장음표시 사용
381쪽
ὰρχης ξελαυνεται τῆς εκκληισίας. Et hinc quidem a nobis Horelata sint. Igitur cum Paulus a recta do sin/ul et episc pat/ι arcidissol, Doninus u dictum est administrationem Antiochensis ecclesice suscepit. Sed cun Paulus e doni ecclesition illatenus ei edere vellet interpellatus in orator Aurelianus
rectissimo hoc negotium dijudicavit, iis domum tradi principiens, reibus Italici Christiano religionis antistites et Romanus epiSolis scriberent. Hoc modo irrat Pra memoratus cim Summo dedecore per incularem potestatem ab ecclesia
exturbasus est. Vir quidem eruditissimus Nic. Fullorus Misceli. aer lib. ii cap. 9. ον της εκκλησιας οἶκον, quo absister Paulus noluit depositus quein alii domum Piso Min torpretantur, ex ipsius Eusebi verbis εκκλησίαν esSe, Sive ἱερὸν οἶκον, Ostendit. At vero iis quoque semporibus habitasse clericos in domibus ecclesim annexi credendum St.
Corte domicilium piscopi Arvornorum in Gallia, qui fuit
sub saeculi quarti finum, ecclesio domum appellat Gregorius sui onensis Hist. Francorum l. 4 . Conser et lib. i. cap. I. De turbis autein quo Synodale adversus Paulum decretum sociitae Suint, ita Basilius incoitus o Monachi in ShFpliacatione In p. Theodosio et Valentiniano adeorsum Nestorium
ἱερέων, ταραχη ποιμενων. Inter Acta Concit Ephesint, tom.
iii Concil. p. 27. d. abbo. Similia abo Graecus quidam ad finoni Aristinimice, quae dicitur, Epistolarum Canonicarum Synopsis quain edidit Bovorogius in tonio Synodici sui secundo; cui quidum scribenti πρὸς τους λέγοντας ς 'Pώμη πρῶτος θρόνος, vid0batur rotatio illa Auruliani Imp. ad Romanum piscopum prima j ouisse fundanient pontificiae, quam vocat, tyrannidis Ualii dicere auctoritaties
382쪽
papalis augmentum attribuendum ess patrocinio Athanasii quod suscepit Julius episcopus Romanus, e quo ortae sunt ad Bona unam sedem appellationes a concilio Sardicensi constitutae Malo res ipsi Paulo cessisse colligas itidom ex Cyrillo Alox in Homili do Virgine Deipara a l. Maio nuper edita. 4 γαρ νησεν, inquit Cyrillus, τῆς 'Αρειουβλασφημίας η πλάνη τί δε η υνομίου καὶ των το πνευμα τοἄγων βλασφημούντων καὶ του Σαμοσατεως Παυλου καὶ του καλουμένου ' Απολλιναρίου η παραφροσύνη : πάντες γαρ υτοι καὶ ἐν τω πάροντι ἐπονείδιστον τελος σχηκασιν, καὶ των κ- κλησιαστικων περιβόλων ξώσθησαν, καὶ της εν ουρανοῖς δε etc.
p. 115. Vol viii Seu ultimi Nonoe Collectionis et Scriptorum. Consera interea cum Verbis, οἱ κατα την ταλίαν καὶ την' Ρωμαίων πόλιν επίσκοποι, titulum Epistoloe Emptiorum contra Origenem apud om iv. Concit pag. 66O. Ἐκ τῆς
Κύριον, in dogmatis Synodi adversus Paulum invenerat Apollinaris, uno quidem SenSu, ut se episcoporum Epistoloe verba Supra P. 297. Stendunt, PoSitu adversus haereticum, qui ἐντευθεν, Seu κάτωθεν, docuit esse Dominum Christum. Et nim piscopi illi docobant humanam naturam Christi
πον γεγονέναι Verba sunt Eaepositionis Fidei ab Arianis Italiam missae apud Athanasium De Syn0di cap. 3. P. 739. odit Monis aucon. Pergit autem Gregorius, cujus tractatum adversus Apollinarum primus edidit anno I 692. Za-cagnius bibliothocarius Vaticanus in Collectaneis sitis onumentorum meterum, haec Scribere - καὶ του κατα lxaιανεκφωνηθέντος ου dogmati Nicaeni την ρησιν επὶ λέξεως
τουτον τον τροπον εἰρημένην παρεθε ro, το ἐξ υρανου καταβάντα, καὶ σαρκωθέντα, καὶ νανθρωπησαντa. καὶ ταυτα εἰπων ApollinuriΗ ως προκατασκευάσας τον μέλλοντα ρηθησεσθαι λογον, υτω ὰπογυμνοῖ του ἰδίου βουληματος την διάνοιαν, κώφησὶν, ιονε προσοικειῶν τοῖς ὰποδεδειγμειπιις, ἴτω κατα την
383쪽
λέξιν. Torax πνεῖμα, τουτέστι τον νουν Θεον εἰχων ὁ ριστος μετα ψυχης καὶ σώματος, εἰκότως ἄνθρωπος εὐουρανου λέγεται. Tι κοινον ἔχει τα εἰρημένα προ τ προάγοντα που τουτο κατα του Σαμοσατεως δογμάτισε συνοδος ἔ-itemque alterius
dei dosni ionis apud Nicoeam promit aloe, cujus dictum
hisce disertis rei bis conceptum allegat, Qui de coelo descendit, et incarnatus ost, et homo actus est. Et ubi hinc diaest, quasi jam antea adstruaeisset, quo mo dicturus erat, propositi sui sensum hoc pacto aperit, et veluti demonstratis jam rebus sequentia accommodans, hoe ad verbum ali, Spiri-tlim Sane hoc est, mentem Deum habens Christus una cum anima et corpore jure merito homo e coelo veniens dicitur. Quid opo dicta cum princedentitus commune habent Ubinam hoc congregata adversus Samosatenum Syn
P. 3I5. l. 8. υκουν ὁμοoύθιος In Collect Nova sua Patrum tom. i. p. 9. adnotabat postea Monisauconius, cecidisse particulam non interpretatione sua, quam lector, inquit, rostituat. Tum vero Scribendum oret υκουν Pro υκουν, cui quidem emendationi, immo verse sententiae corruptioni, repugnandum St. P. I 6. l. 7. πεπρακται Ultima haec protulit Monflau- conius in tomo quoque ii Collecit. Nov. P. P. O. X Ο-dice quodam Steph. Balugii desumpta, tanquam quae olimeXcerpta essent, opere quidem AthanaSinno, non ero ex
Libello de Synodis, cum nonnulla ibi omissa in codico Balugii sextarent, sed alio, non ad synodum Antiochenam spoctantia ista tamen quae in hoc codice reperta sunt, mihi videbantur ab otioso quopiam homino adjecta, etsi viri
quidam doctissimi in hac o sibi imponi passi sint. Sed
hae missa ad rem haec inter tractatam veniamus.
384쪽
scribit Tertullianus, ut ius ut Latina ecclesia loquitur, Ninius substantice, a concilio Antiochon repudiata si ierit, etsi prius a duobus illis Diotiysiis, Romano et Alexandrino, concilioquo Romano, et fidelibus apud A gyptum aliisque
otiam votustioribus adinissa suiSSot, quoru in nonnullo των παλαίων τινας λογίους καὶ επιφανεῖς επισκόπους καὶ συγγραφέας vocat ipso quoque Eu subitis in Epistola ad Ccesarienses suos apud Socratem o Theodoretum Servata quamobrem, inquam, vox ista ab Antiochonis inprobata morit, duo hi sancti patres Athanasius et Basilius stupra ostenderunt. E quibus illo alia multa longiora, praetor verba quae hic exscribuntur, de admission posuit vocabuli apud Synodum Nicaenam Basilius vero statim post verba jam adducta, qtiod sequitur, addidit: Toῖτ δε ἐπὶ χαλκου μὲν καὶ των πaυτο νομισμάτων ἔχει τινα λόγον το διανόημα επι δε εοῖ πατρος, καὶ Θεολυιου, υκ ουσία πρεσβυτερα ουδε περκειμενη ἀμφοῖν θεωρ ται. σεβείας γαρ ἐπεκεινα τουτο καὶ νοησαι καὶ φθέγξασθαι τί γαρ αν γενοιτο του γεννητο πρεσβύτερον ὰναιρεῖται δε εκ χης βλασφημίας ταύτης καὶ δεις τον πατερα καὶ υἱον πίστις' δελφα γαρ ὰλληλοις τα εξ νος φεστω ra.
Quin quidem cogitatio locum liquem habet in Pre et in con- satis eae eo numismatibus at in Deo Patre et in Deo Filio substantia non est antiquior, neque utrique superposita intelligitur hoc enim cogitare aut dicere, omnen impietatis modum excedit. Quid enim ingenito πιιtiquius sit Tollitur etiam hae blati phemiis ira in Patrem et Filium nam i=ιter se fratrum rationem habe=ὶt 1 ad eae uno subsistunt. Et postea
ξιν ἔχον της αυτης πάρχη φύσεως, μοούσια non fraterna)λεγεται. . . Similiter apud S. Hilarium Libro De Synodis . 81. Nonnulli primum idcirco respuendam vocomcμοούσιος Pronuntiabant, qui per verbi hujus enuntiationem substantia prior intelligeretis qui, duo inter so partiti essent. Ubi notatum lio volitia, quod quid Oni notare nonnulli Attianusium doson lentos miserunt, ab ii adversarii vocis μοουσίου illud esse objectuin, qtiod, oppositum sitisso ab Antiochonis latribus Masilitis it Athanasilis
385쪽
assi inant. Intelligo, porgit scribero Hilarius, itium in intestigentia. Et profanus hic sens/ι est, o co=λωὶuni judicio ab ecclesia respuendus. Secundo quoque id addidistis, quὀd
patres nostri ci in Paulus Samosatenus hoereticus pro=runtiatus est, etiam homoousion repudiaverint quia per hanc unius essentia nuncupationem solitarium atque unicum sibi esse
Patrem et Filium proedicabat. Et hoc an nunc quoquo profanissimum ecclesia recognoscit, Patrem et Filimn in his nominum professionibus ad unionis ac singularis solitudinem,
negat Per80narum proprieta e revocare P. II 96. d. Benedictin. Et posto 86. Malo homoousion no8atenus confessus est: hoc est, ni salior του Λόγου homoouSion con-DSSusisSt, negata ποστάσει vel personalitate ejus sed numquid melius Arii negaverunt 8 Octoginta episcopi olim respuerunt, sed trecenti et decem octo nuper ρoeperunt. Similitor, propterea quod vocabulo malo usus esset Sabellius idem sustulisse Dionysium Alexandrinum, qui tamen ipse τοὁμούσων agnoscebat, tradit Basilius M. in Epist. ix. νυνμεν ναιρων Dionysius το μοουσιο δια τον θετησει τωνυποστάσεων κακως αυτω κεχρημένον Sabellium), νυν δε προσιεμενον εν οἶς πολογεῖται προς τον ὁμώνυμον pag. O. Postea, teste SoZomeno, πάλιν προς αυτους στασίαζον οἱ επίσκοποι, κριβολογουμενοι περὶ το ὁμοουσιον νομα. οι μεν γαρ τους τουτο προσδ ομενους βλaσφημεῖν οντο, ὼς πάρξεως εκτο τον υἱον δοξάζοντας, καὶ τα Moντόνου καὶ Σαβελλίου φρονοῖντας οἱ δ' α πάλιν, ὼς Ελληνιστας τους τερους ξε- τρεποντο, καὶ πολυθε ta εἰσάγειν διεβαλλον, c. Hist. Mel.
lib. i. cap. 18. Eadem Socrates quoque lib. I. Hi8t. cap. 23. Sed haec obiter. Paulum vero unquam hoc verbum Vel pravo suo sensu amplexum suisso, id alii Athanasium atque Basilium supra allatos pag. 314-3I6. interpretati negarunt; inter quos ominent ullus, Defensione Fidei
que hirlbius, Respons ad histon. . V. V. Qi-cVii et Gul Berriman in Conciontibus sui Myorianis Conc. iii. P. 46-I49. et Cone. v. p. 83. Quibus scriptoribit indicatis, hoc addam, satis videnter probari hujus VetuStissimi concilii orthodoxiam, cum ex fine PiStolae SynO
386쪽
dicae, quae ad Dionysium Romanum, jusdem do testem luculentium, missa est, in qua dicitur Paulus τον Θεὸν τον ἐαυτου καὶ Κύριον denegasso, ut alia multa supra inde excerptu mittam, tum Vero praecipuo ex epistola priore, quae Se episcoporum appellatur; ubi, post definitum Filium υσια και ποστάσει Θεον esSe, et poStquam Unionem duarum naturarum in Christo commemoraverint, ου χάριν, hi inquiunt. λαυτος Θεὸς καὶ ἄνθρωπος ησους ριστος προεροφητευετο ἐν νόμω καὶ προφηταις καὶ ἐν τῆ ἐκκλησία ij π τον ουρανον πόση πεπίστευra Θεὸς με κένωσας αυτον ὰπ του εἶναι ῖσα Θεω ανθρωπος δε καὶ κ σπέρματος Δαβὶδ το κατασάρκα. Supra p. 29O. et 298. Sod vix et ne vix quidem praetoreundum illud est, conato ess ostendere Viro quosdam eruditos, haud unquam ropudiatum uisso a concilio Antiocheno vocabulum μοούσιον. Etenim post rudentium Maranum, quem video docuisso in Diss surcies Semiariens haud sprevisse synodum Antiochenam vocem μοουσιον, idem conatus est tueri Jac. Guil. overtinus cum alibi, tum in Dissert Do timorosi Pauli Samos de qua supra eo consilio, opinor, Ut Symbolum in Aetis Concilii Ephesin extans, in quo vocabulum ὁμοουσως Saepe adhibetur, synodo Antiochense vindicaret, dum Athanasium Basilium, Hilariumquo o fido tantummodo hominum a voce alienorum haec eidem adversa nobis narrasso statuit. Vid. Diss ejus j viii et X. Cuinam vero persuadebit aut evertinus, aut quisquam alius, magnoSillos patres in his controversiis per totam vitam exercitatosso decipi passos fuisse in re tanta de colobratissimi concilii docroto Porro, ut optinae tonuit ullus, . I 4 contra Curcellaeum, qui Nicaeni patribus Antiochenum decretum ignoratum suisse docuerat, Athanasius, qui synodo micaenae, ut dictum est, ipso intersuit, diserto testatur in loco Eupra allato patro Nicaeae congregatos omnino in- telleXisSe την πανουργίαν του Παυλου calliditatem Pauli, nempe Samosatoni, in o scilicet, quod sophistica sua vido Athanasium supra apud Antiochonos id offecerit,' ut Vocem piissimum, ut luo u catholicis doctoribus olim uΗurpatam laicor iit, duoquo vocum istam torum in
387쪽
'isilia oculosio revocasso quibus nihil contra ginuntum ut ollari di sortitis lici potuit. ' p. 3 . Ornan)c ninia; lilamobrein litein tam Iaaulo opinentur ulli do fido tosti uni ab Athanasio acinoratorum, qui damnati OnoIn voci ὁμο- ουσίου ex ipsorum Antiochonorum epistola probabant, plane ignoro, nisi quod soro nos omnos nimis procliveΗSimus mendaces illos et perfidos oxistimaro, qui a nobis in re quaquam dissentiant. Ad lis c. si votori cuidam osti credendum esset synodus Nicaena Antioohia illam suo comprobasso calculo Octo videretur; tantum abesset, ut
ignoraro illius concilii dom o doctrinam. Hoc diserto quidom amrmat Libellus Suppleae Thoodosio et alontiniano Impp. a Basilio Diacono roli litisque Monachis oblatus
at vero in eo spectari Symbolum sive ορον Suspicor, quod Antiochonis, atque interdum temnis, salso attributum est, titulo hujus symboli, de quo poStremo gam, PerSURSUS.
Vorba Libelli Supplices haec sunt; πάντων των πισTευσόντων καὶ πιστευόντων τη ὁμοουσίω ριόδι' Εἰρηναίου, Γρηγορίου του μεγ4λου ἐπισκόπου εοκαισαρείας της γίας συνόδουτων π . επισκόπων ἐν Ἀντιοχει συναθροισθείσης κατα Ιαύλου του Σαμοσaτεως, τις καθεῖλεν αυτον δια την σέβειαναυτου, δια το μη ὁμολογεῖν τον ριστον φύσει Θεὸν καὶ υἱον Θεοῖ πατρός της εν ικαι μεγάλης καὶ γίας συνόδου των νιη . επισκόπων, της βεβαιωσάσης το ορον των ἐν Αντιοχέία.
Apud Conoilia d. Labbo tom. iii p. 426. Sod his missis tanquam allucinantibus, Sogomeni a ratio extat in lib. V. Hist ejus, cap. 5. hue US ille, qUod
Seiani, neglectu, quae Satis aperte anne Ocia μοουσίου
damnationem Antiochonam ab hominibus divorso intors sentientibus testatam esse significat probat ius. Traditonim iistoricuS, episcopo Senii- Arianos, quod apprime notandum est, dum irinii agero Constantius Imp. in unum tune libollum, sive fidei sormulam, ab onmibus subscribondam conjeciSSe tam ea quae coiitra Paulurn Samosatensent
in hoc votustiori concilio Antiocheno decreta suerant, quam alia quaedam praeterea, quasi quidam verba OZomen Sunt, sui obtentu vocabuli μοουσίου propriam sibi hoeresim stabi-
388쪽
siro conarentur Graeco sunt verba, οἱ δὴ τότε εις μίαν γραφην θροίσαντες τα δεδογμένα ἐτα Ιαυλω τω ε Σαμοσά- των καὶ Φωτειν-τω εκ Σιρμίου, καὶ την κτεθεῖσα πίσαν ἐν τοις εγκαινίοις της Αντιοχέων εκκλησίας, Δ ἐπὶ προφάσει του
ὁμοουσίου πιχειρούντων τινῶν ἰδίαν συνιστάνειν α ε ν πα-
ρaσκευάζουσι συναινέσαι ταύτη ιβέριον &c. Etenim hinc, Opinor, OnStat, decret quaedam atquo scita extitisse prioris illius Antiochoni concilii contra Pauliam Samosatenum habiti, quae ab usu vocis, de qua gitur, aut derogarent, aut saltem abstinendum ess juberent. Supra, ut obiter id notem, habes τα ἐπὶ Ιαύλω πεπραγμεν Imp. JuStinianum asserentem. Quin neque l. Ehrlichio, cujus Dissert. De Erroribus Pauli Samos saepse commemoravi, potuit hoc persuadero overtinus, alii Athanasium, Hilarium, alios, dum memoriae produnt improbasse Sum Voci Oμο- ουσίου Antiochenos patros ipso amo idoni Elirlichiussormulam fidei modo momoratam, in qua sepo adhibetur hoc vocabulum, ad eosdem patro Antiochenos reserendam esse cum evertino consuit. At cons. nos paulo inhao Not. Ehrlichii . ix. Denique ad vocis μοουσίου reprobationem hoc pertinui, quod idom quidem evertinus in Dissertation alia, quae anno 1755 de hac re ScriptaeSt, contra narrationis veritato argum0ntum ducit cumo diuturno Arianorum do eadem silentio, tum e RP- probation vocis a Dionysio Alexandrino claro testata, qui synodi Antiochonae initiis intorsuit. Idom vero Dionysius ante comprobatam in Apologia sua vocem dixerat, Se nuSquam in Scripturis Sacris illam logisso. Vido ad n DIONYs1 ROMANI, num II. Liberatum Uoque Fasson do voco homoousio dissortationein odidisse Romae eodem anno 755 cl. Harlesium narranto habes, in qua OStendere conatu sit, vocom illam ab Antiochonis patribus PI OScriptam vel opudiatam non cisso Vid. Fubrici Bibl.
Gr. Om. ii p. 368. d. novae An vero ron bono gesserit
Fassoni, dubito. Ioc olim scripsi. Jam octa Dissertation ojii' sortitor illo pugnasso, vix ninon vicisso, mihi visus oest IIaud dubito quid in ac spornondum os illud
389쪽
ar umeniunt ox Arianorum de hac o silentio ductunt, odmomoria Onondem ost, nihil sibi savon roporturo suisse OOsdein haereticos XI OSit causa atque origine reprobationis vocabuli.
Exi τό in Concilii Ephesin Actis part iii. c. 6. p. 979. toni iii. Concit. Labb. Confessio Fidei, modo memorata,
cujus titulus est, Περι της ἐνανθρωπησεως του Θεου Λόγου,
του υἱου του πατρος ορος επισκόπων των ἐν Νικαια συναχθέν
των ἐν τη συνόδω καὶ ἔκθεσις της αυτης συνόδου πρὸς Ιαυλον
Σαμοσατεα Vide praeterea Euthymium Zigabenum Panopi. DUmat P. I 4 I. d. Unicae ergovist Synodo leaenae hoc symbolum attribuentem. Id ipsum vero patribus concilii Antiochon adversus Paulum, non synodo Nicaenae, Versiododit Latina Theodori Pollani Actorum Ephesinorum, quae
Ingolstadii anno 157 6 edita est. Inde enim est, Symbolum a patribus Antiochenis editum ad eratis Paulum Samosatenum de Verbi Incarnatione. Interpretem hunc Baronius secutus, tanquam si uerit Verum Antiochensium symbolum, sormulam Annalibus suis inseruit ad ann. 272. Ne- quo aliud socii Joan. Forbesius Lιstruct Hist Theol. i. 4. I. oandemque Porro eisdem patribus Vindicare aggressus Si Steph. Lemoynaeus Var. Sacr. om. i. pag. 255. et OStoum Christianus ormius Hist. Sabellian cap. iii pag. II 6-119. Verum alii plerique aliter statuerunt, ex ipSoquoque Symbolo persuasi, in quo Filius dicitur osso Deo ομοούσιος, quod quidem Vocabulum ab hac synodo nequaquam usurpatum fuisso iidem existimabant; quidquid do receptione ejus docuisset Lemoynaeus, hoc symbolum ad suas opiniones de Pauli dogmatis tuendas detorquens. Et recte omnino Dupinius in Hiioth sua Auctorum EccleS. p.
333. d. at atque illomontius in Hist. Concilii δε omni
not. i. in . a. neque huic concilio Antiocheno, neque
illi apud Nicaeam habito tribuondum ess hoc scriptum arbitrantur. Quod tamen symbolum, ut eruditissimi ang- baenii verbis utar in Recensione sua nondum edita partis alicujus Codd. Duroco et oenorum in Gliotheca Bodleiana
390쪽
Servatorum, communicationem diomatum distincte noc incommode vlicat. Quin etiam tam pleno accuratoque composita suisse Vi-d0tur formula, ut nonnisi post lites exorta Nestorianas conditam eum esse opiner; etsi contra disputatum sita l. evertino in Dissert ante commemorata D meresi
Pauli Samosateni viii. o ix. Ubi nihil sero pro sua
sententia statuenda vir l. attulit praetor dubiam domitiorum ostium qui patres Antiochenos vocabulum μοούσιον improbavisSe retulerint, et Silentium postea do reprob
tion ista ab Arianis ipsis servatum, in eo enim quod ait, Contestationem Cleri CP in Ephesino Concilio propositam hoc ipsum asserro symbolum, sallitur overtinus, ut cuique constabit formulam Antiochonwn Mathema dictam, atque in illa quidom Contestation partim descriptam, cum Stoe, de quo agitur, Symbolo vel levi brachio conseronti Vido Concilia p. 338. tom. iii Cum majori vor specie dixissset,
symbolum hoc indicari in Libello Supplico Basilii Diadoni,
qUem SUPT P. 363. memoraVi. Neque audiendus videtur Elirlichius, vir doctus de quo Supra, qui cum RSSenSUS
Fovei lino esset, Symbolum hoc et Mathema Antiochenum, quod Cleri asser Contestatio, habenda pro uno utque eodem esse, idemque ad concilium contra Samosatorium habitum
animi hominum imbuerentur, ab illa abstinondum duXisse. Vid. ot Hus ad Dissert. De Erroribus Pauli Samos. . X. At vor conjecturae alioquin acutae hoc opponi OSS PU-tem, nullum alibi apparero xtra hanc Ormulam Symbolicam vestigium receptionis apud Antiochonos hujus vocabuli. Intoro candum ornaum, de qua tot dicenda erant, non gravabor o tomi Conciliorum proserro, cum hauditu obvia Ait, tum oro a nonnullis huic Synodo Antiochensu lico porporam adscribatur. Extat hic cadum in Tomo quo tuo vii Collectionis et Scriptorum, a l. Maio o Vaticani codicibu editorum p. 62.