장음표시 사용
291쪽
sseium offerebat per estusionem sanguinis hircorum et vitu-l0rum, sic etiam Christus non quidem animalium sacrifi-eium, sed seipsum ac proprium sanguinem obtulit in ara crucis, antequam intraret in sancta non manufacta, scilicet
in ' coelum. Unde et efficacia sacrifieii Christi plane alia est ac illa, quae per se insita fuit sacrificiis Legis veteris.
Nam impossibilis est, sanguine hircorum et taurorum auferri peccata Τ). - Christus autem se ipsum hostiam obtulit pr0 peccatis omnibus, atque una oblatione consummavit in sempiternum sanetissea os P. - Εamdem sacrificii unius in cruce oblati vim etiam superius jam praeclare Apostolus illis verbis expresserat: Non enim in manufacta sancta Iesus introivit, Memplaria verorum, sed in ipsum coelum, ut appareas nunc vultui Dei pro nobis. Neque ut Same offerat Semetipsum, quemadmodum pontineae intrat in
Sancta per Sin los annos in sanguine alieno: alioquin oportebat eum freque iter pati ab origine mundi: nunc autem semel in consummatione sae dorum ad destitutionem peccaui per hostiam suam apparuit. Et quemadmodum sta Meum est hominibus semel mori, post hoc autem judi-eium: sic et Christus semel oblatus est ad multorum G- haurienda peccata; secundo sine peccato apparebu e eetantibus se in salutem δ).326. Apostolum illis verbi loqui de sacrificio quod Christus in ara crucis 0btulit, manifestum est; nihilominus quum 80ciniani praetendant, Christum nullatenus in terris sacrificium 0btulisse, sed ejus sacerdotium exerceri tantum in coel0, in qu0 De0 se ipsum praesentat, ac pro nobis interpellat , quumque etiam Apostoli dicta eo pertrahere nitantur, utile erit ostendere, claris Apostoli verbis e08 contradicere. 8. Ρaulus opp0nit L c. sacrificia cruenta' antiqui Foederis, quae saepe offerebantur, quia non apta per . Seerant ad homines expiandos, sacrificio Christi per propriam 8anguinem, quod semel pro semper oblatum suit. Non habet' Ibid. 10, 4. 0 Ibid. 10, 14. Ibid. 9, 24.
292쪽
necesSitatem guotidie .... hostius offerre, hoc enim fecit semet ετ απαξ semel pr0 semper) se insum ostferendo ')At profecto oblatio illa semel pro semper a Christ0 facta nequit alia esse, quam oblatio ejus in cruce. Atque hac in re, quod semel pro Semper Christi oblatio lacta sit
Apostolus omnino insistit. Imo et addit, si saepius se . obtulisset, quemadm0dum sacerdotes Judaeorum saepe h0stias offerebant, frequenter et pati debuisset alioquin oportebat eum frequenter pati ab origine mundii. nunc autem semel passus est; in passi0ne igitur sacrificium Christi situm est. Nec minus in morte ipsa lactam se Christi oblationem ex comparatione illa elucet: - QuemadmodMm statutum est hominibus semel mori, ... sic et Christus semel oblatus est. Atque addit: Ad multorum eaehaurienda peccata. Sed certe lactum est h0c quando, peccata nostra ipse pertulit in corpore super lignum: ut pecca is mortui justitiae vivamus. φ) - Socinus quidem ex eo, qu0d Apost0lus comparat ingressum p0ntificis magni .in Sancta Sanctorum cum ingressu Christi in c0elum, infert, A. Ρaulum attribuere Christo tantum sacerd0tium in c0elo. Sed vere impudens est ejusmodi interpretati0. Pontifex Judae0rum ingrediebatur Sancta Sanctorum cum sanguine Sacrificali, adeoque sacrificio per victimae mactationem peracto; sic et Christus ingressus est c0elum in pr0pri0 sanguine sacrificali, quia prius in cruce verum Deo 0btulit sacrificium. In antiquo Foedere pertinebat quidem illatio sanguinis sacrificalis in Sancta Sanctorum tanquam pars ad oblati0nem. Sed differentia hac in re est inter typum et antitypum, sacrificium Christi per se efficax. Praesentatio sanguinis Christi, quatenus pertinet ad oblationem, est ipsa voluntaria effusio ejus in cruce; ingressus autem Christi in coelum et praesentatio sacrificii jam peracti, n0n pertinet ad ipsum proprium sacrificium, sed est praesentia perpetua
293쪽
interpellatio Christi pro nobis ad meritorum illorum applicationem. 33327. Hisce prae0ccupavimus sallacem exp0sitionem, quam Sociniani subrogant vero sensui epistolae ad Hebraeos, in qua fere t0ta s. Paulus id agit, ut supereminens sacerdotium Christi, et sacrificium qu0d in cruce obtulit exponat atque illustret. - Innumera autem Hunt praeter haec tum veteris, tum novi Testamenti effata, quibus de Christi sacerdotio et oblati0ne sermo est. Huc pertinentilla apud Isaiam prophetam: Vere languores nostros ipse
tulit. et dolores nostros ipse portavit, i. e. p na8 peccatorum n0bis luendas toleravit. Ipse vulnerarus est propter iniquitates nostras, attritus rat pro ter Scelera nostra; disciplina pacis nostrae super erim; et livore ejus sanati sumus. I. e. ipsi incubit disciplina. seu negotium pacis inter Deum et nos restituendae; et non 80l0 exempl0 patientiae quod exhibuit, sed livore ejus, Seu ipsa amicti0ne et passione quam pertulit, sanati seu gratiae diyinae restituti sumus. Omnes nos quaSi oveS erra. vimu8, unusquisque in viam suam declinavit, et posuis Dominus in eo iniquitatem nostram. Oblatus est, quia ipse voluit, et non aperuit os suum: sicut ovis ad occisionem ducetur, et quasi agnus coram tondente se obmutescet, et non aperiet os suum. ) Ρerspicue hic propheta praedicit, Messiam se libere in sacrificium oblaturum esse, et quidem in sacrificium crusntum, quia sicut ovis ad occisionem ducetur. Unde et s. Petrus fidelibus seribit: In timore incolatus vestri tempore eo ergamini, scient . quod non eorruptibilibus auro vel argento redempti estis de vana veStrae versatione paternae traditionis, sed pretioso sanguine
quasi agni imma dati raristi et ineontaminati . Et iterum s. Ρaulus: Christus dii id nos, inquit, et tradidid semetipsum pro nobis oblationem et hostiam Deo in odorem
3 Cis. Frangelin de Verbo ineam. Th. LI.' Isai 53, 2 et sqq. δ) 1 Pet. 1, 17. 18.
294쪽
suavitatis. Dominus vero ipse ait : Filius hominis non venit ministrari, sed ministrare, et dare animam
nis pretium pro multis; idque dein cruenta oblatione in cruce praestitit. - C0mmemorandum p0strem0 hoc loc0 est, sacrificia veteris Testamenti rati0nem typ0rum gessisse, ut significarent futuram illam Christi oblationem. Id ex spistola Apostoli ad Hebraeos clare c0lligitur; DFquenter in eadem s. Ρaulus docet, ea quae tu veteri Testamento relate ad tabernaculum et sacrificia lo0um habebant, praefiguravisse tanquam umbram imperfectam ea quae ventura erant δ). Jam vero Sacrificia praecipua cruenta erant, et in sanguinis effusione et oblatione substantia sacrificii c0ntinebatur. Ergo et novum sacrificium cruentum illis praefigurabatur, illud videlicet, quod in ara crucis Christus per voluntariam mortem suam 0btulit. 328. Ad sacerdotium Domini certe et illa incruenta c0rporis et sanguinis sui oblatio pertinet, quam in ultima coena perfecit, quando et sacerdotium in Ecclesia sua perpetuum instituit. Sed de hac oblatione agitur in Tractatu de As. Εucharistiae sacramento, ubi de sacrificio Missae serm0 e8t. -- Alterum vero sacerdotis osscium qu0d intercessione consistit, testante Scriptura Christum Dominum in vita sua explesse, non est cur fusius probemus. Sufficiat in mentem revocare pulcherrimam illam orati0nem, quam post coenam Salvat0r pro discipulis et pro omnibus hominibus. tum praesentibus, tum futuris ad Ρatrem fudit. 329. Ss. Patres frequentissime de sacerdotio Christi ac de sacrificio, quod in ara crucis voluntaria passi0ne et morte sua e0nsummavit, sermonem instituunt. In re tam explorata pauca e0rum effata asserimus. Verbum quod est
295쪽
Opis . ait s. Athanasius, postea factus est Pontifeae, cum induisset corpus faetitium et creatum . S. Epiphanius:
Quod, inquit. Pontifieae factus esse dieitur, in eo pertinet,
quod in corpore suo Patri seipsum obtulit pro humano genere. Ipse Sacerdos, ipse hostia semetissum obtulit, pro omni ereatura Pontificatus officio fungens. Tum spiritualiquodam modo et cum ingenti gloria in eoelum aScenderis, cum eodem illo corpore ad deaeteram Patris ascendit, Pontineae factus in aeternum, qui semel penetravit coelos. ' Sacerdotem igitur summum et Ρ0ntificem ait Christum fuisse cum in corp0re viveret, quando corpus suum obtulit; sed in e0dem offici0 perseverare modo, quatenus pri0ris illius fructum sacrificii colligit, et nos assidue De0 rec0nciliat ac pro n0bis interpellat. - S. Augustinus: Et quidem, scribit solus ille sacerdos talis eaestuit, ut ipse etiam esset sacrifieium: obtulit Deo non alluci, quam seipsum. Non enim
inveniret praeter se mundissimam rationalem victimam, tanquam agnus immaculatus fuso sanguine suo redimens noS,6 60moranS nos sibi, faciens nos membra sua, uti in illo
et nos Christi essemus 330. Conciliorum pariter doctrina hac in re n0n mi- conellia nus perspicua est. Concilium Ephesinum appr0bans s. Cyrilli anathematismum decimum definit: Christum Jesum nostrae confessionis pontificem es apostolum eaestitisse, eumdemque Semetipsum pro nobis in odorem suaτitatis Deo e Patri obtulisse, divina Seristura commemorat. Si quis ergo direrit, pontificem et apostolum nostrum non eSSe constituitum issum Dei Verbum, posteaquam caro et homo nobis similis factus est, sed hominem illum, qui eae muliere natus est, quasi alterum quen iam ab isso diversum:
aut si quis Christum pro se ipso quoque et non pro nobis solis sacrificium obtulisse affirmaverit, oneque enim is oblatione opus habebat, qui ritillum peccatum commiserat , anathema sit. C0ncilium vero Tridentinum de Sacerd0tio
Christi agit Sessione XXII, ubi doctrinam de Sacrificio
296쪽
Perseolio Sacri steli Christi.
mi88ae pr0p0nit. Ad rem nostram laciunt illa C0ncilii verba: Quoniam sub priori Testamento, teste Apostolo muto, propter Levitici sacerdotii imbecillitatem consummatio non erat, oportuit, Deo Patre misericordiarum ita ordinante, sacerdotem alium secundum ordinem Melchisedech surgere, Dominum nostrum Jesum Christum, qui p088et omnes, quotquot sanctificandi essent, conSummare et ad se eetum adducere. Is igitur Deus et Dominus noster etsi semel se ipsum in ara crucis, mori' intercedente, Deo Patri oblaturus erat, ut aeternam illic redemptionem operaretur , quia tamen per mortem Sacerdotium ejus eaestinguendum Non erat, in coena noviSSima . . . Sacerdotem Secundum ordinem Melchisedeeh se in aeternum constitutum declarans, corpus et sanguinem suum sub speciebus sanis
et vini Deo Patri obtulit. )331. Ρrobata veritate sacerdotii Christi et sacrificii
quod in ara crucis obtulit, restat, ut perfecti0nem et indolem hujus sacrificii aliquanto accuratius ev0lvamus. Vidimus, sacrificia ex natura sua fieri per substituti0nem Oblationsi videlicet victimae sibi substitutae h0mo agnoscit dependentiam suam a Deo summo D0mino, reitatem Suam,
et indigentiam propitiati0nis. In sacrificiis veteris F0ederis igitur haec 'substitutio per varia animalia, De0 ordinante, locum habebat. Talis autem substitutio erat mere Symbolica, non realis; videlicet animalia ista per se nullatenus Sanguine Su0 pr0su80, ac si revera vices 0sserentium juridies gererent, Deum ipsis pr0pitium reddere p0terant ac peccata delere. In ossibile enim est, sanguine taurorum et hircorum auferri peccata I. Atque sic erant sacrificia imperfecta; simul autem typice praefigurabant illud futurum sacrificium perfectum et per se efficax, in quo Christus substitutione reali, ut secundus Adam et caput totius generis humani pr0 e0dem sese Deo in victimam offerret.. 332. Christus Dominus videlicet, Verbum incarnatum, realiter et pr0prie ut caput omnium hominum eos repraesen-
297쪽
tabat. Simul c0nstitutus est Sacerdos, ac v0luntarie se ipsum ut victimam obtulit Deo hanc oblationem acceptanti. Christum constitutum esse sacerdotem, jam superius Vidimus. Eum vero inde ab initio voluntarie se destinasse ut victimam De0, Ap08tolus pariter nos docet illis verbis: Ingrediens mundum dicit: Hostiam et oblutionem noluisti: eorpus alitem aptasti mihi: holocautomata pro peccato non tibi placuerunt. Tune disi: Eece venio: in eapite libri seriptum est de me, ut faciam Deus voluntatem tuum. Superius dieens: Quia hostias et oblationes et holocautomatupro peccato noluisti, Nec placita sunt tibi quae secundum legem ostferuntur, tunc diaei: Ecce venio ut faciam, Deus, roluntatem tuam: aufert primum, in sequens Statuat. In qua voluntate sanctificati sumis per oblationem eorporis
Jesu Christi semel. 9 Quia videlicet Sanguis animalium peccata delere nequit, propterea Christus ingrediens in mundum se ipsum ut victimam pro genere human0 Ρatri praesentat, uti Ap08t0lus juxta Psalmum 39, 7-9 describit. Ρsalmi textu citato infert Ap08t0lus, Christum primum abstulisse, scilicet oblationem multarum victimarum veteris F0ederis, ut sequens statueret, videlicet oblationem sui in ara crucis juxta voluntatem ac beneplacitum Dei. Atque in hac voluntate Dei, cui oblatio Christi accepta fuit, semel per oblationem Christi Deo ree0nciliati et sanctificati sumuS. 333. C0nsummavit porro Christus D0minus oblati0nem sMhilleium suam in ara crucis. In hoc sacrificio ipse vere sacerdos ' μ η-0sserens erat voluntaria sua mortis susceptione et oblati0ne. Ad sacerdotis munus exercendum non requiritur, ut ipse sacerd0s victimam occidat; sed victimae mactati0 est potius disp0siti0 pr0xima ejus, ut interna oblati0ne sacrificali p0ntificis, et externa quadam significatione ejus De0 01Ieratur. Sic in sacrificiis qu0que veteris Foederis occisi0 materialis victimae saepe non a sacerdotibus fiebat. Christi ut sacerdotis sacrificium igitur consistebat in interna obla-
298쪽
ti0ne sui ipsius, quae etiam transibat in actum externum per V0luntariam admissi0nem cruciatuum et destructionis vitae suae, ac v0luntariam emissi0nem spiritus. Quamvis enim m0rs et emissio spiritus c0nnaturaliter c0nsequens
esset ex cruciatibus illatis, tamen eadem in potestate Christi erat, etiam quatenus ut h0m0 et sacerdos se ipsum offerebat. - Victima autem est idem Christus D0minus, quatenus patitur cruciatus, sanguis ejus effunditur, ac ipse moritur. Atque tum ut sacerdos, tum ut victima, substituti0ne reali Christus repraesentabat ut secundus Adam t0tum genus humanum; pro e0dem per sacrificium sui De0 sxhibebat Summam agniti0nem. d0minii absoluti, satisfaciebat pr0 omnibus h0minum peccatis, De0 genus humanum rec0nciliabat, ac b0na perdita illis merito oblati0nis recuperabat. Manifestum vero est, ob infinitam dignitatem illius qui fuit sacerd0s simul et victima, infinitum suisse sacrificii val0rem, tum rati0ne acti0nis sacrificalis, tum ratione objecti, ade0que a Christ0 repraesentante genus humanum adaequatam satisfacti0nem Deo exhibitam fuisse, et merita0blata plene eondigna ad recuperanda hominibus bona perdita. 0Mrtur autem sacrificium a Christ0 D00 trin0, seu tribus pers0nis ut sunt unus Deus; et sic etiam ipse secundum naturam divinam accipit sacrificium. 334. In prop0siti0ne diximus, Christum sacerd0tem
constitutum fuisse per issam incoernationem. Sane Secundum divinam naturam non offert Verbum, sed accipit sacrificium; in susceptione ver0 humanae naturae simul suscepit Christus munus se ipsum 0sserendi, atque ad hoc aD00 destinatus fuit. Ρer hoc c0nstitutus est sacerdos; utiet superius jam ex Scripturis et Patribus pr0batum fuit. - Caeterum de rati0ne sacerdotii ejus idem dicendum est, quod de mediati0ne. Videlicet Sacerdos uti et victima est Deus-h0m0, seu divina christi pers0na, quatenus homo est,
et secundum humanam naturam spectata. Humana ejus
natura spectari debet ut princisium quo opere sacerdotali Christus perfunctus est, pers0na autem ipsa divina ut princisium quod sacerdotis et victimae officia obiit, et ex qu0
299쪽
infinitus sacrificii val0r repetendus est. Unde s. Cyrillus in Apologia ad Orientales: Quando, inquit, Deus faetus est
homo, etiam Pontino nuncupatus est, non in sacrificium
majori Domino ostferat, sed sibi et Patri, et ut fidei nostrae confessionem procuret. Si diseris, non esse Deo dignum sacerdotio fungi, consentio et ego, at tum solum recte diceres, si Verbum tantummodo et abSque carne esset; quando autem homo factum est, considera, jam sacerdotio fungi ratione humanuatis, et in dignitatibus super creaturam esse in Deum 9.
335. Sociniani, uti jam innuimus, praetendunt, Christum non in terris sacerd0ti0 functum suisse, sed munere sacerdotali fungi, quatenus coelum ingre88u8 Se Deo praesentavit et interpellat pro nobis. Hunc err0rem ipsa n08tra expositi0ne abunde resulavimus, atque 08tendimus, verum et pr0prium sacrificium a Domino sua morte in ara crucis Deo oblatum fuisse. Manet tamen Christus in coelo sacer-d0s in aeternum dignitate. Praeterea ver0 in coelo etiam functionem quamdam usque ad temporum c0nsummati0nem exercet cum sacrificio cohaerentem, videlicet intemsellationem Sacerdotalem, quae est veluti quaedam c0ntinuatio sa-Interponatiocrificii. Christus enim sacrificium semel oblatum ae ms 'h rita ejus, statumque suum quo fuit victima et pr0pitiatio pr0 peccatis h0minum, Patri continu0 repraesentat, et sic interpellat pro nobis. Ad hanc interpellationem Sacerd0- talem pertinent illa s. Pauli: Unde et salvare in serpetuum potest accedentes per Semetipsum G Deum, Semper vivens ad inferpellandum pro nobis ); et illud s. J0annis: Si quis peccaverit, advocatum habemus a pud Patrem, Jesum Christum justum, et isse est propitiatio pro peccatis nostris . 336. De natura autem interpellationis Christi in coel0 Eaeptio,ius. inter theol0gos aliqua est c0ntroversia. Multi cum Vas- quesio et Thomassino existimant, interpellati0nem hanc
300쪽
Christi sine ulla fieri precatione et 0rati0ne, et c0nsistere in s0la repraesentati0ne assumptae humanae naturae, et eorum quae hominum cau8a passus est. Sane et insignia vulnerum Christus retinere voluit, atque in iis suam quoque passionem et mortem repraesentat ). Quum igitur haec objectiva praesentia Christi in c0el0 cum humanitate sua habeat aliquam cum humana intercessione similitudinem, ideo figurata loquendi rati0ne interpellatio vocatur. - Alii veroth00logi cum Suaresio et Ρetavio censent, etiam explicita et actuali postulati0ne Christum interpellare pro n0bi8. Atque haec pariter est sententia s. Thomae, qui de interpellatione Christi scribit: Meellentium pietatis Christit ostendi Apost0lus), quia dicit: Ad interpellandum fronobis; quia licet sit ita potens, ita altus, tamen cum hoc est sius, quis interpellat pro nobis. . Intemellat pro nobis,
primo humanitatem suum, quam pro nobiS aSSumpsit, repraesentando: item Sanctissimae animae suae desiderium quod de saliae nostra habuit e rimendo, cum quo interpellat pro nobis. y3 Certe Christo non c0nvenit interpellatio ut puris creaturis, quarum supplicatio dirigitur ad Dei miseric0rdiam, n0n nititur meritis propriis c0hdignis, et notat inseri0ritatem pers0nae prae Deo. Christus autem est persona divina, merit0 adaequat0 h0minibus b0na meruit, et ipsi etiam spectata humana natura omnis solestus data
mana etiam nunc distincta est a v0luntate divina, eidemque sub0rdinata atque subjecta. Hinc prosect0 Christus Patri desideria illa, quibus pr0 h0minum sanctificati0ne etiam v0luntas ejus humana c0ntinu0 ardet, Ρatri exprimere p0test, atque hac in expressione explicita et actualis interpellati0 c0ntinetur. Itaque quum haec sententia, Christi