장음표시 사용
331쪽
Deo Vaeam por praeces, &c. quod in concionibus ot Cato-ehismis simul cum plausibilitato hujus posterioris sententiae admodum utile erit populo proponere.
III. Bed operuntis poteει aliis proderae. I. EUCHARIATIA in ratione Sacrificii prodesse aliis potostquam sumentibus, inquantum pro aliis offertur, ut iam latius. II. In rations Sacramenti non prodest aliis quam sumentibus εx Opere operato; quemadmodum cibus corporalis ex so Prodest soli sumenti. ΙΙΙ. Ρrout tamen Communio est opus communicantia singuluriter bonum, ex opere operaniis aliis prodesse potest; est enim actus satisfactorius coram Deo. st sic aliis servire potest por modum suffragii: est etiam actus moritorius et ita aliis prodesse potest pρr modum meriti do congruo, et per modum impotrationis: undo admodum laudabilis ostfidolium consustudo communicandi cum intentione, ut pro- ait etiam aliis, sivo vivis, sivo defunctis.
S. Hom. quorat. 79. - . 8. I. Tria impediunt. II. Omnem einctum Eucharistia, III. Non uenialia praeterita. IV. Sed prasentis. V. Impediunt spiritualem dulcedinem. VI. Non tamen augmentum gratiae. VII. Licot minus perficiatur. VIII. Item defectus devotionis voluntariis. ΡκMNOTANDUΜ, quod offectus principalis hujus S eramenti sit augmentum gratiae cum sibi insoparabiliter annexis : alii autom sint secundarii.
332쪽
Quaenam impodiunt omnem offocium Eucharistiae 'II. R. Haec tria, sellicol dosectus Baptismi, defectus intontionis in adulto, et poccatum mortalo. Vido Num. 3Ι. An peccatum veniato impodit offectus hujus Sacramenti pΙΙΙ. R. Psceata venialia dupliciter accipi possunt: uno
modo, ut sunt praeterita, seu in habitu tantum remanontiasΘcundum maculam ot roatum ; alio modo, ut sunt praesentia secundum actum vel affectum.
IV. Si agatur de peccatis venialibus praetori tis dumtaxat; respondst S. Thomaes hic in Corp. quod illa non impediant hujus Sacramenti effoctum : quin potius ipsa eorum miniq-sio ost hujus Sacra monti offectus, ut dictum est Num. 46. U. Ρeccata vonialia actu vol affectu praesontia impediunt aliquom sed non omnem offectum ; do quo ita S. Thomas hie in Corp. Eflautus hujus Sacram ὐnti non solum est adeptio habitualis gratiae vel charitati8, sed etiam quaedamaotualis rosectio spiritualis dulcedinis : quae quidem impeditur, si aliquis accodat ad hoc Sacramentum per peccatavonialia mente distractus; non autem tollitur augmontum habitualis gratiae usi charitatis. . VI. Hoc autom ammonium gratiae habitualis otiam si
tim obtinatur, ut contra Crietanum, Contenson et Noeasnpassim probant Authores ex eo, quod Sacramenta novae Legis gratiam conserant non ponentibus obicem: ill aulam, qui cum actu vel assoctu poccati vonialis communiecti, non
ponit obicem gratiae habituali; cum illud non opponatur gratias. Doinde illo seipsum probavit juxta sonsum Ap
toli, conformitor ad Concilium Trid. sess. 13. cap. 7. et otiam habet vestem nuptialem, do qua eadem sΘssione, cap. 8.
VII. Obsorva tamen, quod praetor spiritualis doloctationis amissionem respectu talis minuantur effectus a undarii ; dsindo ipsum gratias augmentum longe minus sit, quam alioquin peresperetur, ob minorem nempo disposi
An ad hujus Sacramenti ericium consequendum necessoria Est dispositio dovotionis actualis λUΙΙΙ. R. Illius desectus accidit dupliciter: vel poluntaris,ot ita impedit juxta statim dicta; cum sic accodons indubie ps ot venialiter: vel in voluntario, v. g. per distractionem involuntariam; si ita impodit actuatim delectationam spiritualem, sed non impedit noc minuit alios hi ua Sacramenti
333쪽
ossocius: piam communicandi methodum vidoro est apud S. Franciscum, Salesium, Introd. ad vitam devotam pari. 2. cap. 2 l.
R Thom. quaest. 80. art. I, 2 et 3. I. Triplex communicandi modus. II. Sacramentulare Iantum. llΙ. Spiritualiter tantum. IV. Et Sacramen aluer et spiritualiter. I. CONCILlUΜ Trident. gess. I 3. cap. S. triplicem di linguit modum, quo hoc Sacramentum a fidolibus suscipi potest: scilicet sacramentaliter tantum, spiritualiter tantum, si sacramentaliter ac spiritualiter simul : quos modos sinquit Catechismus Rom. Num. 68. de Eucharistia) docoro oportet populum, ut ingentes Eucharistiae fructus percipero possit. Quisnam sumit hoc Sacramentum sacramentaliter iantum p II. R. illo, qui illius sacramentaliter auscipiendi capax, oi loquondo do adulto) cum intentione suscipiendi Sacr montum realitor illud sumit; god sine fructu spirituali,sivo nullum ejus offectum consequitur. Talis est, qui cum conscientia peccati mortalia accedit. Unde qui sumoret Hostiam eo ecratam, nesciens eas. consecratum, sumeret quidem Sucramentum, sed non saeramentalitar, nibi materialiter, sivo mere Ox parto mandu-eati. Idom dicit S. Thomas de infideli, qui nollet uti ut
dii non baptizatus communicaret eum intentions Sacra. menti suscipiendi, sumeret quidem quasi sacramentaliter,nompo ex parte manducati et actu suscipioniis, sod non ex parto subjecti capaciη sacramentaliter suscipiendi, quantum ad effectus vi Sacramenti consequendos. Nimiliter art. 3. cit. ad 3. dicit S. Thomas, quod mus aut
canis species sacramentales manducans, non sumat Actem
montaliter; docens tamen contra aliquos, quod tunc Corpus Christi non desinat osso sub speciebus, quamdiu hae m noui. ' Et ibidem in Corp. dicit, antiquos quosdam errasso
334쪽
docentes, quod Corpus Christi dosinat osso sub sporisbua sacramantalibus. tam cito quam labiis poccatoris continguntur.
Quinam spirituali tor tantum sumunt Euctaristiam pIII. R. Juxta Trid. loco citato: Qui voto propositum illum Coelestem Panem edentes, Fido viva, quae per dulectionem operatur, fructum ejus, si utilitatam sontiunt.' Et quidsm fructum illum vocat S. Thomas his art. I. ast 3. offactum Sacramenti; non quia rsvera Sacramonti osse tus est, sed quia analogice idem est cum fructu Communionis realis, licet non per omnia. Vide Num. 24. de Sa-eramentis in genere. Unde patet, praxim communicandi spiritualiter ossa summopere commendandam, signanter infirmis, itom fidolibus assistantibus Sacrificio Μissae, item illis, qui hoquontiusquam expedit volunt sacramentalitor communicare. Quocirca tamon observa, quod appeti non possit sacramantalis susceptio nisi poragenda illo tempore, quo hoc donidorans est in statu gratias : undo existons in peccato mortali non potest spiritualiter communicare, licet possit Saommonialom suscoptionem dosiderare pro futuro, dum nempe illi P --
Docst S. Thom. an. 2. Angolos idem ost do Boatis in Patria) non sumam spiritualitor hoc Sacramentum; quia illud realitor sumore non dosidorant, utpoto Christum facio ad faciam vidonios: possunt tamen dici Christum sumero spiritualitari Noo proprie Sancti votoris Tostamenti spiritualitor sum hant Me Sacramonium, etsi figuras cum quodam voritatis dosidorio sumoront, ut insinuat Sanctus Thomas, arti I. uda. quia sumpso spiritualis supponit Sacramentum institutum
IV. Quis sumit sacramentaliter et spiritualitor simul pR. Qui illud realitor si digne suscipit, Sacramenti hujus effectus consequendo; ut justus.
335쪽
I. Ordinaris non dispensatur post meridiem, II. φιδε nocte. III. Nec ferra sexta in Parasceve. IV. cumpora interdicti localis. V. Nec pluries de die. AN aliquo tempore prohibetur hujus Sacramonti disponsatio I. R. Sylvius in art. 10. quaest. 80. S. Τhom. docet, quod, seposito scandalo, homo jejunus omni hora diei communicars possit; attamen extra Viatici casum vol altorius necessitatis, hora congruentior et juxta Ecclesiae consuetudin m rotinenda ost antemeridiana. ΙΙ. Benodicius XIV. lib. S. de Sacrifcio Missa c. I 8. Num. 13. etiam refert decretum Sacrae Rituum Congregationis de dis T. Decembris, I 641., quo prohibetur, nis in eis Νativitatis Domini post Μissam in media nocto de- eantatam successive . celebrontur aliae duae, nequo adstantibus Eueharistia distribuatur. III. Quoad seriam 6. in Parascevo Domini dicit Bono- dictus XIV. cap. cit. Num. Id. certum sessis non esse infirmis so die tribuondam Eucharistiam ; cum talis sit Eccl siae Romanae usus, quem servari in hoc puncto etiam mandat Decretum Congregationis do quotidiana Communion emanatum dio 12. Fobruarii, I 697. Quod attinoi Sabbatum Sanctum, inquit idem eodem
loco, communem existimamus servandam emo consuetudi-nom nullis nisi infirmis Eucharistiam ministrandi; verum ista consuetudo non videtur in hac Regiona communis. IV. Eucharistiae disponsalio prohibatur tempore inte dicti localis : excipitur tamon Viaticum juxta cap. QUOD 3Ν ΥΕ, de Pani . et Remis. Lib. 5. Doemt. tit. 38. V. Quarto praecepto autem Ecclesiastico votitum etiam est pluries eodem dis communicam : cujus rationes congruentiae allegat S. Th. quaest. 80. art. I 0. ad 4. scilicet quod Eucharistia dieatur panis quotidianus, et ut ita repraesentetur unitas Passionis Christi: excipiuntur tamen quidam uasus, de quibus nunc agendum.
336쪽
Episcopi commissione. III. 3' -4' Ad perficiendum Sacrificium, . c. IV. Item ad communieandum in mum; V. Et ex prioilegio. I. PRiΜUs casus est in Sacerdotibus, quibus in dio natali Domini concoditur ter celebrare, ad recolendam triplueem Christi nativitatem; scilicet 1' ot hoc por tortiam Missum) aeternam ex Patre: 2' et hoc per primam temporalom ex Virgino Μ atro : et 3' per socundam spiritualem por gratiam in cordibus fidelium, vel juxta alios per Resurrectionom, quando Christus quasi de torra natus ost, hesis Apostolo Actor. 13. v. 33. Alii dicunt por triplicem celebrationem significari, quod Christus natus sit in salutem eorum, qui erant ante Linem. sub lege, et qui post legem suturi erant sub Evangolio Porro non obligantur Sacerdotes, seposito scandalo quod posset in Paestoribuq haboro locum ter illa dio colobrare,
uti nec populus tros Missaes audire : qui aulam unicam colabraret conveniontius juxta Gavantum dicoret tortiana, eujus oratio cum ossicio concordat. II. Socundus caesus est in Sacordotibus, qui ex commi siono Episcopi debent binare, V. g. Pastor, qui solus ton har duabus Parochiis, aut uni valdo numorosae d sorviro. III. Tortius et quartus caesus est in nocessitato perti-eiendi Saerifieium: item dum est periculum prosanationis Lucharistiae, juxta dicta supra numero 33 st a T. IV. Quintum casum, sed lare metaphysicum allegat Proingue, nompo quod Sacerdos iterato posssi celebrare, si hoc necessarium sorst ad communicandum infirmum, dum Sacordos adhuc ost jejunus: quod fieri possst, si sub Sucro admoneretur anis sumptam ablutionem, sod post Communionem Corporis; si enim antea admonerotur, posset infirmo dare partem Hostiae majoris jam consecratae.
337쪽
V. Sextus casus est ex singulari privilegio: si ita Benedictus XΙv. concomit omnibus Sacerdotibus in Rogno Hispatiiss ot Lusitaniae commorantibus tres Missas colobraro in dio Commomorationis omnium Fidelium dolanctorum, sia tamen ut duae Missae pro omnibus defunctis celebrentur gratis, seu sino ulla eleemosyna. Ultra casus enumeratos alter inter Authores controvortitur, scilicet:
I. Ca3us controversus, II. Circa quem tres aententis. Ι. CASUs est hic : aliquis mane ex devotions celebravit vel communicavit; ot postoa eodem die incidit in moriis P riculum : an nempo tunc talis possit ac debeat eodom diaitarum communicam per modum UiaticipII. B. Tres sunt circa hoe fontantiae :Prima: aliqui volunt, talem quidem posse, sed non tonari iterum communicaro; sed hi non videntur consequentor loqui: quia quod talis posset, debersi esso ob praeceptum divinum do sumon do Uiatico: orgo etiam teneretur. SOCunda Sontonitu, quam amplectitur Pauweis et pluroanlii, tosis Bensdicto XIV. amrmat, talem posse si debemilarum communi caro : quia praeceptum divinum est ut infra latius dicotur) communicandi in mortis articulo; huio autem talis nondum sati facit; cum mane dum communieavit sanus, necdum obligaret; si cui praecepto utpoto divino cedore debet Ecclesiasticum non communicandi bis dodie. Tertia sontentia, quam intor alios tenent Suarog, WiPgere, Sivaert et Billuari, negat, talem posse usi de-hara communicare: quia scilicst convenienter non potest, at sic cessat praeceptum divinum. Accedit, quod talis moraliter adhuc viaticum apud in habeat, quod intentions saltem interpretativa tanquam tuto sumpsit.
In tanta, inquit Benedictus XIV. lib. I. de Synodo Disee. cap. II, nutu. 3. opinionum varietate Doctorumquo disor Pontia
338쪽
pantia integrum Mit Pastori sam sententiam amplecti, quae sibi magis arrisorit. Billuari vero dicit, quod quisque 'in his attondoro debeat usum suae Ecclesiae. Interim quam prudentissime faciunt illi, qui quotiescumque communicant, sermant intentionom conditioniatam sumendi pro Viatico, si sorte postea hoc Sacramentum amplius
Qui autom heri communicavit, et hodis inciderot in mortis periculum, probabilius obligatur sumero Viaticum, ut contra Noesensustinent communius. Idem a fortiori dicendum contra aliquos, si non nisi a 4. vel 5. aut pluribus diebus
S. Thom. ρ est. 80. ari. 10. I. Observanda circa quotidianam Communionem. II. Laudabile οι sipis communicarer III. Et hoc Pastor promovebis. IV. Per erectionem confraternitatis. U. Singularis dispοεitio ad frequentem Communionem. VI. Regula S. Thomae. VII. Dispositio pro frequenti celebrauione. AN et quomodo consulonda mi frequens Communio λI. R. lv. S. Thomas ox professo inquirens circa Communionem quotidianam hic in Corp. habot sequotitia: Circa usum hujus Sacramonti duo possunt considerari; unum quidom ex parte ipsius Sacramenti, cujus virtus est hominibus salutaris: si idoy utiis est quotidie ipsum sumere, ut homo quotidie ejus fructum percipiat. . alio modo potest considerari ex paris sumsntis, in quo requiritur, ut cum magna devotions et reverentia ad hoc Sacramentum accadat: et ideo si aliquis se quotidis ad hodparatum invoniat, laudabile est quod quotidio sumat. Undo S. August. cum dixisset: accine M. qumtidie tibi Auo iungit: Sse vive, ut quotidie mere laris accipere: sod quia multoties in pluribus hominum multa impedimenta hujus devotionis occurrunt, propter corporis indispositionem vol animas: non est utilo omnibu hominibus quotidis ad hoc Sacramentum accedore, sed quouoscumque se ad illud homo invenerit praeparatum.
339쪽
ν. Uect ex rovorentia et humilitato aliquando laud biliter ad tempus ab Eucharistia abstinoatur, per se tamen
laudabilius ost ex amore reccedere quam ex reverentia abstinere. Vido S. Thom. hic ad 3. 2. 3'. Unusquisque alliciendus est ad frequontem Communionom, habita rations status, conditionis et temporis uniuscujusque: & sic adhortari oportet populum ad Consessionem et Communionem diebus solomnibus, indulgentiarum, quadrageSimae, redventus, &c. ΙΙΙ. Ita praecribit Ρastoralo Μechliniense: Parochus summum studium in eo ponat, ut populus sibi commissus ad dobitum tanti Sacramenti cultum, et ad frequentem ejus usum, maxime solemnioribus diebus excitetur. Sic otiam S. Franciscus Salosius, Introduc . ad vitam
devotam parte 2. cap. 20. Quanquam hoc corto et Rudacter dicere queam, eos, que devote Deo serviro volunt, non posso minus quam singulis mensibus communicare.
IV. Ad hanc autem Communionem singulis mensibus promovendam, plurimum conducit, quod in Ecclosia Paro-ehiali sit aliqua constatortilias, v. g. do Venerabili vel sub alio titulo, ut sic Parochus suis Exhortationibus inducoro possit populum ad saltem singulis monsibus consitondum oteommunicandum : quam confra tornitatem in Parochiis, in ' quibus non habotur, origi jubet Humbertus u Haecipiano in Epistola sua Pastorali secunda. Dicitur Satiem singulis mensibus: undo summe culpanda est quorumdam Pastorum incuria, qui non nisi tunc, Seu stagulis monsibus tantum se in consessionali praesoniant. V. 4'. Circa quotidianam aut hujusmodi frequentem Communionem certa pro omnibus statui non potest regula; quocirca ita scribit S. Franciscus Salesius loco cit. Qv odio Eucharistiam suscipere, nec laudo, nec reprehendo omnibus tamen Dominicis communicandum suadeo, si tamen mens sine affectu peccandi suerit. Et in ne eis dem eviIiso ad singulis octavis communicandum requi-niur, ut quis sit ab omni peccato mortali, et erga pede tum vanialo affectu desiderioquo liber, ardens suo communieandi dosidorium habeat; verum ut quotidie ad sacras 'pulus quis accedat, potissimam praeterea malarum au rum inclinationum partem suporarit necesse ost, et non
nisi Patris sui spiritualis eum consensu consilioquo id
340쪽
o . Si k tam sesquanti Communiono removeri debeat, qui venialibus assectu inhaeret, sequitur, quod vix justiores
sint ad eam admittendi: cum et ipsi ossendant in multis. R. Nego sequelam: Miud enim est peccaro vonialiter, etiam frequenter, Ox inadvortentia, subreptione vel naturae infirmitato: aliud autem est affectu ad venialia detineri, quod sonat adhaesionem peccato eX inordinata complacentia: undo licet priori modo peccent etiam justiores, non tamen posteriori. VI. Observanda hic etiam ost regula, quam ab ipsa experiontia dosumit S. Thomas in o. dist. I 2. q. 3. art. I. quaestiuuc. 2 : Si aliquis experimentaliter cognosceret,
ex quotidiana sumptions servorem amoris augeri, et revorentiam non minui, talis daborot quotidio communicare ; si autem sentiret, per quotidianam frequentationem revMentiam minui, et servorsm non multum augeri, talis deberet interdum abstinoro, ut cum majori reverentia et devotion o postmodum accederet. Haec nutem rogula
etiam applicari potest frequenti, licet non quotidianae Com.
Legi otiam moroiur Docrotum Romanum cirea quotidimpam communionem do 12. Febr. 1679. approbatum per Innocentium XI. quod habetur apud Sisyaert in Append. lam. 2. ot apud Billuari sol. 383. Uido otiam ambas Epistolas Pastorales Humborti a Praecipiano, quae habontur ad calcom Synodorum Mochliniensium. Ex his omnibus clare patet, quo sesquontior est Communio, eo majorem requiri dispositionem.
Quid igitur do Sacerdotibus quotidie vel frequenter colabrantibus t VII. Respondet Stoyaert: quod spectat ad forum dispositionem, plane tenendum est, non minorem sed potius majorem, et ut quotidis, vel sesquenter conficiant Et sumant, requiri puritatem et devotionem, quam in Laicis, qui sumunt dumtaxat: unde excusandi non sunt Sacerdotes, qui mores suos conformiter ad dignitatem suam com
Facilius tamen possunt osse rationes, quam, Laicus, etsi satis et aeque dispositus tantisper abstineat potius, quam Sacerdos; cum hujus ossicium sit celebraro.