장음표시 사용
121쪽
ilem ii separationi ci lissollatione versantibus fit in noti-lro servata judicii aequitas reperiri potest. Nam nec boni iii praesenti vita virtutis praemia reserunt, nec mali nequitiae. Illud enim praeteriit illo, natura in qua nunc Umus Servata, non posse naturnm mortalem pares pluribus aut gravioribus peccatis poenas sustinere. Num qui innumeros ex innumeris occidit injuste vel latro, Vel princeps, Vel tyrannus, is sane una morte horum sceleriam poenam non persolverit. Sic etiani qui de Deo nihil veri opinatus est, sed in omni convicio et blasphemia vixit, divina contempsit, leges
infregit, stupra pueris aeque ac mulieribus intulit, urbes overtit injusto, domos una cum hominibus incendit, regionem vostavit, simulque populos et incolas aut etiam universam gentem exstinxit; quonam is pacto in Corpore corruptioni obnoxio pari his sceleribus poenae Suffecerit, cuna mors debitam meritis mercedem praeripiat, o ne uni quidem alicui facinorum mortalis natura sussicias Neque igitur in praesciat vita judicium pro meritis demonstratur :neque etiam post mortem. XX. Vel enim mors totius est omnino vita interitus, anima simul cum corpore dissoluta et Corrupta Vel per se ipsa manente anima dissolutionis et dissipationis et corruptionis experte, corrumpitur et dissolvitur corpus, nullam jam clinon nec rerum geSlarum memorinna, nec eoruna quod ob animam toleravit sensum. Exstincta omnino hominum vita, nulla ana videtur hominum non exstantium procuratio, nec eorum qui Secundum virtutem aut vitium vixerint, judicium citerum autem revolventur exlegis viliae incommoda, et absurdorum eX ea consequentium examen, et quod hujus pervorsitatis caput est, impiolas Dei noga trix. Quod si corrumpatur quidem Corpus, et partosin M. Γ- quo dissolutiae ad congrua clementa migrent, anima aut D pCP SU ps'. iii pol incorrupta, an 'at, O sicin Didoni o
122쪽
cii in habebit ani uia judicius , quippo cum justitia desideretur si quidem nefas est suspicari ullum ex Deo aut a I eo judicium fieri se non adsit justitia judicio autem abest justitia, non exstanto eo qui justitiam aut injustitiam Xercuit. Nam qui unumquodque eorum de quibus udi cium instituitiar, in vita egit, homo erat, non anima per se ipsa Atque, ut verbo dicam, haec judicii ratio nullam sequitatis partem retinet. XXI. Nam si recte facta P munerentur, porte siet injuria corpori, eo quod susceptorum in robias praeclareae rondis laborum particeps fuerit, mercedis autom recte sactorum particeps non sit ac Veniam quidem anima in quibusdam peccatis habeat propter corporis indiguntium tuSUm, ipSum nutem corpus recte actorum, pro quibus simul labores in vita toleravit, societate excidat. Peccatis autem judicatis non servatur animo iustitia, si quidem Sola poenas eorum persolvat quae Obstrepente corpore et ad proprios appetitus et motus trahente peccavit, nunc Simul abrepta et veluti furto abducta, nunc violentius tracta, interdum accommodatione quadam gratiam et cultum impendens ad corporis conservationem. Aut quomodo non injustum animam de iis rebus per seipsam judicari ad quas, Secundum Suam ipsius naturam, nullum habet omnino uppetitum nec motum, nec impetum, ut de luxuria, Violentia, avnritia, injustitia, o inde nascentibus peccatis pNam si ejusmodi mala inde pleraque oriuntur, quod homine non comprimant tumultuante animi motus, tumultuantur autem propter corporis indigentiam et usum, et illius vendi studium et cultum horum enim causa OSSCSSio omnis, et potio possessione Sus, nuptiae praetore3, et Caeterae vitae actiones in quibus et circa quas spectatur quid vitiosum sit et quid non in ubi equitas, ut quibus in robus Corpus primas sentiendi partes sustinet, ut animam trahit
123쪽
iii mutuam consensionem, ut actionum uilia quibus indiget societatem, sola ipsa judicetur, et appetitus ac voluptates, motus et dolores, in quibus quidquid minus moderatum judicio obnoxium est, a corpore motionem habeant quae autem oveis consequuntur peccata, et quae e peccatis Supplicia, o in solam animam sorantur, nec indigentem cujus- quum ejusmodi rei, nec appetentem, ne metuentem, nec
quidquam ejusmodi patientem quod homo pati solet
Quamvis autem non solius corporis, sed hominis esse motus animi ponamus, quod quidem recte facimus, quia ianos ex duobus ipsius vita, non tamen har animae convenire dicemus, si propriam ejus naturam pure inspiciamus. Nam si nullius omnino alimenti eget, nunquam ea profecto appetet quibus pus non habet ut existat, nec ad eorum quidquam rapietur quibus omnino uti non potest; neque etiam dolebit propter penuriam pecuniarum aut pOS- sessionum, ut quae nihil ad eam pertineant. Quod si otiam corruptione superior est, nihil omnino metuit quod i interitum possit assurro non formidat famem, non morbum,
non membrorum abscissionem aut insignem aevum, non
ignom aut sorrum quippe cum ex his nihil pati possit
noxii aut molesti, qua ui omnino nec corpora attingunt nec corporum sucultates. Quod si vitiosos motus animabus proprio stingore absurdum ost orta ochi peccata et Ox peccatis supplicia in solas animus conferre, longe iniquissimum
XXII. Ad haec quomodo non absurdum virtutem et vi tium no cogitari quidem separatim posse in anima virtutes
enim hominis virtutes ossQmOvintiis, C Oppositammis vitio-situtem non animo a corpore Soparato utili ' seipsam exis-l ratis), horum alitem orcodem alit poenam in Dimhiriolum serrii Aut quomodo possit quis i ii iiiiian sola solli-idi item ut constantium vol cogitatione iis Ormulo, qua ni c
124쪽
ino itis metum habet, nec vulneris, nec abscissionis membrorum, Deo damni aut cruentorum verberum, nec Orti ex
ejusmodi rebus doloris et ex dolore miseriae quomodo continentiam et temperantiam, nulla eam cupiditate ad cibum aut coitum aut alias voluptates et oblectationes trahente, nec ulla re alia aut intrinsecus perturbante, aut extrinSecus stimulante quomodo prudentiam, non subjectis ingendis rebus aut non agendis, eligendis aut sugiendis, nec ulla omnino insita ei motione aut naturali ad aliquid faciendum impetu Quomodo autem animabus omnino justitia congruat vel erga se invicem, vel erga aliud quidquam ejusdem aut diversi generis, cum non habeant nec unde, nec per quae, ne quomodo pro meriti aut pro rationum paritate aequa distribuant, Oxcepta Dei reverentia et observatione ac praeterea nec impetum aut motionem habeant ad usum propriarum rerum et abstinentiam alienarum, si quidem usu eorum quae sunt secundum naturam, aut abstinentia, in iis spectatur qui ita nati sunt ut possint uti; anima autem nec ulla re eget, nec ita comparata est, ut
his aut illis uti possit, ac propterea ne illa quidem quae dicitur propria partium perfuncti in anima sic constituta reperiri potest XXIII. Atque illud quidom omnium maxime a rationdalienum est, sancitas quidem leges conferre in homines, Observatae autem aut violatae legis mercedem in solas vertero animas inam si qui leges recepit, is etiam merito violatae legis poenam recipiat leges autem recepit homo, non uni via per se ipsa hominem etiam oportet peccatorum poenam Sustinere, non animam per seipsam si quidem non animabus P secepit Deus ut abstineant rebus ad iis nihil tittinentibus, velut adulterio, caede, surio, rapina, ignomini in parentes, ac omni generatim cupiditate quae injuriam et damnum proximo insert. Neque nim illud, Ηο-
125쪽
uim ab animabus gignuntur, ut patris et matris appellatio Dem sibi adsciscant, scd hominus ab hominibus. Nequo gi tur illud, o, moechaberis, do animabus dicatur ducuntur aut Cogitetur, cum inter eas non sit masculi et semina discrimen, nec ulla ad coitum habilitas aut appetitu nullus autem cum sit oppetitus, neque etiam coitus fieri potest: apud quos autem nullus est coitus, neque etiam legitimus est Coitus, quod est matrimonium ubi autem nihil est loci legitimae consuetudini, neque etiam inconcessus alienae uxoris appetitus et cum ea consuetudo locum habere potest. Sed nec furtum aut avaritia cum interdicuntur, id animabus convenit: nequo enim indigentes sunt earum rerum quibus qui indigent, propter naturalem indigentiam aut usum, surari solent aut per vim rapere, Velut aurum aut argentum, aut animal, aut aliud quidpiam eorum quae ad victum aut vestitum aut usum pia sunt inutile enim ostimmortali naturae quidquid ab indigentibus, tanquam utile, oppetitur. Sed uberiorem de his rebus disputationum in
dimittamus qui singula diligentius considerare Volunt, ut vehementius dimicare cum adversariis Nobis autem cum satis sint quae modo dicta sunt, et quae his Consentanea resurrectionem adstruunt, in iisdem diutius immorari non jam tempestivum sit. Neque enim nihil pretetermittor ex iis quae dici possunt, propositum nobis ost, scd summatim his qui adsunt indicare quid do resurrectione sontion dum sit, et argumenta quibus hoc dogma nititur, ad audientium sa-
XXIV. Examinalis autem aliquatenus his qua liroposito ii urant, ain superust ut et argumentum quod Ox hio ducitur consideremus ciam illud qui dein ex his qii: dictu
126쪽
FUnt CXStans utque elucens, tantumque examini et aCCeS-εioni requirens, quantum opus est ut non Videamur X
his quae modo dicta sunt immemoratum aliquid relinquero et materiam aut susceptam ab initio divisionem laedere. Illorum ergo in gratiam et eorum qui has in res incumbent,
praeclarum suerit hoc tantummodo observare, nempe et Corum quae a natura constituta sunt, et eorum quae Bri fiunt, proprium cujusque sinem esse debere quod quidem nos communis omnium Dolio docet, ac res ante oculos pOsilae testantur. Annon enim videmus alium esse agricolis, alium medicis propositum sinem, ac rursus alium eorum quae ex terra B Scuntur, alium Vero animalium quae terrae munere Vescuntur, et naturali quadam serie generantur po uod si id perspicuum est, ac omnino oportet Ut Olentias quae natura aut arte continentur, 3Pumque per Consentaneus naturae sinis sequatur neceSSO POrsus est, ut
hominum sinis, ut singularis naturae sinis, secernatur ab aliorum communitate. Neque enim fas est eumdem statuere sinem eorum quae rationalis judicii expertia sunt, et eorum quae secundum insitam legem et rationem operantur, ac prudenti vita et justitia praedita sunt. Non igitii indolentia proprius erit eis sinis communis enim esset iis etiam quae Sensu expertia sunt. Sed nec eorum quod corpus alunt aut oblectant perfruitio, et copia voluptatum aut necesse est bestiuinam vitam primas obtinere, eam autem quae ad virtutem dirigitur nullum ad finem dirigi belluarum enim arbitror et pecudum esse proprium hunc sinem, non hominum immortali anima et rationali judicio praeditorum. XXV. oquo etiam beatitudo animae a corpore Separatae. Nequo enim alterutrius eorum e quibus constat homo, vitam consideramus aut sinum, sed illius qui ex utroque constat. alis enim si quisquis hanc vitam sortitus est homo uc illius vitae ,roprium aliquom 8Se non Oportet.
127쪽
ii ad si utrius lito sinis est, isque nec illis adhuc deguntibus
in lac vita reperiri potest, propter causas saepD allataS, nec in niuia a corpore separata, eo quod talis homo non existat, dissohilo aut prorsus otiam dissipato corpore, etiamsi uni in Per se ipsa permaneat necosse est omnino in uuii triusque ac jusdem animalis constitutione hominum si
nem reperiri. Hoc autem cum necessari conseqUatUr, ne cesse prorsus est mortuorum aut omnino dissolitiorum corporum fieri resurrectionem, ac eosdem homine rursUSoxistor si quidem sinem non simpliciter, nec quorumlibet hominum lex naturae constituit, sed ipsorum illorum qui praecedentem vitam traduxerunt Iidem autem homines rursus existere non possunt, nisi eadem corpora iisdem animabus reddantur. Ut autem idem corpus eadem anima recipiat, aliter sieri non potest, quam per resurreCtionem. Hac enim persecta, conveniens natura hominum consequitur sinis. Vita autem prudentia et rationali judicio praeditae non erraverit si quis hunc sinum ess dicat, in iis perpetuo sine interpellatione versari, quibus maxime et primario congruit naturalis ratio, o in contemplatione illius qui est, ejusque legis indesinente gloriarici quamvis plerique homines terrenis robus libidinoso ac voliomenter assecti hunc
sinem non asSequantur. Non enim communem sortem evertit
multitudo eorum qui congruentu illis sino excidunt quippe cum ejusmodi rerum examen et inquisitio ad singulos pertineat, et vita bene aut male acta merces aut poena ad unumquemque accommodetur.