장음표시 사용
341쪽
de quotidie, sive quam frequentissime colebram ostvalda commendandum juxta monitum Vonorabilis Bodas :imo pluribus probat Benedictus XIV. lib. 3. de Sacrificio
--α cap. 2. magis consentanoam osso Christi si Ecclosiae sensui quotidianam Μissae celobrationem, modo cum iis, quibus aequum est, dispositionibus fiat. Facile tamen usu Venire potest, quod in persona Saos dotis ait Τhomas a Kompis lib. 4. c. 3. Uost omni disnon sim aptus, nec ad celebrandum bene dispositus, dabo tamen operam congruis temporibus Divina porcipem teria, ac tantae gratiae participom mo praebere. Caveant sodulo animarum Dir toros, no indiserotis sommonibus fideles a frequenti communions rotrahant: quia eum ordinarie ad illam seoquentiam non inclinent nisi pitat timorati, his nocebunt, ot aliis non proderunt: non ideo tamen reticendae vel minuendae sunt requisitas dispositiones. Fin alitor hic nota, populo otiam inculcandum esso he- quoiatem hujus Sacramenti cultum M adorationem : hinc triumphales illae cum Usnerabili Processiones et solemnes expositiones: curandum tamon est, no in his nimia fre- quontia vel ornatus nimis exiguus contomptum pariat via minorEm reverentiam. Vide Syn. Prov. Mechlin. primam tit. de Sacramentis ot socundam tit. de Eucharistia eap.
I. IN QVini potest de duplici necessitato, scilicet modii et praecepti: de necessitate praecepit, iam divini quam
Ecclosiastici, dicotur infra. An susceptio Eucharistiae ost nocessaria necessitate medii ad salutem in re vel in voto λR. Νegative: quia ex sui institutione ost Sacramentum vivorum, non conterens primam gratiam, sed supponens
342쪽
eollatum : ergo indopondontor ab ejus suscoptione potest
homo haboro omnia roquisita ad salutem.
O . I. Joan. cap. 6 v. 64 dicit Christus: Nisi man eaoeritis carnem Filii hominis, et biberitis sus Sanguianem, non habebitis vitam in vobis; ergo, &c. Probatur eonsequentia: ex Joan cap. 3. v. o. Nisi quis renatussierit ex aqua et Spiritu Sancto, non poteat, &c. colligitur necessitas Sacramonti Baptismi: ergo, &c. R. Disparitas ost potissimum petenda ex utriusque loel diversa interpretations par Ecclesiam et Sanctos Patros, cta ex natura utriusquo Sacramὐnti: Otonim Baptismus institu ius ost ut renascentia spiritualis, quae ad spiritualem vitamat salutem omnibus ost nocossaria: Eucharistia autem est instituia ut cibus spiritualis: adeoquo in suscipienta vitam spiritualem praesupponit, et consequenter omnia necessaria ad salutem ; ita ut sonsus reddi deboat: Nisi manduca rura, dyc. non perseverabitis in vita, ut sit vobis aeterna. Datur ergo hic praeceptum sub poena mortis aeternae, sed extendens so ad solos adultos, ad quos solummodo
formo Christi dirigitur; qui tamen adulti a praevaricatione hujus praecepti per impotentiam vel aliter possunt oxcusari alia autom locutio: nisi quis renatus fuerit et generaliter Omnes, stiam parvulos complectitur. O . II. S. Augustinus in variis locis verba Christi: nisi manducaueritis, ic. extendit etiam ad parvulos: orgo, &c. R. Non loquitur S Augustinus de manducationo sacru-moniali, nequo verba Christi sumendo in sonsu littorali,sad tantum intelligendo de participatione mystica Corporis Christi inquantum per Baptismum Christi et Corpori Hus mystico quod est Ecclesia parvuli incorporantur. Ita
S. August. explicat ejus discipulus S. Fulgentius citatus apud Dasiman ste Eucharistia, obs. I. Vide Qtiam sanctum Thomam hic ad i. et quaest. 80. art. s. ad 3.
343쪽
Ios ΙΙΙ. In articulo mortis, IV. Et per se avius in sua, V. M per accidenS. AN datur praeceptum Diuiuum sacramentaliter communicandi pl. Affirmative; do quo S. Thomas hic in cor . ait: Manifestum est, quod homo tonotur hoc Sacramentum
sumerΘ. non solum ex statuto Ecclesiae, sed ex mandato
Domini dicontis Lucae cap. 22. Hoc facue in meam commemorationem V Uido otiam Trid. soss. 13. cap. 2. Idem ulterius probatur ex vorbis Christi: Nisi manducaveritis,&c. do quibus N. praecodenti. II. Hoc Divino praecopto omnes ot soli tonontur adulii, qui nompo ad annos discretionis pervenerint, juxta dicta Num. 44. Vido Trid. sess 2I. can. 4. III. Quandonam obligat hoc praeceptum ΘR. 10 Ex communi contra paucos sententia por so obligat in articulo mortis, ut Eucharistin sumatur per modum viatici; tunc onim acriores sunt hostium insultus, contra quos Eucharistia tanquam antidotum consonans est insis. tuta: hinc universalis Ecclesiae praxis et maxima sollicitudo tunc Viaticum administrandi. Articulus mortis censetur juxta Ritualo Rom. st Pastorias Μechi. dum probabile est, quod hoc Sacramentum amplius suscipi non poterit, sive morbo naturali id fiat, si is quacumquε alia causa: undo colligitur, J uro Divino ad Communionem teneri mulieres praegnantes, quae regu-EIStri ex ae 2 iitima difficultato et mortis periculo pariunt, periculose navigaturos, praeliaturos, &c. Si nempe tempus suppetat, et communicandi dotur occasio. Obj. Ecclesia olim moribundis ob quaedam crimina Eucharistiam denegavit; si nunc in aliquibus loeis ad mortem damnatis negat: ergo, M.
344쪽
R. Nunquam in alterutro casu suit talis praxis universalis Ecclosiae, eamquo particularium quarumdam Κces alarum disciplinam improbant plures Theologi.
An illo, qui in articulo mortis non communicavit, tenatur illo transacto communicare pR. 1' Nogativo; si nemps aliunde non obligetur; quia lampus in e u non est solummodo appositum ad sollicitandam obligationem ut fit v. g in Communiono Paschali)sod ad illam simplicitor finiendam; ut v. g. ad audiendam
Μissam dis sesto. IV. 20 Praeceptum communicandi per so obligat etiam pluries in vita : tum quia hoc Sacramentum institutum ast per modum cibi spiritualis, tum in jugem Ρassionis ot Μortia Christi memoriam. Quotios autom in docursu vitae per so obliget juro divino, doterminatum non invonitur; undo juxta Sisyaort, Dael man si Billuari contra Pauweis, censetur per so loquendo illi saussaeoro, qui semel in anno communicat; quia cum Ecclesia non plus exigat, non satis saluti fidelium provi- dissol, si praeceptum divinum plus requireret. v. ν' Ρraecopium divinum potest otiam saepiuq obligare per accidens, v. g. si alicui videatur hoc Sacramonium tanquam medium quodammodo necessarium ad resistendum gravi tentationi, &c.
N. 57. DE COMMUNIONE SUB UTRAQUE
S. Thom. quHI. 80. art. 12. AN ox praecepto divino Eucharistia suis debet sub utraquΘ spscio, scilicst Ρanis sit Uini pR. I' Sacordotes colebranteη juro divino tenontur eommunicam sub utraquo specie ab ipsis consecrata: quia id portinet ad integritatom Sacrificii., m Do fido ost, Laicos si Clericos non conficient nulli praecepto divino ad sumptionem utriusquo spsciei obligari. Ita post Conc. Constantienso contra Haereticos do- finivit Concilium Tridontinum sess. 2 l. canono. 1. Si quis dixerit, ex Dei praecepto vel nocessitate salutis omn-st singulos Christi fidolos utramque speciem Sanctissimi Ea-
345쪽
eharistiae Sacramonti sumero doboro ; anathema sit. ' Maid probat idem Conc. sess. eadem, cup. I.
objiciunt Haeroiici praxim primitivae Ecclesiae, juxta
quam omnos fideles sub utraquo specio communicabant. R. Verum quidem est, usque ad saeculum duodecimum passim in usu fuisse Communionem sub utraqus specie ;sed negatur, sam usurpatam fuisso tanquam nocessariam
et ex praecopto divino; cum saepius, seu publice, seu privatim, stiam tunc fieret sub unica specie, puta in Comm ntono infirmorum, item dum temporo persecutionis fidelis Eucharistiam sub sola spocio Ρanis domum resportabant, &o. ut latius videri potest apud Toum stly et Collet. Successit tompus, quo in diversis Ecclesiis diversus mos vigoret, ut do suo tostatur S. Thomas hio in Comp. Tandem ad oviaianda incommoda quae vido in Catechismo Rom. de Emeharistia Num. 72. et apud Billuari sol. 393.) usus C lieis abrogatus est, ot in Cone. Constantienqi sess. 13. Dε- erotum, ut Laici Et Clerici non conficientes communic Tent sub specie panis tantum, quod postea a Tridentino
Objiciunt praecipue ox Scriptura verba Christi Joan. a p. s. v. 54. Nisi manducaveritis Carnem Filii hominis, et biberitis ejus Sanguinem, non habebitis vitam in
obis. R. Christus ibi non praecipit modum sumendi, Sive manducaro et bibero scorsim ; sed praecipit sumere rem ipsam, Milicet Corpus et Sanguinem suum, quae aeque Sub unu sto sub utraqua specio continΘntur.
Doinde licet particula et do so sit copulativa, saepe tamen in Scripturis sumitur disjunctive, ut v. g. Actor. cap. 3. v. s. Argentum et Aurum non est mi i. Hic autem particulam et diviqim esso accipiendam, docet Serios contextus, cum paulo post addatur: Qui manducat Auno panem, vivet in aeternum: hoc autem falsum foret, si sumeretur copulative. Idom insinuat Apostolus I. ad Cor. eap. II. v. 27. 3φρ Aliqui rospondoni, ibi quidem datum osse praeceptum do aumptione utriusquo speciei, sed illud datum emo Melesiae implendum per aliquos, puta Nacerdotes colebrantes, non per singulos. obiiciunt etiam varios Sanctos Patros, qui, dum de Eueharistia sermonem haboni, reserunt sam sub utraqua speciosa loco si praecepto a fidelibus sumendam.
346쪽
R. Quod illi Saneu Patros attondant ad usum communem suis temporibus communicandi sub utraque specis; quihoo ipso quo erat communis ox recepta Ecclesiae disciplina, poterat dici lex et praecopium; praesertim cum aliquando revora suerit lata tox do Communions sub utraque specie ad detegondos Μanichaeos, qui intor fideles latonios nolebant sumsis sub specio Vini, quod commentabantur emo sol Draconis seu Diaboli. Nulli autem sancti Ρatres dixerunt, utriusquo speciei sumptionem esso juris Divini. I. An orgo do facto non licet ulli quam Sacordou communicare sub utraque specie Z γR. Licet in cortis casibus : si fio 1'. cum alioquin Calix ab Haeroticis, &c. sol profanandus, ssu in alio euam peieulo perditionis, irreverentiae, &α2' Ex speciali privilegio, v. g. quod datur Regibus Galliae in forum inauguratione, &U. II. Casus, quo infirmus doboret mori sine Utatim, nisi sumoret do Calice consecrato, metaphysicus Θst: et equidem tunc roeuns vidoretur dieendum, quod cessarot praeceptum divinum de sumendo Viatico.
I. Sumptio utriusque speciei II. Non confert per ae loquendo III. Gra iam sano incantem. I. REsP. l'. Potost conferri major gratia per sec dens rations majoris dispositionis, ut si in sumptione secundae speciei intondatur servor charitatis. 2'. Do fido ost ex Conc. Tri4. soss. 2I. cap. 3. Nulla gratia nocessaria ad salutom eos dotaudari, qui vinam speciem solam accipiunt '30. Undo tantum quaestio est, quae Catholice disputatur
an sumptione utriusque sp iei conferatur per se loquendo major gratia, licet non sit necessaria ad salutem. II. R. Communior ot ad sensum Trid. sem. 2I. cap. l. conformior est sontensia negatiVR. Probatur: non potest conserri major gratia ratione spe- Herum, utpote quae ex se non causent gratiam: Atqui nec ratione rei contentae; quia totus ot integer Christus continetur aeque sub una, ac sub utraque specis; nec ευ-
347쪽
eo, quod bis eodem temporo sumatur; quia alias sequeretur, quod Sacerdos, qui duobus aut tribus haustibus sums- .ret Sanguinem, plus gratiae reciperet, quau, qui unico haustu Calicsm obiborot; itom si plures formulas seu spo-eies integras por modum unionis refectionis sumeret: ergo,
Me. Vido dicta Num. 6. Obj. Sacramenta ossiciunt quod significant: adeoquo dum plus significant, plus operantur: atqui umbae species plus significant, nempe plonitudinem refectionis spiritualis : ergo, &c. R. Uerum est, quod utraque species persectius ropraesentet rEsectionem spiritualem, quam altera sola, si attendatur modus significandi; non autem si attendatur res significata, quam ossiciunt: quia eadem ost spiritualis uuio stanimae refectio, quae sive per utram que, siVe per alterninspeciem significatur et ossicitur. Uido Num. 6. Quandonam communicans sub utraque specie percipit gratiam sanctificantom pIII. R. In sumptiono primae speciei: nec ideo sumptio
secundae spocioi dici debot inutilis ; cum sat juxta Christi
institutioncm: deinde conducit ad eXpressiorem convivii spiritualis significationem; ct etiam per accidens potest augere gratium, augescente nempe dispositione. .
ΑΝ datur praeceptum Ecclesiasticum Communionis I. R. Assirmative: nomps quod vulgo rccitatur intorquin quo Ecclesiae praecepta, et quod lutum est in magno
Concilio Lateranonsi can. 21. sub Innocontio IN. anno 12lo. reserturque in duro Canonico lib. o. Docrol. tit. 38. cap. 12. his vErbis : omnis utriusque sexus fidelis, post quam ad annos discretionis pervenerit, omnia sua solus peccata confiteatur fideliter, Multem semel in anno, proprio Sacerdoti . . suscis iens reverenter ad minus in Pascha Eu-
348쪽
charistiae Sacramontum : nisi sorte do consilio preprii Sacerdotis ob oli quam rationabilem causam ad tempus ab ejus perceptione duxorit abstinendum, alioquin et vivens ab ingrossis Ecclesiae arcoatur, et moriens christiana careat sopultura. Et Conc. Trid. spm. 13. can. s. Si quis nogaverit. omnes ot singulos Christi fidolos utriusque sexus cum ad annos discretionis pervenerint, teneri singulis annis, sultom in Paschato. ad communicandum juxta praeceptum Sanctae Matris Ecclosiae; anathsma sit. Quinam tenentur hoc praecepto ruclesiastico pII. R. Imprimis dicit Conc. Latoranenso: Omnis utriusque seatis eliso quo significatur solus baptizatus, ut pomsolus Ecclosiae subditus : ot in hoc dissori hoc praeceptum a divino, quod omnes obligat, scilicet fideles simpliciter et
insidolos, ut convertantiar si sic baptigati communicent. Addit Concilium : Postquam ad annos discretionis pervenerit: undΘ observa, majorem requiri discretionem ad communicandum, quam ad confitondum. Vide Num. 44.
ot de Poenis. Num. 68. Discretio autem in pueris e plorarid obsit por Catechismos tempore quadragesimae instituendos. III. Hoc praecopto setiam tonentur infirmi, ut praescribit pastoralo Mochi. ipsis Parochis: AEgrotis pBrochiama etiamsi extra praescriptos Paschales dies Communion insumpsorint, in Paschalibus diebus illam deferet ac ministrabiti
ΙU. Tonentur otiam peccatoros, ut scilicet se disponant,ot ita digne communicent: undo peccat contra hoc praeceptum, prout etiam contra divinum, qui malitiose ponit impedimentum ejus impletioni, non volendo se dis
349쪽
Paschate, IV. Debent sub gravi V. Quam primum
communicare, VI. Dces intra annum communica ent. VII. Praevidens impedimentum tempore Paschali, VIII. Tenetur praemenire. IX. Licset tamen infra annum communicasset. X. Et impedimento sublato, iterum
I. REs P. Obligat ad communicandum singulis annis, id qua in riseitato: Incipit autom Pascha inquit Synodus
secunda Prov. Mochi. tit. 7. cap. 5.) ad hunc offectum in Dominiea Palmarum, et durat usquo ad Dominicam in Albis inclusive. Ita fori conmotudo apud nos, liuet in quibusdam locis lampus Paschalo ad hunc offectum latius extendatur. II. Unde obsorva, quod illud praeceptum reipsa duo importet : 10 ut ad minus somol in anno communicetur. 2' Ut illa eommunio fiat tomporo Paschali: tum quia illo temporo Christus hoc Sacramonium instituit, et mortem subiit, cujus ost memoriale; tum ut Pastores melius invigilare possint, an omnes eorum subditi huic praecepto satisfaciant. Hinc qui communicant anto qui adsenam Paschalem, doboni itorum in illa communicare. An illo sivo qui culpabiliter, sivo non culpabiliter non communicavit iti inschato, fit liber a praecepto usque ad sequens PMehat III. R. Νegative; quia, ut mox dictum est, Ecclesiis praeceptum duo importat; et quidem dirocte cadit in ipsam communionem, si socundario tantum in hoc vol illud tom-pus : orgo licet tempore elapso, praesepium quoad circumstantiam temporis impleri non possit, quoad ipsam tamen rei substantiam implori dabat. IV Unde practice dicendum, quod talis augeat continuo 'uum peccatum omissionis, quamdiu ultorius disson sine
350쪽
terrogandus : sicuti si quis lampore praefixo non solvit suum debitum, non ideo extinguitur obligatio solvendi, sed econtra urget mugis.
U. Hinc certum Est, quod ille, do quo in casu, si ab
anno sive in Ρaschato praecedenti non communicavit, teneH-tur quamprimum moraliter potest communicare, utpote ultas continuaturus suum peccatum omiSsionis.
UI. Qui autom a pluribus annis non communicavit Propterea non tenetur jam plurios communicare. Si vero supponatur, quod talis, de quo in casu, tempore intermodio v. g. in Natali Domini communicaverit, sustinent Henno et Billuari, quod jam, transacto tempore Paschali, non teneatur communicaro quam primum, sed possit differro usquis ad finem anni computandi a tempore ultimae Communionis: sic enim obserutabit praeceptum pro Ba parte, quu udhuc potest, scilicet non disserendi Communionem ultra annum :sod Suarm et Collet contrarium sustinent: quia istantio Ecclesiae pro annua Communione designantis tempus P ohias ost ad urgendam obligationem, ullsriorem momis continuo prohibendo : et ideo etiam Superiores Eeulesia tici urgent, si quis tu rischais non communienVerit, ut
id quamprimum faciat; undis haec postfrior sontantia inpra i est tenenda.
An illo qui praevidot futurum impedimentum communicandi in quindena Paschali, teneatur illud tempus praeventro pUII. R. Ι' Si, quindona Paschali jam inebonia, praevi-doat impudimentum uommunicandi ultimis diabus ejusdem, thnstur primis diebus adimplero praeceptum, utpolis quod modo urget: sicuti praevidans die festo impossimonium audisndi ultimum Saorum, debet aliud prius audire. VIlI. 2' Si, quindona nondum inchoata, praevideat futurum impedimentum per totam quindenam et ab ultimo
Paschato non communicavorit, tenetur quindenum praΘventro. Similitor licet post ultimum Paacha communicaverit, si praevideat continuum impedimentum communicandi infra annum ab ultima Communio . Si voro post ultimum Pascha communicavarit, et etiam habeat opportunitatem communicandi infra annum ab ultima communione, probabile est. quod non teneatur prae-