장음표시 사용
121쪽
qiuaecumque ad ultimam eius aetatem vergunt, ut proinde ac al, cuiusque auctoris magni lectione recens esset, ita felicitate quadam ingenii flexibilis, maxime servent illius impressa vestigia: Senecae, verbi gratia, vel Taciti, atque etiam gellii Graecorumve ac Latinorum etiam O Steriorum nostrum ut quandoque Cyprianum, inter ali OS, possis agno Sceve. Eius ergo quod aio-hain prioris erentiani generis duae sunt Epistolae, quae nunc eduntur, innocentiae Latinae miro lepore spectandae ac Verbo, eius dein limae cuius illa Catullo quae anteit digna sane Catullo, ad Bernardinum Lauretanum Epistola cuius et ipse ad Catullum Commentarius, dulcedine resertus; cuius, quae ad Terentii Fabulas argumenta Terentianae dedit castitatis. Ceterum Epistolae Muret omnes communiter cultae, innes assectu suavi inassectatae, leni lapsu candidae, aliquando pro re nata magis flexiloquae ita simplices et coines, ut non obli Vi LXIVscantur Tullianae gravitatis, ita Xtra Oruin rumoresque ne Otiorum positae, ut in litterario tamen Secessu quaerant und cumque gratiam varietatis. Omni enim varietate studuit aspergere Sua Epistolas, praesertim argumento, sed et stylo nonnihil; in quas etiam requenter aqvulam a Philosophia capit, occullis ductibus, nec erat dissicile homini antiquaru in disciplinarum peritissimo. Exempli gratia, negotiosi aliquid generis habent Epistolae primi libri admodum eaedem tersae naturae multum inest et suavitalis. Sunt alia arguntenti docti et litterati et critici, cuius-ni odi veteres inscribebant Epistolicas quaestiones aut confusus D Stolus quale Sque silere plurimae, quas X antiquitatis naufragio equidem redemtas vellem quovis pretio, M. Varronis : qualescit enipriscorum uris consultorum, Pomponii, Fabii Sabini, Iavolent Atque istius, ut aiebam, argumenti ad Giphanium habentur nonnulla : tertia quoque supra rigesimam secundi libri, agens de
veterum ανακολουθοις, non cohaerentibus in re grammatica cui
tamen et addi quid posset, et de quibusdam ibi dictis eligam adhue ego partim per πέχειν, ambigere. Hae annes nudae quidem et rectae, adductae, subtiles. Nam quae ad oppium habetur quinquagesima libri tertii de ragoedia, nobilis profecto inter paucas Epistola. Foeta nimirum ingenii nolis in Graeca elegantiarum schola detriti. Conserta est rebus excellens prudentia histori- ei ἐπιτηρ ni Πεσι, observationibus, scitissime interlita dictione tereti et cohibita et simplici ordine perquam prudenti. dii parium paucae libri secundi, ut ad puerum, leniusculae, nitidae,
preSγae, UaVes certe multum ani in advertendae sunt enim artis
Iud gliae plenaeque philosophici cuiusdam laetis de quibus illud Succurrit Os tenerum pueri balbumque pootu gurat Orator mo LXVd Substituatur pro poeta. Pulcherrima sexagesima et septima'' )
122쪽
Cui adio missa. Tullianam ad artem n nino Πυνε ITPulti ενη, convoluta insurgit cursu decentiore, gravissima simul atque dulcissima. Ad Sacratum enim eiusdem libri secunda et vicesima li- . iiii Iunioris habet aliquid cui quidem Plinio non dissimiles Apolition sunt nobis Epistolae Gregorii X agi angent. Festivo autem
generi ascribendae Sunt quarta Supra elogesimum, omnium urbanissima et quae de multis ad Paullum Manutium, initio libri quarti Dreperiuntur sitae. In his enim videntur Muret quam pro
more, sestiviores ioci. Sunt istae, ut Caesar aiebat, sedatis no ibus acetiaque liberali. Porro moratarum ordinem tenent se- eundi libri v tertia ultra vicesimam, deinde quinta et quinqua- gestina; ubi de mortis aeque ac vitae contem tu loquitur graviter. Contesima Christianae modestiae plenissima. '' Septima vero a septuagesima est ad Giphanium Capior, ita me Deus amet, animum viri perspiciens a concertationibus adversus aemuli sycophantias abhorrentis. Nimirum inseri graviter, et verissime:
Ulciscentur hominem mores sui. Sed et insertae ipsius Giphanii perplacent litterae, Germanice candidae, doctae, iudicii plurimi, aequat, iles. Sicuti ipsi niveae honestae Cornelii Valerii;
amabiles et ingenuae Sacrati Antonii Constantini iucundae apertae Brissonii, non absque Verbis antiqui Iuris. Sexagesima vero libri quarti l ad Pinceum sapiens et vere senilis, de colloquiis virorum gravium, de Senectute bonis ecupanda studiis., o di eam de septima post decimam libri tertii, qua locus tractatur intimae philosophiae de ortuna et casibus egregiorum civium; quae a cito dicta sunt in erta vipublica . In quo breviter et enucleate ac iucunde utitur historia veteri Graecorum LXVI et Ilomanorum. Omnes hae rebus et verbis nobiles, honestae, aptae, hilariter graves. Λtque, ut de Mureli Epistolis absolvam paucis, duplex est genus earum quo alliciar maxillae.
Unum, quod Occupatur circa Ut loquitur Demetrius, φιλικ&ςgia. o I P0νησεις, dulcitudine amicitiae his vero excellit his omnes et mitioris affectus et moris humani et rationis eas laeilliquefacit voluptates, quibus facile praecordia circum admittu-tur. Quamlibet earum sume. Si vis, libri secundi quariam ad anulium. Quis non in illa Videt Epistola, dilorum ex omni antiquitate Latina dulcissimorum eius virtutis auctorum, Terentii atque Catulli germanam aciem Et si quod huius qui domos laudis, nempe conscribendi amanter Epistolas ea nemo est hominu in quem concedere non oporteat maioribus nostris, veteris
Ecelo iae scriptoribus. Cuius liliet mihi sae videas. Paulli maxime sed et Augustini et ceterorum Dices alios lingere vel
123쪽
frigore hos ex animo amare, vivoque, ut ait Virgilius, amore. Nec miruin os enim scribendi recte supere initium et solis. Verum hoc alias. iterum genus Epistolarum apud Mur tumniaxime mihi probatarii in est, ut quaeque minus ab labore cura litoproliciscitur, magis autem ab aura labitur quadam facili praesentique nientis incitatione. Utebatur ni in divite natura Vena qua viguit olim tantopere Chrysostomus, larga studior ilin conlitig QO- upletata et, quae laetius a semetipsa sun deret, quam ut imperiosiori Curae subesse vellet. Itaque ut tu in anulio artis agnoscitur. ita naturae plus est Mureto. Si quae vero pauca o maiori apparatu sunt scriptae videntur, ut verso Luciani dicam, plus nimio G LUP λα IOι, elaboratae malleo, vel, ut Seneca Latine dixit idem perquam eleganter, circum tunsae; et Si dicere fas, γκ60δεστε-Dαι, distentiones. Sed ab Epistolis veniamus ad Carmina quorum foetu feraciorem habes Editionem idque propter has caussa S. LXVII
Editus in Gallia iam fuerat, ab iuvene lum quidem adhuc Mur 'l O. libellus Carminum. is Carminibus auctor ipse si enilia titulum
fecit. Sed cum idem, post annos aliquot in Italia suos crSUS in lucem efferret, ibi vero isthaec Iuvenilia, ceu ingeni os scutit liberali, praetermissa, neglecta, X nostia sunt. Ac deinde factum, duos ut inter fratres, nempe libellos Camuinum editos fodem parente, perpetuo fuerit, prout veteres Iurisconsulti loquuntur, e clum citum. Neque in aliis deinceps editionibus eorum apparet vestigium aut vola. ulla lue inicem postea omni unio illis intercessit nisi quod prior ille Iunoni tum libellus quandoque Subiit typos, at seorsus ideoque repertu rarior exa sit. Sed huic Editori sui nunc animus ignoscentior. Itaque hanc prolem Xpo Si liliam voluit in unam et eamdem ditionem reconciliare domum :id est, elige tulis quibusdam Iuvenilium, Lectori gustum praebero Mureli studiorum, sic ut dicam, pubescentium. Nec tamen id adeo quasi persecta viderentur quae iactor in senectute diei iii Pimprobasse Verumtamen haudquaquam iniit cundum est, ut Stirpes in arboribus, ita magnorum Virorum ingenia cognoscere 2IT α
Uirgilii nemo non admiratur quae composuit seneX; at Culicem, nescio quomodo, iucundius etiam logi inus , quadam e X Spectationela li venientis ac velut herbescentis poetae. Itaque Petruscis em bus olim Virgilii lusum adeo carum habuit, ut illustra lilia a se voluerit elegantissimo sano libello, in quo etiam eum, qui colloquens inducitur, Pomponium Laetum Singulos Culicis Versus memoriat lientem facit. Haec autem Carmina Mureti, si quod est die ero Oli inuis, licet salori nomini profecto suo respondere, ac iure dici posse Iuvenilia , sed eius lamen iuvenis qui cresceret in viruin xVIII sultimum. Sunt ingenii plena sunt acuta, plus etiam fortasse qua in satis vivida nitent hilaritate Latina linguae peritiam pras'-
seruiit ilon mediocrem, spiritus ingentes, Acelsum animum. Iibebis interim, eadem opera qua in uel O pra 'Stru X Pa IVPPti libus, non pro iuvenis aetate. Praefationem: Selli Parii in lo-
124쪽
gantiarum et copiae, ut vel ob hanc non perditum libellum, atonini pe servatum portuerit. Quaerit enim acute atque iucunde ornateque de Poetica, illa mentium altrice non vulgarium atque in eo disputat, curnam poetarum bonorum ad usque sua tempora tanta fuerit in Gallia paucitas non secus ac Sibi proposuerat.
in prooemio primi de Oratore libri, quaerendum Cicero, quid ita.
cuin tot in omnibus praeclaris artibus exstitissent illustres viri, non adeo multi floruisse reperirentur oratores boni o de IuΡ nilibus quidem haec diam alii sequuntur versus nova nunc editis actura, non tamen eiusdem cum Iuvenilibus classis, neque porro centuriae. Itaque de iis alia prorsus est ratio multo quippe altius tollunt caput. Sunt omnino tres Elegiae, quae repertae Sunt eadem ipsa scriptae Mureti manu ad quas, credo, licebit pauca παρατεχνολογειν interponere. Enimvero suturusne Mureto loeus fuerit eximios inter poetas, quem ipse tamen Semper modeste
recusavit ubi res ageretur considentibus veteribus Criticis laso
serentibus, vel Romae iudice Tarpamoraliano illo, vel in Graecia,
in iis, uti loqui solebant, των εντε κραί0ν Opast, quinque iudicum genibus , quae veteres poetae ceu quaedam σιος γουνατta. Iovis genua, reverebantur; exspectandaue igitur tu tali censura esset illi sedes cuin pri in is an potius res ita putanda sit: Mu- LXIX relo, cum in pangendis Versibus assuerit doctrina singularis, perlaeta utriusque linguae peritia, penus antiqui talis uberrimum aerarium philosophiae, plurimum iudicii simul et ingenii, omnia haec abundanter eidem nihilominus haud aeque illam aspirasse, quae Platoni dicitur in Phaedro κ των IJoDσιὼν si ανία, IIVSarum dementia, qua sine Poeticae sores nemini pulsandas edixit ille Philosophus hac de re, quoniam dicendae sententiae mihi ius non est, haud equidem censuerim. Id salis constat, hunc virum diligentis si in Potitie en coluisse mulit plici ac vario genere Carini illun. t Graecorum et Latinorum, ad senectutem. Atque hoc ipsum per se non Xiguae ducendum est laudi, cum videamus, habitum suisse magni, apud Graecos in Solone, apud nostros in Gregorio
Na ZiauZPn O. Quorum uterque, vel inter publicas res, ad illo hunos poetice delectatus. Hic autem posterior ad uinem silo Puni Cn- Suum varietatem se in per dulcissimos versus adhibuit. Est enina.
est Poeticae studium viris gravibus nonnulla Philosophiae pars; atque magnum iudicium excelsi animi , quem indoles quaedam h
tutis laetior smaverit et exemerit vulgo. At praeterea, et i ii ΠΝ isortasse Murelias a poeticis laboribus in igne in capiti suo eorundinpetere Si, noluerit Sive non potuerit corte hoc lanisti contubernio atque subsidi Musarum adiutus nitru in in noduli sui ad elo illi n-tiae palmam percipiendam: siculi seni lilia in accepimus h P0-pli rasti peripiam coin mendantis Poeticen oratori. Quapropter mihi videntia eius Carinina cum a semet ipsis non pari uni tuni Plis diu Sab Orationibus pretium ducere atque has vicissim arbitror possetioni tibi etiam de Carminibus ostimari Sit enim prosem rusti-
125쪽
cus, qui non sentiat in Orationibus uret frequenter elangere grandiorem tubam utique ab assidua lectione poetarum utriusque linguae, utque ab ingenio pangendis Carminibus multum Xercito. LXXPlane ut in ipso Cicerone vestigia licet odorari subinde poetarum quidem cuiusque generis, maXi in Tragicorum, sed et mentis imbutae huiuscemodi velut infecturis. Sed et poetas vicissim X ratoribus profecisse cognoscimus ut Virgilium : hunc enim Platonis maxi in trivisse libros, ex aniplitudinis et decoris facie consimiliconiicio. Hinc ergo praecipue hausit Muretus Orationis maiestatem et amplitudinem, quae dicitur Graecis et καλλος, nobile Vel pulchrum. Hinc quam illi γλυκυτητα, nos dulcedinem appella
rem; quorum illa ordine ire id constat haec saeundia et nobili- late dicendi. Hinc miram absque ullo nisu iucunditatem. Hinc habet quod tolli novit lente ac pedetentim, et secum intentum auditorem in sublime rapere tum deinde obsequentem dictis pro libito vel Thobis, ut ille ait, ponere vel Athenis. in est quod saepe sallit avolans a Scopo, quae res est in oratione vel dissicillima iudicio Tullii, mox s
cili ad me tam flexu celerrime sese recipit in via in Hinc etiam nonnumquam descendit in illius in odi concinnitates Orationis et cincinno S, quos appellare consueverat Λugustus in Maecenate, si Nn0βρεχεῖς, Π-guentis perfusos. Hinc denique habet inveniendi copianis numerorum concentum hinc et varietatem et similiter ea dentes plausus, dictos
eleganter a Lucilio filios Isocratis, modo, ita uti videtur mihi, Lucilii versus hic e quinto Satyrarum, apud Agellium, corrigendus Hoc Nolueris; et Debueris te Si minu dele tui, quod ατεχνον, Docrationest. Emeiidavit Scaligor, τεχνιον Isocration ; quasi artisciolum Isocrat cum dicenda sint ista cadentia similiter, Nolueris, Debueris. Λ mihi sic magis placet: τεκνον, Isocration est. Ut perurbane Isocratis filios dixerit eas figuras, quibus esset Isocrates requen LXXIter delectatus. Nam et Varro Mureis ore , apud Nonium, appellδ- vii non aliter, Filium Antipatri Stoici Dilemma, si cum Victorioli gas Si autem cum Mureto, Lemma unum, quod fuisset amiliare Stoicis id genus eler Dilemmatos vel Ahenos Lewmatos logos, Anti atri Stoicissius, viro caput displanat. Velum isti, de quibus aiebam, osculi non magis Isocratis silii, quam
poeticorum studiorum sunt. Quorum studiorum celsitudinem Mu- retus in Orationes, ut eloquentiam inde carperet, Onc Ur 'avit. Si autem ille uni quam a poetica valuit, ut certe multu in valuit, hoc aude dicere cum legos modo iii eduntur, a X ini conderet, auctorem et aetatis et studiorum flore, circa suminam poeticae sa-
cultotis ακμγ ν viriditatem, constitisse adeo Sunt politi, eo pio Si, vigenteS. Nec eo dico, ii prelium ditioni conciliem; ec Illaenam mihi sit enim assentandi caussa Verum ubi prinui in eos vidi Vel SUS, profecto ita se rem habere an inuini induxi ni eum. Leges; ac de me iudici sententiam ex tuo seres arbitratura nullius enim lia de re arbitrium de geri ni modo sit aequus, ac praeterea ne Sit, ut estiviter ait Aristophanes, a Moo τωνὁ λυγίυν καὶ τὴν
126쪽
γν si ιη η καθ αοευων, rerum inexpertus Verum et illosa soni λι- tia. Quin vel ipsum arguinentum suadeat, Omnes O ticae facundiae nervos intendi ab auctore portuisse istis in Carminibus. Quidni nutem eum ex iis unum scribatur ad Paullum Manutium
τὸν πύνυ celebrem ilhim et scribatur eo tempore quo Murelus Venetiis advena, Se sua quo iunia anuli contulerat in Silium :cuni illo paene magistro gloriabatur: uni tantu in agraret eos inier amicitiarum, neutri ut ad Xplicandos amores verba Suppetere ut Quantum ergo talem amicum in amici laudes connisum arbi-LXXI tremur Erat Murcio Manutius, quod Ciceroni Allieus : Cui res audacter 'rugnas parvasq/le iocumque Esequeretur. tque id quotidianae illae ad Manulium Epistulae o suo ολεγδον Seriptae. Ut O-quitiir Cicero , satis innuunt, Verbisne dicam magis, an color quodam Suo genioque peculiari Nam cum alioqui Ciceronis Epistolarum Varia genera sibi duxisset Xprimenda, imitationem carum quae Sunt ad Atticum , data opera, nihi videtur in ias ad Manutium Epistolas reservasse. Itaque hic, quantuiu poteSt, ne mutatur illam Ciceronis familiaritalem iucundissimam concisionem illam tticam plano atque onini melle dulciorem item illam quam significantius est Graece dicere διαθεσιν id est, animum benevolentia intime assectum. Cumque ad ilicum Epistolas dixerit Cornelius Nepos historiam illorum temporum continere, dedit operam, ni neque his litte iis aliqua species deesset historiae, licet multo levioris, rerum scilicet ad litteras perlinentium sive litterariae περιστύσειος, rei. Interspersit otiain Graeca frequentius Omblemata quibus, ex omnibus Ciceronis Epistolis, istae maXime ad iticum scriptae quasi tessellis insititiis, ubique vermiculantur. Et quoniam hic saepe scribebat ad Λtticum, ut ipse ait ἐν μω μοις, Ur enigmata, eo quoque genere lusit adversus Ma- nullum haud inscite Muretus. Sic interpreton Athonusti cum dicit. Notaim de Comitibus intelligit si Pol Vphemus Franciscum
I; obortellum ei sigil ilicat Argute vel nim ut interpretor, quod esset grandiori mole corporis ut quasi Pol 'phe mea natu COI pulentiorem videmus inaginem ius, crasso quodam capite in Super sui asper omnibus, qualis Virgilii Polyphenius : Nec visu Ih-cilis nec dictu a sabilis ulli vel etiam respexerit compositi nomini Graecum etymon, quod a mulla fama est. Quippe noli ortellus irridebatur quod editis brevibus et crebris libellis, ambitiosule LX XIII sibi famam corradere vellet. Dicitur etiam chillem Stalium d Signas SQ sumpto ex initio Iliadis hemistichio Quod si est allius profecto descendit illud acumen. Xon aliter dotii eum Cicero
C. ntoniis in collega in suu in in coiis ut alia Teucrid in no initiat, Sive Troianam, vel e Teucris mulierem nihil, ut puto aliud hac ο-ee Ur Stringons, qua tu in prae se antiqua in a genere gloriam quo Ito in anas originos ac Teucros conling r let ulla lamen, ut O
liis illum antiqui Moscribunt et ipsa ros loquitur animo PS SC im-
127쪽
belli parii nulli constanti Quein ad inodum irridet inoppio Claudio
alibi quam vocat A sotalem atque etiam Plutarchus narrat, huius Antonii fratre ni M. ntonium, ob splendorem generis, de-loetari solitum veteri fabula, ita serebantu Pontonii ab illo nuprogeniti, Merculis silio. Viri autem docti , qui putant, lis verbis a Cicerone tantii in modo parum virilem angi animum Λntonii dicunt, ut ii hi quidem videtur aliquid, sed non id quod erat, ni fallor, praecipue animadvertendum Similiter de Pompeio, cum ab rebus Orientis veniens, primos in Republica cieret motus, ni turbanissime, Epistola primi ad iticu in libri decima septima, ut
quidem munc a viris doctis emendatur: πιιrbat Sampsiceramus. quasi tumultum ab Oriente nuntiaret, et ab eius ali lii Rege barbaro ampsicerani non Ponipeii totus Iic loci is aculeus. am tumultus nunciari et gentes turbare dicebant Latini, statimae illae prima belli semina modi larentur Et si cum dicatur suis soscriptum omnibus in clibris antiquis, ' Turbatur Sampsiceramus, ut sit vereor haec antiqua lectio retinenda neque, Ut sit, corrigendum Furbat, quasi fuerit illi id prius passiva signi licatione verbum inculcatum a librariis nescientibus, eleganter a Latinis dici Turbore pro turba commovero. Placet, ut aiebam, potius antiqua lectio: modo non la Xplicetur, uti factum a Coiiado et Manutio est. LXXIV
litas dixerit Cicero Polupeium ipsum perturbatum suisse. moeonini Dionysio ambino dedit mutandi ausam. Magis arridet, ut
Cicero Graecarunt elegantia ruit amator maximus urbatur scripsisse ' Videatur imitatione Graecorum, qui voce passiva esserunt Saepe 'Osi lysi stat, turbor, pro eo quod est motus ea citare uilis consuetudinis plura sunt exempla, neque nune iteranda. Sic
orgo solet ad Atticii in Tullius; et sic Tullium imitatus Murcius a l lanulium. Ἀdinitem vel Epistola seeundi libri ' octava supra decimani adeo est iii iis norinae tota, ut ipsum eius initium a Cicerone sit sumtiim Ilo ita pio Murcius faciens, et Λtticum in Mantilium, pro viribus , transferens, ingenium si in ut prae se serebatdrgutum et multiplex, ac simul quo sibi inicus haberetur loco patefaciebat ex alii mi sententia datum a se illi conlirmans pulcherri
anum titulum in quadam Epistola ubi salutem dicit his iucundis Sinai Verbis D alo i νε ευJ0κ si υτατε καὶ se OxTι φιλοφιλεῖν τοῖς μύλ στα, vir honestissime, iureque ac merito, ut qui ma-. amans micorum Quapropter nihil oportet mirari, Si ve Sils eum meditaret ili' ad sint in anuli uino quos pri inuin legendos
hab bis nunc. sic de consilio isto, in alia Epistola eundem alloquituri te mere aliq/t id te dignu/nt, mihi hoc rc , c-Xlit animus: et est noctεσις praeclara , aut innumerabiles poliuSNno θεσεις , Sed Da pridein versus facere destiti, ut valde melurem, ne nihil succedat enlabo tamen i modeste hoc ille quidem magis quam vere En orgo habemus aliquando tandem ei Sia tam
128쪽
eupienter a suo poeta actos; non partus modo existimandos, ut Varro aiebat, poeticos, Verum et habendos ut specimen bonae inter honos amicitiae. alterum Carmen itidem Elegiacum est poetae LXXV ad maximum poetam videlicet ad Ioannem Baptistam Amaltheum, quo poeta nihil eloquentius in versu , candidius nihil Solis haec publiea lux videt Quare apud se reputet unu Squisque atque argu-
me utetur qua cura Mureto suerit incumbendum , me tantum ad
poetam Scribens, virtutes ac laudes eius diceretur ingenii culpa detrivisse. Tertii porro Carminis regium est, ut si quod umquam es Se poteSt, argumentum nimirum laude. Urbis ac Reipublieae Venetorum. Videturque illud scribens in animo habuisse quoddam Mult GDκον ca me gratiarum actionis, persolvere hospitii ergo comiter praebiti exhibitaeque publieae humanitatis let autem praecipue lucernam Catulli, vel, Si malumus, amarae inum.
Ecquisnam vero non sateatur, intersuisse gloriae tantae Reipublicae, hanc de ruum Elegiam tenebris diuturnis absolvi, eripi, liberari, in publicum elici, qua et Urbis Venetorum maiestas et amplitudo Reipublicae et Venetorum in hospites doctos bene promerita
commendantur cultissimis et eloquentissimis versibus memoriae hominum sempiternae commendantur autem ab lalumno Gratiarum
unico, qui e Galliis esset in isthaec littora, ut novus quidam Λrion, cum lyra et omni Musarum instrumento pervectus Id esse quanti debeat, duae nos docent urbes Graeciae, quae duobus oppositis invicem factis rem eamdem iudicaverunt amothenae, quod essent uno Pindari versu cum laude commemoratae, poetam praemiis ingentibus mactaverunt. Ex adverso Thebani, non id sibi potius datum laudis indignati, propterea suum ci em, eum dein Pindarum, graviter multaverunt.' Sic utraque urbs ex antiquitus insita Graeciae humanitate, de uno unius poetae ei Sia, qua Si de corona certabat Quarum altera, liberalitate; altera, multae Severitate albo alimve calculo, poeticae quae vis esset in gloria comparanda
LXXVI Principibus et Rebus publicis ostenderunt he de Muret quidem rebus hactenus Sed quoniam huic Edilioni uerum Iudex accessit
novus o restat de hoc, mi Lector, paucis te ut adhuc Veli in petanique, rem ut ab initio tolam pernoscas. Indicem quomodo sacere potissimum instituas, interest. nec enim antiquis viris una ratio sui ordine annotandi certo res in libris observandas , indeque in usu eXcerpendas, quod nostris moribus dicitur, Indicem componere. dam, quantum scio, duplex inita huius rei veleribus via. Et prima quidem semina credo iecisse Platonico S, Omnium elegantissimos philosophorum et observationi maxime deditos aut saltem ab aliis inventa, si Torte, hos coluisse 'κ oatin. traho uc, mayis Vi
ti e Sed iorum Index huiusmodi: molari si quid vellent, non, quod scicinius nos, in ullogon colligebant. libris ut alii lioneus lanive postponendam quin immo librorum oris appingebant pro verbis,
ut dicam te, Vocales quasdam notas, apposite rem indicantes et
suit, in qua in haec Iudicis prima ratio. Eas notas expositas a
129쪽
Laertio videas in Platone, ac phi res etiam ab Isidoro. Notarum
erat ollicium non adeo demon Strare quamque rem, prout Sllum cuique pretium ad latus ponere, virorumque doctorum iudicium de singulis designare Vides iam, talem Iudicis methodum Grammaticae arti mutas egreSSam, potius ad Criticen accedere. Inter has enim disciplinas duas praeclare distinxisse Cratetem Philosophum, ait Sextus Empiricus, Asura TH0 λογον, Cratetis rationem, appellans . . Itaque mi mirum, doctrinam luisse istarum notarum, ubi primum prodiere , quasi the Saurum ingentem, preti magno Solitam addisci, quod apud Laertium docet Antigonus Carvstius. Nec mirum item, a codicibus Platonis et Homeri, quorum primo suerunt, in omne cito studiorum genus notas penetras Se Nam et LXXUII maiores nostri, non innocentissimae solum animae, Sed etiam elegantissimae, Criticum istum apparatum, pro suis Sibus, ad Prophetarum libros transtulerunt Quod apud Epiphanium est videre, initio libri de Ponderibus et Mensuris Denique tanti fiebant, ut Suetonii Tranquilli surretur olim singularis liber, a Suida memoratu S, περιο υν εν τοῖς βιβλιοις Inti είευν, de librorum ignis Siquidem hae notae, signa, σημεῖα Graecis dicebantur; quod ver-buni Hieronynius in Prologori ob videtur voluisse vertere distinctiones. Quod si quaeratur a me, unde potissi inum It Sli in in octere USOS OSSO nomine G εί 0ν, signorum, pro notis indicibus, raelibrorum appingi solitis, dicam brevi. Licet haec Ix st εὐυ, Signi,
VOX, Sua quidem vi, cuilibet notarum, aut rerum demonstrantium generi significando sit apta, in hoc tamen sim arbitror veterescam significationem res petisse maXime, qua σημεῖα, Signa, Graecis dicta sunt pro illis lapidibus qui viarum marginibus, ad mensuram itineris, in longum apponi solent. Atque ad hanc rem pulcher est in Demetri elocution libello, his verbis locus o γεsto Πιγυρ α ηιιεῖα εοικε, Sunt qui Pe signa vel lapides viarum idem quod itineris duces cum antea his lapidibus signisve itineris ducibus comparavisset in oratione distinctiones et pausas ut rerum cohaerentiam videas se OX addit: γ δἐ σημειωτος και sto νοειθῆς, AG sit κρα ὶ, αδληλος δοκεῖ quae autem via caret signis, adeoque
uniformis est, ea quantumvis brevis, tamen incerta videtur tergo addita Sunt 1 μεῖα signa, secundum vias, citer agentium causSa, ut commodius pergerent, Sic in Oratione appellata σημεῖα, signa, quasi lectionis quidam lapides, illa quihus ea regeretur criticae notae, ceu dispositi in seriem, ut Demetrius ait, γευόσι, ducibus ne fieret lectori pergenti via vel Ir si εἰ υτος, absque SAL VIIIgnis indicantibus, vel f ονοειδὶ ς, semper unius indistinctae formae, Vel αdηλος, certae nullius requietis vel indicii. His enim praecipue tribus cavendis universum Indicis boni librorum ossicium absolvitur , atque inde, summa cum elegantia, si Hείων, ignorum, nomen invectum in notas indices pulo. Quae tamen aliquando ο- tae a marginibus in contextum advocatae sunt, praesertim ab Origene, cum earum quibusdam in suis Hexaptis daret locum. Etsi revereor fastidium Lectoris, et me quoque scribendi iam Satia tu -
130쪽
net haud tamen parcam, ut In re non inutili, o medio aliquid earpendo ad meum propositum contendere. Nec tamen id faciam quod alicubi Muretus ne et dixit, velle se Toυονγησί ειν Turnebriare,
hoc est, more Turnebi per Saturam plura congerere. Quin erit curae, ne rota seratur Xtra semitam argumenti, Indicis videlicet illustrandi. e dicam primum , videri mihi adhuc exstare nonnullum vestigium antiqui nominis τίον ηst ειων, signorum, prout id Itonien qua Silam Olim , ut aiebam, appositas lectioni notas indicaballa X stare autem, ego ni fallor, in libris Ecclesiasticis, id est in Leelionibus annuis Passionis Domini; quae quidem solae servaverunt nobis imaginem longinquam, sed maxillae Siniplicem, interlitarum orationis conteXtui notarum. Ibi ergo triplex nota cernitur, e quarum duabus una creditur esse tertia Latinorum littera,
id est C figuram enim habet apertam eius litterae. Λllera non est dubitandum quin sit Latinum S. Quaeritur, quid sibi velit
utraque : sed ambigitur admodum, nec invenitur quod satisfaciendo esse OSSit Equidem arbitror, esse utramque unam et eamdem litteram S hoc tamen uter se discrepantes, quod alterius gura Graeca sit, alterius vero Latina Solebant porro sicut notum LXXI est, Graeci suum signire, S, duplici forma pingere altera earuni haec est , altera sic ducta, ut C Latiniani sigura sua, sit plane Signia, S, Graecorum. Quae cum ita se habeant, utrobique eredo indicari litterain priorem vocis oris εῖον signum, nihililii sane praeter hanc vocem iis litteris duabus signi licari Latina una, altera εἰ raeca voluti signum ibi hoc est nota distinctionis colloeanda praescribatur, ubi S prima eius vocis littora iacet dis linctionis autem, vel inter colloquentes in historia sacra, vel inter lectores illius in conventu sacro. t hoc factum eleganter, quod
cum eadem VOX σημεῖον, signu , distinctionis indeX, esse suo peneceSSario repetenda, vel innuenda potius, per vocis eamdem litteram primam S eam litteram placuit e duplici alphabeto variari. am alioqui nulla sutura erat ab indisi incla distinctionis nota distin elio. xl que in alterum videmus Graecum, alterum Latinum S. etsi fortasse non alienuin a vero, solitum initi quidem unicum
Graecorum Signia bifariam, distinguendi caussa interponi, scilicet C et E at uni tempore, posteriorem hanc figuram, amissa inseriori lineola venisse in Latinum S. Verbum addo etiam de tertia illa nota , quae apponitur sermonibus Christi. Huius origo potest esse, ab antiquitate, duplex. Solebant enim, ut Epiphanius docet, maiores nostri signare in libris Prophetarum hac ratione
τα περι ρι Groim, quae ad Christum pertinerent. Verunt et nota adem, inclinatior paullo, , Critici antiqui χορ GT0st αθειαν, rem anima Dertendam, designabat. Enimvero talia maxime sunt quae ad Christum resuruntur eiusque dicta praecipue. Sed, ut alio pergam dicebantur ergo notae, ristεῖα Sigua item JUe xγέειω- σεις, designatiories; nam Epiphanius βελου Gry εώ0σιν, obesi δε- signationem , appellat. Itaque ab hac notarum brevium similitudine LXXX Upului id uin Sic quod VOX ea leni risiau0σις deSignatio, Signifi-