장음표시 사용
31쪽
- 85 pareat, quodnam discrimen intercedat inter dativum et accusativum cum Infinitivo, qui ad κραταττον et κρατι πα ἐστι et sim applicantur, duo exempla comp0namus ex Aristoph. Equit. s. 8 et Lys. s. 34, 35.
Os etiam Aesch. Hom. s. 21 et 26. l. 25.
'Οτι γαρ οὐδεὶς ιν υπέμεινε τοὐν τεταγμεν- περὶ βασιλέα του 'E.λληνας εριπεσόντας, θέντων δ' εκείνων καὶ βασιλέως φευγοντος ἡ πεσοντος πηρχε Κυρο νικωντι σωζεσθαι και βασιλευειν, ε των πεπραγμιένων δῆλοι στι Διο ἡ Κλεάρχου μιαλλον ευλάβειαν 1 o του που θρασος Βιατέον οὐ τα πραγ
Calumniatur lutarchus ista ratione contendens Clearchi virtutem detrectare, quippe prudentiam tamquam metum ac mollitiem increpitans. εκ των πεπραγμιένων quidem apparet Barbaros alterius cornu a Graecis fusos esse. t num Clearchus inde colligere potuit utrum potius faciendum fuerit Num contra providere potuit si Artaxerxem cum suis aggressu esSet, se Victurum esse, quum quidem Graeci subito et necopinato Regis adventu innumeris cum copiis bene ordinatis perturbati extemplo vix in aciem constiterintl CI. c. VII med.
Xenoph. I, 8, 4. Cavere igitur tummaxime opus erat. Num autem, si ipse aciem adversus Regem movisset, res melius cessissent; num Cyrum pugnat arcuisset Nempe res optime verterunt ersis utrimque et a Graecis et a Cyro sugatis. Sive enim a Graecis sive a Cyri barbaris Regis centrum superatum erat nihil interest, dummodo Rex victus sit. Tum vero penes Cyrum sui servari ac consulere sibi,
sed magnus animus ac strenuus eum, nuper consilio cauti
Clearchi spreto, cf. paulo superius et en Mab. I, 7, 9.)etiamnunc victoria elatum in media pericula conjecit ipsumque et suam rem perdidit.
32쪽
Πέρσαις νομι Κύρου καταισχύνων , πε. Nempe o καλλαττον εν Περσαις νομα antonomaSia est;
gravius ac significantius dicitur pro simplici τουνομια Κυρου. Itaque delendum istud Κυρου quod a magistello, anxi ne intelligeretur, insertum St. c. I n.
Γοιουτος μιεν χο - λογος, ω καθαπερ αμ βλεῖ ξιφιδίφ μώλις ἀναιρων το ανθρωπον αν; ρηκεν. ἀναιρων - αν 1ρηρηκεν absurdum est. Deleto ἀν 1ρηκεν legamus μώλις ἀναιρεῖ τον ανθρωπον.
ρινην ναλαβοντα πορνην περιβαδην επὶ του τραχήλου δι' ημιέρας ολης ν αγορ περιφέρειν. Ετέρου δε προ τω μιετα πτηναι νευ- σαιχέγου καταβαλεῖν δυο των πολεμιιων , προςέταξε λαπεῖραι τρισὶ βελοναις την γλωτταν.επιμιέλεια περὶ τας δικαιωσεις est cura judiciorum, Suppliciorum. Si autem supplicia diligenter observantur, Severa justitia exercentur. At contra deinceps Artaxerxem videmus nec severius judicantem nec poenas nisi dicis causa Sumentem de sontibus. Pro επιριελεια igitur legamus επιείκεια i. e. clementia; cs supra c. IV med. Sic in vit. Anton. c. XXIV med. legimus καὶ περὶ τας κρBεις ἐν επιεικης. l. 15. ατην τε πονὶ βαλοντν πρώτον Κυρον Ἀξέπεμψε δούρα και
33쪽
οτι τον ἐφίππειον Κυρου πῖλον ευρων νηνεγκας του δε αρος, υ*' ου την ἰγνυαν πληγεὶς is Κυρος επεσε, καὶ αυτου δωρεανατουντο. ἐκέλευσεν κτε.
τον αξιον ἀποληψεται κισθον ων τολμια λέγειν 'Delendum censeo articulum τον aute λεθρον. arysatis enim non designat illum Carem piaculi auctorem in quem illud probrum digne convenire constaret sed simpliciter irata conviciatur. Sic in vit Eumen occurrit p. 94, c. ου γαρ εἶναι δεινὸν εἰ χειρον- ς λεθρος οἰμωξεται apud Demosth nem , 31. λεθρος Μακεδών. 18, 127. λεθρος γραριμ ατευς. CL Sophocl. Oed Tyr. s. 1343. απαγετέ με τὸν μεθρον μὰγαν. c. XV l. 21. Εἶπεν ουν χη κατασχών. 'Τριεῖς μὰν τι βουλεσθε, πέλους λεγετε καὶ φλυάρους' ἐγ δ υρων λέγω διαρρηδην υπὸ ταυτης αν τῆσθαι Κυρον τῆς χειρός. Nempe bracchio tenso manum monstrans cum emphasi dicit - ταυτησI.
εἴ δεινὸν ἔργον ἰυτως Ἀδρασε καὶ παρεκινδυνευσεν ἡ Παρυσατις χα Κλέαρχον ανελειν τολμι ἡσασα την γνησέα βασιλέως γυναικα καὶ τέκνων κοινωνὸν is βασιλεἱας τρεφομένων.
ἐπὶ βασιλaut vitiosum est. Emendandum ἐπὶ βασιλει i. e.
34쪽
- 28 Me eonεilio u regnarent, ut serui regnori serens quae phrasis aequa vi sic converti licet: ς βασιλευσόντων Vesuti in Xenoph. nab. II, 4, 8. 1γε δε καὶ την θυσατέρα ἡνβαωλεως τι γαμιρα idem Valet quod γαμων Quod quo magis appareat ita se habere indidem duos locos pari sensu varia illa phrasi componamus καὶ συλλαμιβανε Κυρον ως ἀποκτενων Lib. I, I, 3. et ελάβοντο τῆς γνης τον Οροντην
ἐπὶ θανατον Lib. I, 6, 10. Inde in lat. Protagora p. 3I 2, b.
Καὶ γαρ ἀναιρεθεντων φησὶ ων στρατηγων τους κεν ἄλλους inr κυνων σπαράττεσθαι καὶ ὀργεων, τῆ δὲ Κλεάρχου νεκρῆ
Prius compositum πιχῶσαι etiam animo inhaerens quum alterum scripturus erat librarius, elusit ut salso scripserit ἐπικρυφα pro αποκρυψαι, quod reponendum est. Conservinus, evincendi causa, similem locum apud Xenophontem in ab. IV, 4, 11. Νυκτερευοντων Παυτων ἐνταυθα ἐπιπίπτει χιωναπλετος, οὐστε ἀπέκρυψε καὶ τα πλα καὶ τους ἀνθρωπους κατακειμένους. Vide etiam hujus vit. c. XVI l. 18. l. 35. φοιν&ων δέ τινων χασπαρεντων ὀλιγρ χρόν θαυμιαστον αλ- τος ἀναψυναι καὶ κατασκιασαι τον τοπον , οὐσυ καὶ βασιλεῖ σφοδρα μιχταμιέλειν , ω ανδρα Θεοῖς φιλον ἐνηρηκότι τον Κλέαρχον.
Rice τον Κλέαρχον, interpolatoris additamentum. c. I l. 22.
δε Δεινων φησὶν ου την Παρυσατιν, αλλα τον Μελανταν τέ μινοντα πῆ μαχαιρίρν τα φαρμιασσόμιενα τοὐν κρεῶν τιθέναι κατα τὴν Στατειραν.
35쪽
- 29 Legito τεμόντα. l. 8. Oh ευθὼς επὶ τὴν ζητησιν ορμήσας τούς μν et ρετα καὶ τραπεζοκοριους τῆς μητρος συνέλαβε καὶ κατεστρέβλωσε. Compositum b. καταστρεβλουν non in usu est. Nec vero hic κατεστρεβλωσε nisi antecedenti vocabulo καὶ κατ praepositum debet. Nam Atticum simplex στρεβλουν solummodo
Noster usurpat. I. Viti. p. 292, L 367 d. 542 e. 757, b. 758 h. 1018, α 1048 Lege igitur καὶ ἐστρεβλωσε. c. XXIa 20.
Ἀλλ' ἐπεὶ κρατησας τῆ περὶ Κνἱδον ναυμαχί λα Φαρναβαζου καὶ Κόνωνος φείλετο την κατα θαλατταν αρχὴν Λακωδαιμιονίους , ἐπεστρεφε πασαν χμιου πη Ελλάδα πρὸς αυτον, ἄστε καὶ την περιβοητον εἰρηνη βραβευσαι τοῖς Ελλησι τὴν επ' Ἀνταλκίδου προςαγορευομενην. Inserito post saου vocabulum τι quod sequens την absorpsit. Formula su τι pro Attico σχεδόν Noster utitur frequens. Sic infra in c. XXV. αποβαλὼν Ararους - τι παντας in Vit. hem. c. VII. πληθε των νεων συμπαντας μου τι τους αλλους περεβαλλον in vit Alcidi c. XIII. τοῖς δεκωμωκοῖς ὁμιου τι πασι λατριβην αεὶ σκωπτόμενος ἐν τοῖς θεωτροις παρεῖχεν in Vit Cic. e. XVI. καὶ δισριπιων μι υ συνηθροι τώενων in Vit Arat. c. IX. οἷς μακρα si εν ἡ πλανηκαὶ ριου τι πεντηκονταετης ἐγεγόνει.
ου eiskii Coraes, post λακωνίζουσι signum interrogationis ponit Schaeserus Schaeserus, ego deleam ου, M. Mes. 23mor. 213 Haec inimis. Nos vero, una liter inserta, legimus O ριῶλλον' εἶπεν - οι Μῆδοι λακωνιζουσι.'
36쪽
Emendandum αλληλους. Si verbum una cum participio diversum casum regenti ad unum idemque objectum rese tur suum utrumque casum jure postulat, verum Verbum obtinet ac vel participio intercedente attrahit. Exempla asse ram in vit. Anton. c. VIII. δις δε φευγοντας προτροπαδην
του Κα αρος παντησας ανεστρεψε Arat. c. XXXVIII. τε καλως εἶχε και κόντων ἐπιπταντα σωζει το κοινον in Xenoph. Anab. I, 8, 11. καλεσας παρεκελευετο τοῖς Ελλησι την κραυ-
γην τοὐν βαρβαρων ανέχεσθαι Memor. I, 4, 17. ο σὸς νους ἐνων το τον σωρια, πως βουλεται, μεταχειρἱζεται. Unde in Plutarchi res. c. VII med. οἰὸριένους τον κυνηγον ἐπικρυπτειν κοινωνουντα τῆ πράξει. ne dubita reponere ΗΝ ΠΡΑΕΙΝ. l. 18.Tέλος γουν γῆμιαι την κορην πεισε καὶ γνησίαν ποδεῖξαι γυναῖκα χαυειν ἐασαντα δόξας Ελληνων καὶ νόμιους. Imo lege Τέλος δ' ουν. Non adverbium τελος urguetur, sed simpliciter oratio, consequentia indicata, procedit. c. XXIV l. 16. 'Εντα α ηρ βαζος, νηρ πολλακις κεν ἐν προὐτη δι' ανδραγαθίαν τάξει γενομιενος, πολλάκις Ἀπο=ριφεὶς δια κουφοτητα και ποτε ταπεινα πράττων καὶ περιορώμιενος, Ἀσωσε βασιλέα
Propria vis Verbi περιορα eiusmodi est quae hi serri non possit, quippe quod cum participio construi amet significetque idem atque ανέχεσθαι, ἐφορα cum participio ino, salior aliqrsi seri veluti supra in c. VII περιεῖδε τον Κυρον
ἐντος παρελθοντα καὶ Βαβυλωνος αυτῆς ου μακραν γενο4ενον'
in c. XVIII med. καὶ μὴ περι itiis ἐπι τῆ βασιλέως οὐμιμητι
37쪽
τεροι, και φθονεῖν ἁλληλοι νομίζοντες ὁ μι, τῆ ηριβαζον συνεπεμων πρεσβεις ο δε τψ παὶ M. φθονεῖν ἀλληλοις νομίζοντες si reserre velles ad Teribagilallaciam, qua reges induxerit ut alterum alteri invidere opinarentur, sententiam quidem aliquam ex istis verbis ex-tUqueres, quam tamen reVera non continent. Quod-vero si nificant A more, εα oliti ibi invicem invidere' ' omnes sanae mentis respuerint. Sed illo sensu, quem dixi, scribendum erat τον ευρον θατερο φωνεῖν νομιέζοντες. At ne sic quidem concinnitati consulueris, quia quod praemitti debebat effectum sequeretur etenim το τουτο νομιίζειν causa fuisset του πείθεσθαι.
Quid igitur Levi mutatione loco succurri potest. Pro ΦΘΟΝΕΙΝ ΑΛΛΗΛΟΙΣ scribendum utique ΦΘΑΝΕΙΝ Α ΛΗΛΟΥΣ, quod apte respondet eribagi exhortationi, itaque concinne procedit oratio. eribazo enim et filio, qui monuerunt χρῆναι προτερον εντυ χάνειν κείνη, rege Obtemperantes putabant e invicem antevenire. O jamdudum conjeceram quum cognovi etiam Bryantium itidem conjecisse. l. 3. τε του ἄλλους πτερουσθαι καὶ συνεπικουφίζεσθαι τὴν ἐκείνου προθυμίαν κά ρώμιην ορῶντας.
38쪽
- 2 Verbo simplici πτερουσθαι hic abusus est Noster pro composito ἀναπιχρουσθαι. s. Aristoph. v. 149. Lys. 669. c. XXV l. 8.
' Εὐένην γαρ ἐθεραπευεν οὐ γαμησομένην καὶ συριβασιλευσουσα αυτ μετὰ την του πατρος τελευτην. Imprudens lapsus est lutarchus scribens γαμησομιενην Pro γαμ ουμένην.
l. 15. ἀνέδειξε τον Δαρεῖον βασιλέα πεντηκοστον τος γεγονότα καὶ τὴν καλουμιένην κιταριν ὀρθὴν φέρειν δωκε.Ρro φέρειν legendum φορεῖν Solum verbum φορεῖν gratare de omni genere habitus ac vestitus et armaturae Graeci usurpant. ultis locis apud Plutarchum verbum genuinum occurrit veluti in vit. Flamin. p. 377 h. καθαπερ εθος ἐστὶ τοῖς οἰκέταις, ταν ἐλευθωωθωσι ξυρεσθαί τε τας κεφαλας κώ πιλέα φορεν lex. p. 674 d. στολην ην αυτος ἐφορει et με ρον Artax. c. V med. Δίδωμι σοι καὶ τα χρυσία φορεῖν in γυναικὶ καὶ την στολην ς μιαινοριένη Romul. p. 34, . . βεννον ἐφορει περιπόρφυρον. p. I, s. καὶ φορεῖν ἐπὶ μαντικρυ καλουμιενο λιτυον. p. 30 s. θυρεοῖς δε τοῖς ἐκείνων ὁ 'P-μιυλος ἐχρησατο, καὶ μιγετέβαλε τον πλατριο εαυτου τε και τον 'Pωριαίων, 'Αργολικας προτερον σπίδας φορουντων. Itaque nunc
c. XXIV sin relegens non dubitabis mecum corrigere ἀλλὰ τη τε φαρετραν ἐνημομιένος καὶ την πέλτην φορων pro φέρων. Lubet etiam Callistrati versum apponere. ἐν μιυρτου κλαδὶ το ξίφος φορη τω.
Δυσζηλα γαρ τα βαρβαρικα δεινως περὶ, ακολαστον, στεριι ριονον τον προςελθόντα καὶ θιγόντα παλλακῆς βασιλέως, ἀλλακαὶ τον ἐκ πορεία προεξελθοντα καὶ λεξελα ταντα τας αμιαεμ, ἐφ' αἷς κομιἱζονται . θανατί κολαζεσθαι.
αμιαεαι sunt MMtra, CL Xenoph. Anab. I, 10 18.ὶ quibus Regis nimirum mulieres vehi non verisimile est. Sed
39쪽
- 33 idem oster alibi passim diserte tradit et Regis et ersarum uxores et pellices in αρμαμ.άξαις vehi veluti in vit. hem. XXVI ου βαρβαρικο γένους το πολυ καὶ χάλιστα τὸ Περ
φραγμιώας επι τοὐν αρμαμ αξω ὀχεῖσθαι in h. vii. c. V ἡ τῆς γυναικος Στατείρας αρμιαμια, τε in Opp. or. p. 173, s
χανύουσι Quod testatur Xenophon et ipse vehicula ersicarum mulierum μιαριαξας appellans in nem I, 2, 16. παρελαυνωνἐί τ αρμιατος Κυρος καὶ ἡ ἱλισσα ἐφ' αρμιαμιαξης ibid. Q 8.η τε Καισσα φυγεν ἐκ τῆς αρμιαμιαξης in Cyrop. VII, 3, 4. αυτου γυνὴ Ἀν οριενη τον Ῥεκρον καὶ ἐνθεμιενην εἰς πην Ἀρμαμ αξαν, ἐν περ αυτη χεῖτο. Legendum igitur hic τας αρμιαμιαξας - Sed alterum restat mendum tollendum. Nam Graece quidem dicitur aut ἐπὶ τοὐν αρμιαμιαξων aut ἐν ταις αρμ αμ αξαις κομίζεσθαι. Hic autem pro ἐφ αις scribito ἐν αἷς i. e. ἐφ' ἄν πο σκηνας κυκλον περιπεφραγμοεναι κομιἱζονται. Quod apud Xenophontem in nab Ι, 2, 16 legimus Ἀφ' αρμιαμια ης significat γυμνῆς τοὐν παραπετασμα-
Nullo codice auctore intenis pro imperio scripsit ἐν-γγυησεν. erperam. Neque enim Verbum ἐνεγγυα exstat, unde istam modo oristi formam derivare posses Verum Verbum ἐγγυαν Graecum est Libri autem dant vel νεγύησε vel ἐνεγγυησεν Sg vel ἐγηγυησεν Recipiendum utique
40쪽
Acumen dicti periit, adjectivo post voc. ταρις mi SSO ορθη, cui Verbum ορθουσθαι nimirum alludit. Inserito. ἡ καλουμιενη πιταρις ὀρθη insigne erat regia dignitatis apud orsas, quod jam Reges designati gestandum accipiebant ut colligi potest e. c. XXV med. νεδειξε τον Δαρεῖον βασιλεα
πεντηκοστον τος γεγον τα καὶ τὴν καλουμενην οἱταρι ορθην φορεῖνεδωκε. ss. Opp. or. p. 340. c. io Chrys. Orat. XIII p. 226, a XIV p. 234 d. in Anab II, 5, 23 ibique ruegeri nos.
l. 12. Ου ταυτο δ' εἶναι τὸ μὴ τυχεῖν s1χω κακεωρ το στερωθαι τῆς βασιλείας ' 1χον μεν γα ουδενα κωλυσειν λώτην βιουν μιακαρίως, κείνη νάποδεδειγμιενο βασιλεῖ βασιλευειν νάγκην ἡ ριηδε ζῆν Bal. Ρrimum recipiendum esse υNεν κωλυσειν Schaeseri emendationem sensus docet et antithesis γαγκην - εἶναι flagitat. Deinde pro ποδεδειγμενον equidem scripSerim αναδεδειγμ ενομ.
Grave argumentum apponam e c. XXVI med. Αρτοξερξης)ανεδειξε τον Δαρεῖον βασιλε - Νόμου δ'οντος ἐν Περσαις δωρεαν Βεῖν το αναδειχθεντω καὶ δόναι τον ναδεμ ξαντα τα το Βηθεν κτε. Unde liquet αναδεικνυναι βασιλεα
significare regem δεδignare. Aliam vim habet verbum αποδεικνυναι scit declarandi, conδtituendi quod probem exemplis
propositis e c. II. αγεβαινε ευελπις ων, ως κατειργασμενης Dείνη δια δοχον αυτον αποδειχθηναι τῆ ς αρχῆς - ἀλλ' ὁ πρεσὶ Θυτερος πεδείχθη βασιλευς ' τοξερξης μιε νομιασθεὶς, Κυφος δε Λυδίας σατραπης καὶ τοὐν επὶ θαλασσης στρατηγος. et c. III med. μιχ αποδειχθεντος κείνου βασιλεως. l. 20. Κυπρογενεια δ' οὐ παροπαν αναίτιος, η τῆς 'Aσπασέας αφαίρεσις.