장음표시 사용
351쪽
IX. Gonoratim tamen ot sine distinctions dicit StVaert, quod praevidens, se in Paschate ratione impedimenti non communicaturum, praevenire debeat potius, quam postea supploro; nisi sorte cum Pastoris licentia; haecquΘ son-tontia tutior ost: undo otiam monot Ρontus, satius esse, ut, qui hoc anno otiam Eucharistiam rocopisset, eandem adhucanis tempus rischalo reciperet. An illo, qui praevenit tempus Paschale, quia timebat impedimentum futurum, itorum in quindona Paschali debeat communicare, si ipsum impodimonium reversi non subsit.
X. R. Hoc disputatur utrimquo probabilitor ; sed quia
ration Os sentisntiae nogativae non sunt convincentos, ideo stricte monendus quisquis Communionem anticipavit, ut denuo, cum potest, in Ρaschato communicet.
I. A proprio Pastore, II. Vel Ous delegato. III. Exempli. I. RES P. Sumonda ost e manibus proprii Sacerdotis: id quidem in Cap. ΟΜΝis UTRI UsQUE SEXUs, directe non dicitur; sed sumciontor insinuatur ex eo, quod Ecclesia praecipiens Consessionem annuam proprio Sacerdoti faciendam, statim subjungat: suscipien3 reverenter, Ic. item eX eo, quod statim post do eodom itorum montio fiat pro dandalieontia Communionem dissorondi. Id otium constat ex consustudino vim logis habente: ot hoc rationabilitor, nempo ut molius invigilare posset ει rochus, an omnes Ecclesiae praecepto satisfaciant. Per proprium Sacerdotom itaquo intolligitur Ρastor seu Parochus, et procodendo a minori ad majus, etiam Episcopus proprius et Ponti x. Intolliguntur otiam dologati a
II. Nomine proprii Sacerdotis nullatonus vonioni Religiosi, qui quamvis ex Pontificis concessione possint exci-Pers consessiones tempore Paschali, non tamen Commu-
352쪽
nionem Paschalem distribuero : etenim pro confessionis speciales sunt rationes, quae non militant pro Communione ;signanter libertas conscientiarum, si quoa facilius omnes de manu Parochi aut ejus delegati possint communicare, quam fidam omnos confiteri. Conformitor ad deerol. Soodi I. Prov. Μechl. tit. ἀσSucramentis, cap. 6. observatur, praesertim in Par hiis ruralibus, ut qui alteri quam Pastori confessi sunt, adferant temporc Ρaschali tostimonium fou scedulam con salonis.
Vido Num. I 64. de Poenitentia. Ibinam Communio Ρaschalis ost sumenda 3 R. Absolute non debet suseipi in Paeochiiat Eoolesta;
uum extra illam possit Pastor sam suo subdito administrare;
quia inmon id fiori vix solat, ideo generatim dici potest,
communionem rischalem faciendam esso in Parochia sati Ecclosia Parochiali. Unde qui v. g. apud Religiosos communicaret, licet in quindena Paschali, non satisfaceret praecepto Ecclesiae. Ita ritum declaravit S. Congrogatio anno 1638. An satisfaceret, qui communicat in Ecclosia Metropolitana aut Cathodrali, quae non ost ejus propria Parochia ΘR, Sententia negativa practice certa videtur: tum quod nomino Paroehiae intolligatur Paroehia unicuique respectivἡ propria, tum quod alioquin non satis dignosceretur, quinam Praeceptum adimploant; tum doniquo quia usus est con
An et quinam cximuntur ab obligatious communicandi
in Ecclosia Paroehi ali λII l. R. I 0 Ex consuetud Ino satisfacit Sacerdos ubivis selebrando intra quindenam : observant tamen aliqui, quod Sacerdos, qui non intendit celebrare toto tempore Paschali, teneatur communicare in Ecclosia Parochiali. 20 omnes Religiosi, quibus suffuit recipere Commu- Rionem Paschalem in suis Ecclesiis; sub Religiosis autemaeona prolicnduntur Novitii. Idem plures dicunt de Religiosorum famulis et commen- salibus; scit attondenda est variorum locorum consuetudo :quia contrarium praescripsit Synodus Buscoducensiq sub Masio, tit. 7. cap. t T. Ot Sanctus Carolus Borromruus in
353쪽
ωρ Εximuntur illi, qui Oxtra Parochiam communicant do Parochi consonsu ox prosso vol tacito; imo ob justam eausam rationabiliter praesumpto, cum intontions hoc ipsi postsa indicandi: ubi tamsa consensus facile peti potest, petendus est; ut ita recognoscatur Ρastor, et hic vicissim
4φ Etiam omnos illi, qui tam poro Paschali non possunt eommode adire propriam Parochiam, ut vagi et persgrini: hos tamon non satissacoro communicando apud Religiosos, sin ad illud teneri in Paroehia, in qua tunc versantur, contra aliquos docet riuWola; quia distribuero Communionum Paschalem non est actio Religiosorum, sed Pastoris. Observat Collet, sos, qui in Paschato non satisfecerunt, postea remitisndos esse pro Communiono ad Parochvm Muia molestam Parochialom, si ad intransum in anni do-
cursu accedant: quia somper urget tota tox, ad quo ollegis modus.
Ν. 62. DE U ΕΝ IA DILATIONIS CΟΜΜUΝIONIS PASCHALIS.
I. Confessarius quiscumque ob indisposaionem, II. Et pastor ob alios cavsas potest alicsti di erre με a. Q UisΝΑΜ potest dare veniam pro Communione risehalidisserenda, et ex qua causa pI. R. Ex causa indispositionis, seu concirnente casum conscienιiae, veniam dilationis dare potest, non tantum Parochus, sed et Consessarius quiscumque sub pinnitenti, ut poenitens melius disponatur. Obj. In cap. ΟΜΝis UTRi USQUE AEx Us dicitur: de proprii Sacerdotis conεais e , ergo, Ac. R. Nego conseq. quia ex quo Consessarius quiscumque accopit potestatem in Paschalo excipiendi consessionis, etiam ipsi data est potestas disserendi Communionem Paschalom, si id exigat poenitsniis indispositio, de quu est Cotis sarii judicare. Hinc 'bserva, non esss absolvendum indignum, aut si dandam Communionem, quia Pascha est: quamvis merito,
inquit Sivaeri, quia Pasch est, aliquid majoris lauasistis
354쪽
possit adhibero Consessarius, quam si non sot Paselia, Ne v. g. poenitεns nimis contristetur, vel etiam ab aliis nototur; sius, ut ait PauWeis, aliqua minoro morali cortitudina do-beat tunc esse contentus Confessarius, quam essot Extra illud tempus. ΙΙ. 20 Εtiam Ox aliis causis Communio Paschalis disserri potest; hoc autem dijudicandum vonit prudonti judicio
Pastoris, non altorius Consessarii extra casum Consessionis; eausae autem illae variae esse possunt pro variis circumstamitis, ex quibus quaqdam allegat Pauwels tom. 2. c. I T. q. 4. et sic v. g. quod mulier post pus erium nondum venorit ad Ecclesiam, M. vol si aliquis sit parum aeger, sic ut brevi temporo post Pascha possit vaniso ad Ecol iam ; si enim aut graviter infirmotur, aut praevideatur non nisi post longum tempus vonturus ad Ecclosiam, Communio ad ipsum esset doserenda.
I. Poena non tenentis Pascha, II. Est Mntentia δε-renda, III. A solo Episcopo vel O ciali. I. Qui sine Vonia jam dicta aut alia legitima exeusatio
Communionom Paschalem omiserit, juxta cap. OMNIS UTRl- UsQUE, incidit in poenam, ut vivens ab ingressu Ecclesiasar atur, et moriens christiana careat sepultura. Hasto poena juxta Sisyaen non est eadem cum Oxoommunicatione, sed quasi tantum pars illius, ut patet ex aliis offoctibus Oxcommunicationis. II. Non est etiam sententiae latae, sed serendas; unde Pastor non potest eam propria authoritato exucutioni man
Unde dum casus occurrit, deserendus ost ad ordinarium vel ejus ossicialom; non tamon statim; sed prius do i
Pastor subditum suuya, quem no Vit non communicasse, opportune ot importune exhortari ad Communionem, adjun-Mndo otiam minas delationis: si necosso sit: ubi aulam Pastor ex sua parto fecit omnia, quae fauors potuit et debui sod frustra, tunc tandem illum suum subditum tanquam Molosiae inobedientem denuntiabit ordinario usi Hus -- ciali, ex cujus mandato, et non aliter, contra sundem pro-
355쪽
II1. Deet aulam dictus transgressor praecepti Ecclesiastici ox mandato ordinarii vivons arcendus sorsi ab ingr-su Ecclesias, morions iamis non est privandus Ecclesiastica sepultura nisi transgressio sit notoria, et in fino vitae nulla dederit signa doloris, ut constat ox Rituali Romano. Et insu r ut Pastor sic quempiam privaret sopultura Κωlesiastica, debet sempor haboro spocialem ab ordinario velfus ossiuiali commissionem.
I. Per Communionem sacrilegam II. Non aatis disino nec Ecclesiastico praecepto. ΑΝ satisfit praecepto Communionis Paschalis per Communionism sacrilagam λI. R. Νoquo Divino noque Ecclesiastico: primum patet ex so, quod Chinius juxta Trid. sem. 13. cap. 2. Sumi
voluit Sacramentum hoc, tanquam spiritualom animarum cibum, quo alantur et consortentur viventes vita illius, qui dixit: Qui manducat me, et spis vives propter me. '' Α, qui sacrilege communicans non ita sumit; sed e contra juxta Apostolum: Iudicium acti manducat: orgo non satisfit. II. Posterius psitet ox so, quod Praeeoptum Ecclesiasticum sit tantum Dixini determinativum quoad rumporis eir cumstantiam : argo Ecelssist eandem praecipit Communi nom. quam Christus, ut etiam patet ox cap. ΟΜΝιS UTRI-usQUE, ubi dicitur; δυScipien8 reverenter. Deindo probatur etiam ex hac propositiono damnata ab Innocontio XI. Praecepto Communionis annua satiam per 3acrilegum Domini manducaιionem. Unda haec sen- tonsa jam omnino certa Est.
Quoad solutionem objeetionum vidis Tract. de Legibuo, ubi quaeritur, an mo ου et finis praecepti cadant sub prin-σσω, tisin an Mol tu pos8it pracipere actus internos. Ex dictis couuluditur, quod moribundus sumens indignhviaticum non tantum peccet peccato sacrilegii, ut quivis
indigne communicatis, sed et contra Praeceptum Divinum tune communicandi: unde manet obligatus eidem satis-
356쪽
iseere, modo possit sine scandalo vol infamia ut saepe po-toat fiori per administration m occultum. An autem hoc posset eadem dis, controvertitur: si tieasus relatus Num. m. in his igitur quisqvo ssost praxim suae Locissiae. Similiter qui non nisi sacrilege coinmunicavit in Machais ultra poccatum sacrilogii transgressuq ssi Praecoptum ΕΟ-clesiasticum, cui adhuc satisfacero tenetur juxta Num. 60, noque Commutilo sacrilega liberat a poenis de quibus in capitulo OMNIa UTILIUSQUR SEXUS.
N. 65. DR COMMUNIONE INFIRMORUM.
fessis. III. Datur Viatieum, ΙU. Dum probabile e,t mortis periculum, V. Quod aliquando Proeniendum. VI. In eodem morbi atatu non iteratur, VII. Tempore paπtis. VIII.. De ore arido et faucibus anguδtis, IX. Cavenda eat irreverentia. X. Non datur ad Oaculum. QUAE spactant ad Communion infirmorum, pleraque x ristorali Mochi. st ex dictis eolligi possunt: quaedam
tamen hie magis Oxplicate traduntur. I. Non convonit Communionem dosores domum lovitor infirmis, tibi sorte io Fosus solemnioribus, aut quorum infirmitas ita sat notabilis, diuturna, ut continua, ut non patiatur Oos in Ecclesia pro mors Christianorum ad Sacra monta accodaro. Quo casu tamen nou dosoratur frequenter, sod cum reveronti temporis itiiservallo. ΙΙ. Μonsi Syn. Prov. 2. Mecta. tit. T. cap. 3 Quandosiori potast, an inquam Sacra Eucharistia ad aegrotum de. 10ratur, praemittatur Consessio.
Pro Communions infirmorum particuluro est, quod possit dari non j Hunis per modum viatici, et etiam aliquoties per modum dovotionis, juxta dici, Num. 37. IlI. Inquiri hic otiam posset, an et quibus infirmis dandum sit Viaticum : sod do iis jam dictum ost, nemps dapoccatoribus N. 43. do puoris N. 44. ds Amontibus Num. 45. vido otiam Num. 56. Quandonam infirmis dandum ost viaticum Θ
357쪽
IV. Respondent pressim Pastoralis, dum probabiis est. quod Euchuristiam amplius suscipero non poterunt; illud
autom probabile periculum non vult quid om Ecclssia praeveniri, sed tamen ex inemum non est expectandum. Imoneo debet, nec convenit expectari idem periculum, quod pro Extroma Unctione : quia vator Eucharistiae etiam per modum viatici non ita dopondst a statu morbi, sicuti
v. Obsorvandum autom hic ost, quod v. g. in sobribus malignis. licet ab initio non subsit probabilo mortis poric lum, subsit tamen cum communi mortis periculo gress probabile periculum dolirii: undo hoc praeveniri dobet, Uiaticum administrando: est enim tunc probabile, quod talis
infirmus Viaticum non potorit amplius suscipere. Εtonim lieot in dolirium aut amontiam post rationis usum lapsis Vinticum perso non sit negandum, saepo tamen, limo ordibnnrie non datur ob poriculum irreverentiae, vomitus, &a. Vido Num. 45. An Communio pluries danda ost infirmo λVI. R. I' In codem morbi statu non itoratur per modum Uiatici, ui docet S. Carolus Borromaeus ; undo si poshViaticum itorum Communio dosoratur, dicat Saeordos :Corpus Domini nostri, &c. non autom : Accipe frater xel soror, &c. γ' Si ita notabilitor mulsetur morbi status, ut aegrotus evaserit mortis periculum, Et d uo in novum incidat perieulum, iterum administratur por modum Uiatici. 3'' Licitum est otiam plurios in oodem morbi statu OOmmunicare ex devotione, non tamen nisi post aliquod temporis intervallum. putre octo vel doc0m diorum. Vid Num. 37.
Circa modum. qui jam sorvatur in Ecclosia latina scitueεt immittendi Eucharistiam ori fidolium immodiate manu Ministri), nihil potest innovari in morbis ordinariis, etiam eontagiosis, v. g. febribus malignis, d 1 sonteria, variolis,
VII. Quoad modum ministrandi viaticum tompore pestis, ut obvietur coningit periculo, vide Sylvium suppl. quaest. 32. art. conclusione 4. ubi varios modos examinat; item eximium Seaille, in opusculo de modo administrandi Mora-
358쪽
m uissem orr pestis, eap. 38. st sequentibus, si Collot. -- 4. ibi. 444 interim dolorminatio istius modi spoctat ad Episcopum.
Caeterum tenori Ρarochos suis Parochianis pesto insociis administraro viaticum, contra aliquos cortum videtur cum Sylvis, ΜMehantio Et Suarm.
Quid si periculum sit, no infirmus prae oris ariditais volsaucium impodimonio Hostiam doglutire possit 3UIII. R. Modus ab aliquibus tunc assignatur, ut Hostia mi aliqua particula imponatur vasculo repisto aliquo liquore, Putis aqua vel vino, ut infirmus illam simul cum liquom hauriat. Id tamen totum honorifice Et reverenter Mi,. nimirum Sacerdos manu dsxtra accipions v. g. coch-loar ad medietatom circiter impleium vino vel aqua, et supra illud manu sinistra tonsas Hostiam, illam admovat ori infirmi, et tum in eochleari dimissam ori imponit seu infundit. Alter modus convontentior ost, quod Hostia integra volpars aliqua prius detur, et deindo aliquis liquor, v. g. aqua vel vinum ; quo introsumptio Hostiae facilitatur. Vol otiam in casu nimiae ariditatis posset praeuth dari vinum usi aqua, ut sic os madefiat. Similiter faciendum pro accoloration introsumptionis, et ratione ablutionis in infirmis phlogmaticis : quibus, ut notat riuiset , dum por aliquod modicum tempus abstitiuorunt, eonsultius est sputa phlegmatica permittere, quam impediro quia illa non vaniunt ex stomacho : si praetersa dimouiterk talibus retinontur; esset enim periculum, ne retinondo recipiant illa in stomachum, si sic facile ad vomitum exci-
Non est tamen in casu supra posito Communio administranda, si id fieri non posset nisi modo indecenti, v. g. mis-gendo eam vino adusto, sine quo sorte nil sumere pomst existi potu cacheti R. IX. Generatim monet Pastorias Μoebi. diligonior aurandum ost, ne iis tribuatur, a quibus ob phrenesim, as-sMuam tussim, aliumve similem morbum, aliqua indocontia eum injuria tanti Sacramenti timori possit. Indoeontia autom illa praeespuo timetur, dum subost peri-enis in . seu justus at prudens metus vomitas vel expui-
359쪽
tionis: vhiaulom do hoe dubitatur, predontis Ρastoru ostv d Oxperiri, pra,vie praebendo quid aliud, v. g. Hostiam
Nihil stulam porieuli ait Smillo videtur subesso a solo
singultu continuo, nec a sternutatione: cum non solsat se ita continua, quin relinquat locum administrationi do--nti.
X. Pergit Pastoralo: Quod suum demum, quando ad aegrotum venium est, iides ligatur, talo quod peridulumisso, doceatur, quomodo spiritualiter illud sumero, ejusmo praestantissimos effoctus accipers possit, et tunc exhibeatur si adorandum, sed non dotur ad osculandum. XI. Ex quo observa, quod, licet juxta haec verba P toralis hoo Sacramentum jam dolatum exhiberi possit infirmo ad adorandum, dum rations impedimenti non potest illud sumers; non possit tamen ad hunc finem deserri ad talom
Quid si infirmus Sacram Hostiam evomat XII. R. Conformitor ad Μissalo Rom. do defectibus
Mi is, iit. 10. num. I 4. si species appareant integrae, rΘvε-rEnisr accipiantur, et postea sumantur ; si autem id nauseau tet, tunc caute separentur a sordibus, et ita in aliquo loco sacro reponantur, et postquam corruptae fuerint, mittantur in sacrarium seu piscinam sacram ; eisnim citra Sacrilegium spocios, quam diu integrae sunt, comburi non possant. Similitor faciendum, si quomodocum quo, sive per negligentiam, sive alia occasione, species reperiantur corruptae. Si autem in casu species non appareant, et taman varisimilo sit, illas nondum esse corruptas ob breus temporis spatium, quod intercessit; tunc res sic evomita debet comburi, et cinores mitti in sacrarium Vel alium locum sacrum, v. g. terrae mandari in coemeterio. Quid si, sumpto viatico, infirmus statim moriatur XIlI. R. Si Sacra Hostia non appareat in ejus ors, tune ita relinquendus ost defunctus, quantumvis nesciatur, anoam deglutiorit: si vero reppareat in ors, modeste intrahatur, et reverenter servetur, donec Species corrumpantur :ot tunc fiat, ut mox dictum est de Hostia evomita.
Cujus ossicium ost infirmis deserro Eucharistiam pXI P. R. Est ossicium Parochi, ut insinuatum est Num. 30: qui propterea omni tempore ad hoc de ι asso paratus.
360쪽
Ηine qui sino ristoris licontia id attentarot oxtra casum
necessitatis juxta communem Asntentiam peccarot mortali-tor, utpoto Violans jus Pastoris in re gravi: imo si osset Resigiosus non sic Sacerdos saecularis) id praesumens sino spociali Parochi licentia, incurreret excommunicationem ipso facto reservatam Ρontifici; idquo sivo deserret pormodum viatici, sive per modum devotionis, sive publice, sivo occulte. Uido Num. 233. de Panitentia. Circa modum autom deforendi hoc Sacramantum ad infirmos notandum est, illud etiam a Pastoribus fieri dobore publice, non autem occulte, sive praetextu, quod infirmus volit morbum dissimulare, sive alio quocumque, nisi per longius et dissicilius itor abaundum foret.
Caetora circa modum doserendi, sive publice, sive occulte, uti etiam circa ritum administrandi, et alia huc spectantia, diligenter consulendum est Ρastorale.
CVΜ omnis ros daboat habero maioriam si formam. et quidem por formam modificetur ot determinetur ad conam
speciom; hinc dicitur. quod hoc Sacramentum quod osteompositum quoddam morale) praeter matoriam et formam transsuntem, seu Eucharistiae conficiendas quae sunt panis tritiosus st vinum do vito, si verba Consecrationis haboat maioriam et sormam illud constituentem et componentem, seu prout consistit in re permanente. AE Quaenam autem praecise sit materia et forma componons hujus Sacramonti inter Authores ambigitur; intor varias autem. opiniones haec verior apparet; nemps quod compositum ex spodiebus Panis et vini, et Corpors et Sanguino Christi haboat rationem materiae, idem autem compl-um eum habitudino ad vasta Consecrationis antea prolata habeat rationem Armae; vi cujuη habitudinis, quae speciebus moraliter adhaeret et intrinseca eqt, species Sacramentales manenι determinatae ad repraesentandum Corpus Christi sub speciebus Panis, et sanguinem sub speciebus Vini.