장음표시 사용
91쪽
i , multo apertius opinionibus, animis, nominibusque diuisi acrius inter se digladiari coeperunt. Hinc factio. num sectarumque Nomina mille, utile nocendices,plura nomini inquit Ambrosius Iedinaperfidia; -- firmitate non dissonans, communione discordans nondus milis raude, sed contatione di creta. Et haec quidem de iis quae hic sub nomine libri R. Hilari j de Ariminensi con. cilio edita continentur. Caetera quae altςram veluti cola lectionem facere videntur, quamuis in codice manu scripto, cx quo istaetranscripta fiant, illis quae explicuimus praeposita legantur , ex eodem tamen B. Hilarij opere excerpta esse, vel hinc comicere licet, quod verba auctoris unde sumpta sunt, aliquot locis ipsis actis. immixta eiusdem sanctissimi confessoris phrasin exhibeant Omnia re ad synodum Ariminensem, de qua inraecipue in eo ipso tractabatur opere spectent. In quibus tamen digerendis non exactior ordo rerum , vel
temporis, quam in superioribus obseruatus est Porro fidem illam quae apud Paris eam ciuitatem exposita dici
tur, Lutetiae Parisiorum scriptam fuisse arbitror, atque inpius epigraphe, apud Parisi a m ciuitatem legi debere coniicio. Iam enim tunc obsoleta fere Lutetiae appellatione hoc nomen illa ciuitas audiebar. ZOstiarias ea aetate non
V 0 ferior de Iuliano loquens Luteti .hiemante, sic
π βρ τος Quamuis enam eius urbis tunc non ea fuci 1ῖixu O, nominis claritas inquam postea rigui Christianissimaorum nequentatione studio tum qu ςς labritate euecta est: imo ero , ab Ammimosidi clium amoitu insulari eireum elusu rei tantum diei vi
92쪽
hensa, & utrinque sublicij politibus cotinenti iunci vix mediam partem eius regioni coria plecteretur, qu ciuitatis nomen ibi peculiare fecit coeli tamen tem peste , quod etiam ficus aleret, fluviique placidissimi nitidissi nasuti ea in oenitate a de grata vi commoda Iuliano in Gallis agenti visa est; tibi libentissime hybetana duxerit, Imperator ab exercitu inca salutatus, postea festiuissimo ad Antiochenses scripto λτέγω ταλ - χν, Vocitarit, elegantiam iesui ingeriij in ipsa describenda ostentare voluerit. Et sane longe ante ullo Caesari concilio Galliarum indicto locus ille huic habendo Visus fuerat idoneus, Lutetiamque I arisiorum concilium transtulerat. Vbi ubi haec habita fuerit synodus non dubium est nam ex illis esse quas ipse Hilarius Constantij Imperatoris paulo antequam ex vivis decederet, edicto ad piscopatum Te dire permissiis, ubi permensus est, inquii Seuerus, orbem paene terrarum malo p rfidiae in peium, oeir natura lenis placidus , simul adpersuadendum aptus, quo elogio ipsum ornauit Rufinus, optimum fati arbitratus reuocare cun los adpoenitentium 1eque ite in Vallia eo Gi. stibus effectum set omnibus Episcopis de ortoreprostentibus apud Ariminum ossa Amnarent, pristinamque Ecclesiis fidem restituerent Hus etiam MVicturinum Pa
risiensem Episcopum, quem synodo Sardicensi interfuisse testis est Athanasius, Aggii pinentem contra Euphratem delegasse, ipsius Agrippinensis conciliiacta
probant, si ad haec etcmpora peruenit ymbolam suam contulisse verisimile est. Ad eas synodos Hieronymus in Eusebiano chronico respicit, cum ad annum vitae Constanti extremum nam qui eo chronico notati haben
93쪽
liam po Hilarium Ariminensi persidiae dolam Uc enim legunt vetetes libri damnasse notat, quod in fidei
formula prsilitum videmus. Quamuis non nisi desinacho Constantio rerumque potiente Iuliano, illς synodi celebrate fuerint id est lica annum Christi CCCLX u.
Epistola autem Eusebi Vercellatu Episcopi ad Gregotium Elibcsi ciuitatis Hisparuae antiliuem licet Constantio imperatore adhuc in vivis agente ipsum enirn intelligit cum spem Arrio manitatu ton in sua vi aut inito conjensi sic enim hic locus emendandus videtur hedin protectione regi saecularis pendere dicit, quippe qui ut Athanasi verbis utar, uas spes boni in inferne haberent,
in elare nimi mes in ei Eunuchis post si tamen
praeclaricatione re atque etiam Ariminens concilium scripta est in tua tam obseruatione dignum est sero monem habeo de Osio velut adhuc vivente, cui non
multo ante pro Aricianis aliquid moliet G rcgonus animose intrepide restiterit. Quod si est, ad annum Co- stanti xxiv. qui Christi ix est post trecentissimum, O sum peruenisse necesse est, quo anno imissam hanc
epistolani ipsumque Osium paulo post e vivis sublatum
.portuit quando quidem Athanasius oratione pii magontra A rianos anno post Nicaenam Synodum trigesimo sexto id est anno Christi C LXL habita, iij vi ix functi meminit Hinc fortasse Marcellino caeterissqu Luciferianis oblata occasio est ut mos est haereti isquC suo fato accidunt interpolando verbisque in δ' tu tollendo quia veri destituuntur, in icta miracula trahere torrenda illius tragoedia de citis mori diris ςiusdem Gregorij accersita confingendae cuius falsita-ῆςm Vcl hic unus locus detegit. Nam si in ea coniciri,
94쪽
n eo sitis adeo misere animam proiecisset, tam nitrandum, miserandumque maximi viri interitum, tamque
praesentem diuini numinis vindictam haud ita leui pede Eusesius in hac Epistola transegisset Formulam autem fidei a Germinio concepta, quae Dioxhase hanc epistola sequitur, multo posteriorem esse ea epistola ex ijs quae supra diximus, cum de epistola Valetis, Ursacij aliorum.
que ad Gςrminium disseruimus cluae huic causam dedit, clarum est Plane hae Germini formula conforrnis est regulae fidei cuia consulibus editae, quae Patii simile per omnia Filium dicebat, velut ex diametro opposita Sirmiensis concilii infidelis fidei ut eam vocat noster Hilarius inpietatem quae Patrem honores, dignitate, claritate, maiestate, Filio maiorem definiebat Quae sequitur Sardicensis concili ad Gregorium Episcopum Alexandriae caeterosque epistola, praxedentibus multo
prior est, argumento penitus diuersa. Continet enim decretum Sardicensis concilij nomine ab Arrianis confictum, cuius Socrates meminit, o Zomenus etiam sus
historiae summam intexuit, ultimum sane hareticς temeritatis ac audacie exemplum Illinamque se patribus anno Christi Cc xi . Sardicet congregatis, sisterent pii sente Athanasio, quem impudent. adeo criminati calumniatique fuerant, satis firmam frontem non habentes. Philippopoli, quς Thracie est vibs coacti nocquod in manu est decretum sub nomine patrum Sardicet
collectoni in quorum fama iam per populos perua a-ta fuerat, cominenti sunt: quod non sol mAthanasium vetur grauium scelerum conuictum, deposuerunt, verum etiam Iulium P. R. Osium , Protogenem Gaudentium, Maximinum fido,Nicaenicolumina de gradu
95쪽
communJoneque ecclesiastica dimotos iudicarunt Nec contenti in tantos viros iniurii extitisse, nisi etiam vicum Propheta loquar, molesti essent MDeo nostro ip- sunt Cluistum de Patris dextra, id est, ομοας aee gradu noua fidei formula coscripta in qua volet. βμωδου voces prctermiseriit, deturbare nisi sunt.' Mirum tamen
est vel nostru Hilarium eam ipsam fidei regulam pro legitima synodi Sardice sis suo operi de synodis inseruisse ac velut Catholicam exposuisse, vel ipsum Athanasium in epistola de Ariminensi Seleucia synodis, post
eum Socratem nouem verbis di sensu diuersis Arrianorum recensitis formulis, hanc decima non addidisse. Idem enim ipse Athanasius non uno loco testis est locupletissimus , certis hominibus nonnulla quasi quae
deessent Niccnae formula adscribere voletibus, Sardicenses patres e contentos Nicaena fide respondisse decretoque sanxisse, ne quid ulterius sicliberetur, ne illis qui bis bido erat femper noua statuere, occasio iusimodi
suppeteret , ut iterum atque iterum noua de me distinirent. Quo certe manifesti erroris couincitur Sozomentis, chscribit Catholicos patres Sardicae fidei formulam didisse seirsu quidem cum Nic na eandem, pluribus ta- Inpia Verbis conceptam: cuius nomine Osius & Proto-gςHς apud Iulium P. R. sese excuserint Plane videtur nostς Hilarius in eo de synodis libro, non solum Or- mul- Pseudos ardicensi, sed nec Antiochen in Enca: JS, ς firmiensi contra Photinum , quas tres C miarriani in synodo Antiquiritana maxime probὴ VH si ita minime offensus, ut eas e os uerti, lis verbi , usare conatus sit. Nihil mi=hm, ait, obis videri debet,
I Hirta carissimi, quod tu requent. exponi me capta sit
96쪽
nec sitatem hun uror haereticus imponit, paulo post Linec stas conbuetudinem intulit exponis desis ito subscribi, ubi enim sensus conscientiaepericlitatur, illic litera po- utitur ne an escribi impedit quod alutarescstea tamen expetientia doctus non solum Camarinam non mouendam, ut in prouerbio est, sed multo minus quae patribus iecte statuta sunt, ullo aliquo piae textu conuellenda, quamque periculosum ac miserabile esset, diu tu si ies haberi; quae dum pluressiunt , ut idem pse ait, id in oliuis esse ne illasit, in libro ad Constatilium. Omnes praeter Nicaenam Vno elogio damnauit,Nam etiam si his inquit, nihil vitiosium μι/ac re afirmetur non tam emeat a religiosae voluntatis inest, quia mali meditatio eji. Porro nemini dubium est, praeclaros illos nolice sidci archi tectores Synodicam hanc Epistolam iis maxime inscii
psisse Episcopiis quibus facile imponere, vel eius imo di.
impos luram non ingratam fore. sperabant. Inter quos optima iure farniliam ducit Gregorius ille Cappadox Alexandrinae Ecclcsqir do, qui longe ante propter hi resina Arrianam Ecclesiae communione submotus, Sardi celasi etiam concilio ne pro Christiano quidemia a. . beri iussus, non multo post ab Alexandrinis tumultu o. pulari occisus , conuenientem effrenatae suae violentiae.
finem sortitus est. Nec mulio sanctior Donatus, qui Caithaginis Episcopus nominatur. ille enim est Donatus qui Milo in succedens, perniciosissimam cctarii in trica diu aliare contra altare Dei Carthagine erigens ii ac fouit eoque superbiae. ac vesaniae euectus es , ut veluti Pythagoreos aiunt per prcceptorem soli tos, ita suos per se ipsum iurare tanquam per Deum,eo LQuin quo ipsos se partis Donati vel Uonatistas pro Christianis
97쪽
sianis nuncupare permiserit ac ipse etiam nominarit. Arrianae etiam opinioni congruentem librum scripsisse testis cst Hieronymus. Inter hos duos tamen insignes haereticos, Amphionem eximium Christi confisso.
rem canicie, vitaeque sanctitate venerandum, ad exe
plum Magistri cum iniquis deputatum agnoscimus. Si quidem is est Amphion Epiphaniae Cisiciae primum Episcopus, qui ante fere quadraginta annos Claristum sub Maximino intrepide professus, deinde in Niciena synodo deposito propter haeresim Eusebio Nicomedit
Episcopo in eius locum suffectus fuerat. Eius meritum est, testimonium sariistitatis Apostolicae, ac con Dsionis ab Athanasio ei in oratione prima contra Arrianos perhibitum, doctissimo interprete tamen vitio codicis Graeci quo usus est, corruptum restituamus. Si quidem quo locoin ea oratione catholhcos monet ut formulas fidei Vrsacij, Valentis , Demophili, Ierminii,
caeterorumque eius farinae hominum licet verbis ex sacra scriptura desumptis scriptas, nihilo magis tamen admittant, quam Christus Diabolum ex iisdem scripturis loquentem, quia piorum sermones dolosi unt lumina Ecclesiae sui .culi recenses 5 Apostoluos viros in quo 'xum scriptis nihil mali suspicari licet, haec verba Latina Vςysi exhibet . Lupi, Appiani blicia , Utaec
hiQM,' Nicomediae Episcopus. Nec est quod qui ipicotur illum a rectas de post hcc deflexisse. n m Catholica pace perseuerasse testis est Ecclosia, quς Hai 'ςm ius prid ad Iunias celebrat. Quare esciatis istis da mixtum coniicere est,ut vir virtvitis fama debit apud
98쪽
Omnes&clarus, tenebrionibus illis sanctitatis, aliquam opinionem conciliaret Mirum tamen est, cum B. Au gustinus Donatistis ex hoc decreto fucum facere, sapio Catholicis a Sardicensi concilio πgnitos probare nitentibus, non satis huius fraudis gnarus contra Cresco nium non uno loco excipiat, nomina ciuitatum, quarum Episcopi diccbantur, ad os a non fuisse unde constaret Donatum cuius nona ς ii in hac synodali epistola ostentabant, illum fuis equi se pro Carthaginenti Episcopo gesserat, plus etiam addat, nec moris esse taclesiastici, quando Episcopi Episcopis scribunt, nomen ciuitatis adiungere, unde huc illa ciuitatum nomina irrepserint, nisi foliasse Donatisti sunt addita, huius enim rei videtur suspicionesia iniicero ipse Augustinus cum scit.
bit Afror neficio quis iste Donatus si non invesris litteras Carthaginensis facti. Nimis longum esset in omnes
qui huic epistola subscripserunt in ciuirere nec fortasse Oper pretium Plane abi reticis scriptam esse Menophantus ab Epheso Acacius a Cς area, Theodorus ab Heraclea, Marcus ab Arethusa operarum enim erratum est quod hic ab Ateiij legitur in Eudoxius a Germanicia, Narcissus ab Neropoli vel Irenopoli Vtrumque nomen enim audiebat Demophilus aBcro ei, qui claudit agi nen Ualens a Mursa Vslut Mysorum Vltimus. cele-hi res Athanasij Hilarii Epiphanii, auctorumque Ecclcsiastic histori:e testimoniis, Arrianorum antesigna ni ac duces, inter eos qui laui decreto subscripserunt re, censui fidem faciunt. Et hec quidem de supposititio illo decreto nimis fortasse multa QMς superant licet pigraque omnia, si Liberi P. R. epistolam ad Constantium anno Salutis ccc i. per Luciferum Calaritanum Episco-
99쪽
pum, PancratiuPresbyterum si quidem corrupte apud Athanasium in epistola ad solitariam vitam agentes I u. protius nominatur Hilarium diaconum Romanos missam e*cipias, ad Ariminens cm pertineant synodum, perturbata nihilominus interses, nec ullo digcsta ordine existunt. De Liberii epistola qui plura desiderat, nuta quam satis laudatos illos Annalis consulat, ibi enim vnia de suam sitim extinguat uberrime inueniet. Caetcra sere omnia nunc primum in lucem eduntur. Quonam autem disponenda sint ordine, rei cst pnarratione perspicuum fiet. Diximus supra fidem Sirmi Consulibus additis coram Imperatore scriptam, quae Filiuni Patri per omnia similem continebat, factionibus Alanorum procuratam, ac scriptam filisse indictamque synodum uniuersalem Nic Bithyniae diuisam, Orientalibus Seleuciam Isauriae Occidentalibus vero Episcopis Ariminum quo conuenirent dictas. Cui fini nisi fallerent accircumuenirent Θ Certi enim quantum sua factione in oriente pollerent, veteratoriam & captiosam illam fidei regulam Orientalibus Episcopis facile approbatulos se pro comperto habentes , Occidentales coactos ademi Ore ei subscribere crediderint quam Oriens probasset, Imperator inexorabilis ut eum Ammianus describit si Mauctoritatis vindex sanxisset. Et sane cstis,st notur
Hil vius absque Episcopo Eleusii, is ei at Cy rici Episco
p V paucis cum eo, di maiori parte Asianas decea a prouincias intra quas consistebat, verum Deum cs is sic. ftque Utinam, subiungu ille meum nescirent, Vm'ocliuiore enim venia ignoraron quam tiroctarent. Sed h0' RViripi coporum dolo int, assi ntium ion continens ni
qtem fidei huius quaerit quam Z in ludum per alios amisit,
100쪽
NI C. A BRI Scripta staque ea fide, diuisaque synodo uniuersali rescripuim ad utramque synodum ab Imperatore impetrant Arriani, quo primum de fide cognoscere, deinde causas Episcopolum, ni utuasque inter sese digladiationes ac criminat ones discutere collecti patres iubentu si rebusque dicatis ac decisis decem legatos rationem eorum qine gesta essent reddituros ad comitatum delegare , alterum etiam a spatiis Arimini congregatos, quo de Orientalibus Episcopi, cognitio iis interdicitur, iterumque de decem mittendis ad comitatum legatis admonentur. Prioris rescii pii ozomenita meminit,posterius hic vir cal. Iunias, id es, quinto post illam fidem conscriptam die nussum habetur. Tunc igitur his scriptis subfucinati Valens Vrsacius &Germinius Ariminum magnis itineribus contendentes cum Auxentio genere Cappadoce potius dulatore quam Christian Unquit Athanasius is ab Imperatore licet Latinae linouae penitus ex pei esset, militari manu in Mediolanentem sedem relegat propter pietatem Dionysio , intrusus Derat in Cato, aliis quos sibi fauentes in ea synodo re-eriere postulant, quod supraeae Athanasio diximus veuic suae formulaeabsque ulla causae cognitione 4antum non caecis oculis omnes subscribant Verum non
solum propter Consules regulae appositos derisi, sed etiam propter impietatςm xςn ςmque, apido sub pe-E7ore vulprm, aereticisci unciari ex ipsa nodo , pulsi sunt. Eigo xii cal Augusti quae proximae secuta sunt,
totius synodi concordi sententia Nicaenae regulae nec addi quicquam postis, nec minui decernitur, Misaciusque Valens Caius 'Gerna inius, quibus Athanasius Auxetium&Demophilum ad iungit, velut ecclesiasticae pa-