장음표시 사용
31쪽
Punctum L. Creatus es a Deo. Hic Perpende, quis, unde, qualem et quo amore te creari ty I. Imprimis non Angelorum unus aut Potestatum, non Principa tuum aliquis aut Cherubinorum, sed ipse Deus te creavit, ille nullius indigens, se solo infinite beatus ac dives Deus. a. Et quidem ex nihilo is creavit, actuando ut ita ιoquar et exercendo in tui commodum tuaque causa omnem infinitudinem Potentiae suae; cum enim intercedat infinita di-atantia inter esse et non esse, ut hanc Is adaequaret omnem infinitatem omnipotentis suae virtutia exerere debuit. 3. Teque creavit ad imaginem et similitudinem suam i , radium quemdam Divinitatis, et imaginem SS. Trinitatis tibi imprimendo, ac paulo minus ab Angelis minuendo a . Uno serbo, non saxum , non brutum, non amentem te, sed vita et ratione praeditum ac sempiternae beatitudinis capacem te creavit sibi soli sussiciens Deus. 4. Idque secit amore infinito, eoque aeterno, toto se et quidem ab omni aeternitate, prae iv numeris aliis ei sanctius servituri , ita nihilo suo relictis: benevola illo ac tuum omne meritum i) Gen. i. - a Ρsaim. 8. v. 6.
32쪽
antecedente affectu te peccatorem tam ingratum seligendo, amplectendo et vel ut filium paterno sinui insertum, singulari Providentia regendo, tutando, iovendo. Ergo ad sequelae aequitatem attende ) ergo a te serviendum est Deo. Has animae facultates ac mentis dotes, hos corporis sensus ac vires habes a Deo. Sunt talenta inde sibi ad negotiandum submissa, largeque concessa. Ergo his serMiendum est Deo. Nasci potuisses claudus, surdus, caecus, mutus, amens aut
bardus. Ergo, cum Creatoris beneficio his naturae donis gaudeas, illis semiendum est Deo. Huic veritati, nisi atheus vel amens, refragati quis ausitῖPunctum II. Creatus es pro Deo, ut ei servias in hoe mundo, Eoque senaris in altero. Servire Deo est negotium hominis finisque essentialis. Poterat equidem supremum Numen nosvro nos nihilo involutos, aeternum ahjectos relinquere. At posita voluntate inde nos extrahendi, ob alium nos finem vita donare non potuit. Nemo in hanc lucem est editus, ut
abundet divitiis, honoribus, deliciis, ut sibi comparet scientiam, amicos, famam ; sed ut serviat Deo; hoc est enim omnis homo i . Quasi diceret Salomon: ad hoc natus est omnis homo; crim hominum quilibet nemine excepto) nunquam antiquanda lege et ipsa rei natura id exigente, sit
essentialiter servus Dei. u. Servire Deo est finis et negotium hominis unicum. Licet aliquis omnia totius universi negotia ingenti applausu expediisset, et omnes regum , et Principum controversias summa prudentia com-Posuisset, atque Indicas sibi divitias regiasque dignitates ac vastissimas ditiones prospere et o
33쪽
sententia sibi vi n dicasset, si debitum Creatori servitium non exhibuit, Dei judicio nihil egit, inutilo terrae pondus fuit. Contra Iicet quis in hoc mundo nihil omnino pro mundo laborasset, aut semper aegrotus in lecto tabuisset, aut cunctis despectus in vili angulo latuisset, si Deo seruiit, sat abunda est; quia unisum illud, ob quod in orbe vixit, negotium Persecit.
3. Servire Deo est finis noster ultimus, et taleo otium, quod solum rite consectum animam tranquillat et cumulate explet. Nam hoc solo fine tento, hoe solo negotio bene expedito, licet
omnibus aliis careamus, cunctisque Ceteris SuPeT- edeamus, Plene quieti erimus. Contra vero illo solo non aequisito aut neglecto, licet omnibus aliis abundemus et reliquis omnibus Vacemus, semper inqnieti erimus. Desideria animi nostri nunquam Plane contenti semper ulterius tendenti Nempe lapis non nisi suo in centro, homo non nisi in suo
sine ultimo, scilieet in Deo, eiusque servitio tanquam in eentro aliquo quiescit. 4. Servire Deo est finis et negotium hominis maximum; quia inde dependet selix ant in selix
aeternitas, aeterna tormenta aut aeterna gaudia. Quia malos huius negotii snecessus irreparabilis est; nam hic vei semel errasse sempiternum Periisse est. Quia est illud negotium, quod unice nos in articulo mortis anxios habebit. In summa: servire Deo est finis, et negotium hominis maximum, ultimum, unicum, essentiale. Ergo huic uniee totis viribus et eonstanter incumbendum est. Crea-ttis est homo a Deo, et Pro Deo. Ergo etiam ab eo seMDiendum est Deo. Ita est: ergo a te, qui haec legas, serviendum est Deo. obganniat licet mundus et obluctetur caro: a te serviendum est Deo. Idelamat omnia lingua coelestium, terrestrium et
34쪽
Punctum Ium quidem seruiendum est eo, quo is voluerit,
modo .... Quid haeres P.... Utique nec rusticus sertconductum a se servum, qui alio, ac iussus fuerat, modo operam Suam praestaret. Cur ergo solus id
ferat Deus Θ Nemo praemio dignum duxerit famulatum, quem quis ex proprio ingenio, non ex domini voluntate exhiberet. Cur ergo talem mune-xetur Deus3 Ipsa beneficia, nisi conserantur quo cupimus modo, ingrata vilescunt. Quanto magis servitiaῖ Sanctissima opera, nisi ad Numinis nutum exigantur, nullius ponderis sunt. Non est mihi et oluntas in Nobis, dicehat olim Israelitis exer
cituum Dominus i). Et quareῖ quia in jejuniis
mestris inDenitur voluntas mestra 2 . Nempe nonsebant quo Deus optaverat modo; et hine abominatio erant in conspectu divino. Ex his vel sola ratione duce luculenter sequitur, serviendum esse Creatori non eo qui nobis libuerit, sed qui ei placuerit modo. Bene haec fundamentalis veritas notetur atque alte animis insculpatur. Ergo si sapientissima mens illa te sibi servire voluerit in contemptu et egestate, inter morbos, aerumnas et veXationes, impie rebellis es, si non nisi honoratus et comode habitus, sanus et selix debitam ei servitutem deserre pertinax eligas. Ergo indissorontem te esse oportet ad omnem obsequii modum, quo supremus rerum Omnium Conditor a te coli decreverit; nempe ad omnem vilaastatum, aut in electo jam flatu ad omnem persectionis gradum, in quo ille te ei famulari constituerit. Et haec indisserentia, eiusque praxis princeps hujus meditationis fructus est, omni conata inde colligendus : quam multum promovebit; I .
35쪽
In intellectu viva et clara cognitio huius veritatis: Creatus sum a Deo et ρro Deo. a. In voluntate singulariter firmum et essicax generatim decretum.
deinceps Deo semiendi eo, quo is voluerit, modo; quemque in his exercitiis notum sacere dignatus fuerit. eetus. Praecipue sequentes erunt eliciendi; I. Aetus iidei, quo firmiter credas, sermire Creatori tuo, qui te, quem tantum peccatorem sore praeviderat, ex nihilo, prae tot aliis, tam insignibus donis instructum, infinito cum amore creavit, esse ultimum finem tuum, et essentiale, unicum, maximumque negotium tuum. Reliquas Vero Creatas res SuPer terram Sitas, non esse nisi me Ea ad hunc finem
obtinendum, ad hoc uegotium rite expediendum ab eodem ordinata. ΙΙ. Actus indisserentiae circa illa quatuor rerum genera a S. P. Ignatio in fundamento recensita. nempe r. ad serviendum Deo in contemptu vel honore: 2. inter vitae commoda vel miserias: 3. in aegritudine vel sanitate: 4. vita longaeva seu Iahoribus brevitis finienda offerendo se insuper Promptum NB. ad illud omne vitandum, vel abjicienaeum, quod prae aliis ab ultimo fine , et a Deo abducit: nec non ad tolerandum Vel agendum , quidquid emcacius ad eundem consequendum conducit. Uno verbo: ad conscendendum illum emotionis gradum. ad quem nos eluctari Deus in his exereitiis voluerit. Quam animi comparationem multum augebit practica fides sequentium Evangelii dogmatum.
a. Bonum tibi est, cum uno oculo ad vitam ingredi, debilem vel claudum , quam duos oculos , as manus, vel duos pedes habentem, mitti in i-
36쪽
num membrorum tuorum, quam totum cor Pus tuum
mittatur in gehennam a . 3. Quid ρrodest homini,
si mundum uniMersum lucretur, animae vero suae
detrimentum ρatiatur8 aut quam dabit homo cons- mutationem Pro anima sua 3 p Uno verbo: quid prodest, divitem, honoratum, selicem vixisse , si sic damnory et quid nocet, miserum , Pauperem, despectum latuisse, si sic salvory Viva, inquam, et iterata horum fides ad amplectendam eam, quam commendamus. indisserentiam voluntatem potenter impellet; simulque disponet ad aversandum quidquid a fine ultimo abducit, et ad amplectendum quidquid illuc conducit. IlI. Elici etiam poterit r. actus Gratitudinis
pro beneficio creationis. a. Doloris de abusu tot mediorum, maloque usu sensuum, animaeque sa-
cultatum. 3. Amoris tam benefici Creatoris, eum Proposito purae semper in omnibus intentionis habendae. 4. Dei ac Desiderii Deo tanquam ultimo fine nostro aeternum liuendi. His tamen ultimis quatuor actibus solum breviter ut monet Directorium) ac quasi per transennam immorandum erit ). Primarius enim fructus et scopus hujus meditationis non est puritas intentionis, aut dolor de neglectu mediorum, vel aberratione ab
ultimo fine; sed solum indifferentia ad quemlibet
servitii modum, quo Deus nos ei servire volue-xit 5 . . εQuare omni ope et maxima horae praesentis parte ad dictam virtutem et indicatam supra per hoc signum NB. animi comparationem obtinen-
37쪽
DE FINE II MINIsdam incumbendum erit. Quod si eousque assurgere timida mens nondum queat, saltem illius desiderium concipe, et pro illa acquirenda ardentibus votis coelum pulsa. Caveas autem, ob rei arduitatem animum despondeas; gralia enim quae adhuc ob sapientissimos fines negatur, fortasse postea ampliori cum foenore concedetur ; modo obicem non ponas, et praevia mentis praeparatio ne ea dignum te reddas.
I. S. Ignatius divinum opus suum nou sine Numine auspicatur a consideratione ultimi finis, ob quem conditi in hoc orbe terrarum rivimus. Nam imprimis in omni operatione, ipsa suadente Natura primum ad quod attenditur, est perficiendae rei finis; cum is sit mensura, centrum et norma omnium reliquorum, quae ad iPsum referuntur. Ergo eum S. Pater per sua exercitia mortalium mores corrigere intendat ut constat ex ipsa, quam
praefigit, libri inscriptione) i , merito a fine ho
minis eadem inchoat, cum ad hunc non solum omnia vitae correctio dirigi, sed ei etiam ipsa correctionis ratio consormari debeat. u. Praeterea acopus sacrae hujus solitudinis est, anima pertriplicem persectionis semitam rectat ducere ad possessionem ultimi sui finis. Id autem fieri ne
38쪽
quit, nisi hunc mens rite perspectum habeat. Igitur provide ea illius notione statim a principio imbuitur. 3. Denique primum, quod cuivis aedificio praemittitur, est fundamentum. Haec autem meditatio est fundamentum sublimis illius Μan resanae ascesis. Ergo prudenti omnino ac divino ductus consilio S. P. N. ab hac exercitatione rei initium iacit. Vocatur autem ea a S. Auctore fundamentum seu Prinemium; quis ut Directorium ait) est basis totius aedi si moralis et miritualis. Sicut eniim fundamentum fabricae totam i sam sustinet , ita
haec meritas insuit in omnia exercitia, et Praesertim in electionem status, seu ideae sanctioris vitae,
quae electio fere tota hinc ρσα ι i). Nam genuina
emendatio morum consistit in eo, Delligamus Servire Deo quo ipse voluerit modo. Haec autem e lectio, ut rite fiat, ante alia requirit generosum ad quidvis aequilibrium aDimi quoci aequilibrium cum Praecipuus primae hujus commentationis fructus sit, liquet quam merito illa ira Omnia exercitia influere ac totius aedi si basis, imo conditio esse dicatur, Sine qua rite Praemi Ssa, omnis hujus octi-dui labor optato exitu carebit.
II. Et hinc Directorii verba sunt quo melius
haec meditatio successerit, eo etiam melius reliquae succedent. Et quanto aluus hoc fundamentum fue
rit jactum, eo scinius erit aedi tum et . Unde pa
tet quanti intersit, ut viva primariae hujus veritatis cognitio quam altissimas in mente radices agat, quantove conatu enitendum sit, ut primae hae exercitationes summo servore obeantur, cum exinde dependeat omnis fructus reliquarum etiam sunctionum, et selix totius sacrae hujus solitudinis
39쪽
DE FUNDIMENTO asId eum probe ealleat daemon, nihil non agit ut per pridianam spiritus dissipationem praesentis diei, ac principalis hujus considerationis utilitatem turbet ac impediat: ut sub praetextu duplicandi postridie ardoris prima haec dies tepide transigatur, et ut princeps haec veritas, quippe quae vel lippis notissima, solum obiter percurratur; bene gnarus, se hac ratione lapidem angularem totius spiritualis hujus aedificii feliciter labefactasse. Huic ergo fraudi ut provide occurrat Ignatius, nullum tempus certum huic exercitio assignat; nec illud instar aliorum intra unius horae limites eoarctat; quo innuit, tamdiu huic dogmali perpendendo insistendum esse, donec intellectus vivaci ejus notione petiitus fuerit imbutus i . Qua
ratione permotus et ego ad mentem S. Patris ejus repetitionem sub Vesperum prae Scribam , ut, si illatum fortasse a matutino tepore damnum Vespertino servore denuo compen Setur.
S. II. I. Ad ipsum porro de sine hominis exercitium quod attinet, illud duo puncta serio expendenda
complectitur: i. Creatum esse hominem ad hunc Fnem, ut Dominum Deum suum laudet, ac reMereatur; eique serMiens, tandem salMus scit; a. reliqua sVra terram sita, creata esse hominis ipsius causa, ut eum ad suem creatinis suae Prosequen
Quapropter sicut homo eonditus est propter Deum, ita reliqua sunt condita Propter hominem, et sicut supremum Numen est sinis hominis, ita
et homo est sinis ceterarum, quae in orbe existunt, vegetant et sentiunt rerum. Servire Crea-
a, in lib. Exercit. de laudamento.
40쪽
o DIES I. LEcTIO tori esse finem nostrum essentialem, unicum et maximum, erat argumentum meditationis matutinae; reliqua vero omnia adminicula esse ad hunc finem consequendum nos adjuvantia, erit materia meditationis secundae. Estque haec ejus generis veritas, cui fides et ratio una cum experientia communi calculo auffragatur, quamque inficiari nemo nisi atheus aut amens Possit. Ex his autem a S. Ignatio geminae summi Ponderis conclusiones legitimo nexu deducuntur, quarum prima sic habet: Ergo utendum illis scilicet
rebus creatis , vel abstinendum eatenus est, quatenus ad prosecutionem hujus snis vel conferunt, mel obsunt. Altera vero sic sonat: Qvvrνter debemus absque disserentia nos habere circa res creatas Omnes, et ex omnibus ea demum, quas ad nostrum finem ultimum nos melius ducunt, eligere ac desiderare. Ita ut non quaeramus sanitatem magis quam aegritudinem: neque disitias PauPemtati, honorem contemptui, mitam longam breMi Praeferamus i . Prima propositio ordinat rerum terrestrium usum. Altera componit animi circa eas Detum . Utraque continet essicacissimum obtinendae celeri facilique compendio summae Persectionis arcanum.
Ο igitur verba coelesti sensu plenissimal o doctrinam in specum Μan resanum coelitus delapsam l o sententiam aureis litteris consignandam lHaec nempe est illa Cedes medulla, illud grannm sinapis, illud Manna divinum , quod sub tenui cortice absconditum delitescit, et quod qui semel
bene attigerit sensuque gustaverit, miros in animo effectus mutationesque experietur.
Exemplo nobis sit Martinus Olavios praeclarum Sorbonae lumea et doctor Parisiensis , qui