장음표시 사용
321쪽
publicum Ox onormitato et infamia criminum secutum non reparaverint por vitae emondationem : his denogatur Communio non adeo ob statum animae, qui supponitur non emo malus, quam ob indecentiam ortam ex peccatorum enormitate, et nondum sex animis hominum abstersam.
IlI. Quocirca ita praescribit Pastoralo Μschlintonso: Ad publicam Communionem non admittantur publici peccatores, quales Sunt usurarii, meretrices, concubinarii,
sortilogi, excommunicati, interdicti, aliique istius generis publice infames, stiamsi fuerint sacramentaliter confossi; nisi do sorum poenitentia si emendations constet, et publico scandalo prius satisfocorint 'Nota, quod Pastoralo dicat: Ad publicam Communionem ; quia ut expresse addit Pastorale Cameracenso occulte ipsis dari poterit, si iis, qui adsunt, nota sit eorum convΘ sio ; non tamen publicanda est eorum Communio priusquam publice nota fiat forum emendatio. IV. Circa modum satisfaciendi publico scandalo consideranda ost diversitas personarum, criminum, locorum et aliarum circumstantiarum : ει sic v. g. petitio veniae coram
testibus facta a viro nobili vel valde honorato quandoquo pluris valere a vulgo aestimabitur ad scandali reparationem, quam quidpiam longe in so gravius praestitum a plebeio et homino vili. Ex dictis otiam observa, quod in ordine ad negationem Communionis peccator publicus non sit omnis ille, cujus peccatum mortalo est publicum ; multa enim et communia poccata mortalia sunt talia, ut licet publice commissa, non tamon ob illa Communio donNstur, modo illρ peccator
sciatur, vel merito praesumatur sacramentaliter fuisse confossus ; nam quod in talibus est scandali, iacile per consessionom, imo et ipsam Communionem cui praesupponitur eonfessio) censetur reparari. V. Quinimo generatim ad evitandas graves dissicultates Observandum, ut Facerdos Communion Bm non deneget pecioribuκ confessis, nisi in casibus in Rituali exprimi solitas, vel cum consilio sui ordinarii. Hinc ait Sisyaert in Appendice cum nullum, quod constat, Ritualo exprimat obriosos, juratores aut bibones perditissimos: et aliundo ha c sint praesentium temporum et
322쪽
locorum miseriae, ut tales pro manifesto infamibus do quibus loquitur Rituat s) non habeantur; non ausim aliquid publice contra illos vi hujus Ritualium regulas attentar inconsultis superioribus. VI. Similiter ad Episcopum vel 4us ossietatem ost r eurrendum, dum dubitatur do aliquo, utrum juxta Ritualia deboat ipsi communio negari, sive de quo, an tulis sit, non ita notorium est, quin illud in judicio possit vocari iadubium: sic passim ipsi ometales praetondunt, et ordo juris exigit.
VII. Quinimo optimum semper est, si ros patiatur moram, caesum liost expreme in Pastorali expressum, re-forro ad Judicium ordinarii vel rius ossicialis, ot sic ox eorum consilio et cum eorumdom auxilio procedatur: undosi praevidfatur v. g. in Paschato se praesΘntaturus aliquis eui Communio deneganda orit, tunc opportuno tempora anto Pascha caesus ad Episcopum deseratur: praevie tamon adhibitis mediis, ut talis peccator ad poenitentiam addu-
Si autom casus moram rocurssis ad Episcopum vol Om- Halom non patiatur, si manifeste sit in ristorali expressus. tunc poterit Pastor se conformare Rituali Communionum donogando.
N. 43. DE PECCAΤΟ RE PUBLICO, QUI EST IN ALIO LOCO, VEL IN ARTICULO ΜΟRTIS.
I. Peccatori publico in uno Deo. II. Quandoque alibi datur Communio. III. Peccatori publico in articulo mortis IV. Datur Communio, si paeniteat. V. De scandali reparatione in moriis articulo. AN peccatori publico in uno loco deneganda est Communio, si sam potat in alio loco, in quo publicus non ost ΘΙ. R. lo Si ille stiamnum publicus sit poccator, tuno ipsi noganda est Communio in alio loco, si ibi Hiis crimoniacile possit probari ex loco, ubi publioum est. Ita St aeri, Dasiman et Billuari contra Sylvium. Aliud foret dicondum, si propter locorum distantiam, M. crimen in uno loco publicum non possit nisi di ultor probari in alio loco: quia tunc Communionem negando Μinister se exponeret pluribus dissicultatibus.
323쪽
II. R. 20 Ipsi in alio loco danda est Communio si nota aut praesumenda sit rius conversio, praesertim si fama eri . minis antea commissi non vidoatur facile so psrventura: cum enim praesumatur legitime consessus, non potest alibi repelli tanquam indignus in ratione peccatoris; nec stiam in rations scandali, cum illic nullum dedorit. An psecatori publico danda est Communio in articulo mortis pΙΙI. R. 1φ' Poccatori publico impcentionii etiam iuno negatur, v. g. publico Jansonistae, qui non vult errores ro-u Ere, similiter etiam peccatori occulto occulte petenti, si aliter quam ex Consessione noto. IU. R. 2' Ad poccatorom publicum poenitentem, licet suam sanctissime sit consessus. Viaticum nec publice de- sarri, nec dari tabet, nisi publicae offensioni satisfocerit: ita Ritualo Romanum titulo de Communione ini morum. Potest tamen occulte ad eum deserri et occulte ipsi dari, si
adstantibus nota sit ejus conversio. U. Porro quoad reparationem scanda i minus est agendum cum moribundis, quam cum sanis: nam quod detur Viaticum talibus moribundis consessis, minus natum est
scandalizaro ; cum quilibot fidelis praesumendus sit in illo articulo facere, quod potest, ut sese bene disponat. Accedit quod dure agendo cum moribundis periculum florot desperationis, &c. undo si coram Parocho si aliquot tostibus veniam petant de scandalo, &c. saeps poterit sustichro: eonvonit tamen ut notat Pauwels) si non exigere, saltem ipsos inducers, ut consentiant v. g. publicae meretrices in potitionem veniae per Pastorem ex suggestu pro ipsis praestandum.
324쪽
habentibus su cientem discretionem. III. Regulari er' infer annum decimum et decimum quartum. IV. Anticipanda est in articulo mortis. U. Et inpigilandum per Pussores et parento. Ι. CERTUM est, insantibus ante usum rationis tam apud Latinos, quam Graecos, dispensatam olim fuisso Eucharistiam propter convenientes, et 'pocialis illius temporis rationes, ut notat Conc. Trid. Sess. 21. cap. 4. II. Haec praxis apud Graecos adhuc hodis obsorvatur; sod in Ecclosia Latina pro majori hujus Sacramonti reverantia id nunc ost interdictum, etiam in articulo mortis. donec pueri hoc Sacramentum discernere possint et debite
Hinc Pastoralo Mochlintonso : Puori ad primam Communionem non admittRntur, nisi prius diligentor Oxaminati ot instructi, eaqus discrotione et aetate sint, ut dijudi- cars possint Corpus Domini. Similitor Ritualo Romanum: lis qui propter aetatis imbocillitatom nondum hujus Sacramenti cognitionem stgustum habent, administraro non debat. III. Qua vero aetate pueri hanc cognitionem Qt gustum habeant, generali regula determinari non potost; alii enim tardius, alii citius hoc sequuntur. Interim dici solet, quod addit Ρastorale vetus Mochi. sub Mathia Hovio : Communitor aetas huic rei aptu esso solst ab anno io us- quo ad id ita scilicet, ut Communio ordinarie non sit danda citius, aut differenda sorius. An intorim non est annitendum, ut quam citissime, puta a I 0 anno, pueri communicare incipiant ΘR. Sisyaertius in conclusionibus practicis de administrations Lucharistiae: savendum citae Communioni, ut
Hus virius malitiam aetatis praeveniat, sed habita ratiotio non solum capacitatis et instructionis puerorum, Verum etiam
et maxime probitatis et pietatis, bonae indolis et educationis:
325쪽
e contra indoles ei prava aducatio suadere potest dilationem longam, etiam quandoque post annum decimum quartum), ut major spes affulgeat servandi postea gratiam primao
Porro Parochus, qui citae parvulorum Communioni sa- vero voluerit, ns, in pagis praesertim, nimis acriter urgeateXequirus pro puero tanquRm pro adulto fieri, mox ac illa caeperit communicare. Hactenus Steyaertius. IV. Observont otiam Pa tores, tantam non desiderari aetatem, ut quis in mortis articulo possit si debeat Sacro viatico muniri, quanta roquiritur extra mortis periculum . undo Pastoris est insanism aegrotantem instruero ot diligenter QTuminare, quem si idoneum repererit, muniro debet Viatico, tamstsi antea nunquam communicassot; tali enim casu urget praeceptum Divinum do sumendo Viatico. V. Ut hinc graviter culpandi sunt parentes, qui in casu, no solvere debeant majora juru funeralium, negligunt curare, ut Uiaticum suis prolibus moribundia administretur sub praetextu, quod nondum secerint primam Communionem. Hoc autem in convoniens facile ovitabitur, si Parochus, casu quo tales proles moriuntur, non urgeat parentes ad exequias moro adultorum. ν
S Thonti quaest. 80. art. s. I. Non datur peripetuo amensibus, II. Datur mente δε- bilioribus, III. Item amentibus non perpetuo. IV. Seposito periculo vomilius, dyc. U. Item mulo et surdo, VI. et reis morte, VII. Non datur ad probationem
eriminis, VIII. Neque irreverenter accedentibuae. I. PUERis adhuc carentibus usu rationis annumerantur amentos pleni et perpetui, sive tales, qui nunquam usu rationis fruuntur: quibus proin do nequo in vita, neque in mortis articulo licst Communionem administram.
II. Qui mente debiliores sunt, seu quasi semiamentes,
326쪽
si intorim diserotioncm suffcientem habsant, ut sore initio pueri, ad Communionem admittuntur, praemissa dispositione possibili; sed rarius, nemps in Paschato et articulo mortis tantum. Vido Num. 69. de Paenitentia. III. Amontes pleni, sed per intervalla, admittuntur in lucidis intervallis; sed non in ipsa plena amentia nequidem in Paschate, praeterquam in fino vitae, si nempe, dum antea mentia compotes erant, sct non reddidorint indignos, sod vixorint christiane, frequentando Sucramenta, &c. His annumerantur senes jam prae aetate repuer centes,
item phrenetici. IV. Supponitur tamen in his casibus abesso vomitionis vel oxpuitionis, alteriusvs irreverentiae periculum, quod cum non raro subsit, saepius talibus non administratur. Ita S. Thom. loco citato Catech; Rom. de Eucflaristis Uum. 70. st passim Ρastoralia. Vido etiam Stoyaert in Amendicibus, Num. 9. U. Etiam mutus Et surdus debet, inquantum potest, de hoc Sacramonto instrui; et si quidem cognitionem discr tionis ac devotion m orga illud ostendat, ad Sacram Communionem admittitur, etiam saepius in vita. Uido Num. 0. de Poenitentia. Energumeni seu a Daemons possessi olim arcebantur a Communione, sorte ob reverentiam; sed nunc, si noquo irreverentia peculiaris vel amantia obstet, admittuntur otiam
VI. Extremo supplicio assiciendis, etiamsi debite consessis, in Gallia negatur Uiaticum, tests Jusnin et aliis ;sod contrarium habet praxis Belgica juxta Synodum socundam Provinc. Mochi. tit. 7. cap. 6. Ultimo supplicio cisndis lam postiva do Sacra Eucharistia providoatur.'' Et Pasιorais: P Damnatis ad morism dobot dari Eucharistia, sed id fiat anto diem supplicii; vel saltem summo
VII. Porrectio Eucharistiae suspectis do criminct ad probationsm vol purgationem ejusdem, cum reliquis probationibus per serrum candons, aquam serventem, luetam, &c. quae in particularibus Ecclosiis aliquando suorunt in usu jam antiquata est, et ab Ecclosia merito reprobata : quandoquidem augustissimum hoc Sacramentum ad hoc non sit
institutum. Disj1jg0d by COOste
327쪽
VIII. Doniquo obsorva, rationem negandi Communionem, etiam publice, esso, si cum gravi irrevorentia externa accedatur: v. g. si accederet ebrius, vel mulier turpiter
III. 20' Gratia Sacramentalis. IV. 30' Delectatio sp ri ualis. V. 4' Remissio peccatorum venialium. VI.5'' Praeservatio a peccatis futuris. VII. 6' Adeptio gloriae VIII. Cum resurrectione et immortaluate
I. DE effectibus Eucharistiae hic agitur, quatenus est Sacramentum ; nam quatenus Sacrificium alios habet effectus, dis quibus postea. Quinam sunt effectus Sacramonii Eucharistiae λII. R. Primus est gratia habitualis seu sanctificans, per se secunda, seu ejus augmentum ; per accidens tamon gratia prima, ut passim dicitur cum S. Thoma hic art. 3. in v. Vido Num. 21. de Sacramentis in genere. Porro huic gratias velut proprietates sunt quaedam singularis ot insxplicabilis Unio, Christi cum homino, hominisquὐ coadunatio ad Christum, de qua Joan. cap. 6. v. 57. et saepius Sancti Patres, undo consequens est unio fidelium inter se, juxta l. ad Cor. c. 10. v. 16 et II. III. Secundus offoctus ost gratia actualis seu Sacramentalis, complectons specialia gratiae actualis auxilia opportuno tempore vi hujus Sacramenti consequondum, scilicet ut vita spiritualis virtutum prosectu et meritorum augmento perficiatur, &c. IV. Tortius effectus est dulcedo et delectatio spiritualis ipsius animae, quemadmodum cibus corporalis reficit de-loctando; quinimo, ut S. Thomas hic. art. in C p. dodet: omnem affectum, quom cibus et potus materialis facit, quantum ad vitam corporalem, quod scilicet sustentat,
auget, reparat et delectat), hoc totum saeti hoc Sacramenium, quantum ad vitam spiritualem. '
328쪽
Excollonism lamon difforontiam intor hunc cibum spiritualem et corporalem assignat S. Augustinus lib. 7. Cons. eap. 10. loquens in Ρorsona Christi: Cibus sum grandium ; cresce, et manducabis mo: noc tu mo mutabis in te, sicut cibum carnis tuae, sod tu mutaboris in mo.
Nota quod illa jam dicta delectatio spiritualis saeps non sit sensibilis; si non tantum impediatur per negligentiam,
toporem, distractionem voὲ nimium affectum ad terrena; sod saeps etiam a Doo animabus sanctis negetur ad probationem, &c. U. Quartus Eucharistiae effectus est remissio peccatorum venialium, ut docot S. Thom. hic art. 4. quam remissionem causat dupliciter hoc Sacramentum : immediate et ex Opers operato, quemadmodum cibus corporalis reparat quotidianos et minores desectus corporales ; ac mediate, quutenus per hoc Sacramentum Oxcitatur servor Charitatis, qui directe opponitur peccatis venialibus; unda ConcilΤrid. sess I 3. cap. 2. hoc Sacramentum vocat antidotum, quo liberemur a culpis quotidianis ; illis nempe, quorum non retinotur sti sectus, et do quibus aliquis dolor sou contritio habotur. An Eucharistia romittat otiam poenas poccato debitas 'R. Juxta S. Thomam hic art. 5. non facit hoc immodiate et directe, quatenus est Sacramentum : quia sic non est institutum ad satisfaciendum, sed ad spiritualitor nutriendum, lic. potest tamen hoc facoro ex consequenti seu indirecte, ut alia opera bona, quatenus augst Charitatem, Ic.
VI. Quintus hujus Sacratnenti offoctus, do quo S. Thomasan. 6. est praeservatio a peccatis suturis; non solum mo
talibus, quorum a Concilio Tridentino vocatur antidotum)sed etiam a vonialibus : et idco S. Thomas dicit simpliciter: a peccatis futuris : quomodo autem id inciat, vido apud
S. Thomam, art. 6. in Com. Et hinc evenit, quod frequentor communicantos cum de bita praeparatione rarius, imo vix unquam peccent mori litor ; ubi contrarium saeps accidit in raro et quasi coaete
Ex eo tamon, quod quis iterum peccet mortaliter, non potest inferri, ipsum indigne communicasse, vel offectum Eucharistide non osso praeservationem a peccatis : quia, ut
dicit S. Thom. art. 6. ad 1. Uest hoc Sacramentum
329쪽
quantum est de so, haboat vinulam praesorvativam n pee-eato, non tamen ausori homini possibilitatam poccandi.'UII. Soxtus Encharistiae ometus, da quo S. Thom. Hoan. 2. est adeptio gloriae, unu cum resurrections ot immo talitate corporis: hinc dicit Christus Joan. cap. 6. v. 56. Qui manducat meam Carnem, et bibit maum Sanguinem, habet vitam aeternam, et ego res citabo eum in novi imo die. Et similiter v. 59. Imprimis causat adoptionem Glorias, non tantam quin est causa gratiae, quae est semen Gloriae ; sed speciali- praeariis Sacram iis, quatomis Christus Gloriae largitor continetur in hoc Sacramento ut cibus nutriens ot confortans an, mam in vita spirituali, qua possit porseveram usqua ad tempus, quo Gloria dabitur: unde a Conc. Trident. MisI3. dicitur, Pignus futurae gloria.
VIII. Eucharistiae otiam tribuitur corporis nostri resut- rectio ; non quasi corpora eorum, qui non communicarunt, non sint resurrsctura; sed quia corpora fidolium justorum rations malis conjunctionis soramdem eum Christo in MeSacramento resurgent speciali titulo : unde et ex hac paris specialom habebunt immortalitatom. Uido Intorpretes in cap. 6. Joannis. Alia quaedam inter effectus Eucharistus quandoque en merantur, sed quae sacile reducuntur ad jam dictos.
I. Eucharistia das ratiam, Il. Dum sumitur. IIL Cre eente diu stione, IV. Probabiliter crearit gra is, etiam pori sumptionem. V . Quod populo evonendum in Concione. I. IΜPRIvis certum est, quod Eucharistia non o serat augmonium gratias idem est de gratia primae, quae per accidons consertur) nisi vore et realiter sumatur, mu manducotur vel bibatur ; promissa enim est ista grati mali ot
Sod quaestio est, quo instanti conseratur gratia t
330쪽
ΙΙ. Respondoni Sieyaort et Daelman, mox eam conferri ab initio manducationis: Suaris ot Billuari, cum Hostia trajicitur per guttur: Gonot vero, dum primum species stomachum attingunt: sed Sylvius respondet, quod Menomo noverit nisi qui ossicit. Tota quaestio pendot ex eo in quo actu consistat mandueatio; quam eum plures ponant in traj sotione cibi per
guttur, quousquo ad ventriculum perveniat, consequenter inserunt, quod Hostia totaliter in ore consumpta, aut sumpta in oro et riscis, non causet gratiam; contrarium vero, si jam species ad stomachum trajecue sint, licet postea evo
O . Cibus corporalis non nutrit, nisi sit corruptus : orgonoo spiritualis; nisi spscies sint corruptae. R. Disparitas landatur in verbis S. Aug. Num. Praee donli citatis; nempo quod cibus corporalis nutriat per sul
mutationem in substantiam sumentis, quae mutatio fiori nequit, nisi corrumpatur cibus; sed cibus Eucharisticus nutrit spiritualiter convertendo sumentem in se, ad quod nonroquiritur specierum corruptio, sed Satis est, quod sumantur juxta institutionom Christi.
ΙΙΙ. An cresconto dispositions augetur gratia, non tantum duranto manducatione, sed etiam temporri quo speei porseverant in stomacho tIV. R. Partem negativam sustinent Bonacina, Soto, BiIluari, &c. quia effectus hujus Sacramonti tribuitur mandueationi, quae in casu jam supponitur transiisso : affirmant autem Suareet, Wiggers, Steyaert, Henno, Daelman, Pau-wols, si Νsosen, quia effectus promittitur manducanti, non ratipno manducationis quae tantum est conditio sine qua non, seu per modum applicationis) sed rations cibi mundu-eati : unde promissio effectus potest sic exponi inquit Sum reg) ut sub manducations cibus ut manducatus, quaton sic durat, comprehendatur.
Consormitor ad hano postfriorem senisnuam probabilitors tinetur, quod, si quis indispositus ad hoc Sacramentuma ossarit, ot duranis Christi praesentia licet manducatio jam oessarot) so sussicientor disponat, talis consequatur ructum ipsius Sacrumanti.