장음표시 사용
301쪽
III. Eriam malus. MI flareticus, dyc. IV. Plures Sacerdotea consecrant eandem materiam. V. G μο- missa. VI. Circa quos notandium. DUPLEx ost Miniqtor Eucharistiae, unus conficiens euconsocrationis, alter disponsationis. I. Quis est Μ inlator Consserationis p
vero agens ox Persona Christi est Sacerdos legitime ordinatus de quo hic solum agitur. Ratio ossicax est sola voluntas Christi solos Apostolos eorumque in Sacerdotio successores instituontis Eucharistiae oonficiendae Ministros : ut Ecclesia sempor intellexit ex his vorbis Lucae cap. 22. v. 19. Hoc facite in meam commemorationem. Uido Trid. sem. 22. do Sacrificio Μissae cap. I. et can. 2. Ratio congruontiae ost, quod hoc Sacrumentum conficiatur Sacrificando, adsoquo convonianter tantum ab illis, qui ad hoc speciali charactero sunt insigniti. ΙΙΙ. Porro cum consecraro sit actus potostatis ordinis Sacerdotalis, quae cum charactore inamissibiliter perseverat; hinc valide consecrat omnis Sacerdos, quuntumvis malus, haerεticus, suspensus, excommunicatus, degradatus M.; invalide autem quiscumque non Sacerdos. An plures Sacerdotes possint simul eandem matoriam
IV. R. Assirmativo, si simul finiant verba formae : sicut Num. I 4. do Baptismo dictum est, plures simul posse eundem baptigare. Casus autem, quo id otiam licite fit, assignatur hic a S. Thom. art. 2. in Com. et Authoribus passim, nempe in Noomistis simul Consecrantibus cum Episcopo ordinante. V. Quidam tamen Oxistimant, Noomistas in casu non consecrare, sed solum Episcopum : dicuntque, juxta mentem Ecclosias verba Consecrasionis a Neomistis non proin
302쪽
TRACTAT ussorri sermariter sod tantum maiorialiter, partim instructionis, et partim cinmmoniae e Sst. Argumenta utriusque opinionis reperies apud Sylvium, Billuari et Henno. VI. Ob varietatem sententiarum optimum est, ut Ν -- mistae intendant, quod Ecclesia vult ab ipsis fieri, adεoquo proferre verba formaliter, si talis sit mens Ecclosias; sin minus materialiter: curandum etiam est, ut finiant verba consecrationis simul cum Episcopo; ita autem semper intontio formanda ost: ut non intendant consecrum, si . finiant ante Episcopum, no hic forte tunc non consecret: noc etiam si finiant post Episcopum, ne larinam proferant super materiam jum consecratam.
N. 30. DE MINISTRO DISPENSATIONIS EU CHARISTIM
S. Hom. quot. 82. an. 3. et s. I. Ordinarius est Sacerdos. II. Et eatra dinarius est. Diaconus. ΙΙΙ. Non Subdiaconus vel inferiores. IV. Omnis Sacerdos licito distribuit. U. Tribus ca3ibus oceptis. Ul. EI quarto pro Regularibus. VII. De MinisIro indigno.QUisNAM Ost Ministor disponsationis Eucharistiae ZI. R. ordinarius est solus Sacerdos; et quidem jum divino ni docet Trid. sess. 13. cap. S. et sera. 23. de ordine cap. l. et colligitur Ox his vorbis Christi: hoc facite, &c.
ni est, consecrate, sumite, et aliis distribuite, sicut movidistis facero. II. Ministor extraordinarius ast Diagonus, scilicet cum licontia Episcopi vel Presbyteri: ut constat ex antiqua praxi Κcclosiae non raro committentig Diaconis disponsationem prae ortim Sanguinis : undo S. Laurentius dicohat Boato Sixto; cui commisisti Dominici Sanguinis dispensationem.
Usus committendi Diaconis disponsutionem Eucharisii in jam dudu- apud nos oxolevit; in neeosηituto tamen sumendi viaticum, absente Ρresbytero, vol praesenis, Sed irrationabiliter recusanis, Diaconus illud administrare potest,
303쪽
In aliis quibusdam casibus, v. g. tempore Communio Paschalis vel Jubilaei, putant aliqui, Parochum impeditum posse committoro Diacono Eucharistiae distributionem; sed quia praxis moderna id non habst, optimum foret in simili
An otiam Subdiacono, usi aliis inserioribus Clericis, aut etiam Laicis similis dispensatio committi potest pIII. R. Attonia praesortim praesenti Ecclesiae disciplina,
negative: nec refert, quod ipsi Laici logantur As olim communicasse, cum Eucharistiam socum domum asportarent:
quia id non socerunt tanquam innistri dispensationis saltem ordinarii, nec hoc jam patitur hodiorna Ecclesiae dis-eiplina.
IV. Juxta modornam aulam Ecclesiae praxim omnes SMBrdotes eo ipso, quo permittuntur celebrare, licentiam habent Eucharistiam distribuondi omnibus communicare volΘntibus cujuscum quo Ρarochiae vel Dioecosis: eum Trid. ΘM. 22. cap. 6. exoptet, ut in singulis Μissis qui adstant fideles Eucharistiae fiant participes. V. Ρro tribus tamon casibus specialiq requiritur Pastoris licentia, eaque passim expressa ; scilicet pro Communionis
Paschali, pro Viatico, et pro dolations Paschali, pro Viatico, et pro delations Eucharistiae ad infirmos dovotionis
causa. Pro Vialico Oxcipitur casus necessitatis.
VI. Possunt etiam Rogularos in suis Ecelestis etiam tempors quindenas Paschalis, distribuam Eueharistiam saecularibus juxta privilegia a variis Pontificibus concessu, excepto solo dio sol mni Ρaschae ; sic tamon ut saeculares ibi communicantes nullo modo satisfaciant praecepto Eool siae do Communion Q Ρaqchali. Sic inter alios etiam sustinoi Bonodictus XIV. lib. 7. de Syn. Disec . cap. 42. Num. 3. undo errat Billuaridi ortations s. artic. l. q. 3. dicens, Rogulares etiam indis Paschae posse in suis Ecclosiis ministraro Eucharistiam.
Ritus, quo Eucharistia administranda ost, videatur in Ritualibus. VII. S. Thom. art. 9. inquirit, an liceat ab Excommunicatis vel Haeroticis aut poccatoribus Eucharistiam recipem, ει eorum Μissam avdiro: do quo consulo dicta de Sacramentia in genere, ubi de probitate Ministri. -
304쪽
I3. DK DISPOSITIONIBUS AD SUSCEP-ΤΙΟΝΕΜ EUCHARISTIAE GENERATI M.
ad fructuosom. III. Alia ea pane animoB. IV. Asia ex paris co Foris. Q LI NAM requiruntur dispositiones ad suscep -- Eucharistias pI. R. 1' Ad Eucharistiam sacramentaliter suscipiΘndam, requiritur character baptismalis, et intentio sin voluntus suseipiondi hoc Sacramentum. ΙΙ. 20 Ad dignam si fruetuosam suseaptionem alia requiritur dispositio ex paris animae; alia eri PRrtΘ corpo is. III. phrto animae requiritur I '' status gratiae, cum si Saorgmentum vivorum. 2' Qui sibi conscius ost poccaii mortalis, per με loqueudo tenetur praemittera consessionem sacramBntRlOm. 3' Roquiritur sussicistis instructio et discretio, qua Sa- eram hanc Mensam a profana, coelsuomquc hunc Panem a communi discernat. Rocta intontio si dovotio cum vonorationa huic Sa-errimento congrua, praesortim per actus Fidei, Spei ot Ch ritatis: quibus etiam prae caetori dero convenit actus humiliationis ot contritionis. Contritionis quidem otiam nishoc, ut hoc Sapramentum possit per Meldens conferris gratiam primam. IV Κx parte corporis I '' ox logo Ecclesiasticu roquiritur quibusdam casibus ex copiis) jejunium naturistis. 2'' Ex juro naturali roquiritur intortor habitus, mundities ot compositio corporis, quae intortium animi venoratio-nsm ct devotionem prae sis terni. MAn, et quomodo defectus praediciarum dispositionum impediat omotum Sacramenti dicetur inse
305쪽
297 N. M. DE OBLIGATIONE SACRAMENTALITER CONFITENDI ANTE COMMUNΙΟΝΕΜ.
Conc. Trid. μεθ. 13. cap. 7. I. Consciuδ peccati mortalis. II. Tenetur pravis coniteri. III. Iure Disino. IV. Etiam dubius. U. Item praefice indirecte tantum absolutuae. I. OBLlωMiΟΝΕΜ sacramonialiter confitendi ineumbersomnibus, qui sibi conscii sunt peccati mortalis, quantumvisso contritos existiment, docat Concit. Trident. Oxplicans verba Apostoli: Probet autem seipεum homo &c. loco citato
his verbis: II. Ecclosiastica autem consuetudo declarat, eam probatiOnom necossariam esse, ut nullus sibi conscius mortalis peccati, quantumvis sibi contritus videatur, absque praemissa sacrumentali confossione ad Sacram Eucha ristiam accodoro dobsat: quod a Christianis omnibus, otiam ab iis Saeordotibus. quibus ex ossicio incubuerit celobraro, haec Sancta Synodus perpetuo emo sorvandum decrevit, modo non dosit illis copia Consessoris: quod si, neeessitatoumsnte, Sacerdos absque praevia confessione colΘbravorit, quamprimum confiisatur. ' 'Idom ibidem doliniens can. II. subjungit: Si quis
autem contrarium docere, praedicare, vel pertinaciter ass rorΘ, seu etiam publice disputando detindere praesumpserit, eo ipso sacommunicatus Oxistat VIII. Dum Trid. dicit: Mosesiastica conauetudo declaraις non est, quasi vellest innuero, id tantum ab Ecclosiastico duro provonire ; sed ut ostendat, consuetudinem et traditionis ita osso interpretatius divinum illud praeceptum Probet avum seimum homo, &c. id qua eo musis varnm ost,
quod Ap tolu' prius dixerat l. ad Cor, cast. ll. v. 23. go enim accepi a Domino, quod ει tradidi uobis; alia autem praeceptum hoc tradiqit: ergo, &c. Ita Authoribus Bqnodictus XIV. IU. Dum dicitur: Conscira peccati mortalis, lIoo non do conseientia solium certa, sed et probabili venit intolligendum; cum etiam haec sit conscientia poccati, et suscipientem exponeret periculo profanandi Sacramentum.
306쪽
Quid si aliquin post consessionem logitime sacrum meor-dstur alicujus peccati mortalis, quod inculpabilitor omisit λU. R. Probabilis quid om ost solarentia Collet et aliorum, quod talis satisfaciat illud poccatum confitendo γουte nempe post Communionom : cum jam indiroete ab illo sit
solutus, et consequenter jam sit in statu gratiae. In-tarim communior et in praxi tutior est sententia, quod talis tonsatur illud confiteri, antequam communicet: ut patet etiam communi fore sonsu fidelium, qui si recordantur alicujus peccati mortalis sive corti, sivo dubii in confossione omissi, solent rediro ad confession Om, unisquam communicent: undo contrariam sontentiam longe a fidolium auribus remouondam dicit Sloyaortius. Posset inmon illo do quo in casu, alias function sacras perctgΘrs,. v. g. Sacerdos Communionem distribuere, consessiones Oxcipere, &o. manens interim obligatus illud peccatum omissum postea confiteri.
N. M. QUAΝDO NAM LICEAT COMMUNICARE, NON PRAEMISSA CONFESSION Κλ
I. Conacius pecca i morsalis, elici a contritione, potericommunicare. II. Dum deest copia Confessarii. III. M est nece itas celebrandi vel communicandi. R p. l' Id lieot illi, qui praemisso debito conscianti. Oxamino non est sibi conscius ullius peccati mortaliq, sivo certi, alvo dubii; summe tamen laudabilis ost et rotinonda praxis, qua Sacerdos vel populus aliquamdiu confossus iis . rum recurrit ad consessionem, priusquam accedat ad hoe
I. νε Id por accidans lieot illi, qui sibi conscius en p-eati mortalis; dum nempe haec duo simul concurrunt, necessitas celebrandi vel communicandi, et doest copia Comtissarii: modo otiam allaboret pervenire ad contritionere persectam; quia contritio impersecta, cognita seu appis hensa ut talis, non ost suffcisns; si tamon bona fide Oxistimaret, so osse Persecte contritum, nihil obstare videtur quo-
307쪽
minus per auuid'ns primam gratiam obtineat pset hoc
Sacrani. Ita passim Austores doducunt ex Sess. 13. c. 7., Conc. Trid. Quandonam censotur deosso copia Confossarii λR. Allegari soloni sequentes casus :II. I'. Quando nullus Consessarius ost praesens, nso ullus adiri potest sine gravi incommodo, spectatis circumstan iis, personae, itineris, periculi viarum, &c. aut quia instat hora celebrandi, nec potest sacrum sine nota differri. 2' Quando quidsm adsest Confessarius, sed non Θst -- probatus pro ipso communicaturo; v. g. tantum approbatus pro alia Dioe si, nec alius adiri potest, Ac. ut ante, quod semper subintelligitur in casibus assignatis. Item dum habet casum reservatum, et Cons sarius praesens non habet facultatem absolvendi a reservatis. Fido Num. I94. do Poenia tua. 3' Si quis confiteri non possit, nisi frangendo sigillum saeramontalo: si tamen talis habeat alia poccata mortalia, quae sine fractions sigilli confiteri potest, tonstur haec confiteri. 4' Communitor allegatur, si Ox peccati cons sionis notabilo damnum aut malum confessioni extrinseeum timeatur Obventurum poenitenti, Cousessario, usi aliori; sin hic casus in praxi vix praesumendus est, et teste Sisyarit vix tractari meretur. Non deest autem copia Consessarii, si praesente alio, absit Consessarius alicujus ordinarius, vol alius cui majori cum isructu confiteri posset: noc etiam, licet quis longius, v. g. ad duas leucus excurroro deboat ad confitendum, etiam saepius: si tamen possit sine gravi incommodo. Quandonam censetur emo sufficiens necossitas eolebrandi vel communicandi, dum quis sibi conscius peccati moriolis non habot copium Consessarii pIII. R. Hoc in individuo vix detorminari potest ; communitor tamon assignantur casus Sequentes:
I' Si existens in poccato moriali sit alioquin sine viatico moriturus. v. g. si tantum adsit Diaconus, a quo Viaticum accipiat; si enim adesset Sacordos, doboret prius ab ipso absolvi.2'. Si Sucordos deboat colobraro, ut deserri possit Viati
308쪽
M. Si Parochus colebram debeat, ut populus dio risio
audiat Sacrum. 4' Si Missae colebratio non possit omitti absquo infamia aut Scandalo, v. g. pro exequiis publicis. 5' Si doficiat Sacordos aliquis post ConsocrationΘm, nee adsit alius, qui Sacrificium perficiat, quam conscius peceati mortalis. ω' Si poriculum imminoat profanationis Eucharistiae, v. g. in subita infidolium aut Haereticorum irruptions, qui Hostias consocratas profanabunt. 7 Si communicaturus jam sit in scamno Communionis, nee possit so retrahors sine infamia usi scandalo; alias te.
80 Si celobranti memoria peccati mortalis occurrat post Consecrationem; tunc onim ut docot S. I hom. quaest. M. t. s. ad. 2. elicito contritionis actu, debet omnino prο--dere, nequo ab Altari recedendum, nequo Confossarius vocandus est juxta Sylvium, Wiggers, Daslman, Billuari,aec. quia Sacrificium interrumpi non potest. Si aulam rocordatur anto Consecrationem, iuno sine
infamia vel gravi scandalo quod ordinarie subost quia eslobrat in loco publico otiam non posset ab Altari recedere vel Confossarius advocari; sed potest contritus Μissam
Notat Scotus quod, si Sacordos in Missae principio
FemrdBtur, se peccatum gravo commisisso, cui ita irretitus est, ut ejus poeniters non possit; doboat dimittero Μissam quodcumqus timeatur scandalum. Non ost autom sussicians nocessitas celebrandi in peccato moriali, ut ipso Sacerdos audiat Sacrum dis Iosis, vel ut ipso aut purochianus faciat Communionem Paschalem: quandoquidem haec ob varias alias rationss possit differri.
309쪽
hendit Laidos, III. Seu celebranum ei maluia. Quin faciandum Sacerdoti, qui in nocessitato consei peccati mortalis absquo praevia consessiono colebravit pI. R. Tenetur quamprimum confiteri, ut praecipit Concit.
Tridoni. s s. 13. cap. 7. his verbis: Quod si, necessitato urgente, Sacerdos absquo praevia confessione celobrα- verit, quumprimum confiteatur. Noo ea verba consilium tantum, sed praeceptum imporiant : undo Alexander VII. proscripsit hanc 38. Propositionom : - Μandatum Tridentini Actum Sacordoti sacrificanti Ex nocessitatΘ cum peccato mortali confitendi quamprimum, est consilium, non praecΘptum. VIllud quamprimum idem est, ac si diceretur: statim ac moraliter fieri potest: undo ab eodem Pontifico damnata est 39. Propositio: Illa particula quamprimum intelligitur, cum Sacerdos suo tompore confitebitur. An hoc praeceptum etiam concernit Laicos, aut Sace dolos moro Laicorum Communicantes pΙΙ. R. Negative iuxta Sisyaert, Daelman, Billuart, yc. quia praeceptum in suis torminis tantum comprohondit Sacordolos colobrantos: ratio autem hέηs discriminis verisimiliter fuit, quod casus illo rarius in Communicanis, sed saepius ob frequentem necessitatem celebrandi contingsero possit in celebrantibus, ut Sic iterum exponerentur periculo in illo statu celebrandi, nisi quam primum confiteantur. An hoc praecepto Tiidentini tenetur Sacerdos, qui sibi eonscius peccati mortalis, non ex necessitate, sed ex malitia colis avit sine confessisno ΘIII. Rosponsio affirmativa contra aliquos in praxi certo est ton da; et maxime si tali incumbat Ox ossieto celebrare. Ροtest probari argumentando a minori ad majus. Aliud videtur dicendum do Sacordolo, qui in mortalioxistons celebravit bona fide, seu gins conscientia peccati mortalis ; licet tamen etiam tuno tulius sit coctiori, quRmprim- fieri potest.
310쪽
vitatem materia. III. Et e licuitur. I. Os tanti Saoramenti rovorentiam jam ab Apostolicis temporibus statutum fuit, semporquo in Ecelosia obsoru tum, ut non nisi jejunus quibusdam casibus Num. 37. Oxcipiondis) ad Eucharistiam accederat, jejunio non tantum Koclesiastico, sed et naturali. Hujus plures rationes congruentiae dat S. Thomas hic inci . 1'' propter rovorantiam haeramonti: 2' Ad significandum, quod Christus ejusquo charitas primo dobsat
fundari in cordibus nostri : et 30 Ad ovitationsm incommodorum, V. g. vomitus, &o.
ΙΙ. Hoc praeceptum obligat sub gravi, nec parvi latommatorias admittit sicut praecopium jejunii Ecclesiastici. III. Porro illud praeceptum exigit, ut post modi&m noc-tom sivo duodscimam nocturnam nihil sumptum sit pormodum cibi aut potus, quod scilicet ab Oxtrinsoco introsuismatur, si vitali modo deglutiatur, ssu in stomachum trajiciatur, sivo cibus sit aut potus, sius non, sivis nutriat, sius non nutriat: undo jejunium naturato solvit introsumpta modicina, charta, terra, carbones, lignum, creta, &o. Eolvitur autem jejunium naturato sius illud fiat voluntarie,sivo involuntarie, modo sumatur per modum cibi vel potus. Non tamen requiritur, ut quis post cibum vel potum anto modiam noclam sumptum dormierit, Vol illum doeox-orit ; in hujus inmon dosectu, si indo contraxit aliquam montis perturbationem, ob hanc imp iri potost ex conuo. olantia. Ila S. Thomas.
iam dictis colligitur, jsjunium naturale non solvi porsequentialo' Par ea, quae interius ingeruntur sine sumptions extoriori : V. g. si εanguis, saliva, phlegmata, aliivo humores ab inιrissem, v. g. a captis ad os defluontes doglutianinrAliud consandum, si v. g. sanguis in vulnere digiti intro- sumatur quia sumitur ab extrinseco.