장음표시 사용
111쪽
si iungatur utrumque nomen ita ut simul dicatur Hercules O mius, nisi ego allor, exsistet utrimque titulus insignis, quo donavit Homerus gamemnoneni, cum sere illum appellet ποιμένα λαιον, puStorem populorum, ceu Regem ac Dii cenari idque iuxta veterum morom. Nec denique videatur insolitum quod, si mea interpretati stet, ita uti nomen Og mius ex Phoenicia lingua dicatur significare populorum, esseque adeo appOSi tum ei simulacro nomen; caSu tantilitatu Odo secundus, hoc est, generandi, csseratur, una cum articulo, absque autem casu recto, unde pendeat. Dicendum enim suisse pastor populorum, aut rector Populorum. Otiu quam
Sic alirupte populorum. Λt, inquam id nihil sticit postquam animadvertit docte Bocharius hanc ellipsin Orientis linguis requentissimam in locorum compositis nominibus prior ut par compendii caussa reticeatur, ac solum generandi caSus retineatur.
Uuod cur non idem in virorum compositis fieri possit, nulla est Sane ratio cum praesertim adsit articulus, magni apud Hebraeos roboris ad praestandum casum rectum. Ceterum hunc Oginium, qui me diutius tenet, Muretus perquam enimvero Scite atque industrie suis opportunitatibus accommodavit, sibique iure communi patriae originis advocavit. Sed cum haec ita se habeant, eumque videatur haec oratio tanti bonis arbitratoribus aestimanda, qui nos
ergo factum dicamus, ut ipse auctor, cum caeteras ederet, nullam tamen eius omnino rationem habuerit praetermisit enim ac numero movit abominatus estne is prolem suam partumne recu- Savit, ceu monstrosum aliquid aut prodigiosum, tollere Quan-ALVIII tum comminisci queo, causas huius consilii suspicor duas quarum hanc unam accipe. Iam aemulorum omne tumultuS, plumbeo,
ut dici solet, gladio Murelias, cum volumen primum rationum emitteret, consopiverat eo iam gloriae conscenderat, ut albis equis triumphans et in Capitolium receptus, paene Dictator eloquentiae constituendae, suifragiis Italiae, dictus videretur atque adeo nedum aliorum iudicia reformidaret, ius ei acquisitum fueratianus ακαλυπτως, aperia facie , de cuiusvi re sententiam pronunciandi. Quod quidem, si verum mainus, et aliquando, Si verbo Venia, τραχυτερον, verius, facit. Velut exempli caussa, digredior enim hic paullum cum Agellium, qui Senecae non omnino savi S Set, propterea, duro convitio, vocat somnium hominis, qu0d sese voluerit altollere, nescio quid do Seneca loqui nulla re au-lcm mugis quam contem tu ac silentio refutandum. Quid potuit JSperius praesertim contra eum a quo non pauca sueris imitatus
Atqui ego libentius Λugustinum sequar prudentissimum in his quoque litteris virum, cui honeste dieitur Λgollius vir elegantissimici uti et multae ac facunda scientiae; magisque Lipsit lenitalem in eadem Senecae caussa defendenda probem. Sic alibi Vopiscum
ferreum quantumvis Scriptorem, scd scriptorei tamen veritatis amantem, uimium appellat Suetonii, verum ab eo longe distan-
112쪽
tem. Sed neque Suetonium ipsum, auctoren ut historiae, sic linguae Latinae clarum , urbane satis habet, cui et eorrumpere testimonium ab Hieronymo tributum nititur, quod scripserit Caesurum vitas eadem libertate, qua illi via erunt. cum sibi uteronymus non aliud his Verbis voluerit, quam id quod historiarum seriptori praecipitur a Luciano : μάλ στα δἐ κά ποὐ των παντ υν
animo liber et paullo post, iisdem prope eum Hieronymo verbis, unusquisque, inquit, Toto D Ioc οἱ0 γ ν δειχθ3 σεται, talis plane, qualis risit, ostendetur. Λ Muretus accusari Suetonii libertalem
Hieronymo vult idque facit esserendi acili caussa. Propter quem etiam letatum illum, illum, inquam, iuris prudentiae vindicem, quod senticeta sibi scripsisset videri aciti scripta, sic irridet, uti calicem mulsi asserri iubeat, ut flere pupus hic desinat. Λequior fuit Aleiato Budaeus, ex eadem Gallia licet ab eo, sibi
ut videbatur, lacessitus. Nec adversus hominem invehitur κεοτ0 ύοις Πεεσσιν, verbis mordacibus. Immo vero modeste queritur,
ac simul letati laudes accumulat, egregiam Epistolam ad Longolium Scribens et prudentiae merito perlegendam. Sed enim ingenium erat Mureli vehemens et plenum ardoris. De quo nota sunt Petri Victorii conquestiones, doctissimi atque sapientissimi senis, decoris Italiae numquam sine laude coin me inorandi. Haec autem praefiscini tacta sint a me iuventutis caussa, ne scilicet eximias inter Mureti virtutes, praecipue hac ardentioris acuminis illecebra sortasse capiatur; qua sere solent homines mei. Verum est enim dictum Achillis Homerici Contentionem quae eae humano Pectore, instar fumi, assurgit, duleius melle stillare. Λ Mureto quidem non mediocrem auctoritatem etiam gloria dabat puleii refactis et dictis parta, ut absque ambagibus loqueretur, et illud ab
Omnibus cuneis euge frequentissimum. Ergo cum hac auctoritate frueretur, ut redeamus ad rem cum plausus mirandos auferret undique, sine ulla, ut Cicero ait, fistula pastoricia maluit, credo, velitationes antiquas consepeliri penitus et obscurari, ideoque non tulit moleste, secundam hanc rationem silain, memorem illarum conticescere, ne videlicet huius praeteritae contentiunculae quasi aliquo supercilio, ceterarum tranquillitas inumbraretur. Sunt enim quo parum delectet coactos suisse pro sese caussam dicere;
quod tamen Mareo Catoni seni quadragies quater accidisse traditur: baudiuntque plerique omnes prudentius Isocrati praecipienti, omnem Vel tenuem suspicionis nubeculam averi, quippe dissicillime quae ac Vix umquam di illetur. Hoc ergo prudentia suerit. Sed et alterum Obversari Mureto potuit quod exsequar deinceps Nemo est hominum qui multa variaque lectione sit, cui non in promendis inter Scribendum, ex antiqua lectione rebus aut verbi S, error Surrepat aliquando, aliudque alterius loco ponat . at vero tenuis
113쪽
hic error et tacillime praetermittendus; cuius neque immunes suisse doctissimos antiquitatis viros iamdiu ab eruditis est cum observatur. Quid ergo, si nonnilii tritiusmodi βλεψιας, incuriae, in hac etiam ratione de qua loqui inur, iactori, Semel cum odidisset, occurrerit et ob hanc rem acrius indignatus ei fuerit volueritque intermori lente quam aliis r coctam addere sicut aliquis nimium durus pater, praeterque aequum et bonum. Id avero ne multum abesse credam, Sic ego meum animum induco.
Cum exponere vellet, antiquis Gallis quantum eloquentiae studium fuerit, qui certe Galli, ut in secundo Originum aiebat Cato, argute loqui industriosissime persequuti sunt, utitur argumento, quod M. ipse ullius, eloquentia magis illud quam hominis nomen, Gallo magistro, Plotio sit usus v Λtqui hoc unde hauserit, equidem ignoro. Quippe enim ipse reclamare videtur Cicero, cum sic ad M. Titinnium scripserit in Epistola cuius assertur fragmentum a Tranquill de claris Rhetoribus. Illius haec verba,
quorum et prima translata sunt ab Hieronymo in Eusebianum Chro LInicum suum: qicidem memoria teneo, pueris nobis primum Latine docere coepisse Lucium Plotium quemdam: ad quem cum feret concursus, quod studiosissimus quisque apud eum exerceretur, dolebam, mihi id va no licere continebar autem doctissimorum hominum auctoritute, qui existimabant, Gra cis Mercitationibus
ali melius ingenia posse. Quod si apud Plotium exerceri Tullio
non licuit, utique illo non est usus magistro. Auctoritatem V PO, qua se ait impeditum fuisse id ne saceret, virorum doctissimorum, ego auctoritatem intelligo L. Crassi, quem Cicero secit ex omnibus plurinium; cuius edicto, eum Censor esset una cum Cn. Domitio enobarbo, anno post Urbem conditam eXcentesimo SeXa-geSimo Secundo, vel uno minus, ut quidam putant, Latini Rhetores qui dicebantur, eludere ludum iussi sunt. Exstat edictum
antiqui nitoris et disciplinae, in Agellii libro quinto decimo, itidemque apud Suetonium. e sane puer tunc erat Cicero, quattuordecim annorum circiter natus quippe, ut ipse de se ait in Bruto. t )C. Attilio Serrano, P. Servilio Caepione Consulibus, quibus legem Serviliam suasit Crassus, aetate Ciceronis maior quattuor sere annis ac triginta. Sed Crassi auctoritatem, Oratoris in primis Romani nominis , ut Plinii verbis dicani, quanti fecisset in pueritia Cicero, suis ipse verbis ostendat. Λ enini in libro secundo de Oratore '' Quintum fratrem suum compellans: Cumque noS cum consobrinis nostris Aculeonis siliis et ea disceremus quae Crasso placerent, et ab iis doctoribus quibus ille uteretur, erudia emur. His ergo verbis, ea quae sunt apud Suetonium ex Epistola ad Titinnium illa, satis explicari dubium haudquaquam vide
114쪽
tur odorat Latinos Declamatore. Crassus; queriturque rapit dCicerone in in tertio de Oratore, ' quod eo biennio Latini si Diis
Lil plue l. inquit, magistri dicendi .rsiilisS tu, quos i ipse Censor dicto Susi florat. Neque igitur Cicero ita re in ludum instituisse l. de illio Crassus ostenderet id teli solle inuibus verbis sententiam suani, sibi non placeres itoque Soleret in onini Sernione dicere, ing nia obtundi, , corroborari impudentium c cum praesertim Cicero quasi iuniorem aliquem Crassum X istimari sese veli Pt sic
eius ingenii lida vestigia legens passim subus tendatur On s cusae exempli caussa in Republica uior Culo Q. Maxinium data
opera potissimum imitatus, attentis Observatoribus potest uim adverti. atque iude inter se sere similli sui et Cicero et Crassus quantum qui de in hunc ab antiquis movimus cum cetero ingenii ductit, praesente maxime illo semper, ut de Crasso linius, et faceto lepore sollerti, tum et ratione studiorum et in magistro ruindelectu ambo sty λ. Hi νες, amantes Graeciae , Denique hine scite dictum a Quintiliano Cicero uetu personam L. Crassi quibusdam sente liliis, tu disputationibus quae sunt de Oratore , assignando, iudicium suum cum illius auctoritate coniunxisse. Quodsi aliquem e Gallia magistrum Latinum auditum et Ciceroni volumus, 1 uerit is mon alius quam M. autonius Gnipho, natione Gallus. atque Suetonio teste, magni vir ingenii, memoriae singularis. nec minus Graece quam Latine doctus etiam Λttei Philologi praeceptor, Grammatici non incelebris . Hic Roma cuin Graium alicam doceret, etiam Rhetoricam ait ille docuit, ita ut quotidie praecepta eloquentiam truderet, declamaret vero non nisi nuIidinis. Eum de in hune Cicer audiit, sicut est ab Suetonio et Macrolito
iraditum; nec tamen audiit adulescens, neque tiro studioru in loquentiae, indeoque illius praeceptorum indigens crum uiti l mum audii postquani, te Pagrata Graecia Graeci filii magistris sal Iusus, quos in uerulo ipse prosequitur, et Graecor uiu sive duci rinis sive sy'liis onustus Romam Sese recepisset in ullum ite plorante
xpollonio sunt mo doctore, ut scribit Plutarchus, R ereptam ab homine Romano sitae genti laudem eloquentiae, Sedes patrias deseritisse. Sicut Λ pistotelis artem Rhetoricam potuit quidem legere Demosthenes at non ante quam in Omnis ni emoriae ulu nititui Patorem evasisset. Quippe artem illatum etnosthene a in lorente
vulgatam Graeci probant. Unde neque Demosthenem illius Philosophi discipulum iure dici posse contendunt. I iam ergo cliam
Tullii is audivit illonium Gniphoneni. Eius enim scholani r quentasse Ciceronem ait, undecumque sumserit hoc Macrobius post fori laborem hoc est, ut quisque videt, quo Vmpore in Pr - 'istibus, ut ait ipse de se, patronis numerabiatur. Di iam id batur illud in se quidquid esset, esse perfectum, et flabcVc maturita-
115쪽
tem quamdam suam. Suetonius autem paullo aliter, Dequentatam a Cicerone scholam Λntonii scribit, etiam cum Praetura fungeretur, scilicet nullam ei moram faciente splendore ac maiestate Praeturae. Sic enim id confirmabatur quod ante Suetonius ponit, scholam eius frequentasse claro quoque viros. Nam ut etiam ante Praeturam dicamus id laetum, prosecto non sinit ipse idem auctor, qui Ciceroni ante hunc honorem Latinas Declamationes atque Latinas adeo scholas abiudicat, his e prologio de claris Rhetoribus verbis: Cicero sed Prcleturum usque Graece declamavit Latine vero Senior quoque Quibus tamen Suetonii verbis cautio nonnulla videtur adhibenda, ut intelligamus, Graece quidem potissimum ante Praeturam, ceterum aliquando tunc etiam Latine, licet frequenter milius, ullium declamasse ne videlicet illa verba his adversentur e Bruto, quae de adolescentos Cicero scripsit, qualis temporibus Marianis fuerat, cum ageret annum aetatis vigesimum et sero quartum Commentabar declami LIVtan Saepe cum M. Pisone et cum Q. Pompeio, aut eum liquo quotidie idque faciebam multum etiam aliae, Sed Grue e Saepius. Ergo neque ante Praeturam non Latine declamavit, neque ero post eam non Graece. Siquidem et hoc Epistola te- Statur quarta libri ad Atticum noni, scripta scX Omnino ante bitum annis, qua Aponit amico theses declamantium hoc verbum)cire qua eXerceretur, cum Gruoco, ait, tum Latine. Sed annis prioribus totum sese Graecis, non Latinis, Rhetoribus sormaudum tradiderat. Sibique Suetonius hoc vult, scribens, GVaece Cicerone n ad Praeturam usque declamasse. Quodsi aliter suisset, atque sub aliquo magistro Latino Cicero iunior profecisset, cedo, cur non, ut Pisonis ac Pompeii meminit in Bruto, quibuscum declamitaret, sic et huius Λulonii eXempli caussa Gniphonis mentionein secit, in cuius erudiretur ludo cum praesertim ossiciosissimum Semper in magistros praebeat se ille vir omnium praestantissimus Romanorum. Cur nullum ullius, vel Gniphonis, vel lolii, vel profecto Latini Rhetoris nomen apparet inter illos e Graecia Ciceronis magistros, Molonas, Deinetrios Syros, Menippos,
Dionysios, Aeschylos, Xenocleas, commemorato ab eodem et alibi, et in Bruto maxime, ubi, quidam ut veterum eleganter ait, sua iustis Cicero, suos gradus, suae eloquentiae quamdam educationem Uert Cur si L. istum Plotium magistrum umquam ha buis Set, cum scribat ad Titinii iuni se puero primum coepisse illum docere Latine, nee sibi tamen eius doctrina tune uti licuisse, cur, ii quam, non adderet, a se autem auditum postea Denique curet Seneca ater libro Controversiarum secundo, i Silem paene Ciceronis verbis hoc tantum ait Primus omnium Latinus Rhetor . I 0muc fuit, puero Cicerone, Plotius . neque ullum praetor a V P-LVbum . an qui tantulam rem annoravit, qua nempe Ciceronis aetate Plotius docuerit, is, quod maximum erat, praetermiserit, huic
illum fuisse discipulum Nugaci Cicero, si vera dicenda sunt,
116쪽
Latinis Rhetoribus illi debet; quantusque est, uxit e Graecorum litteris et disciplina nisi si adiutus est aliquantulum etiam nonianorum Oratorum scriptis quo ni Od se studiosissi inum Catonis pro- lit, cui deesse queritur amatores; quomodo sibi a pueriti quasi
magistram uisse, scribit, illum in legem Caepionis Orationem Crassi Cum istam rationem sibi ni agistram dicit a pueritia, et quidem semper, hoc intelligit, credo, Latinam rationem sese
pro Latinis magistris habuisse nulloque usum eorum, praeter Crassum Suum, cui locuti apud Romanos e regione dat Graeci Demo Sthenis, a quoque, plane divinitus, velut in aliqua eloquentiae I. res grubrido ostire, decursu lampadifero , Deem accepisse Visus est. Rin qu anno Crassus occubuit, eodem sumpta virili toga, venit in sorum Cicero, eloquentiae Dictaturam ii se ab illius morte recipiens, in quo Romanae facundiae vera maturitas SeSe primum Ostendis Sel. Crassum, inquit, est mortuus; nos in forum venim ris. Quod ego dictum non absque allusione quadam puto. At Plotius haud equidem scio satis, admodum ne praeter a suerit Ciceroni magister optandus; utpote quem videam, apud Suetonium, a M. Caelio dictum ordoarium Rhetorem, hoc est, ut idem interpretatur, in satum ac levem et sordidum Cicero nutem de noluit inflatus esse, ut ad hoc praecipue Molonis opem advocaverit: IS, inquit, dedit operam, ut nimis redundantes nos et X Fer tentes iuvenili quadam dicendi impi/nitale u licentia, restrimeret. )Λtque illud quidem Caelii dicterium tribui sane posset a nobis ratoriae cuida in acrimo uiae, nisi confirmari videretur mihi loco eLVi Manio Varronis, urbanissimo isque iude vicissi in locus explicari. Λger vero hunc Nonius in verbo Bubulcitiare: Vicinus meus, q/lo dup/ι Plotium Rhetorem bub is iturot, alteri is dolore non defuit. Equidem ex eo quod Plotio Rhetoricordeari vocabulum sit datum, interpretor quod item a Varrone illius diseipulus apud eum dieiturb/lbulci lasse est enim hoc unum et idem plane cum illo ordoarius Rhetor quidem, rusticus rhetor; tibilicitan autem, esse rustice acundum vel quod a Crasso, in tertio de Oratore, tribuitur ominu nitor Latinis di condi magistrix nihil potuisse docere discipillos nisi it a/ι serent quod est vere bubulci; unde a Varrone verbum bubulcilondi scholis illis ast icatum. tque his porro verbis, ut puto, Varro depingebat odiosum et ineptum Declamator m. qui caneret in lanere, ut dicitur, et suam eloquentiam, alieno te inpore, in alterius alloquutione vellet ostentare. Quin, ut dicam quod sentio, vel integram illa in Satura in uuae Munitis inscribe-bntur, quantum e fragine ulis paucis potest seri, Suspicor in stilutam adversus sucum artis oratoriae suis so ac respondi SSO UO-da in modo Gorgia Platonis; et, quoniam illos Xagilabat qui tenebras Uritati sacerent, ideo ab auctori suo illlo nemo Vel doctior vel elegantior vel urbanior homo in lita in vixit, ins Cliptam ad V PSO tenebris titulo Manli quippe quod a mane sit actutu, ct Xordio
117쪽
novae lucis . ait Festus Manius praenomen dictum est ab eo, quod mane quis inito natus sit. Igitur hoc enim omittamus)quemadi nodum eum, cuius memini Supra Demosthenem, cum Olim illustris qui dati e Peripatetica doctrina vir prae se tulisset, ristotelis usum libris vel artibus, ut Graeci loquuntur. summum omnium locum adeptum esse inventus est Dionysius Halicarnassensis qui nequaquam potuisse id seri, neque congruere subductis rationibus temporum, doctissime ad Aminaeum cribens stenderit: vIi Sic apparet, paullulum rationem fugisse Muretiim, Virum Ximium, quod Plotium Ciceroni magistrum, aliquo calami errore, scribendo secit. Neque nos quidem Scire quantum possumus, ullum e R-tinis Rhetoribus alium auditum assidue ipsi Tullio, nisi quo tempore magis intererat cuiusque doctoris audiri a tanto viro, quam ut is maiorem aliquem fructuin ab cuius quani disciplina sibi capiundum existimaret. De studio autem Ciceronis vel in senectute declamandi, legenda est Epistola decima octava libri noni, ad Papirium Paetum. Ex qua locus elegantissimus at, quod equi- dein viderim, corruptus adhuc et obscurus, nolo abeat mihi, quin iuvare illum adnitar quantum potero. Sunt ergo sub Epistolae finem haec, ut nunc leguntur in emendatis si in is libris impressis Veni igitur, et disce iam προλεγουενας, quas quaeris ere SusMinervam. Sed quando, ut video, uestim.tiones tuas vendere non potes, neque ollam denariorum implere, Romam tibi remigrandum est. Optimus ac doctissimus Victorius depravatain huius loci partem priorem censuit; quapropter et scripturo in proposuit lectoribus quam invenerat in veteri Codice Mediceo. Est autem haec: Disceam προλεγο ιενας quas quaeris, et si Sus Minervam, sed quo/nodo videro, si aestimationes tuas. Ex his mihi videtur primum illud dis eam facile, addita litterula, corrigi disce a me, Sunt en iniverba ulli Paetum invitantis in ludum Suilin. προλεγ Os ενας autem intelligo caussas quas primo loco discipuli declamarent, in quorum comparationem alii deinde sese demitterent. De his loquitur Suetonius in Albutio Silo : Receptusque in Plonci Oratoris contu- hemium : cui declamaturo mos erat, prius aliquem qui ante diceret, citare. Sint ergo προλεγό/ζαναι quasi ante dictae, id est caussae; caussas enim ait Seneca Ciceronem appellasse quas Declamatores VIII ipso priores dixere theses. His positis, reliqua, transpoSit modo interpunctione , iuvanda sunt, hoc modo : Veni igitur, et dis e me P0λεγο ιενας quas, quaeris Et si Sus Minervam. Sed quomodo, videro. Sensus autem : Veni in eum in ludum, et discea me caussas. Quaeris, quas nempe cum iudicia sublata si ut et tarum desertum. Respondet Cicero : Sus quidem, ut dicitur,
Minervam, si te docere velim, nihilominus videro quomodo, quaS-que caussas inveniam aptas tempori. Quae sequuntur, Si aestia mationes, ad alium sensum pertinent. Haec de obscurissimo loco
mihi videbantur. Praeter hoc autem de Plotio, est etiali in eadem ratione qua de agimus , aliud eiusdem generis. Nimirum assertur paullo post quidam locus aliquot Graecis verbis, quasi
118쪽
Platonis illa forent. tqui nomen quidem initio illorum invenitur
Platonis, et ex eo brevis adducta sententia. Neque tamen latonis verba sunt; veruinta inen, si aves auctorem cognoscere, Claudii Ga leui. Quae invenias licet, quandocumque libuerit Pro-treptici, operis doctissimi et eloquentissimi, capite septimo. Iisque verbis Galenus sententiae Platonis aliam e Homero Sum- tam opponit. Ac de hoc sunt ei a lectorem admonuisse. Quid ergo de istiusmodi erroribus dicamus nos vero idem plane quod Gellius, cum simile horum apud Ciceronem erratum adnotasset ibi tu in haec ait: In libro M. Tullii , qui est secundus de Gloria,
DianifeStu error est, non mnae rei. Vere nauci est aliquem doctuin Virum Sic errasse, nugatorque dicendus , illis quicumque a Istenditur. Commone fiat modo Lector, ne incurratur in id quod api id Gelliunt eodem loco sequituri: Non tam id mirabamur, errasse in ea re Marcum Tullium, quam non esse animadversum hoc postea. Quodsi ob hosce naevos, haud nim sane maculas, LIX Orationem adeo suavom et doctam, ego uti coniiciebain, ab Sterruit Muretus grege ceterarum enimvero morosior aequo sui erga se Debuit enim meminisse, verissimc critilum ab eleganti in agistro Dionysio Longino, praeStare, cuin aura eloquentia seraris, ut Poeta dixit, in altos nubium tracti s securitate gaudentem olfendere quandoque, quam tenuiter culpam diligenterque caventem, interim Digere. Nos quidem gaudemus, rem alienatam iam diu, nunc demum ' γαθὴ i ii bona forte, postlimini redire, vel ob hoc, tiod hospitia poscentem nostra Muretum ratio exhibere videatur, villasque ξενίου, hospitalis numinis, illius quasi praeserent m. Post hane, de qua nimis fortasse multa, se lititur non iam oratio, sed Fragmentum rationis, editum antea numquam, Verum ex uetoris autographo depromtum. Princi litodubitabatur hoc frustum quonam p0tissimum perlineret. Sed animadvertas velim in laude versari totum familiae Lenae, apud Venetos nobilissimae tum deinde missum, ab adolescente recitandum ex eadem familia, quod edisceretur. Si quidem utrimque consit hanc esse partem Epitaphii quod in publica sollemni parentatione Iohannis Baptistae Levi Cardinalis ab uno ex illius gentilibus
habendum esset. Contigit ergo Murelo, quod non semel et veteris Graeciae magistris, merces ut Sua per in Stitorem exponeret.
Porro is animus sui huic Iohanni aptistae Zeno Cardinali, ut
iusta sun ebria suo sibi testamento caveret Veneliis quotannis procurari atque id per amplissim uin eius Reipublicae Senatum. Quae cauli non dissimile quid ab eo spectasse mihi videtur, quod apud illas humanitatis parentes Λthenas ob Sem abatur: scilicet, ut quotannis Epitaphium diceretur sortibus, qui pro patria viri cecidissent, ea inque celebritat in in Graecia obtinuit appellari κοινὸν
et populi concione dictum Epitaphium. Quodsi etiam Zenus Car-
119쪽
dinalis id Epitaphii voluit ab aliquo suorum dici, profecto non
longe abierit ab antiquo tomanorum institillo. pud hos enim erat mos, ut loquitur Varro, perquam laudari viros illustros in lanere, pro nostris, a propinqui sui S. Eumque morem Polybius, ut plenum humanitatis, prudentissimo dilaudat. Quidquid sit, apparet hoc idem usu venisse, cum istud Epitaphium scribendum Oratori nostro fuit. Et genus quidem haec, Muretus vero
nactus argumentum antiqui Saporis nostrisque moribus rarum, quantum ex li sce lineamentis videmus, antiqua leni arte ducere opus instituit. Nam prosecto Videre licet, eum illi maxime voluisse praeceptis quae Graeciae magistri huic generi statuerunt. Cumque doctrina summa esset, ingenio autem acerrimo et quid maXime quamque rem deceret celerrime perspiciente; nam haecppopria Murcio virtus iure dici potest ex omni antiquitate, quain habebat in numerato, etiam exemplar elegit operi suo longe omniumae mmodatissimum. Hoc enim rationis initimi ita consorinati iniost ut appareat, uretum incredibili facilitate sundentem eam poliuS, quam lucrubantein toto animo intentum suisse Platonis Epitaphio, quo, velut in Eloquentiae eampo contermino Philosophiae, I hucydidis pilaphium alterum Plato reditur provocas Se.
Nec ulla profecto melior erat norma quam imitaretur Vel argu menti nonnulla similitudine vel politica, ut Graeci loquuntur, nobilitate sententiarum. Quae tamen a me non ita dicuntur, quaSi admodum emineat in his parvis initiis ea de qua nunc loquor imilatio. Posita quippe tantummodo undamenta sunt, et iacta Semina. Sed ego ex undamentis, opus quo tendat, et e seminibus, qualis exitura esset arbor, mihi videor longe prospicere. XI
Prosecto uret magnum ingenium ubique cernitur, iudicium politissimum, eligendi facultas, quae Critice dicitur, examussim opti tua. Itaque nullum non eius si agmentum dignum quod Palatino, ut Horatius loquitur, pollini recipiatur praeserti' si quod perlineat ad lanebre genus . est enim hoc eximiae nobilitatis, et Graecorum exacto politoque illo iudiei resertur ad ea quae
agunt περι ε του καλου κώ Tῆς PETγὶς de honesto atque virtute. Si autem hoc rationis trianeu in caput, qui minus absolutum est suoque fini membrisque redditum, eo minoris aestimandum videatur cogita, etiam Apellem Veneris caput et summa pectoris arte politissima perfecisse, reliquam vero partem corporis inchoatam reliquisse; nec lainen ideo Cois tabulam abiectam, quod persecta non esset, immo thesauri Oeo asservatam, cui ad praeseripta lineamenta perficienda qui succederet inventus est nemo. Idemque de Fragmento quod nunc editur, esto iudicium. Mihi vero, ut satear, accidit periucundum, laudationem Leni Cardinalis,
inchoatam saltem . si non perfectam, a Murcio suisse Laelabar enim . Oratorum cuiu paucis nobilissi inini applicuisse saeundiam suam ad virtutes ornaneas viri, quem Ecclesia Vicentina Mater haec nostra inter utres et Episcopos num raret; Pritum de se praeterea non institio 'riter. x Licent enim ho os licio pie-
120쪽
tali ac testimonio coecasione defungi. Statim a duabus Orationibus, tiarum unam haec editio tenebris diuturnis liberavit, ulterius Fragmento lumina vitae primum X autographo cernenti obstetricata Si post ergo duas rationes, Epi Stolae tres conse- qiiuntur. Ex iis aberat ordinibus una diu nimium, sic illi in aliam militiam dedisse nomen paene videri posset; non enim edi cum LXII Epistolis uret solita est; verum in Sylloge quadam Carminum inveniebatur, a Scipione de Montibus procurata. Nunc autem agnita, neque desertoris, at mansoris, habita loco , iterum adsigna recipitur. Reliquas autographum de integro suppeditavit. De quibus Epistolis hoc ego, sine suco et sallaciis, uti verbo di-XOrim elegantissimas vero esse, quin immo dictione aureas; ut non leve operae pretium Xistimem eas gemmula in conspectum
hominiim vindicari. Scriptae sunt haud multo postquam auctor hospitem Italiae sese professus suerat, vel incolam potius dieque inanem istam esse temporis notationem accipe Sic. Muretu enim, qua sui ubertate καὶ φιλοκαλία, studioque pulchritudinis, cupiit in hoc etiam epistolico pulvere sese ostendere, in quo illustrior
qui Sque eum Veterum , tum recentiorum dedit operam, etsi non Omnes eodem aeque successu. Sane pars haec eloquentiae iucundissima quidem illa est; nam Epistola coagulum habet aliquod societatis et semnonis, ad quae homines natura secit; et mores Xigit paullo minus quam Comoedia vel Dialogus aut Satyra; et abdita promit animi; unde appellatur a Demetrio mentis imago quaeniis itur alteri nitoris est insuper ac simplicitatis apprime amans, itemque varietatis. Λ nescio an ob easdem hasce caussas non olium sit eloquentiae pars sertasse dissicillima qua scilicet neque Demosthenes, optimus longe Post homines natos Orator qui fuit olim, creditur numeris prioribus respondisse. Λ de Epistolarum quidem utilitate simulque dissicultate non vulgariter disputavit Mu- retus, iucunda παρεκβασει, digressione , Xplicaturus ad Allicum Epistolas Tullii. Sed cum omne genus Epistolas decet varietas, tu in inter plures huius auctoris, quaedam invenitur etiam ab aetate disseritas Res enim sic habet Quas prioribus annis dedit. LXIII statim ac venerat in Italiam, ita sunt ad Terentii filum ductae, nillil ut possit magis Spirat in iis illa, quam Graeci dicunt ια-GO TM Tu, Varro mediocritatem vertit, cum eius formae erentium eXemplar saceret; nec male diceretur eadem sobrieta atque no-
destia. Stillant luxu liquidissimo, quale dixeris nec lar Gratiarunt saVis e X pressum. II isque convenit plane quod Plinius de cuius da in scribit Epistolis, eas cum legeret, Aistini asse Plautum
se vel orentium legere solutos metro . Nain et rae qua maiora elate secit, non ita sunt ad eamdem indolem emiis sit alae vel eoae- qudine ut recusent etiani aliorum, optimoruin certe Scriptoruin linii Pro alio noni. Hoc ergo videtur inter fis pilor scini P a C ν'-
stet 0resis stolas viri. Sic ut interdum usu veniat mihi non dii mii Spe in t inpiaris nolii rationem lanien iniri ni cuni quandi linii
Sint potissim lini scriptae , Evenii autem hoc idem et rationibu S.