Miscellanea philologa: Ediderunt gymnasiorum batavorum doctores societate conjuncti

21쪽

- 15

rum attendit, qui vel in re certissima prae modestia judicium certum ac directum pronuntiare cavebant. Quare post οἴμιαι verbum δεῖν, quod socordia librarii excidisse videtur, rursus interseri velim. Sic infra 285. φιλοσοφίαν saeis οἶν οὐκ

ο χαι δεῖν προςαγορευειν, supra in Orat VI p. 19, a. πρωτον ριεν υν οἶμαι δεῖν λαλεχθῆναι προ υριας, in Orat VII p. I 45, d. ηγουμια γαρ δεῖν 1μιας ου μέγα φρονεῖν κτε.

μέχρι μεν ουν πορρω τῆς ἡλικίας φορκην καὶ λ τὴν προαυεσιν ταυτην καὶ λα ἡ ἄλλην πραγμά συνην επιεικως χειν προς απαντας τομ ιλώτας. Sententia auctoris animo prorsus contraria. Corrige προς se παντας CL τ εξῆς.

καὶ περὶ τον αυτον χρόνον Λακεδαιμονίους νικησε ναυμιαχων Τιριόχος καὶ ταυτην ηναγκασεν αυτους συνθέσθαι τὴν εἰρηνην, τοσαυτην ἰεταβολὴν κατέρρι των πολεων ποιησεν ωςδ' ημιας sata et Ueεἱνης τῆς μερα θυειν αυτ καθ' καστον τον ενιαυ- τον οὐ ουδεμιας αλλης ουτω τῆ πόλει συνενεγκου της , Λακεδαιμονίων δε αετ κεῖνον τον χρόνον χην ς' ενος ρασθαι l. ορ- σθαι μιητε ναυτικον εντος Μαλέας περιπλέον μιητε πεζον στρατ πεk λα του Ισθμ,ου πορευόμ ενον , οπερ αυτοῖς τῆς περὶ Λευκτρα συμιφορας ευροι τις αν Θιον γεγενημ ένον J.

Id nimirum Historicis bene notandum quaenam causa hic tradatur fuisse cladis Leuctricae. erquam mira Sane a magistello traduntur. Nam Isocrates quidem ista, quae uncis inclusi, non scripsit, quippe qui nec tam insulsum, tam absurdum judicium tulisset de re tam gravi, cujus causae omnibus cultioribus aeque innotuerant, neque a se ipse dissentiret alibi plane diversa, tanto viro digna, memorans. Audiamus ipsius verba ex Orat. VIII p. 179, c. μι ποίαν τοὐν πόλεων οὐκ εστρατευσαν οἱ Λακεδαιμώνιοι ἡ περὶ τίνας αυτων οὐκ ἐξιεριαρτον ουκ Ηλειων 4εν μέρος τι τῆς χώρας ἀμέλον , τὸν ,δε γῆν ἡ Κορινθίων Ἀτεριον, Μαντινέας δε δι κισαν, Min

22쪽

- 16 δ'εξεπολιόρκmσαν, εἰ. δε ἡ Ἀργεἱων εἰσεβαλον, iam δ' επαυ- σαντο τους κεν ἄλλους κακως πομπες, αυτοῖς δὲ την ητταντην ἐν Λευκτροις παραπιευῶ οντες ην φασέ τινες αἰτιαν γεγενῆσθαι τῆ Σπαρτη των κακων, ου ἀληθη λεγοντες ο γαρ διαταυτην etro των συμμιάχων μοι ἐθησαν, ἀλλα δια τας βρεις τα εν τοῖς ἔμπροσθεν χρονοις καὶ ταυτην ηττηθησαν καὶ περὶ τῆς αυτων Ἀκινδυνευσαν. χρω δὲ τὰς αιτιας Ἀπιφερειν ου τοῖς κακοῖς τοῖς επὶ τῆ τελευτῆ γιγνομιέ-νοις, ἀλλα τοῖς πρωτοις των μιαρτημάτων, εξων ἐπὶ τὴν τελευτὴν ταυτην κατηνεχθησαν. Nec solum ibi fillius cladis veram causam refert, sed etiam rationem affert,

quae prorsus vim infringit istius additamenti.

κατατετριμι κενος. ἀλλ' ὁ Ἀχιες υμιων πολιτευόμιενος τηληκαυτα λεπραξατο το μεγεθος. Articulus o quasi nunc alter imotheus, civis Atheniensis, inducatur, quasi modo de altero Timotheo sermo fuerit, mentem lectoris a vera sensus ratione deflectit Articulo igitur sensum videmus depravari, quippe antithesin, per particulam αλλα inductam, quae quadrare et opposito suo ουτ' - κατατετριμιμωνος respondere XSpectetur, semel pessumdanti. Recte alterus igitur, articulo deleto, plenum αλλα restituit. Sed tamen, me judice, claudicantem reliquit antithesin, quia κατατετριμιμιενος non praesen Sed persectum oppositum postulat. Nempe Timotheus non exercitus in laboribus belli, sed vobiscum vereatu in rebus civilibus tanta persecit. Emendandum igitur etiam πεπολιτευμιενος.

λεγοριεν γαρ ως δεῖ τους μιελλοντας διοBειν , περὶ τους λογους η περὶ τα πραξεις ἡ περὶ τα αλλας ἐργασιας πρωτον μιὰν προς

23쪽

τουτο πεφυκέναι καλούς προς - προ τημένοι τυγχάνωσιν πειτα παιδευθῆναι καὶ λαβεῖν την επιστημι γ ν ητις α ἡ περὶ εγιαστου κτέ.

Statim primo obtutu deprehendimus aut alterum προς aut prius προς τουτο vacare. Utrumque retineri vetat Grammatica. Utrum autem abjiciendum sit disquiramus. Ex sensu, si diligenter perpendamus, et antithesi liquet notionem του καλως πεφυκέναι urgueri, εἰ προηρημανοι τυγχάνωσι dumtaxat determinandi causa subjici se πεφυκέναι καλούς. Quare Oec. προς τουτο laterpolatori tribuas reddasque. Similiter corrigamus in Orat XI p. 246, d. ετ δ'ουκ ἐκ τουτων φερονα ν αυτοὶ λέσωσαν, --φ' - δι ηριας εἶχον ' delendo ἐκ τουτων -- Ceterum 3 αν hiatus talis est, quem Noster quidem horreat. Reddendum ei ἄ- αν. Quod probant sexcenti loci. Aliquot item orat X p. 10, d. ο τι αν τυχηφθεγξαμ ενος orat. XII p. 281, e. παν ο τι αν τυ λέγη1 ἡ

πρα νης ἐπαινουντας. p. 282 d. τοῖς λέγουσιν τι αν τυχαῖσι.

οιγ' εἴ τις τοὐν IKλληνοὐ γέγονε; Ρarticula , hoc quidem loco quadrare non potest. rOΔΙ ΠΑΣΙ repone 'ΑΠΑΣi, quod ita non male opponitur Occ. προ αυτον. - Orr vocc. ο τοιουτος insiticia habeo. Absurdum enim est orationis obliquae subjectum, quod verbo regenti attractum objectum actum est, nihilominus suum locum obtinere. Apponam Vel k seq. exemplum κακείνους

ἴτριεν του καταδεεστέραν sabis τουτων την φυσι εχοντας, ταῖς δ 'ἐμπειρέαις προς οντας τι γίγνονται κρείττους ου μιόνον αυτωνκτε. Accedit quod tritas aures offendit idem verbum τοιουτος intra tantulum spatii iteratum, quod Noster quidem diligenter caVet, neque ὁ τοιουτος-τοιουτος αν εἴη ρητωρ doctioris limam arguit. - Ιdem vitium iterum occurrit in h. Orat.

24쪽

Nomen προτας offendit, Interpolatoris esse videtur. Nam si sermo est de magistro artifici, qui discipulos simillimos sibi invicem effecerit, ex se intelligitur in ipsa arte, quam magister profitetur, discipulos inter se simillimos esse vel esse factos opifices.

ο σο' ουτοι - σωφρονουσιν αναιρειν A1 υνυς απασας τας τοιαυτας λατριβας, εν τις ἡγουνται βελτιους γενομένους χαλεπωτερους εσθαι ταῖς αυτων πονηρίαις καὶ συκοφαντιαις.

Reponendus est articulus τους ante βελτιους quo omisso participium γενομιένους non habet quo se reserat. Orat. XIX 13. p. 386, d. το δε τελευταῖον φθόη Bχομενον αυτον καὶ πολυν χρονον

ασθενησαντα - θεραπευσα.

Graece non dicitur νοσημιασιν χεσθαι sed εχεσθαι morbis

teneri, implieari. s. lat. Phil. p. 45 b. Lach. p. 192 c. Lem. I p. 81 b. Nihil simplicius igitur quam corrigere φθον ἐχομνον. Epist. Ira . p. 405 d.

προ δε τουτοις κακεῖνο πασι φανερὸν τι τοῖς μύεν ἐπιδείξεως δεομιεν ις αι πανηγυρεις αρμιοττουω ἐκει γαρ ἔν τις ἐν πλε στοις την αυτοὶ δυναριι λατπευειεν), τοῖς δε διαπραξασθαί τι

25쪽

Quod omnibus innotuit patetque quid diligenter circumscribere opus sit' Quod qui facit merito risui est. Nostrum

vero istiusmodi parenthesin non scripturum suisse recta ejus meias ac ratio et limatius dicendi genus evincit. Reddendum igitur Interpolator suum, quem et indoctum arguit verbum διασπείρειν quo barbare abusus est pro Graecis proprio hac in re mδεἱκνυσθαι, es Orat. V p. 49, c. XV p. 344, c. Vel επίδειξιν ποιεῖσθαι, s. orat. I p. 44 b. XV k 158. XVI p. 353, . Quo sensu Verbum ασπες ρειν usurpaverit Isocrates cognosci potest ex Orat. I p. 23 a.

p. 103 b. VI, p. 132, a. Epist I 2, a. 406, c.

Post longius exordium tandem ad rem aggreditur auctor exspectationem lectoris, ut audientiam sibi faciat, erigens

his verbis: δηλούσομ ε δ' ου εἰς ἀναβολα εἴ τινος αξιοι τυ χάνομεν οντες, ἀλλ' ἐά των ρηθησεσθαι sub λοντων quibus finita habetur Epistola. Sed eam ob causam partem majorem ei deficere suspicor.

Epist. X.

Προποι ποὶ καὶ ραβδουχοι καὶ κήρυκες καὶ θρονων ψηλοτατωνεπίτευξις φιλοσοφίας - ἀχλυς, καὶ χαιρετικωτατος πεφυκε τοὐν αρετων χωρισμός. '.

Sine dubi hanc epistolam Isocrati aliudico, quae in Vaticano optima causa omissa est, alterus et alii uncinis incluserunt. Quantum distat ab illius modestia, quam et in Orationibus et in pistolis cognovimus Quantum ab specie primae pistolae, ubi cum reverentia digna et urbanitate vir privatus eidem tyranno consiliari aggreditur Quantum denique ab illius genere scribendit ulchrum nimirum exordium istud decretum idque ut fidem haberet auctoritate cujusquam firmatum non vides. Cetera usque ad conclusionem non sunt nisi impudens increpatio. Quae quum itas.

26쪽

- 20 mint, quam vim ad persuadendum habere possint Scripta ista videtur a monacho, qui Isocratis Epistolis eam adjecit ut legeretur et suo dogmati auctoritatem adjungeret Isocratem tamen nequaquam imitatus est nisi, hiatu vitando. Jam vero verba quaedam et locutiones per se attendamus quantum ab Atticismo recedant. λυς oc Homericum et posterioris prosae orationis pro

Attico σκοτεις. διαιρετικωτατος - χωρισφώς. agnosce Graeculum. πέφυκε et οἱ non conveniunt numero. Scribendum erat ἐστω. ἡμὶειψας Voc Homer et poster prosae r. pro Attico δε-

συστασιν barbare pro ξιν συστα τι dicitur πόλεων, πολιτεως.

ξυσταλεὶς ευτακτος, ὀργῆς καὶ μενους ἐμι πλημενος. - 4ετεωρα τῆς τυχης κινήματα non est Graeca locutio. Vocabulo θεωρὶς abusus est pro ἐννοίας. ἀπαναχωρεῖν posterior. prosae or pro ἀποχωρεῖν, hic pro

.αφνω posterioris prosae ora pro ἐξαίφνης. Stultissimum autem quod secit mendum Grammaticus illud est, quod abusus est nomine ses pro ορος. Non modo antithesis χαμαίζηλον per se, sed etiam adject. κροτατος postidia ut scribatur τὸ της τυχης ἱρος κροτα M, ορος enim non dicitur κροτατος Sed σχατος.

27쪽

I. F. T. ZEI TZ,

c. I linea 11. ' ν Ἀρτοξέρξης Ἀρσειας προτερον καλειτο καίτοι Δείνων φησὶν 'Οάρσης. Restituendum φησὶν τι ' ρσης. Quam lectionem codex optimae notae angermanensis praestat, punctiis super τι aliena manu positis. Sic et infra legimus in c. X init. Φησὶν ουν ὁ κω ΔεIνων τι του Ἀρταγέρσου πεσοντος ευελασας βιαίως o Κυρος εἰς τούς προ- γμένους του βαπιλέως --ρωσεν αὐτου ον ὰπον.

c. I l. 16. Καὶ γαρ εἶχεν ευ επι λόγον ἡ Παρυσατις δ καὶ - 1 o παλαιος ἐχρήσατο, Δημ αράτου διώξαντος, ῶς Ἀρσ&αν με ἰλω ν Κυρον δὲ βαGλευοντι Δαρεδεμ τεκεῖν. ος τεκεῖν barbarum est. Nempe ex ipsius mente dictum Parysalidis affertur Itaque legito οὐ - τέκοι Sic inha

28쪽

'Εν αρχῆ δε καὶ παν ζηλουν δοξε την 'Αρτοξερξου του μω- νυμοου πραοτητα ψδis εαυτον παρεχων Ἀντυ χάγεσθαι καὶ περὶ το τιμαν καὶ χαρἱζεσθαι τὸ κατ αξιαν περ Θαλλων. Comparativus litie non convenit. Omnes sere codices Ρ i dant ἐδιον, quod quum etiam minu quadret, propius tamen ad priscam scripturam accedat. Una enim littera mutata legamus ΗΠΙΟΝ, quod quidem non aptum esse nemo contra contenderit, exemplis quibusdam propositis, unde ejus verbi usus apud lutarchum eluceat in Vit. aut A em p. 276 b. ηπιως πασι καὶ φιλανθρωπους απηλλαγη χρ αμενος Fab. Μ . p. 85, e. τα κινημιατα,των συμιμιαχων ο Φαβιος καλλον νετο δεῖν πίοις ομιιλουντα καὶ πριως αγειργειν, Demetr. p. 908, a. δοξεν πίως κεδρῆσθαι in Opp. or. p. 1101 d. δεδιοτε γαρ ἄσπερ αρχοντα χρηστοῖς ηπιον απεχε δὲ φαυλοις. l. 19.Tραπεζης δε τῆς αυτῆς μιηδενος μιετέχοντος ἀλλ' ἡ μητρὸς

βασιλεως η γαμιετης γυναικος, καθεζομιενων τῆς μοεν π αυτον, τῆς δε μιητρος περ αυτον κτε.

Pro altero si scribe καί Attendendum enim id, quod legitur in c. XIX. Ἐκ δε της πρὸσse υποψίας καὶ λαφορῶς

ἀρξαμιεναι παλιν εις το αυτ φοιταν καὶ συνδειπνεῖν αλληλαις

κτε Formula rarior ἀλλ' si pro vulgari πλήν minus intellecta hic corruptelae ansam dedit. c. I l. 16.

Λακεδαιμόνιοι μεν ουν σκυταλην προς Κλεαρχον πεστειλανυπηρετεῖν Κυρο παντα κελευοντες.

Haec temere narrans alutarchus imprudens allitur; qui

29쪽

- 23 quam fidem Xenophonti adjungat insta cognosci potest in c. XIII. κειν δε του Κτησίου λαμπρον ἔδη leg. ἡ ψευσμα,

autem in Anabas duobus locis diversum commemorat de Clearcho in Lib. I c. 3. Ἐμι θέλεαρχν Κυρος ξενος γεγε

Lib. Π c. 6. Ηδη δὲ φυγας ων Κλεαρχος ἔρχεται πρὸς

Κυρον - δίδωσι δ' αυτῆ Κυρος μιυρίους δαρεικους' ο δε λαβων συλλεξας στρατευμα πολεμε τοῖς Θρ s' - καὶ πολεμιων διε- γενετο ριεχρι Ου Κυρος εδεήθη του στρατευματος τοτε δ 'απηλθεν οὐ συν κεων α πολεμιή1σων Quodsi igitur aliquid praeter

opinionem accidisset, quale hic narrat, num ille quod memoria dignum esset praetermisisset Quid quod lutarchum alibi sibi ipsum adversantem deprehendimus in . . ' δε

Κλεαρχος μ υρίους σταδους απο θαλασσης εν πλοις αναβεβη- κως μιηδενὸς αναγκαζοντος, ἀλλ' πως Κυρον εις τον

θρόνον καθίση τὸν βασIλειον κα Ceterum Xenophon in Hellen. L. III c. I Q. περιψας Κυρος, inquit, ἀγγελους εἰς Λακω

igitur sine dubio respiciens Noster nescio an incuriosius alium auctorem secutus brevi momento dormitaverit. l. 21. Οὐ μὴν Ἀλαθε γε εἰς πολυν χρόνον, - ῆκε βασιλεῖ Ti- σαφερνης αυταγγελος. εἰς πολυν χρόνον Graece non dicitur sed simpliciter πολυν

30쪽

- 24 χρονον - cs infra c. Ι med. XXIII init. R. Anton. c. XXm init. XXXII n. VI med. vii Dion. c. III sin. XXV init. Aut si notio durandi urguetur, praepositio aridumtaxat praemittitur; s. vii Lyc. p. 40, d. lat. rol. p. 344, . haed. p. 84 c. Ergo delenda hic praepositio ει .c. VII l. 10.Tηριβαζου δ', ως φασι, πρωτου τολμιησαντος πεῖν, ως υδεῖ φυγομιαχειν ουδε Μέδίας σταντα καὶ Βαβυλωνος, ἀλλακαὶ Σουσων ἐν δυεσθαι θ Περσίδι, πολλαπλασὐν μὲ εχοντα δυναμ ιν των πολεμίων κτλSensus in pristinum et integrum statum redeat legendo, interpolamento αλλα deleto ουδε Μηδὶας εκσταντα καὶ Βαβυλωνος καὶ Σουσων κἀl. 18. ἐξαίφνης καταφανεὶς ἐνενηκοντα μυριασι στρατο διακεκρο μιημέναις λαρι οὐ τους πολεμιἱους συντακτους καὶ ανοπλους λατο θαρρειν καὶ καταφρονεῖν δοιπορουντας ἐξεπληξε - συνεταραξεν, ἄστε συ θορυβον καὶ βοῆ πολλῆν μώγλις εἰς παξιν κατασταθῆναι τον Κυρον. Nempe oristus verbi καθίσταμαι collocor, o iδlo non est κατεσταθην Verum κατεστην. Emendandum igitur εις ταξιν

καταστῆναι πον Κυρον.

c. VIII l. 17.

Τὸν γαρ σφαλειαν ἐξ παντος ωκοντα καὶ πλεῖστον λογον εχοντα του μόλεν παθεῖν οἴκοι μενειν ην κραταττον.

Constructio depravata a librario, quod sensu vim demit. Neque enim in mente erat Nostro dicere eum quovis modo suam salutem expetentem domi manere raeδfiliδδe sed ni mirum ei ob id ipsum, quod omnem securitatem sectaretur quodque anxie spectare ne quid incommodi caperet, maxime expediisse et Flimum uiso domi manere. mendandum igitur διωκοντι καὶ πλεῖστον λόγον ἔχοντι. Quo dilucidius ap-