장음표시 사용
101쪽
0pponi scient, quae jam Helvidius corrogavit, et s. meronymus luculentissime refutavit. Ex verbis Evangelistae,
antequam convenirent, inventa est in utero habens, inserunt, postea mod0 conjugum convenisse; ex verbis, non eo OS-cebat eum, donec peperit filium suum primogenitum, concludunt, post partum B. Virginem a Josepho cognitam fuisse; ex eo quod quid m in Evangelio fratres Domini nominantur, evincere nituntur, plures fuisse viriae filios. Vix operae pretium est, ad illas nugas respondere; quum tamen etiam nostro tempore ab incredulis repetantur, pauca
dicamus.103. Verba, ctim esset devonSata .... antequam convenirent, a multis .exponuntur ita, ut sensus sit: Ρost sponsalia et ante nuptias, seu antequam in unam d0mum ad cohabitandum convenissent. 33 Alii tamen admittunt, agide c0ngressu maritali, sed animadvertunt, omnin0 inepte ex illa locutione inferri, eos postea c0nvenisse. Evangelista iis verbis utitur, ut asseveret, non m0do naturali ex Viro, sed ex Spiritu sancto Christum conceptum esse. Propositio ante, et ait 8. Hieronymus, licet saepe consequentium indiset, tamen nonnumquam ea tantum quae prius cogitabantur ostendit. Id pluribus dein exemplis probat. ) - De verbis: Non eo oscebat eam, donec peserit filium suum primogenitum, audiemus commentarium s. J0annis Chrysostomi, quo objecta dissicultas diluitur. Illud s doneec hie posuit, non ut sus ceris, illam postea a Josepho cognitam fuisse, sed ut seias, Virginem usque ad sarium intactam fuisSe. Cur itaq- ait: Donee peperit8 me mos loquendi in Soris- turis Saepe obses uatur, ita ut haec voae non pro definito quodam tempore ponatur. Nam de arca loquens ait: Non reveraus eSt corvus, donee sicearetur terra, , etsi postear fraus non sit. Rursus pr&nuntians: Orietur in diebus ejus justitia a abundantia meis, donee auferaitur lana,
102쪽
nullum terminum pudehro huis elamento statvit. Ita es hoc Deo odonee dimit, in quae sarium antecedebant firmaret, quae sequebantur elisi eonsideranda relingueret. - m ab eo dicendum erat hoe disit, nempe Virmnem usque ad partum intactam mansisse. Quod authin ea: dictis consequi et in confesso esse videbattur, hoc intelligendum reliquit. Nempe virum ilium justum eam, quae Sic mater Ufecta, ac tam novo et insolito puerperio dignata fuerat, tangere non austim fuisse. 33104. Qu0d postremo ad fratres Domini spectat, plures Ρatres existimarunt, eos esse filios B. Joseph ex priori aliquo matrim0nio. Sic respondent s. Epiphanius, 33 s. Gre-g0rius Nymenus, 3 s. Hilarius, ) et Eusebius. β) Sed communis et probata sententia cum s. Hier0nymo statuit, B. Joseph virginitatem semper c0luisse, et qui fratres Domini dicuntur fuisse consanguineos vel agnat0s Salvatoris. Eum fuisse morem Israelitis, ut etiam pr0pinqui dicerentur fratres, nemo est qui ignoret. Sic L0t nominatur frator Abrahas, ' et Jacob frater Laban. 73 Qua vero ratione illi Christo consanguinei vel agnati fuerint, hic fusius exponere
fuisse Oetoginta annorum, quum ipsi B. Virgo desponsaretur, et vixisse usque ad annum nonagesimum feeundum. Sed communior sen
tentia tam provectam aetatem Patri nutritio Domini non adscribit. Or. 2 de resurr. Christi.
103쪽
l05. Hucusque de divinitate ac de humana natura QRUM OR' Christi disseruimus, et Christum verum Deum et verum hominem esse, demon8travimus. Nunc eo Recedimus, ut ipsum Incarnationis mysterium penitius c0nsideremus, acds divivitatis et humanitatis Gnjuncti0ne in Christo agamus. Quaeri videlicet potest, utrum alius sit Christus Deus et alius Christus h0m0, an vero unus idemque Christus Deus et hom0, ita ut in una eademque had y 80na, utraque, humana et divina natura uniantur. Atque ulterius inveSugandum erit, utrum supp0sita tali conjunctions utriu8que naturae in uua per80na, aliquam mutati0nem vel c0nfu8ionem naturae passae sint, an ver0 utraque 01istat persecte et inc0nfuse. Cum his investigationibus variae quaestiones cohaerent, quae pariter exponi deb0nt, ut doctrina catholica de incarnatione Verbi perspecta habeatur. l06. 00currit autem hac in re series haeresum, quae in- η ' ' time inter Se se c0nnexae sunt, quibusque per plura saecula clesia vehementer turbata suit. Opp0rtunum erit, ejusmodi errores h laeo breviter adumbrare. Notio enim istarum haeresum ess0rmabitur accurati0r, dum continuata exp08itione describuntur, simulque et ipsa doctrina catholica, cujus breve subnectemus compendium, melius perspicietur. ΝΘ V0m mireris, prius a n0bis exp0ni err0res, desu d0gma
cath0licum. Supponimus videlicet illam dogmatis do Ιncarnati0ne cinnitisnem, quam unusquisque inde a pueritia ex praedicatione et doctrina Ecclesiae hausit. Haec cognitis perficietur, dum exp0sitis erroribus distiuete agnoscitur, quid doctrinam catholicam laedat ; dein vero etiam
104쪽
ipsum d0gma accuratis terminis prop0netur. Et sic via patebit, ut d0gma catholicum scientifice evolvamus, demonstremus, et e0ntra ejus adversarios vindicemus.107. Ρrima quae nobis consideranda est haeresis, ea
est, quam Nest0rius Ρatriarcha Constantinopolitanus proposuit. Quum videlicet initio saeculi V Ecclesia haeresi Arianorum devicta respiraret ac pace gauderet ex0ptata, novae ab illo excitatae sunt turbae. Germaniciae in Syriae 0ppido natus Nestorius prius Antiochiae monachus fuit et presbyter Antiochenus, Theodori autem Episcopi Mopsues- teni discipulus, a quo et haeresim suam hausisse creditur. Quum a. 428 ob virtutis doctrinaeque famam ad sedem
Constantinopolitanam fuisset vocatus, mox pestifer08 8u0s errores disseminare coepit, et populum custodiae suae commissum impiis d0ctrinis pervertere nisus est. Caput ac forma haeresis Nestorianae consistit in perversa ejus 8ententia de modo unionis, quae Verbum inter assumptamque humanam naturam obtinet. Negavit Nestorius, reali, intrinseca, et hypostatica unione a Verbo naturam humanam sibi unitam esse; sed talem ipse docuit esse uni0nom, qua Verbum et homo adsumptus, Jesus, moraliter tantum et e trinsece jungerentur. Ρroinde etiam ex tali unione non on-tologica ηt realis unitas in Christo De0-homine oboritur, sed inter Verbum si hominem adsumptum unitas est moralis dumtaxat et extrinseca, qua nimirum conjungitur Unigenitus cum homine secundum inhabitationem κατ' ενοικη- σιν), secundum beneplacitum et affectum dilectionis κατευδοκιαν), secundum virtutem et operati0nem κατ' ενεγγρων , quia Christus homo erat instrumentum, quo verbum
utebatur in admirandis 0peribus a Christo patratis. Hinc et D0iferum Θεοτοροτὶ Nest0rius Christum appellabat. Conjunctio autem ista moralis σονανεω) similis erat illi, qua et prophetae et sancti Deo junguntur, quamvis exces-
lentior ac persectior. - Ex hoc perverso errore necessaria
illations sequebatur: 1' Duas esse in Christo personas, unam divinam, alteram humanam, ac duos filios, Unigenitum qui ex Deo Patre, alterum vero filium hominis qui ex
105쪽
BREVIS ADUMBRATIO MAEREsun Em. 99
matre Maria genitus fuit. 2' Beatam Mariam Virginem non esse vere Dei Genitricem Θεοτοκον), quum ex ipsa tantum homo ille genitus sit, cui extrinseca et morali unione Verbum jungebatur. 108. In hisce igitur quae statuimus, summa haeresis Nestorii consistit. Quaestio inter theologos controversiae obnoxia ea est, quid docuerit Nestorius de tempore, quo conjunctio illa moralis inter Verbum et hominem Jesum lacta sit. Sunt, qui propter auctoritatem aliquot As. Ρatrum et imprimis s. Leonis Μ. 'i tenent, Nestorium docuisse, hominem Iesum prius integrum et perfectum larmatum, et posteriori tempore Verbum cum hoc homine conjunctum fuisse. Alii vero theologi ex ipsis Nestorii sententiis stuarii Mercatoris scriptoris coaevi testimonio, meliori ut videtur jure colligunt, Nestorium admisisse, hominem Jesum inde ab initio conceptionis et existentiae suae cum Verbo morali unione conjunctum fuiss0. Tota autem haec quaestio non est magni momenti. Etenim capitalis haeresis Nostorii uti diximus in eo est, quod de modo unionis Vorbum inter et humanam naturam turpissime erravit; utrum vero moralem illam unionem confictam inde ab initio existentias Christi adfuisse statuerit, an vero seriori tempore eam incepisse docuerit, non multum interest, quum
in utraque sentontia haeresis summa eadem maneat. 33 Epist. 23.
D Opportune etiam animadvertitur: 1' In systemate Nestoriineeessario hominem, eui Verbum extrinseca conjunctione adest, quamvis non tempore tamen ratione prius formatum et perfectum concipi
debere, quam unio Verbi cum ipso. Et sic dici potest Nestorius docuisse, Verbum homini persecto et formato fuisse unitum. 2' Μο-ralis illa conjunctis per inhabitationem et operationem gradus admittit et augmenta perfectionis. Etsi igitur Nestorius admiserit, inde ab initio existentiae Verbum homini Iesu adfuisse ut sanctificaretur fastigium tamen inhabitationis et sanctificationis posteriori tempori adscribebat, ita ut tum demum plene et perfecte Verbum homini morali eonjunctione unitum fuerit. - Quae si prae oculis habentur, facile explicantur dieta antiquorum qui referunt. Nestorium tenuisse, Vorbum homini Iesu perfecto postea junctum fuisse.
106쪽
109. Mira calliditate ac versutia Nest0rius, ut haeretici solent, haeresim suam dissimulare studebat, et ambiguis locutionibus eam tegere. Sic quum vehementer a ca-J0licis urgeretur, n0n recusavit B. Virginem Dei parum dicere, sed insidi0so ac plane subdolo sensu, quatenus scilicet genuerit h0minem Deo c0njunctum, templum quidem Dei, at non Deum G uni0ns substantiali et hypostatica. Pariter Christum appellare Deum haud recusabat, n0n quibdem s0nsu catholic0 pr0pter substantialem uni0nem, sed quia humanitas Christi nunquam fuit sine verbo propter conjunctionem m0ralem, qua fit, ut Deus sit quidem hominis et homo Dei, non vero, ut Deus sit hom0 et homo Deus. . Unum pariter Christum, et unum in ipso pers0nam
agnoscere As fingebat, Verum e0 8enSu, qu0d ex duabus pedimnis realibus una c0aluerit m0rali nexu et voluntatum eo Semlane, quemadm0dum etiam vir et ux0r unam constituunt moralem per80nam.
ll0. Contra Νestorii haeresim imprimis pugnavit s. rillus Alexandrinus, qui, ut fraudes haeresiarchi redderet irritas, impiis ejus err0ribus duodecim 0pposuit capitula
seu anathemati8m08, qu08 ei subscribendos dedit, ut cath0licum se pr0baret. Catholica enim doctrina in iisdem clare proposita erat. At Nestorius n0n solum iis subscribere noluit, sed etiam Cyrillo opposuit du0decim alios anathematism0s, quibus impiam suam d0ctrinam c0mplexus est.
Romas primum, tum Ephesi a Concilio Oecumenico lΙΙ. a. 43I Nestorius haeresis damnatus fuit et si spisc0pali sua sede depositus. - Ρr0testantes quidem, uti Basnage, Μ08- heim, Neander aliique, suscepta Nest0rii causa recenti0re aetate assirmarunt, nihil ab isto pr0latum fuiss0, qu0d a substantia d0gmatis esset alienum; hoc unum vorti fidem vitis p 80, qu0d eam ignoraverit legom, quam Hismatum communieati0nem v0eant, qu0dque aestu aeri0ris disputati0nis abreptus quasdam negaverit pr0positiones cum ista lege c0nsertas. Hinc latum in Nestorii causa judicium non
deberi justitias ac veritati, sed potius turbulento Cyrilli ingeni0, ira0 asMelarum ejus, et impotenti Coelestini Romani
107쪽
Ρ0nufiuis tyrannidi. Hanc vero sententiam inanem n0n minus esse quam impiam, ex iis quas sxposuimus manifes
ill . Quae ad hist0riam accurati0rem Nestorianismi pertinent, qu0niam styli prolixioris laret hie reserre, praetermittimus. Animadvertere sussiciat, Nestorian0s versus finem saeculi V ex Romano imperi0 0mnino expuls0s fuisse. Sed haeresis inde decla in Persidem c0nfugit, ubi antesignauum habuit Barsumam Nisibi episcopum, qui cum aliis quibusdam ejusdem sectae episc0pis impium 8rrorem disseminavit. Ex Perside porro latius diffusa est pestifera lues; nam et Syriam, Mes0potamiam et Chaldaeam inlaest,
si paul0 post p0r Aegyptum, Arabiam, Indiam usque in
imperium Sinense pr0pagata est, ita quid0m, ut sa00Q0XΙΙΙ centum circiter et quinquaginta Nest0rian0rum essent in Oriente episcopi. Sed subsequentibus saeculis maxima Nest0rian0rum pars a Muhamedanis exterminata est, et alii unionem cum Ecclesia catholica inierunt, ita ut nostro tempore in Assyria et Perside vix triginta millia christianorum qui Nestorianae haeresi addicti sunt superesse vid
li 2. Eutyches presbyter si archimandrita seu abbas celeberrimi m0nasterii Constantinopolitani, quum Christiuuitatem c0ntra Nestoria s defendere vellet, in haeresim 0pp08itam n0n minus perniciosam lapsus Mi. Docuit vis delicet, p0st uni0uem seu incarnati0nem unam tantum in Christo esse naturam; unde et Mono Ditis i n0men ejusmodi errori datum est. Ad Flavianum Patriarcham et Sy-n0dum ab ipso coactam delatus, cum a Patribus de fide inter garetur si urgeretur, ut suam Rp0riret m0ntem, tandem post multos nexus, quibus 80 involvere nitebatur, d0ctrinam suam his verbis proposuit: Confiteor, ex duabus nulturis fuisse Dominum nostrum anite adunctumem, p0Stad intimem vero uream naturam confiteor. Senem autem
delirum, pervicacem et parum in fidei d0ctrina versatum,m0v0re non miserunt, ut distinctius suas 0pini0nes exp0neret, et 0rmri su0 renuntiaret. Unde a. 448 a suo gradu
108쪽
dejectus si in exilium missus est. Ad exstirpandum hunc err0rem etiam paulo post a. 453 convocatum fuit Concilium Oecumenicum Chalcedonense, cui adsuerunt Episcopi sexcenti et triginta, a quibus iterum haeresiarcha ille damnatus fuit. 113. Capitalis error Eutychetis et eorum qui ipsum
secuti sunt in eo est, qu0d unam tantum in Christo naturam esse c0ntendunt. Cum hac haeresi autom multi alii errores erant c0nnexi; quos singillatim hic nec enumerare nec persequi vacat. - Sed etiam in uno ill0 praecipu0 er-r0re exponendo non eadem erat Monophysitarum sententia. Alii enim ex duabus naturis unam factam fuisse docebanteo, quod natura humana a natura divina fuerit absoπια, ut si in mare fundatur mellis gutta quae Statim evanescit. λ) Alii vero per eonfusionem naturarum duarum unam existere dicebant; alii delirabant, utramque naturam esseerstinctam et tertiam dein exortam. 114. Ρ0st Concilium Chalcedonense, error Μ0nophy8itarum non omnino exstinctus fuit; mox tamen in plures sectas Μ0n0physitas se diviserunt. - Commemoranda hic
est secta Theomasehitarum, cujus auct0r fuit Ρetrus Fullo Antiochenus patriarcha. Anathema ipso dixit Concilio Chalcedonensi et trisagio: Sanctus Deus, sanctus fortis, Sanctus immortalis, adjecit clausulam: qui pa8sus es pro nobiS, miserere nobis. Existimavit videlicet cum suis asseclis, divinitatem carni factam consubstantialem in Christo passam fuisse, adeoque passam esse Trinitatem ratam, quae a divinitate ipsa distincta non est. φὶ Alexandriae vero, cum
33 Theodoret. dial. 2.' Trisagion eum illo addito qui passus es etc. ex Sensu ob io et ipsa Petri Fullonis intentione sensum habet haereticum, quum ad totam sanctissimam Trinitatem reseratur. Unde et M. Patres trisagium cum illo addito omnino rejecerunt. Postea tamen factum est, ut tota invocatio cum clausula ista in aliquibus regionibus toleraretur, quatenus vel ad solum Filium. referri poterat, vel a verbis sanct De M, sanctus fortis, sanetus immortalis, clausula separabatur, ita ut contineret distinctam Filii invocationem. Dj0jtjg06 by OO le
109쪽
quidam Ρetrus Μongus sed0m patriarchalem inva8isset, Concilium tamen Chalcedonense cunctaretur rdicere, ab eo Eutychiani illius regionis se separarunt. Hi Acephali dicti sunt. Inter hos haereticos laetio orta est duplex. Αltera duce Juliano Halicarnassensi carnem Christi incorruptibilem fuiss0 docebat, et inde Ineorrupticolarum sortita
est nomen; altera factio duce Severo monacho tenebat, Christi carnem utpote veram carnem corruptibilem fuisse, unde Corrupti larum ipsi appellatio lacta est. Communis tamen illorum Acephalorum error fuit, ex duabus naturis divina et humana in Christo conjunctis unam naturam conflatam fuisse. Quum igitur Incorrupticolae tenerent, hanc Christi naturam dolori, passionibus et corruptioni non fuisse obnoxiam, incidebant in Docetismum Corrupticolae vero illa omnia unicas Christi naturae tribuebant, adeoque divinitatem in Christo deterioratam esse, fateri c0gebantur, qu0d n0n minus impium quam absurdum est. - Error Mon0phy8itarum usque ad n0stra tempora duravit; non pauci enim coetus christianorum in Syria et Armenia eodem infecti sunt, pariterque christiani in Abyssiuia hac haeresi constricti tenentur. 1l5. Surculus quidam haereseos Eutychianorum fuit error Μ0notheletarum, qui licet verbolenus saltem c0ncederent, duplicem fuisse in Christ0 naturam, divinam atque humanam, nihilominus unam tantum contendebant fuisse in Domino voluntatem et operationem. Exortus est error
ille circa annum Christi 630, auctore Athanasio Ρatriarcha Eutychianorum, qui in Syria et Armenia versabantur. Deinde sub praetextu, hac doctrina unius voluntatis et operationis in Christo admissa vel saltem tolerata, facilius haeretic0s ad Ecclesiam reduci posse, haeresim hanc Sergius, Pyrrhus, et Ρaulus, patriarchae Constantinopolitani, ac Cyrus patriarcha Alexandrinus laverunt, imo et adoptarunt. Honorius autem R0manus Ρontifex nullatenus quidem, qu0d aliqui praetenderunt, in hunc errorem lapsus est, remissius tamen hac in re sortasse egit. 116. Μ0notheloias varia ratione implexas suas opini0
110쪽
nes sxp0nctant; quumque t0tum systsma in Se ropugnantia mutineret, mirandum n0n 08t, 00ususa fuisse et valde 0bscura e0rum placita. Res generatim s0 reduci potest, quod haeretici illi statuebant, Verbum secundum divinam naturam esse principium imm0diatum omnium v0liationum et operationum Christi, humanam vero naturam in se inertem recipere acti0nem divinam Verbi. Verbolanus igitur concedebant, naturam humanam in Chrisin quoadessentiam n0u esse naturam divinam; sed eam non Vn08-oebant ut principium actionum. Sub h0c respectu nat ram humanam Christi veluti inertem habebant, ita ut neo potentiam agendi et v0lendi, nec operationem et volitionemaotualem videautur admisisse. Sed omnis oporati0nis pri cipium 'ecundum s0s fuit divina natura, ita ut reciperetur aeuo in humana natura inerte. Et h00 80usu statuebant, principium actionis ess0 c0mp0ntum, nec Verbum ea quas fecit agere et pati p0tuisse, nisi in humana natura. Illam autem Christi operationem unicum appellabant insandricam seu deivirilem 0perati0nem, e0 qu0d esset una aeuo provoniens a divina si humana natura, ita tamen , ut divina natura tantum active, humana plane passive sese haberμι. - Damnatus fuit hic Μ0n0theletarum err0r a. 680 Constanti poli a Concilio oecumenico VI, in quo veritas eatholica asserta sat et proscripta haeresis dum suis augω-ribus et lautoribus. Post illud Concilium magna Mon0Φ0latarum pars err0rem suum abiecit, reliquiae tam- 00rum usque ad saeeulum XII in Syria exstiterunt.117. Haer080s quas recensuimus suerunt pinseipuae, quas relato ad conjunctionem duarum naturarum in una pers0na Christi exortae sunt. Remanet tamen c0mmm0randabasresis Ad0ptianorum, quae quamvis min0r08 0xcitaverit turbas, cath0licum dogma nihilominus maxime laedebat. Ε roris Αd0ptianismi, qui Nestorianismo c0nfinis est, auctares
initis saeruli n0ni fuerunt Felix Episcopus Urgellitanus et Elipandus Archiepiscopus T0letanus. Asserebant igitur ipsi: l' Christum hominem ess0 Filium Dei adoptivum. 2' Id ulterius explicabant in hunc sensum: Christus h-0 n0u