장음표시 사용
431쪽
quod obscurus et asper in scribendo sit c quod male Latino loquatur. Equidem cum istos de obscuritato a citi querentes audio, cogito, quam libenter oui ines culpam suam in alio conserant, quantoque acilius omnia alia accusent quam semet insos. Si in ulniihi venit in mentem senis cuiusdam, de quo urbane Seneca narrat, eum, cum aetati vili minus couimode oculis uteretur, in quodcunque cubiculum ingressus esset, dicere solitum, illud purum luminosum esse maiores senestras ieri oportuisse. Habeo et ipse, utinamque diu habeam, amicunt, homino in inprimis eru-dilum , ita Senem, ut annos prope iam, quemadmodum ait Iuve-308nalis, ' dextra computet. Is cum surdaster' ' ne late factus
Sit, Saepe mecum Vero ac seri questus est, praVam con Sue ludinem inolescere: homines quotidie summissius quam Solebant, Ioqui. Idem hic quoque evenit. Qui ipsi tenebras in oculis circumserunt, obscuritatem Taciti accusant. t asper est, inquit alius et ictatus, amicui sibi hominem Iovium laudans, non est veritiis vocare historias Taciti sentieela. Ei iisdem plano iudicii sui laudare Ioviiiiii et aditum vituperare. Aihil tam dissimile quam inter se hi duo. Non displicere non poterat Tacitus,
cui tanto perstes Ovius probaretur. Quomodo alitem potuit homo tam teneris pedibus iam multa spatia per Taciti veprela conficere Nos vero ut e tolli ac delicato culcitam substernannis et pulvinos rosae ac violae plenos; eique a Deo precemur, ut quicquid calcaverit hie rosa lint. Videre mihi videor ineretricem Terentia- natu in coena pitis Santem et dicentem :
Pater, hoc est aliud lenius sodes vide. 'l )Fera huc cytis aliquis calicem misi, ut stere pupus hic desinat et contractam e x Taciti asperitate molestiam levet Osseramus eio Epist. 50. Sonec de Iarpasse uxoris suae salua haec scripsit: Π ec satu subito a sit ridere. Incre t bilem tibi narro re u sqn cram nescit se se caecam Subim e uel q0 in suum risui, ut missi et ait mitium fruimet que SSe quae quin h. l. spe in Verit Mui eiuΝ. propter Uri ion dubito, quod in in lilius reserendis non ubique ali eum de singuli quBe nra At Ollicitum et curiosum deprehendi. Accedit u id tu Soholiis ad Senecae locum supra os illim eamdem quae equitur de amico nariationein repellit. Vid. Tum III. R g. 49. R., FH. Q Sat. X. 219. MATTHIAE.
Do J Son 'ii a Latinis vocatur, qui uale audit. Sic heliissimo paedagogii quidam, quem ipse de hae voce dispulaniem nudivi. Idem quo Diodo explicarida censeat Ciceronis Tusc. V. 40. verba Erat sui auster M. Crassus ρε aliud mol situs, quoa in vi avniρ ιut; tiam si tit mihi ridebaram, iniuria id ver pervel in diseere Scilicet qui se iuris alior uni I nline Pripli Νcensura fabricatur, qua in Ephemeridibus ritterariis reponere et immortalitarici mendare liceat is etiamsi uultum Grammaticorum niustorum volumen egerit, ii illi sun cuiusquam vereris Scriptaris ille Iunii tractaverit, cerus Amen 'si atque germanu Cicero. Ite nunc, Tullii, Iulii, Livii erepta vobis ab
432쪽
aliquid Iovii, qui se oblectet. Is enim mollis totus est, neque quicquam habet asperitatis illius, quae istum in aetio offendit. Non fluit modo, sed et dis Iluit. Sic erant olim, qui Virgilii ver-Sus ut horridos rusticanosque culparent, magisque probarent illa molliora et lenius cadentia: Berecynthius Altis, Et raptum vitulo: nostis cetera recitare enim piget, et ut isti ad asperitatem pavent, sic ego ad ineptias nauseo. Insanti melimela mihi aulem misceatur crater ille πικρί 0ν Sed istae saluae de a-
it conquestiones assecutum Sse eum, quod Volebat, ostendunt. Imitandum enim sibi huc, didem proposuerat, eiusque Se in scribendo similliinum esse cupiebat. In hucydide autem et obscurita et asperitas notatur a Graecis, et ulraque inter virtutes illius, non inter vitia numeratiar. Quamquam enim nuda et perspicua 309 oratio delectat, interdum tamen in scribendo certi cuiusdam generis laudatur obscuritas, quae rationem a vulgari loquendi consuetudine abducens, ex ipsa peregrinitate dignitalem ei maiestatemque conciliat et attentionem legentium continet. Hoc quasi Vclum est, quod pro sanis obtenditur. Sic templa sublustria ingredientes sacro quodam horrore persi indunt. Speritas autem illa idem plane est, quod in vino in arities quae in qu est, id optime surre vetustatem putatur. Eam Graeci ita esse in Thucydide perpetuam notarunt, ut, cum ille in piaculi Cylonii narratione aliquid ex ea de industria remisisset, leonem risisse s dicant. Sequitur postrema reprehensio eorum, qui eum Tacito cetera concedant, male eum Latine locutum dolent cuius calumniae Andreas Λlciatus et emilius Ferretus, quorum tant ii terque mullum perae ad illustrandum Tacitum contulerat, primi auctores fuerunt. Quod si ipsi tam bene Latine scripsisSent, quam sibi videbantur, nonnihil fortasse nos illorum commoveret auctoritas. Nunc cum uterque eoru in nonnulla quidem ita scripserit, ut cadum Venus, eadem Suadela, quae in Barioli labris Sessitaverat, horum quoque labris insedisse videatur ; los in quibus autem cultioresae Ompliores esse Voluerunt, ostenderint tamen, ne quid gravius dicam, se aliarum rerum quam deliciarum Latini scrinonis intelligentiores fuisse: quid est, cur quisquam corum de re, iu
433쪽
qua non multum studii posuerant, iudiciunt magni faciat Boni iurisconsulti suerint nihil enim ni pedio Latinitatis certo nouadmodum idonei existimatores fuerunt. 6DJ άρα cs δην, 'ει πάντεσο Ἀργοισι ανγ 0να ῶτα γενεσθαι. )Λudacter, dicet aliquis, do talibus viris iudicas. udacius ipside acito iudicarunt. Qui autem nos stimus, si omne in Unum conseramur, quicunque hac tempestate Latine loqui videmur, ut de scriptore sapientissimo, nato iis temporibus, quibus adhuc Rο- mana lingua florebat, plane enim o ruit usque ad Hadrianuin,)habito disertissimo aetatis suae, sequius iudicar audeamus 2 taliter loquitur, quam aut Cicero aut Caesar. Credo aliud enim dicendi genus adamarat. Ne Ciceronis quidem temporibus Omnes 310 qui diserti habebantur, Ciceroniani erant. Multa in Cicerone Brutus, multa Calvus, multa Pollio, quaedam etiam Atticus non probabant. ' Λ multis vocibus, multis loquendi generibus utitur, quibus vetustiores usi non erant. Primum quae hoc in re culpa est Non Cicero et multa novavit ipse et aliis, ut alia novarent, auctor fuit Cuius est illud praeclare dictum uod Catoni licuit, id cur non liceat I arroni Licet huc addas : Quod et illis et aliis licuit, cur non licuerit Pacito Ego ait Horalius cur, acquirere pauca Si possum, invideor cum lingua Catonis et Enni
Sermonem patrium ditaverit et nova rerum Nomina protulerit.
obis hodie minor eius rei licentia est, qui Latinam linguam non aliunde quam e libris petere possumus Illi solutiores ac liberioreS, quorum etiam nutrices Latine loquebantur Deinde quis hodie pro certo stirmare audeat, cum tanta veterum Scriptorum saeta iactura Sit, ea, quae quibusdam apud Tacitum nova videntur, non
apud veteres quoque in usu suis se Si quis hodie in Germania aut
in Dolonia natus, qui Italiam nunquam vidisset, nunquam hominem Italum loquentem audiisset, paucos tantum quosdam libros Etrusco Sermon Scriptos legisset eosque utcunque intellexisset, et omnium Vocularum, quae in eis legerentur, indicem consecisset, deinde incideret in aliquem Florentiae natum et educatum , qui inter cives suos disertissimus haberetur, it eum notare vellet tanquam
male loquentem , quod quaedam diceret, quae ipse in illis paucis libris et in illo suo praeclaro indice non haberet, qui no Strum in tali spectaculo uisum tenere posset atqui nihilo minor nostra Stultitia est, qui in tanta veterum scriptorum disperditione,' tam
434쪽
longo temporum intervallo, tanta Latini sermonis oblivione et ignoratione, optimae notae Seriptore damnare non eremur quorum coqui et tutiones inulto melius qua in omnes nos Latine et intelligebant et loquebantur. Sed hunc sermonem ni in is in longum duci' video. Ego vobis hoc omni adseveratione confimno, multa in acito nova istis videri, quae ex ultima antiquitate repetita sunt, di quaeque apud Catonem, Varronem , Sallustium, quaedam etiam apud Ciceronem ipsum legitiatur; quaedam fortassis novata, sed ita ut elegantius non potuerint quaedam parce ex Graeco fonte detorta, ' quibus orati ipsius, tanquam in Odice SperSO Sale, suavissime condiatur. Et hoc quoque habet simile hucydidis, in quo Graeci Critici quasdam voces antiquas, quasdam ab pSo cusas et novatas notant. Xecutus sum omnia, quae propOS ueram. Quodsi docui, et acitum in ulcerrimo argumento ESSE VerSntum, et frustra fidem illius in dubium vocari neque debere nos absterreri ab eo legendo, quod iniquus Christianis fuerit; et puerile esse, quod quidam de obscuritate ipsius et asperi tale conqueruntur; et desipere, qui eum male Latine locutum putant quaeso Obtestorque vos, ne oblatam vobis hoc tempore evolvendi praestantissimi scriptoris Occasione in frustra eam sortassis olim desideraturi, amittatis.
CUM PERVENISSET AD ANNALIUM LIBRUM TERTIUM.
Via Otannis mihi venire consuevit, auditores, ut eum post illam sollemnem quatuor mensium vacationem, quae nobis ob aestivos calores tribui solet, redeundum est ad munia, torpeat animus, titubet lingua ut neque quid dicam, facile reperire posSim ei, cum quid reperi, verba quibus id explicem , abdere quodamnio do Se de refugere, non, ut prius, ultro se offerre et Si Nipte sponte suo re ac decurrere videantur. Id si mihi evenit, qui et quadraginta propenio dum annos in hoc publico dicendi ac docendi
435쪽
ni unere versat iis sum, et id ipsum tempus, quod ad otiandum con 312 ceditur, ita consuiuo, Vere ut dicere liceat, nunquam in minus otio Sum csse, quam cum maXime esse licet otioso ' quid putatis evenire iis, qui ut alia omnia maiora habeant, usum quidem certe tantum in dicendo non habent Neque me fugit, hac in roculpam iideri aliquam posse etiam ingraveScentis aetatis, quae, decrescente in dies naturali calore, spiritus quoque ipsos torporuquodam alligat, nec corpus modo, Sed et ingenium segnius reddit sed tui uen, dum superioris vitae cui Sum relego , recordor,
quod nunc seni contingit, idem sere, iucundura curii aetas soridaver ageret, contigisse. Salius igitur et magis ingenui animisuerit, culpam nusquam alio derivare, sed, ut Graeci dicunt αἰτιασ2M et citrι0 et sateri, illud quicquid est incommodi ne in ficultatis , non aliunde quam a nimis diuturna cessatione proficisci. Quid enim nonne idem etiam adolescentibus evenit Qui si aut
pilae lusu aut armorum tractatione aut equitatione aut aliis, quibus aetas illa ducitur, unum aut alterum mensem abstinuerint cacum repetunt, primis illis diebus neque corpus eadem , qua prius, agilitate flectere ac movere possunt, et quibus magistros antea pro Vocabant, ad ea rudes accedere eaque tum primi in discere ac med tari videntur. Qui ferino ob eam caussam a me hoc tempor susceptus atque institutus St, adolescente S, Os ut commonefaciam, quantum adsiduitas pro Sit, quantum intermissio noceat.
Illa vires aluntur ac gliscunt hac carpuntur ac deteruntur illa tu quotidie paullatim proscere ac progredi sentias hac non paullatim, sed magno inpetu retro referri et in peius ruere animadvertas. Non enim eadem celeritate discimus, qua obliviscimur. Ut qui ex alto aliquo pule aquam haurit, ubi magno molimine situlam prope ad os putei evexit, si paullum modo stinem laXaverit, it situla et deorsum concitatissimo lapsu provolvitur: sic qui multis vigiliis mullisque sudoribus aliquam sibi facultatem in hoc studiο- ruin genere comparavit, si tantillum de solita contentione remiscrit, pessum it quicquid partum erat, longique perit labor irrisus a /ni Neque enim subsistere saltem licet, quod, ut in malis, tolerabilius oret simul atque progredi desieris, regrediaris necesse est. Pecunia Si liosa iaceat, ut non crescat, certe noni inminuitur, neque quid lixam aliud dum in perit, quam quod lucri fieret ea occupata. At in artium nostrarum studiis si quam tem 313poris partem languori ac desidiae dederis, non id modo perdis, quod interea discere potuisses, sed bona Inagnaque par eorum, quae a in didiceras, evolat. gricolae, ne continua Satione emacient solum, tonsas, ut poeta loquitur, novales alternis cessare patiuntur agrique, qui hoc modo interquieverunt, uberiores
436쪽
ex se fruges egerre soliti sunt. Nia ingeniorum ratio nihil ea magis laetificat quam avidus ut incXpletus Xactor ceSSatione sterilescunt. Ergo ut tu levioris operae studio proditum est, hegrcgium artificem nunquam solitum praetermittere ullum diem, quin lineam duceret: sic eloquentia laudum ambienti praecipit M. Fabius, μ' quotidie dicendum esse aliquid, et qui dena audientibus doclis. Sed relanguit iam pridem hominum in diis tria restinctus est vetus ille ad honestas artes ardor animorum nobilesillae exercitationes, quibus apud antiquos, laudabili aetatulatione, iuvenes inter se de consequendo eruditionis ac sapientiae principatu contendebant, ita ex usu et onsuetudine Sublatae sunt, ut ea ruinviX umbram ac vestigium retineamus. Ut igitur Virgilius ait, f)minora in dies produci hominum corpora, quam antiqui temporibus suerint quod et tanto ante Homerus dixerat ita videmus, eruditionem hominum quotidie decrescere ut illi hodie ordines ducant, qui olim vix in gregariis militibus locum obtinere potuissent. Nam ut illos heroas 'l'l' omittam, Platone in Xenophontem, Aristotelem, Theophrastum, qui mihi videntur iminensitate quadam ingenii omne in rerum naturam Omplelii, non tantum Supra aequales suos extilisse, sed etiam posteris innem
consequendi sui spem sustulisse quis post Plutarchii in extitit, qui vorae ac solidae cruditionis copia et varietate ita cum eo coin- parari licat, ut non longissimo intervallo ablaturus ab eo sit, quemcunque illi proximum esse volueris Quem ille poetam veterem, quem Oratorem , que ni hi Storiae Scriptorem non ita triverat, ut didicisse videretur Quam philosophiae partem non ita tractaverat, ut nemo OStea tantum in una eminuerit, quantum ille in omnibus 2 Vatu quod quidam nuper magni in vulgus noluinis, sed non magni pretii in cilicus in quo datu insulso ac ridiculo libro suo dicere ausus est, Pliata retulli granilianti cum modo, non elia in philosophum suisse, usus est videlicet ea libertate, quae 314 insanis tribui solet, ut, cum quidlibet in quemlibet dixerint, icilio laboret. Ostendit cerebrum suum, si quod inodo illi cerebrunierat, medico eguisse, iam illa scriberet. Sed ut abeam a Plutarcho, quem sua magnitudo Xtra tutorum iactum posuit, ut, qui
437쪽
cum allatrant, canum lunam allatrantium similes esse vidcantur reum igitur ut omittam et paullatim ad tempora nostra propius acceda in quis post Claudium Galenum suit, qui ad illius aut admirabilem in omni genere doctrinam aut singularem loquentiam necesserit Quis multis iam annis philosophus veterum ristotelis hypophetarum, ' Λlexandri Ammonii, homi siti, Simplicii et latium, aut acumen ingenii aut doctrinae abundantiana aut orationis dignitatem adaequavit Qui, cum de rebus in naturae obscuritate retrusis ac reconditis ita dissererent, ut se a vulgo quam longissi in abducerent, tam multis quasi gemmis multiplicis ac variaue ruditionis distinguebant atque illuminabant disputationes suas, ut etiam qui a severitate philosophiae abhorrebant, ipso tamen dicendi genero caperentur. Themisti quidem rationes dum lego, nullii in ei sophistarum, qui hoc unum agebant, ut compte ac polite dicerent, antepono. t hodie plerique eorum, qui se pro phil Sophi venditant, cum ea docent, quae cum didiceris, duplo stultior sis quam prius tum in dicendo ita sunt hispidi atque agrestes, ut eos illud quicquid est pinguium litterarum, in culina, non in cliola didicisse arbitreris. Adhuc de Graecis loquor et suit sane laus haec mundioris ac nitidioris doctrinae perdiu Graecorum propria. Illic elegantiae sedes, litterarum domicilium, mus eum Orbis, eruditi cnis emporium, Musarum a Gratiarum omnium augustissimum quoddam sacrarium fuit usque eo, dum miseragens ultione, ut opinor, divina, quia se ab Ecclesiae Romanae obedientia, id est, a Christi iugo subduxerat, ab impurissim tyranno '' sub iugum teterri inae servitulis redacta est. Ex illo tempore siluerunt illae lusciniae, quae caelum ac terra cantu suo mulcebant; conticuit vocalis ille Sirenum chorus illi nitidissimi sontes, qui totum hominum genus elegantiore doctrina 315
irrigabant, Xaruerunt Romani et serius attigerunt litteras et, si verum amamus, aliis rebus, melioribus forsitan et praestantioribus, nihil enim impedio, sed certe aliis occupati, minus
Operae ac studii ad philosophiam et ad totum hoc mansuetiorum nrtium genus contulerunt. Neque non lamen hi quoque 'l'l' habuerunt Suo S, qui planum sacerent, hominibus nostris ad Grae
mitin hac voce etiam supra pag. 39. R. R. Do meli. N. A. . . Sed si ut is est tam agresti aure ac tam ivida,
vitem tuae ista et amoenitas orationis verborumque susculi parum electat. s. inis pag. R. 337. r. R. - CL adn. pag. 196. R. R. r Forteo Muretus scripsit, impori missimo tyranno ut Cicero et Livius loquuntur. Vulgatiua anten Xnlicari posse saluor. Cesertim hic Ioeusti Aliel usem Pontilicis omani adulationem, etiam contra hiΝtoriae dem. Graecos enim, ut unperium Suum Uer,um, in barbariem IapS0S SSe, qui SeSt, qui neSciat lv Rectius Ne Pte tamen ne hi itidem. MATTHiAE. - Iureli Senientia haec est: it tamen hi quoque etc. eque non eliam hi o id adn. a. ad
438쪽
cium hac quoque in parte adaequandam non tam ingenium quam voluntate in usuisse. Et liae quidem, quam dico, cruditionis copia et varietate duo praecipue cominendantur a veteribus, P. Nigidius Figulus et M. Terentius Varro ' de quibus, quanti fuerint, eo minus iudicare possumus, quod alterius prope omnia, alterius plane omnia scripta perierunt. Tanta sui in homini luis insequentis aevi ο-
cordia, lania caecitas perversitasque iudicii, ut, cum multa studiose ac diligenter conservata Sint, qua perire praestiterat caperierint, e quibus pluri inum utilitatis percipi poterat. Sed ea iis, qui Supersunt, duo praecipue admirari soleo, philosophum Seuccam et naturali historiae scriptorem Plinium seuorum ille,
cum se Stoicorum sectae addixisset, non tamen ceteras philosophorum disciplinas negleXit, neque Zenone, Chrysippo, Cleanthe.
Danaeli celerisque suis contentus suit nec illos modo maiorum gentili in Democritum, Platonem, ristotelem, TheophraStum, sed hos quoquo minutos et ut cavillator aliquis Vocaverit, patellarios * philosophos, Epicurum, Metrodorum aliosque X eadem popina et iisdem hortis ita versavit, ut quicquid boni ex eorti in unoquoque aut ad obscurarum et involutaria in rerum intelligentiam aut ad vitam inoresque formandos exprimi poterat, id omne unima diligentia excerptum libris suis aptis situ et elegantissime inspersorii. Cumque Stoicorum, qui ante eum suerunt. arida strigosa et impolita et quasi dumis ac vepribi is obsita ha b retur oratio, ipse contra in ea comenda, pectenda, polienda laeXquisitus et accuratus suit, ut ni inius in eo cultus ac luxuries reprehenderetur. Neque ulla magis alia res Quintilianum, gravem alioqui et sapientem scriptorem, adduxisse videtur, ut de Seneca miniis honorificum iudicium saceret, s quam quod iniquo animo serebat, immodico illius amore veteres oratore iuventuti Bl excuti de avibus, ipsumque, quod ne Seneca quidem voluisset, plerisque iam prae eo sordere Ciceronem. Nam illud alterum i
minis somnium, sive Gellium eum sive gellium vocari
Aquil num pag. 204. tamen ei c. et poterat . . Neque non pro et iure quot triti l tu i nere, quod novi mi verbum habueram antecedentibus adiungitur. Cf. umpi. Gramin Lat. .max in M, T. Guli. N. A L. XIX. 14. V. s. r. viii milian. X. l. 9β. id. In eo ubi iri pag. 306. q. d. m. Lactant. Hiiiiiii. Di . . . . . iri. o IIoc a Diis trausiulit ad philosophus Plaut. Cisi II. 1. 46. Di me mitra cluni minutique et uterea rufo is ne ego item iit C. ubi cs. Tai mann R. ooo Ilii ino itu elem ei filistons fuit, vel politis ita exquisite et uecurulere usus est. Namque nec verba ut sane uni usitatisμima, ita de rebus ui de lanii in il ili'. ilii Allilii id exquisii faciant, usurpantur. Ita ioco Ciceronisuriit. . ut seu re mitratu e visitos e Graecia magistros, facile passivia iis in participium. R.
439쪽
placet, qui voluit ipso quoque attollere se et nescio quid de Seneca loqui, nulla re magis quam contemptu ac Silenti O resulanditum arbitror. Iniuriam facit Senecae, si quis pro eo tam in lirinis obtrectatoribus respondendum putat. Illum vero promum conduin Porum omnium scitu dignarum, illud receptaculum ingenuarum P tium ilhim eruditionis Oceanum, C. Pli ilium, quis unquam satis pro digiti late vel admirari vel celebrare ioterit Qui nullum unquam librum vidit quem non legerit; nilii cognitu dignum legit, quod non excerpserit; nihil excerpsit, quod non in litteras rotulerit. Itaque unum ipsius opus, quod de plurimis X lat naturalis historiae, instar ingentis bibliothecae videri potest Sed quo admirabilior et praedicatione dignior illoruin industria est, o magis accusanda nostra omni lim μμ ignavia : qui tot adminiculis sulti, tanta librorum copia instructi, tot lanique illustribus exemplis ad imitandum propositis, torpemus ainen et in inerti ut luo
in glori consenescere Otio maluinus, quam per illorum vestigia gradientes, eXplere animos nostros illo suavissimo pastu cognitionis ac scientiae, et quant horninus ceteris an iniantibus antecellunt, tanto supra vulgus hominum eminere. Non manius litteras, auditores, non uiuamus studia doctrinae nihil altum, nihil arduum, nihil gloriosum cogitamus; quod si sae eremus, irrigeremus noctes diebus noctibus dies , et discendi cupiditate incensi, Onines corporearum voluptatum illecebras, ni neni laboris asperitatem prae doctrina contemneremus. An mercatore Optim parandarum gratia tam multas, tam longinqua S, tam periculosa peregrinationes suscipiunt domum, XOrem, parentes, liberos relinquit ut ventis, luctibus, piratis ac praedonibus vitam suam committunt perpetuu in prope sibi X ilium in dicunt nos, si ita sapientiam amaremus, ut illi opes amant, ullum eius comparandae caussa laborem refugeremus 3 Venatores in nive pernoctant, samem, sitim, rigus , Vigiliam serunt, cum apris, cum ursis aliisque indomitae seritatis animalibus de vita saepenumero decernuntii et ac dimicant nos, si quanto illi ad praedam, tanto ad eruditione in ardore erremur, ullam nobis, ne ad eam perveniremus dissicultatem obstare pateremiar Insanum ac libidinosum adolescentem, cum ad puellam, quam amabat, aliter pervenire noupoSSet, singulis noctibus mare illud, quod Europam ab si a dividit, natando transire solitum accepimus. l Quod in eo stulta et inconsulta cupiditas potuit, ut, dum potiretur amoribuso Scitu, 0 im clionum probum est, quippe Livi Auctoritate muni sunt; sed nunquam sic Cicero tiro comittione rei uis, tinniquam Duitu simuit sterre a rebitis cognitione ignis coiit nil ni uerenZ ad cic. in III. 11. 7.
440쪽
suis, nihil tanti pia taret cur idem in nobis amor virtutis aescientiae, Si eam Vere et e X anina amaremus, non ellicer i
Ita est profecto, ut di eam. auditores. ialhil inori illicite, nihil arduum, nihil impervium est. Neque illi poetae si usta ala Saddiderunt. Volat, si quo aliter perveniri non potest. Sed amor sapientiae nullum vestrum ad ossa teligit, nulli vestrum medullam animae lacibus suis perussit. Quid, quaeso, est quid iste si hi
quorundam fremitus vult oc quo animo accipietis ista in contum liam, iuvenes an mendacii coarguere ac convincere me connitemini P Utinam velitis, carissima milii capti l posse enim scio. Utinam vobis Deus istam mentem immittat, ut quasi coitione quadam e conspiratione acta, meeum hoc anno contendere instituatis, plusne ego laboris et operae ad docendum, an vos studii et alacritatis ad discendum conseratis O insuavem mihi et iniu- undam pugnam, Si vicero acceptam et Oxoptatam, si victus discessero. abituri autem sumus huius certaminis nostri agono thetam Gregorium Ponti sceni modis omnibus maximum qui, ut Achilles Homericus praemia et victoribus ponit et victis, ita ipse, pro suo erga honestas artes incredibili amore, et vobis, si vincetis, et mihi, si vincar, ampla praemia con Stituturus est. Quamquam ego quidem, dum vos victores videam, nullum mihi aliud posco plus enim iam pridem sum illius ine1 hausta liberalitate, quam quantum proluerebar, consecutus Tu vero, Paule FOXi, vir et generis nobilitate et splendore vitae et dignitatis gradu et virtute atque doctrina illustrissime, suscipe patrocinium nostrum. Confirmato sanctis Sim seni, et floridissimam hanc iu-Venum corona In quam X Ore meo pendentem' p vides, lumipsius virtutis pulcritudine invita lana, tum tuo ac tui similium exemplo incitatam, agrare studio earum artium, quarum ipseas praecipuu sautor St; et me, quamquam aetate iam ad senium inclinatare' et quietis aliquid, post consecta tam Hilla Stipendia postulante, moriturum pol tu quam commissurum , ut iam proli Xae ipsius ac beneficae erga me voluntali per ignaviam et fugam laboris parum respondisse videar. Ite adolescentes iam ni in ut diei tempus est, diutius detinendi non estis curate animos, et eras lino die hac ipsa hora ad persequendos mecum Tacili annales laeti atque alacre con Uenite.