Opera omnia; ex MSS. aucta et emendata cum brevi adnotatione Davidis Ruhnkenii. Studiose ... accurate edidit Carolus Henricus Frotscher. Accedunt indices copiosissimi

91쪽

ovibus tanto maiores gratias habemus, quanto maiore amore omnes docti omnia Mureli amplect/mtur, maxime ea, quae lucem nusquam unquam viderunt inter quae propediem etiam quae Supersunt, dabo ut s/mt Commentarii in primum et secundura Rhetoricorum

Aristotelis, in Ciceronis libros quinque de Finibus, in primum Tusculanarum , in rationem pro Deiotaro in Ogyicia Ciceronis. Λique haec in ipsorum dedicatione β vocat posthum Muret quae suppeditaverit Bibliotheca Velaeri. Quorum pars , inquit ibi

porro, nunc primum lucem aspicit, a mortis limine revocatus pars in Germania, nisi fallor, nunc primura in luminis oras Mit. Ytque ex his ipsis uret Commentariis licuit nobis orationum quidem secundum volumen ' Epistolarum vero librum tertium u)in hac nova editione nostra locupletare. ccesserunt enim inde, praeter duarum rationum appendiculas, Orationes quinque, Epistolae autein duae. Hic mirari Veniebat in mentem, cur non idem ante nos iam Olim tentaverit Sartorius, cui hoc certe X propria, ut ita loquar, penu sacere, Saltem per eruditum aliquem curare, integrum fuit cum in manu sit nobis etiam anno 1605. Ossicinam xv eius egressa secundi voluminis editio, quam ita necesse est Commentariis, a quibus adiuti nos sumus, esse posteriorem anno

scilicet ante vulgatis. Sed constitit illi fortasse alio sui laeti.

Nobis causa non fuit, cur non adderemus, quicquid Epistolarum Mureti, quicquid lationum , caeteri S, quae iam erant vulgalae, similium aut cum iis iusta ratione cohaerentium, daret se nobis in manum, praesertim cum isti Commentarii iam dudum librarias tabernas deseruerint. Interea Satis , Opinor, Sic declaratum est, cur editionem novam molientibus nobis carus esse debuerit Ingol- stadiensis codex. Cum vero in eadem illa urbe iam seorsim Epistolae Mureti iam rationes, iam credo et Poemata, iam horum omnium quasi corpus integrum, idque repetitis aliquoties vicibus, prela sit Apertum nos eam, quam chalcographis utendam exhibere commode possemus, nacti editionem Sumu S, quae anno 1 99. eius, quod diXimus, orporis volumen primum, Sequente alterum publicae luci exposuit sic satis probam et illam quidem, talem tamen, ut subinde et oculos ea posceret n0Stro S, qui alios, quorum esset copia, codices consulerent, et manus, quae alibi mendas extergerent, alibi bis eXcusa F semel delerent, alicubi et omissa η accerserent aliunde. Quodsi praestitam a me in emendando haud perstinctorie diligentiam non ubivis accurate satis imitatae sint operae , et mihi excusationem ab aequo Lectore promitto, vaec his veniam exoratam spero enim intra modum peccavisse

s Ad Berelisoldum biberum Baronem a W0Ickenstein. Γ 0uaere infra tit. iiii .u Perge quaerere is ilRJ. X Regredere ad ea, quae paulo post iteram D dicta sunt: Eli/isdemo dicina. yJ Non a sanium in Poematis, de quilui paulo post sed et in pistolis

92쪽

cupio. Caeterum dum varias, quas hinc inde conquirere datum fuit, editiones inter se comparo, quidque desiderari possit in singulis, Observo, Saepe lateor, optavi universis aliqua prodiisset curatior. Nam ut de solis Ingo istadiensibus ' dicam, quae caeteris videntur hoc in genere minus negligenter habitae, negari utique alia nunc mitto haud potest, Psalmi quinquagesimi primi paraphrasin lyricam, Carmen item heroicum, quod ad ilium fratris a Mureto scriptum puerilem institutionem Omplectitur, bis in illis inveniri, semel Poematum volumine primo, iterum secundo 'h Quod laturum non erat, si iusta suisset adhibita circumspectio. Proserpsit haec labes in Lipsienses quoquo

BOStras, et a prima est propagata in caeteras, haud dubium quin ex opinione, sed ea salsa, quam de se excitaverant Ingol stadienses iam aliquoties recusae, tanquam talium naevorum suspectas illas habere nefas laret. Factum enim inde reor, ut illa rem omnem examinandi cura nemini imponeretur ne quis sorte accusandum hic putet laudatissimae, dum viveret, industriae virum, Ioannem

Frideri hum, cuius ad Lectorem compellatio in Lipsiensibus primis exhibetur. Nec enim aliud illi, quod sciam, datum negotium suit, quam testandi, dum Pontificius Scriptor in his etiam regionibus excuditur, non simul eius in religione approbari errores. Ergo eurationem eorum quae hactenus vitium fecissent, passi sumus imponi nobis. De universo autem opere assirmare hoc

valemus, nihil eorum, quae in prima Lipsiensi comparent, neque acVII sequentes addiderunt quicquam, suis se a nobis praetermissum,

si compellationem, de qua modo dictum, riderichi, 'ς si item Ingol stadiensis ypographi 's praelationem excipias addita

vero, quae id mereri sunt visa ordinem denique nonnulli bi iustis ex causis fuisse immutatum. Sed haec magis intelligentur ex

iis, quae iam ad singula dicentur. Guli serium toti operi non videbatur nobilius proponi posse, quam ipsius Autoris effigies. Eam sumus et nunc, ut haud ita pridem ' in Manutianis Epistolis actum, mus eo Historico Ioannis Imperialis ' mutuati. Qui et distichon ministravit, g)imagini subscribe um, incerti quidem illud utoris , sed breve

et commodum.

Quod ab hae praefatione nostra proximum legeretur, S Senon immerit debuit Vita Mureti. Minus bene reiecta haec alias erat in voluminis demum secundi principium. Retinuimus au-

93쪽

tem, lualem ex ratione lanebri Francisci Benei collegit Andreus Seholtus. Nam hoc satius Videbatur, quam totam, quod Coloniensis Orationum editio ' facit et alia item Lugdunensis, μ)Orationem eiicianam in transcribere. Iam et alii occurrebant quidem , a quibus ita uret relata esset in litteras , ut Ioannes XVIIIImperialis, δ' quem paulo ante nominavi, et Ianus ictus Erythraeus '' Sed ab his Beneianam narrationem sede moveri, cui sua ipsi bonam partem deberent, aequum non putavi Laudibus tamen, quibus hi Muretum assecissent, inter elogia reliqui locum. Poterant, lateor, vel ex Epistolis ureti congeri plura, quae

ad eius vitam pertinerent: Sed nec ea magnopore necessaria erant,

et, si qui minutias hoc in genere amant, his non erit dissicillimum desiderio suo, ubi alias perlustrabunt eas epistolas, vel aliud agendo mederi. Id vero nequaquam reticendum hic nobis, noustudio labefactandi aliena, sed amore verum eruendi compulsis, Beneiana quaedam refelli in sabulae Burdonianae consutatione

Iosepho Scaligero. occasio haec suit Caspar cloppius, ut

Iosephum Scaligerum, Patri suo, cum ginnum Venis Set, neminem suisse, quocum sermonem de literis sereret, perhibentem salsi convinceret, ad encium provocaverat, qui Muretum ibi habuisse, misisset in literas. P Hanc a se criminationem sic

amolitur Iosephus, ' I, libet enim locum integrum describere:)suam vera autem de Mureto diserit, idque en ii testimonio confirmare conetur, eum tunc Minni egisse, argumento fueris

annus is, quo Oratio Iulii Caesaris caligeri Patris in

aSmum, una cum ea Epistola, qua queritur, in illa litterarum IX vastitate neminem habere se, quicum caput conserat, edita fuit. sui quum esset Christi MDXXXI. Muretus tunc erat tantum auriorum quinque, et in Lemovicibus agebat. Bencius autem, vir doctus et amoeni ingenii, qui si viveret, neque Amphitheatro SciOppii Tartareo, neque eius structoribus sociis suis favi es, multa per coniecturam de Murem disit, tam incredibilia, quam a vero remota. Cuiusmodi illud, Muretum adolescentulum Agin nidocuisse. V Res ita habet. M. Antonius Muretus, sinuo natuS XVIII, Minnum venit Iulii salutandi caussa r unde digressu ad Auscios Novempopuloniae sese contulit tibi in Collegio A mehiepiscopali Ciceronem et Terentium docere coepit, quo tempore

Eclogas in lauden Cardinalis Armoniaci 'βh et Tragoediam suamat Anni 1601. in . Volum. II pag. 165. RELAimi 161 3 in 12 pag. 561.

at Iutthim eius: riste a in atque acerbum. am D. I. pag. 211. an Part. I. inRCoth. Rg. 11.ao Hic enim e insutationis Ilius mi alios nominis alieni I. R. Buta 'i, Iuris Studiosi, videlicet ut IuιHis nutuersius intelligeretur, nota prRefixerat, Vert S utor si quem se ipse Ioseoliti concitetur tum alibi, tum clariSSitne EpiSt. ias quae Grulero inscripta est pag. 93.ap uuaere in Vita Mures irait. J. Ru Consul Fab. Burdon pag. 450 sqq. d. Lugd. 4. 1617. Clim ali 18.ar Iterum in Vit. Muret Iit. 3.

94쪽

I lilium Caesarem k in illa urbe edidit. Hinc profectus in oppia l/ι Nitiobrigum, cui nomen Gllanova ditissimi mercatoris de Bre an liberis praefectus, in schola publica illius oppidi auctores

Latinos interpretabatur. Anno autem aetatis suae XX cum illis pueris, discipulis Suis, Minni m se hirido venit, Iulium salutandi caussa, semel antea visum, sed satis notum lite ario commercioreosque uero cum Murem os phus V meminit domi vidisse se anno natum eae Bis aut ter postea in eptus hospitio a Lιlio,idqile diem unum aut biduum tantum , ingenii sui praestantiam, uilis specimst per Ut sera duntaxat dederat, colloquio familiari XX comprobavit. Eae illo , quia eum nosse propius contigerat, Iuli is amare eum coepit, et eius dotes animi Senatoribus Burdegalensis curiae per literas commendare, ut non aliter erim, i/am si nomine appellaret quam Burdegulam, relicta schola Villanovana,

profectus, ibi in una classium Gymnasii Aquitanici doceret circitera muni Christi DXLVII. Neque eae eo unquam aut ginnum repetivit, aut Iulium postea vidit. Quomodo igitur Minni, aut quando docere potuit, qui in tribus profectionibus viae eae sepi mdies ibi substitit Bur gula Lutetiam Lutetia Tolosam petiit,

tibi iuris institutiones quum emponeret Mercendi causa, ut tironibus iuris mos est, inde abire coactus I Veneti a se contulit. Quare quae Bencius de eo retulit, quia eae coniectura collegit, ea non solum falsa, sed etiam interdum ridicula sunt ut, quod ait, Regemmenricum et Catharinam Muretum publice docentem audire voluisse 'a Nunquam enim in Athenaeo regio, sed in gymnasiis docuit. Neque causa erat, cur diceret, eum olosae iuris civilis docendi primum tacultatem, deinde etiam potestatem accepisse. φὶ uod quid sit, non cupio. Hoc scio, si ille, ut putat Bericius, facultatem et potestatem iuris publice interpretundi Tolosae a cepisSet, non opus illi sitisse eam Asculo petere, ut ius Romae publice profleretur. Quo tempore enim Ludovicus Rupiporeus Romae sub

Gregorio XIII. Christianissimi Regis Legatus agebat, uretum

Asculum clam petiisse , et lauream iuris consec It Im fuisSe tam multis Ottlyn, q/VNn misit est, Beneium ignorasse, qui eo tempore Romae erat. Reliqua, quae sinaeis non pauca , libens omitto. Hae Iosephus caliger. XX vita et quod illi proximum os pitaphio Muret non putavimus avelli portere fi nebria duo Carmina, Francisci Benci unum, Phili pi Poetarii alterum. Itaque hunc in locum ea retraXimus e Volumine Poematum primo, cuius ea liuem alioquin obsidebant. λη)ni De qua supra it. λ

95쪽

Ηis adiungi ultro se deposcebant alia, quae in Mureti laudem scripta essent Carmina Tos cani duo, perperam alias divulsa, cum altero b in fronte primi voluminis reposito, alterum φ)inter Poemata uret voluminis eiusdem 'o esset reiectum,)Τheven in tria, Blanci unum, Incerti unum. Atque ut in hoc ultimo codex Moguntinus anni 1613. ' in Blancimus eum Ioannis Imperialis, hi sic in heveninianis unice profuit nobis Ingo istadiensis editio anni lis Bo despicabilis ea quidem, si cum aliis contendatur, nihil enim Mureti praeter quatuor rationes g)complectitur, sed quae tamen et neglectum aliis omnibus, quarum copia nobis fuit, an taleonis heven in nomen conservaverit, et duo eius disticha, quae sola in caeteris comparebant, auXerit

tertio.

Sequentibus Elognis, soluta scriptis oratione, nomen dedimus Testium Eloquentiae Murere. Nam et hic , perinde ut in Manutio nuper, non alias utori nostro laudes quaesivimus, quam oris diserti. Qua in re cum alter alteri palmam reddat ambiguam, non A XII mirabitur Lector, ubi totidem prope verbis ab hoc Muretum, ab illo Manutium videbit alicubi commendari. Neque nos adeo peeeabimus, si illustre quoddam Manutis encomtum , quod post emissas demum hi, eius viri e Mus e nostro epistolas lucem vidit, vel

hic tandem, ceu commune utrique , conspici iubeamus. Sic enim vulgata ante biennium prima caligerana: Paulus Munutius, vir Romane scribens, si quis alius, hoc nostro secum , Long olio omnino contrarius. Cum enim hic Ciceronis verbis et phrasi adeo alligatus fuerit, ut Ciceronis Sensu, non Suo, cogeretur Scribe e: ille contra suo sensu scribit, Ciceronis, Terentii et eiusmodi excellentium virorum verbis et stylo utens, hi quem suo instituto optime accommodare novit. Λ testimoniis eorum, quorum in hoc opere ipsae integrae ad Muretum exhibentur epistolae, ut Nico-

iii, m ut Curdaneti, ' sit nilibusque abstinuimus de industria. Quorsum enim attinebat, eadem bis legi eodem in libro In iis

autem, quae dedimus, non pauca reserimus accepta amicissimo Christiu/ὶ Daumio, qui congeriem suam pro amicitia, quam anno Sbene multo constanter colimus, ultro nobis obtulit, vir de bonis

literis iam diu meritissimo.

Quae id Scipionem Gongagam ipsius inureti Dedicatoria

hi, Cuius initium Rhetora te tantum. De Duod incipit: Certamen Murete, novum. Bd P. m. 20. hi Post Dedicatorias Volii iiii II. Orationum. Neque alibi carmen illud

96쪽

passim epistola praemittitur, non totius est operis, neque totius priuii voluminis, ut ad Epistolas quoque et Poemata referri debeat. III sed solarum, quae in primo volumine legi hactenus solebant, Orationum os quem ad tuo dum utrumque rationum volumen nullo EpiKtolarum Poematumve interventu connectendum putavimus, Sic

exemplo Cotoniensis cuiusdam editionis D Dodieatoriae huic Mureli iungere voluimus Dedicatorium similem Francisci Ren ii, qua Scipio ut eidem, mortui iam Muret tanquam adhuc vivi personam induens, alterum orationum voluine inseripsit. Repetenda veroca nobis sui ex editionibus, quibus poteramus. DP Nam S loris scingol stadiensis ipsam me scio cur imis erat . illi suam ad Velserum, cui eiusdem voluminis Epistolas quoque et Poemata. Mimo. item Publii nuncupat, substituens Hanc nos vicissim, licet Lipsiensibus hactenus retentam, sustulimus; non Ut Vicem Sartori pro exclusam eiiciana rependeremus. abest enim a nobis inimicus ille assectus, praesertim qui Sartorianae ossicinae multa debeamus, sed quia non necesse videbatur addere, quicquid alienarum praefationum uspiam compareret alioqui repetere potuissemus et Iacobi Roselli Venelam, Ingol stadiensem Ioannis Croes elii, x IO. riderichi Lipsiensem. β)XXIV A cortice vento ad nucleum. Quem taeterae Lipsiense SSarlorianam editionem secutae sic repraesentabant, ut toto corpore

in duo voti mina distribulo Orationes . Epistolae Poeni ala Noluminis primi Seiungerentur ab orationibus, Epistolis, Poematibus secundi: nobis, ne sorori , ut ita loquar, vincula trium istorum scribendi generum convellerentur placuit universa tribus potius

titulis distinguere. Orationum uno, quas et in aliis editionibus quibusdam hyy copulatas videbamus. Epistolarum altero, tertio

Poematum autem nihilo secius conferri haec editi nostra cuia iis, quas alia imitata est, commode posset, rationum volumina duo libros Epistolarum tres, duo enim olim erant in primo volumine, unus in secundo, Poematum duos numeravimus ad haec Epistolarum ordinem religiosissime conservavimus quod in Orationum quoque volumine primo praestitum; in secundo et Poemalibus non perinde Sed huius rei causa iam reddetur suis locis. Enimvero ad rationes quod attinet, nefas quidem non erat. quo iam ante vulgalis numeri pristini praeei Se con Sei reli illi'. Oho A. 1661. in 12. quae tamen utrique Dedicatoriae vitam iniet ponit

lip Eae Sunt duae Colonienses A. 1601. . et A. 1661. 12 una Lucitunensis A. 16ia. 12. inno untina . 1615. S. hq Ad M. Antonii mimo in illi in vim seni inuin . quae Prinum ut uenesana, cui et i; lim subnectit dii in Mi untina, pertinea Di orationum vi iniera ΝΡ-

Clinilii in Dabii audent, seu ua sine orationum uiarum, et Lugdunensis, i una Coloniensi, Annio mi. Roseuo uerim ii, uim aliquem inter resi iuuiuentiae Muret assignavimus lir Ait Lectorem Via luminis . in i illi ingessiad. A. 1599. viae supra

97쪽

vas omnes h in extremum locum secundi voluminis coniicere. Verum cum nulla ipsarum esset, cui non cum certa istius voluminis arctior quaedam cognati intercederet dandum esse aliquid huic necessitudini sumus arbitrati, et ex ea singularum ordinem constituendum simul tamen pristinis, quae novarum interiectu seriem

mutavissent, duos appingendo numeros, Veterem et OVUm, ut labor hanc nostram editionem cum aliis volentium comparare mi xxv

nueretur. Ergo eaetam rationem, hη quam habuit Muretus libros ossiciorum Ciceronis explanare ingressurus e novi ea

statim excipit, hy quae ad tertium ossiciorum, ad secundum nee

Orationem Mureti, nec notas uspiam vidimus, sui recitata. Quam Sequens cim Olim esset septima, acta sic St octava, et a nobis utriusque numeri praescriptione donata. Secundum haec nullum erit negotium, re in de caeteris intelligere nisi quod mirari quispiam possit, cur nonae et undecimae nostra , ' quarum utraque pro argumento habet Aristotelis Rhetorica, decimam

interposuerimus h eam, quae Ciceronis rationi pro Rege Deiotaro Xponendae sui praemissa. Sed ubi primam huius paginam quis legerit, exspirabit confestim admiratio. Cum enim primo Secundoque Aristotelis Rhetoricorum libro Ciceronis illam rationem ipse Muretus interiecerit, exemplum eius hic imitari et nos aequum iudicavimus. Porro quae nune primum appendicula orationibus quartae et octavae accesserunt, ς eas nec mittere volui- mu S, quod omnino continuarent ea, quae Muretus in praelationibus illis reliqua secisset, nec numerum tamen peculiarem illis dare, quod qualiumcunque lineamentorum potius quam rationis figuram haberent ac modum. Utique conveniebat eas distingui a Continuationum illo genere, quod iusti sermonis pondus impleret, qualis XXV est ratio nostrae editionis XVII. 4 pristinarum XIV. Postulabat vero etiam sortasse appendicem eiusmodi ratio nostri numeri decima quarta , quam habuit Muretus, cum Aeneida Virgilii esset explanaturus. Λ certum est quidem, quae in ea dicturum se promisit, ς' horum vicultra dimidiam partem quicquam apparere, ut merit sub finem eius, desiderari caetera, et olim annotatum fuerit, et a nobis repuli tum ς' sed dubium nobis, num

ipso utor, quod non insolens illi suisse loci quidam Og demon-

98쪽

strant. distulerit ea in diem alium, an vero non distulerit. Utrumcunque sit, perierunt nol, is sive paginae praefationis illius residuae, sive ratio altera quae priorem continuaret, sive denique, si quid e Commentariis uret in Virgilium, nam et hos iniuria temporum a nobis prohibuit, agglutinari pro appendice ο-

tuisset. Itaque non voluntas hie nobis, sed fortuna defuit. Ceterum de hoc toto Praefationum genere, quod ad studiosos adolescentes sub initia certarum enarrationum habuit Muretus , monendum illi id venit, distingui eas oportere ab Orationibus, qua coram Pontifice Cardinalibus, aut in uditorio ulcunque magis illustri recitavit. Quanquam enim praestanti Muret nonnunquam una cum discentibus honoris ergo aures praebuit celebrium virorum iam unus aliquis, clam copia quaedam, quibus et ipse peculiares XXVII agere gratias sub finem orationis est solitus : h lamen, quod ita velut Xtra ordinem conligit, nequaquam sustulisse discrimen, quod illa sermonum duo genera separat, censeri debet. Itaque in Praefationibus istis, si non semper, certe nec raro, magis Professorem agnoscas Muretum, qui doceat, quam Oratorem, qui moveat. Meminerat quippe, ad quos et cuius rei gratia diceret; addo etiam, quo tempore. Fiebat enim interdum, ut ea dein hora simul Praefationem suam finiret simul vloris ipsius interpretationem auspicaretur. Nec pauca reperies in Praestationibus illis, quae si a solennibus Rhetorum formulis separes, a Commentariis non dis linguas. Qualia sunt quartae rationis inchoata en-que per integras tres paginas decurrentia, plane gemina Conimentariis. Nescio quoque an non Muretum in Scribendarum praefationum negotio versantem, inter extrema tempus aliquando destituerit, ut aut absolvere, quae decrevisset initio, non OSSel universa, aut ea non nisi minutis quibusdam,' ut ita loquar. QVIII punctis memoriae saltem gratia designaro in charta necesse haberet, ' V dilatanda fortasse extemporane sermone, ubi venti mstitueram. - in crastinum differentur et ora 1. XVI. Ret 34β. 300. Rutin R. n. Ovare quae Superant, in crastinurn diluestram atque hoc praeStat oratione equenti XVII. pag. 344. 30 l. Rumiκ R. cI, Orat. XIII pag. 324. 2S3. RutinR Fn Non dubito, L. C. V. D. Ptin vim revire te te huc honoris sti mo venisse viden et c. G t. XIX. Ag. 372.

et unc ipsi stocstrim accidisse in oratii u NIH ulli pag. 2N3. RulinL. n. reiicis quaedam in alterum seni, ut , ipra ii. g patuit. c ni vis euhium, mim hoc illi eveneri singenii orationem X. Tom. 1.

Dag. 858. qq. Rub iv. n. nil quam vide quae utito pag. 302. 860. H. Dune cum Ab initio tuis habeat manifestam hetoricae dictionis Deciem, quo merito ipsam, iii ut aliis praeservisse, iis ordinibus uiseruimu O Ru

ostiani apertissima praebet indicia.

99쪽

esset in cathedram, et epilogo, qui plane abest, claudenda. Fuit et, cum redimendum sibi tempus inusitata praelationis, qualem hic septum amon damus, brevitate existimaret Autor. E diciis responderi speramus posse iis, Si qui sorte negabunt, recte nos Orationibus addidisse sive duas Appendiculas illas, sive Orationes

quinque novas. Fuit eni in omnino pretium operae, quae ab se relicta uretus alis exegisset, in eundem conspectui reponere, maxime in gratiam illorum, qui hoc in opere non verba tantum, sed res Venantur. Neque ulla est a nobis addita ratio, inqua, si quid tanquam ab oratorio stilo alienum accusetur, id tueri se non queat vel exemplo simili iam ante vulgatarum, vel sermonis minime convellenda serie. ς' A e praestabat quidem forsitan orationum duo volumina sic disset ire, ut in alter caeterae rationes, in altero solae Praefationes extarent, quod et in Maioragianis meminimus actum. Sed ea res dissimiliorem caeteris editionibus reddidisset hanc nostram, quam conducere alia de causa iudicabamus. Et alias facile poterit Lector non penitus indoctus clas Sem Suam cuilibet rationi vel a solo titulo praeSagire. Venio ad Epistolas His universis ordinem pristinum X XXIXactissime conservavi. ametsi enim optimum est, seriem cuique Suam X tempore, quo nata est, invenire : tamen, id a me ne hic seret, duae prohibebant causae. Primum erant, quibus nulluS, aliae quibus non suus, quod non inepta prodebat coniectura esset adscriptus sive dies sive annus: quae tempora de mutanda alicubi sumpsi. P Neque hic a librariis tantum peccatum, ut cum alius alium annum nominat,'ss sed et ab ipsis scriptoribus. Itaque visus est sibi Muretus ς' accipere Manutianas sex aut septem diebus ante, quam scriptae orent. Deinde non plane displicere

mihi debuit, quod ipsi placuit Mureto primum librum edenti, qui

nullo se ordine aut personarum aut temporum eas in unum volumen

scribit β congerendas curavisse. Interim quod potui, in iis Epistolis, quas plurimas ad eundem, ut Manutium, ut Sacratum, scripsit Muretus, esse ci appositis notulis, ut quae cui responderet, liquido sciretur. Personarum autem ordinem alphabeticum dabit Index. Quodsi in Epistolarum illis demonstrandis catenis aberrasse nonnunquam deprehendar, sacile seram admoneri Fuit enim, ubi nec ipse mihi satisfacerem, quod et coniecturae scinderentur in partes, nec ubique legeremus epistolas, quales fuissent primuin Scriptae, Sinceras satis et integras Detexi hoc ulcus in

100쪽

praelatione ad Mamilianas : x et confirmavit me in sententia re--x censio huius operis. ς ' Quod autem hic bene multas aliorum quoque legimus ad Muretum , ab ipso Muret est, qui cum primo suarum libro, hunc enim solum ab ipso procuratum suis Se apparet, tales mi Scuisset, hoc exemplo secundi quoque tertiique ditores provocaVit. n Muret volente accesserint etiam, quae leguntur aliorum ad alios, quae quidem non perinde multae sunt, incertum habeo. Quanquam enim tales quaedam et in primo leguntur libro; φη de iis tamen ipsi Mureto, cum caetera curant se accessisse non inficietur, altum est silentium in eius libri dedicatoria: 'o ut suspicer aliorum opera demum adiectas repetitis

eius libri editionibus, quas constat φη prima Muret copiosiores prodiisse. Ego nullam reieci, quae iam semel in illos editionum Lipsiensium tres libros migravisset libro tertio duas etiam ipsius

Mureti, repertas in commentariis ossicinam Sartorianam egreSSis, XXXI apposui, ultimasque λη esse, ne caeterarum turbarent ordines,

iussi. Poteram ex Ingo istadiens anni 1 B4. eliam addere Roberti Turneri epistolas octo et viginti. Sed illius Angli stilus nimium recedit a Gallica Murcii venustate, nec in illa tota sartagine ulla est ad Muretum. Appendicem ergo dedi potius e Sacrato, Scriptore Sali eleganti, ut cum eius ad Muretum in his tribus libris

iam diu lecta essent non paucae, nunc ad eundem aetera Omn S,

quas habere potuissem, dii hic comparerent; nec dubito, quin ea re multis ipsius Mureti maior lux accesserit. De Manutianis idem oram facturus, nisi harum iam in Bibliopoliis parata esset copia. Clarorum Virorum Epistolae, quas alicubi Φ' citavi, Coloniae

anno 1i, 2 prodierunt. An notatiunculas ipsas meas, qua parca Sosse volui, per Lectori non ingratas ore, cumprimis eas, quibus obscura sum conatus illustrare. Cui nec illud, auguror, dis

plicebit, quod in Epistolis philologicis dii singulas notas numeris

norimulau ad me a viris doctrina et auctoritate praestantibus scriptas in unum volui item conster Ha curavi. κ Tum e eo, quia Coloniensis editio anni 1580 ultra Epistolam GiI- herii Malloci ad Muretum, quae nonis est 6. pag. 31. R. R. non Procedit nec iis ni stadienΝi anni 1584. ultra 97. pag. 32. R. R. quae Stmii reli h inibal dii in Aulon ilium cum hodie legantur centum tum quia ipΝRliae centeΝini. XCIX. p. iiiiii κ. R. adScriptum hane anni ini 15S4. eum in men Dedicatoria Mureli ex irata sit . 1579. Huc addo in Coloniensi, quam

dixi, proxime ante Epistolam Lipsit, quae nobis est T. pag. 481 n. n. Legi Graeeam ad Muretum Nicolai athanaelis, quam nec alibi vidimus et hic