장음표시 사용
101쪽
marginalibus distinxi quod universas, quae non ssent Mureli, alio typorum genere describendas curavi quod item, quoties ad
eundem plures essent ordine non interrupto scriptae, toties cognomen eius , ad quem Spectarent, repetendum censui. Mihi quidem
certe solitarium illud EIDEM , cui intelligendo saepe plusculas replicare paginas porteret, insigni taedio suit. Quae molestiane aliis oboriretur, cavere sic Volui.
Sequitur, ut de Poematibus dicam. Quae haud paul quidem pauciores, lateor, paginas hic implent, quam in editionibus nostram antegressis adeo tamen nullo cum dispendio, ut neque de XXXII sit hic quicquam, quod istae habeant, adsit ver in Super, quo careant. Nempe quia et bis per incuriam repetita semel X-punxi, ' et quaecunque carmina non essent Murcii, sed aliorum, solo excepto enci lyrico, quo ille ad simile carmen Muret respondet, ut locum commodiorem prospeX inter ea, quae Vitam Nostri proxime sequuntur d* Sic ergo necesse sui ipsis Poeniatum libris non exiguum decrescere numerum paginarum. Neque Vero eum restituerunt illi versus, qui iuret Poematum editione
Lutetianasti iranslati nunc primum et hic leguntur. 40 Octo lineolae sunt. Nec plura eo ex libello transtuli, non quin poSSPIn,
Sed quia nolebam vitam prorogare φροδιοιοι illis, di, quae et ipse postea damnasset Muretus, di et removenda suasisset Manutius. 4m Una cum illis deserui et elegium ad Duarenum V haud dubie iuvenilem et ipsam, qua et impotentiam suae libidinis pro XXXIIIpudiose confitetur Muretus, et miscet quaedam, unde Superstiti O-nem discas citius, quam pios et honestos mores. Quae culpa et
Galliambum illum, quem nescio an alibi quaerendum Commentarius eius in Catullum ' suggerebat, invisum reddidit mihi. Sapit ethnicismum tinnit res amatorias : ut videri queat studi compositus, qui, Si res ferret, gentilium alicui Poetae, quod non insolens Mureto, P supponeretur Fragmentum ver illud ex ode
102쪽
quadam ad Anastasium Iusbertum, quod olim in Variis Mureti 'q)
notaveramus, tanti non erat, ut, qui tota caremus da, non etiam iribus cum dimidio versibus carere videremur posse. Nam et Eclogis in laudem Cardinalis Armeniae scriptis in V aequo animo carendum est nobis. De caeter singulis utriusque libri Carminibus numeros apposui, qui antea nulli comparebant. Simul autem permisi mihi ordinem ipsorum paulisper mutare, in primo praecipue
libro Hymnis enim Mureti, iis quidem illis, et e quibus decem
dignos habuerit clarissimus in nostris Theologus, aspar in kAS, quos Oratorio Christianorum, 'ε dissimulato licet Autoris nomine, XXXI insereret, non tamen nulli bi Romanensi sermento spei Sis anteponi se iure quodam lagitabant paraphrases quorundam Davidis psalmorum. Ab his igitur librum primum sumus auspicati. Qui siniti hac ratione concinnius quadrahit secundo, ut quem ab aliis psalmis iam ante nos veteres etiam editiones inchoaverint. Sunt et plura quaedam a nobis, quod nec dissicile erit animadvertere et aequum defendere, traiecta in libro primo. Sed in secundo nihil, nisi ultima tria poemata, quae sunt, γνῶμαι Grae eae, Institutio puerilis Latina et Monodia in obitum uani. Quibus hic seriem dedi, si cum pristinis Codicibus compareS, plane retrogradam H x eo consilio, ut et nomica Mureli, tum Latina, tum Graeca, proxime iungerentur similis argumenti Mi-inis ubi ianis, tantonii Constantini notae in duo distincla Poemata, Monodiam et Institutionem puerile in ne divellerentur. Sic ergo denique et ad imos Publianos processit Oratio, ultimam totius operis nostri partem. Quos ab Ingui stadiens editione, non quod ad Muretum proprie spectarent, sed quod eidem, cui bona pars secundi Voluminis, deberentur Marco Vel sero, in )semel admissos, ita retinuerunt Lipsienses quoque nostrae. Quibus hanc reno Uatam pauperiorem Sse noluimus, praesertim cum
prodesse scholis hi Mimi non minus queant, quam quae Scripsit Muretus. Omnino tamen Xistimo pretium perae facturum, Si quis eos separatis emittat chartis, quaeque in iis sic, ut hactenus sactum est, recusa morari docendi pariter ac discendi celeritatemANXV oSSunt, aut alias corrigi merebuntur, ea in seliciorem induat
faciem. Nam nos quidem hic nihil praesti limus, nisi quod e didri Lib. V. cap. 16.er necurre Supra ad lit. S).dΝ Fromine Christen ne is uia Bethlictile in Franks. 162 1 in 12. ubi invenies L. l. seqq. 0rmn vero di cena vinnorum numeri repud nos libro
di Praecedit enim apud nos Mononia n. m. pag. 104 sequitur Institutio ueritis n. 9. pag. 124 agmen claudi mi Domae crae ae n. s. pag. D. dis 'espico ad ea, quae Supi paulo ante Iit. De Dedicatoria ad Vel Serum descripsimus.
103쪽
versorum codicum collatione mendas pro virium facultate sustuli-inus, et in notis, quod bis OSi tum Psset, scine tantum legi iussi iuus; quod luxatum, Suae sedi restituimus, y lion nulli biet uno alterove verbulo sensu luce in intuli inus. Quibus au leuimodis putemus meliorem istum libellum de postero seri posse, haec sunt sere. Prinium iuvabit perlic re, ut lexiui notae, saltem in eadem pagina, per parte copulentur deinde ut emendationes luculenta recipiantur in textum tum, ut vitium uinei Ortim, quod a versi 400. qui perperam inde usque a prima Ingol- stadiensi Di, numeratur, ad linein usque proserpit, tolla liti', idque non in te xii tantum, sed etiam in notis quod iam nos secissemus, nisi festinanduin suisset. Imo vero per totum libellum alia numerandi ratio ineunda fuerit, si velis lini inare sententias, quae metro carent, iam diu nota 'l' signatas, vixque dubiuin quin intrusas ab hominibus ineptis Vertim hic et illud cavendum, nostin ut elicias qui veri sunt versus, ut illum 224. cruce quidem hic signatum, sed nullo suo merito. Est enim trochaicus, ct rectis- Si me, ut putamus, ita legetur: Eae saeva animadversione nulla regi gloria est. Λ fortasse crux illa sequenti sententiae pedibus solutae destinata in hunc per errore in incurrit quae tamen ipsa tu qualemcunque migrabit iambum , si ita constituas :
spe praem laboris si solat, um. xxxvIVicissim providendum, ne versus idem sub diversis literis, cum in alteram ex viti ala lectione hactenus cirrepserit. bis legatur.
Quales habeo duos illos sub literis II et Ι.
Honesta turpitudo est pro bona carina mori. et s. 13. Ictum tacentem crimen facias acrius. Iam enim ante hi legebantur, et quidem emendati sub E et F. Us. 200. Est honesta turpitudo pro bona caussa mori. et s. 255. Factum tacendo crimen facias acrius.
Neque deerit eruditis, quod hinc inde porro emendent aut illustrent. Salmasius η certe versum 20δε ita rescribit: Frugalitas incerta est rumoris boni. ut sensus sit, laudari eam ab his, ab illis culpari, cum alias prod XJ Ut Iocum Senecae, Sic Satis prolixum, qui Iegebatur ad versum non modo 165. Sed et 55S. sty Ut quae ad s. 616. cum aliis coniungenda Iegebantur in calce totius libri. dg F. 1122 sed Paris. ad Solin. 789. d. Traieci R.3
104쪽
incerta legeretur inserta aut miseris. Nos quoque versum 509. sic tentabamus: Honeste parcas improbo, ut parca probo. Illud utique non careas pro parcus versum Vitiat. Congruit autem
Malo etiam parcas, si una est peritum bonus. Habebam de hoc genere plura. Sed hoc iam non ago. Et iam diu praelationis abunde est. Quare pausa tandem hic esto. Nam quod in Indi e praestitimus, qui extremas pagellas occupat, nec adeo multum est, et quicquid est, ultro docebit ollatio cum caeterarum editionum curta supellectile. ii, Lector Benevole davcniam improvisae prolixi lati et vale. Scrib. d. 2. Sept. Λ lG72.
105쪽
Habes, Lector, duas annis paucis paene conterraneas Ediliones operum M. ntonii Muret Rhetoricorum Veronensem unam quae vero nunc prodit, alteram. Si haec editionum continuo sibi in et instantium successio, et alterius alteri quasi lampada tradentium, decidua in posteros portio nonnulla eius quλoDνίας, homi- talitatis, qua maiores nostros venientem ad se olim Virum effuse proSequuto accepimus. Huic enim contigit, prout humani sese Iiabent casus, fluctu quodam caeco, undeunde conssato, patriae
telluris finibus eiici aliasque adeo cogi terras, aliena hospitia quaerere, quinimmo personam inducere sibi nihil ab illa diversam, quam ab Oedipo Sophocle mutuatum aliquando Graeci serunt Λristippum philosophum. Qui cum ad Syracusanorum littora naU- agi esset illatus, ab iis qui Gymnasium celebrabant Graecae urbis illius, his e ragoedia versibus suppetias petebat TQ τὸν πλανγητην ἰοίπουν καθ' ημεραν ῆν νυν σπανιστοι δεοται δωρημασι O quis quis errabundum luce hac Oedipum Desiderato
prosequetur munere Neque enim profecto Muretus aliter ap XXXVIII pulsus e Gallia, nostris in terris asylum suae lagae quaesivit Italia vero mater, quae notam κακοῖενίας, inhovitatem, multo sempereSSet perosa magis, quam vetustis Lucaniae populis inimicum id vitium et legibus coerceri solitum, scriptor suavis narret Λelianus; quae non antea multo dispulsas et exsules Graecia Musas, Boeotiorumque sedibus avitis, aperto sinu excepisset atque illis institutionis antiquae δίδακτρα minervat, promto animo persolvisSet; eademque opera suam in rem Graeciae damna sapienter convertisset: Italia, inquam, sui moris non est erga Muretum oblita quem et recepit, et suum comiter Civem Deit, et in amoribus ac deliciis habuit, et in arce summa splendoris et gloriae suis ipsa manibus collocavit. Denique socii ipsa haec Italia, ut Mureti liceret celebrem hemistoclis vocem ad se transferre, qui eum XSularet Athenis, et apud Persas habitus honesti Ssime viveret, tum vero periturum sese suisse dixit, nisi porro perii Sset. Verum utri cesserit in hac re palma bene merendi, scilicet Italiaene de Murcto, an potius Muret de Italia, profecto vertitur in ambiguo Siqui-
106쪽
dom invenit apud nos enim viro Muretus, ut paro emta Graecorum habet, sιυρ/ιηκίuν αγαθων, bonorum cumulum; at vicissim Italia, cuius illa tune doctrinarum clarissima lumina, Victorii, anulii, Sigonii, Amasaei, Occasum spectare coeperant, huius Gallici Caiu illi virtute, leporis prisci Veterem gloriam stitit aliquantisper,
donec tandem Λttica et nativa Musa cycneam una cum ipso Murcto, per illa tempora, Supremam Vocem emitteret. Qua tempestate licuit ni in adverti, circuitus esse adeo quosdam ac reditus, Dei summi providentia dispositos, rerum iu manarum. Cum enim sic acceperimus, primum eloquentiam oniae qui Latine docuerit, XXXI fuisse L. Plotium hominem Gallum ecquisnam existimasset umquam, postremis etiam temporibus, altrinsecus initio respondentibus, adfuturum ex eadem nobili Gallia, qui pro Italiae Palladio,
nempe Latinae copiae castitate, magna cum gloria, in arce Rο- iuuli propugnaret Ita non soli1 in dictum, sicuti proverbium aiebat vetus, at praeterea factum in rebus humanis est nihil, quod laetum idem non fuerit prius. Sed haec e pertinent, ut et maiorvincaussa nobis carissimus debeat esse Muretus, veluti comitatis illorum praerogativa dei nostrae commissus ac de manu traditus in manum; et suae mei virtutis ergo sit Apollinari laurea donandus Italiae, ac demum utilitatis quoque gratia saepe habendus in manibus. Prosecto enim ingenio sui natus hic Vir ζαιρετέος, praeter solitum, eleganti atque ad Gratias prono Id cum ex omnibus
plane constat quaecumque scripsit, tum ego Vel inde argumentarer,
quod Euripidem alicubi appellatum ab ipso memini delicia suas. Nam qui ragico illo Philosopho ac dulcissimae gravitatis parente
Venerisque intaminatae Poeta capi tantopere Se profiteatur, sane illius mentem portet ad quamdam Λtticismi normam essctam esse. Nemini ergo non audit Muret nomine, sponte quaedam iucunda
species oboritur leporis Romani quam illi merito laudem attributum ivit Barnabas Brissonius iudiciique simul Λttici et mundarum elegantiarum. Quippe dicas non iniuria, consedisse in labris ingenioque ureti, quin et radices egisse celebratam illam ubDionysio Halicarnassensi Ἀττικην sto υσαν και ρχαίαν καὶ MUTO χθονα, Atticam et antiquam Musam et genuinam aut etiam Orationem eiusmodi, quam dicere possinius cum Pacuvio, blandam
hortatricem. Λ eadem prope dicendi orma videtur suisse Mureli, x et quam Graeci ad eloquentiam depingendam aiunt sese Praesidi
eius formam affinxisse Mercurio, venusta specie, culis nigricantibus, obtutu suavi, simul aliquantuluin acri, procul asci titia pulchritudine. Habet iii in eius orationis character tales ingenii linguaeque lores, quibus insit vere υγκρατον αἰδ0 κρατος, pud0ri mixtum decus, videlicet una cum dulcedine κs η, vigors clun Sublimitate καθαροτης, castitas, eum ubertate admirabili ευκρι-uια, nitor distinctionis cum pulchritudine τελεια, mrphoitus. Morala est ratio admodum et modesta, versatilis praeterea quocunique vult ac plena dexteritatis aliquando torrens, mediocriter aliquando procurrens, ut rivus nainque lar Varronis veri,
107쪽
Satyra Menippea qui deorsum rapitur, atque offensus aliquo
scopulo lapidos albicatur, teres etiam et cohibita, quandocumque opuS St, tiam perpetu comitetur ingonuitas non uenta Latinae
dictionis et numquam sere praelinita. Quodsi Galli hominis eloquentiam usonii, Galli Poetae, versibus exponi libeat, de Gallo item Oratore iberio Victore Minervio, quem itidem Romae florentissime docuisse Hieronymus tradit, haud miniis convenient in Muretum hi de illo scripti vorsus duo : Dicendi torrens tibi copiarquae tumen aurum, Non etiam luteam volo ret illissem. Deniquei Si auctor, uno verbo, unde utrum qu sumatur eorum quae duo censet elegantissime Lucianus ab veterum lectione quaerenda, λέγειν τε Γνα Θαι καὶ πραττειν τα δέοντα, et dicere posse ac facere Simul quae mainime decent. Erat vero animus, cum haec Sparta nobis ocu θ εο λογος, a theologo non aliena, praeter Spem obtigisset, morari te, Lector, paullisper, ac de toto Mureti genere sustiis disserere cum praesertim quaedam ad manus CSSU Ial. ut Dionysius ille loquitur, non adeo fortasse καθηs αξευHενα, pc trita, quibus haec editio, si non commendatior, saltem uberior
Utique prodiret. Verum saepius est ut cui sit opus quod licet M velle, quam id ut licere queat, quisque quod vult. Quaproptere medio isthaec oportuit auferri, et in alium diem, si sorte, com-Ρ rendinari, nune vero agi quod instat. Id ergo ac animum a vertas, quid sibi haec Edili velit, et quid gregie praeter ceteras adportet novi. Iam primum omnium bonuni factum visum est,
uti repraesentaretur sere tibi ipsiensis editio, quam diligenter
accuratam habebamus a Iacobo Thomasio. Scitum enim, ut Vetus, arbitramur quod proverbio dicitur, nequaquam licere κινειντα καλως τεθ DTα, movere Deo pulchre quae posita sunt. Praeterea opus qui praestandum sibi redemerit, atque id esse tum hona fide praebuerit, eum deturbare facto ac merito suo Velle, nonne debet incivile admodum existimari Quapropter uiu Thomasius recte atque ordine provinciam susceptam ad in inistraverit, isque cum rationes et Epistolas Mureti, una e una eiusdem Carininibus, prudenter bonurn in ordinem redegerit, constituerit etiam aliunde nonnulla quae dispersa vagabantur, diligenter advoci verit, nec I Si verit ob hasce res aequum videtur, iis qui redent turis huiusmodi librorum edendorum inspiciundis censuram agunt, Opil pro bari darique peram, ne quomodo ei dolo malo queat Ostiei. Nec lamen hae de re cum ita censeamus, non erit, Lector, quod huic
etiam ditioni potissimum debeas, vel ei potius a quo habet sui ut aliqua parte recens appareat, scilicet Cl. Antonio riderico Seghelio. Huius enim liberalitatu quaedam ex ipso Auctoris au-iographo, quod apud eum asservabatur, nunc primum ludem aspiciunt; quaedam olim edita, sed mox occultata, modo reVi- Viscunt, et insperatas adhuc luminis auras percipiunt. Hoc autem en elicium tanti prosecto ne stimandum St, quantum lini
Iuorum ingeniorum interire nihil pertinet ad publicam rem ele- ΣΙ ΤΙ gauliarum bonarumque litterarum. Aam sicut olim ineptiis ad iudi
108쪽
catum suit, exstitisse quempiam ut 0noris Epicteti philosophi
caussa luchui diu in illius emtum a se voluerit denariis trecentis; sic Attaluin Regem, conditi Obus , ut Poeta inquit, italicis, quaslibet ristotelis undecumque vel semesa membranula conquisisse, valde si ineptu qui non arguinciatum putet magni animi ac Rege magno dignissimi. Nec parvae cessit gratiae doctissimis viris, Λndreae coto Mareoque vel sero, quod minutim, vel, ut Plautus ait, assulatim, colligendis uret monumentis bene de posterilate promeriti sunt. Quo ruin praeclarorum hominum et in litteris primo uin sig/liferumque diligentiam Seghelius, qua pote, nunc imitatur. Sed priorem locuti liae inter additamenta oratio tenetiam diu sane salis iniquis, edita quippe Statim ab ortu consepulta Clutineriis quibusdam tenebris. De qua multu in habeo quod
primu In querar, adeo latuisse nos, neque caput eXseruisse tamdiu
tantae facundiae tantaeque venustalis Orationem. Quid enim Prosecto mirum, Luctor, neque facile creditu nisi periculum facias hanc Orationem quae vis elegantiae possideat quae item illius ὁ εἰ- οτητος, deaeteritatis, quam virtutem Manutius, in Epistoli , uret peculiariter attestabatur. Et ea quidem adhaesit illi perpetuo virtus. Sed hic trudere sese prorsus illae opiae
zλὶς ε εργασίας, orarem filio um, Ut Musarum Isocraticarum. Neque non ex ipsa re sit isthuc vero simile. Si quidem est ratio Veneliis habita secunda de Studiis Huniani talis, non multo post quam Orator in Italiam e Gallia suisset advectus. Porro natura fert ut
quo recentior uspiam est quisque, eo sibi studiosius ab arte sua XLIII commendationem quaerat Omnibus nervis praecipue autem Oratores idonei. Sicut Athenienses philosophi, Carneades, Diogenes
et Crit0laus Romam legati cum venissent, memoriae traditum est consuesse illos ostentandi gratia saepe disseriare, quod Graecis παρεπιδιίκνυσθαι semetipsum dicitur. Atqui sic so Orationis argit in uulum habet: Mureto, statim ac Venetias appulit suamque virtutem X lilicare in aperto coepit obstitere malevoli, ut verbo Catoniano dicam, viri litigatores. Ii viro quas Spartam venis Sel. quo peregrinos adire non licebat, ita ξεννὶ λασιαν, peregrinitatis demtionem, quandam intentariant; sive hoc vere sibi vellent, si vo accus illi ne iii huiusmodi sit spicionibus occultis obtenderent. Sic ergo caussabantur nihil opus esse Venetiis docere homine in peregrinum; et, ni fallor, aliquid elia in aliunde fuliginis interspergebant. Atque hoc idem periculi iiii Romae Christophoro quoque Longolio Belgae paucis auto Iurulum annis conflatu in suisse Scimus. Profecto erant in Italia per illa lenaliora egre qui viderentur erre, semotos Λlpibus homines in certainen eloquentiae cum
nostri S velle descendere. Itaque plus a quo si Veruli an iam US.
puSSim eos viilgus despuebat. Hinc ergo illae lacrymae atque indidem itore lac frequentes Erasmi ac nudaei, graviter indignantiu in audere ullani gen leni litteras in ancipio sibi privatim Ss r l . quae Omni hiis usu gentibus eo in mi in iter data se in L ge alltrae, ac
locum eum dona Auster quoque ludi perstrinxit in qua dant ad
109쪽
Paullum Sacratum Epistola, υκ ανευ ὁριιιουτητος, non absque aeritudin quadam , cuius ab Hermogene traditur dea Sed Vo-neliis Muretus gradum tenuit, autoribus honis usus Simulque nactus occasionem tuendi Sese artifici summo summisque auctoribus commendato, Iri Vatam cauSSam desseAit ad communem ex intima philosophia locum, quo de sapiente agitur, ' quem fas non sinat uspiam ad peregrinitatem redigi cum sit natura civis Orbis ter- IV rami in universi. Mi vero Mureliis exsultat pro doctrina sua, mentesque auditorum atque aures undique collecto quodam antiquitatis
liquore permulcet ac sibi conciliat Cum enim tempora minus sa- verent, neque uti liceret nacti ai Si dis illa τοι/ mTητι, considentia, qui Scytha cum esset venissetque thenas Atticas. ipso Solone sese magis theniensem, animi magnitudine quadam, ausus est assii mare; sed cum hoc non liceret, qua iucunditate L qua dexteritate qua scientiat quibus Gratiis i ut Graeci loquuntur, o κο- νομε τὴν ποθεσιν nempe argumentum , suam in 'rem Foclit aptissimo et dexterrimo quodam gubernaculo. Seribit ad Atticum
Cicero, cuni di xisset pro Donio Sua Acta res est accurate a nobis , et si unquam in dicendo fuimus aliquid, aut etiam si unquam alias fuimus , turi profecto doloris magnitudo vim quamdam nobis di endi dedit. Et caussa et huius Orationis praestantia ita sunt eaedem, ut in eam convenire verba ulli mihi videantur Semper amoenitatis plenum est ingenium iureti; semper ex abdito petit
quo Suspendat animos, quo alliciat, quo sectat praeterea Venetae istae rationes conatulae magis etiam aliis apparent aliquanto. Verum hic omnia miscentur, doctrina, prudentia, gravitas, Urbanitas, πάθ ος assectuS, quin concitet, ' θος, OS, quo ni itiget; ita sese demittit, nunquam ut vilescat, ita rursus erigitur,
ut arrogantiam vitet Quibus rebus sit, ut Muret illam rationem dietas se mihi videatur aliqua IIειθω, persuadendi dea Cum
loquitur de Se συγκατΠβύσει mo Stia. quadam utitur assectu suavissimo temperata. enim ego, inquit, auditores, eae alia qua barbaria sum editus uodsi essem, et quae sequuntur incredibili reserta dulcedine. Deinde non cessat, acumine quo pollebat ingenii, Gallorum antiquitates abstrusa eVolvere, unde argumento Suo et florem Vetustatis carperet et conquireret vires. Luriam ex eo quod Galli, ut Caius Caesar ait, deum maxime Mercurium colerent, sicut etiam de Germanis acitus affirmat, qui Mercurius deus esse singitur eloquentiae, X eo, inquam, eleganter colligit, numquam Gallos a melioribus litteris abhorruisse; Sicque cum patriam tellurem laudat, tum seipsum ex eadem fidelia commendat Etsi negat Lucianus, Gallos vetereS, qui Mercurium,
teste Caesare, omnium artium inventorem serrent eumdem quoque, . more Graecorum, praesidem eloquentiae secisse. At non est exigenda tulis ab Oratore subtilitas. . Laudandum vero ingenium hominis, quidquid ad rem saceret, acutissime perspicientis. Mox asser ex aliis loculis, Herculem origine quidem, ut credo
Turium, ceterum quem Lucianus idem pulchro libello descripsit,
110쪽
quomodo eum ossingebant Galli. Videlicet si inulacrum circumsu-
sani plebem lingua moderabatur, catenulis aureis Iunes aptos X
auribus. Hoc eloquentiae demonstrandae ligmentum ingeniose Lucianus interpretatur. Atque hunc libellum suum inscripsit προσλα- λίαν, quasi alloquutionem dicas quod nescio cur in editione Marciti opperi posteriores non vidi praefatio conversum sit, cum Lucianus hunc titulum ideo secerit, quod vires ulloquutionis in concione quantae orent, illo Hercule ostenderetur. Xam προσλαλεῖν est δωικὶ γορεῖν Glossis Philoxeni Appellabatur autem, ut inquitis, Orstio ς Og mius, Gallorum lingua vernacula. Id nomen quoniam ei dabatur qui turbam populorum regeret, hoc ut interponam leviter puto detortum prius a sonte Phoeniciae linguae fuisse. Nam si diceres ara ' ah hugmim, esset popul0SuS, quod facile lapsu defluxerit in Ogmium, populosum autem vel ad Verbum. cum qui vir populorum est, nam secundi casus linguis Orien-XLVitis indicant qualitatem intellige, populorum cateP a Stipatum, sive in concionem populos aggregantem, qualis dicitur Graecis, γυοτ vel χλαγωγος, quod exponitur utrumque ab Hesychi o γε is 60ν OZ μον, populum congregunS, in coetum Scilicet oneionemque, vel Homerice si loquendum, roona δε. la oret O uιος Og A
item alloquutio bene a Luciano suerit inscripta simulacri eius Oxpositio subiicientis oculis exanimani rationis in populos vim plane quomodo Virgilius obsequentes oratori deseripsit his versibus : Siloni se rectisque auribus adstant Ille regis Getis animos et pectora mul et Talis orator populi est rector, ne impe Og mius. Alioqui seri hoc linguarum consuetudo, ille ut dicatur esse impopulo, qui comitia habet. Sic de Moyse dicitur in Aetis cap. I.
γενot ενος ἐν ὴ ἐκ κην.κ Ilia, is quisuit in ecclesia, vel congregatione, tolius populi scilicet, cum illum in erem ad se, divino praecepto congregaret. Haec mihi magis arrident ac propiorarum nomini tum rei videntur, quam ut annieli Boeliarii amplo-clar coniecturam, qui X is lima, it Og mion II, agem seu S SP. nilod barbaros et peregrinos Arabes ita nominent suevit autem Hercules barbarus, id est, Phoenix. Nam ab eloquentia demonstranda quod maxime voluerunt Galli, initum haec e vinologia barbari quantum distat Phoenix vero alioqui certe sui Hercules: quapropter similem secit Lucianus γεροντι θαλαττου orso seni uipiam moliatori maritimo, quae minime germana est nota Phoenicum. Sed et ipsum Graecum Herculis noliten Maκλῆς, era-ctra, ego Phoenicium interpretor, ut sit, rN' Hu- 'πι ei, id licet magnus pastor Dei. Quippe veteribus pastores die lis in Reges a populorum Duces et Dei appellabatur Hebraeis. quodcumque magnum esset ne nobile, uti diligentermina Lius nota-
XLVI vi ad trigosinium sextum Psal niuin Sic ri Dei robustae redii: Si ' My D i. nionios excelsi. Porro vocalium divorsi laqparum in Mi i comparatione nitendenda est, cum illae passim interbae ling mimini commercia vel ne lixantur vel committenti ir, Quod -