Opera omnia; ex MSS. aucta et emendata cum brevi adnotatione Davidis Ruhnkenii. Studiose ... accurate edidit Carolus Henricus Frotscher. Accedunt indices copiosissimi

81쪽

ter epistolas clarorum virorum o Michao Brutus a cissili )Deinde hac ipsas cum Lambini et Regii epistolis editas vidimus

Parisiis a. 1 79. additis epistolis nuncupatoriis sive praefationibus Mureli in Iuvenilia, in primum volumen orationum, in varias lectiones, aerentium, Horatium, Catullum. Tibullum, Propertium, Philippicas Ciceronis. anno insequenti Io30. ibidem editae sunt seorsum Muret epistolae hoc titulo M. Antonii Muretco C accivis Romani epistolae Parisiis apud Michaelem Clopeia a fo39. Sunt autem illae, quae in recentioribus editionibus operum Mureti Veronensem dico et Patavinam Cominii coniectae sunt in librum II. a. 1600. Coloniae Agrippinae cum Mureti hymnis sunt quoque eiusdem epistolae ditae primumque distributae in libros duoS quorum pri inu ferme continet easdem quas Parisiensis

editio, adiectis tantummodo quatuor alter praelatione Sive Uncupatorias epistolas iam simul collectas in Parisiensi editione com-579 plectitur L itaque illudere voluisse videntur lectoribus, sive allicere bonos emptores, cum libri fronte posuerunt editio ultima ab auctore emendata et integro epistolarum praefationumque libro iam recens adaucta. intendum tamen est, nonnullas accessi S Se epistolas, quae in Parisiensi non erant, et praefationes in V. Ethicorum Aristotelis, in Catilinarias omnes et in titulos primos Pandeclarum lieet contra missae sint praelationes in Terentium et Ηο-

ratium. Eodem anno 1600. Ingol stadii apud Adamum artorium

editum est orationum volumen alterum, adiecto, ut in fronte libri dicitur, novo epistolarum libro, M. Vel Ser magnam partem eas

Suppeditante. Sunt autem epistulae illae, quae deinde in edit. Veronensi et Cominiana librum ΙV. composuerunt Solum in his additur ultima GOZZio, quae est nuncupatoria libri alterius Aristotelis de Rhetorica Sunt tamen in recentiorissius his editionibus libri huius quarti atque in libro Ingol stadiensi epistulae numero XCII. nam incingol stadiens turpiter erratum est bis posita epistola eadem Benei num. 90 et 1 mos libros epistolarum tres complexus is Thomasius in editione sua, minissa tamen ultima Plantino, quod ea iam erat num a s. posita, additisque duabus Frem toto et GoZZio, quae erant nuncupatoriae quarumdam librorum, atque alia insuper oppendico ex litteris Saerati Atque hactenus belle ordo procedere videbatur cum prima etiam omnium

QS set epistola Nicotio atque huius responsio, quibus epistolis de ipsis uret litteris agebatur. In Veronensi et Comin editiove,

ut auctior haec epistolarum collectio prodiret, visum est ex Bruti collectione Xcerpere, quae ultro citroque mi Ssitaverant inter se Muretus et Lambinus; non prosecto incommode, ni Si ordinem conturbassent Nam cum has eteris praemiserint, quasi commendare 580 operam suam nova hac adiectione vellent sive temporum rationem habentes, et librum ex his primum effeceri ut incogitanter postea, quasi vetus ordo retentus librorum esset, sic pistolas, sicubi pii S

82쪽

erat, nominarunt. Sic ad p. 10 libri III epistolam libri I. allegatur, quae est II., ad p. 93. libri II. citatur epistola II. libri II quii est IV., ad cpi St. o. libri II epistola is libri II. quae est III. etc. ut etiam tonio I ad rationem pro Carolo IX. Rege Gallia liber III epistolarum ponitur, qui nominandus ora IV. Nos hie Muret aliquas, quas lucem plurasque prinio

videre arbitramur, edituri sumus, multas vero, ut dixi inus, ad Murcium eorum, qui vel Muret ipsius praeconio vel nominis sui celebritate commendati sunt. Extulimus vero ex Mureli Bibliotheca, quam totius diximus ad nos pervenisse. Ne integra tamen pervenerit, multum vereor. Instructissimaru enim habuisse con- Stat, quam laudatam a viris eruditissimis invenimus, atque in indice ante Patiun Decretum in Iure Canonico Romae Gregorio XIII. Pontifice emendato. Ceterum harum epistolarum quae unius auctoris Sunt, eas coniungimus, ut cum de iisdem rebus ferme agant, facilius intelligi possint in aliis temporis, quo scriptae sunt, rationem habendam et ordinem retinendum nobis esse arbitramur. Nihil attinet de earum pretio et elegantia disseramus proferamusque de illis hominum eruditissimorum iudicia. Temperare tamen mihi non possum, quin externi hominis atque alieni

prorsus a nobis id est Danielis Georgii Moi hosti de his verba rueitem. Is ubi de Manuti et Buuelli epistolis dixit, subiungit Muret epistolae plus vigoris et spiritus habere videntur e ne-581 quo enim sollicita adeo imitatione scriptae apparent; ut Mu/lutianae, quae deiicere quodammodo et supprimere animum Meyitur. Cum enim in formulas et phrases intenti sumus in his scilicet mire oecundus Mu/lutius est, utque eae earum variatione continua, primu , ut ipse fatetur, eloquentiae fundamenta iecit minor curarat, unde e floreS ere sua sponte natis quaedum et argumento magis conveniens facundia solet. Multa in Mureti epistolis occurrunt ad rem litterariam pertinentia. De Muret Erythraeus, ut ipse peritissimus artiseae, vere iudicul: Quis rostra aetate Sermonis genere usus est adeo gravitatis, doctrinae prudentiaeque referto, et tu quo praeterea omnos verborum, must seu lentiar imilligentur lepores, praeter hinc Pitis magis Latinc, lire , Alucide suaviterque locutus est unquam; et, quod refe/'t, qui oris pressu et suavitate appeliun urit n litterar/ιm se magis huisis ci citru bis, non peregri lu/n signiscar G aliger in c. cerplis laudat, ut numeri ac periodorum sing/tfurem artis em. Haec Or-hosius quem ideo etiam alteri e placuit quod inter estos o lii n-lias: Mureti, qui ante eius opera pro dueli sunt locii ut 0u invenit.

etc. et ex recens editis POgianus vol. 2. epist. Dag. 33.

83쪽

tuae hic denuo, in usum praecipue Scholarum, prodeunt Murcii disertissimi rationes, Epistolae, Poemata, Lector Benevole,

toties ea iam typographorum peras saligaverunt, ut nesciam, pa- remne ullum ea in re Auctor hie e sui similibus habeat superiorem certe, quod resciscer licuerit mihi, nactus est neminem. Neque iis tantum in locis cupidos expertus est librarios, quae cum ipso eandem profiterentur religionem, ut Coloniae, ut Moguntiae,

ut Ingolstadiici sed in his etiam regionibus nostris, qui per Dei gratiam a D. Luthero meliora docti puriorem Euangelii vocem

complectimur. Nempe didicimus etiam eam, quae in hoste con- Spicua St, Virtutem venerari neque unquam nobis barbarus illo et ab omni humanitate alienissimus placuit mos Iesultarum, qui, si quid est a nostris hominibus prosectum, quod ipsi nec improbare queant, et, si animi sententiam eloqui iubeantur, vel eximia laude dignum censeant tamen aut plano aditum illi ad suas Ossaei-nas intercludunt, aut non nisi dissi inulato auctoris nomine vulgari II apud se patiuntur. Nobis vero mitiora puctora Deus inspiravit. Non modo libenter utimur, si quid etiam ab inimico utilitatis capere liceat sed grati etiam nomen eius, per quem profecerimuS, BDUnciamus. Im si contingat veris salsa, probis heterodoxa misceri, ne conqueri quisquam de fide nostra queat, tanquam truncata quod illi solent hostes nostri pro integris , lacera pro solidis daremus et qualia e cuiusque calamo illuxerunt, talia novis typis excudi curamus, salis habentes, si aperte testati suerimus, eloquentiam nos aut alias dotes probare, sect:im detestari. Id quod in prima statim, quae hac in urbe, seculi currentis anno decim nono, lucem Sp xit, huius operis editione a Ioanno rideri ho Linguarum et Historiarum Prosessore pulilico etiam post mortein celeberrimo, me Stituita, par est hic a nobis repeti et iterum inculcari. Sic autem illo ' Cum se iplis illis Autorem Pontiscium admi ta Feriuntur quaedam manifestis Romanensis Ecclesiae erroribus imbuta admonendum putavimus statim in hac vestibulo Lectorem Christianum, operis huius editione non religionis quaeri veritatem,

84쪽

quam aliunde hauriendam sincerae pietatis studiosi norunt; sed puritulem et elegantiam orationis Latinae , quam etiam in rebus factisque minime probandis , quoties de iis aut dicendi aut scribendi vel occasio vel necessitas se osseri, negligi non oportet. Quicquid igitur in hoc volumine a sinceriori Euangelica et historica veritate alienum reperitur , eo neque pius Lector ossis datur, neque eaeu et temere Pontificius, quasi eius videamur opinioni per hanc editionem ullo modo sus agari. Ergo quae veritati Religionis nostrae ad- III versa loquuntur vel Muretus vel alii, quo Parin intercurrunt Scripta, ea non magi comprobamus, quam quoties Ciceronem aut Virgilium formulis novis describimus, gentiles ipsorum idolonianias. Neque tamen penitus exterenda sumus arbitrati Tam invictum fidei nostrae robur est, tam sibi secura sirmitas , ut nihil periculi iuventuti nostrae meluamus, sive Ciceronem legenti, ab ethnica, sive Muretum, a pontificia lue. antum tenorae aetali, Oratorem hune nostrum tractanti, eruditus adsit magister, qui quoties ille Divos invocat, quoties purgatorii flammas loquitur, quoties Veiovem suum Rosianum divinis honori lius mactat, quoties in alienam a Suas de professionem detonat, toties hominis inlinici voco illas et a

vero abereantis esse admoneat tantum, inquam, cautio isthaec scholis inferioribus necessaria interveniat nulla nobis formido est, ne, ut in aures verba, Sic in cor pini scri hentis descendat Metuant apicolae scripta nostrorum nobis illorum non perinde sunt somni dolosa. Nempe tenebrarum eSt, lucem Xtimescere; luci quidem tenebras inspicere grave nou est. Itaque causam isti habent, cur Scholis suis et ethnicorum permitta in libros et o strorum hominum interdicast. Nam ipsorum religio et ethnicae comparata, quoniam Christiana est, radii micat; et nostrae,

quoniam Dedissimos errores, et in his ipsorum gentilium simillimos, mi Scet, caliginis ingenium habet uuamquam quod illi adeo

aVerSantur nostra, 0 a metu est solo, sed ab odio etiam : quo

plus quam Vatiniano persequi nos illa maIline Societas solet, quae sanctissimo Iesu nomine ad conciliandam suis flagitiis autoritatem notarie abutitur. Cui ordini cum et Muretus nomen dedisset, mirandum nou est, si his etiam in libris alicubi prodat in aliena religionis homines acet hitatem animi: ut cum Nathanem Chytraeum, IV quo landissimis compellatus litteris', suerat, indignum tamen habet solius religionis nomine, cui responderet. Sed ea quide in atrocitas odii nos, qui etiam inimicos diligere iussi sumus, o urendere nequaqua in dubet. Itaque ignoscimus illi, nequo ali-Blur, nos iu cum Simili suror accendi, aut istius vitii contempla-

, Quae egi in lib. I. quem ipse Iuretus edidi I p. 50. pag. 499.

85쪽

ilone obliterari veras hominis virtutes, quae hactenus ipsum nobis commendavere. Neque tamen illa durities penitus hoc loco dissimulanda fuit, ne insultent nobis adversarii, quasi vel iustitiam tanta iracundiae tacite agnoscentibus, vel sontiendi tacultate omni destitutis. Sed fuerit in nos uretus, qualem sormaverint illi scilicet mansuetudinis Christianae magistri in arte profecto dicendi, cuius minime gratia carus ipSe nobis est, eximium confitemur; non quod hic plane nihil habuerit naevi, non enim ubique abstino ab ethnicis iurandi sermulis, ac nescio an non in oratio nibu quandoque periodos plus aequo proliXiores accusare liceat, sed quod non reperias temere, quem illi, si virtutes eloque uistiae congregatas spectes, quae an Sunt multae, anteponas. Dcr-

spicuus ipsi sermo fluit et purus, et concinnis verborum suavibusque numeris aptatus. Porro quam elegans ubique dictio est quae venustas in tropis quae in figuris deliciae quod robur in sentenisi iis dioque rerum ubertatum desideres, quoties ea, quod in Orationibus postulatur maxime, opus foret. Iam in carmine pangendo quanta felicitas i Sive enim Elegiam scriberet, sive Epos, sive oden, sive pigramma, sive genae aliquid accommodum : optimi cuiusque tu quolibet genere magistri4 nativam indolem agnο-Seas. ccuratio tamen exprimendo Comicorum socco sui habitus, quam ragicorum cothurno. Itaquo eum versiculos aliquos, ab se con Scriptos, Trabeae vinaeisset Comico veteri tam gemellus illo supposititius partus apparuit Vero, ut acerrimo etiam talium censori Iosepho caligero fraus illa suerit persuasa ' Sed vicissim vi tare non potuit, quin ipsum, cum Iulium Caesarem ess rimaret T Ugoediam, docti viris pedem in socco habuisse et ad comi cam dictionem subsedisse censerent quamquam hoc aetati, qua Tragoediam illam iuvenis admodum scripsit, g In erit ignoscas. Si hoc interim positum, non ab uno eum Scriptore, cuius vestiugia Sequeretur, pependisse. Nempe ut multorum in se virtutes

ipse uuiis colligeret, quicunque prisci Latinae facundia Iaudodo rerent, in his, quod haberet pretiosissimum quisque, id sibi pu invit pro viribus imitandum. cc enim uni Ciceroni, ut de Orationis soluto genere loqui pergam mancipare se, quamquam huic quidem praecipue similis esse laboravit, sed X aliurum quoque

lectione proscere voluit, qui post Ciceronem ora in se atque studia hominum convertissent. Sane servile illorum ridicule quo super stitiosum scribendi genus , qui cane peius et angue sugiunt nono in ne modo vocabulum, sed omnem quoque loquendi sormulam, vi cuius autorem laudare ullium aut illi sorte quendam aequalem non possint, Murcto, cum Sapere coepis Set, neutiquam Se approm

86쪽

bavit. Cuius rei non luculentior nobis testis esse, quam ipse, potest. Sic autem scribit in Variis: in Diu et ipse in eo errore

versatus Sum, ut, nisi qui aut Ciceronis aetate, aut paulo ante visissent, aut certe illi aetati s pares fuissent, non satis dignos esse arbitrarer, quorum inemplo, qui Latine aut scribere aut loqui vellent, niterentur. Sed postea re tota mecum accuratius

considerata, visus ipse mihi sum nimio plus mihi sumere, qui de Seneca, Livio, Valerio Celso , Quintiliano, Columem, liroque I Vinio Pacito, Suetonio, Velleio, Q. Curtio, Lactantio alii que eiusmodi scriptoribus, quos et ab iis ipsis temporibus, quibus Latina lingua floruisse diceretur, propius abfuisSe, et suo quemque

seculo disertissimos habitos esse constaret, temere pronuncia e auderem. Certe enim neque quisquam unquam veterum eo male Latine locutos esse dixit, neque nos, tam longo intervallo, valde boni eius rei eaeislimatores sumus. At mulla simplicia vocabula, multa etiam loquendi genera in eorum libris leguntur, quae apud Ciceronem et eius aequales nusquam reperias Quid autem velat, quontinus lepidam quoque rem, quam paulo post ' narint Mureuis, ex eodem hic cognoscamus Ut magis, inquit, intelligas, totum hoc e stulta quadam opinione penderes scis mullos eae istis inepte fastidiosis, quibus, qui quid dicunt, quod Ciceronis non sit, meros Dpides loqui identur; quibus, ut olim athletis in arenam descendentibus circumdandae essent amphotides, quoties in p/ιblictim prodeunt, ne delicatae ipsorum aures vocum non Ciceroni narum vi ictibus contunderentur, Saepe SSc a me magna c/Mn oh pDIte, lusos. Nam cum voles quasdam observassem, Ciceronis quidem

illas, sed minus contritus, neque a Ni otio in illum praeclarum Indicem, qui ipsorum obrussa est, relatas admiscebam eas de industria orationi meae, cum ad me audiendum amici quidum hoc, de quo loquor, morbo laborantes Denissent. Illi it earum quamque

audierant cervicem contorquere, humeros attollere, frontem contrahere, alius alii in aurem SusurPare, P.Lcuti Sibi cerebrum p rire aures, cum talibus vocibus verberarentur. Villa tiam, Detudimisso, cum me, visit, ossi ii causa domum reducerent, male se a me habilos atque accepto eSSe conquerebant tr. se aliquamdiu eos ambiguo sermone fritStrat Is . and in spa-- a sessebam ni illae ipsae voces, ilibus nudilis caput Sibi co/ὶ dolitisse dicere 1t, ipsius Ciceronis essent. Quid quaeris . cum id ita esse ii r 'cissem iam voces illae omnem Et risium Hlque verilai m d /osuerant; iam lenes, Suaves incundae facta erant et ut tu inliqua an

Constiterat. Contra hoc licinii mima iis ubi plura declami visset, haec porro subnectit: M uid tu i itur . mo es. Linomnibus antiquis scriptoribus nullo diis rimine orba, quibu utare,

87쪽

promes movero, adhibebo sudscium, lubebo delectum t et, cum eae iis potissimum, qui untiquitatus quoque ipsi principes nisi

sunt, Cicerone, Caesare, erctutis, aliis quam plurima sumpsereo; cum orationis meae genu ad eoTum exemplar, quam mainime potuero, conformaro ex aliis quoque bellisSimum quodque carpam, et, quo quisque maχime incelluisse videbitur, id imitari atque e primere conabor; neque in iis modo, quo paulo ante nominavi,

sed in Tertulliano, Arnobio, Hieronymo Augustino Ambrosio, et, quod magis mireris, Appuleio, Caniodoro, Martiano etiam viii et Sidonio Apollinari, multu reperiam, quibu Suo loco positis, oratio uberior et ornatior fat. ibi quoque Duri, cum Dario enim Bernardo quod intercesserat sibi colloquium narrat, auctorsum , ut idem facias, inprimisque ut ne eorum stultitiam miseris, qui usque eo antiquitatis StudioSi sunt, ut voce quoque Christianae religionis proprius refugiunt, et in earum loco alias substituant, quarum nonnullae etiam impietatem olent qui non fidem, sed pe

fitiasionem; non sacramentum corporis Dominici, sed sanctificum crustulum; non excommunicure, sed diris devovere; non Angelos,

sed Genios non baptiZare, sed abluere dicunt, aliaque eodem modo depravant qui, ut opinor, nisi sibi metuerent, etiam pro Christo Iovem Optimum maximum dicerent est enim magis CL ceronianum. Satis haec nobis de stilo sententiam declarant Mureti. Et persuadere tamen Caspar Seioppiusi audet nobis, hi minus de imitatione statuisse Muretum, quam quod verbis praese ferre fuit solitus, puta cum stultitiae, temeritatis et arrogantiae minime ferendae eos condemnat, quibus verba loquendique

genera ab istius cuius Fabius fuit Quintiliantis aetatis auctoribus usurpata, quoniam apud Ciceronem et aequales eius non ein

flent, ei qui diligenter Latine loqui velit aut scribere, imitanda non vident/ιP. Sed unde fidem, obsecro, Scioppius nobis lacit, aliud ista scribenti Muret in monte suisse, quam quod profiteretur calamo Manifestum enim est, inquit, omnibus, qui libros eius

legunt, nihil eum magis cavisse, quam ne a Ciceronis et aequalium eius imitatione, non modo quoad conteaetum verborum sive meo ositionem, sed etiam, quod ad ipsa verba loquendique graera attinet, vel tantillum discederet. Futentur etiam omnes, tam feliciter et eris tentia suum ei studiis illud processisse, ut non modo posteriorum, sed ne sesorum disdem ullus, qui oceronis aetati suppares ac sinitimi fuerunt, puritate et elegantia eum scerit. Sed verebatur scilicet, ne iri aliquando sibi eaecideret, quod ulliana puritate minus dignum foret, ipseque nonnullam eae eo Mistimationis apud Italos iactinam fac ret. Cumque caussam tale quid metuendi non unam suisse Murcto, ransalpino videlicet homini, magna cum verborum profusione docere conatus suisset

I Iudic de stilo historico Ag. 4. In quod paulo ante Drae iis apud Scioppium et Vix aliunde depromptum videtur, qualia cillo ureli, e quo hactenus deseripuimuN, capite Variariun licet ipS Sciospiti nulli uti certiun deSignet VIureii Ioeulia.

88쪽

Scioppius, si denique sententiam suam concludit D Cum igitur haud fugeret Mur' tum, si quid incidisset sibi , qtto in ullis

caeterisque priviae classis Auctoribus non aestaret, aut sultem limatissimo hominum Italorum iudicio ub Auctorum illorun pu itala descisce 'e videretur, magno se for' in periculo partam eloquentis laudem murendi hoc modo prudenter Sibi cavere visus est, si quorum sentcntiam opera ipsa probabat, abitis saltem verbo dissentiret sic enim paratam sibi Semper incusationem fore, severbis, quae minus locupletes Auctores habere videantur, non rise, Sed iudicio ac scientem uti Grammaticus enim, ut ait Seneca, non et ubescit, Sofoecismum si sciens faciat erubescit, si nesciens. Hoc Vero non est rem, quam vocare velis in dubium, firmo aliquo argumento probare, sed somnium aliquod suun narrare. Cui facile sit nobis, si somniando conlici res debeat, simile, sed quod a vero fortasse propius absit, Omnium opponere. Dicemus enim doluisse Scioppio, cum videret, illam Tullianam

servitutem, quam ipse tantopere XOScularetur omnibusque pro facundiae Latinae apice persuasam cuperet, adeo contemptim haberi a Mureto, maximae viro in eloquentia celebritatis ergo ut in suas ipsum partes vel invitum raperet, conatum Sse, et simulatorem fecisse sententiae non suae: sive quod ipse Sci Oppius hoc ita Sse, mutata priore sententia, crederet, quae enim grata

sunt nobis, haud difficulter ea nobis persuademus , Sive quod hoc saltem ab aliis credi, ut sui homo callidus, opinioni suae conducere arbitraretur. Valeant somnia rem pSam videamus. Suspicabimur ergo, veritui esse Muretum, ne qua sibi vox imprudenti excideret non Ciceroniana qui Ciceronem sic trivisset, ut in numerato haberet non observata modo, sed et praeterita Πi Zolio vocabula; qui non modo quae vox rustra in libris ullii quaereretur exploratum haberet, sed et, cuius ergo eadem fore autorem citare non unum posset. Nam de illo caelitus, inquit, )me quoque olim reprehensum memini a tiodam, qui nisi quo lCiceronis esset, nihil Latine dici putabat. Itaque irridebat me, non modo cum ciliarem Servium, qui versum illum e prin OGeorgicon:

Si te digna manet divini gloria ruris

sta ea poniti s tibi id concessum est caelitus, ut gloriam ruris

Italica et sed etiam, cum multo melior in istis innibus Cice/'onis imitatorem Lactantium, cuius haec sunt e libro V. Institutionum r, , inini dubium potest esse, quin is doctor qui a littis ni illi liir, tam cientia Sit rerum omnium quani virtute perscctus. Cui ergo tam exquisita constitit talium quoque minuti artim ratio, ruinnos ita meticulosum fuisse existimabimus Age vero demus

Muret, inihil enim huniani ab se alienum putare debuit in i litui

89쪽

illum, ne quid loquendo peccaret, quod auctoritate ulliana defendere non posset quaenam sic peccanti crux sui proposita Si Scioppium audimus, illa, ne Ciceroniani hontinis existimationem perderet apud Italos. Quasi ver aut unqua in laboravdrit uretus XI numerari inter illa Ciceronis mancipia, aut horum, sive Itali essent sive Hispani, de se iudicium secerit magni quos palam potius inmie fastidiosos appellantem, Suaviter dehidentem, fulis liae arguentem, paulo ante audivimus. Verum et hoc largiamur Scioppio, voluisse omnino Murcium et illis accensori simiolis ut, lianis, et apud hos hanc ipsam sibi laudem conservare quid hane ad rem excogitari potest ineptius, quam contraria omnia iid voeotantum, sed exemplo profiteri, et factum hoc adversus obloquentes defendere', idque non lusus gratia, nullum enim in illa tuta narratione ioci vestigium est, sed ut rem maxime seriam. Solent tamen, inquit Scioppius, Grammatici a soloecismo, si scientes faciant, non me ludi e laudis, quam assectant, imminutionem: quare Muretum quoque credibile est, si qua sibi contaminata vox elapsa esset sorte, id egisse, ut saltem, quod imprudens secit, puta

retur eiens secisse, ne cogeretur erubescere. Inscita comparati lGrammaticus, si hallucinatus est, ut existimationem suam tueatur, latetur soloecismum, non defendit serio ioco se ait sedisse aut studi explorandi, num satis subactas aures attulerint Auditores.

Nihil horia in Muretus. Quoties ea locutus esset, quibus, quod ex ulli hausta non forent, alii tanquam lapidibus auriculas sibi

contundi quererentur: non agnovit, e lapide pluisse, neque ludendi consilio tentandi ve ninio factum Xcusavit, sed morbum reprehendentium se arguit, quibus lapides censerentur, qui flosculi essent, quibus prae Ciceronis insano amore acitus, Curtius, Laetantius velut barbari sorderent. FeceSSe est ergo lateamur, aut vere sensisse Muretum, quod prae se tulit, aut simiae illuliana gloriam absurdissima ratione custoditum ivisse. Quam ri XIIdondi stuporis notam si recuset Muretus, concludemus, ani Seioppi , cui tanta ista defensionis absurditas prudens cauti est, iure meritis sinio deberi. Nos vero so innium hominis mittamus tandem, et ad vigilias nostras veniamus. Cum ad novam rationunt. Epistolarum, Poematum Mureti editionein conserre aliquid rogaremur, unde prioribus eam et emendatiorem esse et auetiorem Vere liceret pronunciare ante omnia prospeximus nobis de Ingo istariensi editione. Hanc enim et Lipsiensis lini nostra, semel iam iterumque repetita eXpressit, et caeteris, quas itidem videre nobis conligit, maculatiorem esse, vici sumus ipsi , dum inter se multas conserimus, non rarissime deprehendere. Sane M. Ioannes Croeselius, Esec ensis,

euius ad Lectorem anno 1 AD 2 scripta Ιngol stadii praelatio legitur, P studio se diligentia non parva emenda lun ab se et locup&

p Praefixa Tomo I. Orationum die. Mureti, AEliae postea et in edit. In-golst anni 1599. conservata fuit.

90쪽

tatum utrumque Mureli Tomum prostetur. Nec alibi prius, quod pervidere licuerit nobis , quali Ingol stadii, dum Sartorio e xcudente, rationunt, Epistolarum, Poematum Muret ea prodiit copia, quae hactenus ei Seri meruit locupletissima ut lia in romatrem editionum Sequentium plerarumque appellare possis Iu I- stadianam. Eiusdem ossicina Surtorii anno liuius seculi sociando, mensibus vero, Si tempus dedicatoriis adScriptum epistolis sequi- inur, partim Aprili, partim Octobri varios dedit in ristotelem, Platonem, Xenophontem, Ciceronem, cum quibusdam e Ira cointerpretationibus, Commentarios Mureti. Apparet autem e dedicatoriis, tum duabus, qua modo dixinuis, tu in illa, quain utraque xin priorem artorius deni I secundo rationum, Epistolarum, Poematum volumini praefixit, in iis Murcii scriptis universis tum conquirendis diligentiam, tum coninuinicaIidis benignitale in singularem Marci Veiseri, Reip. ugustanae Duumviri, alicubi et Andreae Schotti, enituisse. tque ut hi viri ne per nos priventur debita suis virtutibus laude, verba ipsa in hanc rem Sartorii adscribemus. E dedicatoria voluminis II ad ipsum Velsorum Abundant his orationis luminibus et i clamentis Mureti, q/Iiae posteritati reliquit, volumina. E quibus alterum orationum iam Λ. 1000. in lucem se tertium effert cum praeclaro variorum

vuSculorum, pris aut nunquam aut in Germania certe quid mnon visorum, c9mitatu. Quorum editio, et qui inde in amoeniorum

studiosos litterarum manabit fructus tibi, Marce Velsere, Duumvir Amplissime, debet, nam partem in acceptis referri quippe qui tanti viri reliquias parita a te studiose collectus, partim ab

amicis accePlaS, magnaque cura conServatas non tua esse solius voluisti, sed, quae vis bonitatis est atque naturae, commvn sortinium, qui earum desiderio tenerentur et amore devineti.

Debentur tibi et tibii Syri Misi me idali, recogniti, nucli et locupletati post Omnium editiones ut quam maxime et diligentissime ope Codicis Frisingensis calamo aurati, qui benescio tuo ad nos pervenit. Reddimus igitur, quod debemus. E dedicatoriar Commentariorum in ristotelis Nicomache et quae annectuntur: xiv Haec ipsa elegantissima opuscula, quae hic typis aecuSa damus, perierant, nisi illa udreas Seholtus Societatis Iesu, uret a Gmirator, eae par Si Schedlasmatis, quorum multa ipsius Mureli manu Marata erant, collegisset th Saurique loco cons VPHASEI. Quae bono publico literario hic almis si non emendatissit te, ut volum is, causa est, quod sparSa folia Sibyllae u /D l, male habita, lacera, eaeSa, uno verbo, iamiam in te illina, nisi de Viio diaei, Scholius et nobilis amplissim ιsqtie Im linit Marcus

Vel serus, iuumvir Augustanus . illa ab interitu vindicassent.

ii Noli quidem dedicationi Commi nsariorum Muret in Aristotelis ieomache etc. ili ΝΡri Νulimriplii in Νl istorii nomen: eis quin idem ei caeterasiluaΜ qu Rrum alii ra Commentariis Murei in Rh0ioricos Aristoteli, tibi 0 eie, Hiera rationum etc. Volumini I. Ν praes a citraveris . viilla dubitandi est