Iusti LipsI Manuductionis ad stoicam philosophiam libri tres : L. Annaeo Senecae, aliisque scriptoribus illustrandis

91쪽

-λδε ονουάζειν t cimstantiam, fidem, amisi sanitatem , ego aio eram Philosophiam esse. Aliau autem quocumque, si bo tendente apientias siue sollertias ,si Elegantias in Argutias iuxero , recte censeam appetiasse. Audis o meus per Deum demitte: & peregrinari in cn- ξpist, aliis iuuet, in hac habitare. Facere docet Philosephia,non dicere in hoc exigit, ut ad legem suam qui ne luat. Ideo scite olim Clean-4 b- ζ thes: interrogatus,cur olim Inter paucos phi optantium,plures quam nunc inclaruissent' τε si, εν. εργον ηαγιυτο, mras δὲ λόγος: Nam tunc

opus ipsium exercebatur, nunc merba. Utinam nec hodie fiati sed - peccatur. aliquid praecipientium vitio , qui nos docent iusputare, non uere ; aliquid disicentium, qui propositum adserunt a praeceptores

suos, non animum excolendi, sed ingenium. Ita QI AE PHILOsΟ- i. Τ' 'PHIA FUIT , FACTA PHILOLOGIA EST: an&cum Plat imbuis ne dicam, facta γλοδεξια est ' . .

fluuium O. Ambisio.

Discrimen Sapientiae a Fbilosophia e Gus definitio, eaque obiter illustrata.

DEFINii Mus Phialosophiam, & diuisimus; ad Sophiam

siue Sapientiam eundum est,ab ea distinctam. Quid opus monere 3 vix hercules, nisi quod confundunt saepe veteres: &iidem sedulo admonuerunt distingui. Confundit Plato, curn In Eusty- definit: η γε φιλοσοφια, κτ-ς mn ηMης: Philosoplis est acquisitio S pientiae. Non censeo, sed quaesitionem studiumque. Item Arist teles: cui est, : Scientia meritatis. Quod de ipsay'in'' 'ii Sapientia vere, non affectatione eius dicas. Ergo Stoici quia Epist. crebra haec mixtio, distinguunt: & ab iis Seneca. Dicam inter ' Philusophiam in Sapientiam quid intersit. Sapientis,persectum bonum est mentis humanae: Philosephia, Sapientiae amor'a sectatio. rum. Haec ostendi siue contendit quo ilia peruenit. Simile Clemens Alexandrinus: Sicut liberales artes, inquit, conferunt ad Philoso

92쪽

phiam quae est earum domina . sic ipsa Thilosophia ad Sapientiam. de

ὰ γII τουτω πιτ π : Est enim Philo sephia udu m me fiditatio . Sapientia autem, fientia diui rum humanarumque rerum, quae earum sunt causae. Et Cicero non omisit: Nec quidquam it. Γ eois aliud es Philosophia, praeterstudium Sapientiae: Sapientia autem,cogia δ' nitioinscientia rerum diuinarum in humanarum, cat Harumq- qui bus hae res continentur. Seneca istis paria: nisi quod de Caussis, in clausula,censet remouendum. βuidam, inquit, Sapientiam itam Epist. merunt, Ni dicerent eam, diuinorum ges humanorum scientiam. Qui - ' '' dam ita: Sapientia est, nosse diuina ον humana, stre eorum causas. tum adi ungit: Superuacua mibi rindetur haec aduectio, quia Caulla diuinorum humanorumque partes sunt. Licebat dicere, e& in Scientiae verbo eas contineri. Ceterum i psae istae dc nitioncs omnes Stoicae sunt: & Plutarchus aperte tradit. οἱών Στωλὶ Θασαν, σο-

timorum stre humanorum sitientiam esse. Ac vides, pro Senecae mente, omitti ibi Caussas. Sunt aliae atque aliae dclinitioncs,pro varietate effectuum quos producit: vi, Saprentia est , semper idem Sol. Spist evelli ac volge. Item, Sapientia est liberale studium, quod ere libo Miscit: & plura ciusmodi, lectu & intollcctu prompta. Illud V 'IIi notandum dc excerpendum, quod Scientiam eam definiunt: si

uc Artem, ut Scneca alibi: Sapientia ars est, certum petit. Aristo- Σp xxieteles utrumque iunxit, & dixit eam Hysω υγών, se Γ - μων Artem artium, stientiam stientiarum. Macrobius transiumpsit: oc ait, rem consensu humani generis decantatam creditum, - Pbit ophium artem esse artium, disiciplinam dis Ubnarum. Qtiod interpretari vel per excellentiam licet, quod stiper Omnes emi Deat. vel a potestate, quod sorio et omnes dirigatque. Seneca de Sapientia : Artificem Nides vitae. alias artes sub dominio habet. Epist. Nam cui ita, illi vitae quoque ornamenta seruiunt. Est igitur Scientia proprie, qua Contemplatur. Ars est,qua Agit. Sequitur autem, GDiuinorum 69 Humanorum scientiam elle. O rem amplam, at' quc adeo arduami Quidni sit Z fagna ctar statiosa res, ait nΟ- rpist. ster, est Sapientia : de Diuinis Humanisque distendum. Diuina autem primo: sii Felicitatem quaerimus, humanum scilicci finem.

93쪽

82 I. Ops I MANU DUCTIONI sα κω τιμυτα rων όπιγνακτις Nam principium, stre causa, regula est humanae Felicitatis, cognitio praessantissimarum rerum du- nimirum. Atque etiam, si Veritatem quaerimus sine qua Sa-

dita, Graecum nomen in Acat, circa Deos Nersatur , fgre Deorum im- 222 'V mortalem dotionem. Itaque duo Sapientia hic considerat, ipsum Deum, ER cius opera, id est Mandum, quaeque in eo: & uno verbo totam CP siologiam , quae hoc 'Diuinorum Verbo contine- Ερὶ e. tur. Ita enim Seneca : Sapientia ΤΟTIVS NATvRAE notitia ac SVAE tradit. quid't Dij , qualesque, declarat: quid Diseri, quid Lares, in Gen8. Haec eius initiamenta sunt, per quae non municipale sacrum, sed ingens omni2m Deorum templum M V N D v S isse resera tur. Obserua, rotam Naturam ab ea nosci, iam dictam : sed de Suam, id cli Animum, de quae circa illum, itemque Corpus. s.Λ.cori Hoc iubet ilia FItbicis oraculiis adscripta vox, Nos e ieipsum. Fru

stra illa omnia, nisi istud: dc quem fructum igitur habetZ hunc

In pkil. Platoni exprestitim : Ut neque internae DIGNITATIs amplitudL-nem ignoremus, dum tu nobis parte neglecta; neque exteriorem HVMI LITAT EM , natura additam, ignorantes, mane in ia extoliamur.

Ad Magnitudinem animi vocat, sed per Animi cultum: ad Modestiam, per Corporis contemptum.

Verus Stoicorum Saprens, in siummo ab iis descriptus: ideoque irr pertus. hec id tamen sine causib, aut CD OV i D ergol iam in animo mihi occurris: Omnia ista opum

scire Sapientem Z A v D. Certe Occurrebam: aut potitis iam paene abibam, desperatione victus. Quis homo ullus, aut unquam, Crauma Omnia & Humana nouit Z non fuit, non erit: ideoque iure abhorreo altiloquam hanc Sapientiam & in prae rupto positam,quo non itur. L I Ρ s. Solari te poteram Aristo-

raque omnia,quantum fieri potes, non per singulas entiam eorum ha

bentem : sed . ut postea audit, τῆ καθολου Ahς ημ η, Ῥniuersali quadam

94쪽

dam fientia contentum. Solari & Demetrij Cynici verbis, apud Senecam: 'Plus prodesse sipauca praecepta Sapientiae teneas ded ilia vir Dede in promptμ tibi,'in Vsu sint, quam simulta di iceris .sed non ba ' 'ξ

beas a manum. Euemadmodum masinus luctareae est , non qui omnes numeros nexusque perdidicit, quorum minus sub aduersiris rarus est; sed qui in uno se aut altero bene ω diligenter exercuit nec enim re

seri , quam multa fiat , si fit quantum mictoriae satis est: sic in hoc

sudio MVLΤA DELECTANT, PAUCA VINCVNT. Plura ad 'dit , quae ad contemptum etiam Physiologiae ire videntur, & in una scientia vitae, id est Boni Malique, nos collocare. Sed ego vero his vel solatiis, vel effugiis, non utor: bene S vero diximus , Sapientem ea omnia scire. Sed quem Sapientem y nimirum hunc Stoicum, id est persectum, consummatum, cui Botii nihil abest , cui Mali nihil adest. Qui eminet inter omnes,

elut altus Olympi Clauium. Vertex, qui patis mentos nubesque reliquit. iterumque cum poeta, oelia qui mentis ab arce . Statius. De picit mrantes, humanaque gaudia ridae qui non aliter γam in tenebris lumen esiam, aduertitque isse om- sen epist. mum ammos : qui, Plutarchi Verbis, habet U Nam, AEuvnae

similem constitutionem: siue Senecae nostri, qui habct imbeciditu tem hominis, securitatem iei. Quem denique

Et quis finis elogiorum sitὶ atque ccce in ultimo sum mentitus. Vrbe incedentem, & adssiti seci: falso. non cst ille, ut verbo tibi dicam, nisi in descriptione, re non fuit. Phitarchus aperte, de

Stoico Sapiente: Eωι Au, ουήε ἡγονον NVS QVAM GENTIUM TERRAE V MVE aequefuit. Cici eam Sapientiam interpretantur,quam adhuc NEMO MORTALIS

est consecutus. Iterumque ali bi: inpios sit, aut fuerit, nec ipsis iVAead. Stoicos olere Acere. Haec ego veriora arbitror,imo scio;quam 'tac Seneca noster mitiora δί gratiora auribus scribit. Nam inter- . dum fa6it fuisse. interdum, sed tu isse. Scis, inqIi i tesuem nunί υι- Epist.orarum Sonum di amἶ huius fecundae Notae e clasic Proficientium, de qua ilatim: ὶ nam illa alter c pruriae scilicet )fortasse TANQvΛM

95쪽

g I. LIPsI MANU DUCTIONI sPHAENIX semel anno quingentesimo nascitur. Atque hic aliquid etiam ambigens,alibi sortius adserit: Non inquit, quod aescas, ita vi fles, Hunc se entem nostrino nusquam mDentra. NON FIN-C1, vs istud humani ingenst Nanum decus, nec ingentem imaginem sese rei concipimus : sed qualem confirmamus, EXHIBUIMVS , ET

EX HIB E BIM v s. Raro forsitan, magnisque aetatum inter uadis inu nitur: neque enim magna, in excedentia selit- ac πωlgarem modum, crebro gignuntur: ceterum bκjsi M. CATO , a cuim mentione haec

disputatio fluxit, et reor ne supra nostrum exemplar sit. Ah mi Seneca. bona quidem mente ipse erras, aut nos inducis. in credulos autem esse φ absit. Qualem describi Sapientem a vobis scimus,cum fuisse nemo Stoicorum dixit: posse tamen esse, omnes. Quod etiam hoc argumento colligebat Posidonius, quia Socrates, Diogenes,Anti mes,magno progressus ficissent, nec longe a vei lice constitissent. Itaque qui magis adniterentur, bona indo te,bona disciplina,assiduo exercitio,posse peruenire. Nos Christiani abnuimus, & cum Platone sentimus: eum, qui Nere philo- Dbatur, censere,ninquam aut numquam se puram Sapientiam, quam AP vD INFEROS consecuturum : id est, corpore exutum, in puris illis beatisque locis, apud auctorem omnis Sapientiae, & sui. Sed quo fructu igitur talis ille describitur,quem esse Natura abnuit Dicam, in exemplum.Species& Idea quedam illius Summi proponenda est, quo connitamur, non pertingere, sed accc-dere; neque assequi, sed aemulari. sicut Oratorem Cicero & F, bius formant,qui non fuit aut erit: sed nempe persectio illa exprimenda est : sic nostri Sapientem. Ipse Fabius: aeuaerentibu an tutis orato ueritἶ ren ondebo quomodo Stoιci, si intei Centur, Sapiens Zeno, an olianthes, an Chrysippus ipsi res ondeant, magnos quidem idos ac venerabiles: non tamen id, quod Natura hominis sum mum habet , consecutos. Et vero inuitat haec granda loquentia, dehonestos quidem animos erigit ad honesti. Senecae verba opportune huc ducam : ἁ d mirum ,si non Uendunt in altum, ardua sistras' Viros semice, etiamsi deciduu magna conantes. GENER Os A REs est, respicientem non ad uvi, sed ad NAΤvRAE vires,

eonari alta, tentare, er mente maiora concipere, quὰm qua etiam in

oenti animo adornatis eskι posthist. Hic dei ferat aut abnuit. Quod ante adfirmauit.

96쪽

IT A Qvε non est ille primae notae in rerum natura Sapiens: nisi in scriptis & libris: est alius secundae. Illum queιον de fonsium

matum vorant, hunc προ- - siue Prosicientem: item Studiosim istum, ut dixi; illum ioctum. Seneca saepe hoc discrimen ingerit. Vt: Hoc interest inter CONSvMMΑΤΑΕ Sapientiae Vinn, in Episto alium PROCEDENTI s. Nota & Procedentis hanc vocem , quasi in via proe ressi. Alibi: Nostrum vitium est, qui quod dicitur De Vit de SAPIENΤΕ , exigimus ω a PROFICIENTE. Iterumque: Aliud ,ks saevoiosus Apientiae, adludiam ADEΡΤvs sapientiam. Et denique alibi: Ῥιuerso remedio utetur SAPIENS , ASSECTATOR-ovg sapientiae. Adde, quae' supra dixi de vocibus misαὐ- e.xum.

Sed ut ad rem, ille primus igitur describitur, qualis esse debet, I & in exemplum : alter, qui solet interim esse, sed in dispari ino. etiam gradu. Nam Seneca alibi duo, alibi tria genera Proficiem tium facit. Duo, his verbis : In ipsissapientiam Sectantibus magna Σὴistd crimina esse, stramur necesse est. Alius iam tantum profecit, mineontra Fortunam audeat tolgere oculos ,sed non pertinaciter. οἱ- λ- tantum, Ni possit cum ilia conferre viatum. Si iam peruenit ad summum, etiam fiduciae plenus est. Quae sic legenda & distinguenda moneo vulgo confuse: θ quia postremum illum a vero sapiente hoc uno remouet; quod labi non possit, sed tamen timet. Atqui iam in summo , nec potest nec timet , securus videlicet sui. Ex his aliis eius verbis discas,ubi tria genera facit.Inter i Um- Epistquit, Proficientes sunt magna distrimina. Intres Auisses, it quibusdam placet, diuiduntur. Frimi sunt, qui Sapientiam nondum habent, sed iam in vicinia eius constiterunt. aeui sint bi quaeris' qui omnes iam Affectus ac Vitia posuerunt: quae erant complectenda, didicerunt: sedistis adhuc inexpertafiducia est. Iam ibi fiunt, ubi non est retro lapsius, sed hoc istis de se nondum liquet. Iam contigit illas bono suo siui, nondum confidere. Secundum genus est eorum, qui maxima --ι -- ώ,'easse ius deposuerunt sed ita, it possint in eadem relabi. TemL num

97쪽

86 I. LIPs I MANU DUCTIONI stu isiud genus, extra multa m magna vitia est, sed non extra omnia. Sunt pluscula, quae addit: haec intelligentiae sussiciunt, nec superfluere indoles mea amat. Illud moneo, in codem Seneca ali- Ερ st. bi, genus tertzum eorum poni, qui Sapientiae algudunt.quam non qui-- dem contigerunt,in con peritis tamen, fes velut sub ictu habent. Hi non concutiuntur, nec defluunt quidem: nondum in sicco, iam in portu sunt. Sed minus accurate ibi distinguit, ut videre est, miscetque, ipsum sapientem : tamen Genus hoc tertium, primum illud Proficientium , quod diximus, astidet & tangit. En tibi discrimina. nam plane Imperitos ac rudes, nullo hic loco habemus. En uero & primus ille ordo infrequens, nec scio an Zenonas, aut Cleanthas ad mittat: in reliquis aliquid spci est & animi,ad per-Sen.epist. ueniendum. Imo de Tertio cogitemus : bene nobisium agetur,si in hunc admittimur numerum. magnά felicitate naturae , magnaque greasidia intentione studes secundus occupatur gradus: sed nec hic quidem contemnendus est color tertius. Ego te & me voveam hic este ; en fugisse multa & magna vitia; & doctrina atque exercitio ad ulteriora niti. D I s s E R T. X. Doceri Sapientiam,m disti: neque a Deo stre natura tantum esse. 0 mbus etiam offerri.

DOCTRINA, inquam. Nam Cynici olim, A nostri sanxerunt: υτι--αρεώ: .Quod virtus doceri possit. Hoc ideo firmandum, quia alij aliter: & pars est, aut inter initia, Stoicae doctrinae. Nam fuere qui a Dco esse dicerent, sucre quia Natura. A Dco, Plato intcrdum asserere vidctur, atque inseri eam ita alibi loquitur) Θειαψίρα, ανα νου : diuina sorte, sine animi opera. Imo dc Petotagoram sedulo refutat Socratcs, censentem doceri polle. Et si Plato non semetit in alia, & Disciplinam quorsum aliter tot libri eius3 admiscet. At quidam a Natura petebant, Vtuixi. atque ita Trogus: Suthis Naturam dare, quod Graeci longa sapientiae rictrina, praeceptisque philosophorum, consequimequiuerunt.

cclamator etiam Quinctilianus argute: Ego mores NASCI ' γ, ω proprium cuiusque naturae virtutem. 4ma forsitan domi Gq g experimentis cognoscenda siunt. boni mores constant voluntate. Et vero

98쪽

Et vero Seneca ipse adfitetur, quosidam sine subtili minitutione eua - vpist xem si si probo, magnoique profectuου assecutos , dum nudis tantum praeceptis obsequebantur. Et Curij, Fabrich, Coruncani , nonne talesiuere Θ Profecto quidum ex hominibus egregiam sortitι indolem, in m Xbid- qiis tradi selent, sine longo magisterio peruenerunt: ω honesta com plexi sunt , cum trimum audiuerunt. Quae ita vere dici, etiam ex Stoico sensu, fatemur: sed hos tales plene & plane Sapientes esse, non item admittamus. Ratio consummata talem facit, consummari autem sine Doctrina Dei opera excipimus) non potest. Ut plene haec intelligas, habe. Non excludi aut Deum, aut Naturam,a Stoicis: sed Doctrinam tamcn ad persectionem, item ad facilitatem adiungi. Ecce Natura scinina Bone mentis nobis ingenuit, somites, & scintillas: quar in aliis magis minusque elucciat, ut est animi temperies : sed tamen opinionum prauitate in omnibus hoc a Natura rectum iam corruptum cst: ideoque Doctrina adiuuandum, instaurandum; depurandum. Non enim ut Sol ipse nubes obiectas dissipat sua vi,& perrum

pit: ita hic est: adiutorio opus, directione, & cxemplo. Cicero: Iustos quidem Natu nos esse sectos. tantam autem esse corruptelam i De - consuetudinis Ut ab ea tamquam igniculi exstinguantur a Natu S'hμμra uti, exuriant2 rque in confirmentur vitia contrariae Quod si ad Naturam viuere ii resinegat idem alibi, quidquam esse ur quis is i inquam rationem c Doctrinam requireret. Itaque facile ad Sapienta k ''h tiam iter dicunt,quia est sequi Naturam. Fabius hoc rectae: re 'i uis est institutio mitae honestae beataeque,sicredas. Natura enim nos ad 'optimam Mentem g enuit: adeos disere meliora volentibus promptum est,ut vere intuemi isiud magis mirum sit alos esse tam multos. Recte, inquam : sed tu illud ex eodem sta bseratur, krrtutem etsi impetus quosdam a Natura si mr,tamen perficiendum Doctrina esse. Haec sunt germane Stoica. igniculos, scintillas, semina, impctus V ad Virtutem habemus: ut ipsam habeamus,excitanda illa velut satu Rationis sunt de Disciplinae. Et Ar illotelcs ita verissime :

que praeter Naturam inferitur Nirtus. Seneca nostcr: Omnibus Matura dedit fundu enta semenque virtutum: o MN Es ad OMNIA ista nati sumus : cum imitator accessit, tunc ida animi bona,velut vi ta excitantur. Irritator autem eli Doctrina, quae Scientiam Boni Malique-

99쪽

88 Ι. LIvs I MANU DUCTIONI s Malique diuidit,& ne in eligendo aberres facit. Bonum Natu ra visὶ malum vitas8 ecce hoc tale re & ratione est, illud opinio. De pi ne. eartis igitur est, quod ait Cicero, ad ea principia, quae a Natura' h aecepimus, confiequentia exquirere: donec id, quo Nolumus , sit essectum. Virtus amati nobis omnibus Natura est, Honestum optabile: sed non facies utriusque statim nota. Tamen leui, Vt di-

gonum.

xi , conatu & manuductione aperitur. Zeno ipse in quadam

tem, scile Nenit adperfectam virtutis comprehensionem. Haec nostri: quid Academici λ paullo diuersi cunt. Nam pro Platonis sensu De Philo- haec Apuleius: Hominem ab stirpe ipia neque absolute bonum , nec 'e', ' - Ω -sed ad utrumqueprocliue ingenium esse. Habere 'Mirim semina quaedam vTRARUM ME rerum, cum nocend origine copulata , quae educationu D ciplina in alteram debeant partem emicare. Semina, ecce, & ipsi agnoscunt: sed in quo discrimen ξ quod illi ea in utrumque valere volunt, bonum malumque: nostri, in bonum tantum. Nam Natura ipsa semper iis bona. Hinc illa sen. De Be verba, quae & ante attigi: Nulli praeclusia est virtus , omnibus patet, eQ j ii. omnes admittit. Et Stoicum dogma Galeno positum, dc exagi

homines ad Virtutem comparandam aptos esse in idoneos. Quod ille In libello, nc at, & corporum temperiem vult inspici. ut alius alio magis mi- inpio H, nuive sit, imo non ili. Argumento etiam Utitur; Si a Natura, ψ p xς p inquit, virtus, & opinione dumtaxat deprauamur: cedo, quis

primos homines infecit, ira nondum aliena malitia fuit Z A se ergo habuerunt. Atque hoc ita urget, ut Posidonium etiam, magnum illum Stoicum, hic vero victum desciuisse ab iis dicat, dc cum Academicis sensisse. Nescio. argumento tamen responderi vel cx Seneca nostro poterat, & non calumniose ocrEpist. xc curri. Nam dicant nostri, Primos illas homines, quamuis egregia ii lis Nita fuerit, e muri carens, non fuisse tamen Sapientes. Intelle gR ad perfectu in Sapientes. Non enim negauerim, inqui fuisse altioritus πὰρs, est , ut ita dicam, a diis recentes: sed quemadmodum omnibus indoles fortior fuit , ad laborem paratior, ita non erant

INGENIA omnibus CONSUMMA ΤΑ. Non enim dat Natura vir tutem:

100쪽

tutem: ARs est , bonum fieri. Mihi videatur res sic confici. Fatemur paullatim opinionibus sensibusque alienis, aut exemplis, deprauari homines: sed ex ante illa qui fuerunt, non habuere Naturam persectam: dc turbidum in ca aliquid aut nubilum, Doctrinae radio depurandum & illustrandum. Nisi fit; poteli aberraro Ratio,& bonum quidem cupere, sed capcre etiam malum. Quid , quod a Materia prima incentivum aliquod mali est de quo in ' Physiolooia videndum. r.

De Notionibus, quae ad Doctrinam sciunt. Auid, quotvsices eae, accurate dictum.

AVD. Capere in parte haec videor: solide δe plene, si de

uniculis illis dc Seminibus magis aperis de diducis. L I P s. Non me extra rem δc lincas tu ducis i Tamen sequor, ut sicquime etiam libere de libenter possis. Audi. Igniculi illi non aliud, fέ ' suam inclinationes, iudicia, & ex iis notiones sunt, a recta in se nobis Ratione. Scito enim Stoicis placere, partein in nobis diuini Spiritus es c mersam, id est illamipsam Rationem: quae si

in suo loco & luce luceat, tota pura, sincera, recta diuina sit: nuccorpore,Velut carcere, clausa coercetur, dc opinionibus agitatur aut abducitur: dc tamen retinet originis suae flammulas, Zc Vc-xum Honestumque per sic, Sc sua indole, videt. Istae flammulae, siue Igniculos mauis dicere Graeci *ms Ma ρα, ἐναυσμα appellant o exserunt se&ostendunt in sensibus quibusdam, aut iudiciis, quae omni hominum generi sere,& optimae cuique naturae eximie,sunt insita aut innata. Id Graeci En re siue Notiones vocant, item ανοώψ- , Anticipationes: dc quia passive, atque insitae, κοινἀς e ἐιήτους, Communes stre Ingeneratas agnominarunt. A v D. Bene. sed cur Ioniculos,aut ScintiliasZ LIPs. A Stoicorum

id quoque sensu : qui ous purior hic Animus cs Ignis, postea. docendum. Sed de re ipsa, bommunes sunt, &agnitae vel admissae hominibus, ideoque Plutarchus librum titulo praescripsi

κοινων λαυν, te communibus notionibus: idque aduersus Stoicos, quos vult euertere cas suis Paradoxis, aut oppugnare : au-