sabs te tertia pars quantitatis distributionum attingatur. ηIn themate autem nemo non videt, subiungebatur, quod etsi fructus praebendae computari deberent iuxta normam quam tradit Pignatellius, nihilominus coacervationi locus non esset; quia fructus praebendae nedum excedebant duas ex tribus distributionum partibus, sed distributiones ipsas aequant, ut supra

notatum est.

Hisce omnibus accurate adnotatis, remittebatur in Patrihus decernendum, an, sin minus ex iure, saltem ex gratia indulgendum Oratori esset ut distributiones omnes quotidianas, amissis tantum distributionibus inter praesenιes, lucraretur, ceu aliquando rescripsit S. Congregati , vel saltem duas ex tribus partibus fructuum ac distributionum insimul cumulatarum, suas faciat, amissa tertia, idque accedente praesertim consensu Capituli et tenuitate redituum praebendae, qui, amissis distributionibus et satisfacιis oneribus, eidem supersunt. REScRIPTuu - Sacra Congregatio Concilii huic petitioni per Summ precum expositae, die et Aprilis 1861 respondere censuit In cum de quo agitur Indultarium amitιere disιributiones quotidianas sed attento consensu Capituli, pro gravita, ut Orator, duranι absentiae Indulso, va eae tris partibus distribuιionum ac fructuum praebendae insimul cumulatorum, percipere queas, amissaverιia, quae inservienΚbus accrescat, facto verbo cum S O.

315쪽

I. Qui vi praelati Bescripti a chor absunt, amittere omnes distributiones quotidianas, et inter praesentes. II Duos tamen excipi casus, nimirum si Omnes praebendae reditus adsignati fuerint pro quotidianis distributionibus Hoc enim casu, tertiam tantum distributionum partem , qui ita abest, amittit. IlI. Alterum casum, qui excipitur, illum esse in quo tenuis sit praebendae reditus pro huc ιibus assignatus, in comparatione distributionum. IV. Tenuem vero, iuxta agnani sententiam, praelatam In dulti formulam declarantis, eum esse, si unam ex tribus distributionum partibus non attingat. V. Quo in casu, coacervatione acta omnium redituum, ex vi Rescripti qui abest, tantum tertiam huius resultantis summae partem amittit. I. In praesenti themate neutrum exceptionis casum locum habuisse. Reditus enim adsignati pro fructibus exaequabant reditus adsignatos pro distributionibus. Quare talis absens vi inscripti omnes distributiones amittere debuisset. VII. Attenta vero Capituli liberalitate, in eas S. Congregationem indulgendum censuisso, si Sino placeret l), oratoris supplicationi.

sEPARATIONIS TORI ET HABITATIONIS.

Sexto nondum vertento mons a matrimoni contracto,

Uxor A. maritali domo relicta, petiit a propria Curia legitimam tori habitationisque separationem. Operam dedit ecclesiasticus Iudex, quantum potuit, ut Uxor vim reconciliaretur, sed perperam.

1 Capituli onsensus non est Iegl tione. Quare ieet ex capituli e sensulimus titulus ad percipiendas distributio praeeipue mota sit S. Congregatio ad i ne quas quisque amittere iure debet, uti dulgendum Oratori, adiecit tamen faetorrete adnotabat Episeopus in sua insorma verbo m- Sino. id pag. 89 in nota.

316쪽

Mota proinde in Curia lite causa favore Viri definita suit Sed

Uxor, huic latae contra se sententiae non acquiescens, ad S. C C. appellavit. Transmissis itaque actis processualibus, et reliqui ad rem pertinentibus S. Congregatio rescripsit Ordinario, ut te minum artibus praefigeret ad deducenda, quatenus Vellent, ulteriora sua iura coeat S. C. Desensorem in Urbe Vir sibi constituit, Uxor ver se retulit ad ea, quae in prima instantia de

duxerat.

Tria porro querelarum genera adducebat Uxor pro legitima

separatione. Nempe l. quamdam a vim aversionem, etiam Mirimoni praehabitam, ad quod ineundum ex reverentiali timore Avunculi sui se inductam suisse stirmabat. 2. Phisicos desectus in vim repertos, post initum coniugium; alitum nempe laetidum, herpeticas eruptiones, et quamdam impotentiam . . Toleratas iugiter contumelias, modosque rudes et imporiosos, quibus a Vir pertractari solebat. Pro huiusmodi querelatum probationo, Mulier ad nonnullos testes provoeabat, Morum tamen praecipuus qui confirmaro debuisset u rotas se undo et terii ioco exhibitas, in iudicio, potius contra Uxor sub inramenti fide deposuit Vir autom hiretis ah Oxore contradicens, adducebat lures litrem ipsius Uxori AEnne praeeon vim amorem ante initum

coniugium tumdemque firmum praemonstrabant. Quatuor insuper ex Curiae mandato deputati suerunt viri in arte medica periti, quorum duo ex longo annorum cursu Viri familiam curaverant, qui omnes examini, viro subiecto, Sub iuramenti fide exclusernn sere enitus secundum querelarum

genus. Conquerebatur tamen Uxor eo quod nonnulli alii tostes a se provocati, auditi a Curia non fuerant, qui praesertim de praehabita aversione, et detrectatione nuptiis illis ineundis tostari potuissent.

DEpEssio Uxollis. - Animadvertebatur ex officio pro ostin-sione Uxoris, divortium, quoad torum et habitationem, legitime fieri posse ubi alter ob alterius saevitias absque gravis damni periculo cohabitare non possit, Cap. eae traxinnissam e cap. Iiteras i de restitui spinat Praesertim si saevitia ita requen-

317쪽

tes sint, et graves, ut trepidanti mulieri non possit suffleienti securitate provideri, uti praeter auctores tenuit S. Cong. in immuna Separia. Tori 6 Maii 1I89 in ullius S. Martini 28 Imsi 180 aliisque

Ιm subiungebatur, ut perpendit Coscius e separat tori 2 c. 7 seq. separationem concedendam esse otia loves, sed is quentes saevitiae habeantur; quia malae tractationes, potissimum quia irrationabiles et indebitae, odium gignunt, trinnocentem uxorem ad delinquendum impellunt. Quae quidsm omnia vim suam augere dicebantur erga Uxorem A. quae nobilis, et exquisita educationis erat. Praeterea morbus contagiosus, et grave corporis periculum, uti logitima causa divortii quoad torum et habitationem habetur erraris v divorιium; et up pervenit de conrug. lepros. Et ratio suppeditari videtur ex naturali interpretatione, qua comiuges, qui in matrimonii contractu sibi invicem mutuam potestatem corporum conserunt, salva suarum personarum incolumitate cohabitationem promittunt, et suseipiunt. Quod si in themate quatuor deputati periti hanc causae existentiam excluserint, recte nihilominus Uxor contra ipsos querebatur, e quod duo ex ipsis intima relatione, et amicitia iungebantur cum Viro, eiusque amilia; quare orum depositiones attendi non debere vid antur. Reliqui vero duo non includebant nonnulla indicia

in viro reperia, quae poterant praefatos morbos commonstrare. Denique, quoad aversionem uxoris a viro, adnotabatur, antipathiae, ex peritorum sententia, aliquando dari emus, in quibus gravissimi incommodi vadat sive mutuus adspectus, muli que magis mutua conversatio; adeo ut invisus adspectus, naturam et affectus alio m porturbet. In praesenti autem casu, adeo obfirmata erat aversio ultoris, ut palam promeretur u sibi im- , possibile fore individuam vitae consuetudinem, cum Viro rea

a sumere . .

Quod si haec omnia minus ex actis probata Viderentur, recte Mulier conquerebatur, eo quod pro veritate auditi a Curia alii testes non fuerint, nempe Avunculus eiusque omestici, ne non Mulieres nonnullae quas nominabat. Quare, praesertim ex Ego in ea provincia vigente acta meessualia esse rescindenda contendebatur.

318쪽

Dενεηsio illi. - Verum Viri Desensor contendens accusationum capita sutilia esse vel salsa, reiiciebat primum querelarum caput, tum ex epistolis Uxoris ad Virum ante matrimonium mi Sis, tum ex indole Avunculi, qui suam neptem serventi amore prοSequebatur Caeterum primum querelarum genus, etiamsi demonstraretur, iuvare orsan posset ad causam nullitatis ma-tiimonii, instituendam minime vero ad separationem, quoad torum et habitationem. In praesenti enim causa supponebatur matrimonii validitas, ideoque recto Curia non admisit indicatos ab Uxore teStes. Secundum querelarum genus reiiciebat Viri Desensor, ex concordi quatuor peritorum testificatione. Quod si eorum duo veluti suspecti ab Uxore reiiciobantur, admonebat, in huiusmodi controversiis, super lactis, domesticos parietes, plerumque non praetergredientibus, etiam illos admitti, qui in aliis causis v luti suspecti reputarentur. Rota decis. 35 n. 14 eor. Ludovi-- decis. lxn s par. 18 om. 1 M. Cosci de ea tori lib. e. 8 n. 32 et seq. te. Nominat m vero, quoad herpetem, observabat, quod si ea extitisset, demonstrari etiam debuisset eam esse contagiosam ex cap. 1 et 2 de conius lepros quam iuris sanctionem rite exomat Cosci p. cit. lib. 2 c. 12 n. 25. Tertium querelarum genus excludebat, ex ipso teste ab Uxore provocato, qui deposuit equantum scio aritus bene cum Uxore se gerebat, Uxor vero quamdam praemonstrabat eum Harito severam agendi rationem a Castorum concludebat De- sensor huiusmodi malas tractationes, etsi extitissent, cum neque graVes sint, neque perseverantes, non posse connituere divortii

cauSam Rota in In nitana obsequiarum virim 1 Iunii l764 r. De Viri n. 2 et seq. Hisce itaque in medium adductis rationum

momentis, in examen revocatum est

κΑn sententia curiae ... sit confimanda vel infirmanda in

SOLuTio Duau. - S. Concilii Cong. re discussa dis 27 obruarii 1864, confirmare censuit Curiae sententiam respondendo: μβm,ive ad primam partem, negative ad secundam.

319쪽

I. Graves requiri causas ad legitimam Coniugum separati nem quoad torum, et habitationem, quae graves cauSae penitus deerant in praesenti themate. II. Neque confundi debere causas, quae reserri sorsan possem ad matrimonii nullitatem demonstrandam, cum cauSi quae, Onstante matrimonio afferri debent pro huiusmodi separatione obti

nenda.

TRANSLATIONIS PAR CIAE.

C.--ma ἄ- mes . Extabat in quodam oppid paroecia A., quae Ecclesiam parochialem possidebat angustissimam, sucerescenti in dies animarum numero continendo imparem, Vetustate satiscantem, larma indecoram, humiditate perpetii laborantem, ita ut parietes situ obsiti essent, et sepulchra plena aquis ex superiori monte permeantibus Parochus animadvertens si has incommoda populum minus eam requentare, t crupiens divino cultui decentius providere, consilium iniit hanc transserendi paro iam in aliam Ecclesiam S. Sebastiani, Μ nicipii propriam, servatis utriusque ecclesiae honoribus et oneribus Episcopus hoc consilium non modo approbavit, sedeuravit insuper ut a Municipibus approbaretur, et difficultates si quae essent superarentur. Collatis hinc inde cons iis, convenit intor Parochum et unicipes ut ad ampliandam et ad elegantiorem formam redigendam colosiam S. Sebastiani, tria scutatorum millia impenderentur. Ad hanc complendam summam commendabili generositate confluxerunt, tum ipsum Municipium, tum Parochus et duo Sodalitia, exhibita simul S. Sediconventione approbanda inter Parochum et unicipium, in qua, inter alia plura articulus sic enunciatus legebatur, quod nempe: integra et salva maneant iura quas unicipium actualiter ha- bet in Ecclesia S. Sebastiani, mepto eo ominio eiusdem ecclesiae, quod cedi debet Parocho, qui se et pro suis succe a foribus obligari debet ad sustinendiam medietatem exp-

sarum, quae necessariae erunt pro eiusdem ecclesiae an atentione.

320쪽

Requisitus ordinarius pro insormatione et voto, intor cotein respondit, Oraculum SSmum erit solummodo expectandum, quo lavente ac propitio, minime sane dubitandum, qui irae η satam transactionem prospiciatur cultui divino, Religionis bono atque animarum ac ipsum Oppidum templo decentiori quo caret ditetur. Cum vero in praelata pecuniae Summa parSaliqua decerpi debuisset ex bonis piorum locorum, hinc praeter Conventionis approbationem implorabatur etiam Apostolicum Beneplacitum pro eroganda ea pecuniae parte in utilitatem ecclesiae S. Sebastiani Bis per summaria pree-imposita S. C. haec causa fuit, tandem in folio exposita plene resoluta.

officio translationi ecclosiac parochialis locum fieri, quoties Iustae ac legitima musas concurrant. Quas inter praecipue recensetur indoeentia et angustia ipsius ecclesiae transferendae ut notat RQuff. in mae beneflc. de transi Dismp. n. 7 et S. C. C. in

Neque obstare dicebatur in casusnod parochialis ecclesia tran serri non debeat si possit reparari, ne ea quae sacris ministeriis dieasu mnt, temporum iniuria obsolescant, ut monet Conc Trid. 8sas 2 cap. 7 de refom. et retinuit S C. C. in una ciuitatis Castellii Mars 1762. Etenim ex causis supramemoratis impossibile fore vidobatur ut praelata scelesia parochialis ad decentiorem lammam redigi posset.

hatur insup r, quod pro aedifieatibne, vel reparatione ecclesiae Iarochialis interdum stium legata pia missarum adhibeantur, ad tradita per Amostag. de causis piis lib. 1 cap. 14 n. 36e lib. 2 cap. 13, 33. Brase de potest. Ecebes tom. 3 c. 24;o maximo iuvae in praesenti eas sodalium consensum, Cum

amreis de erogatione pecunias Sodalitatis pro fabrica eclesine parochialis, ceu ruitur ex imita 16 Junii 1787 ad I dubium. Quin imo aliquando concessa Miana fuit subsidiorum dotaliuin sumo isto ut in malavisama Remedi αι-ii Melesiae die Multi 1842 ad II dubium Ecclesiae enim aedificium, vel reparatio,