장음표시 사용
171쪽
188. Ρariter unam tantuni voluntat0m isti haeretici admiserunt, tum quatenus voluntas facultas est, tum quatenus est actualis v0liti0. Atque 0pportune hoc l000, ut quaesti0nes melius intelligantur, haec notantur. V0luntatis n0mine imprimis designatur ipsa suo tas volsndi; dein vero nαturalis illis in bonum appetitus elicitus, qu0 V0luntas b0n0 proposito et agnita statim in illud tendentia sua sertur; postrem0 ipsa electio tubera et deliberata, qua aliqu0d b0num v0luntaq 0ligit. Haec 0mnia M0notheletae naturae humanae Christi denegabant. Sed quum, negari facultate v0lendi et naturali voluntatis tendentia, nimis
apertum e8Set, negari ipsam naturam humanam, subd0le studebant evitare hane quaesti0nem, et disserebant praecipue de voluntate actuali electiva et libera. Hanc pera natem den0miuabant, et unam esse in Christo magna cum contenti0ne asserebant. - Qua quidem in re haeretici
illi, qui reapse m0n0physuism0 Rddicti erant, magna cum calliditate procedebant. Etenim quum in Christo Domino
electiva v0luntas humaua plane e0nsentiat divinae voluntati, et sic divina v0luntas et humana unis sit e0nSensi0ne, sacilius erat h0minibus istis haeresim suam tegere ambigua Ι0cuti0ne, qua eath0lic0s studebant decipere. Fraudulenter enim rem ita repraesentabant, ut cath0lici credere p08sent,
clamabant, ab iis qui duplicem v0luntatem esse Statuebant, eo ipso invehi v0luntatem a divina v0luntate dissentientem eique repugnantem. Relate ad h0mines videlicst saepe fit, ut voluntas libera sequatur appetitum sensitivum et naturalem tendentiam in b0na, etiam quand0 illicita sunt, atque m casu V0luntas libera repugnat legi, et a v0luntate divina dissentit. Talem igitur v0luntatem rebellem, quae cert0 in Christ0 n0n erat, pr0clamabant Μ0n0theletas ab iis adstrui, qui duplicsm in Christo v0luntatem esse dicebant, ac duas voluntates dicere perinde esse c0ntendebant, ac statuere aliquam in Christ0 voluntatam divinas
172쪽
Doctrina catholica. Proprietates naturae humanae chri.
nem simpliciter se statuere Monotheletae animadvertebant, Sed unam operationem theandricam seu deivirilem; non tamen hoc profitebantur, ac si humana natura active in operati0nem ingueret, sed quatenus e88et 0rganum iners, in quod recipiebatur operatio proveniens a natura divina. 189. Contra h08 errores doctrina catholica statuit, duplicem esse in Christo Domin0 operandi virtutem ac duplicem operationem, et n0minatim duplicem voluntatem ac volitionem. Utrique videlicet naturae sua est agendi vis, et
ex utraque tanquam eae principio quo operati0nes pr0cedunt. Alterae sunt a divina natura elicitae, ade0que formaliter divinae, alterae vero Sunt elicitae a natura humana, ac proinde formaliter humanae, et quantum ad substantiam actuum similes n08tris. Ut vero doctrina haec melius perspiciatur, et subd0la confusio cavillati0nesque, quibus Mon0theletae su08 errores pr0movebant, funditus auferantur, juvabit inde ab initio accurati0rem praemittere explicationem pr0prietatum humanae naturae in Christ0, nec 110n operationum, affecti0num, pa88i0num, et m0tuum voluntatis in ipso. l 90. Itaque quum Christus D0minus perfectam et integram haberet naturam humanam, corpore constantem et anima rati0nali, etiam facultates huic naturae insitae ipsi erant, operati0nesque eis resp0ndentes. Ρroinde Vita, motus, facultas sentiendi, intelligendi, appetendi harumque facultatum functiones humanae Christi naturae inerant, et sic generatim humana Christi natura sibi propria operabatur.
I91. Assumpsit Christus D0minus etiam infirmitatem desectusque, qui humanae naturae inhaerent; auamen non omnes defectus a Christ0 suscepti fuerunt. Suscepit videlicet eos, qui sequuntur ex natura et peccat0 totius naturae, nec tamen perfectioni gratiae et Scientiae, quae debebant naturas humanae Salvatoris inesse, repugnant. Tales desectus, qui in omnibus hominibus c0mmuniter inventu tur, sunt e. g. fames, sitis, defatigatio, dolores ex laesi0nibus, mors et alia hujusmodi. Non tamen hos defectus
173쪽
Christus proprie contraxit. quia iidem in praesenti statu
naturae lapsae non contrahuntur, nisi ex peccat0, qu0 Christus penitus caruit. Sed quum Christus libera voluntate elegisset, assumere humanam naturam, nec impedire, quod sane potuisset, connaturales ipsi imperfectiones, illi desectus ex conditi0ne corporis atque materiae connaturali
192. Ν0n assumpsit autem Christus Dominus ign0rantiam, nec proclivitatem ad malum, vel difficultatem adb0num; haec enim dedecuissent Christum et impedivissent 0pus redemptionis, ac repugnabant persecti0ni, quam ex hypostatica uni0ne et gratia natura Christi humana hab0bat. Nec assumpsit Christus desectus personales, qui nascuntur in aliquibus h0minibus ex quibusdam particularibus
causis, ut sunt lepra, caecitas et generatim omnes m0rbi. Nam hujusmodi desectus oriuntur quandoque ex desectu virtutis Drmativae c0rporis, quandoque Ver0 ex culpa h0- minis, e. g ex inordinato victu. Neutrum vero accidere poterat qu0ad Christum. Nam ex una parte caro ejus c0ncepta erat de 8piritu sancta, qui cum sit infinitae virtutis et sapientiae in 0pere suo deficere n0n p0test; ex altera vero parte pr0secto Christus, qui impeccabilis erat, nihil inordinatum in vitae suae regimine admittere poterat. 193. Ex dietis jam vides, in Christo nullo modo fui8Se Nulla eoninordinatam concusiscentiam vel fomitem seccati; is ex- -Τ'φ 'cluditur e0, qu0d humana Christi natura hypostatice unita erat Verb0, qu0dque Christus persectissime habebat gratiam omnesque virtutes. 33 Ν0mine lamitis peccati intelligitur inordinata inclinatio appetitus sensitivi, et aliarumqu0que facultatum animae, quae de libertate participant, ut intellectus, v0luntatis, imaginati0nis, ac motus praeter vel contra legem rationis. Haec inclinatio de saet0 pr0v0nit immediate ex privatione justitiae originalis, mediate ver0 ex peccat0 0riginali pr0t0parentis, et est illa virium
174쪽
animae imperfectio, qua saepe rati0nem praeveniunt et praeter vel contra ejus dictamen moventur. De fide igitur est, in Christo fomitem peccati n0n fuisse. - Sane lamos hic ex peccato est, et ad peccatum inclinat. Christus autem non έst conceptus in peccato, nec ullam inclinationem ad peccatum habere p0tuit. Per uni0nem hypostaticam hujusmodi desectus necessario excluditur tanquam dedecens personam Verbi, imo illi, qui est Deus Sanctissimus, omnin0 repugnans. Deus, inquit s. Gregorius Μ., qui in utero Virginis incarnatus in mundum Sine peccato venerat, nihil contradictionis in semet so tolerabat. 9Μanifestum proinde etiam est, in Christi Domini humana 0peratione omne id excludendum esse, qu0d cum &mite peccati cohaeret, vel cum illis naturae defectibus, quia Christo suscepti n0n suerunt.
194. His praestitutis jam lacile est de passionibus ac de affecti0nibus, quibus Christi anima 0bnoxia fuit, et de
motibus voluntatis ipsius judicium ferre. - De m0tibus facultatis sentiendi, seu de appetitu sensitivo et passionibus affectionibusque cum ipso connexis, quid tenendum sit, praeclare exp0nitur a s. Τh0ma. Animα Christi, statuit, sussibilis fuit eomorali passione; animales vero saSSion hubuit quidem, sed non ut caeteri homines. Nam neque ad illieita ferebantur, neque rationis judicium Fraeveniebant, sed secundum illud sequebantur, neque rationem ullio modo impediebant. Id dein ita fere evolvit: Animae passi0nes sunt duplicis generis. Aliae sunt c0rp0rales, quibus anima patitur ad corporis laesi0nem: cum enim illa sit
c0rp0ris larma, c0nsequens est, qu0d unum sit esse animae et corporis, et ide0 c0rp0re perturbat0 per aliquam corp0ream laesi0nem, necesse est, ut etiam anima quatenus c0rpus inlarmat perturbetur, seu dol0rem sentiat. Aliae sunt animales, quae vel solam animam, vel principalius animam, quam corpus, afficiunt; videlicet illi affectus appetitus seu-
) Homil. 16, in Evang. - CD. de his Schouppe, Inst. theol. De Ineam. c. 2. Quaest. 4. 5. 6.
175쪽
sitivi, qui sensu maxime proprio et phil0sophico passiones dicuntur, ut tristitia, metus, ira. Anima igitur Christitum corporalibus, tum animalibus obnoxia fuit passionibus, quia non solum laesiones c0rporis vere sonsit et inde d0l0rem percepit. sed etiam tristitia, metu, ira aliisque hujusmodi passi0nibus amet potuit. Notandum vero est, hos animae Christi affectus et passiones, quoad substantiam quidem nostris similes, quoad modum vero dissimiles fuisse. Sciendum tamen est, ait s. D0ctor, quod hujusmodi passiones aduer fuerunt in Chritio, quam in nobis, quantum ad tria. Primo qufidem quantum ad objectum: quia in nobis plerumque passiones feruntur ad illieita, quod in Christo non fuit. Secundo quantum ad princisium: quia hujusmodi passiones freguenter in nobis praeveniunt judicium radionis, sed in Christo omnes motus sensitivi appetitus oriebantur secundum dissositionem rationis. Unde
Augustinus dicit de Civit. Dei l. XIV. c. 9), quod hos
motus certissimae dispensationis gratia ita cum voluit sus-eesu animo humano, sicut eum voluit factus est homo. Tertio quantum ad infectum: quia in nobis quandoque hujusmodi motus non sistunt in appetitu sensitivo, sed trahunι rationem, quod in Christo non fuit, quia motus naturali ex humanae carni convenientes, sic eae ejus divositione in amesitu sensitiso manebant, quod ratio eae his illo modo impediebatur facere, quae conveniebant. 9l95. Id tamen n0n ita intelligendum est, ac si appetitus superior seu rati0nalis nullo modo affectibus illis participaverit. Sed eti im in appetitu rationali seu voluntate pr0pris dicta, quantum id sine ulla imperfectione fieri potuit, et ipse Christus libera disp0sitione elegit, affectus ejusmodi fuisse existimandum est. Sic v. g. tristitia Christi
censenda est non tantum fuisse in appetitu sensitiv0, sed quum D0minus praevideret innumera h0minum peccata et
) S. tb. p. 3. q. 15. a. 4. - Α quibusdam illi affectus et passiones in Christo, ut ejus perseetum dominium in ea exprimatur, pro- passiones dictae fuerunt. Dj0jtjgsd by OO le
176쪽
crimina, ingentem eorum ingratitudinem erga ipsum Sal- Vat0rem, et summam quam t0t h0mines sibi comparabant sua culpa miseriam, inde etiam simul maxime contristatus est in parte animae superiore seu voluntate rationali. Αdmissio hujus tristitiae sicut caeterorum affectuum, eorumque modus atque mensura certe omnino suberant rationi ac libertati ipsius, ita ut nullo m0d0, sicuti in nobis fit, inderati0nalis voluntas abriperetur vel impediretur. 196. Jam ad voluntatem ipsam quod spectat, uti diximus, distinguenda est facultas volendi, hujus facultatis naturalis appetitus et tendentia in bonum, ac v0liti 0 libera et electua. Volitio haec libera et electiva humanae naturae Semper conc0rs erat et c0nsentiens in Christo cum voluntate divina ipsi plane nota, neque uti in nobis accidit eadem per passi0nes abripi, turbari, titubare, vel Deo rebellis esse p0terat. Appetitus vero naturalis, tum uti est in parte sensitiv0, tum uti est in parte rationali, fertur
natura sua in bonum apprehensum ut tale, e. g. in vitam, et abhorret a mal0, e. g.' a d0l0ribus et m0rte. Sic etiam in Christo naturalis affectus erat, quamvis libertati subjectus, tendens in b0num naturae, et abhorrens a malo. Αtque Dominus tum naturalem assectionem carnis seu appetitus sensitivi, tum desiderium inefficax et c0nditionatum voluntatis rationalis exhibuit, quum deprecaretur diram passionem; sed libera simul v0luntatis eleuti0ne efficaci,v0luntate Dei plane concordi, eam suscepit. - His praemissis jam lacillime d0gma cath0licum stabiliemu8, errore8que Μ0notheletarum refutabimuS. Propositio. I97. Prop0sitio. - Secus ac Monotheletis visum est, eum duabus in Christo distinctis impermiaetisque naturis juneta est tum duFleae o erandi virtus ac duplex operatio, tum nominatim duplo voluntas atque volitio. 8- 80riptur . Demonstrati0. - Quemadmodum in sacris Scripturis habetur duplex festimoni0rum Series, qu0rum altera Christo tribuitur natura divina, altera vero humana: ita etiam duplex est testimoniorum classis, qu0rum altera Christ0 tribuuntur operati0nes divinae, altera operatione8 humanae.
177쪽
0perationibus autem resp0ndet virtus operandi, ac proinde duplici illi 0psrati0num ordini, duplex etiam respondet 0perandi virtus, divina videlicet et humana. Operationes illas
quae praetergrediuntur humanas omnes facultates ac vires tribuendae omni vi operandi divinae naturae, operationes autem hominibus convenientes atque communes referendae erunt ad naturam et virtutem operandi humanam. - Sane Christo attribuuntur operationes divinae. Dicitur enim operari quast et quemadmodum Pater operatur, Vaticinia edit, solo voluntatis nutu sanat aegrot0s, Solo jussu su0 suscitat mortuos. Ex altera parte legimus, Christum esuriisse et sitiisse, cib0 et potu esse resectum, lassatum fuisse et lacrimatum, tim0re ac tristitia assectum, dolorem sensisse,
passum suisse, et spiritum reddidisse. Atque hae sunt sane operationes humanae. Ρroinde duplex operatio et 0perandi virtus, humana atque divina, Christo est tribuenda. 198. Christo autem etiam duplicem v0luntatem fuisse, divinam atque humanam, generatim jam Sequitur ex e0, quod sicut divinam naturam, ita et humanam cum omnibus fac illatibus et viribus hab0bat. Divinam ipsi fuisse voluntatem, hic n0n pr0babimus particularibus textibus, quum id haeretici n0n negaverint; quod vero ad humanam attinet, juvabit diserta quaedam citare Scripturarum testi-m0nia. Celeberrima igitur est illa Domini oratio: Putem mi, si possiibite est, transeat a me erici iste; verumtamen non sicuit ego volo, sed sicut tu, uel: Non mea voluntas, sed tua fiat. ) Illa 0ratione Christus Dominus exprimit naturalem affecti0nem appetitus sensitivi a passione et a morte refugientem, et desiderium naturale, conditi0natum
si possibile est atque inefficax voluntatis, vitandi passionem et m0rtem. Haec colliguntur maxime ex illis verbis: Pater mi, si possitile est, transeat a me calis iste. Sed deinde diserte exhibet plenam consensionem ac conformi tatem humanae voluntatis electivae et efficacis cum divina
178쪽
voluntate Ρatris, dum dicit: Non mea voluntas, sed tua fies. Conformitas haec, quae istis verbis exprimitur, pr0- secto respicit Christi humanam voluntatem; divina enim ejus voluntas una eademque est numero cum voluntate Ρatris. Verba Christi igitur ut plene intelligantur sic ex-p0ni p0ssunt: Pater peto a te voluntate humana efficaci et electiva, ut non fiat secundam meam inclinationem naturalem appetitus sensitivi, et voluntatis desiderium naturale atque inefficax qu0d deprecatur mortem, sed ut fiat secundum tuae voluntatis decretum. - Voluntas Christi humana pr0inde hoc textu perspicue exhibetur. l99. Ρ0sset hac in re obscurum videri, quom0do Christus potuerit orare: Pater, si fieri potest i. e. si vis), transeret ealis iste, quum ipsi notum esset, Patris beneplacitum esse, ut non transirst calix. Respondemus adh0c, Christum Dominum, ut humanae naturae veritatem ostenderet, l0cutum fuisse secundum ea, ad quae natura haec indole sua tendit. Manifestavit hac ratione hominibus, quanto amore e08 dilexerit, quum durissimas illas passiones humanae naturae vehementer repugnanteS Su8ceperit; exemplum dedit hominibus, ut divinae voluntati Aesubjiciant etiam in rebus, quae summam habent difficultatem ; et illis qui in mortis h0rr0re c0nstituuntur atque anguntur motivum dedit fiduciae atque spei, dum recordantur, etiam ipsum Jesum Christum Dominum nostrum illas angustias mortis sensisse, et naturam ejus humanam ab iis refugisse easdemque desiderio naturali deprecatam fuisse. In illis igitur verbis Christus veluti praescindit ab illa scientia, quam de Dei placito habebat, et sic conditionate d0siderium exprimit inefficax, evitandae passi0nis et mortis juxta naturae humanae inclinationem. 33. 200. semisia huic testim0nia sunt illa: Non quaero voluntatem meam, Sed voluntatem ejus, qui misit me; υ atque: Descendi de coelo, non ut faciam voluntatem meam, sed voluntatem ejus, qui misit me. In utroque textu quum D0- Τ) Vide Μaldonatum in Matth. 26, 38. ') J0. 5, 30. ') Jo. 6, 36.
179쪽
minus dicit, se quaerere voluntatem Ρatris, id se spectare, ut laciat v0luntatem Patris, ostendit, se consormare voluntatem suam humanam voluntati Patris. Dum vero ait: non ut faciam voluntatem meam, pariter distinctam a divina voluntatem ostendit. Haec humana voluntas, quantum a Christo permittitur, per se naturali tendentia posset tendere non quidem in illicita, sed in talia, quae a beneplacito Patris di-Versa Sunt, quamvis in se honesta; at eo casu Christus libera et efficaci electione se consormare ostendit voluntatem suam beneplacito Patris. ) - Evangelia praeterea quam plurimas nobis exhibent Christi actiones, quae a v0luniate ejus humana necessario proficiscuntur. Sic frequenter commemoratur Christi ad Ρatrem oratio, deprecatio, gratiarum actio, ejus humilitas, spes ac fiducia, reverentia, obedientia. Haec omnia vero manifeste voluntatem
201. In oppugnatione Μonotheletismi Doctore8 cath0- Traditio. liet, uti s. Agatho P., s. Sophronius, 3. Joannes Damascenus, imprimis usi sunt illis Scripturarum textibus, quos modo c0mmemoravimus, indeque errorem illorum haeretic0rum reiecerunt. Dein ex doctrina praecedentium Patrum adductis eorum testim0niis ostenderunt, Monotheletarum sententiam ab orthodoxa fide omnino deviare. Sic adducit s. Agatho in Epistola ad Imperatores, lecta in Concilio VI, verba s. Augustini, qui Μaximinum Arianum oppugnans seribit: Ubi dixit Filius Patri: Verum non quod ego volo, sed quod tu vis: quid te adjuvat, quod tua verbam ungis et dicis: Ostendit vere, voluntatem suam Su Detam suo Genitori. Quasi nos negemus, hominis voluntatem voluntati Dri debere esse suUectam 8 Nam eae na-3ὶ Videntur textus illi etiam sic posse exponi: Non ego sum talis, qui habeam voluntatem, quae se ipsam quaerat et suam utilitatem, et quae faciat quod ipsi placuerit; sed voluntas mea semper dirigitur ad voluntatem Patris, eique eonformis est atque consentiens.α Manifestum est, in hac quoque explicatione Christum sibi attribnere voluntatem humanam. Cis. s. Chrysostomum in h. l. Dj0jtjg06 by OO le
180쪽
tura hominis hoe disisse Dominum cito videt, qui locum ipsum sancti Euangelii paulo attentius inruetur. Ibi enim disit: Tristis est anima mea usque ad mortem. Numquid eae natura unici Verbi posset hoc dici. . . Non au: Tristis sum; quamvis etiam si hoc dirisset, non nisi eae natura hominis oporteret intelligi; sed ait: Tristis est anima mea; sturam fieri homo inique habebat humanam. Gmquam et in hoc quod ait: Non quod ego volo; taliud se ostendit voluisse, quam Patere quod nisi humano corde
non potuisset, quum infirmitatem nostram in suum non divinum, sed humanum transfiguraret affectum. Homine quippe nori assumpto nullo modo Patri diceret unieram Verbum: Non quod ego volo. Numquam enim pos8et --
muta lis illa naesura aliud velle, qurim Pater. 9 Addit s. Agatho testim0nium s. Ambrosii, qui inter alia haec habet: Aequalis ergo Christusi in Dei torm , minor in
susceptione carnis et hominis passione. Mm quomodo eadem posset minor esse aequalisque natura8 Quomodo autem si minor est, eadem similiter iacit, quae Pater fα- cit8 Nam quemadmodum eadem operatio diversae esset potestatis 8 Numquid sic potest minor, quemadmodum major, operari8 aut una o Feralio potest esse, ubi diversa su/stantis est δῖ' Ρ0strema haec verba s. Ambrosii securim
infligunt Monotheletarum haeresi, et explieite statuunt, ubi
diversae sunt naturae, necessari0 etiam diversas esse operationes. Alii Patres varii a s. Agathone producuntur; satis sit, addere hic du0rum Ρatrum Graec0rum disertam doctrinam. S. Athanasius in illa verba: Pater, si fieri potest etc. ita disserit: Duas hie voluntates ostendit Christus), innam videlicet humanam quae est earnis propria, alteram divinam. Nam humana proster carnis imbecillia talem deprecatur passionem; disina vero issius prompta est. I sit s. Greg0rius Νyssenus: Quoniam igitur, inquit, alia est voluntas divina, alia humana, loquitur quidem ut