장음표시 사용
321쪽
cum tendat ad maius divini cultus incrementum, maximis in iuro livoribus gaudet. Nonnullis insuper animadvorsis circa articulos Conventionis, causa per summaria preeum S. C. C. proposita sui die ramnii 868, in qua Sacra Cong. respondit -- Dilata et ad sentem Mens autem S. C. sui ut novae informationes per R. P. D Secretarium ab Ordinario exquirerentur. Et quaesitum fuit inter cetera, an vetus parochialis ecclesia eo in statu reperiatur quo restaurari non possit. An nova ecclesia S. Sebastiani sit vere centridis ad prospiciendum populi Ommoditati. Quibus apprime ordinarius satisfaciens, domonstrabat impossibilitatem restaurandi
ecclesiam parochialem, et contra maximae populo esse commoditati, S. Sebastiani ecclesiam, quae in medio oppidi extabat. Et S. Cong. die 26 Septembris 1868 respondit siuaad
translationem in genere affirmative, quoad modum dilata, et ad -entem - Mens autem S. C. suit quod Conominium novae c-Mesias S. Sebastiani ex articulis Conventionis aulaeretur ad pra cavendas causas litium et discordiarum inter Municipium et Par hum; et in huius condomini loco, substitueretur iuspatrinnatus avore Municipii, coarctatum tamen ad solam ecclesiam, minime vero ad Parochiam, ita ut ad Municipium spectarent magnae eiusdem ecclesiae reparationes quas fieri contigisset post translatam ameciam, ad Parochum vero pro tempore reparationes minores. Sic etiam functiones parochiales spectarent ad Parochum, dum contra, unctiones non parochiales, ut festum Patroni, et aliae religiosae solemnitates extraordinariae
quas fieri eontigisset auctoritate Ordinarii, ad unicipium pertinerent. Renovatis itaque articulis Conventionis ab Ordinario maxime eommendatae S. Congregationi in folio propositum scit
Hoe articulo XIV. Munteipium sibi tamen iam satis eomprehensa videbantur nonnulla multaris aura reservaluit, quae in iurepau super e lesia sibi reservato.
322쪽
Ι. Ad transserendam paroeciam ex una in alteram ecclesiam, iustas legitimasque requiri causas. n. Tales causas censeri reclesiae parochialis satiscentiam, in decentiam, angustiam, cuius consentanea instaurati' liae incommoda non auferret.
ni. Colliges etiam Conventiones inter partes super ecclesia rum iuribus, ut firmae sint, exigere apostolicam approbationem. IV. amque eoneedi post accuratum examen Conventionis propositae, quo in examine, praeter iustitiam, utilitatemque iusdem Conventionis, attenditur etiam ad praecavendas, quantum ueri possit, suturas discordiarum causaS.
---R. in νε--. Supplex libellus quem Episcopus A. ad S. C. C. transmiserat, quemque retulimus antecedenti lasciculo pag. ibi obtinuit reseriptum, Non esse Ioeum privatim ben Dii, sed potius deputationi eelesiastici uiri administra toria super bonis tam paroeriae, quam fabricae, qui subductis necessuriis addece stem Parochi Mibitionem, super runtes ressitus eroget in rimissionem aeris alieni.- Non sibi tamen huic rescripto acquiescendum duxerat EpD scopus, qui propterea, novis datis literis, nonnulla ulterius imdici subiicienda proposuit S. Congregationi. Haec porro expinnebat, Quum debitas pro responso sub diem Marti mox olapsi ara congregatione Cardinalium Concilii ridentini Inte
pretum mihi dato ad quaestionem: - an ad parochum aerei alieno gravatum, quod et in dis magno fidelium scandalo au- η gere temere pergit, quin ullam praebeat Spem lare ut emem
detur , applicari quod . Concilium Tridentinum sess. l cap. 6 de relam de iis qui turpitor et scandalos vivunt, constituit, proindeque in eum beneficii privatio statui possit Το Sin autem minus, quibus aliis iuris remediis scandalis, quae eiusmodi parochi vel beneficiati, sua culpa, Oetaerati, publice
323쪽
praebent, ac periculo, ex parte illorum, imminenti ab Episcopos sit occurrendum' gratias perago liceat mihi animadvertere, i, laudat S. Congregationis responso dissicultates, quas dictis Parochi in alieno aere contrahendo levitas, mihi parat, nullo modo tolli. ηε Non enitia tam de modo, no bona parochiae ipsius eos a bricae administranda, aut quo, quae creditoribus debet, iisdem tandem sint persolvenda, quam de magno scandalo agitur, quod ille parochus in parochia et in tota circumvicinia ca- tholicis aeque ac cathollicis praebet. Licet turpiter, eo in
sensu quo Clerici concubinarii et libidinis vitio inquinati,
non Vivat, modus tamen ipsius agendi apud parochianos e actis eius et adhortationibus vim omnem et effectum adimit, , ipsumque, et totum ministerium eius despectu exponit, atque ansam praebet, ut multimodis omnis Clericorum status con- viciis perstringatur acerrimissa alum, cuius causa est Sacerdos, in dies serpit, et ni ei-adem sortiter resistatur, brevi totam paroeciam corrodet, ac existimationem sine qua omnis, quam peragit, unctio, non in irritum tantum cadet, sed et parochianis maxime erit pern, ciosa, subcutiet penitus, atque subvertet. v
i Quae cum ita sint liceat mihi iterum proponere quaestio nem, quibus aliis iuris remediis scandalis quae tales parochi, vel beneficiat obaerati publico praebent, ac videnti, quod, ex parte illorum saluti Fidelium imminet periculo, ab Episcopo
sit oecurrendum. ηHisce precibus iterum expositis, eae officio observabatur, quod si deputatio administratoris sufficiens ore remedium non id retur , sed ratione scandali aliqua ulterior provisio decernenda esset, nihil plane prohibere videbatur, quominus piscopus ad iuris tramites contra huiusmodi parochos vel beneficiatos pro-eedero valeret; nimirum, monitionibus in irritum cessis, ad suspensionem, Vel etiam ad remotionem a paroecia, ac tandem ad beneficii privationem. Quando enim Parochi agendi ratio ea sit, quae non in aedificationem, sed in Ecclesiae destructionem, et Christifidelium scandalum convertatur, ita ut ullum ex ministerio suo ructum capere amplius non possit, boni publici, quod privato semper praesere debet, ratio exigit, ut de alios
324쪽
stora popuIus provideatur, ac Parochus contumax suae BdNupoenas luat quod proportione servata, ac iuxta Varias temporum ae locorum circumstantias, de aliis quoque beneficiatis censendum videbatur, ob scandalum quod in populo praebent, et dedecus quod ecclesiastico coetui sua culpa inserunt. REscalpTua. - Sacra Congregatio Concilii re in examen divocata dis 26 Ianuarii 1861 rescripsit: In decretis, salvo amen iure piscopi procedendi contra Parochum uvienus non reis sua ad formam SS. Canonum.
Cismaveria Ἀ- -M. Seraphina vidua, tribus aucta filii Ρωminico nempe incentio, et Angelo, supremis tabulis diei 28 Octob. 1830, relicta parte legitima Dominico et Vincentio, suum haeredem universalem nominavit Angelum, ex-Religiosum de sa- milia Minorum Observantium idque ea se sacere professa est cum aliis de causis, tum nominatim ob plura argumenta filialis benevolentiae, et praeclara mei ita quae quolibet tempore abunde Angelus praestiterat quandoquidem ille nunquam matrem deserere voluit, quin imo una simul vitam vivere maluerat, simulque amplissima Omnis generis subsidia elargiri nunquam destiterat. Angelus itaque haereditatem maternam, nullo adversante, adiit, in eaque pacifice perstitit usque ad annum 1862 qu anno filii ex incentio, interim deiuncto, prognati, S. C. Ep. et Reg. suas preces obtulerunt exorantes, ut institutio haeredis Angeli a Seraphina, Oratorum avia, peracta, nulla declararetur ob incapacitatem adeunda6
325쪽
haereditatis ex voto religiosae paupeietatis per Angelum emisso derivantem, adeoque ut successioni legitimas, perinde ac ab intestat Seraphina obiisset, in suam aliorumque haeredum legitimorum utilitatem aditus aperiretur Ordinarius pro more Sententiam de precibus rogatus, ex stricto iure aditionem haereditatis nullam esse consentiebat inspectis nihilominus peculiaribus circumstantiis opinabatur aequum esse, ut Angelus ia m senex, et multis incommodis assectus ex Sanctae Sedis indulgentia, donec viveret, in pacifica haereditatis possession a fruitione relinqueretur. Quae utrimque in rem suam deducebantur ex iis, quae sequuntur, dilucide patebit.
giosus in suorum iurium tutamen, contra suos scisatre iacentio nepotes adversarios, in medium proferebat pra primis tria rescripta, quae a Saucta Sed sibi concessa suerant, priurum videlicet disici Novem. 808 a Sacra Poenitentiaria editum, quo potestas lacta sibi sui consequendi quodlibet beneficium simplex,
etiam cum residentia, et etiam cum animarum si ira, ea nempe de causa, ut frucιus ea eo provmιientes pro honesta sui substentatione suos facere licite posset. Ilterum a S. C. super DiscipI. Beg. dis 1 Ianuarii 180 datum uerat, quo perpetuam saeculariZ tionem Impetraverat, unaque obtinuerat, ut patrimonii fructibus inisque ecciesiasticis emolumentis pro sui honesι subsιentatione
uti et gaudere possit. . . servaιis tamen per eumdem substantiaιibus potorum suae professionis, quae semper. . . in Sus robore permaneant.
Tertιum denique eadem S. C. impertita suerat die 13 Maii 1844, quo Sacer ordo benigne annuerat pro r4sia divisendi tantum
inter vivos, vel causa mortis, minime vero per testamentum, mιmmodo orator done titulo eleemosynae in favorem Conventus suae Provinciavi, si eaetet, aditer sui ordinis. Iamvero ex tenore huiusmodi rescriptorum Angelus arguebat, sese ex Summi Pontificis gratia ad omnia pri8tina civium iura, iamquam ex postlimini restitutum fuisse, quqe in emittenda solemni pr'sessione amiserat, quale est ius ade- haereditates, quae iuxta legum Praescriptum sibi delaxantur. Id enim eo so
326쪽
tius inserebat ex mente Summi Pontificis , quae eiusmodi erat, ut Angelus, quando extra onasterium vivere deberet, neque ex eo substentationem amplius assequi posset, haberet aliunde, quo necessaria vitae subsidia suppeterent, ne mendicare cogeretur. Illud sibi dumtaxat oneris suberat, ut de haereditate aliter disponere nequiret, ac permissum sibi filerat in formula rescripti anni 1844. Secundo loco Angelus sese tuebatur clypeo praescriptionis plusquam annorum triginta, quorum decursus, iuxta notissimas iuris civilis normas, impediment suis nepotibus erat, ne acti nem ullam pro haereditate vindicanda possent ulterius exercere. Subinde opponebat silentium et acquiescentiam tum suorum θωtrum Vincenti et Dominici, tum oratorum ipsorum per tam diutinum spatium temporis productam, qua ipsi sese parte lingitima, quam a Seraphina acceperant, contentos fuisse demonstraverant, adeoque tacite cuicumque, si sorte habuissent, iuri diuunciasse merito dicendi erant. Insuper Angelus plures creditorum suorum titulos contra nepotes adversarios proserebat, quorum primus ac potissimus erat, ut sese compensare ac redintegrare deberent do pecuniis, quas ipse aere suo in octuagenaria alenda matre, multigenisque quibus laborabat incommodis curanda iuvandaque largiter insumpserat id enim oneris nedum ex naturali lege, sed ex diserta
patris prout aiebat comunis dispositione tribus fratribus imeumbere in communi debuisset. Denique urgebat Angelus sese nonnisi per remedia in iudicioso iter instructo experienda ex possessione haereditatis deturbari posse, minime vero ope S. Q quae Oeconomice tantum et ex Voluntate utrarumque partium, quae in contentionem Veniunt, causas definiendas accipit.
nescit, ex adverso dicebatur, Regulares in individuo consideratos ex. Voto Paupertatis incapaces disponendi omnino fieri; et quamvis Regularibus Ordinibus in communi possidendi facultas ordinario relicta sit, nihilominus, si agatur de domibus fratrum S. Francisci Convorinorum et eorum, qui minorum de observantia vocantur, ex disertis verbis Cono Trid. eap. 3 sera. 2d de Reg. ita excepti sunt, ut nec in individuo neque in communi possidendi facultate Ol-
327쪽
leant l). Exinde iuxta universalem Doctorum sententiam constituitur, quod si quando haereditas Religioso alicui viro a testato, seu ab intestato deseratur, in Religionibus possidendi iure gaudentibus, loco Regularis ad haereditatem vocati, Religi ipsa suincedat; at vero in Religionibus o iure carentibus, nec Religio in sui Religiosi locum haereditatem obtineat, ideoque haereditas ad eos devolvitur, qui ab intestat ex legitima successione adeam Vocantur. itutiι enim vocessionis universalis importat dominium rerum, quod omnis Messe debet, ut eademsivum pauper-ιuιis prout perbelle docet cum omnibus doctoribus passim Petra ad Conat. V. Honori Π feci. . . Quamvis autem ex Interprotum auctoritate loco Religiosorum, qui in Religionibus possidendi incapacitate affectis, professionem solemnem emiserint, Apostolicam Sedem succedere edoceatur, nihilo tamen secius Vid. Fagnan. cap. In praesentia De Probat. n. 3 et seq. casus excipitur, quo testatori mens uerit, non aliquam iam, sed solummodo profanam causam instituere veluti flebat in thomate, ubi Seraphina filium Angelum ob sua in se merita remunerandi voluntatem apertissime habuerat. Neque ad effectum, de quo agitur, aliquid Angel proderant rescripta a S. Sed impetrata anno 1808 et 180s, perinde ac ex
illis omnia iura civilia recuperasset. Etenim rescripta saecularigationis eum facultate beneficia adipiscendi, nullo profeci modo protondi poterant ad ea, quae votorum substantiam attingerent. Et res Sane vora, saecularigati paupertatis votum minime r laxaro pluries pronunciavit S. C. Concilii. In Bononien Testamenti
diei 28 Augusti 1692 apud stram ad Const. 6. Eugenii V.
feci. n. n. 0 - , cum Iesuatorum ordo suppressionem canonice Passus fuisset, quaesitum est, an emat ex e ordino
dimissi, testamenti faciendi iure potirentur: at S. C. negativum responsum edidit liem diora Maii 1679, cum Canonici Regulares . Gregorii in Alga eadem ratione suppressi orent, ideoque Emi Patres rogarentur: An supradicti Monachi testari possint.
Hoc est, quod possidendi ineapa solute pereutiat, quod non ad omnes Relieitas non solum me at singula Religio giones extenditur, sed ad Cappueeinos, ni eapita seorsim speetata , quod in Ninores observantes, aliosque nonnullos omnihus Religionibus aeeidit, sed etiam Oereetur. ipsam Religionem eo laetius sumptam a Acta. Om. Lin c. m. S
328쪽
An succedere possint fideicommissis et haereditatibus, et aeqv I rere possint ac si ninquam professi suissent, et in saeculo pedi mansissent. ii Sacer ordo ad utrumque negatis rescripsit apud eumdem Petram Conia. V. m. XII, 29 t. 4. quo Vero maioris momenti habendum erat rescriptum anni 18 4, quo Angelo copia acta est disponendi inter vivos et caum mortis; aliud est enim testamenti actio acthua, aliud passiVa, Seu clarioribus verbis, aliud est posse testari, aliud ex testamento haereditatem capere Bescriptum anni 1844 testamenti factionem activam permittebat; nihil vero de passiva eloquebatur IamVero nulla res in iure canonico vulgatior, quam quod sorma reseripiorum ad unguem servanda sit, nota coram Durando Meia 238 decis 295 e decis. 350 p. 1 Reeext. Idipsum confirmabatur centissima causa apud S. C. Ep. et Reg. agitata in Arimin-. per ad Legat. 10 Bee. 850, in qua eum Cappuciatus quidam sa- cultatem a S. f. obtinuisset commutandi testammunmt quod ante professionem condiderat, in eoque nonnulla legata certis personis
relinquendi, idemque, praeter rescripti formam, subdidisse prohibitionem ac poenam caducitatis contra legatarios, qui hypotecaelandos legatos subiicere praesumpsissent, proposit dubio: α Anet quomodo prohibitio, de qua agitur, legatariis a Testatore imposita sustineretur. 3 S. C. respondit: Non susιineri. Ultimo loco Angeli nepotes reponebant patruum suum ea scriptione sese tueri non posse, quemadmodum enim domanti incapax erat ex titulo haereditario, ita neque ex titulo usucapionis, aliove quocumque, adinstar servi, cui dominium rerum ex iure Caesare omnino interdicebatur. Quod si Angelo aliae aderant credit causae contra nepotes, separat eas iudicIo Pedisequi debuisset, Si, et quatenus, de iure.
gulares viri, testamenti actionis activae ac passivae plane sint incapaces, nihilominus, iustis accedentibus circumstantiis, Summus Pontifex pro suprema sua potostate Regularibus ipsis utramque largiri potest huius rei plura possent exempla in medium asserri, quorum nonnulla recenset Folium S. C. Conc in Bononien 3 Iunii 17844. 'on desunt eaeempla. Quin imo etiam ex O dinari iure existunt casus quibus viri religiosi, donec vivant,
ius adipiscuntur utendi ruendique haereditatibus sibi delatis;
329쪽
talis est Regularia ad piseopatum evectus, qui haereditates post egressum e Religione capere quoad proprietatem lavors reclesiae suae, quoad ususructum avore suimesipsius minime prohibotur; quin obstet bonorum ronunciatio in pros stomo elisita; hae mmi non ea tenditur ad haereditates, quae non sint alteri ante gyis patum acquisitae , Gluu S. C. Cono definivit in Neapolitani Becem. 168 lib. 16 Beer. f. 806. lyΤalia est otiam fauonicus Rogularis, qui ad ine larem animarum euram administrandam issmraptus suerat, seu laetum est in ira tua risi 23 Maii 1722 ad II et dies Iulii anni sequentis, in qua, minis Adam Canonico Regulari Lateranensi saeculari parochia aucto, haereditatis sibi devolutae usta liberum quoad viveret, Sacer 0rdo adiudicavit.
An et quomodo . pro deridum sitit iam. vngsoLuTio Duain S. C. Ep. et Reg die 28 Ian. 863 res n-dit As mause, et auentis peculiaribus circumstanιiis supplicandum Sm pro venia retentionis bonorum per sacer tem Anodum durant ei. Osta, salsa tamen propriMate favore haeressum inimorum Seraphinae m.
I Religiones Regulares ordinario possid' id capaces esse ineommuni, non in dividuo. u. Excipi vero nominatim Fratres'. prascisci, appucinia et Minores observantes, qui nec iis communi nec in andividuo possidendi capaces habentur. lli. Itaque , his exceptis, si cui religioso aliqua haereditas vel legatum Obveniat, loco eius succedit Boligio. IV. Summum Pontificem, iustis accedentibus ca) sis, Religiosisiestamenti acti e activa et passiva carentibus in terdum indul-
330쪽
228 svνEM NOLLITAT TEsTA κηT Eetc. gere, ut testamenta condere, et haereditates legatavo eversqueant.
IV. piscopos Regulares ad piscopatum assumptos capere posse haereditates et legata post Episcopatum sibi delata. I. Id autem ita intelligi ut sibi liberum usumisuetum, quoad vixerint, acquirant , Proprietatem ver ecclesiae, mi desponsi sunt. VII. Canonicum Regularem saeeulari parochia auctum, posse itidem quoad usumlauetum haereditatos et legata sibi posthae obvenientia capere et obtinere.
C.--ma inam diaeta Extat in quadam ecclosia SSmae Mariae Vironi dicata, beneficium iuripatronatus o bnoxium Exomi cuiusdam Dynastae; et inter fundos qui beneficii dotem constituunt, non exiguus recensetur ager, qui reditum scutat'rum octodecim quolibet anno reddebat, fructum multo uberiorem redditurus, si aliqua emponemata vulgo meliorationes, in eo peractae suissent. Quae videns sacerdos Salvator beneficii Rector nactus est hominem qui agrum ipsum in perpetuam emphyleusim acciperet, adpromisso canone annuo scutatorum triginta supra octo. Itaque idem Rector, nulla Exomo Patrono eius rei significatione facta, sed J. C. Ep. et Reg. adita, veniaque impetrata, publice edicta Proposuit, quibus ad emphyleusim oblatores invitabantur. Cum tamen unus ille homo, praeterea nemo, comparuisset, ex decreto S. C. Ep. et Reg. eidem emphyleusis deliberata est, salvo iure Vigesimae et Sextae, ad normam Decretorum Generalium Ohisdem S. Congregationis l) Instaurato certamine pro Vigesima, nullus extitit oblator: At vero cum experimentum Sextae persectum suisset, inventus est Titius, qui canonem ad scutata Madauxit. Quae oblatiosa vias A. M.