장음표시 사용
161쪽
xso r. LIPSI MANU DUCTIONI sruntur incommoda. Ecce in exemplo. tormenta abesse a me mel me
sed si sustinenda tuerint,vi me in illas fortiter, animose, honeste geram,
optabo. Miles pugnam aut Vulnera non optat, ob ipsa: scd gloriae aut Victoriae mixta, optat. Itaque non vltro praebebit seperis lis fortis : neque etiam timstbit ilia, sed vitabit. Cautio idum decet, tymor non decet. Scit omnia haec externa, quae Mala appellantur, non nisi timidis timenda esse. Sentit tamen, atque etiam dolet. Sensium enim hominis nulti exuit Virtus: sed non timet, inuictus ex alto doloressuos l=ectat. Mucium Scaevolam in igne tolerantem,imo gloriantem legisti, ictu non animo lapsimr: tale in Sapiente. Et maluisset tamen Mucius integra manu sortiter facere , quam mutilata pati. Totum Fortunae regnum Sapiens deblicishe, tamen ex illas dabitur Electio,molliora fiumet. Seci toti rei intelligendae adhibeatur & haec distinctio. Triplex, ait Seneca , Bo-rpis kri norum conditio est. quaedam,ut nostris Stoiciso videtur, Prima Bona - sunt: tamquam Gaudium rix, Salus patriae. Euaedam Secunda , in materia infenici expresa: tamquam tomentorum Patientia, ωin morebo graui Temperantia. Ilia Bona aerem optamus nobis; haec ,sinecesse erit. Sunt huc Tertia: tamquam mode symessus, ac probus Via iust , m conueniens trudentι Niso Gestis. Vides cuiusmodi Bonasmii sed Bona, imo & illis quae laetam faciem habent patia. Supra tetigi, sed iterandum est. αuid ergoἰ iacere in conuiuiora tor-
queridaria sunt' Hoc mirum Nidetur tibiZ iEud licet magis admireris. sacere in contatuis, ematum est: torqueri in eculeo, donum est si iliud turpiter , hoc honeste fit. Bona ista aut i ala non essest materia, sed virtus. Haec Micumque apparuit, omnia eiusdem mensurae acpretii sunt. Et quid mirum nolims dicere, quibus nullum extra animum Malum est 3 ecce Epicurus ille Voluptatis magister, Doloris hostis, quas voces emittit Z Sivratur sapiens, si crucietur, in Phalari s tauro si erit, dicet, Auam suave est hocs quam hoc non curo Epist.xeit Atque ipse adeo secit, Orti iam admotus. Seneca: Auid porro' incredibile videtur,abquem insummis cruciatibus positum dicere,Beasu um φ. Atqui haec vox in ipia ookinavoluptatis es auditu. BEA- ΤΙ ssIMUM , inquit,bμnc in Gestim- diem ago, Epicurus: cum iLIum hinc urinae difficultas torqueret, hinc insanabiti exulcerati dolor. ventris. Auare ergo incredibiba haec sunt apud eos , qui Virtutem colant et cum apud eos quoqse reperiantur, apud quoi voluptas imperat '
162쪽
AD sTOICAM PHILOSOPH. L I B. III. III sed malignitas scilice aut potius imbecilIitas est animi, hcc d tractantis. Ο non putant sierkquidqui acere non possunt: ex infir- Epist. Anitate μά de Virtute ferunt sententiam. At tu auili Salomonis vo- - cem : cum audirent per sua tormenta BENE SECUM AGI , commemorati sunt Dominum, admirarites in FINEM exitus. Caussa, &Finis sunt, quae haec mitia, imo suauia faciunt: & licet jsum com sen Depus plenum BONA CONsMENTI A sidet, placebit iis ignis, per Σ - quem bona fides coducebit. riudis placiturum quoqueZ ita: & apud RV- poetam Cato proclamat:. -GAV DET Patientia duris, y' LAETIus est , quoties magno sibi constat Honestum. sed nempe in Pona conficientiar & Cluistianus Doctor hςc consignet Ambrosius: Non siis itur Sapiens doloribuου corporis, nec Lib. De Ia- meritur incommodis : sed etiam in AERvMNIs BEATVs manet.' λιia non in delectitione corporis, vitai Beatitudo est, sed in CoN
eV. Parad. Sapientem Elatiam O Impertoriabilem esse. Pluscululae de Assessiti G i VI NT.v M Inopinatum , & vel maxime oppugnatum V . A, 'eimerturbabilem , esse Sapientem. Veteres & nostri e*agitant, atque adeo irrident. & cum priscis, pugna in eo consistit, quod illi Pythagoras, Plato, Aristoteles τὸν σο ν με Βοααυ - ἐν 23, ἀπαθη δυ οὐκ ἔδε : Sapientem modice olfectibin tangi, non autem nulgo modo tangi, consendu edixerunt. Iam nostri Ast ctus etiam admittunt plenius, nes qui, sed Vnde sint, quaerunt: mox explicandum. At Stoici, cissectus omnes, quorum im Hsω hastis .
Omnes offectus tolli posse , omnesquc eorumsb s, a P thagora in Adueic: Zenone Pelagianos hausisse. De Zenone, fatemur: miramur de Pyi'g Pythagora, & hunc planissime contra sensisse, discipulorum eius scripta docent. :Theages Prthagoricus : Εαπιδη η S i se Afuas ota.
163쪽
I r. I. LIPSI MANU DUCTIONI seν τώ μυτα σωγαρφα ου': aeuoniam Virtus morum circa olfectus, O EAssectuum praecipui Voluptas in iolor, liquet non in eo Virtutem se, eximantur AFecim animo, Voluptas in Dolor: sed ut modificentur,intemperentur. Plura huic rei addit: itemque Archy-
bus Virtus, innuta cum iliis consistit. sicut concinna modulitio ex acu lo oe graui: item temperies, ex calido ω siigido: iterumque aequilibrium e ponderoso stu leui. Non igitur tollire meo u portet. id enim inutile. sed aptare ad id quod rationem Mecori edocritatis habet. Elt ipsa Peripateticorum sentcntia, nimis a Zenonis illa di-Apudstob. uersa. Scio TLm, qui inter Pythagoricoseti in censetur, quae
dam csic e libro . αναι t/M: in quibus ista probari videtur. sed idem scio huncStilponis auditorem fuisse,& hac parte asseclam, nec e Pythagoreo istςc sonte hadsisse. Sed ut ad rem igitur, Stoici tollunt Affectus: atque ita Seneca. Vtrum satius sit Modicos habere e fecim,an Nusios saepe quaesit - est. Nostri EXPELLUNT,
Feripatetici ΤEMPERANT. & epistola ea tota hos resellit. Idemat ibi: Non immutionem malorum in Bono viro intelligo, sed Vaca'. tronem. nuda debens esse, nonparua : & plura etiam adtexit contra iam dictos. Disputatio longa est, & non hic retexma: status tamen sere caussae in eo, an Affectus sint a natura ἰ Esse Plato &. Aristoteles volunt: ideoque non exscindi. non esse, nostri: eo- iv. sivi. que tolli. Cicero bene hoc aduertit: Mibi, inquit,in tota oratione ea, quae pertinet ad animi Perturbationem uae a -- fere sem per appellat j una res videtur C A V S SAM continere, omnes eas esse in nopia potestate, omnes iudicios ceptra, omnes voluntarias. Sane caussam continet,imo conficit: si enim ita,quis neget tolli 3At cnim aliter veteres,& nostri mox nouarunt. quod ita ide: cum antiqui
Terturbatιonem animi ex homine NON ΤOLLERENT, NATVRΑ-
laetitiά dicerent ased ea CoNΤRAHERENT , in anginumque deducerent: Zeno omnibus his quasi MORBIs voluit CARERE SAPIENTEM. Oum ue eas Perturbationes antiqui Na*rales dicerent, in Rationis
164쪽
AD sTOICAM PHILOSOPH. LIB. III. II
Rationis expertes, aliaque in parte animi cupiditatem, in aha Rationem colocarent: ne his quidem assentiebatur. Nam in Ferturbationes VOLVNΤΑRIAs esse putabat , OPINIONIS Qv E IUDICIO Iuscipi, omnium Ferturbationum arbitrabatur esse matrem,immoderatam quandam Intemperantiam. In paucis his verbis tota res posita, neque satis fortastis exposita: vis propius accedamus, S Velut manu admota reuelemus' AvD. Lubescit. nam firmiter cupio illud noscere dc Assectibus , saepe auditum nec plene
acceptum. LIPs. Fiat igitur, inspiciamus. Ait: NON ΤΟLLERENT. Non certe. quid tollerent λ utiles censebant, & a Natura ad Virtutem datas. Nam sine ius aiebano languebit omnis scit. De actis , εν mis ac vigor animi resoluetur. Sinc Ira, portitudo non 'r'. erit; sine Metu, Prudentia; sine Cupidine, Temperantia; sine
Laetitia, Bases amorque Virtutis. Dum taxat igitur CONTRAHEBANT : id est, detracto quod exundat,ad salutarem modum coge- Ibid.
bant: qui modus est ipsa Virtus. Auaritiae da modum, Frugalitas est; Profusioni, Libcralitas; Ambitioni, Magnanimitas; itemque in aliis. Ac sicut bonae plantae in seraci agro, si neglegantur, siluescunt & horrescunt: cultura adhibito,utiles & Γυ- ctiferae fiunt: sic Affectus. Quis autem cultor Ratio, aiebant: imo & rector, quae velut fraenis temperat, de exsultantes in angustioremstrum ducit. Amplius, dicebant NAΤvRΑ esse. nimirum inutos in parte Irrationali animi, quae duplex est: sem cupistens, Scyrasiem: atque ex his sponte, sne opera voluntatis emergere, & enasci. Imo & sedes iis suas adsignant in ipso compore : Laetitiae instiene rae in sesie, Libidinis siue Cupidinis)in ie- Lam, .cor moris in corde. Qui ergo Affectus eos tollunt, vitam ipsam η' μ' P exanimali & partibus iis primariis tollunt. Et sicut agrum sterilem habere nolis, sic nec animum. cui Assectus, melut ubertas Ibid. es naturatis. EAdquam cum meruae cultor accesserit clibet enim hoc repetereo statim cedentibus mittas si es Virtutis oriuntur. Quae
quomodo erunt, si non illi 3 ubi victoriae locus, sine aducrsarioς laudi, sine lucta 3 Nam si virtus est Iram cohibere: quomodo faciet, qui Ira caret 3 Si cupiditatem refraenare; quae coercitio, ubi
non quod coerceas 3 Deus itaque , cum hominem primum fingeret, Ibid, mirabili Prouidenti ingenerauit ei prius istas aurit commotiones, trist capere Virtutem , sicut terra culturam: posuit ue materiam Vr V tior
165쪽
4 3J I. LIPSI MANU DUCTIONI s V - γ . tiorum in ofectibus, Virtutis in Vitiis. Haec illi: pergit Ciccro adnoltros. Zeno, inquit, his Omnibus QUASI MORBIs exuit Sapientem. Bene,quasi non enim reuera Stoicis Morbi sunt,sed initia dc caussae Morborum. Discrimen quod sit, Seneca in epia aspist. ixa, stola quadam te doccbit. Addit, CARERE voluisse Sapientem. Prorsus carere : non rccidere, sed excidere, non regere, sed etiac 9 ι - . . cere. Caussae multae sunt: hae praecipuae. Primo, dissicile est re sen. Epist. gere aut moderari admissos. Imbeciliis est primo omnis . eo , deinde ipse se concitat, vires,dum procedit rat. Ut equus indomitus, facile abripit rectorem. Quis nautae suaserit aut approbauerit,uentis iactari,ut possit artem exercere Θ in tranquillo tutius crit. Ut in praeceps lapsis corporibus nullum sui arbitrium est : rapiuntur: sic animus in libidinem, amorem, iram proi ctus, non sistit se ubi vult, aut cum vult, sed quo non vult scr-tur. Deinde, Affcctus si mali ; etiam modici, modicum certe
malum erunt: quis id apponit Sapienti Utuquessa est istam
diocritas, ω inutilis : eodemque loco babenda, quo siquis diceret, dice in sentendum, Moaece aegrotandum. Tertia etiam ratio. si i stis . das locum, quamuis exigis sint, in maius excedent. Numquampernicios seruant modum. At enim sunt Ut bonae plantae in agro. Bo- 13aeὶ hoc nego : sunt plantae, sed vepres, spinae, rubi, nati ad de tendam aut prohibendam omnem bonam frugem. Denique quies & tranquillitas, ut docuimus, Sapientem decet & sequutur: tu vis eum, ut mare aliquod asperum csse, assiduis A -ctuum turbinibus agitatum φ Careat igitur,li potest: atqui potest. Non sunt cnim NATvRALES, Vt illi Volebant, neque R Α- TIONIS EXPERTES. Si enim a Natura, boni essent: quod ipsi Cie. ii M. negant,sed ad Bonum dumtaxat ire. Deinde, quid est Naturae, μ'ψ quod idem nimium esse possisit ἰ at illi iidem resecant & circumcidunt, ut superfluentes. Tertio, cur non iidem in omnibus, de tactis . pari modo Z Merito ergo, ob has aliasque causias, dicimus, nom VRp V tam insitos,quam praua Opiniones ceptos. Ab hac iis ori 'go: ideoque Zeno apud Ciceronem pergit asserere, VOLVN- , ΤΑRIOs CGe. Quomodo Z quia ab OPINIONE, ut sequitur: ri 3 De idem alibi j nisgi Naturae Ni commouentur, onmetaque ea sutiis i s. i. ΘιΠiones,ac Iudicia leuitatis. Totidcm icre verbis Plutarchus, de
166쪽
AD sTOICAM PHILOSOPH. LIB. III. Isse M: Omnes Assectus omnino Iudicia praua, stre Ostiniones dicunt esse. Nota istic, quae caussam non continent solum, sed obtinent. Nam si talia; profecto in Rationali parte animi sunt, non illa Imrationali r atque ita a Uoluntate. Sed Iudicia elle , etiam Ch rysippus adfirmat, apud Galenum: ψ-πο- Ο De De .
Chidis pus in primo lιbro De olfectibus, demon Pare conatur Iudicia Rς quaestum Ix ationalis partis esse ofectus. Et aὸdit de Zenonc i pse Zenone. .
πάθη: Zeno autem, non ipsa Iuaecia,sed Iudiciis accedentes contractio nes, m solutiones, elationes m coda ones animi, esse censebat osse
ctus. Discrimen inter sicctae duos apices ob scrvandum, scd leve. Iudicium sane caussa magis Affectuum Videtur; illi, ipse effe- λ. .ctus. Communirer tamen Chrysippi sententia obtinuisse vid tur, quam & Cicero, Vt receptam, proscit: & Plutarchus. Iste
stri istiθ qui censent i, sectum nihilI diuersum a Ratione 4se, neque duorum esse hanc disserentiam Γν dissidium, sed unitu Rationis cm- .ersionem ad utraque, quae sint nos er latet conuersionis velocitate. Nos inquam, non aduertentes quod idem iEudommisit natum θω- cupisiore, ον Faenitere, Irasci, cin Vereri . ferri ad turpitudinem per Voluptatem , m ferentem eamdem retinere. Nam civiaetalcm, in tum, O omnia haec talia , opiniones esse Iudicia praua, quae sunt non in via cir se aliqua animi parte , seu totιπι Hegem si V a. in-
167쪽
I.De Ira, cap. me Lib. XIX. cap. I.
c Principalis, id est Eatianisθ inclinationes ον concessiones esse,
consensiones ω appetitus: atque πmuerae, operationes quasdam in breui mutabiles. sicutpuerorum incursus rigorem ω impetum inual, dum ex imbeciditate habent. Est vero & hςc tota descriptio & pr palatio Stoici sensus. primum , vim aliud a Tatione tamentum esse: Ratione nempe praua, quae Opinio dicitur. Item , non esse duorum disserentiam : id est , in una Ratione haec nasci, sed aliter atque aliter affecta. Seneca lucem faciet istis, & capiet: Non enim, it dixi separatas inti diductasquesedes suas habent sed Affectus in Ratio,in melius priusque mutatio mimi est. Ita enim vetus meus liber optime haec scribit, & plane pro Plutarcho. Vnus, inquit, animus atque Una Rationalis pars, modo ad melinae tendit, & Ratio dicitur ; modo ad peius, & est Uectus. Sed addit Plutarchus, Et nos velocitate conuersionis. quin scilicet non videtur sic se bito eadem pars velle posse, & nolle; ad voluptatem ire, & redire. Tamen ita est, inquit, & omnia ista in uno Hegemonico fiunt: additque voces Stoicorum in hac re sollennes,
ctuum genitura & progressu. Primum enim est,propensio quς-dam, tum admissio & cesso, mox consensio, & denique appetitus impetusque. Exempli caussa,visum siue imm obiieitur, propendeo; sequitur Notio siue λοια, cedo dc admitto; tum cogitatio siue iudico & consentio; denique Incitatio & via, est vehementior. Epictetus in Agellio ciaeque enim ipsa nunc exstant) brevisis haec, sed tamen distinguit: Vrsea ammi, quas φαντασίας appeliant, quibus mens hominis prima flatim θecie accidentis animum rei pestitur , non Voluntatis sunt, neque arbitraria : sed vi quadam sita inferunt sis bomimbus noscitande. Probationes au
cantur, voluntariae sint , fiuntque hominum rebitratu. Et plura addit , utiliter legenda. nec diuersa ab iis noster Seneca: Vt scias, inquit, quemadmodum incipiarit Assectus, aut crescant, aut merantur. M primm motus non moluntarius, quasi praeparatio Afectus,
stre quaedam comminatio. Alter cum moluntate non contumaci. Tertiuae
motus es iam impotens, qui Rationem euicit. Primus quem dicit motus, est a Phantasia rei Bonae Malaeve obiectis : qua statim
excitamur ad appetendum aut auersandum. Hunc negat Uoluntam
168쪽
AD sTOICAM PHILOSOPH. LI B. III. IJ luntarium esse,sicut & Epictetus. pr uenit enim inclinationem
animi, & primi illi ictus ut alibi appellat) siue Pili ut Agelia Epist
lius) conditione quadam humanae sortis euemunt: ideoque etiam s-
pientissimis accidunt. Atque ut ad Lucilium scribit: aeuaedam , EFis Vliquae nulta Virtus effugere potem admonet iliam Natura mortalitatis suae. Itaque ιν vultum adtacet ad trinitiam, oe inhorreficet ad Abiata, in caligabit si vastam altitudinem in crepidine eius constitutus despexerit. Non est hic timor, sed Naturalis abfectio inexpugnabilis Tationi. Nota haec postrema: a Natura tales motiunculas esse. Quo sensu Senecam audio: aeuis negat omnes Affectus a quodam Epist quasi Naturali fluere priscipioἰ nempe ab istis motibus,quos Na- '' tura inscuit. qui tamen ,ut idem ait, non sunt offectus fedprincipia praeludentia 4 fectibus. At alter iam Motus est, cum creficit Oectus; t. noster ait, iunctus cum Noluntate non contumaci. quod fit scilice cum motibus illis primis συγκατο ὐκ et consentit, oe opinionesta probat: et si haud plene tamen se permittit. in gressii est, nondum in cursu. At tertius, tam impotens,& qui nos aufert. Is velut excursio est cum impetu, ut Plutarchus assimi labat: & nos cr, eadem imagine, Assectus non moueri 'tantum, sidexcurrere debet. Est enim impetita : id est, vuη. Ista lucem , nisi fallor, dent Stoicorum Affectui: quem definitione nunc etiam aperiamus. Ea a Zenone duplex.-- γ ate
vertit, & eidem Zenoni inscribit r Ferturbatio est, velaversareta ' τή
Hά Ratione contra Naturam, animi commotio . vel breuius, petitus - γ ,
Cicero diducit, & apte explicat, auersarem Ratione. Est enim Rationis, sed prauae. Absque hac interpretatione, Peripateticis etiam conueniat: qui ipsi definiunt, ἡ την ἄλοππύ ο- ληδεν καλου, ς κακου: otum irrationalem animi, ob praesiumptionem Boni Malise. Sed irrationale aliud iis sonat: & abiungitur abitisdem Zeno, cum addidit, contra Naturam esse, negatum istis. Itaque & altera finitio Zenonia, Appetitas mehementior; inter pretem Ciceronem habet, qui longius Efesserit a Naturae constantia: ut ostendat, auersum maxime ab eadem esse, id est a stabili illa & immutabili Ratione. Sed quod Appetitum Vertit, angustius est: de Vitatis vci Fuga etiam intellegenda. Nam 'iuii hic. . V ; quaevis.
169쪽
i38 I. LIPsI MANU DUCTIONI squaevis commotio vel incitatio: de ἀφορμίω includit. Desino,&repcto: Affectus omnes in Rationali parte esse, ideoque ceterale . r. De Animalia iis carere , iuxta Stoicos , habere tamen similes quosdam '' - ' impulso. Carere & Sapientem dicimus: sed quo sensui non illo, quem vulgus exaudit dc exagitat,ut Sapiens nullas vellica-Deprouid. tiones aut morsus habeat: habcr. nec hoc dico , non sensit incomz is mota, sed incit. Alibi Seneca: Non educo Sapientem ex homi mnumero, nec dolores ab ido,sicut ab ahqua rupe nultam sensum assimittente , submoueo. Memmi ex duabus partibuου istum esse compositum altera sirrationaia: haec mordetur, mritur, dolet. Altera Eati
malis : haec inconcussas opiniones habet .intrepida est si V indomita. Ipsa γ ι ' tamen ubi pars, in sepentinis impulsibus,sentiet leuem quemdam' tenuemque motum. Nam, Ῥt dixit Zeno, in Sapientis quoque animo, etiam cum vulnus1anatum est,cicatrix manet. Sentiet itaque Fusjucio-mes quasidam mbras e fectuum ipsis carebit. ΕΩ sententia nostra,non ca duritie aut immanitate, qua censent. Est enim duplex alathia. quam Laertius tangit, & distinguit: φατὶ oὲ, in
opanem , me Uectuum expertem esse Sapientem, ideo quia est si sibis a lapsu remotus. Muinto Stultum esse Apuliam , quod - .let ac si dicas, durum immobilim. Duplex ista significatio etiamrpist. ix. in Seneca. Stilponi summum Sonum visum est Mnimus impatiens. In ambiguitatem incidendum est, si exprimere r uxo verbo scite voluerimus, in Impatientiam dicere. HPoterit enim contrarium e quod significare molumus, integIegi. Nos enim cum molumus dicere, qui restuat omnis MALI SENSUM , accipietur is , qui nultam post ferre malum. Vide ergo num satius sit, aut Inuulnerabilem animum Acere, aut Extra omnem patientiam positum. Hoc inter nos in isios interest. Nosyer Sapiens vincit quidem incommodum omne , sed sENΤΙΤ : illorum NE sENΤΙΤ quidem. Vult enim ibi discriminare Stili mnis α - μαν a Stoicorum: dc primum de nomine quaerit. post 'ne pro mente Stilponis Latine Impatientia dici Z Negat,quia planissime in contrarium consuetudo loquciatiuan ducat. Nam eius incias ; nihil pati aut sentire Sapientem: vulgi in eo verbo, vel leuissima incommoda sentire, nec ferre. Ergo melius Inuu nerasilem laquit, aut Extra patientiam positum dicamus. citcrum
170쪽
non ita Stoicus Sapiens : qui sensum mali habet, sed ratione vincit. Ab hac eius , non ab illo ducta & dicta. Sed quod Seneca Stilponi illud adscribat, haud commemini alios incere: magis Pyrrhoni. Ita enim de i sto Cicero : Aristoni sum- iv. Acad. n Bonum est; n rebus mesius neutram in partem moueri: qua Ad φορα ab ipso dicitur: Drrho autem , ea ne sentire quidem Sapientem, quae Απο Θεια nominatur. Nominat & Plinius: cuius verba toti huic rei. Exit hic animi tenor aequasti aso a liquando in RIGOREM Lib. v M.qMemdam ori itatemque naturae durum tue inflexibilem, offectasque humanos adimit: quales , Graeci vocant, multos eιπι generas experri: quodque mirum sit, aucures maximos Sapientiae, Diogenem Cynicum, orrhonem, Heraclitum, Timonem. Hem,diutius his in-s iti: sed nimirum inuoluta, pro virili mea, euoluenda fuerUnt. Quid restat, nisi videre an proba aut certe probabilis, haec sententia φ Mihi videtur, in commodo illo M vero intellectu . nenata pe Sapientem, non elle rigidum,durum,ex sensum exsortemquC a dolore, merit, cupidine, laetitia: sed primis dumtaxat, incipien- tibusque. Sciatiscere ea, & moueri quoque iis r sed reiicere, nec permoveri. Quid Academici ipsit in re aliud dicunt, quam mo- derari, regere, & in Rationem ius nullum habere .Ergo sperni, vi coerceri: quod profecto nobis cli tolli, illis coli. Augustinus hoc vid it: Aut nihil, aut paene nihil, inquit, distat inter Stoicorum, De Civit. aborasmque Philo horum,opinionem de Pab Ambus stu Ferturbatio
Ubus animorum. Vtrique enim mentem rationemque Sapientis ab earum dominatione defendunt. ideo fortasse dicunt Stoici, eas in Sapientem non cadere: quia nequaqNam eius Sapientiam,qua Ῥtique Sa- prens est. Eo errore obnubilant, aut labe subuertunt. Accidunt autem ammo , SALVA SERENITATE Sapientia , propter ea quae seom,mcida retaei Incommoda appeliant. Istitur leve discrimen: cur tamen
acribus altisque Vcibis terreri, si non obteri, cos nolunt Θ Philo Iudaeus etiam Moysis sapicntiam huc aduocat: qui, ut inquit,
EXSCINDI oportere censet ab Animo, non MEDIOCRITATEM
e sectilum, sed VACVITATEM siue carentiam approbans. Clarum pulchrum nobis testimonium : tamen Christianis sor-talle subuertendum. Lactantius quidem declamatorie in illos: