장음표시 사용
421쪽
Concilio Tridentino illini variata proponuntur, ut nutilus ignorare valeat, quae de nouo ab Ecclesia Catholica , circa matrimonium, & in quantum sacramentum, & in quantum contradius eruari debent,
monium aliqua dubia. Trimo βpposito decreto nouo de clandestino matrimonio, nunc diebus nostris publicato in Concilio Tridentino, Sessione et . in decreto reformationis.
ST. notandum ituxta Concilii verba, clandellinum dupliciter accipi poste : primo ut illud clandestinum di catur , quod sine sacerdote , ministro, saltem duobus testibus fit. at praesente Parocho, dc coram testibus. Diam de utroque mentio fit in
Secundo etiam adtiertendum venit, quod de aliquo prohibito , duplex coniiuer io. Vno modo quod sit prohibitum, ut etiam si fiat habea
tur pro aluecto nullo modo teneat. Alio modo, ut sic sit prohibi uria, quo crato fiat male contra prohibitionem: Dei una tamen teneat. LXempla sunt clara in materia de qua sermo est. Prohibitum est post matrimonium contrahere; erum 3 si sic contranen S mortaliter peccet, matrimonium tamen validum est. Et simili- cum assii ibuS, matrimonio obligari, ve tenet. Et tandem hoc est manifestum in omnibus imo Contrahere, contractum tamen non
. t late dictum est in opere . Alia est prohibitio quae tanti A momenti
422쪽
et oppendix de clandestino matrimonio.
, solum interdicat, sed factum etiam dis luat. Vt
schisti consanguineos assine S, intra quartum gradum, matrimonium di Imri. s. interdictum : neque potest quis ducere post mortem viri proprij, Tho. in . eam quam polluit per adulterium, de promisit se ducturum. Et sic pro-d 'Q- -r q, hibetur,quod si quis contra attentat facere non solum peccat mortaliter: sed etiam matrimonium est nullum. Idem de omnibus illis impedimen iis, quae impediunt contrahendum Sc dirimunt contractum, tiate di sputatur in I. parte per plure Sariiculo S. Determi- Hic etiam supponendum est unum, ecclesiam posse iure suo utentem es cladestina matrimonia sic irritare, ut penitus nulla esse diiuniat occulte 4. in sessi celebrata :& consequenter sicut olim cum ab ecclesia prohibita essent, 24. Vt constat ex titulo de clandestina desponsatione ex Euaristo Papa: non tamen irrita erant: sed legitima reputabantur, quamuis contrahentes sic grauiter peccassent: modo post diiunitione concilij, siciunt vetita, de prohibita, ut sint irrita, & nulla ob id clandestine contrahentes tam inhabiles reputantur ad contrahendum, sicut consanguinei, assines in q. COAE Trid, gradu. Omnia haec sunt velut praeambula certa ab omnibus absque coii isti*' λ ς' trouersia recepta. huiusmodi in communi sic notatis est dubium Dubia r. Trum sic sit parochus, necessarius post concilii diiunitionem, ve' eo deficiente sit contractus nullus. Et videtur quod non, quia si aliqui contraxerunt publice, inter quos erat impedimentum affinitatis, coram parocho de testibus, post obtenta dispensatione possunt secrete
ambo consentire : 3c est verum & ratum matrimonium. Elmon pro tempore quo a principio fuit contractus celebratu S: ergo erit pro temporeo quo post dispensationem aduenit mutuus consensus. Sed tunc non adest in parochus: ergo non est praesentia eius necessaria .
In contrarium est, quia Iunt verba expres a conciliI.
Nota. o Ro decisione Dubii aduertendum quod in huiusmodi decreto ali-
qua sunt quae tangunt contrahentes , & alia sunt quae spectant ad Requisita Parochum, &sunt es necessaria. Ex parte contrahentium, primum re-φη p*xxς quisitum est, ut per contritionem se praeparent ad recipiendum sacra ς'' y-hς' mentum: & datur salubre conssilium, ut per confessionem secretam se di
i Secundum requisitum ex parte contrahentium est. Vt consensum mutuo exprimant ut tam Parochus, quam testes, testimonium perhibere possint de expressione ' b ni Tertiuna est , proprium sacerdotem inquirant contrahete S
423쪽
Trimum dubium an inister sit necessarius. 3. adhibeant, qui testimonium ferre possint iuridice de contracto matrimonio. Illis qui haec non seruant, non est poena a concilio taxata: sed in arbitrio ordinarij posita est. Vt maiorem, vel minorem imponat poenam, iuxta culpae grauitatein, in transgressione decreti. Quartum quod non habitent simul coniugati,antequam suscipiant be- 'nedictionem, de quibus specialis erit sermo insequentibus. Ex parte Parochi requisitum est, quod tribus continuis diebus festiuis, Requisita
in ecclesia inter missarum solemnia: publice denuntiet de matrimonio contrahendo, & de impedimenti S Inquirat. Secundum, quod interroget Parochus, virum & mullarum de consen- asu: dc sic procedatur ad matrimonium . Tertium, quod Parochus intelligat consensum mutuum, utriusque. 33 Quartum, ut intellecto consensu, dicat ego vo S in matrimonium con- qiungo. In nomine patris, & fiiij, &c. Vebutatur alijs verbis: iuxta ritum receptum it villa prouincia ubi celebratur matrimonium.
Quintum, quod si ob suspicionem, quod malitiose matrimonium cele- sbrandum impeditur, si publica solemnis fiat de nunciatio per tres dies
festiuos: poterit sola una de nunciatione facta Parochus, cum duobus vel tribus testibus matrimonium celebrare. Sextii Parocho hoc arbitrante ante consummatione matrimonii,tene- 5 tur, idem Parochus alias facere de nunciationes omissas: ut si quod est impedimentum detegatur. Nisi ordinarius iudicauerit omnino praetermit
Septimum, qudd parochus librum habeat, in quo contrahentium, no- 7 mina, & testium, δἰ locus tempusque scribantur, quem diligenter apud se custodiat. Octauum sub poena suspensionis interdicitur cuilibet sacerdoti siue 8 sit regularis vel non, sine licentia proprij Parochi, aliquem de parochia alterius benedicere vel coniungere in matrimonio. Omnibus ordinarijs sancta synodus praecepit, ut decretum hoc in singulis suae dioecesis ecclesiijs publicetur in primo anno a constitutione semel tandem: & post, quoties vissima fuerit. Et in unaquaque parochia,
a trigesimo die post publicationem, ibidem factam, habeat robur tale
εAb istis quae ex parte parochi sunt requisita incipientes. P Rimo ergo dubitatur, an teneatur parochus, inquirere de impedi- Dubiur.
mentis illorum qui contrahere voluntl, & sub qua poena. Et an sufficiat publice, inter missarum solemnia de nunciare: an leueatur adhuc. maiorem indaginem facere.
Et videtur. quod non teneatur amplius parochus. Patet quia id esset
424쪽
4 Appendix de clandestino matrimonio. ratione stati iti concilij, sed concilium solum dicit , quod inter missarum solemnia,fiat de Taunciatio. r.Proposi- Respondetur, parochus tenetur sub mortali peccato, indaginem facere de impedimentis matrimonij. Patet quilibet tenetur illa facere quae deuii ἡ ' directo spectant ad ossicium suum: sed inquirere de impedimentis in
matrimonio contrahendo, ad ossicium Parochi spectat. Ergo tenetur inquirere seu indaginem facere. Maior est nota minor similiter, quia quae sunt impedimenta ad contrahendum, .non tenetur secularis scire. Alias eos grauiter peccare qui iuris impedimenta ignorant diceremus: quod nullus dicit. Non enim tenetur plebeius homo qui habens aeta tem,uxorem potest sibi in matrimonio copulare scire, quae sunt quae ina pediunt matrimonium contrahere: δc irritant contractum, qui strut gradus assinitatis, de consanguinitatis, etiam cognationis spiritualis. Et crimen adulter ij,& uxorici dij, de alia huiusmodi, dc similiter neque tene tur scire , quae sunt impedimenta: quae licet prohibeant contrahendum,
non tamen dirimunt contractum, quae sunt multa. Sed tamen cum ne
cessario sit ea non ignorare, & ad scientiam horum contrahentes no a Obligamus, necessiirium est, quod obligatio maneat penes ministrum Pa rochum qui ex ossicio habet habiles ad contrahendum, cottingere posse. 8 Sed quod sub mortali teneatur patet. Quia ignorantia hutrismodi impedimentorum est de re graui. Et ubi maximum periculum est , scilicet coni ungere in matrimonio, qui alias inhabiles sunt , Et loco coniuga
torum, concubinario S, vel incestuosos constituere, dec. Res enim maximi momenti est.
Dixi parochum teneri ad indaginem, de impedimento inter contrahentes, pro quo sit. 1. Propofi f Secunda propositio. Inquisitionem de impedimentis facere parochus sic tenetur,ut vel per publicationem inter missarum solemnia, velaba via habeatur notitia necessaria. Patet quia necessaria est impedimentorum cognitio, R indago. Nam si non alias habere posiet nisi per publicatio nem in die festo, nunquam posset fieri dispensatio in tali publicatione, quia de re necessaria sine qua non contingit licite contractum celebrari, non posset esse 'missio, neque dispensatio. Sed de tali publicatione intermissarum solemnia, ut patet ex expressis verbis concilij fit licite omissio, ad arbitrium ordinarij. Vbi sunt haec verba quod de nunciationes fiant ante constammatione nisi ordinarius ipse expedire iudicauerit, ut prae dictae de nunciationes remittantur. Ergo sequitur quod sussicit, ut notitia habeatur alia via quam per publicationem. 3 Et probatur quando medium est propter finem habito fine, non est necessaritim adhibere medium ad finem, nisi alias habeat medium in Gcausam, quare poni debeat in executione. Sed finis intentus est cognoscere impedimentum, si quod est inter coniungendos : si ergo habeatur cognitio
425쪽
Primum dubium, an Paroebus teneatur inquirere de impedimentis. scognitio non erit necessariuna hoc fiat per publicationem inter missarii in solemnia. Dixi nisi alias medium habeat in se rationem, di c. pro quo sit. Tertia propositio, huiusmodi publicationes, quas parochia S t netur inter miliarum solemnia facere, licet ex aliqua causa possit Parochus
Vtens iure suo remittere, ante contuitistionem, A matri inonii celebratio nem,tenetur tamen ,ante consummationem matrimonii per tres dies festiuos publicationem facere. Patet; quia sic in concilio eae pressum est. Vt si contingat praetermitti, quia quis malitiose impedire conatur matrimonium, post fiant ante consummationem matrimoni j tales publi
3 Quarta propositio , Parochus ex libito suo si suspitio non sit de impe- q, Propos .diendo matrimonium non potest omittere licite huiusmodi trinam publicationem , in diebus te his ante coniunctionem matrimoni j. Volo di cere quod etiam si Parochus habeat in mente post coniunctionem ma trimonii, ante consummationem, tres habere publicationes, non potest licite coniungere etiam coram tessibus cum una sola precedente publicatione, ubi nulla suspitio interuenit. Patet ex verbis expressis concilii. Nam ibi datur Parocho,ut ante trinam admonitionem publicam, possit matrimonium celebrare, cum Vna, Vel altera publicatione praeuia solum, quando suspitio est de matrimonio malitiose impediendo. Ergo quan do nulla talis est suspitio,ad litteram seruandus tenor concilij, ut ex prcias a verba sonant.
Quinta propositio, R si Parochus pro libito non possit ante trinam s. Propos. publicationem praeuiam, aliquos coniungere: videtur quod si aliquam
Omittat ex tribus, vel ante coniunctionem, Vel ante cosummationem, etia avbi nulla suspitio est mali quod non peccet mortaliter de se, scandaloes cluso. Probatur prima pars, quod non possit licite, ut in quarta propositione probatum est. Qu ia est obviare dictis concilij; sed secunda pars, restat probanda, quod id mortale non sit, aliquam ex tribus publicis ad
monitionibus omittere. Primo, quia res non est ita grauis, ncque quod ter fiant , magis praestat ad matrimonium, quam si bis solum vel semel: dummodo constet de impedimentis. Ru ia neque est in iacturamma trimonij , in quantum contractu Sest: neque in quantum sacrament tim, nam in quantum sacramentum nulla tali S admonitio requisita, de in qtaatum contraditis ad id sunt tres admonitiones positae, ut constet de impedimentis. Si ergo ex una admonitione, vel altera constat, tertiam praetermittere, lethale non est; item si id mortale esset, praetermittere aliqua ex publicis admonitionibus, solum esset ex eo, quod non seruantur quae in concilio expressa sunt, Sed non ob hoc mortale est transgredi, quia non omnia quae traduntur in concilijs, vel determinationibus Pontificum,sunt aequalis ponderis, quo ad praeceptum sub mortali, quia aliqua obligant
426쪽
D Appendix de matrimonio clandeniuo obligant sub mortali, aliqua quae leuia, sub veniali, ut es in multis videre quale est hoc de quo sermo est, non est, opus exempla adducere cum
si. Proposi. Sexta propositio, ad arbitrium ordinarij possunt publicationes publice 1nter misi.rum solemnia relinqui: siue sit aliqua suspitio,vel non, haec patent in decreto concilij., nam postquam dixerat, huiusmodi publica
tiones per Parochum faciendas,ante consummatione, &c. Infert, nisi or dinarius ipse expedire iudicauerit, ut praedictae de nunciationes remittantur, quod illius prudentiae,& iudicio, sancta Synodus relinquit. Ex quo apparet,ex verbis expressis in concilio, quod Episcopus in ad monitio nibus,ante coniunctionem matrimonii dispensare possit, quod tarnen Parocho interdictum est. Et quod dicimus de ordinario, seu Episcopo, idem dicendum de officiali suo, quem prouisorem vocamus, quia idem est tribunal, tu quod officialis Episcopi facit, dicitur ipse Epi-lcopus facere, R id constat ex iuris regula, non tamen esset idem de ali)s vicarijs qui officiales Episcopi non sunt, Sc ad particulares causas, habent auctoritatem ab Episcopo : quia istorum & Episcopi non est idem tribunal, 't nos alibi latius. ad argumentum in principio positum solutio ex dictis patet. 8 Secundum dubium est, circa id quod parochus interroget virum 9 foeminam, de consensupraestando.
a.dubium. Γ Vbitatur an hoc sit necessarium, ita ut omittens Parochus peccet. Et videtur quod non sit necessarium . nam interrogatio,ad id fit,ut exprimant coniugandi consensum, sed absque Parochi interrogatione, id constare potest, ut patet in illis qui exprimunt consensum, ante inter
rogationem .-patet etia de illis, si essent surdi qui penitus non audiret. In contrarium est, quia concilium dicit. Nota. Γ notandum, quod a Parocho interrogatio, dupliciter potest esse,
vel ad cognoscendum de impedimento , an sit aliquod inter matri monio copulandos, vel super consensum exprimendum.1.Pr6pos. 8 Prima propositio interrogare virum Sc foeminam,est necessarium Pa a. Th. 3. p. rocho, circa impedimenta, si sit aliquod, dcc. Quia est necessarium, vili VI Rr Parochus debite exequatur suum ministerium, sed exequi non potest debite nisi interroget,ergo tenetur interrogare. Maior est manifesta, &minor probatur cum necessari iam sit prius admonitiones publicas fieri, inter miliarum solemnia, ut in praecedenti dubio est diffinitum. Et gra- 1. Phoste 'PQ ret Parochia S, non interrogans,&c.
s lib. Secunda propositio. Parochus omitteus ex proposito huiusmodi interroga
427쪽
Secundum dubium, an sub mordali tenetur Parocho. terrogatio hem de impedimentis, si1 alias ei compertissimum non esset, peccat mortaliter. Hac patet, quia facit contra mandatum concilij, A in re grauissima. Item quia eti ponit se periculo coniungendi in matrimonio eo S , qui es ent in concubinatu, quia ob impedimenta matrimonium stare non potest. Et alia plura in contiententia sequuntur . Dixi nisi alias parocho constet. Nam ante tempus illud coniuncti O-nis in matrimonio, post et esse exploratum ministro, tale S nubere volentes, nulluda habere impedimentum. Tunc interrogatio necestaria non
S Tertia propositio. Parochus nubentes interrogare debet de consensit 3. Propc ad inuicem. An scilicet vir, foeminam velit habere in uxorem, & foemina imo 'Virum velit habere in maritum. Patet propositio ex verbis concilij, Vbi ini tinctum est parocho, ut coniungendos interroget, ut cognito consen' su &c. Vbi 'exprese videtur sentire. Quod debeat interrogare, de con' sensu, ut ei sit cognitus consensus utriusque. Quarta propositio , dummodo a parocho sit cognitus mutuus consen- 4 Pro Psi sus utriusque huiusmodi interrogationem omittere, veniale solum Vide tur. Patet, quia interrogatio eo necessario debet praecedere, ut constet de consensu. Si ergo ea seclusa constat, graue non est Omittere quia nulli in iura fit, nullum est periculum, dc sic mortale non apparet.
Sed quid, ubi interrogatio fieri non potest per parochum, quia linguam, seu idioma proprium ignorat illorum qui coniungi debent, ut
frequentissimum in nouo orbe est: Θ inta propositio. Interrogatio de impedimentis illa quae ad ex primendum consensum, a parocho fieri debet, per interpretem sufficit, si parochus idio ma proprium nescit. Probatur in sacramento poenitentiae ubi res tam grauis, Rubitam graue sigillum secreti requiritur, per interpretem licite fiunt interrogationes, & iuxta responsionem etiam intellectam per interpretem, sequitur absolutio sacramentalis, Sc vere tenet sacramentum , in foro interiori, δἰ exteriori, ut constat, ergo a for tiori , interlogationes quae sunt non de essentia sacramenti matrimonij, sed prae ambula quaedam, di dispositione S , sufficientes erunt per inter pretem. Haec sunt apud omnes cQmpertissima, dc omnium doctorum calculo probata. Et in praxi in nouo orbe, ob raritatem illorum, qui id ioma proprium Indorum sciunt , frequentissima: nam admonitione S, publicationes, de impediti lentis interrogationes,& de mutuo consensu, saepe per interpretem linguam Indorum scientem, dc nos fram Hispani
s. Propositio. S. Tho. Inq. d. II. C. 3. art. q. q.
lib. I. q. s. Couar. 2.epito . c. q.
Ad argumentum in contrarium, patet solutio ex dictis. T E I V M D V B I V u. Ertio dubitatur, circa id quod dicitur intellecto consensu, Occ. I. lubium.
I Quaexitur inquam, de qua intellectione intelligat, & quidem cer
428쪽
8 Oppendix ad speculum coniugiorum Sani tum Concilium, non loqui de intellectione interiori,an in- . . a V ' sensu S coniugatorum. Quia inscrutabile est cor ho-ubtile. iii soli Deo cognitum est, quid intus in corde . Neque ecclesiae iu- pes GEhe. dicium est de directo in occulta. Et sic patres in praesenti decreto, cuius
29. q. II. declarationem tradere conamur,explicuerunt. Restat ergo,ut de intel-s e ibit ς'gni xj I Q sit sermo, de qua exterius constare potest, & cu iij. e. 1; . testi in Onium praestare potest. An sussiciat intelligere per si gna, vel per verba in aliena lingua per interpretem declarat φ, an sit re quisiitum ut proprijs verbis, Parochus intelligat. Prima prop'sitio. Parochus tenetur intelligere expressum mutuum consensum viri,&foeminae, probatur. Quia administrum spectat materiam, formam necessariam in sacramentis, intelligere,sed mutuus Viri& foeminae consensus, vel materia sunt sacramenti matrimonii, vel male' ria dc forma simul; Vt unius qui praecessit consensus,sit velut materia, δι alterius qui sequitur,sit velut forma,ut probati theologi affirmant. x0pQ Τ Secunda propositio . Parochus, licet consensum mutuum non intelligat, propri)s de expressis verbis viri,& foeminae, sufficit si per signa id intelligat. Patet quia Parochi munus est ,& ei praeceptum, Ut consensum intelligat. Sed per nutus & signa id de praehcndere, cognoscere est, ergo suificit. Et sic in iure est diffinitum cap. cum autem desponsalibuS, &Inno. in cap. tuae fraternitatis, eodem tit. Non enim sunt verba in con 'trahentibus necessaria necessitate sacramenti, quia signa sufficiunt, sed sun aecessaria necessitate praecepti. Alias qui muti sunt, non possent ad indicem contrahere, eo quod eYprimere verbis consensum non Valent . Quod tamen in falsitate compertum est. Adde , quia cognoscere consensum more humano praeceptum es , sed per signa, Jc nutus, more
humano cognoscere dicimus teque bene, sicut si verbis. Sequitur quod sufficit talis cognitio. 3.Propos, S Tertia propositio, si parochus proprium idioma viri foeminae igno- CX pressum consensum per interpretem icognoscere, sufficiens est. . . i, probatur, sicut in praecedenti dubio declaratum est. Quia per in-
' terpretem cognoscere sufficiens est, in sacramento poenitentiae, de vera cognitio,& sufficiens ea dicitur,ad absoluendum reum, vel condemnan dum . Et est in usu in Ecclesia catholica. Erit ergo sufficiens in contra Cou rru rnatrimoni), ut vere parochus, qui per interpretem, intelligit viri A
p ςpφ' foeminae mutuum consensum, cognoscere dicatur.
Coiola. sequitur quod in nouo orbe, ex hac parte,ministri huius sacramenti matrimonij, qui id ioma proprium indigenarum ignorant, Sc per interpretem haec administrant, sufficienter exequi munus suum, quantum positant neque Concilio sancto Tridentino contrauenire. Alias gra uissime peccarent plures, id administrando frequentissime per inter pretem, quem secuna ducunt, δι habent, inter neophytos sacramenta ad ministrando .
429쪽
Tertium dubium quo pacto parecbra debet Intelligere sinsum
ministrando. Nam iliter regulares ordinum mendicantium, fere Omnes ministri optime callent linguam Indorum , & per se ipsos faciunt. Sed tamen ex clericis non regularibus, unus atque alter est , qui potest per se ipsum , verum quia melius sit per se ipsos , intelligere debent dili gentiam adhibere ut linguam non ignorent, vel locum relinquat, illi Squi interprete non indigent, ad parochi debitum Osticium. Ad argumentum in contrarium, ex dictis solutio constat sui scit mini
ster intelligat consensum more hominum. Sive sit per se, vel per interpretem,li alio modo non poteli, & sit, per verba expressa, vel per rigna, quae vicem habent verborum. Hic unum aduertendum, quod & si iuxta praescripta inconcilio, per procuratorem possit contrahi matrimonium, ut olim semper manet Verum, quod minister est necessarius, & testes, & quod intelligat consensum, 8 c. Et quamuis non possit esse dubium de matrimonio, quando per procuratorem, manet tamen dubium, quando perliteras fit, quamuis Siluester in verbo matrimonium. s.f. I a. non dubitet, neqUe Soto.
Et ratio dubitandi est, quia per hoc quod quis legat literas ab alio missas, non est traditio, etiam si sit consensus; Vsque ad hoc quod literae responsales ad alium perueniant. Quia sicut est sensibilis traditio, debet etiam esse sensibilis acceptatio, quae non est usque dum responsio literarum ad alium perueniat, & constat, S c. Secus quando per procuratore , quia haec iuridice fiunt, di constat, &c. Sed in alijs potest qui primo scripsit, reuocare consensum, de si superueniat affinitas, non potest stare
Quartum Zubrum in ordine est, circa istud quod in decreto dicitur
E Si dubium anhrc verba necessario debeant proferri a parocho, & q.Dubiu.
snt vel de necessitate sacramenti, vel saltem de necessitate praecepti.
Et si per seipsum debet proferre, vel sufficiat per alium, & an per inter pretem, debeant proferri, quando ipse ignorat propriti id ioma.
Primo videtur, quod verba sint de necessitate sacramenti. Patet quia ibi apposita sunt verba, a tui nistro proferenda in administratione lita ius sacramenti, quae formae vim retinent, sicut in alijs ecclesiae sacramen tis. Sed in alijs sacramentis, ut in baptismo, in poenitentia, in sacrames1- S. Tho. to Eucharistia ,sic verba min1stri necessaria sunt, ut eis secluss, nullut sit sacramentum. Sequitur similiter, quod in hoc sacramento matrimos iij, si verba parochi non superueniant, vi concili lium docet, quod nullum
In contrarium videtur concilij Florentini determinatio, & pro Arme- instructio. Vbi cum de sacramento matrimonij fiat mentio, dc de B ina A
430쪽
Appendix de clandenino matrimonio ma, dc materia, non tamen fit mentio de verbis ministri . . '
Pro solutione notandum, quod aliud est dicere, ut supra meminimus 'aliqu1d esse in sacramentis de necessitate sacramenti absolutae, praece-. pti ; aliud quod solum de necessitate pretecepti. Exemplum est clarum . . sacramento Eucharistiae, ubi in forma illud verbum,enim, in consecrata ne panis,sic est necessarium,ut solum de praecepto sit. Et morale peccatum forte sit omittere, sacramentum tamen tenet, & vere consecratio est , illo verbo omis , alijs seruatis, ut omnes tenent doctores .
. conclu 3 Prima conclusio, verba posita in consilio proferenda a parocho, in
matrimonij coniunctione, sunt de necessitate praecepti, ita ut omittens peccet. Probatur, quia ibi iniunctum est parocho, ut cognito consensu
utriusque verba proferat,ego vos in matrimonium coniungo, In nomine
patris, de filij & spiritus sancti. Quae verba concilij praeceptum declarat.
z. conclu- Secunda coclusio, sic verba sunt de necessitate praecepti seruanda a pa-0' rocho, ut non sint verba supradicta, determinare, δἰ in forma, sed sufficiant vel supradicta,uel alia aequivalentia, iuxta ritum cuiuscunq; pro Uintiae . Haec patent, ex uerbis expressis in decreto concilij , nam secun dum diuersitatem gentium, & prouinciarum, δἰ particularium ecclesia rum diuersus ritus est in uerbis.
Sed posset quis dubitare, de istis verbis, an sint vera vel falsa, si vera,
ergo efficiunt quod significant, & sic minister facit coniunctionem verba sunt necessaria absolute. Si sunt falsa, ergo contra auctoritatem concilii. 8 Respondetur, quod verba sunt vera, & quamu is praecessit vinculum,' tamen significat, quod minister coniungit in facie ecclesiae, ut habeantnrpro legitimis coniungibus sicut si excommunicatus esset absolutus se crete post absoluitur publice R forma est vera.
Qua dicitur quod absoluitur, etiam si sit absolutus, quia est sensus,
quod absoluitur publice, ut habeatur ab omnibus, ut absolutus conclu- Tertia conclusio in sacramento matrimonij verba parochi non sunt deessentia sacramenti necessaria. Probatur. Quia si essent necessaria, hoc esset vel ex antiquo iure, sicut & in alijs ecclesiae sacramentis, vel esset ex nouo iure, scilicet ex decreto concilij. Sed ex nullo sunt requisita, Primo Ecclesia, id non instituit, nec ordinauit, quod tamen deberet,ibi, ubi me tionem facit de consensu , 8c expressione consensus, ut in cap. licet desponsa duorum Et in concilio Florentino, cum de sacramentis agit, nando in specie de matrimonio, solum ait causa efficiens regulariter matrimonii, est mutuus consensus per verba de praesentiexpressus. Et nihil de verbis ministri addit. Ergo verba ministri necessaria non sunt. Et confirmatur ratio quia nullibi ante hoc ConciliumITridentinum,ad matrimonium, tanquam de necessitate eius, minister declara
xiis est, cum constet per iura plurima, legitimum, ratum stare, per