장음표시 사용
101쪽
V. Sed mihi videntur ejusmodi homines primum quidem
Conditoris et gubernatoris universorum poteStatem et a pientiam ignorare, qui uniuscujusque animali naturae et generi aptum et congruentem accommodavit cibum, ac neque omnem naturam cum quolibet Corpore Coalescere et commisceri volitit, nec eorum qua Coaluerunt secernendorum distic ullatem experitur Sed singularum rerum a tura concedit, ut quod sibi congruunt aciat aut patiatur,
interdum etiam impedit et quidquid vult concedit, et ad
eum quem vult sinem concedit, aut interpellat. Praeterea nec eorum quae alunt aut aluntur, Vim et naturam cujusque videntur considerasse perspeXissent enim profecto non quidquid comedit aliquis, ut necessitati exteriori cedat, id congruens esse animali alimentum, sed nonnulla, statim atque circumplicatis ventri partibUS XCepta sunt, corrumpi solere, dum scilicet omuntur, et Secernuntur, aut
alio modo ejiciuntur ita ut ne paulisper quidem primam
et naturalem coctionem Sustineant, nedum cum partibus quae nutriuntur commisceantur inuemadmodum eliam nec
quidquid coctum est et primam immulationem accepit, id semper ad partes quae nutriuntur pervenit quippe cum nonnulla in ipso ventre facultatem nutriendi amittant alia in secunda immutatione et ea quae in opatu sit coclione secernantur, et ad aliud quidpiam commigrent quod a nutriendi facultato alienum sit. Ipsa etiam immutatio quae sit in jecore, non tota hominibus in alimentum cedit, sed in consuetas superfluitates Secernitur, et quod superos alimenti in ipsis illis membris et membrorum partibus quarnutriuntur, id interdum in aliud quidpiam Vertitur, prout dominatur id quod redundat et luxuriat et corrumpore aut in se convertere solet quidquid attigit. VI. Cum igitur multa sit in omnibus animalibus naturae
varietas, et accommodatum ad naturam alimentum, pro va-
102쪽
is ΑΤII EX ACOB Erio animalis et corporisinii odisii tritur genero, immutetiir; cumque triplex sit animalis cujusquo alimentorum Xpurgatio et secretio necesse est omnino corrumpi et quo convenit discedore aut in aliud quidpiam mutari quidquid alionum os ab animalis nutritione, quippe quod coalescere
non possit Congruentem autem et secundum naturam esse facultatibus animalis quod nutritur, vim corporis nutrientis eamque congruis colis percolaiam Ot accurato naturae secretionibus expurgatam, incerissimum fieri substantio incrementum. Hanc autem et solam quidem alimentum appellarit, si quis vera nomina rebus imponat, ut quae quidquid alienum et noxium est nutriendi corporis constitutioni, et plurimum illud pondus ad ventrem implendum et ad famem satiandam congestum abjiciat. Sed hoc quidem alimentum nemo dubitaverit cum corpor quod alitur contescere, implicatum et conglutinatum omnibus ejus partibus et membris quod autem aliter se habet et a natura alienum est, cito corrumpi si in majores vires inciderit, facito vero corrumpere si Vicerit, ac in pravos succos et venon altis qualitates Converti, quippe cum corpori nutriendo nihil cognatum aut amicum erat. Cujus rei maximum signum est, quod in multis animalibus dolor ex ejusmodi alimontis cons quatur, ut periculum aut ipsa mors, si pro acriori appetitione aliquid venenosi et a natura alieni admixtum alimento traxerint quod quidem corpori quod alitur perniciem omnino assert, siquidem quae aluntur, cognatis et ad
naturam accommodatis rebus aluntur, Corrumpuntur Vero contrariis. Igitur si pro varia animalium natura Variae sunt ciborum natura congruentium species, nec quidquid ex ipsis illis cibis ab animali sumptum fuerit, id cum corpore quod alitur totum coalescit, im nec pars illius quaelibet,
sed ea tantum quae omni coctione expurgata et ad sinceram cum certo quodam corpore coagmentationem immutata, et
103쪽
lini lilius mitrionilis occommodata sit perspicuum os nihil unquam a natura alienum cum iis coagmentatum iri, quibus nec plum nec congruum est alimentum; sed aut crudum et corruptum per ipsam alvum ejici, antequam alium aliquom succum gignat, ut si diutius consistat, vitium ab eo gigni et morbum qui facile non sanetur, quique cibum natura congruentem aut ipsam carnem aliment egentem corrumpat. Sed etiamsi pellatur aliquo nilo, aut quibusdam modicamentis, aut cibis melioribus, aut facultatibus naturalibus superatum, non sine magno discedit damno, quippe cum nihil pacificum erat iis quo secundum naturam sunt, propterea quod iam natura coalescere non
possit. VII. Omnino autem etiamsi quis concedat intromissum ex ejusmodi robus alimentum ita enim appelletur consuetudinis causa socerni et uinuatari in aliquid humidum aut siccum, aut calidum aut rigidum, ne sic quidem his con cessis quidquam promovebunt, propterea quod resurgentia corpora ex propriis iterum partibus Constent, nulla autem arum rerum quas diximus aut pars sit, aut partis speciemit locum occupet, imo non semper in partibus alimentum accipientibus permanent, nec cum resurgentibus resurgat; nihil tum ad vitam consorent sanguine, sive pituita, si V bili, sive spiritu. Nequo enim quibus rebus aliquando ege bant corpora tum cum lorentur, iisdem oliam tunc temporis egebunt, una cum illius qui alebatur indigontia otcorruptione eorum tiam ex quibus alebatur usu sublato. Huc accedit quod, etiamsi quis ponat inductam ex ojus modi alimento inmautationem ad carnem usquo pervenire: ne sic quidem necesse suevit mutatam ex jusmodi alimoni carnem, si ulterius hominis corpori accedat, rursus in partis b co nil ejus complo mentum censuri quippe cum nec ipsa
citro qui nilsciscit, ocim semper otitioni tuam adscivit, DCC
104쪽
quae adscita est ibi conflanter permaneat quo acceSsis, sed multam in divorsa mutationem accipiat, nunc doloribus et curis dissipata, nunc moeroribus et laboribus et morbis, et exortis ex aestu aut rigore imtemperiis tabefacta humoribus, qui cum carne et adipe immutantur, non accipientibus alimentum ut id quod sunt permaneant. Cum igitur
tot a tanta caro aliatur, multo haec magis pati reperias nutritam ex cibis minime congruentibus carnem, nunc lUP-gescentem et pinguescentem ex iis quae accepit, nunc rejicientem quolibet Od et imminutam ex Causarum quRS prius diximus aliqua, aut etiam ex pluribus eam autem quae a natura electa est, quaeque iis adhaerescit, quibuscum itam naturae congruentem et vitae labores adimplet, solam,
in partibus quae ab ea colligari, contineri et overi solent, permanere. Ac prosecto, nec iis quae modo investigavimus, ut par est, diiudicatis, nec iis quae contra dispulala sunt per concessionem approbatis, Verum esse demonstrari possit id quod ab istis dicitur; nec unquam hominum Corpor Cum aliis ejusdem naturae coaluerint, sive imprudentes, alterius fraude sensum praeripiente degustent de ejusmodi corpore; sive per se ipsi inopia aut insania adducti similis naturae corporibus sese Contaminent. Neque enim nos latet quas dam esse in humana forma belluas, aut compositam habero ex hominibus et bellitis naturam, quales iungi ab nuda cioribus Oelis solent.
III. Sed do corporibus quae nulli animali ad vescendum
destinata, nec aliud sepulcrum quam terram in honorem naturae sortita sunt, quid olline dicere cum ne ullum quidem animal creator ejusdem specio animalibus ad vescendum addixerit, quamvis in quibusdam aliis divorsi generis cibus sit ad naturam accommodatus Si ergo demonstraro possunt carnes hominum hominibus ad vescendum destinatas esse, nihil vetabit quominus sese invicem comedere
105쪽
nali ira coia gruat, volii aliari quid ex iis quod natura con cossa sunt et qui talia est illi re audent, amicissimorum corporibus ad delicias opulentur ut magis congruentibus, ac
eadem amicissimis apponant. Sed si id vel dictu impium
est, holui nos autem docii ininum carnibus degustare telor-rimum quiddam et scoloratissimum est ac nefando omni et contra naturam cibo et facinoro delestabilius deinde vero si quod contra naturam os nunquam membris et partibus alimento egentibus in alimentum cossorit, quo sautem in
alimentum non cedit, nequaquam cum iis quae non potest nutrire coaluerit; nunquam sane hominum corpora cum similibus sui corporibus, ilibus hoc alimentum contra naturam si, conluerint, quam vi saepe per eorum corpora
pertranseant acerbissima aliqua calamili te; sed remota a nutriendi facultate, et inter eas universi partes dissipata undo primum ortum habuerunt, cum illis junguntur, quantum cuique obtigerit tempori inde autem rursus Separata
illius sapientia et potestate qui animalis cujusque naturam propriis sucultatibus instruxit et temperavit, secum invicem
convenienti ratione coeunt, Sive igne Succensa, SiVe a qui S putrefacta, sive a seris aut quibuslibet animalibus consumpta suerint, sive pars aliqua a toto corpore Vulsa ante caeteras dissoluta sit D secum autem invicem rursus coagmentata cum dona occupant locum ad piam ejusdem corporis Compositionem et constitutionem, et illius quod mortuum aut etiam omnino dissolutum erat, resurrectionem et Vitam. Haec autem pluribus perse iiii minime opportunum est; Onsessum enim habent udicium, saltem apud eos qui non sunt semibelluae. IX. Cum autem multa sint ad propositam quaestionem utiliora, auditos impraesentiarum uos nolim qui ad humana opera confiigiunt, et ad opifices homines, a quibus opera sua, si contilla, aut dio labefactata, nil alia suerint ratione cor-
106쪽
rupta renovari non possunt; deinde ex sigillorum et subrorum similitudine demonstrare conantur, nec Deum Velle, nec, si velit, mortuum aut etiam dissolutum corpus XSUScitare posse. In quo non vident sese gravissimam Deo contumeliam sacere, dilui nihil discriminis ponunt inter rerum disjunctissimarum facultates, vel potius inter eorum qui
illis utuntur naturas, ac inter ea quod arte et ea quae natura continentur. In haec igitur studium insumere, reprehensione non caret. Stolidum enim Ouinino os levia et inania refellere. Multo autem probabilius dictu est, ac longe omnium verissimum, quod apud homines fieri non potest, id a Deo posse fieri. Quod si per haec ipsa, ut probabilia, et
per ea quae supra indagavimus, rem posse seri ratio de monstrat liquet alienam non esse a Dei potestate. Imo neci voluntate Bliena St.
X. Quod in Dei voluntatem non cadit, vel ideo non cadit quod injustum sit, vel quod indignum. Rursus id quod injustum est, vel circa eum qui resurrecturus est spectatur, vel circa alium ab eo. Porro nulli externae rei quod quidem in rerum natura numeretur, injuriam fieri perspicuum est. Nam nec spiritualibus nuturis noceat hominum resurrectio neque enim illis impedimento est quo sint minus, aut damnum et injuriam inseri hominum resurrectio), nec etiam brutorum et inanimorum naturae. Haec enim post resurrectionem non erunt. Quod autem non existit injuriam non accipit. Sed fac semper sutura ne sic quidem ullam accipient injuriam, hominum Corporibus renovatis. Nam si nunc hominum naturae eorumque usui, dum adhuc egeni sunt, obsequentia a Sub jugum et servitutem omnem
missa, nullam accipiunt injuriam mulio magis, iis leni hominibus extra perpessionem et indigentiam omnem positis, nec jam ejusmodi rerum usu indigentibus, liberata omni servitute, nihil accipient injuriae. Neque enim si voce in
107쪽
stri Cla essent, crea lorent incusarent, quod immerito instaliomines, non cumdem ac illi resurrectionem sortita, collo-Contur. Quorum onina natilina non est aequalis, neque etiam
iis suem n)qualom is qui aequus est constituit Praeterea apud quos nulla ustitiae notio, neque tiam ulla ob injustitiam querela. o lucitiam illud dici potest injustitiam aliquum
circa hominem reviviscentem spectari. Cum enim constet ex anima et corpore, nec in animam nec in corpus injuriam accipit. Neque enim quisquam est qui, si sapiat injuriam dicat animo seri sic enim imprudens una cum P SurreC-tione Vitam quoquo praesentem excludat. Nam si nunc iticorpore corruptioni et perpessioni obnoxio habitans nihil patitur injuriae, multo minus patietur cum eodem corruptionis et perpessionis experte conjuncta Neque etiam cor pori quidquam sit injuriae. Nam si nunc, Cum sit Corruptioni obnoxium, cum incorrupto conjunctu' non laeditur; perspicuum est laesum non iri, si incorruptum cum incor
rupto conjungatur. Neque id quisquam dixerit indignum
Deo esse, dissolutum corpus exsuscitare et colligere. Nam si deterius, id est, corruptioni et perpessioni obnoxium Corpus aclare indignum eo non fuit multo magis praestantius sacere, id est, a corruptione et perpessione uiuiune, indignum non erit. XI. Quod si tum per ea quae natura prima sunt, tum peie quae Ox his Ons fluuntur, numquodque Corum quari quaestionem Venerunt, demonstratum est perspicuum est corporum dissolutorum resurrectionem Opus SSO ejusmodi, quod Deus et succre possit c velle, quodque o di gnum sit. Ex his enim convictum os contrariae opinionis mendacium, ot absurda incredulorum ratiocinatio. Qui lcnim uilino do ultorius cum ultero conversione et mutuo cohaerentia dicoro Si tumuli cohaerentiam dicere oportUt, litas aliqua dissimilitudino discropolit ac non potiti lii Od
108쪽
Deus facere potest, id eum velle posse dicendum, et quod velle potest, id posse sacere, idque eo dignum esse. Atque
aliam quidem esse disputationem de veritate, aliam pro veritate, et in quo positum sit utriusque discrimen, et quibus in locis et apud quos utilitas, satis multis supra demonstrR-vimus. Nihil niatem vetat quominus communis securitatiS, et eorum quae diximus cum iis quae dicentur cohaerentiae causa, rursus ab his ipsis eorumque adjunctis initium faciamus. Atque alteri quidem natura convenit principatum te nere alteri autem primam instar satellitis comitari viam sternere, et ante quidquid incommodum sit aut praeruptum removere. Nam qui de veritate sermo instituitur, is cum omnibus hominibus ad securitatem et salutem necessariussit, et natura est et ordine et utilitate princeps natura quidem, Ut rerum cognitionem asserens ordine, ut in illis et simul cum illis existens, quorum est index et monstrator; utilitato, ut securitatis et salutis iis a quibus cognoscitur sequester. Qui autem pro Veritate Suscipitur, natura et potestate inferior est minus est enim mendacium arguere quam Veritatem confirmare. st etiam ordine posterior; vim enim suam depromit adversus eos qui salsis opinionibus detinentur. Falsa autem opinio ex superjecto semine et Corruptione orta est. Sed tamen quamvis haec ita se habeant, saepe praemittitur, sitque interdum utilior; quippe cum eruat et ante expurget obstrepentem nonnullis incredulitatem tinfidentem iis qui recentes accessere dubitalionem et salsam opinionem. Atque ad eumdem quidem uterque sermo sinem refertur ad pietatem enim refertur tum qui men dacium arguit, tum qui veritatem Confirmat), non tamen omnino unum et idem sunt sed hic necessarius, ut dixi, omnibus credentibus ac veritatis et salutis suae curam gerentibus iste interdum nonnullis et adversus nonnullos fructuosior Atque haec quidem summatim diei sint ad reri
109쪽
cordation 'in superiorum. Veniondum autem ad propositi macra monstrandum veram esse de resurrectione doctrinam, tum ex ipsa illa causa secundum quam et propter quam primus homo conditus est, ejusque posteri, etsi eodem modo conditi non fuerunt; tum o communi omnium hominum, quatenus hominum, natura tum otiam ex futuro creatoris
do hominibus judicio, ad totum illorum vitae tempus atque ad vivendi ration in accommodato, quod quidem iustum
osse nemo dubitaverit. XII. Ratio ox causa deducitur, si consideremus utrum tQ- more et frustra factus homo suerit, an aliquam ob causam; si quam ob causam, utrui ad hoc ipsum ut vivat et in quas actus est natura perseveret, an ad usum alterius: si ad
usum alteritas, vel ad ipsius creatoris, vel ad alterius cujuspiam eorum qui ad Deum pertinent, o majori cura ab Odignantur. Quod quidem etiam dum latius consideramus, reperimus quicumque mentis compos sit, et rationis judicio ad aliquid faciendum movoatur, ilii eum ex illis qua exanimi proposito facit, frustra sacere, sed aut ad suo usus, aut ad eorum quorum curam gerit, Vel propter ipsum opus cujus adessectionem naturali quadam propensione et amore in tollitur veluti utamur enim quadam similitudine, ut
perspicuum sint id quod proponimus facit quidem homo
ad proprios usus domum facit autem bobus ut camelis,ca terisque animalibus quibus opus habet, convenion cuique locium, non ad proprium Suum sum si specios attendatur; sin autem sinis, ob hanc quidem causam, sed proximo ob orum studium quoi uiri cura langitii P. Procreat autem liberos non ad suos aut Suoruni Sus, Sed ut sint et,
quamdiu seri poterit, perseverent hominus cx ipso uniti,
liberorum et nepotum succossioni solatium mortis suae adhibiriis, utque hoc modo quod mortali ost in in Plato ossc li: Pum e sperans. At tuo luco qui dein ab hominibus Deus
110쪽
autem nec frustra hominem fecit est enim sapiens, nullum autem sapientiae opus inutile nec ad proprium suum Sum, nulla enim re indigot qui autem nulla omnino re indiget, sua ei opera nihil ad proprium usum attulerint. Sed nec obclli quam rerum a se creatarum hominem condidit. Nihil
enim ex eis quae ratione et judicio utuntur, ad alterius sive Superioris sive inferioris usum creatum est aut creatur, Sed ad propriam eorum qui Creuntur vitam et perpetuitatem. Neque enim ratio usum ullum reperit qui causa sit hominum generationis quippe cum ii qui immortales sunt extra indigentiam omnem positi sint, nec ullo egeant hominum subsidio ut existant belluae autem natura subjectae sint, et ad quos quaeque usus institutae sunt, os hominibus exhibeant, nequaquam autem ita comparata sint, ut hominibus
Utantur. Neque enim fas est aut fuit, id quod imperat et principatum tenet, ad usum inferiorum dejicere, et quod
ratione utitur, rebus rationis expertibus, minime aptis ad imperaudum, summittere. Quamobrem Si ne sine Causa,
nec frustra creatus est homo nihil enim inter divina opera inutile, quantum ad auctoris consilium spectat), nec ad pisSius Creatoris sum, nec ad alterius cujuspiam rei ab ipso conditae liquet Deum, si prima et latius patens consideretur ratio, propter seipsum et elucentem in omnibus ipsius operibus bonitatem et sapientiam adductum suisse ut O minem saceret; si vero proprior et ipsis hominibus creatis
interior ratio spectetur, propter ipsorum Vitam, quae quidem non ad breve aliquod tempus succendenda, a pOStectomnino exstinguenda sit. Reptilibus enim o volatilibus tDatatilibus, et, ut latius pateat quod dico, omnibus bolluis ejusmodi vitam attribuit Deus. Qui vero ipsius creatoris simulacrum in se ipsis serunt, ac mente praediti et rationis judicium sortiti sunt, iis perpetuitatem despondit o des