Acta ex iis decerpta quae apud Sanctam Sedem geruntur in compedium opportune ...

751쪽

decreto irritante non communivit ideoque si quid contra illius Epistolas praescriptum actum fuisse in his processibus aliquando repertum est, non idcirco S. Congregati nullitatem processus declaravit Benedict. XIV. t. 24. 43, 18. Hisce in genere praenotatis ad singulas obiectiones disiaciendas vel nervandas Orator descendebat. Quoniam autem praecipuam argumenti vim Fidei Promotor repetebat ex eo, quod eiusmodi iudicia criminalibus iudiciis aequiparentur, quamvis id efensor non negaret, sed ultra concederet; attamen indicabat plures esse disserentias inter utraque iudicia Utilo putamus eiusmodi disserentius a Mensore

indicatas ei integre referre eo magis enim rem aliquam Ognoscimus, quo magis eum a caeteris distinguimus.

In iudiciis criminalibus sita istinguebat Desensor inquisi tio inchoatur et perficitur a Iudice et Actuari , quin iscalis

locum habunt in examine tum rei tum testium dum conficitur processus. In iudiciis nostris iscalis adest ab initio ad finem inquisitionis. In criminalibus interrogatoria fiunt a Iu dico, in nostris exhibentur a Fiscali, ea servata cautela ut apsi iudices interrogatoria ignorent usquo ad actum examinis. In criminalibus iudex in torrogat iuxta necessitatem et opportunitatem, quae Varia semper esse potest in progressu inquisitionis in nostris una est interrogatoriorum formula iuxta quonisinguli testes debent examinari interrogatoria vero elucubrantur super articulis antecedenter a Postulatore exhibitis adeo ut non spectent modo ad eruendam generice veritatem; sed etiam ad probandam existentiam vel non existentiam actorum, quae in articulis tamquam vera ponuntur. In criminalibus contestationes fiunt, testium dicta vel re vel aliis testibus com-mlinicari possunt in nostris testium responsa Secreta sempermanent usque ad Processus absolutionem. In criminalibus agitur de uno alterove crimine probando, quod testium memoriam sugere nequit in nostris agitur de probanda horoicitate singularum christianarum virtutum alicuius Servi Dei, quae probari debet per specificos cuiusque virtutis actus ita repetitos, ut de perseverantia in virtutum exercitio usque ad obitum pariter constet: agitur

namque de integra servi Dei vita, de singulis serme actibus di, gnoscendis, qui, nisi appositis interrogationibus testes iuventu

752쪽

eorum memoriam sugere facile possunt. Hinc est quod non raro testium responsa ad interrogatoria, elanguida sunt contra Vero plenissima legimus eorum testimonia cum super articulis inte

rogantur.

Hisce adnotatis, contendebat insuper Defensor ea interrogatoria, quae ut Suggestiva ex adverso reiiciebantur, habenda Saltem esse tamquam articulorum paraphrases, vel ipsos articulos in partes divisos. Quod si fieret etiam hypothesis, qua suggestiVa renunciarentur interrogatoria a Censore indicata, non inde tamen sequi aiebat Desensor, reliqua omnia nihil esse facienda. Etenim interrogatoria simul sumpta erant numero DXVΗΙ; sunt autem a Censore notata CL; itaque concedatur Oportet validam esse inquisitionem circa reliqua interrogatoria quae Supersunt CCCLXVlli responsio quamvis ipsimet Defensori non

satis arrideret ex hypothesi quam ipse reiicere contendit attamen hac etiam acta hypothesi, cum non agatur de proceSSuApostolico, qui clausula irritante est communitus, non inde Se- qui aiebat inquisitionem nihil osse laesendam. Negabat praeterea elanguidas esse et pene exangues teStium responsiones, Si nonnullae exciperentur; quas elanguidas responsiones ultro Defensor concedebat esse reiiciendas id est iis responsionibus neminem inniti posse ad virtutes Servae Dei et reliqua ostendenda , quemadmodum ipse Defensor iis non innitebatur.

Ad ea vero, quae obiiciebantur circa testium responSioneS, ex quibus Censor arguebat, testes interrogationes non intellexisse: Defensor respondebat indicatas interrogationes duplici parte constare, nimirum utrum Serva Dei animum ostendereιe sum eιc. et 2 quibus signis per responsionem autem V irmu-tive, testis ad unum respondit; ex eo autem quod ad alterum non responderit, argui non potest, testem interrogationem non in tellexisse idem aiebat Desensor esse dicendum de alter interrogatorio a Censore opposito, si completum exhibeatur, quod ita se habebat Quomodo Barιholomeu Dei iustitiam eaeercuit Con-3piciebatur ne consιanter et alacriter submissa in omnibus Dei

luntati, e toιaliter a Deo dependens Cui inter gationi testis respondit affirmaιive.

753쪽

Nullo iure dici posse denique contenti ut teSte cauSamsolentiae suae non reddidisse, si animadvertantur quas docet Benedictus XIV. Ioc est L 2 c. 49, 10 Cum in causis. beatii, ficatiotiis et canonigationis testes ut plurimum deponant de his quae SenSu corpore non percipiuntur, vel de miraculis, quae habent causam occultam, hinc fit, testem in hisce causis, et de praedictis actibiι deponontem teneri reddere causam scientiae, , etiamsi de ea a iudicibus non fuerit interrogatus, et quidem si causam non reddiderit, non erit eius dicto deserendum. Ex quibus verbis deducebat Defensor non leneri testem, saltem Sub poena nullitatis sui exuminis, reddere scientiae causam cum deponat de actibus, qui corpore sensu percipi possunt. Sed praeterea adductis exemplis, quibus contrarium ostendebat, adprecarebatur mos Patres reliqua in processus tabulis videre.

Hisce itaque o aliis utrinque ample disputatis, propositum est Sacrae Congregationi dirimendum consuetum

orati tam .

An sit signanda Commissio introductionis Causae in casu et ad essectum de quo agitur. RESOLu Tio. In S. Congregatione ordinaria S AER. omnibus matur exumine perpensis, auditoque voce et scripto R. P. D. Petro ineti Sanctae ido Promotore, rescriptum fuit: sirma-ιive, sive signandam esse Commissionem si SSmo placiterit. Die

Martii A 866.

Facta postmodum de praemissis per R. P. D. Secretarium SSm D. N. Pio Aph IX. relatione, Sanctitas sua sententiam S. Congregationis ratam habuit et confirmavit, propriaque manu signavit Commissionem Introductionis Causae gAERAsitiis l) Sorva Dei Bartholo meae Capitani praedictae. Die Meodem mense

et anno. niae signatura Commissionis pro Causae introduetione, Servus vel Serva Dei, titulo Venerabilis deeoratur.

754쪽

. 8. FRANCISCI DE OBSERVANTIA.DEcRETsu.-40uum Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa IX. quintodecim Kalendas Septembim anni 1858 benigne induIserit, ut de Dubio Signaturae Commissionis Introductionis Causae Servi Dei Fr Generosi Mariae a Praemosello Sacerdotis Professi es,nis Minorum de Observantia Sancti Francisci ageretur in Congringatione Sacrorum Rituum ordinaria absque interventu et voto Consultorum licet non elapso Decenni a die praesentationis Processus Ordinarii in Actis Sacrorum Rituum Congregationis et scriptis eiusdem Servi Dei nondum perquisitis et examinatis; Εmus et Rinus Dominus Cardinalis Iosephus Bosondi huius Causae Belator ad instantiam Rm Patris e Bernardini a Cryptis Castri Post latoris Generalis Causarum memorati ordinis, attentis OStulatoriis Literis plurium Bevmorum Antistitum etiam Cardinalium aliorumque ecclesiastica o civili dignitate illustrium Virorum, in Ordinariis Sacrorum Bituum Comitiis ad Vaticanum hodierna die coadunatis sequens Dubium discutiendum proposuit, nimirum: An sit signanda Commissio Introducιionis huius Causae in casue ad effectum de quo agiιur tis Et Sacra eadem Congregatio, omnibus maturo examine pel pensis auditoque voce et scripto R. P. D. Petro ineti Sanctae Fides Promotore, rescribendum censuit ras irmative sive signandum esse Commissionem et Silio placuerit , Die 28 Aprilis 1866. Facta postmodum de praemissis per infrascriptum Secret pium Suio Domino Nostro Pio Phph IX. relatione Sanctitas Sua sententiam Sacrae Congregationis ratam habuit et confirmavit, propriaque manu signavit Commissionem introductionis Causae Venerabilis Servi Dei Fr Generosi Mariae a Praemosello praedicti ηDiora ait anno eodem. Loco illi Signi C. piscopus ortuen et S. Rufinae. Card P Taigi S. B. C. Praef.

D. AMOLINI S. R. Secretarius.

755쪽

REGNI UTRIUSQUE SICILIA REGINAE.DEcRETUu. - a Quum superiori anno 1865 undecimo Kalendas Octobris Sanctissimus Dominus Pius Ap IX. 'lementer annuerit ut de Fama Sanctitatis vitilo, Virtutum et iraculorum in

gni utriusque Siciliae Reginae ageretur in Congregatione Sacrorum Bituum ordinaria absque interventu et voto Consultorum, instanteram Domino Guillelmo De Cesare Abbate Generali et Ordinario Bonedictina Congregatiom et Dioeeeseos Montis Vir ginis, Nullius subscriptus Cardinalis huius Causae Ponens Bubium discutiendum proposuit ordinariis Sacrorum Bituum CO-mitiis ad Vaticanum hodierna dio habitis, nimirum: In constet de aliditate et elevaraia Proesmus Apostolici Romae consιmcιi super Fama tactitutis vitae, Virιutum et iraculorum in senere praefaιae Servae ei in casu et ad spectum de quo situr pEmi et mi atres sacris tuendis Ritibus praepositi, omnibus matur examine perpensis, auditoque voce et eripi R. . D. Petro ineti Sanctae Fidei rombiore respondendum censuerunt cras irmative in omnibus, Dio 28 Aprilis 866. Quibus per insi ascriptum Socretarium relatis Sanctissimo Domino Nostro io Ap ε α Sanctitas Sua Bescriptum Sacrae Conge gationis ratum habuit et confirmavit. Dis 3 Maii 1866. . C. Episc. Portuen et S. Rufinae CARD PATRlet S. R. C. praes.

756쪽

PRIORI GENERALI

DEcRΕτυ u. - 0uum Emul et Rmus Dominus Cardinalis Prosper Catorini, instanteram Patre Fr. Angelo Savini Vicari Generali Ordinis Carmelitarum antiquas Observantiae, in ordinoriis Sacrorum nituum Comitiis hodierna die ad Vaticanum habitis se quens Dubium discutiendum proposuΘrit lan conste de Cu/ιu pu-hlico Gelesiastico ab immemorabili tempore praestito praedicto Semo Dei, seu de casu eaecepto a Beerviis ad me Urbani Papae IIIpEmi stram Patres sacris tu dis Ritibus praepositi probo intelligentes ex adductis monumentis indubie constare Cultum hulle publicum et occlesiasticum longe ante Cisntenariam, a Sa me Urbano Papa Vlli in suri Decretis requisitam, inchoatum, absque ulla intermissione ad haec usque tempora perseverare, pro illius confirmatione annuere haud dubitarunt; ac enuneiato Dubio, audit prius voce et scripto R. P. D. Petro ineti Sancta Fidei Promotore, respondendum censuerunt Astimatine seu constare de casu eaecepιo. Die 28 Aprilis 1866. De praomissis facta postmodum Sanctissimo Domino Nostro Pio P ph IX. per infrascriptum Secretarium relatione, Sanctitas Sua sententiam Sacrae Congregationis ratam habuit, confirmavitque Cultum publicum et Ecclesiasticum ab immemorabili tempore praestitum Beato Ioanni Soret praedicto nDi 3 Maii anno eodem. C. piscopus ortuen et S. Rufinae Card. ATRIE S. R. . Praes.

757쪽

C IOIONI FUNDATOR, ET PRIMO ABBATI

MONASTERI ROTONENSIS SANCTO NUNCUPATO.

DEcRETun.- Quum Rmus Dominus Godefridus Satnt-Μare Archiepiscopus Rhedonensis ex indubiis monumentis demonstrare adlaboraverit Servo Dei Convoloni Fundator o primo Abbati Monasterii Botonensis publicum et ecclesiasticum Cultum ab immemorabili tempore, nempe longe ante centenariam a Decretissa me Urbani Papa Vlli tributum fuisse, eumque cultum ad haec usque tempora perseverare, institeritque ut ab hac lincta Sede Apostolica idem cultus confirmaretur Emus tramus D. Card. lexander Barnabo, loco et vico mi et Rm D. Cardinalis illecour huius Causae Relatoris absentis, sequens Dubium discutiendum proposuit in Ordinariis Sacrorum Rituum Comitiis hodierna die ad Vaticanum habitis, nimirum: In constet de cultu publico et ecclesiastico is immemorabili tempore praestiιο praedicto Sorvo Dei, seu de casu eaecepto a Becretis sa me Urbani Papa VIII Emi vero ac Rini Patres sacris tuendis Ritibus praepositi , omnibus matur examine perpensis auditoque B. P. D. Petro ineti Sanctae Fido Promotore voce et scripto Sententiam suam proserente, rescribendum censuerunt, Afflrmu-ιive seu Constare de casu eaecepto. Die 28 prilis 1866. Super quibus omnibus lacta postmodum per infraScriptum Secretarium Sanctissimo Domino Nostro Pio Aph lx relatione, Sanctitas Sua rescriptum Sacra Congregationis ratiam habuit, confirmavitque Cultum publicum et ecclesiasticum ab immemorabili praestitum Beato Convoloni Fundatori et primo Abbati Monasterii Rotonensis. Dis 3 ait anno eodem. Loe 83 Signi C. piscopus ortuen et S. Rufinae Card. ATRlgi S. R. C. Praes.

D. BAETOLINI S. R. c. Secretarius.

758쪽

MATO NUNCUPATO. DECRETVη. - Inter eximios viros , quos sibi prudentissimoseonsiliarios familiaresque dolegit Sanctus Gregorius MagnuS, per- illustris fuit Petrus Levita coetaneus suus cum quo postea disputans quatuor Dialogorum Libros composuit; eiusque nomen ac virtutes, in quibus mirifice eluxit, ultimae posteritati commendavit. Hunc autem Dei Servum longe ante Centenariam requisitam in suis Decretis a sa me Urbano Papa Vill publicum et Ecclesiasticum Cultum obtinuisse , in eoque Cultu numquam intermisso ad haec usque tempora perseverare probationibus et monumentis adeo perspicuis demonstrari posse censuit Rmus D minus Ioannes Petrus L Osanna Episcopus Bugellensis, ut de nunciati Cultus confirmatione apud hanc Sanctam Sedem Apostoli cam agere minime dubitaverit. Ipsius itaque votis adhaerens

Emus et Rinus Dominus Cardinalis Carolus Saceoni huius Causa Relator in Ordinariis Comitiis hodierna die ad Vaticanum habitis

sequens Dubium discutiendum proposuit In constet de Cul upublic ecclesiastico se immemorabili tempore praestito Semo Dei, set de casu eaecepto a Decretis su me Urbani Papae III Emi vero acram Patres sacris tuendis nitibus praepositi post accuratum Omnium examen, audit etiam voce et scripto R. Petro Mineti Sancta Fidei Promotore , rescribendum censuerunt: M- firmative seu Consιare de casu eaecepto. Die 28 Aprilis 866. Facta postmodum de praemissis Sanctissimo Domino Nostro Pio Aph IX. relatione, Sanctitas Sua Rescriptum Sacrae Congregationis ratum habuit, confirmavitque ultum publicum et Ecclesiasticum ab immemorabili tempore praestitum Beatoto

759쪽

C.--ma mare meta. unificus Episcopus N. statim ac dioecesim sibi concreditam gubernandam suscepit, animum intendit ad novum Seminarium erigendum, omniumque bonorum copia sua munifici tia ditandum. Cum anno 1708 opus absolvisset, Supremo Pontifici supplicavit, ut instrumentum erectionis, quod conscripturus erat, approbaret, ut ut Regulas et Sιatuta, quae ex actis'. Caroli Bor-- romaei deprompserat in forma spec carit confirmaret. Romanus Pontila rei examen commisit speciali Congrega tioni, quae non semel auditis laudati piscopi oratoribus, inter alia, si Mi i placuisset statuit uir recto regimine et ad- , ministratione Seminarii ac bonorum eiusdem exprimendum esse in Instrumento erectionis, deputationes erae faciendas ini, omnibus e per omnia ad pomum Contalii, et Rectorem Semiai, narii non solam Episcopis pro tempore, sed etiam mutatis, praedictis, ad brmam Concilii subordinatum remanere Statuta x, autem facta pro bono regimine Seminarii. ... esse confirmanda in forma communi. Episcopus autem ignoratur qua de causa in ipso instrumento erectionis, post sex menses a laudato decreto consecto, Visus est recedere a tramite Concilii Tridentini in Deputatorum constitutione. Namque ut idem Seminarium recte gubernaretur tam in rebus spiritualibus, quam oeconomicis, congregationem erexit in qua intervenire debebant Decanus, Sacrista, duo Capellani, Bector pro tempore Seminarii, et quinque Lectores, qui saltem semel in

i illud dicitur in forma speeine differentia inter confirmationem informa Romano Pontifice confirmatum, quando spectinea, et confirmationem in forma R. Pontifex ita leges peculiares approbat, communi docent uotores quos refert ut sua Onfirmatione tamquam proprias Benedictus X lV. in opere de Synodo reddat, adeo ut leges Episcopales evadant dioeces lib. 13. cap. 5. Apostolicae. Quaenam autem intercedat Acta, Om. I, fasc. XL a

760쪽

hebdomada congregarentur in loco a Bectore deputando rotractandis et ad bonum finem disponendis, tam rebus spiritu

libus, quam oeconomicis etc.

Mortu Episcopo . eiusdem piscopus successor rationem non habuisse videtur dictae dispositionis circa Seminarii eputatos, re in Synodo dioecesana statuta iuxta sormam Concilii si identini decursu tamen temporis dicta dispositio Episcopi . , ex parte saltem in vigore posita est ab Apostolico Visitatore, in eam dioecesim misso , in qua licet scientiarum cultu eminarium floreret; non ita tamen prospere res Oeconomica procindere videbatur.

Praesens dioeceseos Administrator dubius haerens, an iuxta dispositionem Concilii ridentini, vel potius iuxta dispositionem Episcopi N. Seminarium esset gubernandum, rem dirimendam proposuit S. Congregationi Concilii. Auditis itaque omnibus quorum id intererat, transmissis documentis ad rem acientibus, causa proposita est sub dubiis in calce positis.

Contendebant in primis Seminarii Deputati, piscopum undatorem in hac re nihil statuisse, quod alienum esset a mente Τridentini Concilii, aut quod suas facultates excederet maxime cum praesumendum sit pium piscopum . optime de Ecclesia meritum, facultates amplioresque instructiones a S. Sedo obtinuisse, eo temporis intervallo, quod intercessit inter decretum Congregationis particularis, et consectionem instrumenti re etionis. Episcopus autem Seminarii landator gravibus rationibus ductus prospexit suo Seminario per deputatam congregationem, quae constat doctis viris, qui sese eiusdem Seminarii bono devoverunt; quae cum tantopere rationi congrua videretur, non contra ius erat reputanda, sed praeter ius dumtaxat, aliquid scilicet iuri superaddens Praesertim cum piis undatoribus haec poragere ultimode sit interdictum. Quare piscopus undatorin 3ignis, suo iure usus est, ac sua laude ita Seminarium floruit, ut homines ex eo perpetuo prodierint, cum de re literaria, tum de occlesia et S. etri Sede optime meriti.