장음표시 사용
151쪽
mana natura jure rati0nem assignari aliam, pr ter quam Christus homo Filius Dei naturalis sit et nominetur. Rusmodi rati0nem Suareg 33 et Vasquegy), magni sane the0- logi, esse statuunt sanctificationem, qua Christus jus habet ad haereditatem divinam. Ρropter illam sanctificationem et jus ad haereditatem divinam, advertunt, Christum secundum humanam naturam etiam Filium Dei naturalem esse; hanc vero filiationem aliam esse quam filiati0nem ex generati0ne aeterna, et propter eam Christum hominem ad Deum unum et trinum reserri, ejusque Filium naturalem dici p08se. - 8ed, pace illorum virorum dictum sit, sententia haec s0lidum fundamentum non habet, et inferior illa ratio Filii non est inducenda. Tum sacrae Scripturae, tum 88. Ρatres n0n nisi ex generatione, qua Ρater aeternus communicat Filio divinam naturam, et ex eo, quod Christus in natura humana assumpta sit eadem persona, rationem repetunt, eur Christus h0mo sit naturalis Dei Filius. Dein vero illa filiatio, quam dicunt Suareg et Vas-queZ naturalem, reapse non minus impr0pria et anal0gica
est, quam filiatio per ad0ptionem. Jam vero, uti vidimus filiatio propria et absoluta excludit omnem filiationem impropriam et participatam. Sanctificatio igitur illa et jus ad haereditatem divinam sunt quidem propria Christo, sed
filiationem aliquam non constituunt.166. Jam de iis pauca dicamus, quae d00trinae quam ob)..ium.. probavimus, Christum h0minem Filium Dei naturalem esse,
non vero adoptivum, opponi possunt. Nullo usigotio sa ' η' ' ' difficultas solvi potest, quae inde petitur, quod Christus vocatur primogenitva in multis fratribus, ac nos dicimur haeredes Dei et eohaeredes Christi; ex quibus insertur, Christum sicut nos, filium esse adoptivum Dei. Sane Christus est primogenitus in multis fratribus, quia assumpta natura
humana per unionem hypostaticam communicavit carni et sanguini, ac frater noster fieri dignatus est, nullatenus vero,
152쪽
ac si ipse adoptivus filius Dei sit. Sic etiam cohaeredes Christi dicimur, quia per gratiam participes effecti sumus illius haereditatis, quae Christo ut Filio Dei naturali convenit.
167. Alia difficultas peti potest ex verbis Apost0li, qui de Christo scribit: Qui faetus est ei Deo) eae semine
David secundum carnem, qui praedestinatus est Filius Dei in virtute secrandum Spiritum sanctifieationis eae re- Surrectione mortuorum Iesu Christi Domini nostri. 9 Diacitur itaque Christus praedestinatus, ut esset Filius Dei, quod supponit eum non fuisse, quod fieri praedestinatus erat. Hinc ejusmodi praedestinatio intelligenda est de filiatione adoptiva per gratiam Christo homini collata. Saltem potest inferri ex verbis Ap0stoli, Christum hominem tum Filium Dei naturalem tum ad0ptivum secundum naturam humanam dici posse. - Η0c confirmatur ex eo, quod Christus etiam in Scripturis et a Patribus servus Dei dicitur. Sic legimus e. g. apud Isaiam: In scientia sua Datificabitisse justus servus meras multos, et iniquitates eorum ipse portabit. 9 Itaque si Christus propter naturam humanam assumptam dici potest servus, videtur etiam dici posse filius Dei adoptivus. - Utraque haec quaestio, quomodo Christus dicatur praedestinatus Filius Dei, et quo sensu ipse servus dici possit, a theologiq fusius tractari solet; nos hoc loco paucis ea comprehendemus, quae hac in re dicenda videntur. 168. Animadvertendum igitur est, verba Vulgatae: qui praedestinatus est Filius Dei, in textu graec0 esse ambigua, scilicet: του οριωθεντος νιον Θεον. Id graeci Ρatres post s. Chrysostomum explicant: Qui definitus seu demonstratus est Filius Dei; et versi0 Syriaca pariter habet: Et eognitus est Filius Dei. S. Joannes Chry80stomus :Quid sibi fuit, scribit, illud ορισθεντος8 inten8us, declaratus, indicatus, confessus omnium judicio et calculo, α
153쪽
proshetis, ab ineaevectato ortu secundum carnem, a FO-tentia signorum, a Spiritu per quem sanetificationem dedit, a reSurrectione, qua mortis tyrannidem solvit. 9 Juxta hanc s. Doct0ris expositionem sensus omnino planus est, omnisque difficultas evanescit. - Sed jam videamuS, quidPi aede.tina de praedestinati0ne Christi tenendum sit. Ρraedestinatio ii' 0byiδ iest aeterna prae0rdinati0 0peris supernaturalis, ac praeSertim beneficii supernaturalis, in mente divina. Itaque sicuti ratum redempti0nis 0pus, sic. etiam praedestinata erat incarnatio et uuio hypostatica Verbi divini cum humana natura, qua fit, ut Christus homo sit Filius Dei naturalis. Ρroinde praedestinatum est, uti dici solet, opus incarnati0nis in c0mplexu, ut Filius Dei naturalis sit homo, et hic homo sit naturalis Filius Dei; praedestinata est gratia unionis hypostaticae illi humanae naturae; praedestinata etiam recte dicitur natura humana ad uni0nem hypostati- eam, et sicuti dici p0test Christus factus in tempore, sic dici qu0que p0test praedestinatus ab aeterno. - Verba porro Apostoli: De Filio suo, qui factus est et eae semine David
Secundum carnem, qui praedestinatus est Filius Dei in virtute, 9 non nimium urgenda sunt juxta strictam constructionem grammaticalem, sed explicanda Secundum ΘX-
posita. Videlicet non ita intelligi p0ssunt, ac si menti divinae obversata esse dicatur haec persona Christus, cui destinaretur filiatio divina. Sed Ap0stolus iis exprimit, praedestinatum esse opus incarnationis in complexu, videlicet praedestinatum esse, ut per uni0nem hypostaticam Filius
Dei sit h0mo Jesus, si hic homo Jesus naturalis Filius Dei. μ) - Qu0d si vero quis censet, juxta Ap0Stolum ho-
Τ) In epist. ad Romanos hom. 1.
) , Praedestinatio, ait s. Thomas, proprie accepta ost quaedam divina praeordinatio ab aeterno de his, quae per gratiam Dei sunt fienda in tempore. Est autem hoc in tempore factum per gratiam unionis a Deo, ut homo esset Deus et Deus esset homo. .. Et ideo oportet dicere, quod ipsa unio naturarum in persona Christi cadat sub
154쪽
minem debere dici praedestinatum, ut sit Filius Dei, necesse est accipi nomen hominis sine adsignificatione hyp0stasis divinae. Videlicet dicitur hom0, veluti praescindend0 ab hyp0stasi in qua subsistebat, destinatus, ut n0n sit homo
in se subsistens, sed natura humana subsistens in Verbo ade0que hom0-Deus. - Vides, sic etiam juxta Vulgatae versionem verba Ap0stoli aptissime exponi, quin admittatur, Christum ad 0ptivum Dei Filium esse dicendum. Verba
dein quae sequuntur: in virtute, secundum spiritum Sanctificaesionis, eae resurrectione mortuorum, etiam si textus
Vulgatae tenetur, juxta s. Chrysost0mi interpretationem apte intelliguntur ut signa et argumenta, quibus 08tensum fuit, Christum esse verum Filium Dei. An christus l69. Ut solvatur altera quaestio, utrum Christus dici '' 'μμ' posses, servus quo sensu, animadvertendum est, sicut nomen filii est semper nomen hyp08taticum, quo ex indole sua directe persona designatur, sic etiam verbum servi saepe adhiberi ad designandam directe personam, quae dicitur non esse filius sed servus. Τali igitur sensu si nomen servi sumitur hypostatice, Christus servus diei nequit, quia est filius. Quum vero Nestoriani et Ad0ptiani nomen servi h00 m0do Christo applicarent, illud plures Ρatres et Concilia eo sensu rejecerunt. - Sed vocabulum servi etiam adjective sumi p0test, ut exprimatur qualitas, quam quis vel ex jure vel ex natura sua habet. Ρ0rr0 omnis creatura, e0 ip80 qu0d a Deo creata est, prae Deo, D inoabs0luto, est essentialiter serva. Servitus autem duo includit, ly ut quis sit in lamilia extraneus et alienus, qui nullum jus ad haereditatem habet; 2' ut sit inferioris conditionis et dependens. Ρrima rati0 servitutis aufertur per gratiam sanctificantem, qua reddimur filii adoptivi, Dei amici et c0haeredes Christi. 33 Sed alterum non aufertur
aeterna Dei praedestinatione, et ratione hujus Christus dicitur praedestinatus. S. th. p. 3. q. 24. a. 1. i) Jam non dicam vos servos, quia servus nescit, quid faciat dominus ejus. Vos autem dixi amicos: quia omnia quaecumque audivi a Patre meo, nota feci vobis. Jo. 15, 15.Dj0jtjgod by OO le
155쪽
per adoptionem, et sic etiam justi et sancti saepe dicuntur servi Dei; idque titul0 h0n0rific0, ut eorum obsequium et reverentia in Deum exprimantur. - Simili m0do de Christo D0min0 dicendum est, quamvis nulla adoptio qu0ad ipsum admittenda sit. Christus homo, quum esset Filius Dei naturalis, certe nullo m0d0 servus erat Stricto illo sensu, qu0 servitus includit, ut quis sit alienus jureque haereditatis privatus. Sed natura ejus humana utpote creata, si per se et secundum suam essentiam spectatur, dependens est et natura serva. Si igitur n0men servi sumitur sensu luto ad significandam inseri0rem naturam, et Christi secundum hanc naturam submissionem et obedientiam, p0testn0men servi de Christo adhiberi. Adsignificatur tum tantum hypostasis, quatenus n0men Servus exhibet c0ncretum, nec exprimitur ratio inaequalitatis personae. Η0c igitur sensu Christus dicitur Servus Dei Patris) ad significandam Christi hominis reverentiam et submi88ionem erga Ρatrem, et Ρatris am0rem et c0mplacentiam in Christo homine. Generatim tamen usu ecclesiastico et the0l0gico haec l0cutio, Christum e88e servum, n0n eSi sine explicati0ne adhibenda, quia 80lemus Servum opp0nere filio. 170. Quae ex Ρatribus 0bjiciuntur effata ad probandum, Christum adoptione Filium Dei e88e, eX accurata Ver-b0rum et c0ntextus c0nsideratione facile solvuntur. Sic asseruntur illa s. Hilarii: Potestatis dignitas non amittitur, dum carnis humilitas adoptatur; et illa s. Augustini: Eu gratia fit ab initio fidei suae homo christianus, qua gratis homo uis ab initio faetus est ChristuG. I. - Ιntextu s. Hilarii sermo est de assumptione humanae naturae, et Oarnis humilitas adoptatur significat: carnis humilitas assumi vir. Haec igitur nil faciunt ad rem. Vas-queet ') et Germ0nius ε) censuerunt, loco adostatur legen-
De Τrin. l. 1. D De praedest. sanctorum c. 15. n. 31. ') In 3. p. s. Thomae disp. 89. c. 15. -) Do veteribus haereticis ecclesiastic. eodicum corruptoribus p. 478.
156쪽
dum esse Morotur, alii id negant; sed etiam retenta lectione adoptatur, textus nullam praebet difficultatem. S. Augustinus in e0 est, ut gratuitam ostendat esse gratiam. Unio hyp0statica certe gratia erat atque gratuita, et sub hoc respectu c0mparatur cum gratia, qua homines fiunt christiani. Nullatenus ver0 8. Augustinus d0cet, gratia lactum esse Jesum filium Dei ad0ptivum, sed diserte asserit, gratia unionis hypostaticae factum esse, ut Christus homo Filius Dei unicus esset. Nonne, inquit, fα- ei re et suscipiente Verbo, ipse homo eae quo eSse coepit, Filius Dei unietis esse eoepit 8 Vides etiam ex his verbis,
8. Doct0rem n0n supponere prius h0minem existentem et deinde assumptum, sed sensum verb0rum ipsius esse: Gratia gratuita unionis hypostaticae factum est, ut homo esset Christus, et Filius naturalis Dei. scholion. 171. Sch0lion. - Ηoc loco etiam disputari s0let, utrum Α' ' Christus apte dicatur creatus et creatura, qu0d apud unum alterumve Ρatrem dictum invenitur. - Resp0ndetur, hanc expressi0nem valde idoneam non esse, ab illis tamen Ρatribus sano sensu adhibitam. Creata sane dici nequit lar- maliter ipsa per80na divina, quae in assumpta humana natura dicitur Christus. Neque bene diceretur Christus creatus, quatenus creari significat pr0duci ex nihilo; quamvis enim natura humana Christi squ0ad 00rpus mediate)sit ex nihilo pr0ducta, tamen dum Christus ex nihil0 pr0- ductus dicitur, sensus praep08terus est. Si ver0 creatus dicitur, n0n quatenus per aliquam acti0nem c0eperit esse
simpliciter hyp0stasis Verbi, sed quatenus in temp0re per
unitionem humanae naturae, eadem per80na facta est Christus, h0m0-Deus, talis expressio per se n0n est salsa. Hoc
m0do lacile explicantur effata Ρatrum, quibus Christus creatus vel creatura dicitur; istum tamen loquendi modum
157쪽
I72. Μ0nophysitae duce Eutychete, nii jam exposui- Monophyal-mus, err0rem pr0pugnaverunt Nestorii quidem placitis plans μ' 0ppositum, sed n0n minus funestum et veri dogmatis eversivum. In Christo videlicet post uni0nem unam tantum proclamarunt fuisse naturam. Quamvis ejusmodi err0r jam concidat ex iis, quibus pr0bavimus, unam luisse personam Christi, simul autem Christum fuisse vere Deum et vere h0minem, ade0que in utraque subsistentem natura: nihilominus, ne quid desit tractati0ni nostrae, etiam explicita probatione veritatem cath0licam contra illam haeresim vin
173. Qua rati0ne una fuerit natura in Christ0, diximus variis modis ab haereticis expositum fuisse. Ne vero nunc in incertum evagetur disputati0 n08tra, breviter re-e0lamus, tribus modis effici p088e, ut ex duabus una resc0nficiatur; atque ad istos m0d08 pr0ponend08 etiam reapse haeretici c0nfugerunt. Videlicet aut una re pereunte et in alteram velut abs0rpta, incolumis et sola haec ultima remanet ; aut ex duabus plane mutatis fit aliqua tertia dissimilis ambarum; aut ex duabus salvis et integris tertia itidem et diversa componitur. Ρrimi generis exemplum habes in aquae stilla, quae in vini amphoram pr0jecta veluti abs0rbetur, naturam mutat, et in vinum vertitur. 80-cundum genus in elementis apparet, ex quibus mixt0rumc0rporum substantia ita conflatur, ut quae exoritur substantia plane dissimilis appareat iis, ex quibus ipsa efficitur. Τertii denique generis exemplum inest in anima et 00rp0re, ex quibus, salvis utriusque proprietatibus, h0minis natura constat. 33 Anima videlicet et corpus sunt subi) Proponimus hos tres unionis modos, ut facilius concipiantur haereticorum variae opiniones, et secundum diversitatem illam, quae Dj0jtjgsd by LIOO le
158쪽
stantiae, ex quibus per m0dum partium humana natura componitur, ita quidem nt in hac uni0ne utraque pars suas retineat pr0prietates, quamVis per unionem eaedem aliquantisper m0dificentur. Vari08 igitur hos uni0nis m0dos haeretici mon0physitae, ut unam Christi naturam assererent, er0posuere; cath0lieum vero d0gma est, in Christo
vina et humana, in una Verbi persona itu unitae, ut utraque distineta permanserit et integra. S.scriptura. Demonstratio. - Duas esse distinctas et integras in Christo naturas, iis pr0batur Scripturarum testim0niis, quibus divinitatem Christi et veritatem humanae ejus naturae demonstravimus; eadem hic iterum fusius exp0nere l0ngum esset, sed sufficiat breviter dicta resumere et praesenti materiae applicare. Et Deum igitur esse Christum pleraque testim0nia persuadent, et h0minem esse simul luculentissime praedicant. Quem verum hominem novit Joannes, verba sunt s. Fulgenti i), audiens eum dicentem: Quaeritis me interficere hominem, qui veritatem vobis locutus sum, eumdem verum Deum monstrat dicens: Hic est verus Deus et vita aeterna. 9 Sed Christus non potest verus Deus esse sine integra et inc0nfusa natura divina, et non potest homo esse sine integra et inc0nfusa natura humana, quia deficiente rei essentia et ipsa res deficit. - Vidimus etiam
in Scripturis attributa divina de Christo praedicari; sed quodlibsit attributum divinum in se est ipsa natura et e8- sentia divina. Vidimus pariter, in Christo inveniri omnia' substantialia h0minis, nempe c0rpus et animam humanam ratione et voluntate praeditam, atque ide0 etiam ipsi c0mpetere attributa humana, quae sine natura humana existeren0n p08sunt. Est proinde in Christo utraque natura in
159쪽
tegre et inconfuse. - Christus Dominus ipse ait: Ego et
Ρatre essentiam habere. N0n p0test enim unum cum Ρatre dici, nisi una eademque sit ipsi essentia ac natura divina. Sed idem Christus etiam dicit: Pater major me est. D Ergo ipsi etiam est natura inferior, videlicet humana. Secundum hanc naturam certe Christus n0n potest esse unum cum Patre, sicuti secundum divinam naturam n0n potest esse minor Ρatre; utraque igitur natura in ips0 agn0scenda est. - Ιd unum addamus, cum Scripturarum effatis stiam n0n c0nciliari, ex duabus naturis, uti ex h0-
cui dein pr0prietates utriusque conveniant. In Scripturis enim non solum de Christo divina et humana praedicautur, sed etiam Deus dicitur esse et homo. Id clare ostendit, utramque. naturam distinctam adesse. Certe hom0c0mpositus ex anima et corp0re non est nec dici p0test anima vel corpus, quia tertium quid ipse est ex utraque substantia e0alescens. Sed Christus n0n est tertium quid ex homine et Deo coalescens, qu0d nec Deus esset nech0m0; et quia utraque natura integra permanet et distincta, propter divinam naturam Deus, propter humanam vere hom0 est atque dicitur. Sic etiam verba Evangelii: Et Verbum caro factum est, ostendunt, non tertium quid ex Verb0 et h0mine, sed vere hominem Verbum factum esse. Qu0d quum sane fieri n0n potuerit c0nversi0ne immutabilis divinitatis in hominem, sequitur, Verbum in natura divina manens etiam humanam naturam assumpse88e, adeoque in Christ0 esse tum naturam divinam, tum humanam. )3) Jo. 10, 30. δ) Jo. 14, 15.
Facile vides, idem argumentum deduci ex celebri loco s. Pauli ad Philippenses 2, 6: Qui quum in forma Dei i. e. in essentia seu
natura Dei esset, non rapinam arbitratus est, esse se aequalem Deo, sed semetipsum exinanivit, non quidem amittens naturam Dei quod impossibile erat, sed formam servi, i. e. humanam naturam accipiens,Dj0jtjgod by OO le
160쪽
Traditio. 175. Ad argumentum ex Traditione conficiendum hic omnia ea repetenda larent, quibus juxta Symb0l0rum pr0- fessi0nem et Ρatrum d0ctrinam, Christum perfectum Deum et perfectum h0minem esse, probatum est. Sed inutilis iste lab0r videtur. Sufficiat igitur n0bis citare diserta illa verba s. Ambr0sii: Servemus distinetionem divinitatis et carnis. Unus in utroque loqui ur Dei Filius, quia in eodem utraque est natura. 39 Et s. Augustinus: Agnoscamus, ait, geminam substantiam Christi: disinum sellieet, qua aequalis est Patri, humanam, qua m&jor est Pater.' In Symb0l0, quod s. Athanasii inscribitur, d0ctrina catholica clarissime his verbis prop0nitur: Qui Christus) licet
Deus sit et homo, non duo tamen, sed unus est Christus. Unus autem non conmersione divinitatis in carnem, sed assumstione humanitatis in Deum. Unus omnino non confusione substantiae, sed unitate sersonae . C0ncilium
vero Chalcedonense stolidam Eutychetis haeresim 80lemniter damnavit . et d0gma cath0licum illis verbis pr0posuit: Unum eumdemque eonfiteri Filium et D. N. I. Christum
conSonanter omnes docemus, eumdem perfectum in deuute et eumdem perfectum in humanitate, Deum verum ea hominem verum, eumdem eae anima rationali et comore consubstantiatem Patri sectindum deitatem, consubstantialem nobis eumdem secundum humanitatem, eumdemque Christum in duabus naturis inconfuse, incommutabiliter, indivise, inseparabiliter agnoscendum, nusquam sublata dis
ferentia naturarum propter unitionem et in unam personam atque subsistentiam concurrente.
Rationes 176. Ρ0stremo ex rationibus theol0gicis impietas et k''l'ε ς'' absurditas hasresis Monophysitarum plane evidens fit. Infinitae enim persectioni et immutabilitati divinae naturae, ac veritati humanae naturae in Christo, omnis unius naturae ab80rptio, in alteram mutati0, vel naturarum immediata unio et in tertiam comp0siti0 plane repugnat. Qui
in similitudinem hominum laetus, et habitu inventus ut homo. Christus igitur est in utraque natura, Deus et homo.