장음표시 사용
271쪽
LIBER II. CAP. IT 2CTO Christiani, hanc horulam moratis & Iudicii in animo quam altissime inscuIpamus. Quid enim horum fieri negare possumus 3 Fides docet, natura testatur , experientia quotidiana & oculis & auribus id ingerit,
neminem nasci non moriturum. Statutum est hominibis semel mori.mori tantum E O post hoe Iudicium a. aEebr.Iudicium quod hactenus demon- c. v.
stratum est prorsus arcanum, &ternitatis vel luctuosae , vel beatae principium. Anno Christiano sexeentesimo quarto, duo iuvenes Ecbertus & E-s diiunus , magnae indolis e nobili M si
rat) in Scotia coenobium e habit sterunt. Socii eorum omnes vel mor- rum
talitate sublati , vel alio dispersi
sunt. Demum & hos duos eadem melfiei Iues corripuit. Horum alter Ecber- et 'tus se moriturum veritus, quodam mane valetudinario ' egressus, ioco sibi commodo resedit. Hic secum ipse Iudicium instituit, tam iudicis quam rei persona functus. En, ajebat, jam me tangit ordo ; ad Iudicem vocor , quid responsurus sum de peccatis meis innumerist Cumque vitae prioris maculas tristi memoria sedulo inspexisset , mvitis cum lacrimis deprecari Deum institit, ne prius 1 morte ad Tribunal abriperetur, quam Argossen omnes
272쪽
Qmnes vitae noxas poenitentia eluissiet. Adjecit votum: In Britanniam dolana patrium nunquam redire velle , legrinus rituque peregrini vivere, quavis hebdomade diem noctemque totam omni cibo abstinere, quolibet die praeter consuetas preces, psalmos omnes recitare. Hoc voto nuncupato, lacrimisque
abstersis in vaeletudinarium rediens bdalena r*petit d*rmientem. Ne illum: expergefaceret, & ipse quieti se tradidit. Paullo post Edilunus ultro expergefactui vultu in socium ob
vero: O Ecberie, ait, o quid fecisti
Sperabam equidem nos una pariter ad beatam internitatem transituros. vexuntamen scito, tui te votistiturum compotem. Viderat enim
secundum quietem Edilunus, quid alter a Deo petiisset, de nocte proxi- defunstus eli. Ecbertus superato morbo convaluit, & ad non gesimum aetatis annum pervixit. Sed ad futurum, quod semper metuebat, Iudicium incredibili studio se quotidie paravit. Ex t in eo , ut Beda loquitur, exemplum vivendi, assiduitas docendi, auctoritas corripiendi , pietas Igrgiendi admirabilis. Quo vivendi modo
Scotorum genti plurimum emolum ei iti attulit. Et quamvis omnes in eo virtutes elucerent , singulariterramen in illo studium humilitatis,
273쪽
T, ID ER II. C AP. Im dis mansuetudinis, simplicitatis ac continentiae viguit. Has ille sibi comites ad Christi: Tribunal junxit. Nec tuendum, quam parce ac severiter seipsum viniste habuerit. Siquidem ter in anno quadraginta diebus ieiunium rigidissimum servavit. Tempore quidem majoris verni jejunii nil unquam cocti gustavit, nec enim ullo,
die aliud quam modici panis aliquid & lactis, idque ad dimensum de
semel tantum de dieadmisit. Hoc omnis menst paratus, hoc vini Ac omnium ferculorum epito me fuit. Hac vitae ratione quadraginta dies ante Natalem Domini, & alios quadraginta ante Pascha, demum alios quadraginta post Pentecosten trans.
egit. Hac vitae austeritate ad annum aetatis nonagesimum pervenit Anno
Chiistiano septingentesimo vicesimo nono e vita migravit a. De hoe j ''' viro verissime dici poterit: Noctes His atque dies, horis omnibus, summo studio, toto animo ad Iudicium set ora
Hoc idem 6 Christiani, omnibus opibus ac viribus, totoque pectore agamus, ad Iudicium nos comparemus, & quod facere statuimus illust hoc die, hac hora ordiamur. Tempus bleve est ; Tribunal imminet, Domi-bphilinus prope est b. c. q. vo
274쪽
injecerit arcanum hoc Iudicium iseus Suanti trepidarint in reddenda
Toannes Damascenus elegantem narrationem ingressus et Rex Magnus, inquit, aureo curru, regio satellitio stipatus iter fecerat. Hunc viri duo religiosi veste lacera, macie confecti, ora pallidi fortuito transibant. Constabat autem regi haec esse maceratae carnis assiduae in divinis obsequiis intentionis Andicia. uas imum igitur eos vidit, curra desiliens & humo affusus , supplici
gestu eos veneratus est a dein consurgens illos complexus amicissime salutavit. IEgre id tulerunt regis proceres, demissionem regia majestate indignam interpretati. Cum autem nemo esset, qui ob id incre-Pare regem auderet , regis fratrem instigarunt, moneret suum germanum, ne diadema &sceptrum contumeliosa submissione ad mendico Xum pedes deprimeret. Paruit frater, & regem intempestivae abjectionis monuit. Rex ei responsam breve ac obscurum dedit.
Atqui moris fuerat illic locorum,
275쪽
LIBER II. CAP. v. 2 ruisi quem morte mulctaturus rex esset, ad ipsius aedes praeconem cum tuba mitteret, ut e moestissimo elangore morti destinatus disceret, sibi moriendum esse. Idcirco Tubam mortu appellarunt. Rex ergo, sub vesperem misit, qui ad fratris domum
tuba caneret, ferretque mortis nuu-tium.
Vbi regis frater feralem tubam audiit, de vita jam actum esse censuit. ita proximam noctem insomnis inter familiae luctus exegit. Sequenti mane cum conjuge,liberis &familia omni atratus venit, ad regii Palatii fores, auditurus, quam capiate dependeret sententiam. Iam omnium oculi natabant lacrimis, nec aliud quam gladius Sc mors expectabatur.
Rex fratrem ad se accersitum sic allocutus. Itane, inquit, extimescis iram fratris, cum quo tibi sanguis aegenus idem est E Itane feralis tubate mactat nullius facinoris consciuECur quas o mihi vitio vertebas, quod eos qui mihi occursu suo Iudicis adventum denuntiabant, submissius salutaverim E praesertim cum egommet mihi plurimorum criminum sim conscius, quibus meum Iudicem laesi. Hanc tubam formidemus, quae mortem indicit sempiternam. Haec
volui, ut instruerem te, non ut occiderem. Ita eruditum abs se dimisit. Gentis
276쪽
Gentis humanae dudex Dominus Iesus ante adventum suum saepiss me tibicinem cum tuba praemittit, qui Iudicem propinquum nuntiet Letalis morbus , quid aliud quam
praeco ac tubicen j, adventui Iudi .cis nuntiando Hunc autem sanctis
fimi quique viri adeo extim rupti. lut paene notam sanctimonis suae inu- rerent , quasi gravius aliquid sibi conscirent. Quinam autem hi fue- lrint qui arcanum Iudicium ita foru midarum, & quam ob causiam Iudex suis ellam amicis adventu suo, trepidationem injidiat , minc ex
s. i. Iudicia Dei longe occultissima considerans Augustinus et Nunc lautem, inquit, &mala aequo animo ferre discimus, quae patiuntur & boni,& bona non magni pendere, quam ladipiscuntur Zc mali. Ac per hoc tiam in his rebus, in quibus non apparet divina Iustitia, salutaris est diiaris vina doctrina . t
Nescimus enim quo iudicio Dei shonus ille fit pauper, malus ille si trildives: iste gaudeat, quem pro suis'sperditis moribus, cruciari debuisse moeroribus arbitramur;contristetur liille, quem vita laudabilis gaudere lidebuisse persuadet. aExeat de Iudicio non solum inul- i iitus, verum etiam damnatus inno- laicens , aut iniquitate Iudicis pressus, i laut
277쪽
aut falsis obrutus testimoniis, e contrario scelestus adversarius ejus non solum impunitus, verum etiam vinis dicatus insultela impius optime valeat, pius languore tabescat. Latrocinentur sanissimi iuvenes, qui autem nec verbo quemquam laedere potuerunt , diversa morborum atrocitate affligantur. Infantes utiles rebus humanis immit*ra morte rapiantur , & qui videntur nec nasci debuisse , diutissime insuper viavant. Planus criminibus sublimetur honoribus; & hominem sine quere-Ia tenebrae ignobilitatis abscondant. Et cetera hujusmodi quis coli
ligat, quis enumereti Quia vero etiam malis mala eveniunt, oc bonis bona perveniunt, magis inscrutabilia fiunt Iudicia Dei, &investigabiles viae illius a. Cum autem ea, quae in hoc orbe tom. s. fiunt, adeo nec scrutari, nec penetra- . . vi. re possimus,quanto minus ea quae in vitate orbe altero aguntur penetrabimus. S 'Hic omnis humanus oculus caligat; um. hic tenebrae merissimae. Hoc unum
scimus , justissima esse Dei judicia,
quamvis occultissima : sudieia divina abyssus omnium profundissima. Hinc non raro probatissimae vitae homines , quanto viciniores eunt Tribunali ac Iudicio divino , tanto formidinis seniores vehementius sibi
278쪽
Hilarion notissimae sanctimoniae vir, postquam septuaginta paene au-nis in eremo serviisset Deo, incredibili vitae continentia & asperitate, demum iam octogenarius Mortis ac Iudicii feralem tubam audiit. Cumq; senio fractus & quotidianis iisque asperrimis jejuniis exhaustus jaceret, modicus calor in cor-Pore tepescebat, nec praeter sensum quidquam vivi hominis supererat, di tamen apertis oculis loquebatur ea redere , quid times Egredere anima mea quid dubita E Septuaginta prope annis servii i Christo, em mortem times 8 In haec verba, inquit Hieronymus exha-
Arsenius qui sinu semper stro- gerebat , adsiccandas juges
a C lacrimas, cum annum ageret ceneid. tesimum vicesimum , jam vicinus
morti, iam in diei a Iudicii hora , post vitam tam rigide qciam sancte actam, in fatali te ulo nere coepit. Mirati hoc socii quaerebant : Quid
fles, Pater, nunquid de tu times His ille respondit: In veritate timeo: Sciste timor qui nunc mecum est, sem-us per in me fuit , ex quo factus sum monachus. Cum autem litum Poe- s, men jam exhalasse cerneret: Beatus Arseni, aiebat, quia te tantum iri l D. iis l. hoc faecato planxisti. Qui enim hie
279쪽
Hieronymus illud poenitentiae vivacissinium exemplar, nihilominus futuri Iudicii metuens : Ego,inquit, cunctis peccatorum sordibus inquinatus , diebus ac noctibus opperior cum tremore, reddere novissimum
Si tales castissimae solitudinis An-xo' - - geli judicialem Christi tubam sic ex- .d i horrent; quid nobis fiet, qui mediis mundi tumultibus inter vitia volu-h' ,' tamur 3 Prioribus & hos addo. pagAgathon , quod de illo Russinus Aquil ejensis refert , cum sub vitae si
nem, jam animam traheret, dissensim velut cereus extingueretur , per triduum torum oculos apertos tenuit, nec commovit : Cumque eum ,
qui assistebant, tangerent & inter- Iogarent : Vbi nunc es Pater 3 Ille haec ipsissima verba respondit et Inconspehu Iudicii mei sto. illi rursum interrogantes: Nunquid, ajunt, &tu times Quibus ille diaeit: Quantum potui , voluntati divinae obsequi , Ac Dei leges servare studui; sed homo sum, & unde scio mea opera Deo placuisse E Cui fratres iterum et Non confidis, Pater, apud Deum te esse in gratia 3 Quibus Agathon : Nihil confido, inquit, 'A
donec ad Deum venero , & audiero auri. sententiam in me ferendam. Aliud 't. est enim Iudicium Dei, aliud homi-lagriis num b.
280쪽
a 6 TRIBUNAL CHRISTI. Nihil verius: Et istud nemini non
terrorem divini Tribunalis admoveat 3 quia revera longe aliter Deus iudicat quam homines. Hanc etiam ob caussam Augustinus et Vae mihi misero, inquit, cum venerit dies Fudicii, & aperti fuerint libri conscientiarumgum dicetur de me: Ecce homo, dc opera eius. Ecce nihil responder' potero, sed demita capite praeconfusione coram testabo trepidus& confusus. Heu me miserum, quidaAug. dicam a 3LMe- Dominicus amplae familiae parens,, cujus oculi vel ut gemini fonticuli uberrimis lacrimis fluere solebant, iam migraturus ad Christi Tribunal,
ut hoc suum iter congruo viatoris paratu institueret, in cinere iacebat, dc labra tacitus movebat, ad preces; quid vero precaretur, non audiebatur ; simul tamen etiam ita sudabat, ut abste1gendus fuerit. Cumque circumstantes clara voce consuetum illud dicerent: Subvenite Sancti Dei, occurrite Angeli Domini, suspicientes animam ejus, offerentes eam in
conspectu Altissimi, Dominicus adb Su- suum Iudicem non tractus, sed pro oti perans placidissime animam exhala-die , vitb. In defuncti corpore reperta Augu et catena, ut vere dici potuerit: visa , succinctus lumbos, & ad profectio- η 'o'nem expeditus in Orbem alium mi-