장음표시 사용
391쪽
πατρος, ἔρος ἐπισκόπων των ε Νικαία συναχθέντων ἐν τῆ
μολογουμεν τον Κυρων μων Ιησουν ριστον, το εκ ου πατρος κατὰ πνευμα προ αἰώνων γεννηθέντα, ε τ εσ)ζάτου α ἐσχάτων των μερων ε παρθενου κατα σάρκα τευέντα, εν πρόσωπον συνθετο εκ θεότητος ουρανίου καὶ ἀνθρωπείας σαρκος, καὶ καθ aνθρωπος εν sal. καὶ aθὰ πρόσωπον ἔν aνθρωπος. cod. Vat. ἄνθρωπον ἴσως καὶ καθο εος, καὶ καθο ἄνθρωπος πρόσωπον εν καὶ λον Θεον, καὶ λον ἄνθρωπον λον Θεον καὶ μετα του σώματος, αλ οὐχὶ καθ σῶμα Θεόν καιολον ἄνθρωπον μετὰ της θεότητος, αλλ' ουχὶ κατὰ την θεότητα
ἄνθρωπον ούτως λον προσκυνητον και μετὰ του σώματος, αλλ' ουχὶ κατα το σῶμα προσκυνητον λον προσονουντα καὶ
μετὰ της θεότητος, αλλ' ουχὶ κατὰ την θεότητα προσκυνοίντα ολον ἔκτιστον καὶ μετὰ του σώματος, αλλ' οὐχὶ κατὰ το σῶμα ἔκτιστον ὁλον πλαστον καὶ μετὰ της θεότητος, αλ οὐχὶ κατὰ την θεότητα πλαστόν ὁλον ὁμοούσιον Θεω τω Θεω και πατρὶ cod. Vat. καὶ μετὰ του σώματος, αλλ' ουχὶ κατὰ το σῶμα
ὁμοούσων τω Θεω. σπερ οὐδε κατὰ την θεότητα ανθρώποις εστὶν μοούσιος, καίτοι γε μετὰ της θεότητος ων κατὰ σαρκα ομοούσιος μῖν. και γὰρ ὁταν λέγωμεν αυτὸν κατὰ πνευμα Θεωὁμοούσιον ου λεγομεν κατὰ πνευμα-νθρώποις ὁμοούσιον καὶ πάλιν, ὁταν κηρύσσωμεν αὐτον κατὰ σάρκα-νθρώποις ὁμοούσιον ου κηρύσσομεν αυτὸν κατὰ σάρκα μοούσιον Θεω. σπερ γὰρ κατὰ πνευμα μῖν ου ἔστιν ὁμοούσιος, πεQη Θεω εστι κατὰ τουτο μοούσιος, ἴτως οὐδε κατὰ σάρκα στι Θεω ὁμο-ούσιος, ἐπειδη μῖν στὶ κατὰ τοίτο ὁμοούσιος ἄσπερ δε ταυτα διήρθρωται καὶ σεσαφηνισται, ου ει διαίρεσιν του ενὸς προσώπου του διαιρέτου, αλλ ει δηλωσιν του ὰσυγχύτου τῶν διωμάτων της σαρκὸς καὶ του λόγου, ἴτω και τὰ της διαιρετου
συνθέσεως πρεσβεύομεν. Tantum est.
393쪽
395쪽
IUL CAVIUS, HiSt Lit. Om. i. a. 133. DIONYSIUS, origino, ut serunt, GraecUS, λογιος τε κώ θαυμάσιος ανηρ, teSte Dionysi Alexalidrino ap. Elisei, lib. Vii. cap. 7. eccleSize Romanae preSbyter, ac deindo ab anno 259 episcopus P sedem cistam tenuit usque ad Xeuntem annum 269 Dionysio Aloxalidrino haereticarum opinionum ab episcopis quibusdam Pentapolitatiis apud eum Romae aecu-Sat Synodiim coegit, 'eriptaque Suo me Synodi nomino Epistola Diotiysium erroris admissi certiorem fecit, utque emetit Sum eo crimine Urgaret, anaico admonuit et Sabellii Mogmata confutat. Extat fragmentum apud Athanas de Decretis Synodi leaenae Iliae Chuius Dionysium adduxit tanquam idoneum luctorem Athanasius ridetquo optimium magistrum; eumque S BaSilius M. postquam e stolambit ad Cappadocas memoravit, hoc praeconio nuXit, Διο
397쪽
PAULO POST MEDIUM SAECULUM TERI IUM URBIS ROMAE EPISCOPI.
Eae Epistola, seu opere, adfersus Sabellianos. 11 H δ αυ κότως λεγοιμι καὶ προς τους διαι- ροὐντας καὶ κατατεμνοντας καὶ ἀναιρουντας το σεμνοτατον κηρυγμα της ἐκκλησίας του Θεοὐ την μοναρχίαν, εἰς via δυναμεις τινας καὶ μεμερισμενας υποστάσεις κω θεότητας τρεῖς. πεπυσμαι γαρ εἰναί io τινας των παρ' ἡμῖν κατηχούντων καὶ διδασκόντων τον θεῖον λογον, ταυτης φηγητας V φρονησεως ο κατα διαμετρον, ς επος εἰπεῖν, αντίκεινται τηΣαβελλίου γνώμη ὁ με γαρ βλασφημει, αὐτον τον
putare contra eo quoque, qtIi verbum praedicant et docerit, monarchiam, quae aiiguStissima huju opillioni magistros esse, si ecclesis Dei praedicatio, in qui itidem e diametro, ut itatre quaSdam virtute ac Sepa loquar. Sabellii opiniolii Ἀdao rata hypoStases tresque dei versantur Hic sitim blasphetates dividentes ac discitidentes at ilisum Filium dicetis esse destruunt Audivi enim filios Patrem, et 3 icissim : illi vero
398쪽
τρεῖς Θεους τρόπον τινα κηρύττουσιν, is ρεις πο-
στάσεις ξένας ἀλληλων, πανταπασι κεχωρισμενας, διαιρουντες την ἁγίαν μοναδα ηνῶσθαι γαρ αναγκη
ηδ' καὶ την Θείαν ριαδα is ενα, σπερ ε ς κορυφην τινα τον Θεον των λων τον παντοκράτορα λεγω συγκεφαλαιουσθαι τε καὶ συναγεσθαι πῆσαανάγκη Μαρκίωνος γαρ του ματαιοφρονος δίδαγμα ει τρεῖς ἀρχας της μοναρχίας τομην καὶ διαίρεσιν s for excidit διορίθει , παίδευμα ον διαβολικον, ουχὶ
Tριάδα ἐν κηρυττομένην πο της θείας γραφης
σαφῶς ἐπίστανται, τρεῖς δε εους υτ παλαιαν με is καινην διαθηκην κηρυττουσαν. οὐ μεῖον δ' αν τις καταμέμφοιτο καὶ τους ποίημα τον ιον εἶναι δοξάροντας, και γεγονεναι τον Κυριον, ἄσπερ εν τ οντως γενομενων, νομίζοντας τῶν θείων
tres Deos quodam modo Praedicant, dum sanctam unitatem in tres diversas typoStaSeS, ab invicem omnino Separatas dividunt. Necesse est enim divinum Verbum Do univerSOrum ESSE UIlitum, et Spiritum Sanctum in Deo manere et inhabitare: adeoque divinam Tri- initatem in uniani, quasi
teratoin rediici atque colligi. Iiisipientis utim Marcionis doctriini, ita in tria principia monarchiam secat et dividit, odiabolica sane est, non Utem verorum Christi discit illorum, vel eorum quibus Salvatoris
probe noritia Trinitatem qui 25dom in divina Scriptitru praedicari, re autem esse Deos ne lite ita veteri neque ii novo Testamento doceri. Sed ii iluo anilius culpandi oSuiit, qui Filium Pu QSSO X- istimant, ut mi initi uni factum
vore facta sulit, arbitratitur
399쪽
λογίων γέννησιν αυτω V ἀρμοττουσαν κα πρεπουσαν, αλλ' οὐχὶ πλασιν τινα και ποι ησιν προσμαρτυρούντων βλάσφημον οὐ ου τυχον, μεγιστον μεν οὐν χειροποίητον τροπον τινα λεγειν τον Κυρων.
ει α γεγονεν υἱος, ην τε ου ην ἀεὶ δε ην, εἴ γε ' , τω πατρί εστιν, δε αὐτος φησί και εἰ λογος
και σοφία καὶ δύναμις Ἀριστός' ταὐτα γαρ εἰναι τον ριστον αἱ θεῖαι λέγουσι γραφαὶ ωσπερ ἐπί
στασθε) ταυτα ἡ δυνάμεις mi σαι του εου πυγ-io χάνουσιw εὶ τοίνυν γεγονεν ὁ υἱος, ην τε ου ην ταὐτα. ην ἄρα καιρος ὀτε χωρὶς τουτων η ὁ Θεός ἀτοπώτατον δε τοὐτο. και τί αν - πλεον περὶ τούτων προς μας διαλεγοίμην, προς ἄνδρας πνευματοφόρους καὶ σαφῶς Ἀπισταμενου τας ἀτοπίας
γησαμενοι της δόξης ταύτης, καὶ δια τοῖτο κομιδητολαληθοῖς διημαρτηκεναι, τερως η βουλεται ταυτηcum illum genitum esse, ut Quocirca si factus est Filius; et congruit ac decet, non condi fuit tempus quando haec non tum aut facturn divina eloquia erant . ideoque fuit tempuS, testentur Non levi. igitur, quo sine his erat Deus: quod Sed maxima est impietas, o perabsurdium est Sed quid minum aliquo modo manufac pluribus de his apud vos dissea tum dicore. Nam si factus est ram, viros Spiritu plenoS, et filius erat tempus quando non apprime intelligentes Uae Se- erat: atqui fuit semper, si uti quuntur absurda ex illa senque est, ut ipse declarat, in tentia, quae Filium factum as- Patro. Et si Christus verbiim, serit Ad haec minime atten-3 sapientia et virtus osti haec disso mihi videntur opinionis senim Christum esse divinae do hiritis duces et idcirco a veri-cenc litterae, ut ipsi tostis tate prorsus aberrasse, qui ali- haec Iane virtutes mei sunt ter quam filiod sibi vult divina
400쪽
3 6 RELIQUIAE SACRAE. sor αὐτη η θεία καὶ προφητικη γραφη, το μαυρως
εκτισε με ἀρχην δῶν αυτου, ἐκδεξαμενοι. ου μιαγαρ η οὐ si κτισεν, Δ ἴστε σημασία 'Εκτισε γαρενταυθα ἀκουστεον, ἀντὶ του πεστησε τοῖς et αυ- του γεγονόσι εργοις, γεγονοσι δε δι αυτο του 5υιοῖ ουχὶ δε γε ο κτισε νυν λεγοι si ἐπὶ τουεποίησε διαφερε γαρ του ποιησαι το κτίσαι ουκαὐτος οἴτός σου πατηρ ἐκτησατο σε, και ποιησε
ριψοκίνδυνοι ἄνθρωποι ποίημα β ὁ πρωτοτοκος πάσης κτίσεως, ' ὁ ἐκ γαστρος προ ἐωσφορου γεννηθεὶς, ο εἰπων ς σοφία, Προ δε πάντων βουνῶν γεννα με καὶ πολλαχοῖ δε των θείων λογίων
γεγεννησθαι, λω ου γεγονεναι τον υἱον λεγόμε- 5 νον εὐροι τις ἄν ὐφ' ων καταφανῶς ελεγχονται τα
ψεύδη περὶ της του Κυρίου γεννησεως πολαμβά-
est prophetica Scriptura, expli Moyses in magno Deuteronomii cant illud Dominiι creavit me carmine. Sic etiam illos recte
principium viarum Suarum qui POSSit Oarguere prae sto Non enim una est, ut Scitis, cipites temerariique homines lvorbi creavit significatio. Nam ergone facta re est primogenia hoc in loco creavit idem est, tus Omni creaturae, eae fero
quod praefecit operibus ab ipso ante luciferum genitus, qui ut factis, lactis, inquana, per ip- SapieIitia dicit, Ante Omnes col assum Filium. At hic creavit les gignit mes Deniquo multis non porinde intelligendum est, in locis divinorum eloquiorum atque fecit Facere enim et eum genitum dici, at Iiusquam creare inter se disserunt Non factum filium, quis legerit. Ex ne ipse ille pater tuus possedit quibus aperte convincuntur 3 Ole, et jecit te, et creavi te ait falses de Domini generations