장음표시 사용
371쪽
in hoc tanton εμποπεύοντα positum St. Facere nutem cum
ed/t Steph codd. o. otis rumque Parmensem res Ort lur- tonus ocoin litorpretatus est HeSyclitu θριaμβευειν. Qiiod ad Rusmi corroelionein attinet, in votori Stollit fini ponos Collegium nostrum, dolet ponitus Priori scriptura quarcunque tandem a suerit, ita editis nim xtat artem ac antiquitu ad oram codicis repositu in ost Artemonis. Posteriori autem loco exaratum est, artemon sed nio ι ultima syllaba supra inforta scribit et illius hue re-8608 Sectatore communicat. Quae quidem veri lectionis VeStigia lint. Ipsamquo Vocem artem Sine a habet Vetustissimus Rufini codex, quum libris mois nunc addidi, posteriori autem loco positum est, artem a scribat, et illiushoeresis successore ei communicent. P. 3IO. l. 5. μολις Vertit Valesius tandem suffragantibus Glossariis et quae habent: MoλG. Tandem. Viae. Viae tandem μόλις δε Viae dum μόλις ποτε Tandem aliquando. eis tandem. Scribitur μόγις in Smorfose vel reserent BUrtono μεγιστον corrupte pro μογις τόν Paulo ante habent του Ἀρτεμ pro τι 'Αρτεμ Synoeli et Niceph. quibuscum consentit cod. Flor prior teste Burtono, Sed manu
Ibid. l. i. Φησὶ τοίνυν lac. Leontius Bygantinus in libro Supra laudato, comparatis jam Pauli flatis cun haereticorum sui temporis opinionibus, pergit Epistolam synodicam excerpere, quae integra usque ad illiu tempora permanserat. Verba, quae synodicis istis praemisit Leontius, Graeco nunc primum praestabo ex codice Sto Bodleiano sumpta.
372쪽
βαλλόντων. Oπως δε φρόνησαν οἱ sor delendum ι περι
σιν &c. Addo Turriani versionem editam, me nos paucae multis contulimus et comparavimus, ut 8tonderemus On-
sensionem et convenientiam horum cum antiquis inreticis ron patribus. Potest qui voluerit, legere Epistolain encyclicam scriptum αγιtra Paullon Samosa ensen a Sancia Synod depositum, et Dialogum quem contra eum Malchion presbyter disputans scripsit. Certo enim cogn08sUt, quameemιs illius discipulus sit Theodorusu fore enim iisdem erbis utitu ut horum libri non scripti, sed transcripti videantur; Qel potius illa Passili translata a Theodoro in sua. Quomodo
auton do unione anci patres, et ecclesic qua glibernabant,
principio senserint, eae Sancta Synodo contra Pausium Samosatensem habita, clare licet cognoscere, in quibus proeter alia, do his eum accusant his orbis. AIT igitur in commentariis c. Memoria illud servandum est, testari Eusebi uinin loco Supra exscripto pag. 3I8, explicasse in Suu PiStola patre Antiochenos pervorsum Palili dogma confutationes quoque ac disputationes deorsus illum habitas, non tantumho ninis itam atquo mores. Omne autum illud disputationis praetormisit Eusobius in Historicis, do qua qui deii contrΟ- vorsia patres ipsi sic loqui tur in opiStolio parte, tuum
jam modo ex Eusebio attulimus; τον με γαρ υἱον του Θεοῖου βούλεται Paulus συνομολογεῖν ξ υρ avo κατεληλυθέναι, ἔν τὶ προλαβόντες τῶν μελλόντων γραφησεσθαι θῶμεν καιτοῖτο ου λόγω ψιλω ρηθqσεται, αλλ' εὐῶν πέμψαμεν Πομνημάτων δείκνυται πολλαχόθεw υχ ηκιστα δε ὁπου λέγει ΙησοὐνXριστον κάτωθεν. Ad hunc igitur nitoralia parteni 'pistolae, τα μελλοντα γραφησεσθαι, n utribli lii deSignatum ρησεις pertitioni, quae e Leonti deSuinptu Sunt, XamuSSim conveniente clini initibus, quiae do I 'utili Suntontia votoros
tradiderunt. Gudoiii xlii buit frugi nolita toph. vlugius in Noo Collect Conciliorum, p. 22. Sed Lutilio tali tulia, Sicut
373쪽
Gail:ii, litis iii tona iii II bliothecce Suod Patrum, Pag. 56Ι. Imnio vero, ut post didici, annotatum est ii l. ollio ad odit. Hariosianam Fabricia lue Bibl. Gr. Om. Vii. I ag. 3O7. Graecii in sextuni publici juris actum suisso o Parisinis litidein codicibus a Juv. auit. Fovo i lino in Dissert doti ceres Pauli Salvosaten &c Gotti. 7 l. q. . iii P. O. et Ox Bodluinnis a Jo Guil. Ehrlich. iii Dissert de Erroribus ejusdum Pauli, Icips. 7 5. - . XV pag. 22. Se l. Quibu Sintoro lubsellis ex Germa ilia ad me perlatis, ait quid om Leontii parton Synodica continentem, IaoII auteni Praestationem iii Odo adductam, ab Elirlichio Graeco oditam fuisse iiiveitici sed et alia quaedam a evertitio sunt Xeodum Iloontio sumpta de quibu Supra P. 327.
P. 3IO. l. II. ἐν τοῖς πομνημασιν Ipsa haec videntur CSS acta, Seu commentarii, quo Sancti patres apud Eusebium sese ita epistola sua allaturos Sse jam pronaiSerant.
Ibi d. l. 2. πεῖν το ξίωμα τῆς σοφιας Anno ita locus int0lligundii. Paulus . iat serraro se dignitatem a plenticie. Ea eniIn conser, quae supra, et in Sequentibus, de sapientia haereticus isto effutiit. Si res sic se habet, legendum Oret, φησὶ τοίνυν-αυτον τηρ si κ. . . Vel reponendum putarem τηρ si δεῖν. abut Bibliotk. P. Ait igitur
in commentariis, o Paulo loquuntur, seroare dignitatem Idditur vox sapientice apud Canisium tom. v. Antiq. Lecti. vo Thesailr tona. i. tibi Leontii opus Latine extat Balu-gius vero in Nov. Collect Concit hoc fragmentum omisit. Haec ante notaVeram, cum editu in est ab Angelo Maio cxcorpium illud Pauli a me loco secundo collocatum, Pag.
3CO. ὁ Λογος μειζων ν του ριστου. ριστος δια σοφίαν μείζων ἐγενετο, το αξίωμα της σοφίας η καθέλωμεν. Vae quidem uelitur verborum Pauli expositionem, qua δεῖν, quod Olim IMPOSui. τω τηρ ἐν additur. Ibid. l. 15. συνηστο Subaudiendum est η σοφία, ut Xρησε PTOXime Sequente patet poStque συμβαίνειν intolligendum est aliquid hujusmodi, φησὶ ὁ Ιαυλος. Hoc vero fieri posse negabat Paulus, ut sapietitia horraini su stant
aliter, vel aliter atque contingenter tanquain qualitaS tmirotur Ait i. Ehrlicli, vocem σύστασιν miliu recte TuΓ-
374쪽
'innul Vertere, formationem, siquidem ista potius initium Ortu8, Seu conceptionem, denotet. P. 23. DisSert. Silae. P. II. l. 7. αξιουντων' Locum ita Latino roddidit TurrianUS, URSi patres Suam PSOriim opinionem, non Pauli Oμοδόξων errorem Xposueritat. Me vero sententia reS contrarie Se habot, quod et hujus loci constructio, et ρησις, Vae ProXime post Sequitur, ostendunt. Haeretici Scilicet Seserebant, verbum seu rationum Divinam in Christo, ου οὐσιωδῶς λλα κατα ποιοτητα eXiStentem, n-tioni in nobis humanu ντίστροφον osse. Sed locum de ecclesiae dogmate exposuit Hen Canisius, quo consertur unitus 90rsonae homini Oxterioris et intortoris cum unitate
porsonae ui orbi ot humanitatis. Qua do re agit Gola-Sius, Adv. Eutych et Nestorium p. 565. apud Biblioth. P.
abesse deberet. Ait i. Ehi licii, ubi supra, ante τὸ re- petas τι βουλεται. ' Ceterum logebat in codice Suo inter-pros, non ri, Sed perperam. P. I a. l. a. Και τοι φησὶν Sic S. Bodl. Latina interp. habui dicunt. Ait oro l. Ehrlich. φησὶν Se probare, quia episcopi, ut o initio ragmenti liquot, solum Paulum loquentem faciant. Ad hoc recte statuit, ponendum OSSe υἱοὶ pro υἱους, quomodo Vortit interpres. Ibid. l. 3. υἱὸς δε καὶ σοφια At rarius, Opirior, Sapientiam seu orbum Do nomino Filii Do appollaro Pauliani ipsi consuovorunt. Corto Photiniana gomolla illa haerosi prius Oxtitisso Verbum, de Filio hoc negato, Statuobat. Vid Epiphanium Ioer lxxi. n. . et . Itaque
damnaro uno thoriant se aiunt Ancyrani Samosatellum Paulum, aliosque consimile haereticoS, τι μη φρονουσι τον υἱων του Θεο αυτον Ῥαι τον Λόγον ὰλλα διαιρουσιν λογως, και ἶρχην τω υἱω διδουσιν ἀπο si e Maρίας κατα-aρκα γενέσεως, βλασφημουντες Oτι υδε Θεον ἀληθινον αυτον εἶναι
πιστευουσιν. Eugenii Diacon Legatio ad Athanasium, apud Monis aucon. Colleci. P. Grino. Om. i. p. 3. Sed tamen
375쪽
o professioni tu idem Paulinae ad VerSatur. Ac revera Paulus, qui orbum Dei ne tuo SubStanti Vum, nec per-Sonale, SSe consessus est illud quid in orbum Filium Dei esse non Oeobat, sed tantum statuobat Christum Filium Do osso jam faciunt Verbi, nec tamen Substantialiter, partici Pem. P. I a. l. 7. at δε συνάφειαν Humanitatem iobat Paulus unitam esse cum sapientia sicut disciplina unitur cum discento per participationum. H. A Nisi Us. Similitordo Ebionitis Epiphanius, o δε ριστον προφήτην λέγουσι
Ibid. νοει Ita Codem Bo G. 0 Interpres Latinus, qui habet, Ditelligo, sed fortasse scribendum est vo ει ut de Paulo hoc dicatur. Ibid. l. O. α μεθ' crwρα. Fortasso hoc itidem Leontii
est excerptoris, non patrum Concilii. Ιbid. l. 1. υτ δε των νθρωπίνων προηγουμένως παθῶν&c. Statuit atque firmat haec ρ σις insignis dogma istud;
eXistere communicationem proprietatum, seu diomatum utriusque naturae Christi, quarum nonnullae ad humanam naturam Sensu primari ne praecipuo pertineant, aliae autem eodem sensu ad divinam singulae vero proprietates de utraque natura praedicandae sint. Vertit minus bono Turrianus, pa88ionum humanarum princi liter XPer erat, ut- quo ita in sequentibus nain utro ille loe Vocem προηγουμένως cum Oee ulter ανθρωπίνων, vel θείων, conjungendam osse vidit pater meus reverendus, ὁ νυν ἐν εἰρqνηὶ, quem consului, et in X ponendis orbis secutus sum. Ad vocem προηγουμένως quod attinet, haud dissimili sensu ea usus est Irenaeus, lib. I. cap. X. . . Displicet interea ol. Ehrlichio postrema antrum Sententia, atque e non intelligere ait, cur Deus in ventre
376쪽
U Mariae secundario tantum fuisse dicatur, chim, ut ipsi opinantur, passionum principaliter haud xpers suerit. VS0d hoc postorius liniad affirmata de Verbo oo utros, ut inodo ostendi. Contraque ego nondum intelligo etsi, ut
ait Thoodotus Ancyranus iii Evos. 'ulosi ioconi g. 3.
εἰ Θεον ἔνωσις ουκίφίη ν εις ανθρωποὶ μόνον περιγράφεσθαι τα παθηματα, haud Vere et Orthodo X uti uni quo dici, Formatus est princi litor ut honii in ventro; et habita secunda ratione haec est, Dei cum homino conjuiloti, Deus fuit in ven re cum humanitato sonitu olus, Sive ab ipso conceptionis momento uilituS. Neque Antioclion istaec, quae de utru-
munione di omnium discordatat; cujus quidem egregiam cxplication0m i sustitit cum alibi trima oro in libro suo tortio Eaepositionis Orthodolo Fidei Joannes aianaseelluS, ubi postquam in cap. 49. al. 2. haec do incarnatione
POSVit, ου a προὐποστάσγὶ καθ' εαυτην σαρκὶ νώθη ὁ Θεὸς Λόγος, αλλ' ενοικησας ἐν τὶ γαστρὶ της γίας παρθένου,Ἀπεριγράπτως ν τῆ ἐαυτου ποστάσει - των γίων της Λειπαρθένουαιμάτων, σάρκα ψυχωμενην ψυχὶ λογικγ τε καὶ νοερα πε- στησατο, tu pergit Scribere cap. I. Θεότητ μεν ουν λέγοντες, Ου κατονομάζομεν αυτης τα γης ἀνθρωπότητος ἰδιώματα ου γαρ φαμὲν Θεότητα παθητην η κτιστην' υτ δε της σαρκος ητοι της ἁνθρωπότητος κατηγορουμεν α της Θεότητος ἰδιώματα. ου γαρ φαμεν σάρκα, τοι ἀνθρωπότητα ἴκτιστον. V δε της
ταύτην νομάσωμεν αμφοτερων των φύσεων τ ἰδιώματα αυτὶ επιτίθεμεν καὶ γαρ Ἀριστος, περ εστ το συναμφότερον, καὶ Θεος καὶ ἄνθρωπος λεγεται καὶ κτιστος καὶ ἄκτιστος, καὶ ra- θητος καὶ aπαθής. καὶ ταν ξ νος των μερῶν, υἱος eos καὶ Θεος ὀνομάζηται, δεχεται τα της συνυφεστηκυίας φύσεως διώματα, τοι της σαρκος Θεως παθqτος νομαρύμενος, και κύριος της οξης σταυρωμένος, ου καθ Θεος, ὰλλα καθ καὶ ἄνθρωπος. -υτος, και ταν ἄνθρωπος καὶ υἱος ανθρώπου ὀναμάζηται, δεχεται τα της θείας ουσίας διώματα καὶ αὐχ, ματα, παιδίον προαιώνιον, και ἄνθρωπος ἄναρ ς, Ου καθ παιδίον και ἄνθρωπος, ἰλλο καθο εος ων προαιώνιος γεγονεν π εσχήτων aιδίον. καὶ οὐτό εστιν ὁ τρόπος της ἰντιδόσεως, κατερας φύσεως
377쪽
IN SYNODUM ANTIOCII ENAII. : 53
an. 53 I. pigo 'ei'o hi licitius nudiatur, cujus verba haec Sunt . V. p. 26 etsi de dictorum patrum ac Pauli Oi,inionibus me Secum consentientem non habet. In explicatione horum verboruni diu multumque, sed non satis elicitor. In desudasso, ingenue sateor. Id nim venorandi pi- scopi assorore videntur, quod in proximo antecedentibus negant. Prosecto non intelligo, cur Deus in ontro Mariae secundario tantum suisso dicatur, cum, ut ipsi opinantur, passionum principaliter haud expers fuerit.
Visindo modo dicta loquendi ratio, ab illis adhibita a
Samosatonianismo ne latum quidem ungitem distat. Cum' nim haeroticus docuerit, Deum Verbum cum homine, in ventre virginis adhuc latente, conjunctum suiSso, iit mox ' pluribus ostendomus, emcitur, ut Deus Verbum, e ip- sius Pauli sontentia, in ventro Mariae secundario si ierit. vim tam ii dissicilitates ortasse superantur, Si primo
supponamus, Antiochenos orba Deris secundam in ' ventre erat, e mente Samosaten protulisse deinde vero istatuamus particulam neque ante formatus e8t πο ου' κοινο supplendam esse. Inde hic sensus nascitur ne- ' quo Deus Verbium passionum, neque orpu humanum
operum divinorum principaliter expers erat; neque illud boritati consontanoum, Christum hominem saltem prin- cipalitor Deum vero secundario in Ventro suisse. Id
nim quo miniis Paulo concedamus, uni duarum natu-
rarum substantialis prohibet. At iii haec quidem ex monte Antiochonorum. V Haec illo. Notatu dignum est, die istud a patribus, Deum συνουσιωμένον SS eum Omine, quod quidem Paulum unquam conseSSum SSO, ViXvidebitur vorum illis, qui nitent animo superius collocata consideraverint. Tametsi sorsitan aecuratilis scribit dolia r dissserens . Cyrillus in Epistola Synodica leaeandrina, ενωθεὶς σαρκὶ καθ' υπόστασιν. . . Pro Sto, συνουσιω-
378쪽
μενος. Ceterum egregio su illi hujusco concilii patro dounion duarum in Christo naturarum in Epistola priore
SeripSerunt pag. 297-299. Luthoranorum atatem et Reso malorum de communicatione diomatum lite non attingo qui tamen omne imum Christum vorum Deum et Verum hominem se adorare profitentur. P. 12. l. 3. των θείων ργων Conser ELITONl excerptum, Ol. I. P. I 2I.
P. I 3. l. 4. καὶ μη εἴκοντα καὶ μ' ηκοντα S. Bon otSyncellus. Nunc addit Burtonus codd. Med. Maz. t u . Sed Unus vetu interp. habet, neque acquiescentem eroe
Ibid. l. 5. επισκοπον omittit Niceph. ΤRoΤΗ. Ibid. l. 6. o μακαρίου του μακαρίτου ed. Steph. In codico Medicaeo Fullotiano si agarino et apud Nicephorum et Syncollum legitur του μακαρίου ne multum Θ-ser utro modo scribatur. VALEAIUS. την του μ. d. Steph VitioSe STROTH. μακαρίου praestant M . Bodl Eoi vii ot reolo. μακαρίτου urton teste codd. Regius o Parisini. Ceterum Demetriano proximo succossisse Paulum ex lib. vii Eusebiano Hist. cap. 27. constat. Domno priori episcopi Domotriani filio nomon ortum est ex Latino, Domino, Domnos ot alius sui postea cognominis episcopus ejusdem Antiochiae, ad quem scripserunt Cyrillus Aloxandriniis ot Thoodorotus Mox pro τε μιν Syncei ουν habet. Ibid. l. o. καὶ τα παρα τούτου κοινωνικα Communicatoria litora vocant Latini, quarum usus est antiquissimus in occlosia. Easdem otiam Ormata dixerunt, iit testatur Augustinus in Epistola 63. Duplo autom suit artim genus. Aliae enim clericis et laici porogrinaturi dabantur, ut a peregrini episcopis ad commiinionem admitto-rontur. Aliae erant qua episcopi testandae communionis suae caussi ad alios mittebant episcopos, imitas ipsi vicissim ab aliis accipiebant: do quibus hic loquitur Synodus. Em autom Paulo OS Ordinationcm mitti olobant a recens ordinati episcopis I)o his intolligonitu vid0tur Augustinus in Epistola 62. 'ylimanu in Epistola ad Cornelium p. a. Monique Epi8tola synodica Concilii Sardiconsis.
379쪽
Si filiis tamen cuncta hoste loca do formatis otium intolligoro
volturi'it, O liuid ma non OPiignabo. Porro notanda est hoc
loco diligons cautela sanctoria in patrum qii deposito haeretico Sacerdote, nomen catholici piscopi qui in ejus locu in substitutus fuerat, cunctis episcopis significant, ut scilicet sciant a quo Ecclesiasticas litora accipere, et ad quem scribero debeant. Eandum ob caiisam Cyprianus misit Cornelio appa nomina catholicorum episcoporum totius
Africae, ut scribit in Epistola citata ad Cornelium Patres quoque Sardicensis Concilii eandum adhibuorunt diligentiam. Sed et quoties mortuis episcopis alii in eorum
locum morant ordinati, eorum nomina reliquis episcopis indicare confuseverat ordinator ut scirent ad quos Scribere, et a quibus pacifica litora accipere deberent, ut discimus o Thoophili Epistoli: Paschalibus. VALESIUs. Expunxit a quod addiderat Valesius, ante Vocem κοινωνικα Strothius, cui avent Nicephorus, et roserente Burtono codd. Regius orsolo ac Parisini, dum reliqui praestant alteram lectionem; ego olim, et nunc nuper editores,
quem eundem suisse atqtie seroticunt Artemonem abundo constat, valde senex hoc tempore suisse videretur, si modo contra eum Scripserit, ut omnes sere statuunt, auctor libri
Cato vulgo tributi, qui Parvus Labyrinthus inscribitur.
Hoc vero vix colligendum est o fragmentis ipsis, quae ex illo excerpsit opero Eusobius lib. v. mst. cap. ult. Neque necesse esse, ut ita intelligatur Eusebius, satis proba8Sevidotur, ut ante ibidem dixi pag. 44. vol. II. vir doctiS- simus et wessolingius, Probab. cap. l. ubi quaeritur, Artomon fueritne Thoodoto coriario antiquior, recentior autem stonditur fuisse Ox hoc epistolae synodicae loco, quoniam nisi superstes illo suisset tomporibus istis, ita de eo vix loquersentur Antiochoni patres. Tamon Artemonis perosin a Paulo renovatam fuisso temporibus sui3
ait bidum Eussebius quod probat nonnihil corte temporiSintercessisse inter Artemonis ortuna et Samosatonum Rulum, utcunque vetustior fuerit Artunion Lab rinthi auctor.
380쪽
Inain etiam, quoniam lapsi morant soXaginta foro niti intor tempus, quo historiam scripsit suam Eusobius utilique depositionem id oro, ni allor, sisendit satis diuunt Paulum xortam fuisse haeresita, quam quidem idem Paulus tuta aporibus Fusubitis novasso dicitiir. Nihilominus fieri, opinor, posset, ut Artoi non isto ad Pauli tompora Porvonorit otiamsi arm Labyrintli auctor, quod quidoni
P0rnegat esselingius, contra eum revora scripserit. Et-onim, si opiis illud, ut veri simile ost, circiter annum Christi 23 O. ab auctore quicunque is demum fuerit compositium esset, tum vero vixisset Artemon auiae, ut dixi, Superstes annos circiter quadraginta post impugnatam haeresii Suam ab eodem scriptore hoc vero fidem vix superat. Vulgo quidum Artomon isto diu ante annum illum 23O. floruisso a recentioribus statuitur, Sed tamen μαρτυρως, etsi Epiphanium scimus de Paulo haec Scribere, νεκαίνισε
την ψε arat του Αρτέμωνος, προ τῶν πολλῶν καὶ ἐσβεσμένου. Hoe . XV. Um. I. Png. O8. Ceterum, tit in posteriori
tempor Smpe Su onit, ita S. Pamphilus martyr pologia pro Origen cap. . duos istos haerotico Artemam et Paulum conjunxit Tertia criminatio quo his omnibus aldo contraria est, quod dicunt eum, secundum Artemam ei Paulum San/osatenum purum hominem, id est, non etiam Deum, dicero Christitin Filium Dei. Ao ovora simplicon Christi humanitatem docuisso utrum tu imi otiolim amrmat Auctor Commentarii in D nitionem Smiodi Chalcedonensis apud Patrum Doctrinam Do Verbi Incarnatione, hiam Partimodidit ut Maius in tonio vii. Norm Collectionis et Scrip