Acta ex iis decerpta quae apud Sanctam Sedem geruntur in compedium opportune ...

331쪽

dsliberatario significata cum fuisset, eam hic omni ex parte ac-eepto habere non dubitavit. Cum iam in eum locum adducta res esset, ut Instrumentum definitivum eum homine illo On- fleeretur, Dynasta Patronus huiusce negotii certior sactus apud S. C. Ep. et Reg. oblato libello conquestus est, nullo praehabitet Suo consensu, quin insu sese plane inscio, ad eum Emphrteuseos

contractum deveniri itaque postulabat, ut acta eatenus celebrata rescinderentur ordinarius ea de causa rogatu S. C. e-

scribebat, negari, ut sibi videbatur, non posse definitivi instrumenti celebrationem dummodo Patroni consensum ad eum

contractum absolvendum omnino necessarium non aestimaret

S. Congregatio. Quin PATROIlus oppoNERET. - Εxcmus DFnasta Patronus acta omnia veluti nulla traducebat ex eo quod rescriptum a S. C. EP. et Reg. prout ipse tuebatur, breptionis, ac subreptionis vitio laboraret; nam in precibus nulla patronatus menιio lacta suerat , nulla Patrono de Emphyleus celebranda data signific tio, neque consensus exquisitus insuper Emphyleusis in empetuum duratura erat, quod ab ordinari S. C. disciplina alienum est, ac denique eontractus seu distractus a beneficiato proponebatur, qui minime beneficii dominus, sed merus administrator existit. Denique idem Patronus, quando Emphyleusis adessectum omnino perduci x S. C. decreto debuisset, ipsemet sese Offerebat, eum in finem, ut conti actum illum eodem persoluto canone, eisdemque conditionibus in se susciperet.

ostenderet acta, quae in tribus experimentis locum habuerant, adamussim iuxta Decreta Generali S. C. absolui fuisse, de que nihil impedimento esse , quominus instrumenti stipulatio permitteretur; quin imo contendeba sine iniuria hoe in rerum statu id sibi denegari non posse. Neque enim ceteroquin Patroni interpellatione vel consensu opus est, qui contra in administratione undorum beneficialium sese immiscere prohibetur. v niam autem a S. C. venia petita fuit, eaque per ordinarium deprecum veritate edocta, evidentem beneficii utilitatem movit ac probavit, nihil reliquum esse quisque videt, nisi, ut res numeris

332쪽

Tridontini sera. 24 cap. 3 de Reform prohibitum est patronis beneficiorum, ne in administratione honorum beneficialium ingerere sese audeant. Nihilo tamen secius non idcirco iisdem ius adimitur invigilandi, ut eadem administratio recte procedat, et beneficialis dos ne dilapidetur. Hanc ad rem Doctores triplicem distinguunt adminis rationis speciem Ilia es enim ita Archid in cap. Laicis 16 qu. 17 n. l auctoriistis, et haec sat solius Discopi. Alia es minimerialis, et haec est Oeconomi qui tantum est, sive debet esse clericus Ilia providentiae sat et sollisitudinis, et haec competit Laicis puta Patrono Caes. De Luca eae Niseeli Biae 35, 11.

Immo accuratius rerum canonicarum Interpretes in hoc a gument quaestionem promuunt, an Patronorum consensus ad undorum beneficialium alienationem necessarius plane Sit. Ipsi proinde discrimen statuunt inter alienationem voluntariam et necessariam, pro hac extrema docent, atroni consensum requiri non eae necessitate eius ac validitate, sed solummodo ex quadam urbamitate ae honestate. Quod vero alteram respicit integrum Patron esse autumant, sese opponere, contradicere, Suvmque dissensum interponere nisi quod oppositio ita Farma De

Iur Pareon. p. L can. IV eas in, si e seu dissensus patronis est, tendendus , si ipsemet alleget causam rationabilem et gra-a vem, quae grave involvat praeiudicium ecclesiae patronali, secus si nullum affertur praeiudicium. 3Iamver si alienati accidat, causa per Sanctam Sedem praeeognita, et aecedente eius venia iam planum est non amplius licere Patron sese opponere, etiamsi idem nullatenus int mellatus suerit neque enim gravis a rationabilis sese opponendi subesse potest causa, postquam Sancta Sedes ea quae scitu necessaria erant, sedulo exquisiverit, in promptu habuerit, et alienationem auctoraverit, quod in ausa, de qua agebretur, adamussim Avomebat. An a quomodo attondenda sint Patroni reclamatiouos in casu. i.

333쪽

REsoLurio nosti. - Diem Marti 1861. Emi Patres rescripserunt Negative.

I. Prohibitum esse Patrono sese immiscere in administratione bonomam beneficialium. Il. At vero non esse eidem ademptum ius invigilandi, ne bona beneficialia male administrentur. III. In alienatione bonorum beneficialium non requiri eiusdem

eonsensum, quando contra alienationem gravis et rationabilis causa ab eo non opponatur, et ceteroquin solemnitates a iuro emonico praescriptae observentur.

RENUNCIATIONIS.

--3-ma inma Maeaa. Cum Parochus Oppiduli uiusdam ob malam eum muliere onsuetudinem vitamque inhonestam populo spirituale offendiculum praeberet, ab Episcopo dioecesano ea de re docto pluribus identidem punitionibus affectus est. Quoniam vero a pravo vitae instituto non deflectebat, neque ulla resipiscentiae signa suppeditabat, idem piscopus de uno ad aliud Coenobium ad spiritualia exercitia peragenda ablegabat, quin suae unquam paroeciae redderetur. Hoc in rerum statu Parochus, inscio Episcopo, Romam se contulit, et S. C. Ep. et Reg. suas querelas detulit, plura eius, quam ipso se ab Episcopo pati asserebat, vexationis argumenta depromens. Itaque S. C. Episeopo preces remisit eumdemque hortatus est, ut d criminationibus, quae in Oratorem congerebantur, iuxta normas a iure canonico praescriptas inquireret. At vero Episcopus, qui Parochum alias iam ad renunciati nem beneficii parochialis inducere nequicquam adnisus fuerat, hasce tractuet Ones resumere maluit, easque - validius urgere, alia ameho adpromissa adsignatiaeae, unde substentationem haberet quae res e sententia piscopo cessit. Nam Parochus albquando tandem animum induxit, ut paroeciae nuncium miti ret, et in eius locum portionem in ecclesia receptitia alterius

334쪽

Oppiduli assequeretur. Itaque dis 15 Augusti 1859 actum renunciationis sponte ac libere, ut aiebat, emissae, Episcopali Curiae inscriptis tradendum curavit Curia sub data eiusdem diei actum acceptationis edidit, in eoque a Parocho iuramentum corporale idest veluti personaliter elicitum superaddiιum suisse leget, tur Sciendum tamen, quod eo die ab Augusti Parochus a civitate Dioecesis principe, ubi Curia extabat, in alia civitate Versabatur, quae triginta vel quadraginta milliaria a Curia distabat. Ex quo manifestum erat, actum acceptationis perfici nequivisse eodem die, quo renunciationis actus prodierat, mulioque minus fieri potuisse, ut Parochus tanquam praesens iuramentum eliceret, nisi bilocationis munere prodigialiter gavisus esset neque enim ceteroquin se rea suberat, quae curribus vaporiseris brevi devorari posset. Nihilo uimen secius Parochus ad memoratam receptitiam emclesiam illic prosectus erat, in eamque ab eiusdem Clero rite admissus sine ulla contradictione uerat. Cum pacifice circa duos annos ibidem moratus esset, rei pertaesus, iterum ad S. C. p. et Reg. suas preces submisit, quibus ad renunciationem e per Vim coactum suisse lamentabatur eam igitur uti nulliter emi sam declarari postulabat, cum praesertim actus acceptationis duplici salsitatis vitio laborans, nempe datae, et corporali iuramenti, ut superius adnotatum est, tamquam non elicitus ha-bori deberet.

beneficiorum iuxta sacros Canones valida dici nequit, nisi e tae definitaeque servatae suerint solemnitates. Et quamvis inquisitio mitteretur, an earum implemento locus laetus foret, attamen illud praecipuum ac primum inspiciebatur, ut satis non sat renunciationem a beneficiat emitti, nisi a Superiore omiter acceptetur Atqui in themate planum erat, a Superior acceptationis actum non fuisse editum quod enim nulliter actum

est nullos parit effectus. o. de nullitate dubitari plane non poterat die siquidem 5 Augusti acceptatio facta suisse dicebatur, et insuper ab oratore iuramentum prolatum coram fuisse, cum reapse neutrum veritati initeretur.

335쪽

Esul cIATIoms. 233 Perperam vero obiiceretur necessarium non e se, ut renu

elatio et acceptati uno eodemque contextu absolvantur, perindeae potuerit Episcopus acceptationem omni demum tempore pedificere. Respondetur animi tum vorum esse, cum res adhuc iningra est, videlicet quando renuncians actum renunciationis nondum revocaverit, minime vero eum secus suerit, prout ab 0ratore factum fuisse per preces S. C. allatas plane constabat. Vid. Ferraris . Renunciatis n. 32 a 33. Neque itidem ullatenus obesset excipere ab Oratore renun- elationem atthabitam fuisse per pensionem in celesia receptitia, quam et accepto habuerat, et duobus annis re exegerat. duo enim initio uiorem est, non potest ractu temporis conu Ieseere cum praesertim ageretur de pensione, quae inter en fiet non comprehenditur subroganda litui paroeciali, quo insuper e patrimonio aer Orator utebatur.

Qui coNTRA PAROcAUM RESPONDERETUR. - Canonica causa, ex

qua oratori parochiam deserere licebat, nedum abunde aderat, quin imo talis erat, ut ipsum ad eam deserendam cogere debuisset, scandalum videlicet quod populo ex inhonesta sua vita exhibebat. Praeterea indubitatum in acto erat, quod Orator renunciationis, et Episcopus acceptationis actum emisisset uterque siquidem per extensum inter acta producebatur. Si vero in data erratum fuerat, itemque in iuramento personaliter elieito, error hic, nequaquam actus substantiam, sed accidentalia solummodo respiciebat. Etenim iis etiam positis, nequaquam negari potest, piscopum acceptationi revera locum nou

eisse.

Subinde probe novit etiam qui vix canonicae iurisprudentiae limina salutaverit, canonicam resignationem bifariam dividi, in expressam videlicet ac tacitam. Quamquam tuque parumper eoncedere Velles, expressam, de qua hactenus locuti sumus, attendi non debere nihilominus declinari non posset alia, quae tum habetur, cum aliquis ponitur actus, qui necessario eamdem secumferat. Si ex . r. in emphrteus si dominus utilis domino directo canonem libere solvit, emphytheusim ipsam idem recognoscere et admittere dicitur Iamvero Orator renunciatiο-nem emiserat sub conditione, ut portio sibi in praedicta e etesia receptitia adsignaretur: si igitur conditionem accepto h

336쪽

buit, et renunciationem, quam portio secum serebat, excepisse dici debet. Cap. ransmissa 2 de Renunc Cap. more 3 De his, quae fiunt, arbos Ius Ge. Unis lib. 3 cap. 18 n. 4 et seq. irino lib. 1 tit. 9 n. 8. Reins eod. it. n. 0. Utcumque vero se res haberet, cum salus populi suprema lex sit, et restitutio Parochi ad renunciatam parochiam, in spirituale populi detrimentum procul omni dubio processura esset, veluti circumstantiae omnes in casu concurrentes comprobare videirentur, a S. C. specialiter exorabat Episcopus, ut, siquid etiam minus rectum in tota hac rei ratione forsitan admissum suisset, apostolica sanatione ita sustineretur, ut quod gestum fuerit, in suo robore permanere indulgeatur. . An et quomodo attendendae sint reclamationes oratoris N

i in casu BREsoLUmo ΠBII. - S. C. Ep. et Reg. diora Maii 864 rescripsit - Negatis in omnibus, Arma remanenι favore acerdotis Oratoris . provisione in ecclesia reeeptitia . Laurentii, facto

I Resignationem beneficiorum omitti debore ex certis causis in iure canonico praefinitis , eandemque non valere, nisi a Superiore acceptetur. II. Renunciationem bilariam dividi, in expressam, videlicet ac tacitam. III Renunciationes aliquo viti sorsitan laborantes sanari ab Apostolica Sede, si aequa si rationibilis causa accedat lin.

1 Qui potest iustis de musis benesi extrinseca forma ad aetus validitatem re clatum suo beneficio privare, quin omnes quisita fuerit omissa. In eas autem ad solemnitates praescriptae observentur, quodlibet dubium removendum, S. Congr. absque dubitatione potest areepto habere videtur clausulam adiecisse facto eris renuneiationem AEN eodem beneficiato evm Mino, qua sanatus est aceeptationis emissam, quamvis aliqua solemnitas, seu desectus, si forsan irrepsisset.

337쪽

BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS

VEN. SERVI DEI

VINCENTI ROMAND

0ppIN REBLULAM RE,P0LITANAE DIGLΕ8Ε08. DEe Ervv. - gQuum agi iterum deberet in Congregatione Sacrorum Bituum rdinaria de aliditate omnium Processuum constructorum an Causa Ven. Servi Dei Vincenti Romano pra dicti, mus o Binus Dominus Cardinalis Alexander Barnabo huius Causae oneras, instante R. D. Ianuari Battuor ipsius causae Postulatore, sequens dubium proposuit in Ordinariis S erorum nituum Comitiis hodierna die ad Vaticanum habitis, nimirum In conste de validitate et relevantia Processuum, ama sιesica, quam Ordinaria auctoritate, constructorum, Testes intriι ac recte Maminati, et iura producι legitime compulsuι in eam et ad effecιum de quo agitur p-Εm porro ac mi Patres Sacris tuendis Ritibus praepositi, omnibus accurate perponSiS, auditoque R. P. D. Petro ineti Sanctu Fidei Promotore rescribere rati sunt: - Alpirmative quoad ualiditatem, expulsis est bus derimoquinι e quadragesimoquinto eae Processu Ordinario, e habeanιur ut adminiculi Testes vigesimus nonus e trigesimus secun . Die 16 Septembris 865., α Facta postmodum de praemissis Sanctissimo Domino Nostro PlO PAPAE IX. per inseascriptum Substitutum Secretariae Congregationis Sacrorum Rituum fideli relatione Sanctitas Sua sententiam Sacrae Congregationis ratam habuit et confirmavit. Die 1 iasto Mense et Anno. BC Episcopus ortuen et S. Rufinae CARD PATRlgi S. R., Praefectus.

338쪽

CONFIRMATIONIS CULTUS

SACERDOTI PROFESsO EIUSDEM ORDINIS

BEATO NUNCUPATODEcRETu u. - Quum Bmus Pater Fr Nicolaus Primaverat

stulator Generalis Causarum Beatificationis et Canonigationis O dinis remitarum Sancti Augustini, arbitretur se satis validis monumentis, demonstrare posse apud Sacram nituum Congregationem Sem Dei Cherubino Testa ab Aviliana Sacerdotiir fesso eiusdem ordinis publicum Ecclesiasticum Cultum ab immemorabili tributum fuisse, subscriptus Cardinalis Praesectus et Causae Ponens ad eiusdem Postulatoris preces, sequens prοΡοSuit Dubium in Ordinariis Sucrorum Bituum Comitiis ad Quirinalem hodierna die habitis-In conste de Cultu publico Mesesiasιic ab immemorabili tempore praestito Servo Dei, seu de casu excepto a Becretis a me Urbani Papa VIII p ssimi vero ac Rini Patres Sacris tuendis Ritibus praepositi, adductis monumentis accurate conSideratis, auditoque voce et scripto R. P. D. Petro inelii Sanctae Fidei Promotore, rescribendum censuerunt. Is irmative seu consιare de casu eaecept si Sanctissimo placuerit. Die 16 Septembris 1865. ηε Facta postmodum de praemissis Sanctissimo Domino Nostro PI PAPA IX. a subscripto Substituto Secretariae Congregationis Sacrorum nituum fideli relatione Sanctitas Sua Sacrae Congregationis sententiam ratam habens, confirmare dignata est Cultum publicum Ecclesiasticum ab immemorabili tempore pra stitum Beato Cherubino Testa ab Aviliana, Sacerdoti Proseis Oididinis Eremitarum Sancti Augustini. Die 2 iisdem Mense et Anno. πC. Episcopus ortuen et S. Rufinae CARD. ATRlgi S. R. C. Praefectus.

Loo m Sigilli

339쪽

BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS

EN SERVI DEI

DEeaATun. -- et In Causa Beatificationis et Canonigationis Ven. Servi Dei asparis De Busalo praedicti, quum agi deberet in Congregatione Sacrorum nituum ordinari do aliditate omnium Processuum in eadem Causa constructorum R. D. Franciscus irili is Apost Congregationis Protiosissimi Sanguinis Domini Nostri Iesu Christi es Causa Postulator, obtinuit ut ab moetram Domino Cardinale Ludovico Allieri praelatae Causae Pο-nente, sequens Dubium proponeretur, in ordinariis Sacrorum Rituum Comitiis ad Quirinale hodierna die bisitis It constet de viaiditate ι relevantiae messuum, tam Apostolica, qtiam Ordina in auctoritate constructorum, Testes in rite ac recte eae minati, e tum producta Iesitim hompulsata in usu et ad eis reum de quo assitur p-Εm porro oram Patres sacris tuendis Ritibus praepositi, post accuratum omnium examen, audito etiam R. P. D. Petro ineti Sanctae Fidei Promotore , rescribendum CBnsuerunt Contiare-Die 16 Septembris 1865. η Facta autem de praemissis Sanctissimo Domino Nostro PIO PAPA lx a subscripto Substituto Secrotariae CongregationiSSacrorum Rituum fideli relatione Sanctitas Sua sententiam Sa- orae Congregationis ratam habere et confirmare dignata est. Die 2 iisdem Mense et Anno.'C. piscopus ortuen et S. Rufinae CARD PATaigi'. R. C. Praesectus

Loco m Sigilli.

340쪽

Quum nonnulliram per orbem Ordinarii pluries exquisierint, et modo a S. Sed exquirant, utrum quarto Idus Novembris in Ecclesia universali, Festum S. Andreae Avellini Consessori recoli debeat ritu duplici minori, quem praesoserunt recentioreseditiones Breviarii, et issalis Romani subscriptus Secretarius S R. C. sui muneris esse duxit Sm D. N. Pii Papa IX. desuper exposcere oraculum Sanctitas porro Sua clementer declaravit ut amodo festum . Andreae vellini Consessoris ab utroque Cler Urbis, et Orbis, ipsis non exelusis Sanctimonialibus, agatur ritu duplici minori, quem obtinet in alma Urbe et in pluribus Dioeemibus dummodo Rubricae serventur. Contrarii non obstantibus quibusoumque Die 1 isnuarii 1864. .

Quum a pluribus annis in Hispania Comunitates hominum Regularium misere extinctae suerint, sed nihilominus multae eorum Ecclesia divino ultui destinatae romanserint et in iis Di- rectorium seu kalendarium respectivi Ordinis adhuc adhibeatur, praesertim in illis quibus uti Capellani inserviunt Religiosi eiusdem ordinis, Rinus D. Ioannes Alphonsus de Alburquerque Episcopus Cordubensis, ad dirimendas quaestiones, quae SaePe Sampius oriuntur inter Regulares, et sacerdotes saeculares circa Missarum celebrationem in huiusmodi ecclesiis, pastoralis sui muneris esse duxit a Sacra Rituum Congregatione sequentium dubiorum solutionem humillime magitare; s

I. Ἀ in Ecclesia Coenobii extincti ad celebrationem im Sae, tam a Cier saeculari, quam a Regularibus etiam eiusdemi Ordinis ad quem Coenobium pertinebat, retinendum Ait halans darium ordinis, vel assumendum kalendarium dioeceSanum. η